[RPG • 0] Experium || 38 - Speeltopics

---

Nodige informatie
* Het is een experimentenschool, je personage ondergaat dus ook allerlei onderzoeken naar de werking van je gave.
* Een naam moet je verdienen. Een nieuwe leerling komt binnen met alleen zijn experimenten nummer. De naam die je verdient, heeft te maken met de gave die je hebt! Je nummer heeft max. 4 cijfers.
* Je herinnert je niets meer van voor je 15e. Deze herinneringen zijn met zeer goede zorg gewist. Je kunt dus nog wel talenten hebben van voor die tijd, maar je weet er niets meer van.
* Je bent als personage geboren met de gave of je hebt als tiener een injectie toegediend gekregen om te zien hoe je erop reageert.
* Je maakt deel uit van een house, waar in totaal 10 personen in zitten.

---

Personages       • Naam • Leeftijd • Gave • Mentor • User • Onyx. • 23 • Muziek en dromen • Maneur • Croweater • (studieobject) 8175 (Adam) • 17 • Tijdreizen • Margeaux • Croweater • Jester Madcap • 20 • Overtuiging • Cackle • ProngsPotter •Merrin• 16 • Gedaanteverwisseling • Moreau •Slughorn • Yrla • 19 • Superspeed • Williams • Slughorn • Vienna • 20 • Telekinese • Maxwell • Slughorn • Fayr Fixfault • 20 • Repareren • Navkar• ProngsPotter •Nenya Agami•15 • Helderziend • Mentor? • ProngsPotter • Dezi • 20 • Samenvloeien met draak • Naam • Croweater •Fersephone • 20 • Slopen • Gates • Slughorn

LIONS ⚜️ •Fire • Vuur • Fox • In dieren veranderen. • Astreal • Astral projection. • Tony • Onzichtbaar in het donker. • Emil • Dupliceren • Onna • Ondoordringbare huid •Vera • Vliegen •Serena • Stembeheersing • Heidi • Groene vingers. •8226 • Praten met dieren

Elephants ⚜️ •Vision • Met zintuigen spelen •Dalit • Immuniteit voor gaven • Rai •Electriciteit •[Onbekend] • [Onbekend] •[Onbekend] • [Onbekend] • Kijo • Veranderen in een Oni. • Stella • Licht ombuigen. •Vera • Leugendetector. • Helene • Genezing. •Cherry • Voedsel toveren

Rhino's ⚜️ • Romeo • Emoties manipuleren • Damon • Dementor • Peter • Spiderman • Azrael • Krachten afnemen en aanvullen • Darian • Objecten materaliseren • Maaya • Hallucinates. •Melissa • Fauna manipulatie. •Alice • Spiegelloper •Medusa • Verstenen onder haar blik •Naamloos • Gedachtenlezer.

Buffalo's ⚜️ •Ednoces • Tijd bevriezen voor 10 sec •Nish • Aanwezigheid verbergen •Goliath • Ant-Man •Klaus • Necromancer •8167 • [Onbekend] •Evelin • Reizen tussen werelden/dimensies •8034 • Gevarensonar •Nemesis • Vloeistoffen sturen •Maevis • [Onbekend] •Sarah • Binding

---

Rooster

---

Eerdere topics

---

Rules
* Een reservering blijft 24 uur staan
* Je bent ten alle tijden welkom, vraag even aan ons op welke hoogte we zijn.
* Reageer vooral vanuit je eigen personage. Je mag voor een ander reageren als je dit overlegt hebt.
* Maak niet een te uitgebreide persoonsbeschrijving. Het is leuk als je personage zich ontwikkeld tijdens de RPG.
* Meedoen? -> Klik voor het rollentopic

[ bericht aangepast op 7 feb 2021 - 0:11 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

      'Oeeh, Thor: Ragnarok is een hele goeie!' knikte Jester enthousiast. 'Als ik dezelfde mag kiezen als jij hoort die er bij mij ook bij, en Lord of the Rings stiekem ook wel, maar als dat niet mag dan... ga ik voor de Lion King, want daarmee heb je zelfs nog een snufje Hamlet, een Disney Musical en een dramatisch eind in één, Klaus, want dat is het allerbeste Santa Klaus origin story die ik ooit gezien heb, en... de Hobbit: The Desolation of Smaug.'

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Nish haalde een hand door zijn haar. ‘Oh – maak je om mij geen zorgen. Ik ken hem goed genoeg om te weten dat hij me liever hulpeloos laat toekijken hoe Onyx zijn hand eraf hakt dan dat hij het me zelf laat doen.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

‘Heb je nog weleens naar de Lion King gekeken?’ vroeg Onyx zacht. Ze hadden de chocolademousse inmiddels leeg gelepeld en hij liet de verpakking op de grond vallen – dat ruimde hij na afloop wel op. Hij wrong zijn vingers langs elkaar, een beetje krampachtig waardoor de korsten trokken. ‘Na het Disneyfeest?’
      Hij was toen tenslotte als Scar verkleed geweest, toen hij zijn gal naar Jester spuwde. In ieder geval had hij niet verwacht dat hij een film met een soort reminder daaraan de rest van zijn leven zou willen kijken.

---

Every villain is a hero in his own mind.

      'Nog niet, maar het is alweer even geleden dat ik 'm gezien heb dus hij is binnenkort weer aan de beurt,' zei Jester opgewekt. Het was echt toevallig zo uitgekomen, maar als hij eerlijk was had hij de afgelopen weken ook niet echt in de juiste mindset gezeten om die film echt met plezier te kijken. Nu had hij er juist wel zin in. Zijn blik viel op Onyx' handen. 'Hé, niet doen.' Jester schoof een stukje dichterbij en stak zijn hand uit. 'Ik zie je gedachten haast gaan. Het is oké, dude. We've moved on, en ik heb er echt zin in om 'm weer te kijken.'

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

"Als jij het zegt," zei Yrla plat, al was hij er nog niet helemaal van overtuigd dat Nish ook gelijk had. Hij drukte zijn iNet op de speaker en trok zijn shirt uit. "Wel, ik hoop dat het meevalt." Yrla trok zijn broek uit en voelde een lichte spierpijn in zijn kuiten. Morgen moest hij maar vroeg naar bed, en misschien een boterham extra. Het feit dat het weer laat was en hij met lange tanden had zitten eten die avond leek hem nu in te halen.
      Het nadeel van zijn gave was dat hij zijn lichaam heel goed in de gaten moest houden, vooral hoeveel hij at en sliep. Anders zou hem dat spijten. Gelukkig hoefde hij zich nu niet zo te pushen als de vorige keer, dus dit was met een goede nacht slaap wel rechtgetrokken.

[ bericht aangepast op 6 feb 2021 - 17:14 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Emil

Emil staarde nog steeds naar zijn handen. Tuuli had hetzelfde gezegd, als zij nu naast hem had gezeten. Doodgaan deed blijkbaar iets met je – en zeker op zo’n traumatische manier. Hij was blij dat Nenya er zo luchtig mee omging, dat had hij niet verwacht en hij keek met een kleine glimlach opzij. ‘Dank je wel.’ Hij zuchtte zachtjes. Het was een wonder dat ze hen nu met rust liet – een gedachte die hij meteen wilde afkloppen. ‘Ik weet niet wat ik eraan moet doen,’ mompelde hij. ‘Wat ik eraan kán doen. Als dat al kan. Wat doe je tegen iemand die al dood is?’ Hij wreef over zijn gezicht. De hoofdpijnaanvallen waren tot daaraan toe, maar een stem in je hoofd hebben die je de hele tijd naar beneden praatte… Het was ontzettend vermoeiend en sloeg steeds opnieuw zijn zelfbeeld aan stukken.

Tja... wat deed je aan iemand die al dood was? Hoe kon het überhaupt dat ze in Emils hoofd zat? Nenya had geen idee. Hoe ze Emil een beetje kon bemoedigen ook niet, want ze kon wel dingen zeggen of beloven, maar ze wisten allebei dat ze daar niet zoveel mee op zouden schieten. Hij had er verder met niemand over gepraat had hij gezegd, dus hulp zoeken bij de anderen was ook ingewikkeld. Zelf zou ze naar Jester gaan, maar ze zag het nog niet zo gauw gebeuren dat Emil dat ook deed. Bij wijze van spreken, dan.
      'Ik weet het ook niet,' gaf ze toe. Even aarzelde ze, en legde toen bemoedigend een hand op zijn knie. 'Maar we kunnen wel proberen ermee om te gaan, toch? Of om er iets op te vinden?'

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Ze veegde een traan van haar wang en draaide de douche nog een standje hoger om te genieten van het warme water. Yrla zijn woorden hadden haar hard geraakt en om een of andere reden bleven ze door haar hoofd spoken. "Had hij gelijk, Demy?" vroeg ze uiteindelijk zachtjes aan de otter, die in zijn eigen teil met zijn kop steeds onder water dook. Er was te weinig ruimte voor hem om echt ook te zwemmen, maar de otter had het alsnog naar zijn zin in het water. Toen ze tegen hem sprak, stopte hij met onderduiken. Met die grote kraalogen van hem keek hij naar haar op.
      'Waarover?' Evelin leunde met haar hoofd achterover en liet het water door haar haren stromen. "Dat ik alleen maar klaag?" Ze kon aan Demetrius merken dat hij nerveus werd over dit onderwerp. Ze kon het voelen, maar ze hoorde hem ook onrustig bewegen in zijn bad. "Misschien een beetje? Je was niet echt gezellig vanavond, zei Demetrius. 'Maar we hadden ook niet echt een leuke dag vandaag.
      Evelin haar gezicht betrok toen ze terugdacht aan haar dag van vandaag. 8034 had nieuwe vriendinnen gevonden, twee Elephant meisjes. Evelin had van een afstandje staan kijken hoeveel plezier haar oude vriendin maakte met haar nieuwe vrienden. Ze had een lichte steek van jaloezie gevoeld, maar ze had het opgegeven om er nog iets van te maken. Om een of andere reden was elk gesprek was ze nu met elkaar voerden nogal snibbig. Ze voelde zich niet helemaal op haar gemak, zoals dat bij Klaus vaak wel het geval was. Het had pijn gedaan 8034 zo te zien, maar ze hoopte tegelijkertijd dat het meisje het leuk had. Daarna was ook nog eens Nemesis langs geweest die had lopen kloten. Evelin vreesde het meisje, maar Nemesis had haar vandaag nog meer alleen dan anders laten voelen.
      Evelin zeepte haar haren in en spoelde voor een moment de zeep eruit. Ze had gewoon helemaal geen zin gehad in een date met Yrla. Had ze gewoon niet toe moeten geven? Echt comfortabel had ze zich ook niet gevoeld. Een danser was ze niet en Yrla vroeg naar dingen die gewoon even niet eruit kwamen. Het was gewoon zijn eigen schuld geweest, dat Evelin klaagde. Hij had zelf gezegd dat het mocht en daarna had ze het volledige recht om te twijfelen aan zijn opzet of reputatie, waar hij later zo boos over was geworden. Hij had zich al tussen haar en 8034 ingezet en ze zou dom zijn om de verhalen niet te geloven.
      "Hij zeurt gewoon," zei ze zelfverzekerd. Al voelde ze zich helemaal niet zo. Iets knaagde in haar. Had ze het verkeerd aangepakt vanavond? Ergens wilde ze het nog altijd. Maar nu ze eindelijk op een date kon met Yrla had ze hem niet alleen afgewezen, maar de eerste date ook nog eens verpest. Misschien moest ze morgen haar excuses aanbieden, want ze had ook zijn avond verpest. Maar ook daar was ze niet zeker over. Gefrustreerd over haar twijfels van deze avond, of ze nu het goede had gedaan of niet, draaide Evelin de kraan uit. Ze droogde zich gehaast af en legde ook een handdoek voor Demetrius neer, die er vol bovenop dook. Evelin kleedde zichzelf haastig om en maakte een vlecht in haar rode haar. Toen ze zich omdraaide naar Demetrius moest ze zachtjes lachen om de otter. Het kleine bruine beest had de handdoek aangevallen en en had zichzelf er helemaal in gewrongen. Het dier wist in ieder geval haar altijd op te vrolijken.
      Ze wipte het dier op haar schouder en liep terug naar haar kamer. Ze kon weer terug duiken in haar boek, maar om een of andere reden had ze daar geen zin in. Met een zucht wierp ze haar handdoek in de wasmand en toen liep ze naar boven. Bij Klaus kamer klopte ze even aan. Misschien dat hij wist wat ze moest doen.

---

It's never gonna happen, Guys.

Onyx beet op zijn wang. ‘Ik weet niet of ik hem nog zou durven kijken,’ zei hij zacht. Hij liet zijn eigen hand los en verstrengelde zijn vingers met die van Jester terwijl hij met neergeslagen ogen tegen hem aan leunde. De schaamte van wat hij gedaan had was nog niet weg – en de angst voor wat het bij Jester zou oprakelen ook niet. Misschien onderschatte hij wel wat de herinneringen los konden maken.
      Er daalde weer een zwaar gevoel op hem neer en hij probeerde het van zich af te schudden. We’ve moved on. Hij schraapte zijn keel en ging weer rechtop zitten. Er waren nog wat toetjes, maar ze hoefden zich ook weer niet misselijk te eten.
      ‘Ik ehm – ik dacht…’ Hij voelde zijn wangen weer opwarmen toen hij begon te stamelen en zocht verwoed naar de rest van de woorden. ‘Ik wilde je een liedje leren spelen.’
      Hij schoof iets van Jester weg om bij zijn gitaartas te kunnen en ritste die open. Expres hiervoor had hij een dubbele boomstam gewild. In zijn fantasie had hij op de achterste gezeten en Jester voor hem terwijl Onyx zijn vingers leidde, zelfs al wist hij dat zijn vriend de basisgrepen best wel onder de knie had. Maar hoe romantisch dat ook in zijn gedachten was geweest, het suggereren klonk nu vooral kneuterig en dus liet hij dat verlangen maar varen en keek hij afwachtend opzij om te peilen of Jester dat überhaupt leuk vond of dat het liever bij toetjes eten hield..

---

Every villain is a hero in his own mind.

‘Ik hoop het ook. Met een beetje mazzel durft-ie het vanavond niet aan als Onyx bij Jester is.’ Hij zakte achterover op zijn bed en schoof zijn hand onder zijn hoofd. ‘Wat heb je nu met hem afgesproken?’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Emil knikte langzaam, zelfs al had hij geen idee hoe ze er verder mee moesten omgaan. ‘Ik heb weleens op internet gekeken, wat je tegen geesten kan doen. Maar ze zit dan in mijn hoofd en niet per se… in een ruimte.’ En los daarvan was hij vooral bang dat mensen door zouden hebben dat er wat aan de hand was en hem voor gek verklaarden.

---

Every villain is a hero in his own mind.

"Hetzelfde," zei Yrla, terwijl hij onder zijn dekens sprong. "Romeo zoeken." Meer zei hij niet over zijn gesprek met Zebediah. Dit was wat Nish al van hem wist. Het voelde om een of andere reden niet goed om het via deze weg en op deze manier te doen. Wat als Zebediah naar Yrla zou vragen? En Nish zou per ongeluk hem alsnog zou verraden. Of wat als de school afluisterde via de telefoon? Die gedachte schudde hij meteen uit zijn hoofd. Hij begon lichtelijk op Jester te lijken als hij op die manier zich overal zorgen over zou blijven maken.
      "We hebben het er later nog wel over, oké?" zei hij nog niet helemaal op zijn gemak. "Als hij niet ergens meer op het terrein rond zwerft."

---

It's never gonna happen, Guys.

      'Dan kijken we hem lekker samen, toch? Bouw ik weer een kaartenhuis op je buik tijdens de dramatische climax als je in slaap bent gevallen,' plaagde Jester, met een kneepje in Onyx' vingers. 'En anders kijken we alleen het vrolijke stukje eerst, genoeg oplossingen.' Hij zag Onyx wat rechterop gaan zitten en liet het onderwerp net als zijn vriend weer gaan. Ze gingen het over leukere dingen hebben, na alles wat ze vandaag al gedaan hadden.
      Het zwarte, gladde hout van Onyx' gitaar glansde in het flakkerende licht van het vuur en Jester kon het niet helpen dat zijn mond van verbazing open viel. 'Je wil me een liedje leren spelen?' herhaalde hij met enig ontzag, en scheurde zijn ogen los om zijn vriend aan te kunnen kijken en deed nog even een poging te verbergen hoe graag hij dat wilde. 'Weet je het zeker? Ik mocht je gitaar nooit aanraken.'
      Nouja, dat het niet mócht betekende niet dat hij het nooit gedaan had. Maar ook voor hem was de dreiging dat hij zijn vingers misschien wel kwijtraakte als hij ze niet netjes thuishield genoeg geweest om ervoor te zorgen dat hij het ding in de afgelopen vijf jaar in totaal maar twee keer had aangeraakt. En één keer erop had gespeeld. Onyx was er heel, heel beschermend over. Met recht, natuurlijk, want bij de goden; het was een prachtig ding.

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Want? Yrla was bang dat Zebediah achter zijn deur stond ofzo? Wat maakte het überhaupt uit als hij het hoorde. Zo’n verrassing was het niet dat hij bij zijn vriend ging checken hoe het ging. Hij liet hem heus niet zomaar vallen en als het goed is, had Yrla het zo gebracht dat ze nog steeds vrienden waren, maar beiden gewoon andere keuzes maakten.
      ‘Wat jij wilt,’ antwoordde hij uiteindelijk. ‘Slaap lekker, dan.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Als hij ook al op het internet gezocht had, dan kon ze misschien toch wel voorstellen om iets aan Jester te vragen? Ze had hem immers ook kunnen waarschuwen over Fox zonder dat ze daarbij Nish' naam had hoeven noemen. 'Ik zou advies aan Jester kunnen vragen?' stelde ze dan ook toch maar voor. 'Zonder jouw naam te noemen,' voegde ze daar vlug aan toe, 'als je dat liever niet hebt. Misschien dat hij kan helpen met het verzinnen van een oplossing? Ik ga wel vaker met vage vragen of waarschuwingen-' één keer, '-naar hem toe en hij heeft me nog nooit uitgelachen ofzo.'

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Onyx trok een schouder op. ‘Ik weet dat je er een paar weken geleden op gespeeld hebt.’
      In zijn verbeelding was dat Jesters manier van afscheid nemen geweest. Hij zette het instrument op zijn schoot en plukte aan wat snaren om hem te stemmen, hoewel dat eigenlijk niet nodig was. Al snel liet hij zijn hand weer zakken en draaide zich naar zijn vriend toe. Hij zocht zijn blik. ‘Maar ik wil dit… stukje van mezelf ook aan je geven,’ vervolgde hij zacht. ‘Ik wil alles aan je geven, Jes.’

---

Every villain is a hero in his own mind.