• I KNOW WHAT YOU DID LAST SUMMER




    31 augustus ⦁ 20:15 ⦁ 23 graden


    Na een enerverende zomer hebben de studenten hun weg teruggevonden naar Prescott. Sommigen zullen enkele dagen eerder al zijn gearriveerd, anderen zullen hun koffers nog onaangeroerd in hun dorm hebben staan. Tijd om uit te pakken is er echter niet, want traditiegetrouw wordt het nieuwe academisch jaar geopend met een groots vreugdevuur nabij de campus. Het feest is om exact 20:00 geopend door de directrice, Eloise Johansson, die in een toespraak vooruit heeft geblikt op het komende jaar. Het onderwerp Bethany Young is – al dan niet bewust – vakkundig vermeden. Op een memorial op de binnenplaats van het hoofdgebouw na, is het alsof Bethany nooit bestaan heeft.

    Schijn bedriegt uiteraard, want voor het gros van de studenten zijn hun koffers niet het enige wat ze aan bagage hebben meegenomen dit jaar. Met het tweede studiejaar voor de deur, dat nog uitdagender zal zijn dan het eerste, is het bagage die ze kunnen missen als kiespijn. De brandende vraag is dan ook vooral: wie is er tegen de druk bestand? Lukt het iedereen om de geesten van het verleden te laten rusten of zal de ware toedracht van Beths einde spoedig als een lopend vuurtje rond gaan?

    Cheers to that, and welcome back to Prescott University!






    MESSAGE #001



    I know what you did last summer


    — To all


    [ bericht aangepast op 5 okt 2021 - 22:16 ]


    She's imperfect but she tries

         
          Wanneer hij start te praten, vindt Aspen's hand zijn shirt met gemakzucht — daaraan plukkend alsof het nooit anders was. Jude zou liegen als hij zou vertellen daarvan niet te genieten dit moment, aangezien hij wekenlang heeft gedroomd over Aspen — en haar aanrakingen. Maar, nu ze voor hem staat is hij plotsklaps ongelofelijk verlegen — waardoor zijn woorden naar buiten tuimelen als regendruppels in herfst. Sev heeft zijn eerste indruk na de vakantie compleet verpest, waardoor het een wonder zou zijn als de jongedame bij hem zou blijven. Alsnog blijft Aspen standvastig staan, haar kijkers opnieuw verzachtend worden. Wat zou ze momenteel in hem zien, een groot raadsel. Jude blijft genieten van haar nabije aanwezigheid, warmer dan het razende kampvuur.
          'Jude, het is oké.' Voordat hij het in de gaten heeft, wordt hij dichterbij de blondharige jongedame getrokken. Alhoewel hij zichzelf rechtop weet te houden, belanden Aspen's armen rondom zijn middel heen als een omhelzing. Daarom verdwijnen alle woorden uit zijn gedachten, de nabijheid momenteel te veel.
          'Wat ik zei— is 'natuurlijk niet' en wat ik je daarna wilde zeggen om het te verduidelijken, is het dat ik je inmiddels goed genoeg ken om te weten dat je dat soort dingen niet zal doen.' Aspen neemt de tijd om hem goed te bekijken. 'Althans, niet zoals Sev het bedoelt — of toch niet zomaar op die manier. Denk je dat ik anders gedacht zou hebben?'
          Jude weet dondersgoed wat voor jongens rondlopen op de universiteit, eveneens dat hij daar niet bij hoort. Ondanks dat hij bevriend is met enkelen, houdt hij eveneens een afstand — niet alleen omdat hij een jongedame daadwerkelijk wil leren kennen, maar eveneens vanwege zijn verleden. Wanneer een jongedame te dichtbij zou komen, zou ze vragen gaan stellen. En, dat moet kosten wat kost voorkomen worden. Het zou zijn toekomst verpesten, eveneens de relatie. Allemaal door zijn verschrikkelijke vader — moordenaar als expert.
          'Nee, geen enkel moment. Ik— Ik wilde het alleen maar gezegd hebben,' laat hij dan vervolgens weten, zacht. Daarbij plaatst hij zijn handen met kalmte op Aspen's heupen, aangezien zijn gedachten hem dit continu vertellen. Gedurende de zomervakantie hebben ze contact gehouden, waardoor ze elkaar beter hebben leren kennen. Nu stond ze voor hem, waardoor hij zou kunnen doen waarvan hij wekenlang heeft gedroomd. Maar, hoe zou ze daarop reageren? Wat als ze hem alsnog zou afwijzen? Ondanks de armen rondom zijn middel heen.
          Jude wordt gestoord van zijn ronddraaiende gedachten, waardoor hij het einde volledig zoek raakt. Frustrerend. Uiteindelijk weet hij het advies van zijn broertje te herinneren — welke hij in vertrouwen heeft genomen rondom de blondharige jongedame. En dat was regelrecht simpel: volg je gevoel, en je hart.
          'Ik ben blij je weer in het echt te zien, in plaats van op een klein scherm.' Jude's handen glijden enigszins omhoog, waardoor ze haar middel omvatten — zijn duimen over haar ribben heen strijkend. 'Je ziet er prachtig uit, Aspen.' Daarbij kijkt hij enkel en allen naar haar beeldschone gezicht — hetgeen hij in zijn geheugen heeft geprent door vele selfies. 'Mag ik je. . .' Jude aarzelt even, zijn woorden in de lucht blijven hangend. Nu zou hij haar graag willen kussen, maar iets houdt hem tegen. Wellicht is het zijn verleden. Wellicht is het Bethany's dood. Wellicht is het zijn onzekerheid.
          'Kan ik wat te drinken voor je gaan halen zometeen?' mompelt hij daarom maar, wetend dat hij de andere woorden niet over zijn lippen heen kan krijgen. Jude's handen verstrakken wat rond haar middel, maar houden haar op afstand. Hoe zou hij Aspen uiteindelijk teleur moeten stellen met zichzelf? Godverdomme.

    Jude Thompson

    21 • Dromer • Outfit • @ Bonfire • & Aspen



    Aspen Hill
    "Time is everything we have and don't."

    19 • The Rebel • Outfit • Bonfire w/ Jude & Sev
          ”Nee, geen enkel moment. Ik — ik wilde het alleen maar gezegd hebben,” reageert Jude.
          Aspen glimlacht, een die breder wordt zodra hij zijn handen rond haar middel plaatst. Wekenlang had ze er naar uitgekeken hem weer te zien, iets dat op deze manier zelden bij de blondine is voorgekomen omdat ze simpelweg niet gauw de aandacht op dit vlak weet te concentreren. Haar afleidingen te groot soms, waar ze algauw met veel dingen tegelijk bezig kan zijn, waardoor dit soort kleine dingen onopgemerkt blijven. Met Jude is het anders, van het begin al — mede ook omdat hij niet het type jongen is dat overal op de voorgrond en aanwezig is. Met Aspen’s al ietwat drukke persoonlijkheid soms botst dat eerder dan dat het goed kan gaan.
          ”Ik ben blij je weer in het echt te zien, in plaats van op een klein scherm,” zegt Jude dan, onderwijl zijn handen iets hoger glijden. De zachte strelingen voelbaar over haar ribben heen. Zoete herinneringen sijpelen Aspen’s geest terug binnen, de verschillende berichten eveneens — welke ze nooit meer zomaar zal verwijderen, zelfs achter pin slot gestoken om het enkel voor haar alleen te houden. “Je ziet er prachtig uit, Aspen. Mag ik je. . .”
          Onbewust voelt Aspen hoe het ritme van haar hart sneller gaat, bonkend in zijn kas. Zou hij dan..? Voor luttele seconden lijken hun gezichten veel dichterbij elkaar te komen. Ieder woord dat Aspen in een reactie had willen uitbrengen op de zijne, verdwijnt de vergetelheid in. Na hun eerste kus, welke volledig als een verrassing is gekomen — gedreven op een verlangen dat Aspen met beide handen heeft aangepakt — is er verder niets meer gebeurd. Toch kon ze zijn lippen voor een lange tijd nog op de hare voelen, of de blossen voor de geest halen die zijn wangen kleurde; precies zoals nu ook het geval is.
          ”Kan ik wat te drinken voor je gaan halen zometeen?” klinkt het dan opeens, uit het niets haast.
          De statisch geladenheid om hen heen is plotsklaps volledig verdwenen en Aspen kan Jude’s handen rond haar middel voelen verstrakken. Hetgeen waarvan ze gedacht had dat er zou komen, waarop ze gehoopt had, blijft uit. In plaats daarvan voelt het alsof er een emmer koud water over haar heen wordt gegooid, welke Aspen uit een droombeeld tracht wakker te schudden. Had ze het dan wellicht verkeerd geïnterpreteerd?
          ”Drinken?” herhaald Aspen dat ene woord zacht, niet wetende wat ze nu meteen anders uit moet brengen. Met enige aarzelingen verslappen haar armen iets rond Jude’s middel, maar niet voldoende om volledig afstand van hem te nemen — zijn handen nog altijd rustend op hun plek. “Ik, eh — denk het wel, ja?” Een frons nestelt zich tussen Aspen’s wenkbrauwen in, terwijl ze iets naar omhoog kijkt zodat ze Jude’s gelaat in zich op kan nemen. Miniem kantelt de blondine haar hoofd iets, zichzelf afvragend wat er zo-even mis is gegaan. Of waar het aan gelegen kan hebben.
          “Is alles oké, Jude?” vraagt Aspen dan, directer dan ze eigenlijk bedoeld had, maar de manier waarop hij haar krampachtig op afstand lijkt te houden is niet alleen voelbaar in de handen op haar middel. Het hangt in de lucht om hen heen, knisperend op een niet geheel aangename wijze. Ze wil hem vragen naar wat er door zijn hoofd heen gaat, of wat de reden voor zijn plotselinge afstandelijkheid is. Maar, de woorden volgen niet. Aspen wil Jude niet afschrikken en wegjagen, dus het enige wat ze kan doen is laten zien dat zij zich ook niet zomaar laat wegjagen.
          Misschien zat het afgelopen jaar ook in de weg. De gebeurtenissen daarvan niet mals te noemen, hetgeen dat Aspen ook nog steeds blijft achtervolgen — ook al stond ze ver los van wat er die bewuste avond gebeurd is. De ruzie op de avond ervoor het laatste dat ze met Bethany gedeeld heeft, de woorden niet zachtzinnig te noemen geweest. Een koude rilling glijdt dan ook langs Aspen’s ruggengraat af nu door Jude’s onbewuste afwijzing de herinneringen als donkere pluimen weer door haar hoofd heen poelen.



    'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

    JOSEPH MONROE

    Het ontging Sev niet hoe Aliz met haar ogen rolde toen hun blikken elkaar kruisten, maar hij liet het niet direct aan zijn hart komen. Het was een harde waarheid dat Aliz zijn hoofd meer dan eens op hol wist te krijgen. Het was onwennig dat een vrouw hem zo af leek te willen stoten, maar desondanks was hij ervan overtuigd dat ze hem diep van binnen leuker vond dan ze zou willen toegeven. Als het haar daadwerkelijk enkel om het ijs ging, tijdens hun wekelijkse moment, dan kon ze dat ook zonder zijn gezelschap eten — het feit dat ze dit weleens had gedaan door de deur dicht te gooien, vergat hij voor het gemak maar. Bovendien: had zij hem zojuist niet een appje gestuurd in zijn eerste minuten op het terrein? Hij kon het haar niet kwalijk nemen.
          De schouderklap van August en het heldenontvangst haalde hem uit zijn gedachten. Een jongensachtige grijns verscheen op zijn gezicht toen August zijn vraag beantwoordde. Het moest hem niet verbazen dat zijn vriend plannen had deze avond. Zeker nu er een hele nieuwe lading eerstejaars op Prescott was aangekomen.
          “Je gaat niet zeggen dat je al een kleine preparty hebt gehad, hm?” vroeg hij de jongen, al hoefde hij de vraag in feite niet eens te stellen. Hij kende hem inmiddels te goed.
          “En jij dan, Casanova?” Hij had kunnen verwachten dat August deze vraag net zo hard zou terugkaatsen. Vorig jaar zou hij hier een volmondig antwoord op hebben kunnen geven en vol zelfvertrouwen hebben kunnen stellen dat hij de lekkerste vrouw van hun hele jaar wel binnen zou hengelen — maar hij was niet vergeten hoe dat was afgelopen. Hij vreesde dat niemand dat vergeten was. In een automatisme gleed zijn blik over de menigte rondom het kampvuur, alsof hij zijn volgende overwinning zocht. In feite was dit niet meer dan theater. Er was genoeg vrouwelijk schoon, maar de dame in kwestie zou van goeden huize moeten komen om zijn interesse deze avond te kunnen winnen, want hij had allang iemand op het oog. En hij was niet van plan om haar als hij haar eenmaal kon overtuigen, na één betekenisloze nacht al te laten gaan.
          Sev wiebelde desondanks kort met zijn wenkbrauwen, alsof hij hele plannen had. Echt geheimen voor August had hij niet. Niet voor niets vertrouwde hij zijn vriend blindelings wanneer het op zijn rol bij het hele… incident eerder deze zomer aankwam. Hem toevertrouwen dat de enige vrouw hier op het campusterrein waar hij interesse in had deze avond, niet zou aarzelen om hem ijskoud de deur te wijzen, ging hem echter tien bruggen te ver. Hij zou het einde niet horen hoe hij een blauwtje had gelopen en daar had hij weinig behoefte aan. Zeker nu Ezra Aliz klaarblijkelijk probleemloos in bed had weten te lullen, iets wat ergens nog steeds stak.
          “Mm,” mompelde hij dus maar, “laten we zeggen dat het een work in progress is.” Hij nam een teug van zijn bier. “Sommige vrouwen moet je met tact behandelen, maar ik durf te wedden dat die aanpak een onbekend fenomeen voor je is — of dat die vrouwen out of your league zijn.”



    She's imperfect but she tries

    ALESSANDRA CAIOMHE MONTAGUE
    Standards only scare off people not meant for you
    twenty • at the bonfire • with zack sev and august • outfit

    “Dat weet ik. Dat heb je vertelt. Op de middelbare school,” zei Zack. “Hij was gewoon een omhooggevallen eikel. Je vindt heus wel iemand.”
          De medelevende blik in zijn ogen liet Aliz haar blik afwenden. Zack was ook bedrogen, dat was zo’n beetje hot topic geweest vorig jaar, maar ze had er weinig behoefte aan om haar rampzalige liefdesleven te bespreken. Het in een klap kwijtraken van haar vriendje en beste vriendin was iets waar ze liever niet over nadacht. Daar had ze ook lang niet genoeg alcohol voor op. “Hmm. Gelukkig is het hebben van een liefje geen vereiste voor een goed leven,” mompelde ze afwezig. Komend studiejaar werd toch wel druk genoeg om een goed excuus te hebben om daar niet mee bezig te zijn. De bericht uitwisseling tussen haar en Blake bewees ook wel weer dat dat soort dingen toch enkel voor narigheid zorgden. De blik op haar gezicht was Zack ook niet ontgaan.
          “Zo ben ik nou eenmaal. Maar ik meen het wel, Aliz, dat weet je. Als er iets is, weet je me te vinden.”
          Aliz keek op naar Zack en knikte. “Geen zorgen, er is niks belangrijks. Maar dankje, dat is lief van je. Ik zal het zeker onthouden.” Het behoorlijk ongemakkelijk dat Blake ook bij het incident van voor de zomer betrokken was, maar tot Aliz haar grote verbazing had Blake wel naar haar geluisterd. Aan de andere kant was het ook niet vreemd. Sev’s plan was zo goed als niet bestaand. Het was te hopen dat hij beter was als een criminal defense lawyer dan zelf criminele activiteiten uitvoeren. Het incident was ook precies waar het gesprek even heen ging, al hadden Aliz haar woorden net zo goed kunnen slaan op haar nachtelijke avontuurtje met Ezra. Het was niet alsof ze per se spijt had, maar het was gewoon niet haar ding. Ze hoopte dat de jongen het voor zich had gehouden. Wat Blake betrof kon ze op geen enkele, mogelijk manier bij Olivia aankloppen. Haar ogen zochten haar beste vriendin op, die samen met Leigh en Pippa stond. Dat was er ook nog. Per ongeluk met Pippa trouwen in Las Vegas had ook niet op haar vakantie bucketlist gestaan. Nog iets wat ze niet aan Liv kon vertellen, haar gelovige vriendin zou een rol beroerte krijgen.
          Zack trok een humeurig gezicht. “Moet je het daar nu echt weer over hebben? Ik dacht dat we het erover eens waren dat het een óngeluk was en dat we er verder niet meer over zouden spreken.” En daar ging nog meer bier.
          Haar wenkbrauwen trokken lichtelijk omhoog. Eerder was hij er zelf over begonnen, maar goed, het zal wel. In plaats van meer woorden er aan vuil te maken ging ze over op het eerste onderwerp dat in haar op kwam: lacrosse.
          “Uiteraard.” Het juiste onderwerp, Zack keek alweer iets vrolijker. “Jude en ik hebben van de zomer weer wat toffe moves bedacht. Die willen we gaan gebruiken in de komende openingswedstrijd. Daar ben je bij toch?”
          ”Ik kan alle zielig kijkende puppy-ogen die ik krijg als ik niet kom niet aan, dus ik kom zeker. Misschien maak ik zelfs wel een spandoek.” Waar ze normaal vrij rustig was, kon ze bij de lacrosse-wedstrijden van haar vrienden behoorlijk de longen uit haar lijf schreeuwen, al was ze voor Prescott nooit zo zeer een lacrosse fan geweest.
          Haar blik was ondertussen opnieuw naar Sev gegleden, die zich bij August had gevoegd. Die laatste had ze in de zomer nauwelijks gezien. “Ik ben zo terug. Even hoi zeggen tegen Sev en August.” Aliz kwam overeind van de boomstam en wierp een blik op het zoveelste flesje bier in Zach’s hand. Soepeltjes plukte ze het flesje uit zijn grip en raapte ze de bierdopjes op uit het gras. “Ik neem deze wel mee.” Hij kon gemakkelijk een nieuw flesje pakken, maar hopelijk snapte hij de hint dat hij het beter een stuk rustiger aan kon doen. Ze gaf hem nog een kleine glimlach en ging op weg naar haar twee andere vrienden. Het flesje gooide ze onderweg in een prullenbak en checkte ze haar berichtjes.
          “Sommige vrouwen moet je met tact behandelen, maar ik durf te wedden dat die aanpak een onbekend fenomeen voor je is — of dat die vrouwen out of your league zijn,” waren de woorden die uit Sev’s mond kwamen toen Aliz zich bij het tweetal voegde.
          ”Ah, is tact ook niet een onbekend fenomeen voor jou dan, Sev?” merkte ze op. Enkele van de allereerste flirtpogingen van hem was ze niet vergeten en tactvol waren ze niet. Haar blik gleed naar August. “Hi, October, long time no see.” Zolang als ze zich kon herinneren noemde Aliz August al bij die bijnaam. “Welk vakantieoord heb je deze zomer op stelten gezet?” Haar woorden gingen gepaard met een stevige knuffel, waarna haar ogen opnieuw op Sev viel. Ze kon lastig August wel met een knuffel begroetten en Sev niet. En eerlijk? Anders had ze hem ook wel een knuffel gegeven. Het nieuwsgierige aagje in haar wilde weten wat hij haar zo nodig moest laten zien, alleen ze gokte dat het niet August bedoeld was en hield voorlopig haar mond dicht. “Ik ben wel benieuwd nu. Welke vrouwen moeten volgens jullie met tact behandeld worden en welke zijn uit August’s league?”


    To the stars who listen — and the dreams that are answered

    〚      To hell with them. Nothing hurts if you don't let it.      〛

    Phillipa Maren Buckley






          21      ✦      Female Flash      ✦      Outfit      ✦      With Olivia and Leighton      ✦      Bonfire


          Grappig hoe een pamflet haar zin in de avond in rook had laten opgaan. Wat voor een pamflet ook. Ondanks dat ze niet eens close was met Olivia deed het toch pijn. Het was alsof ze een klap in haar gezicht had gekregen of iemand haar in haar hart had gestoken met een mes.
    Verwachten dat niemand het uit zou maken dat ze lesbisch was zou naïef zijn geweest — al zou tegenwoordig voor niemand meer uit moeten maken — maar een pamflet voor conversion therapy? Niet een ding wat ze verwacht had. Ze had liever een daadwerkelijke vuist tegen haar kaak aan. Dat deed minder zeer dan dit nu deed. De eerste keer weer hardlopen na haar auto ongeluk deed zelfs minder pijn.
    Het kon er bij Pippa ook niet in dat Olivia nog zoveel zin leek te hebben in de avond. Vol enthousiasme sleurde haar roommate haar mee richting de bonfire en Leighton.
    Zodra Leigh en Olivia hun momentje klaar was, vroeg ze de jongen hoe zijn vakantie was. Met een half oor luisterde ze naar zijn antwoord, al het niet haar bedoeling was. Hoewel ze het natuurlijk naar vond dat Leigh een vervelende vakantie had gehad, maar ze moest van die verdomde pamflet af. De gedachten dat ze dat ding nog in haar broekzak had was misselijkmakend en het voelde net alsof ze een brandende steen in haar broekzak had zitten. Pippa haalde de pamflet dan ook uit haar broekzak. Vlug excuseerde ze zich bij Leigh en Olivia en was ze richting de bonfire gelopen. Niet te veel tijd eraan bestedende gooide Pippa het pamflet in de bonfire. Een grijns sierde haar lippen toen ze het ding in vlammen op zag gaan. Olivia zou vast haar liever in vlammen zien opgaan.

          Tevreden liep ze terug naar het duo. Het voelde bevrijdend en ze had het gevoel dat ze nu wel misschien van haar avond kon gaan genieten. Bij het duo aangekomen stelde ze voor om bier of een ander drankje te gaan halen. Leigh stemde in en Olivia wierp haar eerst een arrogante blik. Pippa weerstond de verleiding om haar een net zo’n arrogante blik terug te werpen of diep te zuchten. Zoiets zou toch geen zin hebben. Olivia was…Olivia.
    Uiteindelijk stemde haar roommate ook in om drankjes te gaan halen en Pippa volgde de twee richting de bar. ‘’Kloten dat je vakantie zo vervelend was trouwens Leigh.’’ zei ze, op een wat verontschuldigende toon, gezien ze hem eerst totaal genegeerd had.
    “Maar oké, hoe was jullie vakantie? Of willen jullie alles horen over waarom die van mij zo vervelend was?” vroeg de jongen.
    “Van mij weet je al hoe mijn zomer was,” zei Olivia, die vervolgens drie biertjes bestelde. Wie er dan ook achter de bar stond was snel, want zo snel als haar roommate gevraagd had om de biertjes, zo snel stonden ze er.
    Pippa bedankte Oliva toen ze haar een van de drankjes overhandigde. ‘’Cheers,’’ Ze tikte met haar drankje even tegen die van de anderen aan alvorens ze een slok nam. ‘’Mijn vakantie was prima. Veel weggeweest en veel getraind, dus niet super bijzonder.’’ antwoordde ze, waarna ze er nog aan toevoegde: ''Als je wil vertellen over waarom je vakantie zo vervelend was, mag dat altijd.'' Haar ogen gleden even door de omgeving heen. De sfeer en de drank zat er bij de meesten al goed in. ‘’Hoelang voordat de eerste persoon een plantenbak onder kotst?’’ vroeg ze met een lichte grijns. Pippa voelde zich nog niet geheel op haar gemak op het moment en iets doms als dat vragen was perfecte afleiding.


    Tommi, ich glaub, ich hab' Heimweh. Ich will mal wieder am Rhein stehen.

    SHILOH KIMATHI
    age 19
    outfit

    with Victoria
    place close to the campfire


    T

    H

    E


    Q

    U

    I

    E

    T


    K

    I

    D
    IK      LIET      EEN      zachte grinnik horen onder het commentaar van Victoria toen ik haar de Bijbel liet zien waar ik in aan het lezen was – eentje geschreven in het Hebreeuws, de taal waarmee ik was opgegroeid. “Niet?” vroeg ik dan ook lachend. “Ik had verwacht dat jij wel een type zou zijn die de oorspronkelijke Bijbel uit haar hoofd kende.” Waar mijn sociale vaardigheden me vaak in de steek lieten, lukte het Victoria vaker wel dan niet om me niet dicht te laten klappen. Het was een gave van haar, waar ik haar enorm dankbaar voor was. Zonder haar zou ik waarschijnlijk in mijn uppie bij het kampvuur zitten. “Is er een bepaalde passage die je mooi vind?” vroeg ik haar, als blijk van mijn dankbaarheid.
          Ons uiteindelijke gesprek belandde bij het thema van haar ouders. Naar de verhalen die ik van Victoria had gehoord, hing er een benauwende sfeer in haar familie – de reden dat ik mijn beste beentje voor zette om haar te helpen waar nodig. Het deed me denken aan mijn eigen thuissituatie en aan hoe hard ik hulp in die tijd nodig had gehad. Ik hoopte voor haar te kunnen zijn wat ik gemist had in mijn leven.
          “Ik denk dat ze gewoon heel graag zou willen dat ik het goed doe en daarom soms zo hard pushen. Ze bedoelen het vast goed,” gaf Victoria schouderophalend toe. Ik knikte langzaam en nam nog een slok van de bittere substantie in de rode plastic beker om mezelf de tijd te geven na te denken. “Ik heb ook nooit gezegd dat ze het niet goed bedoelen. Natuurlijk proberen ze je te stimuleren goed je best doen voor school maar het feit blijft dat het voor jou aanvoelt als pushen. En pushen is niet helpend voor jou,” verzuchtte ik waarna ik mijn hoofd schudde. “Maar dat daar gelaten, ik krijg later vast genoeg de tijd om je de les te lezen.” Ik gaf haar een grappend knipoog vooraleer ik het onderwerp liet landen op de mensen om ons heen.
          Ik vroeg of Victoria nog ergens bekende gezichten gespot had. “Alleen Eleanor daarstraks, maar we delen een kamer.” Een blos gleed over mijn wangen bij het horen van de naam van mijn ex. Vlug verborg ik mijn gezicht zodat Victoria haar opmerkzame blik er niet op zou komen te vallen. Ik ging dan ook dankbaar in op de afleiding die ze me aanbood: een rondje mensen kijken. “Ik voorzie drama daar bij Leighton, Pippa en Olivia in de buurt, wat denk jij? Of gaan we meteen door naar het trio iets verderop: Alessandra, Sev en August?”

    [ bericht aangepast op 29 sep 2021 - 8:32 ]


    I have seen my own sun darkened

         
          Zojuist heeft hij de jongedame gevraagd om haar te kussen — echt te kussen. Ofwel, de vraag was zijn intentie. Alhoewel, deze kwam niet geheel over zijn lippen. Jude voelt zijn wangen alsmaar roder worden van pure schaamte, wetend dat zijn ervaring te minimaal is rondom zulke jongedames — zelfs na zijn langdurige appcontact met Aspen. Zelfs op hun eerste date heeft er een zoen plaatsgevonden, hoewel deze voornamelijk uit Aspen's beweging kwam. Daarbij stond Jude simpelweg af te wachten — een ware nerd ten top.
          Jude zou willen dat hij zoveel moed heeft als zijzelf, maar uiteindelijk dwaalt hij af — vraagt hij haar naar drinken, waardoor de statische lucht rondom hen verdwijnt. Aspen's kijkers verduisteren, het oceaanblauwe overspoelend met donkere stormachtige wolken — helemaal door zijn eigen toedoen, lul.
          'Drinken?'
          Alhoewel het ene woord voldoende zou zijn om hem te doen laten uiteenvallen, doen haar verslappende armen rondom zijn middel dat alsmaar meer. Aspen blijft op afstand staan — dichtbij, o zo dichtbij — maar de lucht tussen hen voelt ijskoud.
          'Ik, eh— denk het wel, ja?' Aspen kijkt bedenkelijk naar boven, haar wenkbrauwen fronsend. Jude voelt zichzelf wegkijken van haar blik, niet in staat om deze te beantwoorden. Wat zou ze van hem gaan denken, na dat allemaal? Aspen is geen jongedame welke aan het lijntje wordt gehouden. 'Is alles oké, Jude?' volgt daarna plotsklaps uit haar, waardoor Jude's kijkers vanzelfsprekend naar Aspen schieten — de directheid van haar vraag overduidelijk hoorbaar. Waarom heeft ze hem zo snel door? Alsof ze elkaar al vele jaren kennen.
          Wat zou hij haar vertellen? Wellicht de waarheid over het gegeven dat hij zijn vriend een moord heeft zien plegen, of dat zijn vader een moordenaar is. Jude lijkt een baken te zijn voor deze verschrikkelijke daden, zijn leven daardoor getekend als geen ander. Nadat hij zijn geboorteplaats meermaals had verlaten, leek Jude alles achter zich te laten. Maar, niets is minder waar helaas. Overal lijkt zijn vader hem te volgen, stilzwijgend als een getrainde sluipmoordenaar. Jude wordt er gek van, maar kan er helemaal niets aan doen.
          'Ja, alles is oké.' Alhoewel de leugen snel over zijn lippen naar buiten glijdt, blijven zijn kijkers mistroostig staan. Aspen en hijzelf zouden nooit een koppel kunnen gaan vormen — aangezien zijn verleden verborgen zal moeten blijven, totdat hij een naam heeft gemaakt voor zijn eigen carrière.
          'Ik dacht even aan de gegeven speech, de leegte daarbinnen.' Jude kan haar naam niet eens in de mond nemen. 'Maar. . . Ik zou me moeten focussen op jou.' Daarbij krullen zijn mondhoeken omhoog. Wellicht is een toekomst met Aspen onmogelijk, maar hij zou van het hedendaagse genieten. 'Ik kan straks ook nog drinken halen,' mompelt hij dan, zijn handen opnieuw verstrakkend rondom haar — ditmaal met een andere reden. Voorzichtig haalt hij haar dichterbij, zijn handen naar haar rug toe glijdend: een omhoog richting haar nek, een omlaag richting haar onderrug.
          'Ik heb hier de hele zomer over na kunnen denken,' mompelt hij dan, zijn gezicht dichterbij dat van Aspen komend. Voorzichtig strelen zijn lippen over de hare, trachtend de buitenwereld uit te kunnen bannen. 'Ik wil nu alleen aan jou denken,' mompelt hij dan.

    Jude Thompson

    21 • Dromer • Outfit • @ Bonfire • & Aspen



    VICTORIA ➹ GRIFFIN

    20 • The Observer • outfit • at the bonfire • with Shiloh



    “To acquire knowledge, one must study;
    but to acquire wisdom, one must observe.”

    'Niet? Ik had verwacht dat jij wel een type zou zijn die de oorspronkelijke Bijbel uit haar hoofd kende,' klonk het lachende antwoorde van Shiloh nadat Victoria had opgebiecht dat ze amper een Bijbel opengeslagen had. Ze rolde lichtjes met haar ogen.
          'Ik heb genoeg andere boeken die ik vanbuiten moet leren,' grapte ze terug, doelend op de vele handboeken waarvan professoren verwachtten dat je ze gelijk een papegaai kon navertellen. Doordat er bij haar thuis niet echt geweldig veel aandacht werd besteed aan religie was het eigenlijk ook nog nooit bij haar opgekomen om eens een Bijbel in handen te nemen.
          'Is er een bepaalde passage die je mooi vindt?' Daar moest Victoria toch een tijdje over nadenken. Het was moeilijk om daar een antwoord op te geven wanneer je er niet veel over wist. Natuurlijk kende ze de meest bekende passages wel, die kende iedereen namelijk. Of je nu gelovig was of niet.
          'Ik denk dat ik je het antwoord op die vraag schuldig moet blijven,' antwoordde ze dan ook eerlijk. 'Maar als je aanraders hebt, dan hoor ik het graag.' Ze was wel benieuwd of Shiloh daar op zou ingaan en was opnieuw ook wel oprecht geïnteresseerd.

    Victoria vertelde vervolgens kort over haar ouders, dat ze graag wouden dat ze het goed deed en daarom soms pushten. 'Ik heb ook nooit gezegd dat ze het niet goed bedoelen. Natuurlijk proberen ze je te stimuleren goed je best doen voor school maar het feit blijft dat het voor jou aanvoelt als pushen. En pushen is niet helpend voor jou,' klonk het zuchtend naast haar. Daar had Shiloh een punt. Het was afgelopen jaar goed genoeg gebleken dat Victoria slecht kon omgaan met druk.
          'Soms is het angstaanjagend hoe goed je me al na één jaar kent,' merkte ze verrast op. Er waren mensen die haar al langer kenden en haar soms nog altijd niet begrepen. Dat gevoel had ze bij Shiloh niet. Het leek alsof het meisje perfect wist wat ze nodig had en dat was fijn.
          'Maar dat daar gelaten, ik krijg later vast genoeg de tijd om je de les te lezen.' Een knipoog kwam haar kant op en Victoria lachte even.
          'Daar twijfel ik niet aan.'
    Het gesprek ging kort even naar Eleanor, maar bleef er niet hangen. Shiloh deed ook niet echt de moeite om er verder op in te gaan vooraleer Victoria voorstelde om mensen te kijken. Een favoriete bezigheid voor de twee. Er werd dan ook gretig ingegaan op haar voorstel.
          'Ik voorzie drama daar bij Leighton, Pippa en Olivia in de buurt, wat denk jij? Of gaan we meteen door naar het trio iets verderop: Alessandra, Sev en August?' Victoria nam een slok van haar bier terwijl ze met haar ogen over de twee groepjes gleed. Haar bekertje bleef voor haar gezicht zweven waardoor ze over de rand heen gluurde naar het laatstbenoemde groepje. Ze mocht de drie wel en daarbij wou ze het niet riskeren om er iets uit te flappen wat ze beter niet zou zeggen. Er waren namelijk mensen die een reputatie hoog te houden hadden.
          'Is er niet altijd drama wanneer Olivia in de buurt is?' maakte ze dan ook haar keuze doormiddel van haar antwoord. Een gefrustreerde zucht ontsnapte vervolgens uit haar mond. 'Ik heb nu echt al geen zin om weer samen met haar in de balletles te staan.' Het was nogal zacht uitgedrukt om te zeggen dat Olivia niet echt haar favoriete persoon was.
          'Knap van Pippa dat ze het met haar uithoudt. Lijkt me niet makkelijk om vrienden met iemand te zijn die nogal anti-gay is.'

    [ bericht aangepast op 30 sep 2021 - 20:55 ]


    Nothing is impossible in my own powerful mind.

    AUGUST ASHER MURRAY
    Bad boys ain't no good, but good boys ain't no fun
    22 • august murray • with sev and aliz • at bonfire

          ’Je gaat niet zeggen dat je al een kleine preparty hebt gehad, hm?’ vroeg Sev, wat een schreven grijns opleverde. Sev kende hem duidelijk langer dan vandaag.
    ‘Heb ik je ooit wel eens teleurgesteld?’ August grinnikte, haalde nonchalant zijn schouders op en nam een slok van zijn biertje. August seksleven was geen geheim voor zijn brother from another mother, August was echter veel benieuwder naar die van Sev. Kwam hij wel aan zijn trekken?
          Mysterieus wiebelde Sev met zijn wenkbrauwen, maar liet niet los op wie hij zijn peilen deze avond had gezet. ‘Mm,’ mompelde hij, ‘laten we zeggen dat het een work in progress is.’ Waarna ook hij een slok van zijn bier nam. Het maakte ook niet uit, August zou er vroeg of laat toch wel achter komen. De twee waren als broers en hadden geen geheimen voor elkaar. Zo wist August ook van Sev’s aandeel bij het incident rondom Beth.
          ‘Sommige vrouwen moet je met tact behandelen, maar ik durf te wedden dat die aanpak een onbekend fenomeen voor je is — of dat die vrouwen out of your league zijn.’ Ging Sev verder. Nog voor August daarop kon reageren voegde Alessandra zich bij hun.
          ’Ah, is tact ook niet een onbekend fenomeen voor jou dan, Sev?” August lachte smakelijk om haar opmerking. Hij mocht Aliz graag. Haar blik gleed daarop vervolgens naar August. ‘Hi, October, long time no see.” Hij rolde kort met zijn ogen. ‘Meen je dit, Aliz? Nog steeds deze bijnaam?’ Sinds het moment dat hij zich aan Alessandra had voorgesteld jaren geleden op boarding school had ze hem steevast October, iets wat hem lichtelijk irriteerde. ‘Teleurstellend wel.’
          ‘Welk vakantieoord heb je deze zomer op stelten gezet?’ vroeg ze hem vervolgens waarna ze hem in een stevige knuffel trok. Even sloeg hij zijn gespierde armen om haar heen. De geur van haar shampoo vulde zijn neus. Aliz was leuk. Ze stond niet voor niets nog steeds hoog op zijn to do list. Of hem dat ging lukken was een tweede.
          Ze maakte zich los uit hun omhelzing om vervolgens Sev met een stevige knuffel te begroeten. ‘Ik ben wel benieuwd nu.’ Begon ze vervolgens. ‘Welke vrouwen moeten volgens jullie met tact behandeld worden en welke zijn uit August’s league?’
          ’Alle vrouwen moeten natuurlijk met tact behandeld worden.’ Lachte August zijn witte rij tanden bloot. Hij meende er geen snars van. Hij was ook echt de laatste die dat zou doen, dat wist hij zelf ook wel. ‘En jij toch?’ beantwoorde hij haar tweede vraag ietwat flirterig en gaf haar een speelse knipoog.

    "Here comes trouble"


    someone out there feels better because you exist

    Mt (: mijn post komt morgen


    - thank you for existing -

    LEIGHTON JAMES VIJVERBERG
    19 • mr. second best • with pippa & liv • at bonfire

    Natuurlijk snapte Olivia het probleem omtrent Pippa een conversion therapy pamflet geven niet, waarom zou ze ook? In haar religie – hoe gestoord Leigh het ook vond – werd het als normaal gezien om kinderen en vrienden daar naartoe te sturen als ze anders geaard waren. Het was een van de vele moeilijkheden die met Olivia kwamen en het zorgde regelmatig voor twijfel of hij de relatie wel door moest zetten. Het maakte Leigh echt niet uit dat religie een groot onderdeel van haar leven was, maar het feit dat Olivia zo streng gelovig was werkte wel op zijn zenuwen. Nog vervelender was dat ze zó overtuigd was van het gelijk van haar opvattingen, dat Leigh op geen enkele manier tot haar leek door te dringen. Zelfs niet als hij met bewijs kwam dat haar mening onjuist was. Het zorgde voor vele moeilijkheden binnen hun relatie en Leigh vroeg zich af voor hoelang zijn liefde voor Olivia nog voldoende ging zijn om het in stand te houden.
          Voor enkele seconden staarde Leigh zijn vriendin aan en strook hij zachtjes over haar handen heen. “Pip heeft helemaal geen hulp nodig. Er is niks mis met biseksueel zijn,” zei hij tegen haar, terwijl hij naar de grond onder zijn voeten staarde. Hoe ging hij Olivia dit ooit laten begrijpen? Ze was zo geïndoctrineerd door haar christelijke omgeving dat ze er heilig van overtuigd was dat iets anders zijn dan hetero een zonde was. “Liv, dat Pippa wel met Beth heeft gezoend en niet met jou, heeft niks anders te maken met dat jij niet haar type bent. Dat valt opzich ook wel te begrijpen, als dit is hoe je haar behandelt,” vervolgde Leigh daarna, een hardere toon in zijn stem hoorbaar. Hij was er vrij klaar mee dat Olivia zo rottig sprak over iemand die hij beschouwde als een vriendin en dat het schijnbaar een schande was om biseksueel te zijn. Hoe hard zou ze in huilen uitbarsten als ze erachter kwam dat Leigh ook op zowel jongens als meiden viel? Waarschijnlijk was hij dan direct single, misschien maar goed ook. Hij schudde met zijn hoofd en liet Olivia’s handen los, waarna Leigh in zijn neusbrug kneep. “Pippa hoeft helemaal niks te doen. Jij bent degene die hier hoognodig therapie moet ondergaan om je gare denkbeelden leren los te laten.” Het kwam er botter uit dan hij bedoelde, maar toch had Leigh geen spijt van zijn woorden.
          Leighton was erg blij toen Pippa zich weer bij het tweetal had gevoegd. Nu kon een ruzie tussen hem en Olivia vermeden worden. Ze zouden het er vanavond nog wel een keer over hebben, als ze samen in bed lagen. Tenminste, als zij nog wilde, gezien ze het niet bepaald gewend was om door Leigh aangesproken te worden op haar gedrag. Hij deed het namelijk niet vaak, wilde haar en haar religie in hun waarde laten. Alleen op momenten zoals deze, waar Olivia echt de grenzen overschreden had, greep hij in. Terwijl Pippa voorstelde om een biertje te gaan halen, voelde Leigh de spanning tussen de twee dames. Het was niet heel lastig te raden waar deze vandaan kwam. Natuurlijk zou zijn vriendinnetje het niet waarderen dat Pippa de flyer in het vuur had gegooid. Ach ja, ze moest er maar leren dealen dat ze niet met die onzin moest aankomen op een openbare universiteit, waar er niet in 1950 geleefd werd. Leigh gaf Olivia een kneep in haar hand als teken dat ze wat minder zuur moest kijken.
          “Ja, van jou weet ik het inderdaad. Het was ook vooral een vraag aan Pippa,” zei Leighton tegen zijn vriendinnetje. Daarna werden de drankjes besteld, die binnen no time op de bar stonden. Gretig nam hij zijn aangeboden drankje aan, waarna hij direct een grote slok nam. Leigh glimlachte zwakjes toen Olivia hem op de wang kustte en hem zei dat hij altijd zijn hart kon luchten bij haar. Ze moest eens weten hoe grote leugen dat was. “Dat weet ik, Livvie, dat weet ik,” zei hij uiteindelijk maar, waarna hij opnieuw zacht in haar hand kneep. Een betere reactie wist hij niet te geven, zeker niet gezien haar woorden gewoon niet waar waren. In stilte luisterde Leigh naar Pippa die vertelde over haar eigen vakantie, waarna hij licht glimlachte. “Klinkt als een chille, rustgevende vakantie. Wel weer zin om hard aan het werk te gaan? Het zal wel zwaar worden dit jaar, en niet alleen vanwege de hoge werkdruk,” zei Leigh, waarna hij een tweede slok nam. Hij keek er erg tegenop, wetende dat hij de komende tijd wel vaker naar het politiebureau zou moeten.
          “Ik word verdacht van moord,” antwoordde Leigh droog op Pippa’s vraag waarom zijn vakantie vervelend was, waarna hij met de lucht prooste met zijn biertje. “Erg vermoeiend, ik raad het jullie niet aan.” Hij klaarde zijn keel en keek even weg van de twee dames, om zijn blik te focussen op het vreugdevuur verderop. Het voelde onwerkelijk om luidop te zeggen, dat hij werd verdacht van moord. Wie had ooit gedacht dat een lieve, eerlijke en zachtaardige jongen als hem ooit in een situatie als deze terecht zou komen? Nee, Leigh had Beth met geen vinger aangeraakt, maar toch leken veel mensen overtuigd te zijn van zijn schuld. Hij vroeg zich af welk deel van zijn persoonlijkheid mensen het idee gaf dat hij daar überhaupt toe in staat was. Nog nooit had Leigh iemand met een vinger aangeraakt. Pas toen Pippa het onderwerp veranderde naar iets leukers, draaide hij zijn hoofd weer terug naar de twee dames.
          “Ik geef ze een halfuurtje, zeker de eerstejaars. Die mogen vaak nog niet drinken en dus kennen ze geen limieten, waardoor ze er vijftig keer overheen gaan. Maar goed, in die situatie hebben de meesten van ons gezeten, denk ik,” zei Leighton, waarna hij zijn biertje opdronk en een tweede bestelde. Hij haalde even diep adem en streek weer zachtjes over Liv’s handen, een van de weinige dingen die hem rustig maakte tegenwoordig.



    [ bericht aangepast op 1 okt 2021 - 3:04 ]


    That is a perfect copy of reality.

    OLIVIA HARMONY HARPER
    JUDGY JUDY
    mood ❁ with Roomie Pippa and boyfriend Leighton ❁ at the bonfire
    ready to party!


    Van de warmte van het kampvuur was niks terug te merken tussen Pippa en Olivia. Het enige wat ze wilde was haar helpen? Waarom deed haar huisgenootje zo moeilijk? Des te sneller ze accepteerde dat ze een probleem had en geholpen moest worden, des te eerder kon ze gelukkig worden. Dat is toch wat ze wilde, of niet? Olivia begreep er niks van. Pippa liet het pamflet opgaan in de vlammen. Het was teleurstellend, maar Olivia had geduld. Niet iedereen was geboren met de Heer in hun leven, sommige mensen ontmoeten Jezus pas later. Als Pippa er klaar voor was, dan zou Liv er voor haar zijn om haar de weg te wijzen. Tot die tijd zou Olivia haar echter vuil aankijken wanneer ze opnieuw een handreiking afwees.
    De afkeurende blik ik haar ogen wisselde Olivia in voor een liefdevolle toen ze haar vriendje Leighton aankeek. Zacht streek hij over haar handen heen.
    “Pip heeft helemaal geen hulp nodig. Er is niks mis met biseksueel zijn,” zei hij met zijn ogen op de grond gericht. “Liv, dat Pippa wel met Beth heeft gezoend en niet met jou, heeft niks anders te maken met dat jij niet haar type bent. Dat valt op zich ook wel te begrijpen, als dit is hoe je haar behandelt,” Langzaam werd zijn stem harder en afstandelijker. Met ieder woord die Leigh sprak leek de afstand tussen hen groter te worden. Ondanks het feit dat Leigh nog altijd Liv haar hand vasthield voelde Liv zich plots erg alleen. “Pippa hoeft helemaal niks te doen. Jij bent degene die hier hoognodig therapie moet ondergaan om je gare denkbeelden leren los te laten.” Zijn woorden waren bot. Hard. Koud.
    Met grote ogen keek Olivia naar haar vriend. Haar maag trok samen.
    Er viel een stilte.
    Olivia ademde langzaam in en uit. Hoe kon ze zichzelf aan Leigh uitleggen op een manier dat hij haar begreep? Speak the truth in love.(Ephesians 4:15), herinnerde ze zichzelf.
    Maar samen met die verse kwamen er genoeg andere in haar naar boven.
    Do not lie with a man as one lies with a woman; that is detestable. (Leviticus 18:22)
    If a man lies with a male as with a woman, both of them have committed an abomination; they shall surely be put to death; their blood is upon them.(Leviticus 20:13)
    Ieder ander persoon had allang een uitbrander gekregen én bible study tegelijkertijd, maar Leighton was niet iedereen. Wat Olivia voor Leigh voelde was zo sterk, zo alles overstijgend, dat het haar deed twijfelen aan de woorden van God. Dat op zichzelf maakte de relatie die ze met de jongen had doodeng. Had Leigh gelijk? Maar de Bijbel was toch duidelijk? Hoe kon Leigh het zo zeker weten? Dat het oké was. Hoe wist hij nu dat Pippa niet naar de hel zou gaan?
    Het kwam niet vaak voor, maar Olivia was volledig uit het veld geslagen.
    “We hebben het er later wel over.” Herpakte ze zichzelf en ze glimlachte naar Leigh. Ze wilde geen ruzie met hem maken. Helemaal niet in het openbaar. Er gingen al genoeg roddels rond over haar vriend, daar hoefde een ruzie met z’n vriendin niet bij te komen. Olivia zou aan zijn zijde blijven staan, hem steunen, ook al hadden zijn woorden haar zojuist ontzettend pijn gedaan.

    De aanstichter van hun onenigheid keerde terug van het kampvuur en ze bestelden samen wat te drinken. Tegen Leigh zou ze lief doen, maar Pippa kreeg niet diezelfde privilege. Dat dat Leighton niet was ontgaan werd duidelijk toen hij haar een waarschuwend kneep in haar hand gaf.
    “Ja, van jou weet ik het inderdaad. Het was ook vooral een vraag aan Pippa,” zei Leighton. Nu was het Olivia die haar ogen moest afwenden, omdat er tranen achter prikten. Het ging Pippa echter niets aan dat Leigh en zij het moeilijk hadden. Ze vermande zichzelf, overhandigde iedereen hun drankjes en kuste Leigh op zijn wang. De zwakke glimlach die op zijn gezicht verscheen was echter de druppel. Liv had zo enorm uitgekeken om hem weer te zien vanavond, maar hij leek die gevoelens niet met haar te delen.
    “Dat weet ik, Livvie, dat weet ik,” Waar Olivia opkeek naar haar vriend, leek hij alleen maar te willen praten met haar huisgenootje.
    “Klinkt als een chille, rustgevende vakantie. Wel weer zin om hard aan het werk te gaan? Het zal wel zwaar worden dit jaar, en niet alleen vanwege de hoge werkdruk,” vroeg hij het meisje. “Ik word verdacht van moord,” ging hij opnieuw in op Pippa. “Erg vermoeiend, ik raad het jullie niet aan.”
    “Ja, maar van een moord die je niet hebt gepleegd.” zei Olivia fel. De frustratie en woede die ze voelde probeerde ze met man en macht om te zetten in kracht om Leighton te ondersteunen. “Daar komt de politie snel genoeg achter, anders ben ik het die echt een moord begaat.” Opnieuw waren haar woorden fel. Leighton keek weg en ietwat radeloos keek Liv op naar zijn gezicht. Vurig wenste ze dat ze wist wat ze voor hem kon doen. Wat het ook was, ze zou het voor hem doen als het hem zich beter zou laten voelen.
    ‘’Hoelang voordat de eerste persoon een plantenbak onder kotst?” vroeg Pippa grijnzend.
    Olivia keek haar met opgetrokken wenkbrauwen aan, maar ontdooide snel. Een lach verliet haar lippen en ze schudde haar hoofd.
    “Ik geef ze een halfuurtje, zeker de eerstejaars. Die mogen vaak nog niet drinken en dus kennen ze geen limieten, waardoor ze er vijftig keer overheen gaan. Maar goed, in die situatie hebben de meesten van ons gezeten, denk ik,” zei Leighton. Hij dronk zijn biertje in één teug leeg en bestelde een tweede. Zacht streek hij over Liv haar handen heen. Dat was de laatste weken een gewoonte van hem geworden in stressvolle situaties.
    “Oke!” besloot Olivia opgewekt. Ze zou er een leuke avond van maken voor Leighton, dat had hij wel verdiend. Als hij graag met Pippa wou blijven praten, dan moest dat maar. “Blijkbaar voer jij het tempo op?” vroeg ze met een glimlach aan haar vriend. “Dan kunnen wij niet achterblijven toch, Pip?” En ze keek haar huisgenootje aanmoedigend aan. Olivia tikte haar biertje tegen dat van Pippa aan en adte hem vervolgens. Gepijnigd kneep ze haar ogen dicht nadat ze al het bier had weggeslikt. “Ronde twee!” opperde ze en ze bestelde twee nieuwe biertjes voor haarzelf en Pippa. “Laten we een spelletje spelen.” Stelde ze voor. Als dat de sfeer niet zou helpen, dan wist ze het ook niet meer. “Ik heb nog nooit in een plantenbak gekotst!”

    [ bericht aangepast op 1 okt 2021 - 14:16 ]

    𝗠𝗔𝗧𝗜𝗦𝗦𝗘 𝗔𝗟𝗟𝗔𝗥𝗗
    with Blake | outfit | at the fire


    De reis van Frankrijk hier naartoe was tot dusver een gigantisch gezeik geweest. Het vliegtuig had problemen waardoor Matisse uren later vertrok en daardoor de eerste nacht op het vliegveld moest blijven. De tweede dag wilde hij richting campus gaan en toen was er een ongeluk gebeurd op de snelweg waardoor hij weer een overstap had gemist en een nacht in een B&B moest blijven. Gelukkig had hij ruim gepland, want anders had hij de eerste dag van school gemist. Na alle drama was hij eindelijk aangekomen op campus, waar hij zijn koffers al in de kamer had gezet, maar eigenlijk nog niks had uitgepakt. Hij wilde eerst de boel verkennen. Hij had op de eerste dag al best wat gezien.
          Matisse stond met zijn gezicht richting het gigantische vuur dat voor hem aan het branden was. Het verwarmde zijn lichaam en het brandende hout rook heerlijk. Ondanks dat grote branden niet erg goed waren voor de natuur, kon hij er toch best van genieten. Matisse keek wat rond in de menigte en zag een dame die hem erg bekend voorkwam. Dat kon haast niet, want hij was kilometers ver van huis. Toch besloot hij wat dichterbij te gaan staan.
          'Excusez moi,' begon hij een beetje twijfelend. 'Heb jij toevallig een prijs gewonnen bij een surfwedstrijd in France?' Hij kon niet op haar naam komen, maar ze leek toch wel verdomd erg op de dame die destijds prijzen had gewonnen met surfen.
          'Sorry, als het een rare vraag is,' als ze het niet zou zijn, zal ze nu wel denken dat hij achterlijk is en dat dit een of andere foute openingszin is. Waarom had hij daar niet eerder over nagedacht.


    - thank you for existing -

    JOSEPH MONROE

    “Heb ik je ooit weleens teleurgesteld?” luidde de wedervraag van August.
          “Dagelijks,” reageerde Sev gevat, maar een jongensachtige grijns sierde zijn gezicht. Hij hoefde zijn vriend er niet naar te vragen om te weten dat hij tijdens zijn vakantie ruim aan zijn trekken was gekomen en het verraste hem allerminst dat hij zijn eerste uren op Prescott al optimaal benut had. Wanneer hij August nergens kon vinden was het dan ook geen kwestie van waar hij was, maar met wie. Nog voordat ze het gesprek voort konden zetten, hoorde hij echter een welbekende stem.
          “Ah, is tact ook niet een onbekend fenomeen voor jou dan, Sev?” In zijn hoofd vervloekte hij zichzelf, zichzelf afvragend hoeveel Aliz überhaupt had meegekregen van het besprek. Van buiten bleef hij desondanks rustig en nonchalant haalde de jongen zijn schouders op.
          “Andere vrouwen zijn het waard om meer risico voor te nemen,” antwoordde hij ongegeneerd, de lach van August negerend, waarbij hij zijn mondhoek veelbetekenend optrok. Hij wist dat ze zonder meer op zijn eerdere pogingen doelde om haar in zijn bed te krijgen. Ze wisten beide hoe dat was afgelopen – en hij had de tijd genomen om zijn wonden te likken – maar inmiddels was er genoeg tijd verstreken. Tijd die ze soms samen hadden doorgebracht en tijd om elkaar op subtielere manieren te leren kennen.
          Kort wreef hij met zijn hand over haar rug heen toen de blondine hem na August ter begroeting een knuffel gaf. “Hé, jij,” murmelde hij zacht ter begroeting terug. Toen ze weg boog gleed zijn blik kort over haar gezicht. Het liefst wilde hij vragen hoe het met haar ging. En dan niet over de oppervlakkige dingen die ze had gedaan deze vakantie, maar hoe ze zich echt staande hield met alles wat ze achter de rug hadden. Hij wist dat Aliz sterk was, maar ze was evengoed menselijk. Wijselijk hield hij echter zijn mond; dit was niet het juiste moment of gezelschap.
          Zijn blik dwaalde af naar August toen hij hoorde hoe deze op Aliz’ woorden reageerde. Hij kon het niet laten om zijn wenkbrauw kort op te trekken, want ze wisten beide hoe hij daadwerkelijk rondom vrouwen was. Om te voorkomen dat hij er een opmerking over maakte, nam hij een slok van zijn bier. Toen hij echter zag hoe zijn beste vriend het lef had om openlijk voor zijn neus met Aliz te flirten, voelde Sev lichte irritatie opborrelen. Hij wist dat hij geen recht van spreken had, heus wel, maar die wetenschap hielp hem weinig. Want: meende Ash dit nu? Het zou niet voor het eerst zijn dat ze hun pijlen op dezelfde dame gericht hadden, maar hij hoopte dat August zijn zaakje bij Aliz voor een keer in zijn broek zou kunnen houden.
          “Ah, vandaar die lijst zeker, October?” kon hij het niet laten om met een vleug sarcasme in zijn stem terloops te reageren. De beruchte lijst van zijn twee beste vrienden was geen geheim voor hem, al was Sev zelf natuurlijk ook alles behalve een heilige.
          “Ik had het niet beter kunnen verwoorden,” antwoordde hij echter op Aliz’ haar vraag, doelend op het antwoord dat August zojuist gegeven had. “Je ziet er goed uit vanavond, Montague.”



    She's imperfect but she tries


    Blake Maeve Johnson
    20 | Chanel number 4 | Alone --> With Matisse | @Bonfire | Outfit


    ”Succesful people always have two things on their lips,
    silence and a smile”.

          Met een zucht had Blake gewacht op het volgende berichtje van Aliz. De vraag was echter of er überhaupt een volgend berichtje zou komen. Ze was al verbaasd dat Aliz haar gedeblokkeerd had. Dat was toch alweer een stap in de goede richting. Een tweede bericht terug was voor nu waarschijnlijk net teveel gevraagd. Alhoewel ze het idee had dat Aliz een sneer terug waarschijnlijk niet zou kunnen weerstaan. Een bekend pingelend geluidje hielp de blondine echter van haar twijfels af en verbaasde haar toch wel enigszins. Wel communiceren –hoe gemeen ook– was altijd beter dan stilte.

    From Aliz
    Zover ik weet heeft Zack niet gedaan alsof hij me zag zitten om vervolgens het bed in te duiken met een van mijn closest friends


    Blake schudde gefrustreerd haar hoofd. Ja, want iemand vermoorden was ook echt minder erg. Het was de perfecte comeback geweest maar Blake wilde niet als medeplichtige gepakt worden wanneer deze hele shit show boven water zou komen drijven en de politie het berichtje op haar telefoon vond. Bovendien wilde ze de situatie tussen haar en Liz niet nog erger maken. Ze voelde nog steeds wat voor de dame.. Hoe ongeloofwaardig dat ook was..

    To Aliz
    Het was niet alsof..


    Haar gevoelens voor de dame waren echt geweest. Hoe ironisch dat nu ook kon klinken had Blake juist aan Aliz haar gevoelens getwijfeld. De dame was nog niet uit de kast en daar had de blondine begrip voor. Het hele geheimhouden had echter na een tijdje zijn tol geëist. Blake maakte vaak genoeg mee dat in privé alles leuk en aardig was maar dat ze in de buitenwereld kei hard genegeerd werd. Het maakte haar onzeker en die onzekerheid zorgde ervoor dat ze alles met de dame stop had gezet. De manier waarop had beter gekund.. dat gaf ze toe maar Blake was nooit goed geweest in gevoelens bespreken. 'Excusez moi,' klonk het opeens twijfelend naast haar. 'Heb jij toevallig een prijs gewonnen bij een surfwedstrijd in France?' Verbaasd had Blake de jongen naast haar aangekeken. Huh.. Wacht.. Was dit.. Nee–nee dat kon niet? Shit.. hoe heette hij ook al weer? Ma–Matthieu...Mattie.. 'Sorry, als het een rare vraag is.' Het schoot de dame in een keer weer naar binnen. "Matisse was het toch?!" klonk ze opgewekt. "Ja, dat klopt!" antwoordde ze op zijn vraag. Ze had inderdaad prijzen gewonnen voor het surfen in Frankrijk. "Heb ik niet ooit op een zelfgemaakt board van jou gesurft?" dacht ze hardop na. Er stond haar iets van bij dat na een wedstrijd een groepje studenten haar hadden benaderd en gevraagd of ze hun zelfgemaakte board eens goed uit wilde testen. Het was geen professioneel board maar hij werkte meer dan prima! Ze kon zweren dat ze Matisse op die manier had leren kennen. "Wat leuk om je weer te zien! Wat doe jij nou hier?" vroeg ze verbaasd en nieuwsgierig. "Wil je wat drinken? Ik heb nog geen slok genomen en kan zo wel een nieuwe halen." Ze stak haar red cup met bier naar de jongen uit.


    [ bericht aangepast op 4 okt 2021 - 21:12 ]