[RPG • 0] Experium || 28 - Speeltopics

---

Nodige informatie
* Het is een experimentenschool, je personage ondergaat dus ook allerlei onderzoeken naar de werking van je gave.
* Een naam moet je verdienen. Een nieuwe leerling komt binnen met alleen zijn experimenten nummer. De naam die je verdient, heeft te maken met de gave die je hebt! Je nummer heeft max. 4 cijfers.
* Je herinnert je niets meer van voor je 15e. Deze herinneringen zijn met zeer goede zorg gewist. Je kunt dus nog wel talenten hebben van voor die tijd, maar je weet er niets meer van.
* Je bent als personage geboren met de gave of je hebt als tiener een injectie toegediend gekregen om te zien hoe je erop reageert.
* Je maakt deel uit van een house, waar in totaal 10 personen in zitten.

---

Personages       • Naam • Leeftijd • Gave • Mentor • User • Onyx. • 23 • Muziek en dromen • Maneur • Croweater • (studieobject) 8175 (Adam) • 17 • Tijdreizen • Margeaux • Croweater • Jester Madcap • 20 • Overtuiging • Cackle • ProngsPotter •Merrin• 16 • Gedaanteverwisseling • Moreau •Slughorn • Yrla • 19 • Superspeed • Williams • Slughorn • Vienna • 20 • Telekinese • Maxwell • Slughorn • Fayr Fixfault • 20 • Repareren • Navkar• ProngsPotter •Nenya Agami•15 • Helderziend • Mentor? • ProngsPotter • Dezi • 20 • Samenvloeien met draak • Naam • Croweater •Fersephone • 20 • Slopen • Gates • Slughorn

LIONS ⚜️ •Fire • Vuur • Fox • In dieren veranderen. • Astreal • Astral projection. • Tony • Onzichtbaar in het donker. • Emil • Dupliceren • Onna • Ondoordringbare huid •Vera • Vliegen •Serena • Stembeheersing • Heidi • Groene vingers. •8226 • Praten met dieren

Elephants ⚜️ •Vision • Met zintuigen spelen •Dalit • Immuniteit voor gaven •[Onbekend] • [Onbekend] •[Onbekend] • [Onbekend] •[Onbekend] • [Onbekend] • Kijo • Veranderen in een Oni. • Stella • Licht ombuigen. •Vera • Leugendetector. • Helene • Genezing. •[Onbekend] • [Onbekend]

Rhino's ⚜️ • Romeo • Emoties manipuleren • Damon • Dementor • Peter • Spiderman • Azrael • Krachten afnemen en aanvullen • Darian • Objecten materaliseren • Maaya • Hallucinates. •Melissa • Fauna manipulatie. •Alice • Spiegelloper •Medusa • Verstenen onder haar blik •Naamloos • Gedachtenlezer.

Buffalo's ⚜️ •Ednoces • Tijd bevriezen voor 10 sec •Nish • Aanwezigheid verbergen • Rai •Electriciteit •Goliath • Ant-Man •[Onbekend] • [onbekend] •Evelin • Reizen tussen werelden/dimensies •8034 • Gevarensonar •[Onbekend] • [Onbekend] •[Onbekend] • [Onbekend] •[Onbekend] • [Onbekend]

---

Rooster

---

Eerdere topics

---

Rules
* Een reservering blijft 24 uur staan
* Je bent ten alle tijden welkom, vraag even aan ons op welke hoogte we zijn.
* Reageer vooral vanuit je eigen personage. Je mag voor een ander reageren als je dit overlegt hebt.
* Maak niet een te uitgebreide persoonsbeschrijving. Het is leuk als je personage zich ontwikkeld tijdens de RPG.
* Meedoen? -> Klik voor het rollentopic

[ bericht aangepast op 31 aug 2020 - 18:05 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Jester miste hem.
      Ondanks dat hij nu Fox had, miste Jester hem.
      Er trok een warm gevoel door zijn borst die de ijsklont die daar al weken vastzat voor een heel groot deel liet smelten. Pas nu Jester het uitsprak, merkte hij hoe zeer hij naar die woorden had verlangd. Hoe erg hij ze nodig had. Eindelijk voelde hij een beetje heling en bogen zijn lippen om in een bijna ongelovige glimlach.
      Aan zijn houding en het volume van zijn stem had hij gemerkt dat de jongen het moeilijk vond om dat toe te geven. Hij vocht nog steeds tegen zijn angst, tegen zijn eigen onzekerheid doordat Onyx zijn vertrouwen aan diggelen had geslagen.
      Jester staarde naar zijn handen.
      Eigenlijk zonder er echt bij na te denken, schoof hij zijn hand – die veel groter was dan die van hem – over die van Jester en streek met zijn duim langs die van hem. Iets wat Adam soms deed en wat hem altijd raakte, het zorgde er altijd voor dat de woorden die daarna kwamen beter bleven hangen.
      ‘Het komt goed wel goed met ons, Jes,’ zei hij zacht, met een licht schorre stem. ‘Ik geef nog eerder mijn tweede hand op dan dat ik ooit stop met jou bewijzen dat ik niet meer die jongen ben die zulke afgrijselijke dingen tegen je zei. Die stierf, daar in dat bos.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Onyx grinnikte om haar felheid. ‘Schrijf jezelf niet te veel credit toe, meid. Weken geleden heeft hij bij mij al een boekje over Jester opengedaan. Zelfs fucking Maaya was het waard om zijn twijfels mee te delen.’ Hij ontgrendelde zijn iNet om Nish een berichtje te sturen. Hij wierp een blik op de overzijde. ‘Maar misschien dat hij de trash voor ons bewaarde.’ Hij trok een mondhoek op. ‘Maar zoals ik al zei, ik ben wel de laatste die hem daarom veroordeelt. Tenslotte heb ik vrij levendig gedemonstreerd hoe je een vriendschap naar de klote helpt en hoe je daar vervolgens op de meest idiote manier mee dealt. Jes heeft gewoon een beroerde smaak wat vrienden betreft. Het scheelt dat ik moeilijk te overtreffen ben, dus Fox heeft een makkie.’

[ bericht aangepast op 1 sep 2020 - 17:54 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

‘No way!’ Fox keek hem verrast aan. ‘Wauw zeg! Ik bedoel – wel kut dat je ze weer kwijt bent maar met een beetje goochelen kan je ze weer terugkrijgen, toch? Je mag de mijne ook wel lospeuteren. Ik ben razendbenieuwd!’

---

Every villain is a hero in his own mind.

      Hij gaf een wrang lachje en schudde zijn hoofd. 'Daar heeft Zebediah een stokje voor gestoken.' Het klonk iets bitterder dan hij verwacht had en Jester haalde luchtig zijn schouders op. 'En hé, niet dat dat me tegen gaat houden, maar het vertraagt de boel wel. Zie het maar als een soort oefenmateriaal om langhoudende commando's van die gast kapot te leren krijgen.'
      Hij begaf zich op gevaarlijk terrein. Niet met Fox, maar bij zichzelf en die failsafe in zijn kop en wat ze momenteel aan het doen waren. Jester beet op zijn tong en stuurde zijn gedachten vlug een andere kant uit. Ze bleven ergens hangen bij de verraste uitdrukking van Fox en dat was goed genoeg. Jezelf om de tuin leiden bleek een best lastig klusje en het voelde als een kwestie van tijd voordat de failsafe doorkreeg wat Jester aan het proberen was en op de rem zou springen.
      Hij was alleen opzoek naar de boomhut van een maand terug. Dat was het.
      Niet omdat hij ergens heel diep vanbinnen een vaag vermoeden had dat die hut veel belangrijker was dan hij zich herinneren kon.

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Fox

Fox grijnsde. 'Dat kan nooit kwaad.' Hij keek om zich heen, denkend aan wat ze aan het doen waren. 'Laten we vooral de hut niet vergeten. Als die al echt bestaat en het niet gewoon een excuus is om romantische wandelingen met me te maken.' Hij bewoog zijn wenkbrauw op en neer.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Maaya? Dat was dus iets wat ze niet geloofde. Hij kon zijn twijfels niet delen met Maaya, zelfs Yrla was niet zo dom. Maar ze vond de laatste woorden van Onyx wel fijn, het gaf haar onzekerheid niet de kans twijfels bij Yrla te zetten. Ze gunde hem net een flauwe glimlach, toen die direct weer op haar gezicht bevroor. "Je geeft jezelf te weinig credit. Ja, het was kut, zwaar kut. Maar je bent er nu mee bezig toch? Zelfs ik merk de verandering op en wij spreken elkaar nauwelijks." Dat was wel heel eerlijk voor haar doen. En niet iets wat ze zomaar normaal zou zeggen. Het was niet dat het niet waar was, maar om een of andere reden was ze normaal voorzichtiger. Dat leek nu nergens voor nodig. Vienna grijnsde. "En het kan altijd erger.."

---

It's never gonna happen, Guys.

Hij sloot even genietend zijn ogen, terwijl hij de handen van Adam over zijn buik voelde gaan. Zijn vingers deden hem helemaal tintelen van binnen en zorgde ervoor dat zijn verlangen steeg om ook Adam aan te raken. Hij overbrugde even kort te afstand, door een kus op Adam zijn lippen te plaatsen. Daarna doopte Merrin zijn vinger in de rode verf. Bovenop zijn borst kriebelde Merrin een hartje en heel tevreden keek hij naar Adam. "Omdat ik van je hou." Hij grinnikte, terwijl hij het hartje inkleurde. Ergens was het heel intiem om Adam zo aan te raken, zeker omdat ze dicht op elkaar stonden. Maar tegelijkertijd had hij er enorm veel plezier in en lag de druk op elkaar aanraken er minder zwaar op.

---

It's never gonna happen, Guys.

Het komt goed wel goed met ons, Jes.
      Jester hoopte het. Wilde dat, dat het goed zou zitten tussen hen. Dat hij niet meer bang was en Onyx weer zou lachen. Na alles wat ze hadden meegemaakt zou het op een gegeven moment toch weer recht moeten trekken? Regression to the mean? Nog steeds worstelde hij met het vertrouwen dat hij in de jongen had, maar Onyx veranderde iedere dag een stukje meer en zijn hatelijke woorden van toen klonken steeds zwakker in Jesters hoofd.
      Hij wílde dat het goed zou komen, hoe eng het ook was om daar stappen in te nemen.
      Je bent nergens bang voor.
      Was er überhaupt iets om bang voor te zijn? De vraag kwam zomaar in hem op en zelfs het stemmetje in zijn hoofd keek even twijfelend naar de paarse wol in zijn handen en het prikbord. Fox zei dat Onyx het echt niet meende. Adam leek ervan overtuigd. Onyx zelf had sorry gezegd en geprobeerd afstand te nemen zodat hij hem niet opnieuw pijn zou doen? De schaduwen in zijn hoofd kwamen uit een herinnering, niet het heden.
      Ik geef nog eerder mijn tweede hand op dan dat ik ooit stop met jou bewijzen dat ik niet meer die jongen ben die zulke afgrijselijke dingen tegen je zei. Die stierf, daar in dat bos.
      Jester had ooit dingen geroepen in zijn boosheid en daar was Onyx ondertussen ook overheen. Dat had wat... gekost, maar hij leek het hem niet meer kwalijk te nemen dat hij ze gezegd had. Want die woorden waren niet gemeend geweest en hij had wel de fout gemaakt ze te zeggen. Toen had Onyx dezelfde fout begaan en zelfs na weken waarin hij zijn best deed om te veranderen (een avondje was gaan kaarten met vrienden, for the gods' sake), was Jesters vertrouwen nog steeds gebroken.
      Maar gebroken dingen konden ook weer in elkaar gezet worden. Anders, maar nog steeds héél.
      Jester liet zijn hand liggen. Hij trok hem niet argwanend terug, maar er ging ook geen kriebel door hem heen zoals voor de ruzie gebeurd was als Onyx hem aanraakte. Geen vlinders in raceauto's, geen echoënde flashbacks. En dat voelde vreemd, maar ook goed. Als de eerste stukjes die voorzichtig weer in elkaar waren gezet.
      Als een nuchtere Onyx zich dit nog herinneren ko-
      Nope, daar ging hij weer.
      Hij keek op en glimlachte voorzichtig terug. 'Het komt inderdaad goed,' zei hij en het voelde als een soort belofte aan zichzelf.

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

      'Ah shit, ik val door de mand.' Jester schudde de gedachte aan Zebediah makkelijker dan hij verwacht had van zich af en leunde in plaats daarvan even plagend naar voren met getuite lippen. 'Stiekem...' Voor hij zijn zin kon afmaken (of echt dichtbij kwam), trok hij zijn hoofd grijnzend alweer terug en maakte zich los uit Fox' arm. 'Oké, je hebt gelijk. De vorige keer wist ik niet waar ik heen ging, ik liep er gewoon in een rechte lijn op af, eigenlijk. Heel erg opletten deed ik dus ook niet, want ik herken nog altijd niks hierzo.'

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Onyx voelde iets in zijn buik kriebelen toen Jester terug glimlachte. Het was vandaag precies vier weken geleden dat hij zijn polsen doorsneed. Dat hij niet meer geloofde dat Jester ooit nog naar hem zou glimlachen. Maar nu zaten ze toch echt samen op zijn bed, stond Jester toe dat hij zijn hand over die van hem heen had gelegd. Hoe dan ook was het vooruitgang, voelde hij weer hoop op een vriendschap. Een die waarschijnlijk niet meer zo innig zou worden als voorheen, waarin ze geen plannen maakten om samen de wereld te verkennen na Experium, maar waar ze in elk geval weer een beetje elkaars gezelschap opzochten.
      Hij gaf een kneepje en trok toen zijn hand terug. ‘Ik ga maar eens slapen, anders ben ik morgen niet wakker te krijgen.’ Hij glimlachte flauwtjes. ‘Dat zou toch zonde zijn. Bedankt dat je toch nog even bij me bleef,’ zei hij na een korte aarzeling. Hij sloeg zijn ogen neer. ‘Juist deze nacht.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

‘Nou ja – dan moet je vanaf nu dus vooral om je heen kijken in plaats van afgeleid te raken door mijn knappe verschijning? Al snap ik dat dat een geweldig lastige opgave is. Ik kan wel even een stukje gaan vliegen als dat helpt? Als dikke duif prikkel ik de fantasie nauwelijks, gok ik,’ grinnikte hij. ‘En dan geef je maar een brul als je het gevonden hebt.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

‘Ja – ik had ook werkelijk een mes in zijn borst kunnen steken. Of Tony’s fantasieën kunnen uitspelen, maar anders dan dat? Gruwelijke fantasie heb jij dan, dame.’ Hij gaf haar een knipoog. Haar woorden deden hem goed. Het werkte blijkbaar, aan zichzelf werken. Wie had dat ooit kunnen denken? De Onyx van een halfjaar geleden in ieder geval niet. ‘Oké ik ga jullie invisibility cloak regelen en dan kunnen jullie vanavond op pad.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

      'Het is nu vier weken geleden,' knikte hij zacht. Hij was het niet vergeten. Zijn blik schoot naar de openstaande deur en terug naar Onyx naast hem. 'Mag ik je misschien nog een knuffel geven?' vroeg Jester aarzelend, die nog heel goed wist wat er gebeurd was de vorige keer dat hij dat had gedaan. 'Als je dat niet wil dan hoeft dat niet hoor,' gooide hij er vlug achteraan. 'Ik dacht alleen- dat je er misschien wel eentje kon gebruiken.'
      De sporen van de tranen waren nog niet eens opgedroogd op Onyx' wangen.

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

‘Ik ben inmiddels wat meer knuffels gewend,’ zei hij met een scheve glimlach. ‘Het gaat nu wel weer. Nu je zei dat je mij ook mist.’ Hij keek even weg. Tenslotte had hij daar weinig van gemerkt. Misschien had hij het ook alleen maar gezegd omdat hij wist dat Onyx dat zou willen horen. Hij zou wel merken of het echt zo was. ‘Dus het mag. Maar voel je niet verplicht ofzo. Ik ren heus niet naar de spiegel zodra je weg bent,’ mompelde hij.

---

Every villain is a hero in his own mind.

De verf kietelde op zijn huid, zeker wanneer het iets te veel was en het ietwat begon te druipen. Hij tekende hartjes, wolkjes en sterretjes en toverde Merrin tot een waar kunstwerk om. Even was het onwennig geweest, maar al snel gleden zijn vingers zonder nadenken over zijn huid en deed Merrin bij hem hetzelfde. Hij tekende een zonnetje op Merrins wang en een regenboog op zijn voorhoofd en lachte toen Merrin een streep over zijn neus trok. Zouden andere stellen dit ook doen? Behalve Onyx en Jester had hij eigenlijk geen ander stel gekend en hij kon niet voorstellen dat zij zoiets zouden doen toen alles nog rozengeur en maneschijn was. Maar wie weet. Onyx keek ook stiekem Disneyfilms. Misschien werkte het voor hun ook wel therapeutisch.
      ‘Heb je ooit aan een tatoeage gedacht?’ vroeg Adam met een grijns. ‘Misschien een mooie plaat op je rug?’ Hij draaide Merrin om en streek over zijn nog onbeschilderde rug. ‘Roept u maar.’

---

Every villain is a hero in his own mind.