[RPG • 200] I know what you did last summer • Speeltopic - Speeltopics

5 sep 2021 - 10:40 Tad is offline

Tad 3475

I KNOW WHAT YOU DID LAST SUMMER

31 augustus ⦁ 20:15 ⦁ 23 graden

Na een enerverende zomer hebben de studenten hun weg teruggevonden naar Prescott. Sommigen zullen enkele dagen eerder al zijn gearriveerd, anderen zullen hun koffers nog onaangeroerd in hun dorm hebben staan. Tijd om uit te pakken is er echter niet, want traditiegetrouw wordt het nieuwe academisch jaar geopend met een groots vreugdevuur nabij de campus. Het feest is om exact 20:00 geopend door de directrice, Eloise Johansson, die in een toespraak vooruit heeft geblikt op het komende jaar. Het onderwerp Bethany Young is – al dan niet bewust – vakkundig vermeden. Op een memorial op de binnenplaats van het hoofdgebouw na, is het alsof Bethany nooit bestaan heeft.

Schijn bedriegt uiteraard, want voor het gros van de studenten zijn hun koffers niet het enige wat ze aan bagage hebben meegenomen dit jaar. Met het tweede studiejaar voor de deur, dat nog uitdagender zal zijn dan het eerste, is het bagage die ze kunnen missen als kiespijn. De brandende vraag is dan ook vooral: wie is er tegen de druk bestand? Lukt het iedereen om de geesten van het verleden te laten rusten of zal de ware toedracht van Beths einde spoedig als een lopend vuurtje rond gaan?

Cheers to that, and welcome back to Prescott University!

Rollentopic

Praattopic

Speeltopic

[ bericht aangepast op 5 okt 2021 - 22:16 ]

She's imperfect but she tries

5 okt 2021 - 15:09 Elentiya is offline

Elentiya 12370

Aspen Hill
"Time is everything we have and don't."

19 • The Rebel • Outfit • Bonfire w/ Jude

Aspen kan Jude’s hersenen zien ratelen, gedachten over elkaar heen tuimelend, waarop ze hem vermoedelijk heeft overvallen met de vraag of alles wel goed is. Natuurlijk was het niet helemaal goed, dat wist ze zelf ook wel. Met de gebeurtenissen van afgelopen jaar waren er maar weinig die voor de volle honderd procent, én in alle eerlijkheid, kunnen zeggen dat alles goed ging. Of ze nu bevriend waren met Bethany, of niet — het idee alleen al dat er een moord gepleegd was op schoolterrein moest een ieder van hen niet in de koude kleren zijn gaan zitten. De dader nog altijd een onbekende, gezien Aspen de huidige roddels voor geen seconde gelooft. Haar beste vriend mocht veel zijn misschien, maar absoluut geen moordenaar.
”Ja, alles is oké,” reageert Jude ondertussen.
Zachtjes bijt Aspen op de binnenkant van haar wang. Ze kon het hem niet eens kwalijk nemen dat hij loog, zelf had ze waarschijnlijk geen ander antwoord gegeven. Alles om maar te vergeten wat er gebeurd is, niet nadenkend over het misdrijf dat is gepleegd. Aspen is zich verder dan ook op geen enkele wijze bewust van de daadwerkelijke innerlijke strijd dat Jude met zichzelf voert — de reden waarom zijn ogen zo somber lijken te staan als hij naar haar kijkt. De reden van zijn afwijzing mede daarom eveneens ook onbekend. “Ik dacht even aan de gegeven speech, de leegte daarbinnen,” bekend Jude vervolgens. “Maar. . . Ik zou me moeten focussen op jou.”
Een korte vlaag van schuldgevoel maakt zich van Aspen meester. Waarom had ze hier zelf ook niet direct bij stil gestaan? Nee, de blondine deed juist haar best om niet bij alles omtrent Bethany stil te staan, omdat het haar anders een continue gevoel van onrust zou blijven geven. “Jude. . “ fluistert Aspen zacht zijn naam, maar Jude spreekt verder — zijn mondhoeken voorzichtig naar omhoog krullend, waarop de blondine in zijn armen stilvalt. “Ik kan straks ook nog drinken halen,” mompelt hij. Ondertussen verstrakken zijn handen zich weer rondom haar middel en trekt Jude Aspen weer dichter naar zich toe. “Straks is helemaal prima,” glimlacht Aspen voorzichtig, onderwijl Jude’s handen over haar rug heen glijden. Tot een van hen onder haar lange haren in haar nek blijft rusten, de ander laag op haar onderrug. geplaatst
”Ik heb hier de hele zomer over na kunnen denken,” mompelt Jude opnieuw. “Ik wil nu alleen aan jou denken.” Dit keer brengt hij zijn gezicht dichter bij dat van Aspen, wiens hart plotsklaps weer snellere slagen besluit te maken. Al helemaal wanneer zijn lippen vederlicht over de hare heen glijden. Niet alleen hij heeft uitgekeken naar dit moment, maar ook Aspen heeft verschillende keren aan hun kus gedacht. Of aan een nieuwe, die hopelijk plaats mag vinden. De verschillende berichten die zij hebben gestuurd, zijn een van de weinige, naast de gesprekken met Leigh, die Aspen heeft bewaard. Het was een zeldzaam gegeven voor de blondine.
”Denk dan even aan niets meer, alleen het hier en nu,” mompelt Aspen zacht, terwijl haar armen zich terug verstrakken rond Jude’s middel. “Laten we voor heel even vergeten wat er is gebeurd, waar de speech wel — of juist helemaal niet over ging.” Op haar beurt laat Aspen haar lippen plagend langs die van Jude glijden. Het zou zo gemakkelijk kunnen zijn om even aan helemaal niets meer te denken en volledig op te gaan in het hier en nu, maar Aspen weet dondersgoed dat de bubbel die zij en Jude nu pogen te creëren, nooit lang intact zal blijven. Op een kampvuur als dit, op een terrein als deze, en met tientallen leerlingen aanwezig, kon je er donder op tegen zeggen dat er wel ergens iets zou gebeuren.
”Laten we genieten van deze avond, voor hoelang hij ook mag gaan duren.”

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

5 okt 2021 - 22:11 Tad is offline

Tad 3475

MESSAGE #001

I know what you did last summer

— To all

__________________________________________________________________________________________

She's imperfect but she tries

6 okt 2021 - 9:38 Sombre is offline

Sombre 2828

𝗠𝗔𝗧𝗜𝗦𝗦𝗘 𝗔𝗟𝗟𝗔𝗥𝗗
with Blake | outfit | at the fire

De dame keek verbaast, maar niet op een beledigde manier. Matisse zag haar nadenken, misschien herkende zij hem ook? 'Sorry als het een rare vraag is,' voegde hij nog twijfelend toe aan zijn vraag.
'Matisse was het toch?!' Een brede glimlach verscheen op zijn gezicht toen hij doorhad dat ze hem herkende. 'Oui!' riep hij dan ook enthousiast. 'Ja, dat klopt!' - 'Heb ik niet ooit op een zelfgemaakt board van jou gesurft?' Vroeg ze vervolgens. Dat klopt! Wow, wat was de wereld klein.
'Ja! magnifique! Wat een toeval.' Ratelde hij enthousiast. 'Wat leuk om je weer te zien! Wat doe jij nou hier?' Vroeg de dame vervolgens. 'Blake was het niet?' Vroeg hij nog even voor de zekerheid, hij wist niet helemaal zeker wat haar naam was.
'Ik doe mijn tweede jaar hier! Environmental Law, dat sluit mooi aan op mijn studie thuis.' Vertelde hij. 'Wil je wat drinken? Ik heb nog geen slok genomen en kan zo wel een nieuwe halen.' Vroeg Blake, waarop Matisse instemmend knikte en de beker van haar aannam.
'Merci, zullen we naar de drankjes lopen dan?' Vroeg hij al wijzend naar de plek waar de drankjes en vaten stonden. Al lopend naar de drankjes trilde zijn telefoon, waardoor hij even checkte wie het was, zijn ouders zouden namelijk nog even appen en hij had geen idee wat het tijdsverschil precies was.
Eh oke, dat is raar. Hij bleef even stilstaan, las het berichtje nog een keer en stopte daarna zijn telefoon maar weer gewoon weg. Ik heb toch niks raars gedaan deze zomer...? Het zal wel een of andere prank zijn.
'Raar...' fluisterde hij. Hij had wel veel gedaan, maar niks raars.
'Dus eh, welke studie volg jij?' vroeg Matisse. Hij was nog een beetje afgeleid door het berichtje dat hij had gekregen, maar hij besloot het voor nu maar gewoon te negeren.

Unknown:
I know what you did last summer

- thank you for existing -

7 okt 2021 - 20:23 Aynur is offline

Aynur 2380

⊱ SHILOH KIMATHI

— age 19
— outfit

— with Victoria
— place close to the campfire

T

H

E

Q

U

I

E

T

K

I

D

IK GLIMLACHTE door het gebaar dat Victoria maakte — het rollen van haar ogen door mijn slechte grap. Jude had me al eerder tactvol erop gewezen dat ik daaraan zou moeten werken maar Victoria leek het niet te deren. Ze grapte juist terug: “Ik heb genoeg andere boeken die ik vanbuiten moet leren.”
“Fair point,” zei ik alvorens ik nog een slok nam van het bier dat ze me eerder had aangeboden. Ons gesprek keerde uiteindelijk terug naar het boek wat ik nog tussen mijn benen geklemd hield. Ik was oprecht benieuwd of er passages waren die wel waren blijven hangen, of terugkwamen in haar opvoeding.
“Ik denk dat ik je dat antwoord schuldig moet blijven, maar als je aanraders hebt dan hoor ik het graag.” Bedenkelijk legde ik mijn vinger van mijn vrije hand tegen mijn onderlip en nam een iets meer gebogen houding aan. “Psalm 137:8-9. Het zorgde voor een belangrijk inzicht bij mij,” zei ik — mijn glimlach had inmiddels een duister randje gekregen. Ik kuchte en draaide mijn gezicht weg van Victoria om in het vuur te staren, terugdenkend aan alle ‘straffen’ die mijn ouders voor mijn ogen hadden uitgedeeld aan onschuldige mensen. Kortstondig kneep ik mijn ogen stijfdicht vooraleer ik mijn aandacht weer op mijn vriendin richtte — dankbaar dat we konden overstappen op een ander onderwerp.
“Soms is het angstaanjagend hoe goed je me al na één jaar kent,” merkte de jongedame op. Ik klakte met mijn tong en kneep in het rode bekertje dat met een krakkend geluidje dubbel klapte. “Het feit dat ik nauwelijks contact leg met anderen, betekent niet dat ik niet oplet.” Daarbij begon Victoria daadwerkelijk iets voor me te betekenen en gunde ik haar een leven los van haar ouders die een druk op haar legde — net zoals ik ontsnapt was aan hun tirannie.
Zodra ons gesprek in de richting ging van mensen kijken, leek Victoria helemaal op te leven. Ik richtte in eerste instantie haar aandacht op Leighton, Pippa en Olivia maar ging daarna over naar Alessandra die vlakbij Sev en August stond. Mijn vriendin nam een slok van haar bier en leek er even goed voor te gaan zitten voordat ze antwoord gaf op mijn vraag. “Is er niet altijd drama wanneer Olivia in de buurt is? Ik heb nu echt al geen zin om weer samen met haar inde balletles te staan.”
Ik trok mijn wenkbrauw op naar de woorden die Victoria haast uit leek te spuwen. “Leg eens uit,” zei ik op een zo vriendelijk mogelijke toon voor mijn doen. Ik gooide één over de bank waar we op zaten zodat ik haar recht aan kon kijken. “Knap van Pippa dat ze het met haar uithoudt,” vervolgde Victoria, “lijkt me niet makkelijk om vrienden met iemand te zijn die nogal anti-gay is.” Ik snoof. “Die méén je. Dan heeft ze nog nooit met een vrouw gezoend.” Mijn gedachten dwaalden kort af naar Eleanor maar ik kon het mezelf niet permitteren om daar lang bij stil te staan. Daar was een punt achter gezet, dankzij dat kreng wat haar verdiende loon had gekregen.
“Heb je dan niet gewoon zin om recht voor haar gezicht een dame te zoenen? Gewoon om haar reactie te zien — een straf die past bij haar hatelijke opmerkingen, toch?” Een duivelse grijns gleed over mijn gezicht en zodra ik dit doorhad, haalde ik nonchalant mijn schouders op. “Bij wijze van spreken dan,” zei ik met een lichte grinnik verborgen in mijn stem.

[ bericht aangepast op 7 okt 2021 - 20:26 ]

I have seen my own sun darkened

10 okt 2021 - 18:45 reguluswife is offline

reguluswife 37248

ALESSANDRA CAIOMHE MONTAGUE

Standards only scare off people not meant for you

twenty • at the bonfire • with ~~zack~~ sev and august • outfit

August begroeting met haar gebruikelijke bijnaam voor hem leverde haar rollende ogen op. “Meen je dit, Aliz? Nog steeds deze bijnaam? Teleurstellend wel.”
Onschuldig haalde ze haar schouders op. “Je vindt het enkel teleurstellend omdat je het geen leuke bijnaam vindt. Ik daarentegen vind het wel een leuke bijnaam, dus voorlopig kom je er nog niet vanaf.” Ze had beide jongens al een behoorlijk lange tijd niet gezien, te lang als je het haar vroeg, en sloot haar begroeting af met een stevige knuffel voor zowel August als Sev, waarna ze verder inging op hun gesprek dat ze had onderbroken. Iets over tact en vrouwen die out of their league zijn .
”Alle vrouwen moeten natuurlijk met tact behandeld worden,” lachte August. “En jij toch?”
Ze trok haar wenkbrauwen iets op. Aliz kende August al meerdere jaren en ze wist ook welke verhalen over hem rondgingen. Wat dat betreft was hij niet veel veranderd sinds de middelbare school. “We weten allemaal dat jij nog minder tact hebt dan Sev hier,” plaagde ze. “Of om Sev zijn woorden maar te gebruiken, je neemt meer risico.” De knipoog die August haar kant opstuurde negeerde ze. “En lief van je dat je zo denkt. Ik denk niet dat ik uit je league ben, maar als je een one night stand zoekt kunt jezelf die moeite besparen.” Aliz gaf een klopje op zijn schouder. Ze had slechts één keer iets met August gedaan en dat was beperkt geweest tot een onschuldige zoen, nadat ze achter de capriolen van haar destijds vriendje was gekomen. Ze kon het zichzelf verder niet bepaald voorstellen dat August haar als zijn type beschouwde.
”Ah, vandaar die lijst zeker, October?” merkte Sev sarcastisch op. “Ik had het niet beter kunnen verwoorden. Je ziet er goed uit vanavond, Montague.”
Haar ogen gleden naar Sev en ze hoopte dat haar wangen niet een verradende, lichtrode kleur had gekregen. “Dankje, Sevvie,” murmelde ze. Als August er niet had bijgestaan had ze hem verteld dat hij er ook goed uitzag. “Ook, ik claim alleenrecht o August hier..." Haar handen vonden August's zij die ze even zachtjes kietelde, "October te noemen. Tenzij jij graag Sevtember genoemd wilt worden. Maar een lijst?” Misschien was ze biased, maar een lijst in combinatie met vrouwen kon in haar hoofd niet veel goeds betekenen. “August zeg me alsjeblieft dat je niet als één of andere hormonale, stereotyperende fratboy een lijst hebt gemaakt van alle meisjes met wie je het bed hebt gedeeld.” Nog meer redenen om niet met hem het bed in te duiken. Ze masseerde haar slapen met haar vingertoppen. Waarom waren jongens zo? Nu had August haar in elk geval altijd met respect behandeld.
Nog altijd hoofdschudden opende ze het berichtje dat zojuist was binnen gekomen van een onbekend nummer. “Stomme spam ook al–.” De woorden bleven vast steken in haar keel en de kleur trok weg uit haar wangen. Was dit een grapje? Van één van de andere die bij Beth’s dood betrokken waren? Aliz kon nog altijd de scene maar al te goed voor ogen halen. Hoe ze kwam aanlopen op Sev die onhandig met Beth’s lichaam aan het sjouwen was, hoe Blake en Ezra hem hielpen en dat Zack de dader was, of het nou opzettelijk was of niet. Ze wist niet hoe ze zelf zo kalm had weten te blijven op dat moment en ook niet of dat een goed of slecht idee was. Sev had duidelijk geen plan gehad en ze had de situatie overgenomen. De anderen hadden nog naar haar geluisterd ook. Die avond zelf en meerdere avonden die daarop volgden had ze geen oog dichtgedaan ’s nachts.
Haar blik gleed naar de jongen met wie ze vele avonden ijsetend had doorgebracht en ze opvallend mogelijk tikte ze tegen haar telefoon, als teken dat hij zijn berichtjes moest checken. “Maar okay, August. Lijst? Ik zou je een tik voor je hoofd moeten geven,” ging ze verder, alsof er zojuist niks gebeurd was, al klonk er nu wel een trilling door in haar stem. In plaats van een tik op zijn hoofd gaf ze hem een harde por in zijn zij, waarna ze over haar armen wreef. Ondanks het kampvuur en de nog zomerse avond had ze het koud gekregen door het anonieme berichtje. “Je bent echt een reallife Chuck Bass soms. Verder houd ik wel van je." Ze gaf August een kleine glimlach. Haar aandacht gleed terug naar Sev. “Moet ik jou ook nog een tik geven voor het hebben van één of andere lijst?”

[ bericht aangepast op 13 okt 2021 - 0:21 ]

To the stars who listen — and the dreams that are answered

11 okt 2021 - 19:21 Culloden is offline

Culloden 546

VICTORIA ➹ GRIFFIN
20 • The Observer • outfit • at the bonfire • with Shiloh

“To acquire knowledge, one must study;
but to acquire wisdom, one must observe.”

Victoria had nooit gedacht dat ze ooit zo'n lang gesprek over de Bijbel zou hebben. Maar een nieuw schooljaar bracht blijkbaar nieuwe inzichten. Shiloh dacht even na toen ze naar een aanrader voor passages in de Bijbel had gevraagd. Zelf had ze nogal lacherig gedaan over het vanbuiten kennen van het boek, maar iets vertelde haar dat Shiloh wel degelijk elke pagina wist te benoemen. 'Psalm 137:8-9. Het zorgde voor een belangrijk inzicht bij mij,' klonk het uiteindelijke antwoord.
Natuurlijk had Vic geen idee waarover ze het had, maar bij het horen van de Psalm die ze benoemde nam ze haar telefoon en maakte een notitie. 'Zo, dan kan ik het later opzoeken in een taal die ik wel begrijp,' verduidelijkte ze glimlachend terwijl ze haar telefoon weer in haar broekzak stopte. Toen ze weer naar haar vriendin keek, zat die met dichtgeknepen ogen naar het vuur gedraaid.
'Soms is het angstaanjagend hoe goed je me al na één jaar kent,' besloot ze om maar van onderwerp te veranderen. En daarbij was het ook echt zo. Een jaar was eigenlijk echt niet lang als je er zo over nadacht. Shiloh klakte met haar tong.
'Het feit dat ik nauwelijks contact leg met anderen, betekent niet dat ik niet oplet.' Victoria schoot even in de lach. Haar vriendin had inderdaad een talent op zeer opmerkzaam te zijn, een talent dat ze misschien wel deelden. Ze zaten niet voor niets soms samen in de aula naar andere mensen te kijken.
'Dat weet ik ondertussen wel, ja.'

Bij het rondje mensen kijken belandde hun aandacht al snel op Olivia die wat verderop bij Leighton en Pippa stond. Het meisje was nu niet bepaald haar favoriet en uit ondervinding wist ze ook dat dat geheel wederzijds was. Victoria voelde zich dan ook heel wat minder schuldig wanneer ze over haar aan het roddelen was.
'Is er niet altijd drama wanneer Olivia in de buurt is? Ik heb nu echt al geen zin om weer samen met haar in de balletles te staan,' reageerde ze op Shiloh die drama voorspelde bij het drietal.
'Leg eens uit,' vroeg het meisje naast haar rustig terwijl ze zich dwars over het bankje heen zette. Victoria deed hetzelfde en plaatste haar nu bijna lege beker voor zich op het bankje.
'Er lijkt gewoon altijd wel iets aan de hand te zijn wanneer zij in de buurt is. Maar misschien ligt het ook wel aan mij. Ik kan sowieso al weinig hebben van de mensen die ik niet mag...' antwoordde ze eerlijk. Olivia kon in haar ogen niet veel goeds doen, ook al zou ze nog zo hard haar best doen. Vic wist dat het niet echt eerlijk was, maar het was sterker dan haarzelf.
'Knap van Pippa dat ze het met haar uithoudt,' merkte ze vervolgens op toen haar oog op een andere vriendin van haar viel. 'Lijkt me niet makkelijk om vrienden met iemand te zijn die nogal anti-gay is.'
'Die méén je. Dan heeft ze nog nooit met een vrouw gezoend.' Shiloh leek het met haar eens te zijn. 'Heb je dan niet gewoon zin om recht voor haar gezicht een dame te zoenen? Gewoon om haar reactie te zien — een straf die past bij haar hatelijke opmerkingen, toch?' Niet dat Victoria ooit al zin had gehad om een vrouw te zoenen, maar de reactie zou zeker en vast de moeite waard zijn. 'Bij wijze van spreken dan.'
Victoria lachte luidop met Shiloh. 'Volgens mij zou ze dan echt huilend wegrennen,' antwoordde ze lachend terwijl ze haar telefoon weer uit haar broekzak viste nadat er een berichtje binnen was gekomen.

From: Unknown

I know what you did last summer.

Wacht, wat? Haar ogen bleven naar het scherm staren, alsof ze niet goed gelezen had wat er stond. Helaas bleef dezelfde tekst op haar scherm staan, hoe hard ze ook probeerde iets anders te lezen. Victoria knipperde even met haar ogen en stak haar telefoon vlug weer weg, toch lichtjes van de kaart.
'Zullen we zo even een rondje maken? Ik kan wel een refill gebruiken.'

Nothing is impossible in my own powerful mind.

12 okt 2021 - 23:15 Novalunosis is offline

Novalunosis 525

Ezra Matthias Huntington

'Life is a game, you can be a player or a toy.'

22 – Outfit – At the bonfire – With Zack

Het gesprek tussen hem en Alicia staakte toen iets op haar telefoon de aandacht trok. Na een verontschuldiging vertrok ze en liet ze hem alleen achter bij het kampvuurtje. Hij gebruikte deze kans om zijn telefoon uit zijn broekzak te vissen en de berichten te checken die hij had gemist.

From Aliz
Ik kan er vast op vertrouwen dat jij op het feest bent. Shots later?

Zijn mondhoeken krulden omhoog bij het lezen van de uitnodiging. Zonder shots was het natuurlijk niet een echt feestje. Over drank gesproken, het werd tijd dat hij een drankje voor zichzelf ging regelen nu er niemand was aan wie hij het kon aanbieden. Normaal gesproken had dit het moment geweest waarop hij aanbood een drankje te halen, maar aangezien zijn gesprekspartner er zojuist vandoor was gegaan werd het misschien tijd om twee drankjes voor zichzelf te halen. Eerst reageerde hij nog op Aliz haar uitnodiging.

To Aliz.
Moet je dat nog vragen? Meet me @ the bonfire als je er klaar voor bent.

Toen hij eenmaal op verzenden had geklikt stond hij op en begaf zich naar de dranktafel. Er was genoeg keuze, maar voor nu was een biertje prima genoeg. Met behulp van de flesopener aan zijn sleutelbos opende hij het flesje waarna hij een grote slok nam. Met het flesje nog aan zijn mond draaide hij zich om en leunde hij nonchalant tegen de tafel aan. Langzaam liet hij zijn blauwgroene kijkers over de menigte glijden opzoek naar een nieuwe gesprekspartner. De lijst die hij samen met August had opgesteld wist hierbij naar de voorgrond te dringen. Hij wist dat hij achterstond en ondanks dat het maar een spelletje was hoopte hij stiekem wel daar vanavond verandering in te kunnen brengen. Voordat hij hier echter naar kon handelen trok het getril van zijn telefoon zijn aandacht.

From: Unknown
I know what you did last summer.

Hij proestte nog net niet zijn drinken uit bij het lezen van de woorden. Iemand wist ervan. De boodschap moest meerdere keren doorgelezen worden voordat het doordrong wat er stond. Zelfs naar zijn scherm staren zorgde er niet voor dat de woorden verdwenen. Het stond er echt. Iemand wist ervan.
Met een hart kloppend in zijn keel trok hij zijn blik los van het scherm om hem vervolgens nogmaals door de menigte te laten glijden, alleen deze keer een stuk schichtiger. Niemand leek erg te hebben in het bericht. De meesten waren gewoon hier om te genieten van het feestje en waren te druk bezig met kletsen of dansen om ook maar onder de indruk te zijn van het bericht. De meesten hadden dan ook niet geholpen bij het wegwerken van Beth haar lijk.

To: Aliz
Heb jij dat bericht ook gehad?

Er werd per direct een punt gezet achter de zoektocht naar vrouwelijke aandacht. In plaats daarvan ging hij opzoek naar een van de andere medeplichtigen: Zack, Sev of Aliz. Blake had ook een optie geweest als ze haar niet hadden moeten verplichten om te blijven. Daarbij was haar reputatie zodanig laag dat hij liever niet gespot werd met haar in het bijzin van zijn klasgenoten.
Hij wist uiteindelijk Zack als eerste bij het kampvuur te vinden. Voordat hij erheen liep pakte hij nog snel een extra bierflesje mee.
Nu het bericht rond ging was het van belang dat niemand zich opvallend zou gedragen. Ondanks dat de zenuwen door zijn aderen gierde zette hij zijn beste grijns op en begroette hij Zack zoals hij altijd zou hebben gedaan; luid en uitbundig.
''Hey man, hoe was je vakantie?'' Vroeg hij, gevolgd door een van hun gebruikelijk handdrukken, eindigend met een omhelzing die hij gebruikte om zijn vriend op de hoogte te brengen van het nieuws. ''Iemand weet ervan, check je telefoon.'' Wist hij fluisterend uit te brengen voordat hij de jongeman weer losliet en het biertje aanbood. Ze hadden beiden alle alcohol nodig om de avond door te komen nu iemand van de moord af wist.

Adventurer at heart, but oh how she loved to be home

15 okt 2021 - 23:52 MeIinoe is offline

MeIinoe 1432

〚 To hell with them. Nothing hurts if you don't let it. 〛

Phillipa Maren Buckley

21 ✦ Female Flash ✦ Outfit ✦ With Olivia and Leighton ✦ Bonfire

Dat ze de flyer in het vuur had gegooid, werkte bevorderend voor haar humeur. Voor de sfeer tussen Olivia en zij….niet zo zeer. Pippa kon het niet zoveel schelen. Als Olivia iets tegen haar had enkel en alleen omdat ze op vrouwen viel, moest ze dat doen. Ooit kwam ze in de echte wereld terecht, waar er wel degelijk consequenties aan acties zaten. Tot die tijd zou Pippa alle conversion therapy flyers die Olivia haar probeerde te geven verbranden. Een passende oplossing vond ze zelf.
Tijdens het wachtten op de drankjes was de spanning tussen Leigh en Olivia ook te voelen. Soms vroeg ze zich af hoe Leigh het met haar uithield met haar gekke ideeën over de lgbtqi+ community. Wellicht ietwat gemeen, maar zonet bewees maar weer waarom ze het zich afvroeg.
Praten over de vakantie was een fijne afleiding. Ze vertelde dat ze veel weggeweest was en veel had getraind. Zin om veel thuis te blijven had ze niet. Na een week kwamen de muren al op haar af. Daarnaast was haar oudere broer ook thuis geweest afgelopen zomer, tussen missies door, en daar had ze ook geen zin in. Met Blake was ze weggeweest en met Aliz was ze naar Las Vegas geweest. Dat was….onverwachts geëindigd. Trouwen in Vegas was niet precies wat ze ooit had willen doen in haar leven.
“Klinkt als een chille, rustgevende vakantie. Wel weer zin om hard aan het werk te gaan? Het zal wel zwaar worden dit jaar, en niet alleen vanwege de hoge werkdruk,” zei Leigh.
Pippa knikte even ter bevestiging dat ze zin had om hard aan het werk te gaan. Naast een druk schooljaar, stonden er ook een paar belangrijke wedstrijden op de planning en dus moest ze extra hard aan het werk dit jaar. No pressure. "Ik heb altijd zin om hard aan het werk te gaan, en ji-jullie?’’ zei ze. ‘’Zwaar is zacht uitgedrukt denk ik.’’
“Ik word verdacht van moord.’’ antwoordde Leigh op waarom zijn vakantie vervelend was. ‘’Erg vermoeiend, ik raad het jullie niet aan.”
Pippa fronste even. Leigh verdacht voor moord? Als Leigh een moordenaar was, dan was zij straight. Kortom: onmogelijk.
“Ja, maar van een moord die je niet hebt gepleegd. Daar komt de politie snel genoeg achter, anders ben ik het die echt een moord begaat.” zei Olivia op felle toon. Voor het eerst op de avond was Pippa het daadwerkelijk eens met haar roommate.
‘’Dat slaat nergens op,’’ merkte ze op. ‘’Olivia heeft gelijk: de politie komt daar snel genoeg achter.’’ In plaats van dat de politie opzoek ging naar de daadwerkelijke dader, verspilden ze hun tijd met Leigh. Verontrustend. Net alsof ze de zaak zo snel mogelijk wilden sluiten, in plaats van de dader vinden. ‘’Hebben ze je de hele vakantie lastiggevallen?’’

Om het gesprek over te laten gaan op iets wat meer luchtig was en wat haar eventueel zich meer comfortabel kon laten voelen, was ze begonnen over hoelang het zou duren voordat de eerste persoon een plantenbak zou onder kotsen. Toen ze rond de bonfire keek zag ze al meerdere studenten die ver heen waren. Ze dronken alcohol alsof het koffie was. Haar blik kruisde even met die van Shiloh en ze knipoogde even naar de brunette.
Het eerste feest na de vakantie was altijd een succes voor mensen die over hun grenzen heen gingen. Bewijs: het eerste feest na de kerstvakantie en voorjaarsvakantie van afgelopen jaren. Pippa kon niet op één hand tellen hoeveel mensen ze had zien kotsen op de campus. Die arme planten.
“Ik geef ze een halfuurtje, zeker de eerstejaars. Die mogen vaak nog niet drinken en dus kennen ze geen limieten, waardoor ze er vijftig keer overheen gaan. Maar goed, in die situatie hebben de meesten van ons gezeten, denk ik,” antwoordde Leigh, waardoor ze hem aankeek, die zijn biertje vervolgens opdronk en nog een bestelde. Pippa lachte even zachtjes om zijn woorden. Er zat geen leugen in.
Olivia haar opgewekte stem trok haar aandacht. “Blijkbaar voer jij het tempo op?” vroeg haar roommate aan haar vriend. “Dan kunnen wij niet achterblijven toch, Pip?”
‘’Zeker niet.’’ Ondanks dat ze de verandering in het gedrag van haar kamergenootje niet volledig vertrouwde, volgde Pippa Olivia haar voorbeeld door ook haar biertje te adten. Eerst een arrogante blik en spanning en nu dit. Pippa wist niet wat ze ermee aan moest. Vanavond niets in ieder geval. Olivia verkondigde de tweede ronde aan en bestelde twee biertjes. Beiden pakte Pippa van de bar af toen de barman ze neer had gezet en ze gaf een aan haar roommate.
“Laten we een spelletje spelen.” Een spelletje? Wat? Pippa nam vlug een slok van haar nieuwe biertje en haalde eens diep adem. “Ik heb nog nooit in een plantenbak gekotst!”
Never have I ever, een klassieker. Ze schudde haar hoofd als teken dat ze dat nog nooit gedaan had, ze moest er niet aan denken. Te veel alcohol op feestjes waren niet haar ding. Werkte alleen maar tegen met haar trainen en studeren als ze een halve dag brak was.
‘’Nope,’’ zei ze met een poppende ‘p’. ‘’ben het ook niet van plan eigenlijk. Lijkt me niet heel fijn.’’
Terwijl ze nadacht over een stelling die zij kon zeggen, voelde ze haar telefoon in haar broekzak trillen en dus pakte ze deze. Fronsend bekeek ze het bericht wat ze zojuist gelezen had.

from: unknown
I know what you did last summer.

Ze keek op naar het koppel waarbij ze stond, met een wat vragende blik. ‘’Hebben jullie ook een vaag bericht gekregen van een geblokeerd nummer of alleen ik?’’ vroeg ze de twee.

[ bericht aangepast op 15 okt 2021 - 23:59 ]

Tommi, ich glaub, ich hab' Heimweh. Ich will mal wieder am Rhein stehen.

16 okt 2021 - 17:39 Aelin_Jackson is offline

Aelin_Jackson 580

Blake Maeve Johnson
20 | Chanel number 4 | With Matisse | @Bonfire | Outfit

”Yeah, yeah.. make me your bad guy.."

Een brede glimlach vormde zich rondom de jongen zijn lippen op het moment dat ze zijn naam goed had. 'Oui! Ja dat klopt!' riep hij enthousiast. Zijn enthousiasme werkte aanstekelijk. Ze begon harder na te denken waar ze de jongen ook al weer van kon en voor ze het door had, wist ze het al. 'Heb ik niet ooit op een zelfgemaakt board van jou gesurft?' had ze hem nieuwsgierig gevraagd. Het kon niet anders dan dat zijn antwoord ja moest zijn. 'Ja! magnifique! Wat een toeval.' had hij vol met energie door gerateld. Vervolgens had de blondine zich afgevraagd wat de jongen die ze in Frankrijk had leren kennen in godsnaam hier naast haar deed. 'Blake was het niet?' vroeg hij waarna de dame knikte. 'Ik doe mijn tweede jaar hier! Environmental Law, dat sluit mooi aan op mijn studie thuis.' Blake glimlachte. 'Wat cool zeg! Nou welkom! Ik hoop niet dat je thuis te erg gaat missen maar ik weet wel zeker dat dat goed komt hier.. genoeg afleidingen!' waarna ze even wees richting het kampvuur en alle mensen eromheen. Ze had vervolgens haar drankje aan de jongen aangeboden waarna hij had geknikt en de beker van haar aan had genomen. 'Merci, zullen we naar de drankjes lopen dan?' Blake had geglimlacht en was instemmend opgestaan. Ze liepen naar de drankjes en de blondine kon voelen hoe haar telefoon af ging. Ze dacht dat het misschien van Aliz kon zijn en besloot het voor even te negeren. Toevallig was tegelijk de jongen zijn telefoon afgegaan en was hij tot stilstand gekomen. Blake had doorgelopen en op hem gewacht bij de tafel met drankjes. Ze had een redcup voor haarzelf gepakt en had hem goed gevuld met bier. 'Dus eh, welke studie volg jij?' Blake slikte de grote slok bier door en voog haar mond met de binnenkant van haar mouw af. 'Ik volg het programma van algemene rechtsleer gecombineerd met notarieel recht!' beantwoordde ze de jongen zijn vraag. 'Heb je altijd al een passie gehad voor milieurecht?' vroeg ze nieuwsgierig aan de jongen. Het was een mooie richting alleen niet voor haar. Ze had altijd het idee dat vooral van die principes types milieurecht gingen studeren. Het was echter wel handig om iemand te kennen in elke sector. Dat kon later zeker goed van pas komen. Het was slim om Matisse voor nu dan ook te vriend te houden. Blake had het niet kunnen laten en had toch haar telefoon uit haar zak gevist. Het was slechte timing geweest maar ze had net opnieuw een grote slok van haar drinken genomen om die vervolgens hoestend uit te proesten. Haar ogen werden groter en haar hartslag schoot omhoog. 'sorry!' had ze gemompeld terwijl ze haar hand voor haar mond deed en het uitgespuugde bier van haar kleding probeerde te vegen.

Unknown:
I know what you did last summer

What the fuck.... Wie was dit? Haar blik schoot omhoog langs alle gezichten zowel bekend als onbekend maar het hielp niets. Ze mocht niet laten zien dat ze in paniek was. Misschien was het wel een stomme grap van iemand of misschien was het juist om een reactie uit te lokken. Ze kon het beste doen alsof er niets aan de hand was maar dat was makkelijker gezegd dan gedaan.. Misschien was het wel Zack zelf en wilde hij er zeker van zijn dat iedereen zijn mond zou houden of tegen de druk zou kunnen.

To: Zack
Erg grappig... als je zeker wilt weten dat ik m'n mond houdt, kan je dat ook gewoon vragen..

18 okt 2021 - 16:04 Reeses is offline

Reeses 1280

ZACKARY MARIUS KASEY REEDHAM

● ● 19
● ● The populair boy
● ● Outfit
● ● @ Bonfire, w/ ~~Aliz~~, Ezra

Nadat Aliz had belooft bij zijn eerste wedstrijd aanwezig te zijn, kwam ze overeind. “Ik ben zo terug. Even hoi zeggen tegen Sev en August.”
Het bierflesje hoorde daar blijkbaar ook bij, want de blondine plukte deze uit zijn hand. “Ik neem deze wel mee.” Als antwoord reageerde Zack door met zijn ogen te rollen. Hij keek de blondine na, die zich inderdaad bij de twee jongens aansloot.
Een diepe zucht verliet Zack’s mond. Misschien kon hij beter Aliz’ hint opvolgen, maar hij smachtte naar meer alcohol. Zack hield het dan ook geen minuut uit, voor zijn handen naar een nieuw flesje grepen – al zou hij hier wel wat langer mee doen.
Zack negeerde de trillingen van zijn telefoon en staarde naar de vlammen die het kampvuur met zich mee brachten. Onbewust gleden zijn gedachten opnieuw naar die gevreesde avond.
De ruzie tussen hem en Beth, Beth met haar denigrerende opmerkingen richting hem en Zack, die de woede met de seconde voelde groeide.
Als hij terugdacht aan Bethany’s laatste worden, voelde hij zich opnieuw boos worden. Al ging dat vooral samen met andere emoties.
Het was niet eens zijn bedoeling geweest om Bethany te doden. Gewoon een klap. Zoals hij en Eleanor het erover hadden gehad. Wist hij veel dat ze meteen dood zou gaan…
Zack schrok op uit zijn gepeins toen hij gezelschap kreeg.
“Hey man, hoe was je vakantie?,” vroeg Ezra hem, gevolgd door hun gebruikelijke begroeting. Tijd om te antwoorden had Zack echter niet, want de jongen vervolgde op fluistertoon: “Iemand weet ervan, check je telefoon.”
“Wat?” Stomverbaasd keek Zack Ezra en viste de telefoon uit zijn broekzak. Hij had inderdaad twee berichtjes, één van Blake en één van unknown.

From : Unknown
I know what you did last summer.

From : Blake
Erg grappig... als je zeker wilt weten dat ik m'n mond houdt, kan je dat ook gewoon vragen..

Blake’s berichtje veegde Zack met zijn duim weg. Daar zou hij later wel op reageren, of hij sprak haar aan. Hij haalde het berichtje van de onbekende afzender weer tevoorschijn en keek toen naar Ezra. Een naar, ongemakkelijk gevoel bekroop hem.
“What the fuck, man,” mompelde Zack. “Wie is die gast?” Zack liet zijn ogen over de feestende studenten glijden, maar had geen idee.
Hij nam het biertje aan dat Ezra hem aanreikte – tot zover zijn voornemen om rustig aan te doen, en keek weer naar de jongen naast hem.
“En jij hebt dat berichtje ook gehad?,” vroeg Zack hem. Ditmaal liet hij Ezra Blake’s berichtje zien. “Wij blijkbaar niet als enige…” Zack’s stem stierf weg.
Op één hand liet hij zijn hoofd rusten, in de ander hand draaide hij zijn flesje rond.
“Shit man, ik dacht dat het achter ons lag. Wat doen we nu?”
Zack keek weer op. Het liefst negeerde hij het berichtje, maar een voorgevoel zei hem dat de onbekende afzender het daarbij niet zou laten… Was het een bekende? Moest hij vrezen voor zijn toekomst, net nu hij die gedachte weer een beetje had laten varen?

20 okt 2021 - 17:04 Aynur is offline

Aynur 2380

⊱ SHILOH KIMATHI

— age 19
— outfit

— with Victoria
— place close to the campfire

T

H

E

Q

U

I

E

T

K

I

D

EEN HINT VAN een glimlach gleed over mijn lippen zodra Victoria de psalm die ik opnoemde in haar telefoon noteerde. “Zo, dan kan ik het later opzoeken in een taal die ik wel begrijp,” verduidelijkte ze haar handeling. Ik voelde een warm gevoel omhoog komen dat zich uitstrekte in de richting van mijn borst — waar mijn vingers automatisch ook naartoe gleden. Zo voelde het dus om een vriendin te hebben, realiseerde ik me. Het was een goed gevoel, iets positiefs. Ik negeerde het stemmetje dat me vertelde dat zelfs goede vrienden elkaar konden verraden wanneer ze dit nodig achtte. Mijn ouders en hun ‘wijsheden’ zouden hier niet meer de baas over mij zijn.
Zowel Victoria als ik veranderde van positie op het moment dat we overgingen op de activiteit waar we het beste in waren — mensen kijken. Vic liet een opmerking vallen over dat ze geen zin had om met Olivia naar balletles te gaan en mijn ogen gleden onmiddellijk naar de dame in kwestie. Tegelijkertijd kruiste ik blikken met Philippa. De knipoog die de aantrekkelijke atlete mijn kant op wist te sturen, liet me uitdagend mijn wenkbrauw optrekken.
Ik moest mijn blik van Philippa losscheuren om me te kunnen focussen op de woorden van mijn vriendin. “Er lijkt gewoon altijd wel iets aan de hand te zijn wanneer zij in de buurt is. Maar misschien ligt het ook wel aan mij. Ik kan sowieso al weinig hebben van de mensen die ik niet mag. . .” In een poging grappig te doen, veegde ik het zogenaamde angstzweet van mijn voorhoofd. “Gelukkig dat ik tot de andere categorie behoor,” zei ik zachtjes grinnikend. Beide blikten we al snel weer naar het tafereel voor ons.
“Knap van Pippa dat ze het met haar uithoudt. Lijkt me niet makkelijk om vrienden met iemand te zijn die nogal anti-gay is,” vervolgde Victoria waarop ik haar instemmend bijsprong. We lachten om de voorstelling die we in ons hoofd maakte van de reactie op twee zoenende vrouwen vlak voor Olivia haar gezicht. “Volgens mij zou ze dan echt huilend wegrennen,” reageerde mijn vriendin lachend op het voorstel waarna ze werd afgeleid door een binnenkomend bericht op haar telefoon. De mijne droeg ik nooit bij me — vertrouwde de huidige technologie een heel stuk minder gezien de ervaringen die ik ermee had gehad.
Beleefd keek ik de andere kant uit en plukte aan de rand van het rode plastic bekertje. Echter bleef Victoria een aantal verontrustende seconden langer naar haar telefoon staren dan iemand normaal gesproken zou doen. “Wat?” vroeg ik bezorgd. “Zijn het je ouders?” Niet goed wetend wat ik nu moest doen, legde ik slechts een hand op Victoria haar bovenbeen. Hier leek ze op te reageren — door verward met haar ogen te knipperen en haar telefoon weg te stoppen.
“Zullen we zo even een rondje maken? Ik kan wel een refill gebruiken,” vertrouwde Victoria me toe. Onderzoekend liet ik mijn blik nogmaals over mijn vriendin glijden. “Ja. . . okay,” wist ik uiteindelijk langzaam uit te brengen. Ik stond op vooraleer ik me naar haar toedraaide. “Zeg, Victoria. Als er iets ergs aan de hand is, weet je dat je dit met mij kan delen, toch?” Afwachtend kantelde ik mijn hoofd — de bezorgdheid niet uit de donkere poelen van mijn ogen weg te houden. “Wat dat rondje betreft, ik volg jou. Jij bent de sociale van ons twee, nietwaar?” Wel kon ik het niet laten nog een blik op Philippa te werpen in de hoop dat ik nogmaals haar blik zou vangen.

[ bericht aangepast op 20 okt 2021 - 17:07 ]

I have seen my own sun darkened

24 okt 2021 - 16:47 Iotte is offline

Iotte 928

AUGUST ASHER MURRAY

Bad boys ain't no good, but good boys ain't no fun

22 • august murray • with sev and aliz • at bonfire

’Dagelijks,’ had Sev met een jongensachtige grijns gevat geantwoord, wat hem een speelse por vanuit August opleverde. Aliz had zich vervolgens bij hen gevoegd met de vraag of tact ook voor Sev geen onbekend fenomeen was. ‘Andere vrouwen zijn het waard om meer risico voor te nemen,’ antwoordde Joseph ongegeneerd. Nadat Aliz de twee jongens uitgebreid begroet had, vroeg ze hen welke vrouwen volgens hen met tact behandeld moesten worden en wie er out of August his league was. August had gelachen dat alle vrouwen met tact moeten worden behandeld en deed er nog een schepje boven op door te zeggen dat zij tot de vrouwen behoorde die out of his league waren. Dat Sev bij het horen van zijn woorden kort zijn wenkbrauwen optrok negeerde hij. Sev wist natuurlijk net zo goed als August zelf, dat dat een leugen was.
’We weten allemaal dat jij nog minder tact hebt dan Sev hier,' klonk Aliz plagerig. Zou ze misschien dan toch niet out of his league zijn? Plagen stond toch gelijk aan kusjes vragen?
‘Of om Sev zijn woorden maar te gebruiken, je neemt meer risico.’ Hij knipoogde.
‘En lief van je dat je zo denkt. Ik denk niet dat ik uit je league ben, maar als je een one night stand zoekt kunt jezelf die moeite besparen.’ Ging Aliz verder, terwijl ze hem op zijn schouder klopte. Zei ze nu dat ze wel in was voor meer dan een one night stand? Bingo. Ze wou hem, al wist ze dat misschien zelf nog niet. ‘Dat staat genoteerd,’ lachte hij alleen maar.
’Ah, vandaar die lijst zeker, October?’ merkte Sev sarcastich op. August zond hem een waarschuwende blik. Zijn to fuck list, die hij samen met Ezra gemaakt had, was strikt geheim. Top secret. En dat wist Sev maar al te goed. Hij en Ezra hadden Sev in vertrouwen genomen, dus beter hield hij zijn mond. ‘Ik had het niet beter kunnen verwoorden. Je ziet er goed uit vanavond, Montague.’ Ging Sev verder. Slijmbal.
‘Dankje, Sevvie,’ murmelde ze. ‘Ook,’ ging ze verder. ‘Ik claim alleen alleenrecht om August hier…’ ze kietelde hem in zijn zij. Hij grijnsde; ze kon haar handen gewoon niet van hem afhouden. Dat kon August wel begrijpen. ‘October te noemen.’ De grijns op zijn gezicht verdween. Wéér die stomme bijnaam. ‘Tenzij jij graag Sevtember genoemd wil worden. Maar een lijst?’ richtte ze zich tot Sev. ‘August, zeg me alsjeblieft dat je niet als één of andere hormonale, stereotyperende fratboy een lijst hebt gemaakt van alle meisjes met wie je het bed hebt gedeeld.’
‘Je kent me toch?! Dat zou ik nooit doen.’ kwam er gespeeld verontwaardigd uit.
Even leek Aliz afgeleid door de haar telefoon, maar richtte zich vervolgens weer tot hem. ‘Maar okay, August. Lijst? Ik zou je een tik voor je hoofd moeten geven,’ ging ze verder met een trilling in haar stem die August niet kon plaatsen. In plaats van een tik op zijn hoofd te geven, gaf ze hem echter een harde por in zijn zij, waarna ze over haar armen wreef. Had ze het koud? Als Sev er niet bij had gestaan, had hij haar zijn trui aangeboden of een arm om haar heen geslagen, maar uit respect naar zijn brother from another mother deed hij niets.
‘Nee, nee,’ Onschuldig stak August vervolgens zijn beide handen in de lucht. ‘Het is een lijst hoe je met tact met vrouwen om kan gaan, ik ben Sev nog steeds een kopietje verschuldigd.’ Zijn blik gleed vervolgens naar Joseph, beter liet hij dit onderwerp verder rusten.
‘Je bent echt een reallife Chuck Bass soms. Verder houd ik wel van je." Een klein glimlachje sierde haar lippen, waarna haar aandacht terug naar Sev gleed. ‘Moet ik jou ook nog een tik geven voor het hebben van één of andere lijst?’ August hield wijselijk zijn mond.

"Here comes trouble"

someone out there feels better because you exist

25 okt 2021 - 16:40 Culloden is offline

Culloden 546

VICTORIA ➹ GRIFFIN
20 • The Observer • outfit • at the bonfire • with Shiloh

“To acquire knowledge, one must study;
but to acquire wisdom, one must observe.”

Victoria had enkele seconden naar het anonieme bericht op haar scherm zitten staren. Was dit één of andere flauwe grap ofzo? Natuurlijk waren er een aantal mensen die wisten dat Vic dingen gezien en gehoord had, maar die zouden toch nooit zo'n bericht sturen als ze zelf ook betrokken waren? Het was Shiloh's hand die op haar been belandde waardoor ze enkele keren met haar ogen knipperde en weer tot de bewoonde wereld kwam. Vlug stopte ze haar telefoon weer weg.
'Wat? Zijn het je ouders?' vroeg haar vriendin bezorgd. Vic wist wel dat ze Shiloh kon vertrouwen, maar er was toch iets wat haar tegenhield om de waarheid te vertellen. Eén grote reden was dat ze haar er niet bij wou betrekken. Het was al erg genoeg dat ze zelf zo stom was geweest om achter Sev aan te gaan.
'Oh, nee,' antwoordde ze gevolgd door een poging tot een lachje. 'Jamie, mijn broer, stuurde net iets vreemd. Volgens mij heeft hij iets teveel gedronken,' probeerde ze zo overtuigend mogelijk over te komen. En daarbij gebeurde het inderdaad wel eens dat haar broer een bericht stuurde in één of andere onmogelijk te ontcijferen taal: drunkish. 'Zullen we zo even een rondje maken? Ik kan wel een refill gebruiken,' stelde ze maar gauw voor. Een nieuw drankje kon ze ook zeker wel gebruiken.
'Ja. . . okay.' Shiloh stond op, maar klonk niet echt overtuigd. Liegen tegen haar vriendin gaf haar echt een vreselijk gevoel, maar het was voor haar eigen bestwil. 'Zeg, Victoria. Als er iets ergs aan de hand is, weet je dat je dit met mij kan delen, toch?' Dat ze zo lief en bezorgd was, maakte het er niet makkelijker op voor Vic. Ze probeerde dan ook overtuigend te knikken en dankbaar te glimlachen.
'Dat weet ik.' Ze kwam nu zelf ook overeind van het bankje. 'Maar er is echt niks. Buiten een dronken broer dan, maar dat moet hij zelf maar oplossen,' voegde ze er grinnikend aan toe. 'Toch bedankt voor je bezorgdheid.' Als ze echt in God zou geloven, zou dit waarschijnlijk haar rechtstreekse ticket naar de hel betekenen.
'Wat dat rondje betreft, ik volg jou. Jij bent de sociale van ons twee, nietwaar?' Victoria grijnsde nog even en kon nog net zien hoe Shiloh naar Pippa keek. Dat deed haar nog breder grijnzen.
'Volgens mij weet jij perfect met wie je wil socializen, niet?' Ook Vic knikte nu even naar Pippa, die wat verderop stond. 'Kom op, rookie. Laten we eerst maar eens die refill fiksen.' Ze draaide Shiloh aan haar schouders om en gaf haar vervolgens een duwtje in de richting van de tafel met drank. Ondertussen haalde ze haar telefoon gauw weer boven om snel een berichtje te typen.

To: August
Straks tijd om ergens te meeten?

Victoria drukte op verzenden en stopte haar telefoon weer weg. Als er iemand was waar ze haar verhaal bij kwijt kon, dan was het August wel. Vlug liep ze achter Shiloh aan naar de tafel met drank. 'Dus ehh, vertel. Wat betekende die blik naar Pippa van daarnet?' vroeg ze nieuwsgierig. Niet dat het haar veel uitmaakte, maar het feit dat Shiloh interesse in iemand toonde, op wat voor 'n manier dan ook, was toch wel de moeite waard om over te praten.

Nothing is impossible in my own powerful mind.

25 okt 2021 - 21:47 Novalunosis is offline

Novalunosis 525

Ezra Matthias Huntington

'Life is a game, you can be a player or a toy.'

22 – Outfit – At the bonfire – With Zackary

De boodschap leek in te slaan als een bom. ''Wat?'' Had Zack stomverbaasd gezegd waarna hij direct zijn telefoon tevoorschijn haalde. Het was in ieder geval overduidelijk dat Zack nog niet op de hoogte was van het berichtje. Misschien was het ook wel enkel naar Ezra zelf gestuurd, maar als iemand van zijn daad afwist, dan moest diegene ook weten wie er nog meer betrokken waren. Het was misschien naïef, maar hij ging er niet van uit dat het bericht enkel voor hem bedoeld was.
De kleur leek uit Zack's gezicht te trekken en langzaam gleed zijn blik omhoog van zijn telefoon scherm. Hij had het bericht ook gehad.
''What the fuck, man. Wie is die gast?'' Langzaam schudde Ezra zijn hoofd. Hij had werkelijk geen idee wie de afzender kon zijn. Zover hij wist was er niemand anders bij geweest, niemand die niet meegeholpen had in ieder geval. ''Ik heb echt geen idee man, maar dit is fucked up.''
Nadat Zack het biertje had aangepakt zette Ezra zijn eigen flesje aan zijn lippen. Eén bericht. Eén zin. 6 woorden en het had zijn gehele avond in een klap verpest.
''En jij hebt dit berichtje ook gehad?'' Vroeg Zack waarna hij zijn telefoon liet zien. Op het scherm was het gesprek te zien tussen Zack en Blake. '' Erg grappig... als je zeker wilt weten dat ik m'n mond houdt, kan je dat ook gewoon vragen... Blake was er dus ook van op de hoogte. Desondanks kon hij nog niet goed inschatten hoe geheim ze het zou houden. Dit bericht toonde in ieder geval aan dat ze het misschien voor Zack over had, wat een goed teken was.
''Ja, ik ook,’ gefrustreerd keek hij om zich heen, ''misschien is het wel naar iedereen gestuurd, als een soort grap. Iedereen verbergt wel iets, toch?'' Probeerde hij de situatie nog te nuanceren, maar ook zelf kon hij eigenlijk niet in zijn woorden geloven. De timing was daar té toevallig voor.
Onrustig begon hij heen en weer te ijsberen, zijn gedachten op standje tornado. Herpak jezelf, maak jezelf nou niet verdachter dan je al bent.'' Abrupt kwam hij weer tot stilstand. Net op dat moment vroeg Zack hen wat ze nu moesten doen. Het liefste wilde Ezra naar hem schreeuwen. Schreeuwen dat hij ook geen fucking idee had en dat hij het liefste van deze aardbodem zou verdwijnen totdat deze hele shitshow voorbij was. Volledig ditmaal.
Hij kon zelf ook wel bedenken dat dat de situatie alleen maar zou verslechteren.
''We moeten het blijven ontkennen,'' siste hij, ''zolang er geen concreet bewijs is kan die persoon niets.'' Hij greep Zack bij de schouders vast. ''We hebben niets achtergelaten, dat weet jij ook. Er is geen bewijs.'' Ze waren voorzichtig geweest toch? Niets moest terug kunnen leiden naar hen. Niemand kon het weten. Inmiddels had hij Zack weer losgelaten ''Voor nu moeten we under the radar blijven.'' Ter voorbeeld nam hij een extra grote slok van zijn drinken. Hij ging feesten zoals hij normaal zou doen, ook al had hij op dat moment in alles zin behalve feesten.
''Nog één laatste ding, tho.'' begon Ezra. ''Vertrouw je dat Blake haar mond houdt?''

Adventurer at heart, but oh how she loved to be home

28 okt 2021 - 13:57 Reeses is offline

Reeses 1280

ZACKARY MARIUS KASEY REEDHAM

● ● 19
● ● The populair boy
● ● Outfit
● ● @ Bonfire, w/ Ezra

Shit. Shit, shit, shit. Was Ezra maar nooit naar hem toegekomen, dan had hij dat stómme berichtje nooit gelezen. Maar dan had hij het vanavond wel gezien. En als hij weer zoveel had gezopen, zou dat nog wel eens kunnen escaleren.
De jonge Reedham klikte het berichtje weg, al leek dat nu al op zijn netvlies gebrand te staan. Langzaam keek Zack op en zag hoe Ezra zijn hoofd schudde. Hoewel Zacks vraag vooral retorisch was bedoeld, gaf Ezra toch antwoord. “Ik heb echt geen idee man, maar dit is fucked up.”
Dat was nogal zacht uitgedrukt. Als de persoon achter het berichtje daadwerkelijk wist wat er gebeurt was… Misschien kon Zack dan maar beter direct zijn vader gaan inlichten.
Ook Ezra had het berichtje ontvangen, bleek uit zijn gefrustreerde antwoord. “Misschien is het wel naar iedereen gestuurd, als een soort grap. Iedereen verbergt wel iets, toch?”
Zack snoof. “Zoals wij?,” reageerde Zack opgefokt. “Niet zoiets, in ieder geval. Dat weet ik zeker. Of het is iemand van ons, of iemand heeft iets gezien.” Opnieuw speelde Zack die fatale avond af in zijn hoofd. Had écht niemand iets gezien? Hadden ze iets achter gelaten of waren ze toch te slordig geweest? Zack werd nerveus van het ijsberen van de jongen, tot hij hem bij de schouders greep. “We moeten het blijven ontkennen,” siste Ezra hem toe, waarop Zack geïrriteerd opkeek. Dacht hij nou echt dat Zack zijn mond voorbij ging praten?
“We hebben niets achtergelaten, dat weet jij ook. Er is geen bewijs. Voor nu moeten we under the rader blijven.” Zack volgde zijn voorbeeld en nam ook een slok van zijn bier – al zou hij ook geen nee zeggen tegen iets sterkers.
“Weet je het zeker?,” vroeg Zack scherp, bijna snauwend. Het was niet zijn bedoeling op de jongen te gaan zeiken maar de hele situatie vrat aan Zack en, dat in combinatie met de nodige alcohol, maakte zijn humeur er niet beter. “Júllie zouden alles opruimen. Ervoor zorgen dat niemand erachter kwam.” Zack schudde zijn hoofd en haalde een hand door zijn zorgvuldig in model gebrachte haren. “Fuck man.” Hij goot het laatste restje bier naar achter en keek zijn vriend toen weer aan. “Natuurlijk is het opgeruimd,” zei hij. Niet alleen om zichzelf te verzekeren, maar ook Ezra.
Het lege bierflesje eindige op de tafel en zonder aarzelen greep Zack naar een nieuwe. “Nog één laatste ding, tho,” zei Ezra toen, waardoor Zack opkeek. “Vertrouw je dat Blake haar mond houdt?”
Zack was een poosje stil, maar schudde uiteindelijk langzaam zijn hoofd. “Niet als ze druk op haar gaan uitoefenen,” antwoordde Zack. “Of als ze er zelf beter uit zou komen.” Zack keek zijn vriend aan. “Moeten we haar er even aan helpen herinneren dat ze zelf net zo medeplichtig is?” Hij ontgrendelde zijn telefoon en begon een berichtje te typen, die hij uiteindelijk aan Ezra liet lezen, voor hij het verstuurde.

To Blake : Dat berichtje is niet van mij. Maar weet je zeker dat je je mond houdt?

Zack liet zijn blik over het terrein glijden, tot hij Blake aan de andere kant van het kampvuur spotte. “Moeten we het haar even helpen herinneren?,” vroeg hij Ezra.

Index RPG Actieve Topics Zoek