[RPG • 0] Experium || 27 - Speeltopics

---

Nodige informatie
* Het is een experimentenschool, je personage ondergaat dus ook allerlei onderzoeken naar de werking van je gave.
* Een naam moet je verdienen. Een nieuwe leerling komt binnen met alleen zijn experimenten nummer. De naam die je verdient, heeft te maken met de gave die je hebt! Je nummer heeft max. 4 cijfers.
* Je herinnert je niets meer van voor je 15e. Deze herinneringen zijn met zeer goede zorg gewist. Je kunt dus nog wel talenten hebben van voor die tijd, maar je weet er niets meer van.
* Je bent als personage geboren met de gave of je hebt als tiener een injectie toegediend gekregen om te zien hoe je erop reageert.
* Je maakt deel uit van een house, waar in totaal 10 personen in zitten.

---

Personages       • Naam • Leeftijd • Gave • Mentor • User • Onyx. • 23 • Muziek en dromen • Maneur • Croweater • (studieobject) 8175 (Adam) • 17 • Tijdreizen • Margeaux • Croweater • Jester Madcap • 20 • Overtuiging • Cackle • ProngsPotter •Merrin• 16 • Gedaanteverwisseling • Moreau •Slughorn • Yrla • 19 • Superspeed • Williams • Slughorn • Vienna • 20 • Telekinese • Maxwell • Slughorn • Fayr Fixfault • 20 • Repareren • Navkar• ProngsPotter •Nenya Agami•15 • Helderziend • Mentor? • ProngsPotter • Dezi • 20 • Samenvloeien met draak • Naam • Croweater •Fersephone • 20 • Slopen • Gates • Slughorn

LIONS ⚜️ •Fire • Vuur • Fox • In dieren veranderen. • Astreal • Astral projection. • Tony • Onzichtbaar in het donker. • Emil • Dupliceren • Onna • Ondoordringbare huid •Vera • Vliegen •Serena • Stembeheersing • Heidi • Groene vingers. •8226 • Praten met dieren

Elephants ⚜️ •Vision • Met zintuigen spelen •Dalit • Immuniteit voor gaven •[Onbekend] • [Onbekend] •[Onbekend] • [Onbekend] •[Onbekend] • [Onbekend] • Kijo • Veranderen in een Oni. • Stella • Licht ombuigen. •Vera • Leugendetector. • Helene • Genezing. •[Onbekend] • [Onbekend]

Rhino's ⚜️ • Romeo • Emoties manipuleren • Damon • Dementor • Peter • Spiderman • Azrael • Krachten afnemen en aanvullen • Darian • Objecten materaliseren • Maaya • Hallucinates. •Melissa • Fauna manipulatie. •Alice • Spiegelloper •Medusa • Verstenen onder haar blik •Naamloos • Gedachtenlezer.

Buffalo's ⚜️ •Ednoces • Tijd bevriezen voor 10 sec •Nish • Aanwezigheid verbergen • Rai •Electriciteit •Goliath • Ant-Man •[Onbekend] • [onbekend] •Evelin • Reizen tussen werelden/dimensies •8034 • Gevarensonar •[Onbekend] • [Onbekend] •[Onbekend] • [Onbekend] •[Onbekend] • [Onbekend]

---

Rooster

---

Eerdere topics

---

Rules
* Een reservering blijft 24 uur staan
* Je bent ten alle tijden welkom, vraag even aan ons op welke hoogte we zijn.
* Reageer vooral vanuit je eigen personage. Je mag voor een ander reageren als je dit overlegt hebt.
* Maak niet een te uitgebreide persoonsbeschrijving. Het is leuk als je personage zich ontwikkeld tijdens de RPG.
* Meedoen? -> Klik voor het rollentopic

[ bericht aangepast op 27 aug 2020 - 13:37 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Onyx’ kaken klemden zich op elkaar toen er twee Rhino’s binnenkwamen. Godzijdank was het Maaya niet, maar wel Damon. Toch was er iets in zijn nonchalante manier van doen waardoor hij iets ontspande. Het was een kutstreek die hij vrijdagavond geleverd had, maar hij was niet zo hypocriet dat hij Damon de schuld ging geven van hoe hij zich tegen Jester gedragen had. Dat was zijn eigen domme schuld geweest. Damon had nou eenmaal een beetje donkere humor – iets wat hij ergens ook wel kon waarderen.
      ‘Nou, van jou wil ik best winnen,’ merkte hij op.
      Hij keek graag met een bak popcorn toe hoe Damon al het geluk uit Maaya zoog. Mocht Jes ooit nog zo gek zijn om samen wat te willen doen, dan leek dat hem wel een mooie voorstelling.
      Hij keek even naar de anderen. De blonde had natuurlijk ook een interessante gave – die kon van alles maken. Darian, dacht hij dat hij heette. Of Darius. Dorian. Zoiets.
      Nish begon de kaarten te schudden. ‘We doen eerst een potje hartenjagen. Tot de vijfendertig en weer terug tot de nul. De winnaar mag de gave van de grootste verliezer één keer in de komende maand gebruiken. Vragen stellen we niet aan elkaar. Je kent het spel?’
      Onyx gaf een knikje. Hij was de enige nieuwe, besefte hij.
      ‘En degene die de schoppenvrouw in zijn slag heeft, moet atten.’ Melissa zette een fles drank op tafel en een klein glaasje ernaast. Ze grijnsde naar hem. ‘En de nieuwe dubbel.’
      ‘Gezien mijn geweldige weerstand tegen drank, reserveer ik alvast dat bed daar,’ zei hij tegen Nish en hij knikte naar de overzijde.
      Nish grijnsde. ‘In dat geval is die al gereserveerd. Maar ik kan altijd wat ruimte in mijn bed maken.’
      Onyx grinnikte. ‘Als jij het risico wil lopen dat ik over je heen kots, moet je dat vooral doen.’ Hij raapte zijn kaarten bij elkaar en probeerde ze te ordenen met één hand. Na vier weken ging alles al een beetje makkelijker, maar ideaal was het nog niet.
      Hij keek rond, wachtend tot iemand de klaver twee opgooide.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Er ging een golf van opwinding door hem heen. De laatste die op zijn rug had gevlogen, was Kris. Hij had het met Vienna willen doen om haar te helpen haar hoogtevrees te overwinnen, maar ze hadden daar niet meer over gesproken.
      ‘Je moet maar een brul geven als je iets ziet,’ zei hij tegen Jester. Hij hield zijn blik vast. ‘Of als je het te koud krijgt. En je goed vasthouden,’ zei hij met een scheve grijns. ‘Bij m’n nekplooien heb je de beste grip.’
      Na die woorden veranderde hij in een reusachtige arend die niet onderdeed voor het formaat van die in de Lord of the Rings en wachtte hij tot Jester op zijn rug geklommen was.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Op de rug van een enorme vogel klimmen was iets waar je normaal gesproken eigenlijk alleen maar over droomde als klein kind. Fox veranderde voor zijn ogen in een arend recht uit Lord of de Rings en zelfs ondanks het feit dat Jester wist dat hij dat kon, bleef het ontzagwekkend. Het bleef als een stukje magie, zo dichtbij dat hij het kon aanraken.
      'Holy shít dude.' Jester deed een stap achteruit en floot bewonderend. 'Heb ik recent nog gezegd hoe cool jouw gave is? Want dan bij deze.' Voorzichtig om zijn vriend geen pijn te doen, klom hij op Fox' rug (en moest daarbij toch even de neiging onderdrukken zichzelf te knijpen om zich ervan te kunnen verzekeren dat het geen droom was; Vienna liet dagelijks dingen vliegen en Yrla was sneller dan het geluid, hij zou hier toch aan gewend moeten zijn). 'Oké, Maui, ik zit, denk ik.' Spanning gierde door zijn lijf-- op een positieve manier. Jester was er vrij zeker van dat hij geen hoogtevrees had. Vrij zeker.
      Hij was nergens bang voor.
      Jester knikte tegen zichzelf en grijnsde. 'Whenever you're ready.'

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

      Nenya wuifde zijn verontschuldiging weg. 'Maakt niet uit. Ik vond het leuk, zolang het duurde.' Ze glimlachte. 'Doe rustig aan, oké? En beterschap.' Ze deed een stapje achteruit en hees haar tas iets steviger op haar schouder. 'Maak het een volgende keer maar weer goed,' zei ze vlug en ze voelde de hitte al naar haar wangen stijgen. Hopelijk voor hij het kon zien wendde ze haar blik af en draaide ze zich om. Ze keek nog één keer over haar schouder en liep daarna met een vreemde mix van gevoelens terug naar haar eigen campus.

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

      Ietwat nerveus liep Merrin in de richting van de eetzaal. De jongen was de hele middag bezig geweest om een romantische date voor te bereiden en nu het dichter bij kwam, werd hij toch wel lichtelijk zenuwachtig. Hij hoopte zo erg dat Adam zijn gebaar kon waarderen en dat het niet over de top was. Maar hij had zich niet in kunnen houden. Merrin hoopte op een romantisch avondje samen met Adam, wie hij stiekem toch soms ontzettend miste - ook al zagen ze elkaar elke dag in de lessen. Merrin wilde gewoon een moment, voor hen twee alleen. Gewoon even niemand erbij, niemand die kwam storen. En daardoor was hij op het idee gekomen om een date in elkaar te zetten, gewoon om weer heel even echt aan zijn relatie te denken.
      De jongen had met Fox afgesproken dat die Adam die middag even bezig zou houden, zodat hij een date kon regelen. De hele middag was hij in de weer geweest in het Panthers house en had hij van alles klaargezet voor hun date. Hij was zelfs zo dapper geweest om Onyx erop te wijzen dat hij zijn vriendje voor een nachtje zou lenen. De bijdehante opmerking die daarop volgde had hij gladweg gewoon genegeerd. Adam wist van niets en Merrin kon niet wachten om die twinkelde ogen van hem te zien. Hij verheugde zich zo erg op de date, dat hij even een klein sprongetje in de lucht maakte en de laatste meters naar de eetzaal rende.
      Fox en Adam waren er al. Er werd even een duim uitgewisseld tussen hem en Fox. Tijdens het avondeten was hij echter zo nerveus dat hij nauwelijks een hap door zijn keel kreeg. Daarnaast had hij ontzettende moeite om zijn geheim nog niet te verklappen, aangezien hij er zelf zo enthousiast over was. Hij was dan ook opgelucht dat hij zijn blad mocht opruimen en greep Adam zijn hand voor hij weg kon lopen. "Kom, ik heb een verrassing," zei hij met een grote glimlach. Merrin verstrengelde zijn vingers door die van zijn vriendje heen en trok hem achter zich aan. Hij grijnsde van oor tot oor, toen ze terugliepen in de richting van het Panthers house. Vlak voor de buitendeur bleef hij staan en ging op de veranda in de remmen. Merrin kneep even kort in Adam zijn hand om hem ook af te remmen en keek zijlings naar Adam naast hem. Er lag een lichte blos op zijn wangen, toen hij in die heerlijke herfstkleur ogen van Adam keek. "Ik vond dat we wel een avondje echt voor ons tweeën verdiend hadden. Dus.." Hij liet Adams hand los en viste een klein briefje uit zijn zakken, daarna draaide hij Adam naar de deur en sloeg van achteren zijn armen om zijn vriendje heen. Merrin legde zijn hoofd op de schouder van Adam en hield het briefje vlak voor zijn neus. "Dit briefje vertelt waar we heen gaan. Alhoewel, je moet met deze eerst de andere aanwijzingen vinden." Merrin drukte een kus op Adam zijn wang. Het idee was niet helemaal van zichzelf, maar hij hoopte dat Adam het kon waarderen. Hij keek toe over zijn schouder, terwijl Adam het briefje opende en las met hem mee.

Voor de allerliefste...
Omdat we een avondje voor ons twee verdienen.
Je vind je beloning aan het einde van de speurtocht
Maar dit is pas aanwijzing 1.

Je volgende aanwijzing vind je in de eerste kamer rechts,
daar waar de dvd's verstopt liggen.

Merrin had iets van vijf briefjes in de woonkamer verstopt. Allemaal met een klein lief berichtje of quote erop. Na aanwijzing 5 zouden ze gewoon naar hun slaapkamer gaan, die Merrin zo romantisch mogelijk had ingericht. Hij had kaarsjes door de kamer verspreid, had een of andere lekker geurende olie van Vienna gekregen en had in de hoek van de kamer een zithoek van kussens gemaakt, waar ze lekker konden zitten. Ook had hij zijn favoriete boek uit de bibliotheek getrokken en was hij zelfs zo dapper geweest iets lekkers uit de keukens te stelen. Het was simpel, maar romantischer kon niet toch?

[ bericht aangepast op 30 aug 2020 - 16:45 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Het gaf een enorme voldoening om te horen hoe Jester onder de indruk zat. Toen de jongen eenmaal op zijn rug zat, sloeg hij zijn vleugels uit en steeg op. Al snel maakte hij hoogte en scheerden ze over de boomtoppen. Ze gingen veel te snel om een boomhut te kunnen zien, maar Fox vermoedde dat de hut dieper in het bos was. Hij voelde hoe Jester zijn veren steviger vastgreep en zijn knieën dichter tegen zijn lijf drukte toen hij vaart maakte. Inwendig grijnsde hij – hij wilde zijn vriend een onvergetelijke vliegrit geven voordat ze zich aan serieuzere zaken wendden. Kris had het altijd heerlijk gevonden – het vliegen. Een soort vrijheid dat je op geen andere manier kon vinden. Hopelijk kon Jester het net zo waarderen.
      Na een tijdje zwakte zijn tempo af totdat ze langzaam over de boomtoppen zweefden. Met zijn scherpe arendsogen zocht hij de takken af, op zoek naar onnatuurlijke vormen. Door de winter die in aantocht was, waren de boomkruinen wat minder dicht. Na een tijdje zag hij een grote open plek waar hij landde, zodat ze vanuit daar te voet konden verder zoeken.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Adam voelde zich een beetje opgelaten – een beetje schuldig, zelfs. Merrin had al eens iets ontzettends liefs georganiseerd en Adam had nog niet eens wat teruggedaan. Hij had het wel in gedachten gehad, zeker nadat Fox hem vorige week dat bloemenveld had laten zien, maar het was er nog steeds niet van gekomen en hij was opeens bang dat Merrin zelf maar weer het initiatief had genomen omdat Adam het niet deed. Hij draaide zich naar zijn vriendje toe en keek hem aan, maar zijn blik was open en vrolijk – een beetje nerveus misschien zelfs – en hij las geen teleurstelling in zijn ogen.
      ‘Wat ontzettend lief van je.’ Hij pakte Merrins handen, tilde ze op en drukte zijn knokkels tegen zijn lippen. Gisteren waren ze vijf weken samen en hij was nog steeds net zo verliefd als de dag dat ze elkaar ontmoetten. ‘Ik ben er zelfs een beetje stil van.’ Hij glimlachte kleintjes.
      Hij pakte Merrins hand en ging naar binnen toen, op zoek naar de eerste aanwijzing tussen de dvd’s. Hij vond een briefje. Hij verwachtte dat daar een nieuwe plek opstond, maar hij zag dat er iets heel anders op stond.
      I love you not only for what you are, but for what I am when I am with you.
      ‘Mer…’ zei hij zachtjes en hij voelde dat hij geraakt was door die woorden. Hij stapte dichterbij en knuffelde hem stevig terwijl hij voelde hoe hij hevig bloosde. ‘Je maakt me helemaal verlegen,’ murmelde hij met zijn gezicht tegen Merrins schouder.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Merrin sloeg zijn armen om zijn vriendje heen en lachte. "Dat is goed toch?" Hij fluisterde adam toe waar hij het tweede briefje kon vinden. Hij had verschillende dingen verstopt. De eerste was een lief berichtje, waar hij blijkbaar de aanwijzing voor het tweede bericht was vergeten. Hij voelde een blos op zijn wangen ontstaan en vertelde de tweede aanwijzing. Adam ging gelukkig enthousiast zijn speurtocht af en had hij op de andere briefjes wel de aanwijzing geschreven. De tweede aanwijzing was een foto van hen samen van laatst, de derde aanwijzing was nog een lief berichtje, de vierde was een kleine bloem, bij het vijfde berichtje leidde hen naar boven. Merrin genoot ervan dat hij de lach op Adam zijn gezicht steeds groter zag groeien.
      Hij haalde Adam in en opende de deur voor hem. "Ik dacht we kunnen wel weer een leuke date gebruiken," zei hij grijnzend. Hij keek nieuwsgierig naar Adam wat hij van zijn werk vond.

---

It's never gonna happen, Guys.

Darian wist heus wel dat zijn afdelingsgenoot hem alleen maar had meegevraagd vanwege zijn gave, maar dat vond hij niet zo erg. Hij had slechts twee keer iets voor iemand hoeven maken en dat waren geen vervelende klussen geweest. Bovendien waren dit gelegenheden waarbij hij af en toe nieuwe mensen leerde kennen. Vera was in ieder geval niet onaardig. Nish trok al een paar jaar met verscheidene Rhino’s op, maar daar had hij op zich ook geen moeite mee. Die kende hij nog uit de tijd dat ze stiekem feestjes organiseerden en ze beiden nog niet zo buiten de boot vielen als nu. Na wat er tussen hun afdelingen was voorgevallen, was hij verbaasd om te zien dat er ook een Panther bij was. Onyx kende hij natuurlijk ook wel – het had hem niet echt een spelletjestype geleken. Tegenwoordig werd er veel over hem geroddeld – dat hij een verkrachter was, dat hij zichzelf had geprobeerd te doden – maar dat nam Darian met een korreltje zout. In de berg onzin die over anderen werd verteld, was maar een hele kleine waarheid.
      Het spel ging van start. De nieuweling dronken krijgen was vaste prik, dus Onyx kreeg inderdaad flink wat schoppenvrouwen toegeworpen. Op Onyx’ spel had het weinig invloed, hij ging gelijk op met de rest. Door de drank lachte hij vooral meer, praatte hij ook meer en bleek hij eigenlijk best een gezellige jongen. Uiteindelijk won Damon – wat niet echt een verrassing was – en mocht die gebruikmaken van Nish’ gave.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Adam keek verwonderd om zich heen. Door de kaarsengloed zag zijn slaapkamer er heel anders uit. Hij vond het super romantisch en leunde tegen Merrin aan toen die de deur sloot en van achteren zijn armen om hem heen sloeg. Zijn handen gleden over Merrins armen. Hij keek over zijn schouder en glimlachte naar zijn vriendje.
      ‘Zo wil ik toch nooit meer terug naar Onyx’ kamer?’ Hij boog zijn hoofd naar achteren en kuste Merrins kaak. Daarna draaide hij zich om in Merrins armen en liet zijn armen om zijn middel glijden. ‘Ik hou van je,’ zei hij en hij kuste hem zachtjes. ‘En het klinkt misschien gek omdat we elkaar elke dag zien, maar ik heb je gemist.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Het vliegen was gewéldig. De wind sneed haast pijnlijk in zijn gezicht, maar het maakte hem helemaal niks uit. Je kon zover kijken, en de wereld leek zo ontzettend ver weg. Adrenaline schoot door hem heen en hij zat te grijnzen als een idioot. Bang om te vallen was hij niet, hoewel hij wel beter wist dan Fox los te laten en het lot te tarten. Hij was alweer half vergeten waarom ze naar het bos gegaan waren, toen Fox begon te landen.
      Weer met beide voeten stevig op de grond kostte het een beetje moeite om te geloven dat de afgelopen minuten écht waren. Zodra Fox weer terug veranderd was in zichzelf, vloog Jester hem om de nek. 'Holy shit, dat was zó cool!'

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Fox sloeg zijn armen om de jongen heen en hield hem even stevig vast. Jesters enthousiasme straalde van hem af en het deed hem ontzettend goed. Met enige tegenzin liet hij hem weer los. Toen ze elkaar daarna aankeken, voelde hij een wee gevoel in zijn maag en kreeg hij zelfs een lichte blos op zijn wangen.
      Wat is hij leuk.
      ‘Het was jaren geleden dat ik dat had gedaan,’ zei hij vlug, trachtend om die conclusie van net weg te duwen. ‘Ik ben blij dat ik iemand heb gevonden die dat aandurft.’ Hij grijnsde breed.

---

Every villain is a hero in his own mind.

"Je mag ook niet terug, in ieder geval vanavond niet. Vanavond ben je van mij. Ik mag je toch wel een nachtje lenen of niet soms?" Merrin gaf met een glimlach een kus op het voorhoofd van Adam. "Ik ook van jou. En zo gek klinkt het niet, want ik weet precies wat je bedoelt. Ik heb jou ook gemist." Hij grijnsde, zijn verrassing viel blijkbaar erg in de smaak. En daar was hij blij mee. Merrin boog voorover om zijn vriendje te zoenen en merkte dat daarbij het verlangen steeg om die zoen heel lang vast te houden. Hij zou alleen waarschijnlijk zijn avond verpesten als ze alleen hier bleven staan. Merrin leidde zijn vriendje naar de zithoek in de hoek en ze vleiden zichzelf in de kussens. Merrin pakte zijn boek erbij en hield het twijfelend voor Adam zijn neus. "Zou je... Zou je me voor willen lezen?" Er verscheen een blos op zijn wangen. "I- ik weet dat dat een gekke vraag is. Maar het is iets dat ik vroeger altijd met mijn vader deed en daarna met Vie- Marisse." Hij gebruikte expres de echte naam van zijn zus, dat deed de herinnering eer aan. "Ik dacht misschien kunnen wij dat voortzetten, aangezien je nu ook een soort van familie bent." Bij die laatste zin werd hij zo rood, dat hij zich het liefst in zijn kraag wilde verstoppen. Hij wilde dit zo graag doen samen met Adam. Al sinds hij de herinnering had opgehaald met Vienna. Maar hij was zo bang dat Adam hem stom erom zou vinden.
      "Ik zou dat fijn vinden," zei hij zachtjes.

---

It's never gonna happen, Guys.

      Jester moest lachen. 'Gelukkig ben ik nérgens bang voor,' zei hij, héél serieus en daarna knipoogde hij. In het halfduister leek het net alsof er een lichte blos over Fox wangen trok. Of misschien verbeeldde hij zich dat. Maar het mocht ook wel, want kunnen vliegen was iedereens droom op in ieder geval een moment in hun leven en Fox kon dat niet alleen, maar zorgde er ook voor dat Jester die droom in het echt had mogen beleven. 'Was het voor jou net zo tof als voor mij?' vroeg hij, nog steeds een beetje buiten adem. Dat niemand in een lange tijd dit met Fox gedaan had, snapte hij niet echt, hoewel hij moest toegeven dat hij het Fire nu ook weer niet zag doen. Legolas op een arend en heel hard 'whoohoooo' roepen? Nope.
      Jester grinnikte om het beeld van Fire met zijn lange haren majestueus in de wind en een stoïcijnse uitdrukking op zijn gezicht. 'Wie was de laatste dappere dodo?' vroeg hij met een lach. 'Ik durf er mijn toetje om te verwedden dat het Legolas niet was.'

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Daar moest hij ook om grinniken. ‘Fire is helemaal niet zo’n held hoor. En hij heeft nul vertrouwen in mijn kunnen – hij zou veel te bang zijn dat hij naar beneden zou mieteren.’ Ze begonnen in de richting van de bomen te lopen, zodat ze hun zoektocht konden hervatten. ‘Kris was de laatste,’ gaf hij toe. Het uitspreken van zijn naam zorgde nog steeds voor een trilling in zijn borst. ‘Eigenlijk ben ik sinds kort pas weer dingen aan het doen die me aan hem herinneren. Met anderen, bedoel ik.’

---

Every villain is a hero in his own mind.