[RPG • 0] Experium|| 50 - Speeltopics

---

Nodige informatie
* Het is een experimentenschool, je personage ondergaat dus ook allerlei onderzoeken naar de werking van je gave.
* Een naam moet je verdienen. Een nieuwe leerling komt binnen met alleen zijn experimenten nummer. De naam die je verdient, heeft te maken met de gave die je hebt! Je nummer heeft max. 4 cijfers.
* Je herinnert je niets meer van voor je 15e. Deze herinneringen zijn met zeer goede zorg gewist. Je kunt dus nog wel talenten hebben van voor die tijd, maar je weet er niets meer van.
* Je bent als personage geboren met de gave of je hebt als tiener een injectie toegediend gekregen om te zien hoe je erop reageert.
* Je maakt deel uit van een house, waar in totaal 10 personen in zitten.

---

Personages       • Naam • Leeftijd • Gave • Mentor • User • Onyx. • 23 • Muziek en dromen • Maneur • Croweater • (studieobject) 8175 (Adam) • 17 • Tijdreizen • Margeaux • Croweater • Jester Madcap • 20 • Overtuiging • Cackle • ProngsPotter •Merrin• 16 • Gedaanteverwisseling • Moreau •Slughorn • Yrla • 19 • Superspeed • Williams • Slughorn • Vienna • 20 • Telekinese • Maxwell • Slughorn • Fayr Fixfault • 20 • Repareren • Navkar• ProngsPotter •Nenya Agami•15 • Helderziend • Mentor? • ProngsPotter • Dezi • 20 • Samenvloeien met draak • Naam • Croweater •Fersephone • 20 • Slopen • Gates • Slughorn

LIONS ⚜️ •Fire • Vuur • Fox • In dieren veranderen. • Astreal • Astral projection. • Tony • Onzichtbaar in het donker. • Emil • Dupliceren • Onna • Ondoordringbare huid •Vera • Vliegen •Serena • Stembeheersing • Heidi • Groene vingers. •8226 • Praten met dieren

Elephants ⚜️ •Vision • Met zintuigen spelen •Dalit • Immuniteit voor gaven • Rai •Electriciteit •[Onbekend] • [Onbekend] •[Onbekend] • [Onbekend] • Kijo • Veranderen in een Oni. • Stella • Licht ombuigen. •Vera • Leugendetector. • Helene • Genezing. •Cherry • Voedsel toveren

Rhino's ⚜️ • Romeo • Emoties manipuleren • Damon • Dementor • Peter • Spiderman • Azrael • Krachten afnemen en aanvullen • Darian • Objecten materaliseren • Maaya • Hallucinates. •Melissa • Fauna manipulatie. •Alice • Spiegelloper •Medusa • Verstenen onder haar blik •Naamloos • Gedachtenlezer.

Buffalo's ⚜️ •Ednoces • Tijd bevriezen voor 10 sec •Nish • Aanwezigheid verbergen •Goliath • Ant-Man •Klaus • Necromancer •8167 • Energieschilden •Evelin • Reizen tussen werelden/dimensies •8034 • Gevarensonar •Nemesis • Vloeistoffen sturen •Maevis • [Onbekend] •Sarah • Binding

---

Rooster

---

Eerdere topics

---

Rules
* Een reservering blijft 24 uur staan
* Je bent ten alle tijden welkom, vraag even aan ons op welke hoogte we zijn.
* Reageer vooral vanuit je eigen personage. Je mag voor een ander reageren als je dit overlegt hebt.
* Maak niet een te uitgebreide persoonsbeschrijving. Het is leuk als je personage zich ontwikkeld tijdens de RPG.
* Meedoen? -> Klik voor het rollentopic

---

It's never gonna happen, Guys.

Nish haalde zijn schouders op. ‘Iemand die zich bezighoudt met de dood is algauw creepy – maar excentriek is hij zeker. Een normaal gesprek met hem voeren kan al een hele opgave zijn.’
      Ze lieten het schoolgebouw achter zich. Onyx zocht naar mogelijkheden om die Buffalo de mond te snoeren, maar kwam alleen op manieren die Jes toch niet zou goedkeuren.
      ‘En wat ga je dan zeggen in zo’n gesprek?’ vroeg Onyx zich af.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Jester haalde een schouder op. 'Wat zegt een mens tijdens een recruitmentgesprek? Wij zijn de good-guys? We kunnen wel meteen met alle kanonnen in de strijd springen, maar dat heeft ons al vaker meer problemen dan oplossingen gebracht. Nu weet hij nog van niks. Nish heeft sinds woensdag Damon naar onze kant gehaald, we gaan met Melissa praten, waarom kan dat niet ook bij Klaus?'

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Onyx antwoordde niet meteen – wat deels kwam doordat er net een stelletje voorbij kwam waarbij de jongen op zo’n walgende blik naar hun verstrengelde handen keek dat hij zin had om Jester voor zijn neus op zijn bek te pakken.
      Hij weerstond de neiging maar net en wachtte tot het stel buiten gehoorafstand was, al wist hij nog niet goed wat hij wilde zeggen.
      ‘Ik vind het maar niks,’ werd het uiteindelijk. ‘Er hangt nogal veel van af om het van een vriendelijk praatje af te laten hangen.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Jester bleef staan, hoewel hij Onyx' hand stevig bleef vasthouden. Hij begreep wel wat zijn vriend bedoelde, maar hij schudde zijn hoofd. Zonder het te willen schoot beeldde hij zich in het gezicht van Klaus zou verdraaien in verontwaardiging en daarna woede als hij erachter kwam dat er met zijn hoofd gekloot was. Hij schudde zijn hoofd. 'We zijn al te vaak te hard gegaan, Onyx. Kijk waar dat ons gebracht heeft.'
      Niet aan denken.
      De scherpe rand van het mes bij zijn keel.
      Jester onderdrukte een misselijke rilling en kneep even in Onyx' vingers.

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

‘Dat was anders.’ Onyx wierp een blik op Nish, die voortliep, zijn blik gericht op de grond. Nish bracht dit ter sprake omdat het hem dwarszat, omdat hij net als Onyx een móórd had begaan en zijn afdelingsgenoot hem zo aan het bestuur kon verraden. Een zelfbeschermingspraatje zou hen echt niet helpen. Niet met mijn reputatie. Niet met die van Nish. Hij trok zijn hand los uit die van Jester. Het was alsof ze soms cirkeltjes liepen en steeds hetzelfde obstakel tegenkwamen. ‘We hebben het er nog wel over.’ Hij had deze reactie niet van zijn vriend verwacht en wilde dat eerst laten bezinken, voor er emoties omhoogkwamen die voorkwamen dat hij helder kon nadenken. ‘Eerst met Kris praten.’ Zijn blik kruiste die van Nish. ‘Die is op het moment een groter gevaar voor je dan Klaus.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Jester trok zijn schouders ietsje op. 'Sure,' mompelde hij, en stak zijn handen in de zak van zijn jack. 'Later.'

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Er hing een gespannen stilte terwijl ze verderliepen naar de campus van de Panthers. Nish had het gevoel dat hij iets moest zeggen, maar hij wist niet goed wat. Hij had niet verwacht dat de opmerking over Klaus zo’n spanning zou opleveren. Hij had Jester en Onyx altijd gezien als twee personen die elkaar moeiteloos aanvulden, die amper een woord nodig hadden.
      ‘Waar zal ik wachten?’ vroeg Nish aarzelend toen ze bij het trappetje van de campus waren aangekomen. ‘Buiten of… bij jullie op de kamer?’
      Hij was misselijk van de zenuwen, bang dat het alsnog helemaal mis zou lopen tussen Kris en Onyx en dat er echt niet met zijn vroegere vriend te praten viel.
      ‘Je kan wel op de kamer wachten,’ zei Onyx. ‘Dat is net zo makkelijk.’
      Nish gaf een knikje, daarna liep hij met de twee jongens mee naar boven.

---

Every villain is a hero in his own mind.

'Succes, man.' Jester bleef bij de drempel van hun kamer staan en leunde tegen de deurpost nadat Nish naar binnen was gelopen. Toen Onyx opkeek zond hij hem een bemoedigend knikje, wetende dat zijn vriend dit moeilijk vond en het eigenlijk helemaal niet wilde. Onyx deed dit voor Nish, net zo goed als dat Damon ook de screening tolereerde. Jester glimlachte oprecht. 'Je kunt dit.'

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Onyx gaf zijn vriend een knikje en legde zijn hand op de klink. Hij onderdrukte een zucht. Kris haten was zo veel makkelijker geweest. Onyx kon moeilijk beweren dat hij góéd met woede kon omgaan, maar het was in elk geval een emotie waar hij aan gewend was. Waar hij wat mee kon. Dit… niet. Hij wist verdorie niet eens wat hij móést voelen – hij was nog steeds ontzettend pissig omdat Kris een van zijn beste vrienden had geprobeerd te vermoorden en een ander daardoor écht bijna gedood had, maar hij kon zich óók in Kris verplaatsen en wist dat hij het zelf niet veel beter zou hebben aangepakt. En daar kwam dan nog al de verwarring bovenop van wat hij gisteren van Nish had gehoord… Dat Kris wél bevriend met hem had willen blijven – méér zelfs – en dat het fucking Maaya was geweest die daar wéderom een stokje voor gestoken had.
      De gedachte daaraan deed zijn bloed koken. Dat ze zelfs tóén al zo toxic was geweest, toen hij had gedacht dat alles goed zat tussen hen – toen hij haar zijn leven nog zou hebben toevertrouwd…
      Voordat zijn haat voor Maaya helemaal opvlamde en hij dat straks tegenover de verkeerde persoon zou spuien, duwde hij de deurkruk omlaag en deed de deur open. Meteen duwde Kris zich af van het bureau waar een bijna leeg ontbijtbord op stond. Er lag een verwilderde uitdrukking over zijn gezicht en Onyx realiseerde zich dat kloppen in het vervolg misschien wel een goed idee was. De lijnen van zijn gezicht verzachtten iets, al bleef de trek om zijn mond strak en keek hij Onyx berekenend aan.
      Onyx sloot de deur achter zich. ‘Ik ga je straks zo’n harde dreun geven zodat je spontaan weer weet wie Fox is – maar ik kom je niet in blinde woede in elkaar timmeren.’
      Geringschattend gleed Kris’ blik over hem heen. ‘En wat kom je dan wel doen?’
      ‘Praten.’
      Kris trok zijn wenkbrauwen op. ‘Had ik nou niet achter jou gezocht.’
      ‘Ik ook niet,’ gaf Onyx toe. ‘Zeker niet met jou.’
      ‘De laatste keer dat ik met je wilde praten, besloot je me te elektrocuteren en de keer daarvoor brak je m’n oogkas, dus ik sta er niet heel erg om te springen.’
      ‘Je hebt liever dat ik nu je andere oogkas breek?’
      ‘Niet per se.’
      Fox had een kaartspel op zijn bed uitgestald en zat daar in kleermakerszit achter, hoewel hij nu aarzelend tussen Onyx en zijn vriend heen en weer keek. Er zat nog een kaart tussen zijn vingers.
      ‘Ga maar naar Jes.’
      ‘Hoezo?’ Fox klonk minder opstandig dan Onyx van hem verwacht had.
      In plaats van Fox, keek hij Kris aan. ‘Omdat je anders dingen te horen krijgt waarvan het niet de bedoeling is dat je het hoort.’
      ‘Ga maar, Fox.’
      Er zat een zachte klank in zijn stem – hij sprak tegen Fox zoals hij hem nooit tegen iemand had horen praten. Onwillekeurig vroeg hij zich af of zijn toon ook anders was wanneer hij tegen Jes sprak dan tegen anderen.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Fox stapelde de kaarten stilletjes op. Waarom stuurden ze hem weg? Waar gingen ze dan over praten? Hij wist zeker dat Onyx het nooit toegestaan had dat Kris Jester wegstuurde. Zou Kris wel open zijn naar Onyx? Kwam dat dan doordat hij zich hem nog wél herinnerde? Een akelig gevoel bekroop hem. Onyx was de enige andere jongen waar Kris gevoelens voor had gehad – en Fox was hij vergeten. Wat als zijn gevoelens voor Onyx opnieuw opspeelden? Natuurlijk was Onyx wel samen met Jester, maar dat betekende niet dat Kris niks voor hem kon voelen… Fox probeerde de plotse paniek van zich af te schudden, maar het knaagde en het vrat aan hem en hij was als de dood dat hij straks terugkwam en Kris beweerde dat hij niet voor Fox voelde wat hij wel nog steeds voor Onyx voelde.
      Nog steeds wat van slag, klopte hij tegen Jesters kamerdeur en deed die open, wanhopig op zoek naar een beetje afleiding – en naar Jesters nuchtere kijk op de dingen. Tot zijn verrassing zag hij ook Nish in de kamer staan. Zou Onyx een goed woordje voor hem gaan doen? Fox betwijfelde of dat zou werken.
      ‘Hé,’ zei hij. ‘Onyx uh, stuurde me weg,’ verklaarde hij zijn aanwezigheid.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Eigenlijk had Onyx net zo lief gehad dat Fox bleef. Niet dat de dingen die ze zouden bespreken hem wat aangingen, maar gewoon, omdat hij eigenlijk helemaal niet alleen wilde zijn met Kris. Toen de deur dichtviel, voelde het dan ook als iets definitiefs. Als een teken dat er geen weg meer terug was.
      Kris was weer op de bureaustoel neergezakt en keek hem achterdochtig aan. Onyx slikte een zucht weg. Hij had werkelijk geen idee waar hij moest beginnen.
      ‘Ik heb je gehaat.’
      Onyx wilde z’n tong wel afbijten. Had ie nog een dramatischere zin kunnen bedenken? Dit was geen fucking Jes waar hij gewoon tegen kon zeggen wat er in hem opkwam!
      ‘Dat was me duidelijk ja.’ Het was even stil. Kris’ blik was intens en de knalrode kleur van zijn ogen maakte dat niet bepaald minder. ‘Nu dus niet meer? Vrijdag was je nog best gretig met die afstandsbediening.’
      ‘Ja.’ Sorry daarvoor. De woorden bleven steken – Onyx wist ook niet of hij ze wel meende. Hij zette een paar stappen naar voren en leunde met zijn schouder tegen de kast aan. ‘Nish zei dat je gechanteerd werd. Toen.’
      Kris trok zijn wenkbrauwen op. ‘Nish vertelt je gewoon wat je wil horen.’
      De woorden waren ongetwijfeld bedoeld om hem af te schrikken, hem pijn te doen. Hem weg te duwen. Heel even hadden ze dat effect ook wel, maar hij kende Nish te goed om te weten dat dat niet waar was. ‘Dus wat was het dan?’
      Kris zweeg. Met zijn nagel tikte hij een paar keer tegen de rand van het ontbijtbord. Onyx wist echter dat hij deze kamer toch niet uit kon, dus hij voelde zich weinig geroepen om weg te gaan. Om dat duidelijk te maken, stak hij zijn handen in zijn zakken en leunde hij nog wat ontspannener tegen de kastdeur.
      Kris’ blik priemde in de zijne, alsof hij hem daarmee weg wilde jagen. Het deed Onyx weinig, hij zond precies dezelfde blik terug, hoewel hij heus wel wist dat Kris daar net zo min van onder de indruk was.
      ‘Maaya wilde Azrael gisterochtend nog langs sturen om Jes’ weinige energie weg te zuigen. Zodat ie zou sterven.’ Onyx meldde het als een droog feit, maar het uitspreken van die woorden deed pijn op zo veel manieren dat hij uiteindelijk zijn blik afwendde.
      Kris antwoordde er niet op.
      Nu balde Onyx wel zijn vuisten en hij stapte dichter naar Kris toe. ‘Heeft ze je gechanteerd of vond je me echt…’ Onyx kapte de zin af, innerlijk op zichzelf vloekend omdat hij zichzelf zo sneu over vond komen. Hij wilde niet laten merken hoe kut hij het destijds had gevonden. ‘Whatever. Laat ook maar.’
      Met een ruk draaide hij zich om.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Jester had zich stilletjes op zijn bureaustoel laten zakken en een arm om zijn opgetrokken knie geslagen. Hij wilde met Klaus praten, dat wist hij ondertussen zeker. Misschien was een overtuiging een beter plan, en meer waterdicht, maar de jongen gewoon benaderen was een ménselijk plan. De situatie lag echt niet zo anders dan de vorige keren, ondanks dat Onyx vond van wel. Zomaar een blokkade in iemand zijn hoofd plaatsen was invasief en doortrapt, al helemaal als je hen vervolgens wijs wilde maken dat er helemaal niets met ze aan de hand was. En dat wilde Jester helemaal niet zijn.
      Voor de grap, misschien.
      Om iemand te helpen, zeker.
      Maar voorgoed iemands autonomie af te pakken? Een overtuiging inschakelen zodat ze zich acceptabeler gedroegen omdat de andere manier teveel moeite kostte? Nee. Nee. Zo was hij niet. Zo wilde hij nooit hoeven zijn. Natuurlijk was het belangrijk om ervoor te zorgen dat Klaus zijn mond hield, dat begreep hij dondersgoed. En hij ging ook echt niet zitten wachten tot het vanzelf fout ging en dan proberen de brandjes te blussen, maar er wás een andere manier om dit op te lossen dan grof geweld en hij maakte dezelfde vergissing echt geen derde keer.

Jester ging tegenover zijn vriend zitten, met zijn rug tegen de muur. 'Denk je dat dit een goede actie was?' vroeg hij. Eigenlijk wist hij het antwoord al. Onyx zou zeggen van wel en zich vervolgens afvragen waarom Jester vond van niet. Hij beet op de binnenkant van zijn wang en dwong zichzelf om Onyx aan te blijven kijken.
      Onyx trok zijn wenkbrauwen op. 'Denk je dat ze het nog een keer zullen flikken dan? Die knulletjes durven echt geen blik meer richting een Panther te werpen.'
      'Ik denk dat ze hier een permanent trauma aan overhouden. In ieder geval Tony.'

Ergens achter zich was hij zich bewust van Nish in de kamer. Die was waarschijnlijk bloednerveus, en diep vanbinnen zeurde een stemmetje dat hij wat moest doen--allang wat gedaan had moeten hebben--om de jongen een beetje op zijn gemak te stellen. In ieder geval de poging doen. Jester beet op zijn tong, en met elke seconden dat hij nog steeds niks gezegd had, voelde hij zich schuldiger.
      Net toen hij op het punt stond zijn mond open te trekken voor een armzalig "alles oké?", klopte er iemand op de deur en bezorgde hem een halve hartverzakking. Jester vloekte onzacht en ontspande toen hij Fox zag. Fox. Natuurlijk. Hij liet zijn voet weer op de grond zakken en probeerde een glimlach. 'Hé. Ja, ik wist het. Sorry man.' Hij haalde een beetje schaapachtig zijn schouders op en draaide zich ook om naar Nish. 'Jongens' verzuchtte hij dramatisch. 'En zeker die van ons.'

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

‘Nou, zeg dat.’ Er kwam een flauw grijnsje om Fox’ lippen. Door de hele toestand met Kris schoot iets anders hem opeens te binnen. ‘Oh, ik was gisteren trouwens nog langs geweest maar je was er steeds niet, maar je hebt nog wel een dikke jeej-je-bent-beter-knuffel tegoed!’ Hij haastte zich op zijn vriend af en trok hem in een omhelzing, daarna pakte hij Jesters hand en keek ernaar. Er was niets meer van te zien. ‘Heb je helemaal geen last meer?’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Kris onderdrukte een zucht. Hardop toegeven dat Maaya hem onder de duim had gehad was gewoon niet zo makkelijk als Onyx dacht. Hij haatte het om toe te moeten geven dat ze die macht over hem had gehad, dat hij zich machteloos had gevoeld. Hij voelde zich er zwak door.
      Maar je staat nu toe dat ze nog steeds die macht over je heeft.
      Want heel eerlijk?
      Diep vanbinnen verlangde hij best naar een vriend. Gewoon, naar iemand die hem begreep. En Onyx was een van de weinigen met wie hij een connectie had gevoeld. Hij was ook een van de weinigen die niet warm of koud zou worden van de gedachte dat hij een leraar had gedood.
      ‘Ik vond je een goeie gast, Onyx.’ Zijn stem klonk minder vast dan hij wilde. In elk geval draaide Onyx zich om. Hij merkte wel dat die actie meer met Onyx had gedaan dan hij wilde laten zien. ‘Ik vond je leuk en dat wist ze. Die middag, toen je vroeg of we die avond samen wat konden gaan doen… jij zal het denk niet eens hebben doorgehad want zo snugger was je niet, maar bij de lunch scheelde het maar een fractie of we hadden gezoend. Maaya zag het, slingerde toen haar tas tegen ons aan… en later die dag zei ze dat ik het contact moest verbreken. Anders zou ze het bestuur een herinnering laten zien waardoor ze me dood wilden hebben.’
      Onyx stapte weer bij de deur vandaan, al bleef hij nu halverwege de ruimte staan. ‘Maar wat voor herinnering kan Maaya in vredesnaam van je hebben? Jullie lagen elkaar voor geen meter, hebben jullie ooit tijd met elkaar doorgebracht?’
      Kris beet op zijn piercing. Hoe zou Onyx reageren als hij hoorde dat Maaya zelfs haar eigen verkráchting had gebruikt om ervoor te zorgen dat Onyx met niemand anders vriendschap sloot? Stoof hij dan meteen naar de Rhino’s toe om haar kop te verbouwen? Wat als dat wijf vroeg hoe hij dat opeens wist en Onyx in zijn woede niet nadacht over wat hij precies zij en Kris’ naam hem ontschoot?
      ‘Ik was per ongeluk van iets getuige,’ antwoordde hij maar.
      Het vage antwoord stond Onyx niet aan.
      Kris slaakte een zucht. ‘Wat ga je doen als je het weet, Onyx? Met alle respect, maar je bent nogal een heethoofd. Vroeger al – en ik geloof niet dat dat heel erg veranderd is. En Maaya is niet achterlijk – als jij opeens weet wat er zoveel jaar geleden is gebeurd dan gaat ze zich ook afvragen hoe je erachter bent gekomen en d’r weet bijna niemand anders van.’
      ‘Nish weet ervan.’
      Het horen van die naam deed opnieuw Kris’ schouders verstrakken.
      ‘Nish vindt het hoe dan ook geen goed plan dat we weer met elkaar omgaan. Hij heeft best redenen om het nu te zeggen.’
      ‘Je gaat nog steeds met haar om?’ Kris kon z’n oren niet geloven. ‘Waaróm?’
      Onyx’ blik dwaalde weg. Hij trok zijn schouders op. ‘Keep your enemies close, zoiets?’
      Kris snoof. ‘Niet echt jouw strategie. Ideetje van die rooie?’
      ‘Nee, die zou haar het liefst ergens in een greppel dumpen.’
      Kris’ mondhoek krulde om. ‘Goeie jongen toch.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

De knuffel deed hem meer goed dan hij gedacht had en hij schudde zijn hoofd. 'Niks. Behalve—nouja—de herinneringen ervan. Die zijn natuurlijkerwijs iets minder cool dan de rest. Maar hé, ik ben nou technisch gezien twee keer dood gegaan. Na de volgende komen we erachter of het bij mij "drie-keer-is-scheepsrecht" logica is, of "een-kat-heeft-negen-levens". Heb me nou nooit echt met katten geïdentificeerd ofzo, maar daar moet ik misschien maar eens mee beginnen.'

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.