• Wat doe je als je na een afgrijselijke nacht ontwaakt in een vreemd huis en ontdekt dat je niet alleen bent?
    Wie vertrouw je in een spel waar ieder zichzelf moet zien te redden?
    Hoe kom je te weten wie geheimzinnige spelmaker is die jou doorheen deze hel sleept door middel van de meest bloederige quuestes?
    Wat staat er degenen die het niet halen te wachten?
    Hoe ver ga jij om de sleutel te bemachtigen die jou je vrijheid of dood kan brengen?

    To win your Freedom, you must play the Game.

    ##


    Leave| Cymbeline Crane Callous |Spelmaker
    Cockney| Arya Rana Debris
    Proprius| Liam Oliver Sanz
    Bigheart| Lucas Sam Avery
    Inkheart| Damian Tycho Ophelos
    PHENOMENIALL| Lucas Reynold Jenson
    JaiRy| Josey Willows
    HurtedHeart| Sarina Sersea Calle
    Fayan|Veralynn June Carter
    Priemgetal| Jacqueline Emma Scott
    Cinna| Abigale Sparks
    Epitaph| Murlaugh Danson Upgraye
    GoogleIt| Dedrick Mecvin Geneva

    [ bericht aangepast op 27 nov 2011 - 19:58 ]


    I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

    Cymbeline
    Ze keek Murlaugh uitdagend aan. Watje. Toch stapte ze langs hem heen de keuken binnen. Het was er koud, en donker. De keukendeur leek open, maar toen ze de deur zo bekeek, hoefde ze er alleen maar een trap tegen te geven, die zorgde dat de deur naar de hal met een klap sloot.

    [ bericht aangepast op 27 nov 2011 - 13:24 ]


    Feel the fire, but do not succumb to it.

    Jackie.

    'Ik wil niet zeuren hoor,' zeg ik. 'Maar we komen hier een stuk sneller uit als we iemand gebruiken als stormram. Anders heb ik nog een zakmes, maar die kon ik nog wel eens nodig hebben later- Hoezo keukendeur?' vraag ik direct nadat ik mijn zin heb afgemaakt. Ik steek nog een peuk op en druk mijn oude uit op de muur.


    Bananen zijn lekker, toch? Zet dit ook in je signature als je ook van bananaaaas houdt!

    [ik spring later in, ben nu druk bezig sorry]

    Josey Willows

    De jongen liep met het meisje de keukendeur door en deze viel met een harde klap weer dicht. Even trok ik mijn wenkbrauw op en draaide me terug om. 'De keukendeur is open, wie gaat er mee die kant op?' vroeg ik en keek een paar mensen aan. Ik was totaal niet bang aangelegd maar van dit huis kreeg ik lichtelijk de kriebels. Dan kon je beter niet alleen zijn als je op zoek ging naar een uitgang. Vervolgens draaide ik me terug om en wilde de keukendeur opendoen. Geirriteerd beet ik op mijn lip toen bleek dat deze in het slot was gevallen. 'Helaas, die vlieger gaat toch niet op..' mompelde ik.

    [ bericht aangepast op 27 nov 2011 - 13:36 ]


    'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

    Deur is dus in het slot geklapt, hea :'].


    Feel the fire, but do not succumb to it.

    Oké, ik moet nu inspringen, is iedereen nog op dezelfde plek of hoe zit het? :3


    Normaal is het gemiddelde van alle afwijkingen

    Njah, bijna iedereen is in de hal, maar Cee staat buiten - keukendeur die nu op slot zit - Met nog iemand maar ik weet niet meer wie x3.


    Feel the fire, but do not succumb to it.

    Arya Rana Debris
    Gezien niemand gehoor besluit te geven aan mijn advies, ga ik in een stoel zitten en bekijk hun wanhopige poging om de deur open te breken. Ik heb geen zin om hier te verdwalen. Ze zullen het wel snel beseffen.
    Voor mijn ogen zie ik de foto's van mijn neef, languit op de vloer gespreid, een sleuteltje in zijn handen. Zelfs de pers kon niet begrijpen wat er was gebeurd.

    [ bericht aangepast op 27 nov 2011 - 13:37 ]


    I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

    Alright, dan laat ik June nu wel gewoon wakker worden :'D


    Normaal is het gemiddelde van alle afwijkingen

    Veralynn June Carter
    Overal om me heen hoorde ik geluiden die me niet bekend voorkwamen. Ze waren niet van thuis, niet van iets wat ik herkende.
    Mijn hoofd bonkte en ik voelde dat ik op een harde ondergrond lag.
    Verschrikt schoten mijn ogen open en vloog overeind zodra ik zag dat ik in één of andere hal was. Met heel wat onbekende mensen.


    Normaal is het gemiddelde van alle afwijkingen

    Sarina Sersea Calle
    Ik was geweldig in iets zoeken en vinden. Even keek ik op de grond. Dat was opgedroogd bloed! Ik voelde aan de muren en zag een soort van ding dat iets liet bewegen. Een sleuteltje werd gevraagd om het open te krijgen. Ik kreeg een klein beetje hoop. Hoop op vrijheid. Nee hoop op overleven. Ik liep ijsberend terug naar het tafeltje en mijn ogen boorde in de foto met de overleden jongen met de sleutel. Hij had hem de sleutel. De sleutel om iets open te maken. Waar zou hij zijn overleden?! Ik keek naar de keukendeur die op slot was gevallen. We konden beter in de hal blijen daar waren we veiliger...


    I'm finally back, Finally after a Year break

    Abigale Sparks
    Als de naam slachtershuis valt probeer ik de paniek in mijn ogen te verbergen. Mijn vrienden hoorde ik er wel eens grapjes, maar dit was serieus. Dit was echt en geen droom. Ik ging geen wanhoop poging doen om een uitweg te vinden, dat zou toch nutteloos zijn. Zuchtend laat ik me naast een roodharig meisje vallen, gekleed in vrolijke kleurtjes. "De moed al opgegeven?" Ik draai me even om en kijk haar strak aan.


    Her heart was a secret garden and the walls were very high.

    Arya Rana Debris

    Een meisje zakt zuchtend naast me neer.
    "De moed al opgegeven?" vraagt ze hard.
    "Nee," zeg met een zacht lachje "ik wacht, op de sleutel."


    I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

    Murlaugh

    Met een sigaret in zijn handen keek hij rond. 'Dit is nou niet bepaald eng of zo', grijnsde hij, terwijl hij met zijn vrije hand over een keukentafel ging, iets scherps voelde, en het in zijn zak stopte. Het was waarschijnlijk een mes, wat goed van pas kon komen. 'Dus, waarom zou een moordenaar zo'n meisje als jij willen vermoorden? Neem dan mij, met m'n rare hoed en kraai, in plaats van zo'n petite schatje', glimlachte Murlaugh, en liep wat rond.


    (USER WAS BANNED FOR THIS POST)

    Josey Willows

    Met een diepe zucht loop ik terug, woel met mijn handen door mijn donkerbruine lokken en krimp even ineen bij het aanraken van de gevoelige plek op mijn achterhoofd. Langs me hoorde ik een meisje zeggen. 'Nee, ik wacht op de sleutel,' Nieuwsgierig kijk ik haar aan. 'Welke sleutel?' vraag ik haar.

    [ bericht aangepast op 27 nov 2011 - 13:55 ]


    'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'