[RPG] Pirates - Exchange 4 - Speeltopics

Oeh, de Medusa klinkt awesome ^^
En veel schrijven is juist goed :p
Ik moet even gaan lezen wat er allemaal is gebeurd hoor :']
En ik moest trouwens ook lachen om dat van "de kapitein en zijn Abby"
Lol, mocht hij willen :'D

Tinne, er bestaat niet zoiets als té veel schrijven bij RPG's :'D
DAt is juist leuk =]

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Haha, die actie van Tristan is echt geniaal :'] En hoe Nate over Abby praat :']

Josephine
Verbaasd kijk ik op naar Alice. Ze had Felix blijkbaar niet opgemerkt. "Hij heeft zijn hoofd gestoten tijdens een storm, en is sindsdien bewusteloos. Maar hij wordt wel weer wakker, dat weet ik zeker. Volgens Ace kwam het weer goed met hem en bovendien bewoog hij net een beetje." Ik bijt op mijn lip en kijk weer naar Felix. Zou hij het echt overleven? Hij ligt er akelig stil bij, en het verband om zijn hoofd is vrijwel helemaal roodgekleurd.

Olivier
Samen met Abby til ik Ace op, die zacht kreunt als ik hem vastpak. Hij is lichter dan ik had verwacht, maar door de wond in mijn arm voelt hij toch nog heel zwaar. Ik werp een blik op Abby om te zien of alles goed gaat en ineens vallen de wonden op haar armen me op. Ik vernauw mijn ogen en kijk haar onderzoekend aan, maar voor ik er naar kan vragen roept Natambu ons. Snel tillen we Ace naar buiten, waar we al worden opgewacht door een groep mannen. Geweldig, gewoon geweldig. Ik kan Ace niet loslaten, want dan valt hij met zijn hoofd op de stenen, en dus staat Natambu er alleen voor. Gelukkig zie ik een schim, die snel dichterbij komt en zo te zien aan onze kant staat. Hij stort zich op de mannen en dan herken ik hem ineens. Godverdegodver. Het had iedereen mogen zijn, behalve hém. Ik knars met mijn tanden en kijkt toe hoe ze samen de laatste mannen neerhalen. Het wordt stil en Tristan begint het bloed van zijn zwaard te vegen. Ik pers mijn lippen stijf op elkaar. Nee, ik gun hem dit genoegen niet. Maar als ik niets zeg denkt hij natuurlijk dat ik niets weet of durf te zeggen. Ik wend me tot Tristan, die een zelfvoldane grijns op zijn gezicht krijgt als hij merkt dat ik kijk. Ik zet een neppe glimlach op en knik naar hem, terwijl ik nog steeds Ace vastheb. “Dankje. Dat was een hele prestatie voor iemand van jouw kaliber.” Ik wend me tot Abby. “Laten we Ace snel terugbrengen naar het schip, dan haal ik de scheepsdokter als we daar zijn.”

Nate is gemeen x] En ze staat niet halfnaakt \o/
En ghahaha, ik wist dat Nate ging vallen voor die alsjeblieft >
EnEn.. Medusa is cool enaam 8D

Abby
Ik hoorde de minachting in Nate's stem, maar ging er niet op in> We hadden geen tijd om te bekvechten. Voorzichtig tilde ik Ace bij zijn voeten op, ik maakte me vreselijk zorgen om hem. Hij was niet zwaar, maar het deed pijn aan mijn armen, vooral door het schotwond. Maar ik had niks te klagen, Ace was er erger aan toe. Zwijgend liep ik het dek op, toen ik plots Nate hoorde roepen. Ik keek over mijn schouder en zag 6 mannen staan die zich op Nate stortte, nee he.. Plots kwam er iemand anders bij en diegene leek aan onze kant te staan. "Tristan..?" mompelde ik verbaasd toen ik hem herkende, vervolgens betrapte ik mezelf erop dat ik toch blij was hem te zien. Waar kwam hij eigenlijk zo ineens vandaan? Het deed er niet meer toe, de vijanden waren gevloerd en we zouden snel weg kunnen in een poging Ace nog te redden. Ik keek van Tristan naar de Kapitein, die ineens glimlachtte, maar die leek niet erg echt. Lang piekerde ik er niet over, want de Kapitein wendde zich weer tot mij. "Laten we Ace snel terugbrengen naar het schip, dan haal ik de scheepsdokter als we daar zijn."
Ik knikte en glimlachte kort maar dankbaar naar Tristan, als hij niet was gekomen hadden we een zeer groot probleem gehad. Gauw liepen we terug naar ons schip, dat gelukkig niet heel ver lag.

[ bericht aangepast op 13 juni 2011 - 15:28 ]

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Crappy & Short. Sorry.

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Echt geweldig hoe Abby niets door heeft van de haat tussen Tristan en Olivier :'D


Dit topic is gesloten omdat het maximum van 300 berichten is bereikt