[RPG • 0] Hogwarts • The Final Year | Speeltopic 11 - Speeltopics

Het verhaal speelt zich af gedurende Harry Potter and the Half Blood Prince, dus het zesde jaar van Harry Potter. Onze personages zitten een jaar hoger: in hun laatste jaar. De wereld wordt duisterder nu Voldemorts macht zich steeds verder uitbreidt, ook op Hogwarts verandert de sfeer en zullen de leerlingen moeten beslissen aan welke kant ze staan. Los van alles wat er buiten de kasteelmuren gebeurt, hebben ze ook hun eigen machtsstrijd binnen de school, worden ze met hun eigen problemen geconfronteerd en is Voldemort wellicht niet eens het grootste gevaar dat hen te wachten staat…

Gryffindor • Aleksi • Natas • Rafael • Beater/Prefect • Danique • Justin • Keeper • Marjanne • Andreas • Demi • • Jordyn • Beater• Natas • Vivienne • Demi • • •

Ravenclaw • Nomad • Marjanne • Roman • Keeper/Headboy • Natas • Noah • Katrijn • Cole • Marjanne • Jeremy • Natas • Blythe • Chaser• Marjanne • Isabella • Danique • Rhae • Natas • Elsie • Marjanne •

Slytherin • Casper • Natas • Mosh • Seeker • Natas • Thomas • Danique • Evan • Demi • • Prudence • Katrijn • Daphne • Natas • Zoya • Head girl • Marjanne • Melody • Danique • Faye • Marjanne

Hufflepuff • Lee • Chaser • Natas • Vinnie • Natas • Feliks • Danique • • • Mavis • Beater • Marjanne • Rosalie • Danique • Tilly • Marjanne • Maddie • Katrijn • Novalie • Prefect •Danique

[ bericht aangepast op 11 nov 2021 - 9:41 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

Een flashback waaraan? “Heeft hij het aan iemand anders verteld?” raadde ze. Dat vond ze eigenlijk niets voor Noah, maar ze had hem vandaag ook voor het eerst dronken gezien, en blijkbaar had hij met Prudence gezoend. Ze had geen idee wat er in zijn hoofd omging.
      Ze ving nog net zijn laatste zin op, waardoor Isabella een vlaag van medelijden voor de jongen voelde. Ze kwam van de tafel af waar ze zat en ging vlak naast Vinnie tegen de muur zitten. “Niemand vertrouwen nog meer, neem dat maar van mij aan.” Hoewel ze Blythe altijd al had en ze Novalie meer vertrouwde dan wie dan ook. Ze had nooit kunnen vertellen over Thomas, dat maakte deel uit van hun toenmalige deal. Ze had zoveel vrienden verloren door die rot deal, zoveel kwijtgeraakt… Ze wenste ergens dat ze Roy nooit had ontmoet, dan was dit alles waarschijnlijk nooit gebeurd.
      Isabella zuchtte. Daarnaast kwam ook nog eens dat ze niet wist hoe Novalie of Blythe zou reageren op wat zij gedaan had. Ze waren allebei zo rechtschapen, dat ze niets durfde te zeggen tegen hen. Ze was zo bang dat ook zij zouden vertrekken, dat ze vrijwel altijd dit voor hen verzwegen had. En dat maakte dat ze zich regelmatig wel eens eenzaam voelde. Hoe graag ze soms wel eens dingen had willen vertellen, ze wist gewoon dat ze er - om meerdere redenen - niet bij hen mee terecht kon. En dat deed ook pijn.
      Toch, toen het geheim vorig jaar uitkwam bij haar ouders, het had toch een bepaalde opluchting gegeven, had haar het gevoel gegeven dat ze er niet alleen voor stond. Dat er eindelijk iets gebeurde, dat de zon achter de wolken vandaan kwam. Thomas had haar daarna ook echt met rust gelaten en hoewel ze nog steeds bang van hem was, was het wel eindelijk over. Het zou voor het laatste jaar eindelijk over zijn…
      Ze tikte Vinnie even zachtjes aan met haar elleboog. “En Hee, als jij me niet was komen helpen vanavond had ik veel grotere problemen gehad. Dan had Mosh nu niet op zijn kop in de kroonluchter gehangen, had ik niet hier gezeten met een mantel en deze.” Isabella haalde Vinnie zijn toverstok tevoorschijn en stak die naar de jongen uit.

---

It's never gonna happen, Guys.

Rosalie kon een kleine spottende lach niet onderdrukken. Hij was in ieder geval wel vol van zichzelf. Zo erg was Casper nu ook weer niet. "Applausje voor jou," zei ze sarcastisch. Ze draaide zich om naar Justin. "Laten we teruggaan," zei ze, voor ze bij hem inhaakte. Ze was klaar met deze avond. Ze wilde niets liever dan haar bed.

---

It's never gonna happen, Guys.

Vinnie was dat niet met haar eens, tenslotte wist hij hoe het was om een geheim met je mee te dragen. Hij liet het echter rusten, hopend dat Isabella nooit zou voelen wat hij nu voelde. Haar laatste woorden zorgden voor een waterige glimlach, al wist hij niet zo goed wat er dan wél was gebeurd. Misschien had iemand anders haar dan wel geholpen, iemand wiens kleren Mosh niet zomaar weg durfde te toveren. Casper ofzo, daar had ze eerder vanavond nog mee gedanst.
      ‘Heb jij het aan niemand verteld?’ vroeg hij zacht.

---

Every villain is a hero in his own mind.

“Wat, mijn geheim?” vroeg ze niet begrijpend. Ze was direct alert. Als Vinnie al zo van slag was door iets wat Mosh deed, wat zijn goed recht was, dan wilde ze al helemaal niet dat hij wist van Thomas, die was nog vele malen erger. “Nee, nooit gedaan. Ik wilde wel, maar kon... het gewoon niet.” Te gevaarlijk, te bang wat de anderen zouden vinden van wat ze gedaan had, de schaamte ervoor, de tranen die ze er stiekem om had gelaten, de angst voor haar eigen toekomst.
      ”Ik.. Mijn geheim kwam uiteindelijk uit. Mijn ouders, ze…” Isabella zocht naar de woorden hoe ze om de waarheid heen kon draaien, bang dat als ze het woord betrapt zou gebruiken dat Vinnie rare dingen zou gaan denken. “Ze waren in eerste instantie boos, maar toen ik het hele verhaal vertelde vanaf het begin, waren ze echt een enorme steun en vonden ze het verschrikkelijk wat er.. Wat er gebeurd was. Uiteindelijk waren ze blij dat ik het gedeeld had en hebben we samen naar een oplossing gezocht.”
      Isabella zuchtte. Ze had het enorm beschamend gevonden om in het kantoor van Dumbledore te zitten en haar verhaal te doen. Desondanks was het schoolhoofd erg vriendelijk voor haar geweest. “Het is wel fijn te weten dat iemand het weet, heel fijn zelfs dat mam en pap zo achter me stonden, maar dat zij het weten betekent niet dat ik het iedereen vertel. Maar het is wel fijn te weten dat ik niet alleen sta,” zei ze met een glimlach.

---

It's never gonna happen, Guys.

‘Dat is - dat is fijn. Dat dat thuis k-kon.’
      Vinnie bewoog onrustig zijn vingers over zijn knieën. Hij wenste dat Cooper bij hem was, zodat hij zijn vingers door haar zachte vacht kon laten glijden. Dat gaf hem altijd een beetje geborgenheid.
      Vinnie kon hiermee niet naar zijn ouders. Zijn moeder sprak hij al jaren niet meer, maar hij wist wel wat ze zou zeggen. Dat hij een mietje was, een aansteller. Dat dit hem nooit overkomen was als hij een beetje een man was geweest. En zijn vader… die zou wegkijken, niet wetend wat hij ermee aan moest.
      ‘Ik w-wenste gewoon dat ik het kon v-vergeten,’ mompelde hij. Zijn ogen werden weer vochtig en hij wreef er met zijn pols langs.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Isabella legde aarzelend haar hand op zijn pols. Ze deed het zonder na te denken over ook maar enig contact met een jongen. “Soms moeten we gewoon ermee leren omgaan, een manier vinden waarop we het een plekje kunnen geven.” Dat plekje had zij nog niet gevonden, maar dat kwam vast wel.

---

It's never gonna happen, Guys.

Vinnie schrok door het huidcontact, al vond hij het niet vervelend. Wel gleed er weer een blos over zijn wangen.
      ‘Ik m-moet het nog maar een j-jaar uitzingen,’ zei hij zachtjes. ‘D-daarna w-word ik er niet meer zo aan her-herinnerd. Hoop ik.’ De laatste twee woorden waren nauwelijks hoorbaar. Maar hij dacht zeker dat het zou helpen als hij Daphne nooit meer hoefde te zien.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Ze liet Vinnie gauw weer los, toen ze het idee had dat hij geschrokken was. “Zelfde geldt voor mij,” zei ze met een glimlach. Ze keek Vinnie even met een glimlach aan. “Maar desondanks gaan we er nog wel een leuk jaar van maken, want een jaar duurt ook nog wel een tijdje.” Isabella stond op, klopte even haar kleding af en stak haar hand uit naar de jongen naast haar. “Kom, we gaan terug. Ik kan me voorstellen dat het wel prettig is wat meer aan te trekken dan mijn mantel. Gewoon zo gaan slapen en morgen met nieuwe moed opstaan.” Ze keek even naar Vinnie. “En ik denk dat Lee het wel fijn vindt om te weten dat je terecht bent,” knipoogde ze naar hem.

---

It's never gonna happen, Guys.

Met behulp van Isabella kwam hij overeind. Was Lee hem aan het zoeken? Had hij nu zijn avond verpest? De afwijzing van Nomad was hard aangekomen en hij vond het rot dat hij nu Lee’s avond verpest had. Toch vond hij het stiekem wel een fijne gedachte dat de jongen naar hem gezocht had, zeker na Noahs gedrag van vanavond.
      ‘Ja, dat is goed.’ Hij keek vanuit zijn ooghoeken opzij. Eigenlijk wilde hij vragen of ze met hem mee wilde lopen, maar dat durfde hij niet -- en het zou ook wel heel triest overkomen, toch? Hij hield zijn toverstok stevig vast, daarmee moest hij zich ook wel redden.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Ze was blij dat Vinnie weer overeind kwam. Even zocht ze in de laatjes van de tafels naar papier waar ze het woord ‘gevonden’ op schreef. Ze vouwde van papier er een vliegtuigje van en vroeg aan Vinnie of ze voor een moment Vinnie zijn stok nog mocht lenen. “Dan waarschuw ik Lee vast dat hij niet verder hoeft te zoeken.” Isabella sprak een spreuk uit over de vliegtuigjes die ze naar Lee en Casper stuurde, voor ze de stok weer terug gaf. (De stok van Mosh gebruiken durfde ze niet.)
      Samen met de jongen liep ze op in de richting van de Hufflepuff common room. “Kun je morgen uitslapen of heb je het eerste uur les?”

---

It's never gonna happen, Guys.

‘Ik heb m-morgen het eerste uur vrij. En daarna Magical Creatures.’ Daar had hij heel veel zin in. ‘M-mijn favoriete vak.’ Hij was even stil en vroeg toen: ‘Heb uhm, heb jij een favoriet vak?’
      Praten maakte hem normaal zenuwachtig, maar op dit moment leidde het hem een beetje af van wat er gebeurd was.

---

Every villain is a hero in his own mind.

“Oh, Magical creatures is ook mijn eerste vak morgen.” Ze keek even naar Vinnie naast haar. Een gewoon gesprek leek Vinnie iets op te beuren, dus haakte ze op zijn vraag in. “Potions. Daar zou ik na school ook mee door willen,” zei ze met een glimlach.

[ bericht aangepast op 5 nov 2021 - 8:09 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

‘Wat leuk,’ zei hij oprecht. Zelf was hij er niet zo goed in, al kon dat ook komen omdat hij altijd ontzettend zenuwachtig van professor Snape was geworden. Hopelijk ging het dit jaar beter. Hij dacht na over een volgende vraag. Gek genoeg voelde hij zich toch wel een beetje bij Isabella op zijn gemak. Misschien kwam het doordat ze altijd zo onaardig tegen jongens deed, maar nu wel heel lief was. ‘Wat uhm, wat voor drank hoop je uit te vinden?’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Isabella was een beetje verrast door de vraag. “Wel, ik ben nu al een beetje aan het experimenteren,” gaf ze toe met een blos. “Ik hoop de verkleiningsdrank zo aan te passen dat het je ook als mens kan verkleinen in plaats van alleen voorwerpen. Ik moet alleen nog een manier hebben om je ook weer te vergroten.”
      Ze keek glunderend om naar Vinnie haast haar. “Maar ooit hoop ik dat ik een drank uit kan vinden die ze in het St. Holisto kunnen gebruiken om mensen beter te maken. Het geneesmiddel voor de draken pokken of zoiets. Dat lijkt me geweldig.”
      Ze keek even naar Vinnie naast haar. “Wat wil jij na dit jaar gaan doen?”

---

It's never gonna happen, Guys.

Zo’n verkleiningsdrank leek hem een middel waarmee men goed kon gaan pesten, al was het nog altijd beter dan een spreuk. Een geneesmiddel voor de drakenpokken uitvinden klonk daarentegen als een nobel doel, dat ook wel een beetje aansloot bij wat hij zelf graag wilde.
      ‘Ik wil diergeneeskunde studeren. En uhm, ooit h-hoop ik een dierenasiel te kunnen openen. Voor uhm, voor magische dieren.’ Hij begon te glimlachen, waardoor de zoutsporen op zijn gezicht een beetje trokken. ‘En ze natuurlijk behandelen als ze ziek zijn.’

---

Every villain is a hero in his own mind.