[RPG • 0] Experium || 43 - Speeltopics

---

Nodige informatie
* Het is een experimentenschool, je personage ondergaat dus ook allerlei onderzoeken naar de werking van je gave.
* Een naam moet je verdienen. Een nieuwe leerling komt binnen met alleen zijn experimenten nummer. De naam die je verdient, heeft te maken met de gave die je hebt! Je nummer heeft max. 4 cijfers.
* Je herinnert je niets meer van voor je 15e. Deze herinneringen zijn met zeer goede zorg gewist. Je kunt dus nog wel talenten hebben van voor die tijd, maar je weet er niets meer van.
* Je bent als personage geboren met de gave of je hebt als tiener een injectie toegediend gekregen om te zien hoe je erop reageert.
* Je maakt deel uit van een house, waar in totaal 10 personen in zitten.

---

Personages       • Naam • Leeftijd • Gave • Mentor • User • Onyx. • 23 • Muziek en dromen • Maneur • Croweater • (studieobject) 8175 (Adam) • 17 • Tijdreizen • Margeaux • Croweater • Jester Madcap • 20 • Overtuiging • Cackle • ProngsPotter •Merrin• 16 • Gedaanteverwisseling • Moreau •Slughorn • Yrla • 19 • Superspeed • Williams • Slughorn • Vienna • 20 • Telekinese • Maxwell • Slughorn • Fayr Fixfault • 20 • Repareren • Navkar• ProngsPotter •Nenya Agami•15 • Helderziend • Mentor? • ProngsPotter • Dezi • 20 • Samenvloeien met draak • Naam • Croweater •Fersephone • 20 • Slopen • Gates • Slughorn

LIONS ⚜️ •Fire • Vuur • Fox • In dieren veranderen. • Astreal • Astral projection. • Tony • Onzichtbaar in het donker. • Emil • Dupliceren • Onna • Ondoordringbare huid •Vera • Vliegen •Serena • Stembeheersing • Heidi • Groene vingers. •8226 • Praten met dieren

Elephants ⚜️ •Vision • Met zintuigen spelen •Dalit • Immuniteit voor gaven • Rai •Electriciteit •[Onbekend] • [Onbekend] •[Onbekend] • [Onbekend] • Kijo • Veranderen in een Oni. • Stella • Licht ombuigen. •Vera • Leugendetector. • Helene • Genezing. •Cherry • Voedsel toveren

Rhino's ⚜️ • Romeo • Emoties manipuleren • Damon • Dementor • Peter • Spiderman • Azrael • Krachten afnemen en aanvullen • Darian • Objecten materaliseren • Maaya • Hallucinates. •Melissa • Fauna manipulatie. •Alice • Spiegelloper •Medusa • Verstenen onder haar blik •Naamloos • Gedachtenlezer.

Buffalo's ⚜️ •Ednoces • Tijd bevriezen voor 10 sec •Nish • Aanwezigheid verbergen •Goliath • Ant-Man •Klaus • Necromancer •8167 • [Onbekend] •Evelin • Reizen tussen werelden/dimensies •8034 • Gevarensonar •Nemesis • Vloeistoffen sturen •Maevis • [Onbekend] •Sarah • Binding

---

Rooster

---

Eerdere topics

---

Rules
* Een reservering blijft 24 uur staan
* Je bent ten alle tijden welkom, vraag even aan ons op welke hoogte we zijn.
* Reageer vooral vanuit je eigen personage. Je mag voor een ander reageren als je dit overlegt hebt.
* Maak niet een te uitgebreide persoonsbeschrijving. Het is leuk als je personage zich ontwikkeld tijdens de RPG.
* Meedoen? -> Klik voor het rollentopic

---

It's never gonna happen, Guys.

"Je hoeft het niet te geloven, als ik het maar doe. Ik geloof ook niet dat mensen jouw leuk kunnen vinden, maar goed. Cherry komt er nog wel achter wat voor rotte appel je bent." Rai moest ontzettend zijn best doen zijn lachen in te houden, al ontsnapte er een zacht gegrinnik aan zijn lippen. Die Merrin durfde wel. En stiekem vond hij het veel te grappig dat Vision op zijn plek werd gezet.
      Wat de Panthers hier deden, wist Rai niet. Hij was zojuist de trap af komen lopen en had de bruine jongen in de deuropening gezien met de tijdreiziger. Vision blokkeerde het zicht van Merrin, maar Rai had zijn stem herkent en wel, hij had vaag het idee dat de tijdreiziger nergens heen ging zonder zijn vriendje. Toen de tijdreiziger weer sprak, trok Rai even een wenkbrauw op. Ze kwamen voor hun heler? Die hadden ze zelf toch ook in het Panthers house? Hij hoorde Vision bot hen wegsturen. Voor een moment vroeg hij zich af of hij er zich mee moest bemoeien.
      "Ik kan ook Cherry bellen als je dat liever hebt?" hoorde hij Merrin vragen. "Ik zou het erg vervelend vinden als we haar wakker bellen, maar we hebben Helene nu op het moment gewoon even nodig." Rai zijn waardering voor de jongen steeg met de seconde, waardoor hij uiteindelijk van zijn plek liep en de woonkamer in stapte. Helene zat met Kijo op de bank te kletsen. "Ze zijn voor jou gekomen," zei hij tegen het meisje, terwijl hij met zijn duim naar de voordeur wees. En zonder verder er aandacht aan te besteden, liep Rai door naar de bank, waar Dalit hun schaakspel al had opgezet voor een nieuw potje. Het bleef vreemd dat de Panthers hun heler kwamen halen, maar goed. Als dit betekende dat hij Vision dwars kon zitten door hen te helpen, waarom ook niet?

---

It's never gonna happen, Guys.

En toen zat hij alleen in de kamer. Onyx was meteen al meegelopen naar Vienna, wat natuurlijk juist goed was want dan kon ze zoveel mogelijk oefenen, maar eerlijk gezegd kon Jester best een knuffel gebruiken nou. Zo'n uitgebreid plan verzinnen en vervolgens rustig uitleggen aan een groep mensen ging ook niet zomaar, en hoewel de Panthers het best goed hadden opgepakt kwamen nu alle zorgen en twijfels vrolijk bovendrijven.
      Wat als Zebediah ze niet wilde ruilen voor Romeo?
      Wat als hij gewoon Fayr de dag erop opnieuw meenam?
      Wat als hij erachter kwam wat er gebeurd was met Dezi en Tony en besloot Experium op de hoogte te brengen?
      Wat als hij een beter plan had dan zij?
      Was het een stom idee om zonder zonnebril naar de uitwisseling te gaan? Of kwam hij juist met zo zwak over dat Zebediah de plannen zou wijzigen?
      Had Experium al gemerkt dat Onyx en hij twee dagen op rij in geen enkele les waren geweest?
      Nish had de afgelopen dagen haast niet geslapen, ging dat wel goed met zijn gave?
      Ging het wel goed met zijn eigen gave, als zo'n gesprek met de Panthers al energie vrat?
      Wat als...

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

‘Het klinkt als iets met een zeer miniem Disney-gehalte, dus loop je wel het risico dat ik me weer herinner hoe normale films zijn en ik die blije meuk weer snel zat ben.’ Hij grijnsde naar zijn vriend en knalde nog een paar aliens af.
      Uiteindelijk had hij dik gewonnen, maar Jes was met al zijn vredelievendheid erbij genomen toch heus niet zo beroerd. Ze verlieten het gebouwtje en liepen verder, waarna ze in een achtbaan en een splash stapten waar ze kletsnat uitkwamen. Onyx haalde twee suikerspinnen en daarna gingen ze op een steiger zitten waar roeibootjes aan vastzaten.
      ‘Op eten moet ik nog een beetje oefenen,’ grinnikte Onyx en hij trok een pluk van het rare roze spul af. Hij had het nog nooit in zijn leven gegeten en had op internet gezien dat het plakkerig en zoet was, maar hij had het wel een leuk detail gevonden. Of het ook echt zo smaakte, was maar de vraag. Hij liet blik over Jesters gezicht glijden, dat een warme gloed had door de zon en hij glimlachte toen hun blikken elkaar kruisten. Zelfs in een droom was het vreemd om hier te zijn en hij dacht aan alle mensen die wél ongehinderd naar een plek als deze konden gaan, zonder dat ze vastzaten op een school vol menselijke experimenten, ze werden aangevallen door doorgedraaide klasgenoten of zichzelf moesten beschermen tegen kwaadwillende professoren.
      ‘Zo zou een normaal leven moeten zijn,’ zei hij, kijkend naar twee mensen in een roeibootje. ‘We zouden ons vast doodvervelen, denk je ook niet?’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Het antwoord van Vision hoefde hij gelukkig niet eens af te wachten, want Helene kwam op dat moment al de gang opgelopen. "Hee!" begroette hij haar. "Loop je even mee? Ik wil je wat vragen." Helene keek even verward op naar Vision in de deuropening, maar na een korte 'tuurlijk' liep ze met hen mee. Merrin liep maar een eindje van het Elephants house vandaan, in de hoop dat Vision hen niet kon overhoren.
      "Uhm, ik kwam eigenlijk vragen om je hulp," zei hij zachtjes. Merrin keek even naar Adam en toen weer terug naar het meisje. "Je hebt mij toen zo goed geholpen met mijn benen, dus ik hoopte dat je voor een vriend wat kon doen. Het is alleen..." Hij aarzelde voor een moment. "We willen graag voor de school geheim houden dat hij gewond is." Zo kon het wel toch? Zelfs al zou Helene nu direct naar de school stappen, dan was er nog weinig aan de hand (hoopte hij). Maar hij had het gevoel dat hij op Helene wel kon vertrouwen. De kans om iemand te genezen zou ze veel eerder aanpakken dan naar de school te gaan.
      "Natuurlijk help ik. Graag zelfs." Helene keek hen met een grote glimlach aan en knikte hen toe. "Het zou fijn zijn om ook mijn gave weer aan te spreken, zo veel kans heb ik niet om te oefenen." Merrin knikte haar glimlachend toe. Het was iets wat ze wel vaker zei en waarom het voor Helene ook lang geduurd had voor ze haar naam had. Het was iets wat ze met elkaar gemeen hadden, waardoor ze aan de praat waren geraakt.

---

It's never gonna happen, Guys.

”Ja,” zei ze. Ze ging lekker liggen en al gauw hoorde ze Onyx een aantal tonen aanslaan. Op het moment dat ze haar ogen opende stond ze opeens op een plat dak van een gebouw. De rest van de Panthers stond er ook en Vienna glimlachte een beetje zenuwachtig naar hen. Het was een schok om te zien dat Fayr ook tussen hen in stond. Vienna liep even voorzichtig op haar beste vriendin af en hoewel ze wist dat het een droomwereld was, gooide ze haar armen om haar beste vriendin heen. “Ik kom voor je, Fayr,” fluisterde ze tegen het meisje, terwijl ze het droomwereld tegen zich aantrok.
      Zo bleef ze even staan, tot ze besefte dat ze echt aan de slag moest. Ze liep een beetje onwennig over het dak naar de rand en zag dat Onyx het dak nog best hoog had gemaakt. Vienna slikte even bij het zien van de hoogte. Als ze iemand naar beneden zou laten vallen dan was dat zeker een paar gebroken benen of als je verkeerd viel was je gewoon dood. Maar geen druk, het was maar een droom.
      Dat was althans wat ze zich voor probeerde te houden. Maar Onyx droom was zo realistisch dat ze bijna niet kon geloven dat het maar een droom was. De zon brandde zachtjes op haar gezicht en een zacht zuchtje wind speelde met haar haren. Focus, Vienna Ze keek naar de anderen op het dak en begon met hetgeen wat het meest vertrouwd aanvoelde. Ze riep Yrla dichterbij en keek even naar de afbeelding van de blonde jongen. Hoe moest ze hem laten vliegen? Het was leuk gezegd, maar doen was anders. “Wil je gaan liggen?” vroeg ze de jongen. De droomwereld Yrla deed wat ze vroeg en Vienna ging vlak boven hem staan. Ze wilde hem laten vliegen, dus de kleding moest vliegen. Het meisje concentreerde zich op het shirt van Yrla en liet het shirt omhoog komen. Erg ver kwam ze niet, omdat Yrla beduidend zwaarder was dan het shirt. Ze gaf de broek van Yrla nu ook een zetje in een poging hem zo op te tillen. Het vergde veel concentratie, nu er iemand in zat. Maar uiteindelijk kreeg ze Yrla een paar centimeter van de grond. Ze was zo blij dat het ergens werkte dat ze de concentratie verloor en Yrla weer naar beneden zakte. Het shirt echter wilde nog steeds omhoog, waardoor het achterop scheurde en zonder Yrla verder de lucht in vloog.
      ”Oke dan,” zei ze een beetje beschaamd tegen zichzelf. “Dit gaat moeilijker worden dan ik dacht.”

---

It's never gonna happen, Guys.

8226 beet op haar lip nadat ze alle informatie had doorgegeven aan Yrla. En hij was blijkbaar bereid om Azumi te helpen. Wat ze hem ook in dank afnam, had hij nee durven zeggen...Dan was ze wel in de bres gesprongen voor het arme draakje. Draakje? Mens? Whatever. 'Wat gaan we nu doen dan?' kwam er over haar lippen terwijl ze vragend opzij keek naar hem.

Fire liet met een zucht zijn iNet zakken. ‘Fox neemt niet op.’
      Voor de zekerheid stuurde hij toch maar een berichtje naar zijn vriend; een gemiste oproep zette hem niet altijd aan tot een telefoontje. Fersephone kan vanavond niet in de campus blijven doordat haar gave nogal heftig reageert. Kun je ons naar die kristallen hut brengen waar ik je toen gevonden heb? Of vind je dat vervelend? Misschien dat je een andere plek weet?
      Hij had net op verzonden gedrukt toen hij een melodietje hoorde, ditmaal uit Fersephones tas.
      ‘Wil je zelf opnemen?’
      Ze schudde haar hoofd, waarop Fire in haar tas spitte op zoek naar haar iNet. Hopelijk was Fayr terecht. Het scherm vertelde hem dat het Onyx was die belde.
      ‘Met Fire.’
      ‘Hé,’ klonk het kortaf. ‘Ik heb Fersephone nodig om iets te slopen. De hut waar Dezi Jester gister naartoe heeft gebracht en waar Dezi is gestorven. Ik wil niet dat erg enig bewijs achterblijft daar haar aan mij bindt.’
      ‘Ik zal het zeggen, momentje.’ Hij draaide zich naar zijn vriendin. ‘Onyx vraagt of je… Dezi’s zogenoemde crime scene kunt slopen, zodat er geen bewijs meer is dat hij haar heeft gedood.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Fersephone trok even een wenkbrauw op. "Als ik weet hoe mijn gave te richten, moet het wel lukken." Ze keek even naar haar vriend met een glimlachje. "En als hij me vertelt waar ik heen moet is ook wel zo handig."

[ bericht aangepast op 2 mei 2021 - 22:25 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

"Au," zei hij lichtelijk beledigd tegen Azumi. De klap had hem echter wel ontwaakt uit zijn gedachten. "Eerst Jester maar eens bellen, dat lijkt me handig." Yrla viste zijn iNet uit zijn broekzak en tikte het nummer van zijn leider in.

---

It's never gonna happen, Guys.

Fox had net zijn kleren in de kast gedaan en die van Onyx naar de andere kamer gebracht toen Nish naar binnen stapte.
      ‘Hé.’
      De jongen keek hem nogal opgelaten aan, een uitdrukking die hij nog nooit eerder bij hem had gezien. Fox wist niet of hij nieuwsgierig of bezorgd moest zijn. Hij wist ook wel dat Nish geen gezellig praatje kwam maken.
      ‘Hé. Kom binnen. Al eh, kom je hier vaker dan ik.’
      Nish knikte. Hij zette een paar stappen de kamer binnen, maar bleef daarna staan. Hoewel hij één hand in zijn zak stak, zag hij er niet echt nonchalant uit. Een beetje onwennig keken ze elkaar aan. Uiteindelijk slaakte Nish een zucht en ging vlak naast hem op het bed zitten.
      ‘Ze hebben je vast wel verteld wat het plan is voor morgen?’
      Fox knikte. Hij boog zijn hoofd en keek naar de tatoeage op de binnenkant van zijn arm.
      ‘Ik had verwacht dat je wel blijer zou zijn.’
      Fox voelde zijn wangen kleuren in schaamte. Hij keek naar de jongen op. ‘Ik weet niet. Natuurlijk ben ik blij, maar ik ben ook… bang.’ Hij beet op mijn lip. ‘Wat als hij me niet meer wil?’
      Tot zijn verbazing begon Nish te grinniken. ‘Je was zo’n idioot vroeger. Als hij je toen wilde, wil hij je nu ook.’
      ‘Maar ik was toen zo… anders. Ik ben met Zebediah samen geweest, ik heb gestookt tussen Adam en Merrin, en tussen Jester en Onyx… Ik ben er niet echt leuker op geworden,’ mompelde hij.
      Nish haalde zijn schouders op. ‘Je bent volwassen geworden. Volwassenen doen soms nu eenmaal domme dingen. Misschien dat ik je juist daardoor wel beter te pruimen vind dan vroeger. Hoe kut ik ook tegen je deed, je deed altijd aardig terug. Fucking irritant.’ De jongen keek hem aan. ‘En daar wil ik mijn excuses voor aanbieden. Ik heb echt rotdingen uitgehaald.’
      ‘Oh…’ Nish’ verontschuldigingen kwamen nogal onverwacht. Het was al zo lang geleden dat hij er nooit meer bij stilstond. ‘Nou ja, zand erover toch? Ik heb er nooit echt wakker van gelegen.’
      Een snelle grijns gleed over Nish’ gezicht. ‘Nee, er was wel iemand anders die je wakker hield.’ De grijns stierf weer weg en Nish zuchtte. ‘Ik was zelf verliefd op Kris, wist je dat?’
      Fox schudde zijn hoofd – hij had er in elk geval nooit bij stilgestaan. Nish en Kris waren gewoon beste vrienden geweest, dacht hij. Beste vrienden die één keer met elkaar hadden gezoend. Misschien dat dat al een lampje had moeten laten branden, maar Fox was daar toe helemaal niet mee bezig geweest.
      ‘Daarom had ik zo’n hekel aan je – ik was gewoon stikjaloers.’ Nish boog zijn hoofd en staarde naar zijn handen. ‘Heeft Kris je verteld waarom hij de vriendschap verbrak?’
      Weer schudde Fox zijn hoofd. Hij probeerde zich die tijd voor de geest te halen. Hij had er wel naar gevraagd, maar Kris had er nooit veel over gezegd. Nu kon hij zich niet voorstellen dat hij het er bij had laten zitten en dat hij er niet elk detail over wist. Hij wist zeker dat zowel Jester en Onyx als Adam en Merrin dat wel met elkaar besproken zouden hebben en opeens vroeg hij zich af wat hun relatie nu helemaal voorgesteld had als ze zoiets pijnlijks al niet eens hadden kunnen bespreken. ‘Nee,’ mompelde hij.
      ‘Dat dacht ik al. Het was nogal beschamend.’ Hij was even stil. ‘Ik was dronken. Op een feestje. Jij was ziek toen – dus ik greep mijn kans. Ik dacht dat ik Kris jaloers kon maken door iemand anders voor zijn neus te zoenen – en toen dat niet werkte, ging ik verder en randde ik iemand aan. Kris trok me bij hem weg en werd woest. Ik weet niet zo veel meer van die avond – wat ik nog wel weet is via flarden of via wat anderen tegen me hebben gezegd. Volgens mij heb ik hem daarna nog een keer geprobeerd te zoenen en hebben we over je geruzied – en ik denk dat ik gezegd heb dat ik iemand heb aangerand om hem jaloers te maken en dat was de druppel. Toen was Kris klaar met me.’
      Fox keek zwijgend opzij. Hij vroeg zich af waarom hij dit allemaal vertelde.
      ‘Zebediah ving me op.’
      Fox’ hoofd bewoog met een rukje omhoog. Daar kwam het antwoord dan, waarschijnlijk.
      ‘Kris was mijn enige vriend,’ zei Nish zacht. ‘En ik vond de breuk heel moeilijk. Ik kan me er niks bij voorstellen, maar op de een of andere manier verzachtte Zebediah het gemis. Zebediah had een hekel aan Kris en zei weinig goeds over hem. Ik begon hem te haten.’ Hij zweeg even, opeens zag hij er heel kwetsbaar uit.
      Fox schrok toen er een traan in zijn ooghoek schitterde.
      ‘Ik heb hem verraden, Fox. Het is mijn schuld dat hij weg is.’ Hij haalde diep adem en zijn stem trilde toen hij verderging. ‘Zebediah vroeg of ik iets wist waardoor Kris van school gestuurd zou kunnen worden. En dat wist ik. Ik moest Kris ergens heen brengen en Zebediah zou zorgen dat er iemand van het bestuur was. Ik deed het zonder nadenken. Ik zei tegen Kris dat ik het met hem goed wilde maken en dat ik hem iets wilde laten zien wat bewees dat ik echt spijt had.’ Er rolde nu een traan over Nish’ wang. Fox echter was verstijfd, hij kon alleen maar opzij staren. Opeens begon zijn telefoon te trillen, maar Fox was zich er nauwelijks bewust van.
      Nish wist een geheim over Kris, had dat aan Experium verteld en daarom was hij van school gehaald? En dat was Zebediahs idee geweest? Hij had nooit geweten dat Zebediah hem zó erg had gehaat. Was dat ook de reden geweest dat Zebediah überhaupt interesse in hem toonde? Als een soort wraak?
      ‘Kris ging met me mee,’ zei Nish zachtjes. ‘De directie wachtte hem op en ze deden hem een halsband om. Daarna heb ik hem nooit meer teruggezien.’ Zijn onderlip trilde. ‘Het spijt me zo, Fox. Ik heb mezelf erom gehaat. Ik haat mezelf er nog steeds om. Ik heb jullie ontzettend veel pijn gedaan, alleen maar omdat ik jaloers was. Je zult je wel afvragen waarom ik je het nu vertel…’ Nish veegde met zijn pols langs zijn ogen. ‘Vanzelfsprekend haat Kris me nu. Ik heb geen idee wat hij de afgelopen drie jaar heeft doorgemaakt, maar het moet hels zijn geweest. Ik weet wat voor een temperament hij heeft en dat de kans groot is dat hij me in een vlaag van woede aanvalt en me misschien wel doodt.’ Hij slikte. ‘En het is oké, weet je? Natuurlijk wil ik niet dood, maar ik verdien het. En als hem dat een soort van vrede geeft, of voldoening, dan zij dat zo. Maar ik wilde jou voor die tijd gezegd hebben dat het me vreselijk veel spijt en dat ik Kris en jou alle geluk van de wereld toewens. Jullie verschillen als dag en nacht, maar jullie liefde is er een om ontzettend jaloers van te worden. Jij mag dan wel twijfelen aan jezelf, maar ik meende wat ik maandag zei. Ik weet dat hij ieder uur van de dag aan je denkt en niet kan wachten om je weer vast te houden. En dat je een paar dingen hebt gedaan die misschien niet zo netjes waren? Dat doet hem echt niets. Hij heeft ook dingen gedaan waar hij niet trots op is. Ik geloof niet dat jij iets kunt doen waardoor hij minder van je zou houden.’
      Fox staarde naar beneden. Hij wist niet wat hij moest zeggen. Hij dacht aan hoe Kris zich gevoeld moest hebben. Dat hij met Nish was meegegaan, wees wel uit hoe graag hij gehoopt had dat het goed kwam tussen hen. En dan zo bedrogen te worden…
      Hij wist echter ook als geen ander hoe manipulatief Zebediah kon zijn, en wat jaloezie met je kon doen. Hij had ook echt rotopmerkingen tegen Onyx gemaakt. Zeggen dat hij hem vergaf of dat het niet erg was kon hij niet, maar hij legde toch zijn hand over die van Nish en gaf een kneepje.
      ‘Wat is gebeurd is gebeurd,’ zei Fox zacht. ‘Daar kunnen we niets meer aan veranderen. Maar ik zou het heel erg vinden als Kris je doodt. Als hij überhaupt iemand doodt. Ik kan me niet voorstellen dat hij zoiets doet.’
      Nish zei niets, wat hem een ongemakkelijk gevoel gaf. Dacht hij wel dat Kris tot zoiets in staat was?
      ‘Hoe dan ook zal ik tegen hem zeggen dat je veranderd bent en dat je er echt spijt van hebt. Van dat je hem verraden hebt…’ Hij keek opzij. ‘En van dat andere. Waar jullie ruzie over kregen.’ Hij herinnerde zich nog goed met wie Nish destijds naar feestjes was gegaan. Het was niet alsof hij hem vaak met een andere jongen had gezien, en hij was ook nog eens vanochtend uit de slaapkamer van diezelfde jongen gekomen. Het verklaarde ook waarom Yrla zo’n afkeer tegen homo’s had, als hij zelf eens aangerand was. ‘Dat was Yrla hè?’ zei hij zacht. ‘Maar zo te zien heeft die het je ook vergeven.’
      Een flauw glimlachje speelde om Nish’ lippen. ‘Ja, wie had dat gedacht.’
      ‘Heeft hij nog steeds een hekel aan homo’s?’
      ‘Ik geloof dat hij het snel afleert in een huis vol jongens die op jongens vallen. Morgen staat de teller op zes.’ Hij grinnikte zacht. ‘Hij draait wel bij.’
      Fox grijnsde. ‘Nou het zou toch leuk zijn als helemaal omdraait. Ik vond jullie vier jaar geleden al een leuk stel.’ Hij gaf een kneepje in Nish’ hand. ‘En je verdient een leuke vriend.’
      Nish draaide zijn hoofd opzij en keek hem aan.
      Fox kneep zijn ogen tot spleetjes. ‘Zit je nou te blozen?’ plaagde hij. Hij zwoer dat zijn wangen een tint rozer waren.
      Nish gaf hem een por in zijn zij. ‘Ik heb me vergist, je bent nog net zo irritant als vroeger.’
      Fox schoot in de lach. Hij besloot er verder niet op door te gaan, door dat hele aanrandingsverhaal kon hij zich voorstellen dat het gevoelig lag. Hij wist nog al te goed hoe rot hij zich had gevoeld toen Adam hem van aanranding had beschuldigd en hij ook niet zeker had geweten of dat echt was gebeurd of niet.
      ‘Ik ga een welcome home spandoek maken voor Kris,’ zei hij tegen Nish. ‘Help je mee?’
      ‘Wat ben je ook een slijmbal,’ zei Nish hoofdschuddend.
      Dat bracht Fox weer aan het twijfelen. ‘Is het overdreven?’
      ‘Niet zo onzeker doen.’ Nish trok hem van het bed af. ‘Ik vond al je kaarsen, bloemen, chocola en weet ik het wat altijd al om van te kotsen, maar hij blijkbaar niet. Dan kan hij dit ook wel hebben.’
      Fox glimlachte, al bleef hij zenuwachtig. Dat gevoel ging waarschijnlijk niet meer weg vanavond.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Zijn iNet begon te trillen. Het apparaatje zat in de zak van zijn vest, waar Onyx het op zijn verzoek ingestoken had. Je weet wel, overal bereikbaar zijn en van die dingen. Jester mompelde een scheldwoord en deed nog een poging om het ding er met zijn ellebogen uit te vissen, met helaas bijzonder weinig resultaat omdat ellebogen daar niet voor bedoeld waren. Het was Yrla, zag hij wel. Het rode knopje lichtte op ten teken dat het overgaan te lang duurde en er naar voicemail werd doorgeschakeld.
      Lekker dan. Hij hoopte maar dat Yrla hem niet al te hard nodig had.

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

‘Fersephone kan helpen,’ zei Fire door de telefoon. ‘Kom je naar het hek?’
      ‘Jep.’ Onyx stak zijn iNet weg en liep naar beneden. Daar stak hij nog even zijn hoofd om de hoek, verwachtend de heler en Jester daar aan te treffen, maar zijn vriend was nog alleen en keek niet heel gelukkig. Onyx liep naar hem toe en drukte een kus in zijn haren. ‘Ik ga zo met Fersephone naar de hut om ‘m te slopen – en je boek te redden.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

'We zien elkaar bij het hek,' zei Fire. 'Zullen we daar alvast heen lopen?'

---

Every villain is a hero in his own mind.

'Ik ben er wel toe over te halen hier op je te wachten,' reageerde Jester droogjes. Even leunde hij tegen Onyx' aanraking aan nu dat nog kon en sloot zijn ogen. 'Zou je ook Yrla kunnen terugbellen? Hij probeerde mij net te bereiken, maar dat schoot niet zoveel op. Voor het geval je nog niet genoeg te doen had, nu. Zijn we altijd zo vermoeiend, van hot naar her vliegen? Geen wonder dat niemand dat bijhoudt.' Hij schudde zijn hoofd en keek met een kleine glimlach naar zijn vriend op. 'Ik ben zo blij met jou. Sorry, probeerde er echt nog wat fraaiers van te maken maar alle andere woorden die ik kon verzinnen schoten helaas te kort.'

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Onyx

Onyx' mondhoek krulde omhoog. 'Het is je vergeven. Ergens ben ik toch ook wel blij met mezelf. Wil er toch niet aan denken wat er met de rest gebeurd zou zijn als wij allebei onder de zoden lagen.' Hij trok zijn inet uit zijn zak en wachtte tot Yrla opnam.

[ bericht aangepast op 3 mei 2021 - 9:08 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.