Laat, maar en al een week niet lekker..
Emilia Rosette
Ze had er niks op tegen om eerst te eten, helemaal niet zelfs. Emilia deed haar boog en pijlenkoker af zoals Elias voorstelde en legde die op de tafel neer. Net toen ze naar buiten wilde stappen bedacht ze zich wat, ze deed haar riem met haar messen af, vervolgens boog ze zich voorover om de messen uit haar laarzen te halen, bedacht zich toen en ging weer rechtstaan. "Laat die maar zitten, die zien ze toch niet," zei ze met een scheef grijnsje en volgde hem toen naar buiten. Het voelde al vreemd zonder boog, stel je voor hoe het zou zijn als ze helemaal geen wapens bij zich had, ze zou zich vreselijk naakt voelen. Net toen ze beneden waren begon er een vrouw achter de balie (als ik het goed herinner) tegen Elias te praten, iets over zijn kamer schoonmaken. Ze moest zachtjes grinniken toen ze haar rare flikker hoorde mompelen. "Wat een ontvangst, hé?" mompelde Elias terwijl ze de eetzaal binnenliepen en Emilia knikte. "A-huh, voortaan zoek ik iemand uit die een betere smaak qua hotels heeft," zei ze met een klein grijnsje. Samen liepen ze de eetzaal in en namen plaats aan een tafeltje. Zwijgend tuurde ze rond en sneller dan verwacht kwam de vrouw van eerder aangelopen, op haar naamkaartje stond dat ze Prudence heette en Emilia vond die naam zonder echt goede reden wel bij haar passen. Ze was nogal chagerijnig en ze bleken enkel hamburger of spgahetti te hebben, Elias besloot voor het laatste te gaan. Emilia merkte dat Prudence op haar antwoord wachtte. "Doe mij maar Franse frietjes en een glas water," antwoordde ze met een onschuldig glimlachje, maar uitdagende blik in haar ogen. Het maakte haar niet zoveel uit wat ze te eten zou krijgen, al gokte ze erop dat ze hetzelfde zou rkijgen als Elias, dat was immers het minste werk. Na wat onverstaanbaar gemompel van Prudence vertrok ze om het eten te halen. "Die moet zeker ongesteld worden," mompelde ze en richtte zich toen tot Elias. "Hoe oud ben je eigenlijk?" vroeg ze nieuwsgierig, het leek haar handig elkaar beter te leren kennen als ze partners wilden worden. Even keek ze de eetzaal rond, ze waren vrijwel de enige, wat wel mooi uitkwam. "En waarom jaag je op meerminenn? Vanwege slechte verhalen van je familie, of wat anders? En is de harpoen je enige wapen?" Ze wou nog meer vragen, maar zweeg toen ze Prudence aan zag komen, die hoefde niet alles te weten. Met een nors gezicht zette ze de spaghetti en het glas bier voor Elias neer, daarna kreeg zij eenzelfde bord spaghetti -zoals voorspelt- voorgeschoteld met een glas water.
"Geniet van je Franse frietjes," zei Prudence met een sarcastische ondertoon in haar stem en Emilia glimlachte. "Zal ik zeker doen," antwoordde ze en keek toe hoe ze weer vertrok, vervolgens richtte ze zich weer op Elias en wenste hem smakelijk eten. Ze was immers haar manieren niet kwijtgeraakt in die tijd dat ze alleen op pad was geweest. Ze nam haar vork vast en rolde er de spaghetti omheen voordat ze het in haar mond stopte en zich verbaasde over hoe goed het nog smaakte.
[ bericht aangepast op 25 nov 2011 - 18:12 ]
In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.
]