[RPG] The Habit [6] - Speeltopics

Jongeren:
Gawain Marlon Iolani - Havik
Cherie Beth Jones -kat
Cedric Dean Dux - Aap
Dana Alexia Pippens - Pinguïn
Noah Morrigan - Hert
Kwon Ji Yong - cheeta
Dina Darcy Mitchell - Filipijns spookdiertje

Staf:
Sasha Afanasiy Filischkin Wapenexpert/ Leraar
Heather Knochenmus Lerares Plantkunde/Schoolarts
Valerie Savarin

Tijdelijke dodenlijst.

jongeren:
Mireille Amelia Scott.- Slang
Maud Fally- Kameleon
Caitlinn Morgana Camelot- Sneeuwuil
Silver Madeline Rue Shaw- Zwarte Panter
Hayes Vukovic- Wolf
Mike kaimana- Orka
Eleanor Anthea Hope- Zwaan

Trainers:
Prixor Tapsanter Trainer/Oprichter TAP/Omroeper.
Lily Haspers

Verdeling moet opnieuw gemaakt worden.

Regels:
- Geen grote besluiten nemen zonder toestemming.
- Geen ruzie (in de 'rpg'mag dat natuurlijk wel), je word uit het topic gezet.
- Geen reclame voor andere dingen zonder toestemming
- Je moet lol hebben!

[ bericht aangepast op 26 jan 2012 - 20:49 ]

---

Soms ben ik het sterkste wijf ter wereld en soms ben ik een kwartelei.

Wat wil jij eigenlijk dat er met Spencer gebeurt? We kunnen denk ik wel een extra trainer gebruiken, of hem vermoorden of hem een tijdje opgesloten houden of zo?

Valerie Savarin

Ik gebruikte even een van mijn broers meest uitgelezen vloeken voor ik antwoord gaf. 'Ik ben niet de enige die daarover beslist, alhoewel ze er waarschijnlijk niet zoveel problemen mee zouden hebben.' Op mijn tenen getrapt en geënerveerd stond ik op en greep het lege glas uit zijn handen om het bij te vullen, alleen zette ik er dit keer een opgevulde glazen fles bij zodat hij zelf nog kon bijschenken. Zijn haren zagen er redelijk droog uit dus haalde ik de handdoek weg zodat hij kon gaan liggen. Hij had zijn ogen gesloten en een gekwelde uitdrukking gleed over zijn gezicht waardoor ik moest glimlachen. Schuld was een vreselijk gevoel om mee te moeten leven.

---

Soms ben ik het sterkste wijf ter wereld en soms ben ik een kwartelei.

Cherie Beth Jones ~ Kat

Ik was een kort moment volmaakt gelukkig in Gawains armen. Met mijn hand ging ik zacht over zijn rug, tot ik iets warms en nats voelde. 'Gawain. Sta op. Nu,' zei ik gebiedend. Ik kwam omhoog, en trok hem met me mee. Toen hij rechtop stond, deed ik aan de achterkant zijn shirt een stuk omhoog, om zo tot de ontdekking te komen dat hij bloedde. 'O nee, o nee, o nee, Gawain. Je bloedt, en niet zo'n beetje ook niet,' riep ik uit, gelijk compleet in paniek. 'Kom mee, we moeten Heather gaan zoeken, die kan wel helpen.' Ik pakte hem bij zijn hand vast, en begon hem gelijk mee te trekken. Waarschijnlijk stomverbaasd stond hij daar maar, terwijl ik aan zijn arm hing.

---

It is better to reign in hell than to serve in heaven.

Oké, faal, even een nutteloos berichtje voor abo. Aangezien ik dat net vergat. :'D

---

It is better to reign in hell than to serve in heaven.

Gawain
Cherie gaat met haar hand over mijn rug, maar trekt die al snel terug. Ze wil dat ik op sta en nog voordat ik kan reageren trekt ze me al omhoog. De snelle beweging laat me even duizelen en ik leg mijn hand op haar schouder om te voorkomen dat ik weer val. Ze trekt mijn shirt bij mijn rug omhoog en begint een beetje paniekerig te doen. Ze wil me al meetrekken, maar ik houd haar tegen. Ik leg mijn beide handen op haar schouders en hou haar voor mijn neus stil. 'Cherie rustig, niks aan de hand,' zeg ik op een rustige toon. 'Ik had al zo'n idee dat ik wat schrammen op mijn rug had. Ik heb vaker gebloed hoor, er is niks aan de hand dat is menselijk.' Ik ga nog even met mijn hand langs haar wang en loop dan gewillig met haar mee naar Heathers praktijk. Daar kom ik echt veel te vaak, denk ik bij mezelf.

Cherie Beth Jones ~ Kat

'Nee, dit is bijna niet menselijk, je bloed als een rund!' Ik gooide mijn ene arm in de lucht, met de andere bleef ik aan Gawain trekken. 'En weet jij waar Heather is, ik heb namelijk geen idee. En het lijkt me wel handig, anders moet ik die wonden gaan verzorgen, en dat lijkt me geen goed idee.' Ik wist amper hoe ik een pleister moest gebruiken, laat staan dat ik wist hoe ik een wond schoon moest maken. Peinzend keek ik in het rond, niet wetend welke kant ik op moest.
Op de gok ging ik toen maar rechtsaf, daar kwamen de mensen voornamelijk vandaan. Iemand zou vast wel weten waar Heather was.

---

It is better to reign in hell than to serve in heaven.

Gawain
Cherie zegt dat het niet meer normaal is, en ik moet haar maar op haar woord geloven. Langzaam voel ik hoe mijn shirt tegen mijn rug aan begint te plakken. Zo te merken heeft ze gelijk. 'Kom maar mee, ik ben al vaak genoeg bij Heathers praktijk geweest dus ik weet de weg wel,' zeg ik nog steeds rustig. Ik pak Cherie bij haar hand en begin rechtsaf te lopen. Veel mensen met verbonden plekken kwamen daar van af, dat was een extra bevestiging dat ik de goede kant op loop. 'Ik hoop trouwens dat je het niet erg vind als ik mijn shirt uit trek, het plak namelijk erg,' zeg ik en ik trek onder het lopen mijn shirt uit. Het voelt als een verlichting als het plakkerige gevoel weg is.

Cherie Beth Jones ~ Kat

'Nee, natuurlijk is dat niet erg. Dat bloed moet plakken als wat,' antwoordde ik. Ik deed mijn uiterste best niet naar zijn rug te kijken, waar zich een helehoop bloed bevond. Daar heb ik altijd al een hekel aan gehad. Ik vond het er eng uitzien, zoals het donkerrood was. Wanneer je veel bloed op een hoop had, leek het af en toe zelfs zwart te zijn. Bah, dat vond ik er zo eng uitzien. Ik keek naar mijn hand, waar ook een hoop bloed terecht was gekomen. Zodra we bij Heather waren, moest ik dat bloed er zeker af gaan wassen, nam ik mezelf voor.

---

It is better to reign in hell than to serve in heaven.

en nu maar hopen dat Vluuv/Heather er snel is.

Gawain
Je kon zien dat Cherie het geen pretje vond om naar mijn rug te kijken. 'Ik kom veel te vaak bij Heather,' mompel ik. Het was waar. Ik had nog weinig dagen gehad waar ik rustig, zonder kleerscheuren of andere complicaties vanaf ben gekomen. Ik hoop dat Heather een beetje tegen bloed kan. Ja ik zou het wel zelf willen verbinden of iets, maar het is een beetje lastig. Ik hoop dat het een redelijk makkelijke wond is om te verzorgen, ik wil Heather natuurlijk weinig last bezorgen met alle mensen die er erger aan toe zijn. 'We zijn er,' zeg ik als we bij de praktijk aankomen.

Ik zag in haar ogen dat ze moeite kreeg met de stervende vrouw. Haar tranen biggelden over haar wangen en haar schouders schokten, waardoor ik besefte dat ik een fout had gemaakt door de halfdode vrouw hier heen te brengen. 'Het spijt me. Echt. Maar ze is overleden.' Ik wilde haar geruststellen, maar glimlachen leek nogal ongepast, dus haalde ik mijn ongemakkelijke hand-op-schouders-trucje maar weer boven. 'We wisten dat ze het waarschijnlijk niet zou halen,' zei ik zacht, vriendelijker dan normaal. De soldaat in me protesteerde en zei dat ik haar beter kon berispen om haar ongecontroleerde, belachelijke gedrag, maar ik kreeg het gewoon niet over mijn hart, omdat haar snikken zo hartverscheurend klonken. 'Dokter Knochenmus...?' ging ik dan aarzelend verder. 'Ik wil u niet forceren, maar ... Het is van levensbelang dat u zichzelf in stand houdt. U bent de enige op dit eiland met genoeg kennis om deze mensen te helpen,' vervolgde ik met een gebaar naar de onophoudelijke toestroom van gewonden. 'Ik zal u helpen. We scheiden degenen die niet gered kunnen worden van de mensen die nog kunnen opgelapt worden. Ik zal uw instructies volgen exact zoals u wilt, maar u moet, u moet gewoon verder gaan.' Met een zucht liet ik haar schouders weer los en wierp een korte blik op de toestromende gewonden die door de verpleegsters in het snel slinkende aantal bedden werden gedeponeerd. 'Ik zal u helpen,' herhaalde ik dan dringend tegen Heather. 'Maar u moet nu in gang schieten.'

---

Frankly my dear, I don't give a damn.

Ik vind hem te leuk om hem te vermoorden c: Voor de rest maakt het me niet echt uit, al is opsluiten nogal saai...

Met een half toegeknepen oog merkte ik dat Valerie glimlachte toen ze mijn gekwelde blik opmerkte. Ik snoof kort. Ze mocht dan wel erg mooi zijn, ze had een even sadistisch hart. Traag opende ik ook mijn andere oog en keek onderzoekend naar de vrouw die me opgesloten hield. Als ze niet zo kil en afstandelijk was, en ik niet net haar basis had gebombardeerd, had ik misschien nog wat geprobeerd. De kaarten lagen echter anders, snauwde ik mezelf toe, waarop ik mijn blik nonchalant afwendde, me plat op haar matras legde en het kussen in mijn armen nam. Voor ik het wist werd ik soezerig, maar sluimerende schuldgevoel hield me schrijnend genoeg wakker.

---

Frankly my dear, I don't give a damn.

we zien wel (:

Valerie Savarin

Zachtjes liet ik mijn adem ontsnappen. 'Zal ik je iets halen zodat je beter kan slapen?' Enkele luttele ogenblikken later besefte ik hoe vriendelijk ik had geklonken dus voegde ik er snel 'je bent irritant.' aan toe. Ik had me wel bedacht wat we mrt hem konden aanvangen. We kwamen zoveel handen tekort dat zelfs de zijne welkom zouden zijn. En zeg nu zelf, dag in en uit geconfronteerd worden met wat je hebt aangericht is nu niet direct plezierig te noemen.

---

Soms ben ik het sterkste wijf ter wereld en soms ben ik een kwartelei.

'Zal ik je iets halen zodat je beter kan slapen?' Hoorde ik haar vragen. En dan heel snel 'Je bent irritant,' er achteraan, alsof ze dat vergeten vermelden was. Ik deed iets wat op een schoudersophaling moest lijken. 'Doe wat je niet laten kan,' mompelde ik vermoeid, mijn ogen nog steeds gesloten. Ik vroeg me af wat er in haar om ging. Was ze echt zo kil en koud als ze zich voor deed? Het leek me praktisch onmogelijk om volledig harteloos te zijn. Then again, Valerie leek heel dicht te komen. Vooral de blik in haar ogen wanneer ze zag dat ik leed onder mijn daden en mijn veantwoordelijkheid, verried dat ze me liever met op een marteltuig zag liggen, dan ergens anders. Het was die Valerie die me eigenlijk wat angst in boezemde, maar dat tonen zou ongeveer even verstandig zijn als een slapende beer een trap voor z'n kanis te geven...

---

Frankly my dear, I don't give a damn.

Valerie Savarin

Ik mompelde iets over mannen en hum domme trots, want daartoe werd het allemaal herleid. De stomme opmerkingen, de houding, het ookal-kan-ik-amper-staan-toch-ga-ik-vechten-idee, enzovoort. Het kwam allemaal neer op trots. Voorzichtig stondik op en trippelde naar de badkamer. De deur had duidelijk veel lef aangezien die weigerde open te gaan waardoor ik even kort vloekte. Dan pas drong het tot mij door dat ik die eerder op slot gedaan had. Woedend door mijn eigen stomheid draaide ik de sleutel om en nam een slaappil uit het kastje. 'here you go.' zei ik zacht terwijl ik de pil en een glas water bij hem hield.

---

Soms ben ik het sterkste wijf ter wereld en soms ben ik een kwartelei.

Ik merkte dat ze een tijdje aan een deur stond te trekken die ze eerder had vast gemaakt, en wilde daar ik iets over zeggen, tot ze het blijkbaar zelf door kreeg en naar binnen stapte. Niet lang daarna kwam ze terug met een klein pilletje en nog een glas water. 'Here you go.' Voorzichtig nam ik het pilletje aan. 'Bedankt,' fluisterde ik. Eigenlijk wilde ik er nog een uitdagend koosnaampje achtervoegen, zoals 'sunshine', maar ze leek al zwaar geïrriteerd door de deur dat ik dat maar achterwege liet.
Snel werkte ik het pilletje weg, en legde me opnieuw neer, in de hoop dat het vlug zou beginnen werken. Mijn lichaam schreeuwde om de slaap die mijn geest het niet wilde toekennen.

---

Frankly my dear, I don't give a damn.

Valerie Savarin

Hij legde zijn hoofd terug neer en nu pas liet ik het mezelf toe om eens goed naar hem te kijken. Het eerste wat mij opviel was zijn slaaphouding. Het leek wel alsof hij een mens vast wou houden maar bij gebrek daaraan een kussen vastnam. Ik besloot het te zien als een zwakheid. Geen idee waarom, misschien omdat het sloeg op een hunkering, steken van verlangens en dat ik het daarom zo beschouwde. Zijn korte haren lagen in contrast met de lichte kussen en oh fijn, hij had toch nog een kleine bloedvlek veroorzaakt. Hoera. Eventjes onderdrukte in een geeuw en voor het eerst wenste ik dat ik daar zou kunnen liggen en gewoon zou kunnen slapen. Ogen dicht en weg van deze wereld maar toch dwong ik mezelf, na enige aarzeling, om in de zetel te gaan liggen en mijn boek terug op te nemen.

---

Soms ben ik het sterkste wijf ter wereld en soms ben ik een kwartelei.