[RPG • 0] Experium|| 56 - Speeltopics

---

Nodige informatie
* Het is een experimentenschool, je personage ondergaat dus ook allerlei onderzoeken naar de werking van je gave.
* Een naam moet je verdienen. Een nieuwe leerling komt binnen met alleen zijn experimenten nummer. De naam die je verdient, heeft te maken met de gave die je hebt! Je nummer heeft max. 4 cijfers.
* Je herinnert je niets meer van voor je 15e. Deze herinneringen zijn met zeer goede zorg gewist. Je kunt dus nog wel talenten hebben van voor die tijd, maar je weet er niets meer van.
* Je bent als personage geboren met de gave of je hebt als tiener een injectie toegediend gekregen om te zien hoe je erop reageert.
* Je maakt deel uit van een house, waar in totaal 10 personen in zitten.

---

Personages       • Naam • Leeftijd • Gave • Mentor • User • Onyx. • 23 • Muziek en dromen • Maneur • Croweater • (studieobject) 8175 (Adam) • 17 • Tijdreizen • Margeaux • Croweater • Jester Madcap • 20 • Overtuiging • Cackle • ProngsPotter •Merrin• 16 • Gedaanteverwisseling • Moreau •Slughorn • Yrla • 19 • Superspeed • Williams • Slughorn • Vienna • 20 • Telekinese • Maxwell • Slughorn • Fayr Fixfault • 20 • Repareren • Navkar• ProngsPotter •Nenya Agami•15 • Helderziend • Mentor? • ProngsPotter • Dezi • 20 • Samenvloeien met draak • Naam • Croweater •Fersephone • 20 • Slopen • Gates • Slughorn

LIONS ⚜️ •Fire • Vuur • Fox • In dieren veranderen. • Astreal • Astral projection. • Tony • Onzichtbaar in het donker. • Emil • Dupliceren • Onna • Ondoordringbare huid •Vera • Vliegen •Serena • Stembeheersing • Heidi • Groene vingers. •8226 • Praten met dieren

Elephants ⚜️ •Vision • Met zintuigen spelen •Dalit • Immuniteit voor gaven • Rai •Electriciteit •[Onbekend] • [Onbekend] •[Onbekend] • [Onbekend] • Kijo • Veranderen in een Oni. • Stella • Licht ombuigen. •Vera • Leugendetector. • Helene • Genezing. •Cherry • Voedsel toveren

Rhino's ⚜️ • Romeo • Emoties manipuleren • Damon • Dementor • Peter • Spiderman • Azrael • Krachten afnemen en aanvullen • Darian • Objecten materaliseren • Maaya • Hallucinates. •Melissa • Fauna manipulatie. •Alice • Spiegelloper •Medusa • Verstenen onder haar blik •Naamloos • Gedachtenlezer.

Buffalo's ⚜️ •Ednoces • Tijd bevriezen voor 10 sec •Nish • Aanwezigheid verbergen •Goliath • Ant-Man •Klaus • Necromancer •8167 • Energieschilden •Evelin • Reizen tussen werelden/dimensies •8034 • Gevarensonar •Nemesis • Vloeistoffen sturen •Maevis • [Onbekend] •Sarah • Binding

---

Rooster

---

Eerdere topics

---

Rules
* Een reservering blijft 24 uur staan
* Je bent ten alle tijden welkom, vraag even aan ons op welke hoogte we zijn.
* Reageer vooral vanuit je eigen personage. Je mag voor een ander reageren als je dit overlegt hebt.
* Maak niet een te uitgebreide persoonsbeschrijving. Het is leuk als je personage zich ontwikkeld tijdens de RPG.
* Meedoen? -> Klik voor het rollentopic

[ bericht aangepast op 4 mei 2023 - 15:21 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

'Om z'n gave te gebruiken toch?'

[ bericht aangepast op 8 juni 2023 - 19:05 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

'Nee,' loog Fayr vlug, want het ging Nish helemaal niet aan dat dat wel zo was.

[ bericht aangepast op 8 juni 2023 - 19:10 ]

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Nish snoof. Hij kon niets anders bedenken wat ze van Damon wilde. 'Een goeie leugenaar ben je niet, mocht je dat denken.' Hij knikte naar de deur, ze had zijn nummer dus als ze verder toch niks wilde zeggen kon ze net zo goed ophoepelen.

[ bericht aangepast op 8 juni 2023 - 19:34 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

Fayrs gedachten schoten terug naar de kristallen cel, waar ze zowel Zebediah als Kris had laten geloven dat Jester het niet gehaald had, na Dezi. Als het erop aankwam was ze een prima leugenaar en ze had het commentaar van een dakloze Buffalo absoluut niet nodig om haar te laten vertellen wat ze kon en wat niet. Dus ze draaide zich om en liep weg.

[ bericht aangepast op 16 juni 2023 - 22:59 ]

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

-

[ bericht aangepast op 25 mei 2023 - 10:57 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

Fayr beet op haar nagel terwijl ze naar de zwarte nummers op het scherm keek. Ondertussen wist ze ze zo ongeveer uit haar hoofd, zolang stond ze er al naar te kijken. Ze probeerde zichzelf voor te houden dat dit was wat ze wilde, maar toch leek het een onmogelijke opgave om haar vinger naar het groene bel-icoontje te brengen.
      Ging ze dit nou echt doen? Het was en bleef een Rhino.
      Haar gedachten flitsten terug naar de Halloweenavond.

      Damon haalde zorgeloos zijn schouders op en knipoogde. 'Ik zei toch dat ik aardig kon zijn. Ga jij nu naar therapie?'
      'Nee,' zei Fayr, toch wel een beetje beledigd. 'Probeer je me nu om te kopen ofzo?'
      'Helpt het?'
      'Nee. natuurlijk niet,' zei Fayr opnieuw en nu verontwaardigd.
      'Jammer. Het is echt een goed idee hoor. Nou zit er veel te veel trauma in de weg om weer gelukkig te zijn. En ik kan het weten.'
      'Teveel trauma om gelukkig te zijn?' Fayr was te waardig om een wenkbrauw op te trekken, maar anders zou ze dat beslist gedaan hebben. 'Het gaat prima met me.'
      Gelukkig was Damon er helemaal niet vies van om op zijn beurt wel een wenkbrauw op te trekken. 'Prima? Je smaakt nou als ieder ander lulletje rozenwater hier sinds die klootzak van een kamergenoot van me je bijna van het dak af heeft gemieterd.' Hij keek haar met een schuine blik aan. 'Die aanvaring heeft je helaas van de eerste plek afgeslagen, ben ik bang.'

In ieder geval had hij heel wat te winnen bij dit plan van haar. Het was niet die therapie waar hij op had zitten hameren, maar het was iets. En hij had een goede... snack, ofzo. Fayr onderdrukte een rilling en klikte toen vastberaden op het groene icoontje. Rhino of niet, ze ging zelf eens een keer actie ondernemen. Hij kreeg er wat leuks voor en zij kon oefenen. Het was de ideale deal.
      De lijn ging over. Twee keer, vier keer, toen acht. En net toen ze dacht dat hij niet zou opnemen, deed hij dat natuurlijk alsnog. 'Texas crematiecentrum,' klonk zijn stem door de speaker. Op de achtergrond klonk zachte muziek. 'Jij killt ze en ik grill ze, wat kan ik voor je doen?'
      Fayr verslikte zich haast in haar eigen speeksel. 'Wát?'
      Het bleef even stil aan de andere kant. Toen, 'Wie is dit?'
      'Fayr,' zei Fayr.
      '...Okééé,' zei Damon langzaam. 'Dit is Damon.'
      Ze knikte, ook al kon hij dat natuurlijk niet zien. 'Ik, uh. Heb je hulp nodig.'
      'De mijne?'
      'Anders bel ik jou toch niet,' zei Fayr snibbig.
      'Weetikveel.' Weer was het stil. 'Nou, brand los.'
      'Niet via de telefoon.'
      'Tjee, je bent verder niet veeleisend hoor.'
      Fayr kneep haar ogen dicht. 'Alsjeblieft?' perste ze eruit.
      Ze hoorde hem kort grinniken. 'Blijf je me dan commando's geven?'
      'Het is gewoon een vraag, het-- het is straks makkelijker uit te leggen.'
      'Oh, ik zei niet dat ik het erg vond.' Damon's stem klonk geamuseerd. 'Juist wel sexy.'
      Fayr kleurde rood tot op haar haarwortels, en ze was maar wat blij dat de jongen dat niet kon zien. 'Ha ha,' zei ze ongemeend. 'Ga je me nou helpen of niet?'
      'Jou altijd.'
      'Over tien minuten bij het meer?' stelde Fayr voor. Dan had ze zelf ook geen tijd meer om van gedachten te veranderen. 'En alleen jij. Verder niet.'
      'Ga je me kidnappen ofzo?'
      'Dag Damon.'
      'Toedeloe.'
      En toen hing ze vlug op.

[ bericht aangepast op 17 juni 2023 - 22:51 ]

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

ZATERDAG

Adam had nog heel wat emoties te verwerken – waarvan de gelukkige sinds tijden overheerste – en hij at daarom in stilte, genietend van Merrins aanwezigheid. Daarna trokken ze zich terug in hun kamer en kroop hij in Merrins armen. Een tijdje bleef hij gewoon zo leunend tegen hem aan zitten terwijl hij rondkeek. Dit was weer echt zíjn kamer. Er was niets veranderd.
      ‘Ik had iets veranderd aan de tijdlijn,’ begon hij na een tijdje. ‘Nemesis vroeg me dat. Zij was haar vriendin kwijtgeraakt, die was door Experium verwijderd nadat haar gave door een storm ontregeld was en een stuk van de school instortte. Ik hoefde alleen maar een waarschuwing te geven, zei ze. Ik vond het zo rot voor haar en het was maar een kleine moeite.’ Zuchtend keek hij zijn vriend aan. ‘Maar toen ik terugkwam, was alles anders. Nemesis had het detail weggelaten dat Toph een Panther was en dat had een enorme invloed op de andere Panthers.’

Merrin merkte wel aan Adam dat hem iets verschrikkelijks overkomen was, maar hij had de jongen alle ruimte gegeven om er zelf over te beginnen.
“Oké,” begon Merrin aarzelend, die probeerde zo goed mogelijk het verhaal te volgen. “Dus je was wel hier op de campus, maar dan waren dingen gewoon heel anders? Een soort andere tijd?” Hij keek naar Adam. “Wie is die Nemesis waar je over praat? Ken ik die?”

Adam ———

‘Ja. In grote lijnen was het hetzelfde. De Zuivering, Naamlozen en zo… Maar andere mensen hadden relaties met elkaar, of andere vrienden. Sommigen hadden een compleet ander karakter.’ Hij slikte een brok in zijn keel weg toen talloze beelden voor zijn ogen langsschoten en klampte zich aan Merrins vraag langs. ‘Nemesis is een Buffalo. Ze doet iets met water. Ze was Jesters date op het Halloweenfeest en draagt zo’n beetje altijd een joggingspak.’

Merrin

”Hmm, dat is me niet zo bijgebleven denk ik.” Nemesis, dat zei hem gewoon niet zoveel. Maar er zou vast een watersturende Buffalo ergens zitten.
      Merrin liet Adams eerste woorden op hem inwerken. “Maar alles zo door elkaar. Dat lijkt me verschrikkelijk verwarrend.” Merrin beet aarzelend op zijn onderlip. Hij merkte heus wel dat Adam nogal van slag was geweest met zijn terugkomst, dus het was vast niets leuks. “Was je zelf ook met iemand anders?” vroeg hij toen. Merrin kon zich voorstellen dat Adam in die tijdlijn bijvoorbeeld wel met Fox was geëindigd. Ook al bezorgde dat idee hem nu al buikpijn. Laat staan hoe dat voor Adam was geweest die echt ineens die die schoenen stond.

Adam ———

‘Ja… ik was met Fox.’ Adam scheurde zijn blik van Merrin los en staarde met zijn knieën. ‘En jij – jij was met…’ Hij kreeg het amper over zijn lippen. ‘Met Yrla. Al een hele tijd.’

Merrin

Dat eerste was pijnlijk, maar ergens iets wat Merrin aan had zien komen. Fox had ook achter Adam aan gezeten, dan was het kwartje gewoon de verkeerde kant opgevallen daar.
      Adams tweede zin liet Merrin echter in de lach schieten. Dat idee was zo onwerkelijk dat het grappig was. Toch zag hij aan Adams gezicht dat hij dat helemaal niet grappig gevonden had en Merrin deed net alsof hij had moeten hoesten in plaats van lachen. Al was dat natuurlijk al te laat.
      ”S-sorry,” verontschuldigde hij zich beschaamd. “Maar dat idee lijkt zo… onwerkelijk. Maar het zal vast niet grappig zijn geweest in het echt.” Merrin keek even beschaamd naar zijn vingers en toen weer naar Adam. “Heb je me een klap gegeven? Zo van Merrin doe normaal, kom terug naar mij?” probeerde hij met een grapje een beetje de sfeer op te lichten.

Adam ———

Adam glimlachte flauwtjes. Als Merrin dit hém had verteld, had hij waarschijnlijk ook gelachen. Toch schrijnden zijn armen onder zijn mouwen, want het beeld van Yrla en Merrin had zulke nare beelden opgeroepen dat hij ze niet had kunnen verdragen.
      ‘Hij gaf mij een klap,’ mompelde hij. ‘Ik liep de eetzaal in, denkend dat er niks veranderd was, en ik zag je daar en kuste je. En toen werd hij kwaad en was jij geschokt.’ Hij sloeg zijn blik neer. ‘Het was… heel moeilijk en ik kon er niet zo goed mee omgaan. Al reageerde je wel lief.’ Hij liet zijn vingers over die van Merrin glijden en zuchtte zachtjes. ‘Maar het zette je wel aan het denken, toen ik je over ons vertelde, en woensdag maakte je het toch uit met Yrla.’

Merrin

Merrin haalde even diep adem en liet die tussen zijn lippen door ontsnappen. Dit was allemaal nogal lastig te bevatten. Vooral omdat het klonk alsof hij over iemand anders praatte, want hij was de hele week hier geweest, alleen. “Wel, blij dat ik daar vanaf ben dan,” zei hij met een zenuwachtig lachje. Merrin beet op zijn onderlip. “Je weet dat ik dat je nooit aan zou doen toch? Ineens naar een ander gaan?” vroeg hij ineens onzeker. “Jij bent de enige die ik echt leuk heb gevonden en echt de enige voor mij.”

Adam ———

Adam nestelde zich wat steviger tegen Merrins schouder. ‘Ja, ik geloof dat.’ Hij keek op en kuste Merrins kaak. ‘Maar… Ik heb mentaal wel een klap gehad en bij gewone tijdsprongen heb ik af en toe al momenten gehad dat ik even niet wist waar ik was. Dus het zou kunnen dat het soms… toch terugkomt. De angst om je aan Yrla te verliezen. Of… dat bepaalde beelden zich aan me opdringen.’

Merrin

Merrin vond het een beetje moeilijk te geloven dat Adam bang was hem aan Yrla kwijt te raken, maar vooral omdat Yrla hier een klootzak was en een van zijn pestkoppen was geweest, waardoor hij er niet eens over na dacht die richting ooit uit te gaan. Toch… Adam had hem echt gezien met die ander, dus waarschijnlijk maakte dat het anders? “Denk je dat je dan gewoon naar mij kunt komen als je je bang daarvoor voelt? Of die beelden hebt?” Merrin liet zich iets zakken en kuste Adams voorhoofd. “Dan doe ik mijn best je gewoon in het hier te houden. Des noods overlaad ik je met zoveel kusjes dat je niet meer bang bent.” Merrin glimlachte kleintjes naar Adam. “Dan wordt ik gewoon je reddingsboei hier waar je altijd aan kan vasthouden.”

Adam ———

‘Ik weet het niet,’ gaf Adam toe. ‘Áls het weer komt, denk ik dat het in de vorm van een paniekaanval zal zijn.’ Hij liet zijn duim over Merrins knokkels gaan en keek weer naar hem op. ‘Maar daar kun jij beter mee omgaan dan wie dan ook. Mijn reddingsboei ben je al sinds mijn eerste dag hier.’

Merrin

Merrin glimlachte kleintjes. Hij drukte een kus op Adams hoofd. Even keek hij aarzelend naar hun vingers die met elkaar vervlochten waren. Het was fijn dat Adam terug was en toch voelde hij een lichte pijn in zijn buik. “Zou je iets voor mij willen doen?” Hij keek met tranen in zijn ogen naar Adam. “De volgende keer dat je gaat tijdreizen dat je het even aan mij laat weten?” Merrin streek even een traan van zijn wang. “Ik begrijp dat je een echt vervelende week heb gehad, maar voor mij was die ook niet zo leuk. Ik ben gewoon hier geweest de hele week en heb me de hele week zorgen om je gemaakt, omdat ik niet wist waar je was. Je was die zondag gewoon opeens verdwenen.”
      Merrin keek heel even op naar Adam. “We waren al bang dat Zebediah je te pakken had genomen… of of…” Merrin voelde een blos naar zijn wangen stijgen. “Ik heb nachtmerries gehad dat je op een of andere middeleeuwse pijnbank lag en dat dat de reden was dat je niet terug kon komen.” Merrin haalde een hand door zijn haar, die in de puntjes lichtelijk roze waren. “Ik haat Sogat dat hij het precies over de middeleeuwen had deze week.”

Adam ———

Merrins woorden wonden zich als een stekelige slingerplant rond zijn ribben. Hij kon zich heel goed voorstellen hoe wanhopig Merrin zich gevoeld moest hebben toen hij opeens gewoon weg was.
      ‘Het spijt me enorm.’ Zijn stem trilde. ‘Ik was… Nemesis klonk zo dwingend op de een of andere manier dat ik echt niet goed over de mogelijke gevolgen heb nagedacht. Ik zweer dat dat nooit meer zal gebeuren, Mer. Ik… zal je laten weten waar ik heen ga, welke plek en welke tijd.’ Hij liet zijn blik over Merrins gezicht glijden. Zijn blauwe oog liet wel zien dat hij inderdaad een zware week had gehad en zijn haren waren een mengelmoes van goud, roze en blauw. Zijn gave was helemaal van slag. Hij hief zijn hand, heel voorzichtig raakte hij met zijn vingertoppen de huid vlak onder de kneuzing aan. ‘Wat is er gebeurd? Wie heeft dit bij je gedaan?’

Merrin

Merrin schrok haast van de lichte aanraking van Adams vingers. “Dit?” Merrin ging er beter voor zitten. Eigenlijk was hij best wel trots op zijn blauwe oog. “Oh, dat was Vision.” Merrin aarzelde. Hij wist eigenlijk niet meer zo goed hoeveel hij over Cherry verteld had en wat Adam eigenlijk over Cherry wist. “Cherry was mijn samenwerkingspartner, weet je nog? Ze is echt heel lief meisje, alleen die Vision was dus haar vriend. En die was nogal bezitterig en een lul. En afgelopen zondag heeft ze me voorgesteld aan haar vrienden en die gaven toe dat ze zich nogal zorgen om haar maakten. Omdat die Vision dus een eikel is.”
      Merrin kon zo nog de woede voelen opvlammen. “Dus uhm… van de week kwam Cherry bij mij aan tafel zitten, maar die Vision was het daar niet echt mee eens. Ik kon gewoon zien dat hij haar zeer deed en na wat die andere jongens hadden gezegd.” Merrin grijnsde nu breed, terwijl hij naar Adam keek. “Toen ben ik opgestaan en gaf hem een klein zetje, zodat hij van Cherry af zou blijven. En toen gaf hij mij dit.” Merrin wees naar zijn oog. “En toen kwam Onyx en die nam het weer voor mij op en brak de jongen zijn neus.”

Adam ———

Adam moest zachtjes lachen om de trots die zijn vriendje uitstraalde. En terecht ook. Na al die pesterijen had hij voor zichzelf moeten leren opkomen en dat hij dat nu naar Vision deed – die Adam ook één keer ontmoet had en die toen heel naar had gedaan – vond hij heel knap. Over dat blauwe oog leek Merrin zich geen zorgen te maken en dus zou Adam dat ook niet doen. Merrin was iemand die geweld schuwde, dus hij wist zeker dat die Vision het dubbel en dwars had verdiend. Merrins laatste zin verwarmde zijn hart, want tot een paar maanden geleden was er waarschijnlijk geen Panther geweest die het voor hem had opgenomen. En zeker Onyx niet. Het gaf het contrast weer met de tijdlijn waar hij net vandaan kwam en hoewel er ergens in hem een angst sluimerde dat Onyx en Jester ook een gigantisch duistere zijde hadden die misschien nog wel eens naar de oppervlakte kon komen, duwde hij dat vooralsnog weg.
      ‘Wauw, wat goed van je joh, dat je zo voor haar op kwam. En dat de Panthers ook meteen achter je stonden.’ Hij grijnsde naar zijn vriendje. ‘Stiekem had ik dat wel willen zien.’

Merrin

Merrins borst zwol haast nog verder op van trots, nu Adam hem zo’n compliment gaf. Hij voelde zich helemaal gloeien van de warmte. Al werd dat ook snel vervangen door schaamte. “Er is nog wel iets gebeurd wat ik je moet vertellen,” zei hij zachtjes, en zijn blik betrok. “Vision was niet zo blij met wat er gebeurd was in de eetzaal. Hij… hij zat gisteren hier opeens, in onze kamer. Hij had je.. tekeningen gevonden. Die spannende..” Merrin voelde een blos naar zijn wangen stijgen en voelde opeens een enorme hitte hem overvallen. Van de week had hij best wel eens gefantaseerd dat hij zulk soort dingen met Adam kon doen en nu was Adam opeens terug!
      Voor hij het helemaal bloedheet kreeg, ging Merrin snel verder met zijn verhaal. “Hij dreigde de tekeningen door de school heen te hangen als ik niet voor hem met Cherry zou gaan praten en ervoor zou zorgen dat ze weer terug bij elkaar zouden komen.” Merrin stak even verdedigend zijn handen op. “Maar Fox en ik hebben het vannacht al opgelost, dus maak je maar geen zorgen” zei hij vlug. Hij zou het vervelend vinden als Adam na zo’n nare week ook nu nog eens hier nare dingen moest meemaken.

Adam ———

Spannende tekeningen…. Merrin bedoelde toch niet –
      De blos op zijn wangen vertelde hem genoeg. O nee, Merrin wist het! Paniek joeg door hem heen en hij kreeg het bloed heet. Schaamde deed hem ineenkrimpen.
      ‘Ik… Sorry,’ prevelde hij. ‘Het was… het was nooit de bedoeling dat je ze zou zien. Het hielp met – met Dezi… en… en…’ Hij begon sneller te ademen. Jeetje, hij schaamde zich dood. Wat als Merrin hem een smeerlap vond omdat hij zulke dingen had uitgetekend? Zij waren nog helemaal niet zo ver, en door de andere tijdlijn wist hij dat het nog wel minstens een halfjaar zou duren voordat Merrin zo ver was. ‘Wees – wees alsjeblieft niet boos,’ fluisterde hij.

Merrin

”Boos?” vroeg hij niet begrijpend. Ergens moest hij zachtjes toch lachen. “Waarom zou ik boos zijn? Ze waren.. mooi je tekeningen. Ik kreeg het er zelfs een beetje warm van,” gaf hij schoorvoetend toe. Merrin voelde weer een blos naar zijn wangen stijgen, die nu zijn gehele haar overnam in een dieproze kleur. Hij keek even neer op Adam die helemaal ineen gekropen was. “Hee, wat is er? Zei ik iets verkeerds?” vroeg hij bezorgd.

Adam ———

Merrins haar werd dieproze, wat Adam het gevoel gaf dat zijn vriendje het wel meer dan ‘een beetje warm’ kreeg. Net als hij zelf. ‘Ik dacht dat je het misschien… vervelend vond dat ik ons zo had getekend. Zonder dat je ervan wist. Het voelt een beetje als stiekem een naaktfoto van iemand maken terwijl die staat te douchen ofzo.’ Adam sloeg zijn blik neer. ‘Dus ik schaamde me er nogal voor. Dat ik… dit deed om mezelf te leren dat het geen wagelijke gedachten waren. Zonder dat jij het wist.’

Merrin

”Wel, ik was een beetje verrast erdoor,” zei Merrin met een kleine glimlach. “Maar ik vond het niet vervelend. Maar dat komt ook wel, omdat jij het bent. Als iemand anders zo een tekening van me gemaakt had, dan had ik me er wel ongemakkelijk onder gevoeld denk ik ja.” Merrin haalde even een hand door zijn haren heen. “Maar zeker als jij zegt dat het je hielp, dan is het goed toch? En het was nu niet dat ik echt zo erg in beeld was.”

Adam ———

Merrins antwoord luchtte hem enorm op en hij gaf hem – met nog steeds gloeiende wangen – een kus. ‘Gelukkig,’ zei hij zacht. ‘En ook dat je ze met Fox hebt teruggehaald. Ik moet er niet aan denken dat ze door de hele school hadden gehangen,’ murmelde hij. ‘Misschien kan ik ze dan beter weggooien, voor hij ze weer jat. Leuk zal hij het wel niet vinden dat je zijn plannetje hebt gedwarsboomd.’

Merrin

”Ik heb ze al.. uhm… Ik had hetzelfde idee, dus.. Ze zijn al weg? Sorry.” Merrin keek even naar beneden. Blijkbaar had hij er dus toch goed aan gedaan om Vision achterna te gaan die avond ervoor en tijd te rekken. Adam was toch wel heel blij dat de tekeningen niet door de school heen hingen.
      Merrin keek even voorzichtig op naar Adam. Eigenlijk hadden ze wel genoeg gepraat, vond ie. Voor nu dan. Om het verder niet over die stommerd van een Vision te hebben, leunde Merrin naar voren en gaf Adam een hele trage kus. Hij zakte naar beneden, zodat zijn gezicht op gelijke hoogte met die van Adam kwam te liggen. Zijn hand liet hij over de heup van zijn vriend dwalen en stevig trok hij de jongen tegen zich aan. Hij had de jongen zo erg gemist, dat hij het liefst alles van hem wilde voelen. Dat hij zijn warme huid onder zijn vingers door wilde voelen glijden en dat hij helemaal de weg kwijt zou zijn van waar hij zijn lippen zou moeten zetten.
      Zonder enige twijfel liet Merrin zijn hand onder Adams shirt glijden. De trage kus veranderde steeds meer in een heftige zoen en Merrin trok zo mogelijk als kon de jongen nog dichter tegen zich aan. Achter in zijn hoofd speelden een aantal beelden van wat Adam getekend had en wie weet wilde hij dat wel proberen. Wat dit was Adam. En bij niets of niemand had hij zich ooit zo erg thuis of veilig gevoeld.

Adam ———

‘Oh Mer…’ fluisterde Adam met gesloten ogen, terwijl Merrins handen over zijn buik gleden. Een paar dagen geleden had hij gedacht dat hij dit nooit meer zou voelen. Dat hij nooit helemaal intiem met hem zou worden terwijl hij wist dat Merrin de liefde van zijn leven was. Dat hij nooit zoveel van een ander zou kunnen houden als van hem. Een paar tranen glipten uit zijn ooghoeken. Zijn hele lichaam voelde verhit en hij trok zijn shirt over zijn hoofd. Door het verbreken van de kus deed zijn vriendje hetzelfde. Hij dacht terug aan vorige week, toen ze in hun boxers tegen elkaar aan hadden gelegen, toen ze elkaar hadden gestreeld en Merrin was klaargekomen. Adam was bang dat hij deze keer nog sneller zou zijn, want zijn huid zinderde en smachtte naar Merrins vingers, naar zijn lippen. Hij kuste zijn vriendje in zijn hals, liet zijn vingertoppen over zijn buik glijden, over zijn rug.
      Met één hand prutste hij aan Merrins knoop, maar het lukte niet en hij lachte zenuwachtig. ‘Ik hou van je,’ fluisterde hij. ‘En ik… ik heb het gevoel dat ik in brand sta, zo verliefd ben ik op je.’

Merrin

Merrin voelde een blos naar zijn wangen stijgen. Hij hielp Adam om de knoop van zijn broek open te krijgen en stripte hem van zijn benen af. Adam volgde in zijn voorbeeld. Hoewel ze nog maar een keer eerder zo samen hadden gelegen, leek het nu haast als vanzelf te gaan. “Ik hou ook van jou,” zei hij met een kleine glimlach, terwijl hij Adams wang streelde. Hij keek even naar het verhitte gezicht van Adam. “Kun je dit nog wel aan dan? Of moet ik stoppen?” vroeg hij met een plagende grijns aan Adam. Hij liet zijn hand over Adams borst naar beneden dwalen en vlak boven de rand van zijn boxer bleef hij plagend heen en weer strijken.

Adam ———

‘Ik ga op zijn minst proberen het langer vol te houden dan jij de vorige keer,’ grinnikte Adam en hij plantte een kus op het puntje van Merrins neus. ‘Maar ik kan geen garanties geven.’ Hij was nu al hartstikke hard en hij legde een arm om Merrin heen om hem dichter naar zich toe te trekken. Hij schoof iets omlaag en ademde scherp in toen zijn erectie tegen die van zijn vriendje duwde. Nope, dit hield hij nooit lang vol. Om zichzelf af te leiden, begon hij Merrin te zoenen, rustig maar vol overgave. Hij streelde Merrins rug en liet uiteindelijk zijn hand op Merrins billen liggen. Stootjes nerveuze energie schoten door hem heen toen hij zien vriend daar begon te masseren. Het was niet genoeg, hij verlangde naar Merrins warme huid en hij liet na even aarzelen zijn hand onder de stof van zijn boxer doorglijden, zodat hij het zachte vlees kon kneden. Zo als bij iedere kleine nieuwe stap die ze namen ging zijn hart wild tekeer, maar door de manier waarop Merrin met hem bleef zoenen wist hij dat hij hiermee geen grens overschreed en ontspande hij weer.

Merrin

Merrin voelde een sterke opwinding opbouwen in zijn onderbuik. Wat Adam deed, maakte hem nu al gek. Hij beet even op zijn onderlip. Zou hij het durven? “H-hij mag wel uit. Als je wil,” zei hij zachtjes.

Adam ———

De manier waarop Merrin op zijn onderlip beet zorgde ervoor dat het vuur dat in zijn kern flakkerde nog feller ging branden. Merrins haren waren een mengeling van paarse en roze plukken die steeds meer naar een egaal lila neigden. Hij streek er met zijn hand doorheen, ietwat onhandig doordat hij op die schouder lag. Hij vond het mooi zo, dat gekleurde haar, dat verried hoe Merrin zich voelde.
      Merrins vraag zorgde ervoor dat hij een droge mond kreeg en hij knikte zenuwachtig. Hij schoof zijn vingers om het elastiek van Merrins boxer en schoof het kledingstuk omlaag. Aan de voorkant bleef het hangen en voorzichtig trok hij de stof eromheen. Natuurlijk had hij Merrin al vaker naakt gezien, toch had hij er nooit écht naar durven kijken. Ook niet toen ze al samen waren.
      Hij ging iets rechtop zitten om Merrins boxer over zijn knieën te trekken, waarna de jongen het zelf af trapte. Met een zenuwachtige knoop in zijn maag trok hij zelf ook zijn boxer uit. Hij baalde van die zenuwen, want hij vertrouwde Merrin en hij wist dat hij hier klaar voor was. Misschien was hij gewoon bang dat dit een droom was die ieder moment uit elkaar kon spatten.
      Hij ging weer naast Merrin liggen, kuste hem zachtjes en streek met zijn vingers langs zijn torso, voor hij zijn hand verder liet afdalen, over de stugge haartjes naar zijn stijve. Zijn vingertoppen streken lichtjes over de schacht en de kus verstilde even. Hij keek in het blauw van zijn ogen, waarin hij ieder moment leek te kunnen verdrinken. Met zijn blik smeekte hij Merrin om hetzelfde te doen, om hem ook te strelen.

Merrin

Merrin vond het nu wel spannend worden, maar Adams aanraking voelde zo goed dat het de zenuwen wegnam. Adams ogen leken hem wel haast te smeken hetzelfde te doen, dus liet Merrin aarzelend zijn hand zakken en kopieerde de handelingen die Adam leek te doen. Daardoor werden de strelingen steeds groter, tot hij Adam in zijn volledige hand had. Hij bewoog heel voorzichtig heen en weer. Er kwam een kleine glimlach op zijn gezicht toen hij aan Adams gezicht zag dat de jongen ervan genoot.
      Zelf voelde hij de druk ook opbouwen, maar hij probeerde dat te onderdrukken door vooral op Adam te focussen. Door naar zijn gezicht te kijken, hoe hij ervan genoot. “Je bent echt knap, weet je dat?” fluisterde hij zijn vriend toe.

Adam ———

Adam bloosde. Hij wilde tegensputteren dat Merrin minstens net zo knap was, maar in plaats daarvan schoot er een kreun tussen zijn lippen door. Hij drukte zwaar ademend twee kussen tegen Merrins lippen, voor hij zijn hoofd boog en toekeek naar hoe Merrins hand om hem heen bewoog en hoe hij hetzelfde bij zijn vriendje deed, in hetzelfde tempo. Tussen zijn benen voelde het steeds zwaarder en hij wist dat het niet lang zou duren voor hij zou ejaculeren.
      ‘Jij – jij bent sexy,’ fluisterde hij toen hij weer opkeek. ‘Of eigenlijk — vind ik ons nu samen best sexy. Behoorlijk sexy,’ verbeterde hij, want een tekening had hier niet aan kunnen tippen. De druk werd bijna onhoudbaar. Hij probeerde het moment uit te stellen, wilde het moment langer laten duren, maar het was onmogelijk. Zij lichaam begon te schokken en hij drukte zichzelf dichter tegen Merrin aan, zonder zelf het tempo te verminderen. Bijna meteen voelde hij een straal warme vloeistof tegen zijn middel en was ook zijn vriendje over het randje geduikeld. Hijgend sloeg Adam zijn armen om Merrin heen, hij wilde dichter bij hem komen dan mogelijk was. ‘Heel, heel sexy,’ murmelde hij.

Merrin

Merrin moest zachtjes grinniken om Adams woorden. “Dat is nu niet echt een woord dat ik voor mezelf zou kiezen,” zei hij met een glimlach. Hij liet zich door Adam tegen zich aantrekken, het plakkerige gevoel op zijn middel negerend. Hij was dolgelukkig dat Adam terug was en hij wilde elk moment dat ze nog zo tegen elkaar aan konden liggen volledig in zich opnemen. Hij wilde nog even niet denken aan wat er buiten die deur gebeurde, maar helemaal opgaan in zijn vriendje. Hij gaf Adam een kus op zijn voorhoofd. Daarna aaide hij door Adams haar heen, terwijl hij hem recht in die heerlijke bruine ogen keek. “Ik ben echt zo blij dat je terug bent. Jij bent echt degene die mijn gelukkig maakt.”

Adam ———

‘Ik was echt ontzettend bang om opnieuw in de tijdlijn in te grijpen, bang dat je er helemaal niet meer was als ik weer terugkwam.’ Hij slikte moeizaam. ‘Ik weet niet wat ik dan zou hebben gedaan… maar ik ben onbeschrijfelijk blij dat ik het er toch op gewaagd heb.’ Hij streek langs Merrins gezicht. ‘Want die andere Merrin… Deels was jij dat natuurlijk wel. Maar toch ook weer niet.’ En hij dacht niet dat hij dít ooit voor die andere Merrin had kunnen voelen, er zou altijd een gemis zijn geweest. ‘En niemand maakt mij gelukkiger dan jij. Deze jij.’

Merrin

Merrin trok een mondhoek op. “Dat vind ik toch wel fijn om te horen. Zelfs ikzelf ben dus geen concurrent voor mezelf,” grapte hij met een grijns. Merrin drukte een kus op Adams voorhoofd. “Ik zal altijd hier op je wachten. En ik durf er zelfs in te geloven, hoe fout dingen ook gaan, we elkaar altijd weer terug zullen vinden. Wij horen gewoon bij elkaar.”

Adam ———

Adam kreeg een brok in zijn keel. De afgelopen week had hij zich daar zo erg aan vastklampt, had hij zo zijn best gedaan om dat de andere versie van Merrin te laten inzien – en nu zij zijn vriendje dit zomaar, met net zo veel overtuiging als hij had. Of misschien zelfs meer.
      ‘Ja,’ zei hij, zijn stem gevloerd door de emoties. ‘Wij horen bij elkaar.’ Hij drukte zich nog dichter tegen Merrin aan en kuste zijn borst voor hij zijn wang daar tegenaan liet rusten. ‘Ik zal ook altijd op jou wachten.’ Even zocht hij nog naar woorden die net zo veelzeggend waren als die van Merrin, maar uiteindelijk berustte hij in de innige omhelzing en liet hij die woorden nog een paar keer door zijn hoofd gaan, zodat hij ze nooit zou vergeten, in wat voor rotsituatie hij ook terecht zou komen.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Nerveus vlocht Adam zijn vingers in elkaar. Onyx had gevraagd of hij het prettig vond om zijn verhaal met een klein groepje te delen, zodat hij het verhaal maar één keer hoefde te doen. Echt fijn vond hij het niet om in het middelpunt te staan, al waren dit wel zijn vrienden. Hij zat op de bank, tussen Onyx en Merrin in. Enerzijds voelde dat veilig, anderzijds merkte hij dat er toch een hoop donkere herinneringen door zijn hoofd spookten als hij Onyx en Jester zag.
      Merrin pakte zijn hand toen hij maar zat te friemelen en toen hun vingers met elkaar vervlochten was het alsof hij eindelijk weer een beetje aardde. Hij keek vluchtig naar het kleine kringetje: behalve de twee jongens naast hem waren Jester, Fox, Nenya en Vienna er ook. Mensen die hij vertrouwde. Hier, in deze wereld, in ieder geval. Het was een gek idee dat in die andere wereld alleen Fox een vriend was geweest – meer nog dan dat. Daar was hij bevriend met Darian geweest. En met Nish, later. Hij betwijfelde of de jongen zijn naam nu überhaupt wist.
      Een kneepje in zijn hand moedigde hem aan om zijn verhaal te doen, al wist hij niet goed hoe hij moest beginnen. Hij haalde diep adem. ‘Nou…’ Nerveus keek hij weer de groep rond. Uiteindelijk ondervond hij dat het makkelijker was om naar de grond te kijken. ‘Op het Halloweenfeest maakte ik kennis met Nemesis. Ze… deed wel aardig en een week later vertelde ze me over haar vriendin. Dat die van school was gestuurd nadat ze een aardbeving had veroorzaakt die een deel van de school had laten instorten.’
      Naast zich voelde hij zich dat Onyx zich naar hem toe draaide. ‘Heb je het over Toph?’
      Adam knikte.
      ‘Die heeft bij mijn weten nooit een aardbeving veroorzaakt. Op een dag was ze gewoon verdwenen.’
      Adam ademde scherp in. ‘Ik… dat heb ik gedaan.’ Hij slikte moeizaam. ‘Ik heb de tijdlijn veranderd. Twee keer. Eerst ging ik terug om Toph te redden. Het kwam door een storm dat haar gave ontregeld raakt en ik zorgde ervoor dat ze een waarschuwing kreeg, zodat ze een veilige plek kon opzoeken. Het leek zo’n kleine moeite… om te voorkomen dat er iemand van school werd gestuurd.’ Hij beet op zijn lip. ‘Maar toen ik terugkwam, was alles veranderd. Iedereen… iedereen was anders. Mensen waren dood. Mensen gíngen dood.’ Hij zag weer een beeld van Onyx’ bloedende lichaam langsdrijven en kneep zijn ogen dicht. ‘Tophs aanwezigheid had alles veranderd. Vriendschappen waren anders. Relaties. Het was één grote nachtmerrie daar en uiteindelijk ben ik weer teruggesprongen in de tijd. Ik heb Toph toen naar het verleden gebracht, vlak voordat ze in de eerste tijdlijn het gebouw liet instorten.’ Aarzelend keek hij Onyx aan. ‘Daardoor is ze nu verdwenen. Dat… dat is mijn schuld.’ Hij kauwde op zijn lip. ‘Dat was het enige wat ik kon bedenken om het weer te fiksen.’
      Gespannen wachtte hij af, hij kneep hard in Merrins hand.
      In de andere tijdlijn had Merrin helemaal niks om het lot van Toph gegeven. Hij leek het prima te vinden om haar in het verleden te dumpen. De anderen zouden er ook hun schouders over hebben opgehaald, dat wist hij zeker.
      Maar nu?
      Nu hij het uitsprak, besefte hij weer hoe cru het was om iemand los te rukken van zijn omgeving en in een totaal andere te plaatsen. Helemaal alleen, op een plek waar ze de taal niet eens kon spreken. Toph was geen lieverdje geweest, maar het voelde alsof Adam haar nu een veel te hoge prijs had laten betalen terwijl het helemaal niet aan hem was geweest om over haar te oordelen.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Vienna aarzelde of ze de waarheid moest vertellen. Maar ze vertrouwde Darian, hoe kort ze elkaar ook kenden. Hij zou Merrin niet in gevaar brengen, dat wist ze zeker. Zeker als ze duidelijk was hoe belangrijk Merrin voor haar was. "Wel, uhm. Je begrijpt wel dat ik dit niet hoor te weten. Dus dit blijft wel tussen ons toch?" Vienna beet aarzelend op haar onderlip. "Sorry, ik moet het vragen. Want -nou ja- dit gaat niet alleen om mij wie ik in gevaar breng als ik je dit vertel."

[ bericht aangepast op 7 juni 2023 - 20:44 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Darian pakte haar hand en keek haar ernstig aan. ‘Je hoeft het niet te vertellen, als je dat veiliger vindt.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Vienna glimlachte kleintjes. Het was zo lief dat Darian dit zei, ze was er blij mee. Ze knikte. Ergens was het toch wel goed voorzichtig te zijn, voor Merrin. “Laten we het er dan voor nu op houden dat iemand me verteld heeft wat mijn echte naam is. Maar heel veel meer dan dat weet ik ook niet echt. Behalve dan mijn naam en w-wat ik net zei,” zei ze met een blos.

[ bericht aangepast op 7 juni 2023 - 21:06 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Darian knikte lichtjes. Moest hij doorvragen? Het voelde ook niet zo goed om er helemaal aan voorbij te gaan. Want weten dat je een broertje had... Nou, dat had nogal impact. 'Is hij hier?' Want ook dat maakte nogal een verschil.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Vienna knikte. “We wisten niet van elkaar dat we familie waren. Maar je snapt daarom vast ook wel meteen waarom ik zo voorzichtig ben.” Vienna glimlachte kleintjes naar Darian. Ooit op een dag hoopte ze dat ze meer kon zeggen. “Het is allemaal nog een beetje gek, maar ergens voelt het wel goed. Alsof er een puzzelstukje op zijn plaats is gevallen.”

---

It's never gonna happen, Guys.

'Ja, dat snap ik wel. Je hebt toch een stukje van je oude zelf teruggevonden.' Hij glimlachte naar haar, het klonk alsof haar broertje ook wist wie ze wat en dat ze daarmee steun aan elkaar ontleenden. 'Nou, ik hoop in elk geval dat geen enkele Rhino familie van me is.' Hij grijnsde scheef. 'Dat zou toch wat zijn.' Hij grijnsde dan wel, maar stel dat Medusa nou z'n zus was? Dat leek hem afschuwelijk.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Vienna grinnikte kleintjes. “Ja, daar zou ik ook niet blij van worden.” Vienna beet aarzelend op haar onderlip. “Als ik nu zeg dat ik wel familie van je wil worden, loop ik dan te hard van stapel?” grapte ze in een poging er toch een beetje leuke wending aan te geven.

---

It's never gonna happen, Guys.