[RPG] Kraft durch Angst. - Speeltopics

Duitsland 1942: Een jaartal dat de geschiedenis in zal gaan als een storm van gebeurtenissen. Met de Tweede Wereldoorlog in volle gang aan de oppervlakte, heeft niemand oog voor een andere soort oorlog die zich tussen de vechtende soldaten en lijdende mensen plaatsvindt: een duistere oorlog tussen vampiers. In een voor hen zeer gunstige tijd waar het mensenbloed vloeit als nooit tevoren, besluiten de eeuwenoude Europese aristocratische vampierleiders Caellum en Alchar hun clans te versterken en de vampieroorlog nieuw leven in te blazen, buiten het oog van de rumoerige maatschappij. Hun doel: de andere clan vernietigen en de machtigste groep vampiers worden die de onderwereld ooit heeft gekend. Hun middelen: kracht en aantallen. Het ultieme wapen waar de twee leiders op azen: Een eeuwenoude verloren ketting die de drager ervan onmenselijke kracht geeft. In ruil voor het recht van het dragen ervan, wordt de ziel aan de duivel verkocht.
In ruil voor het participeren in een clan wordt de vampier bescherming en rijkdom beloofd.
Er is geen ruimte voor Einzelgängers, vampiers die zich bewust afzijdig houden van de oorlog. De vampierclans kennen een zero tolerancebeleid en zullen deze vampiers als ze eenmaal zijn opgespoord, overhalen om zich bij hen aan te sluiten of te vernietigen.

Maar wat zal er met hun plannen gebeuren als de vampiers onvoorzichtig worden door het vloeiende mensenbloed en hun ras zo blootstellen, tegen wil en dank? Zal de oorlog veranderen in een oorlog die niet alleen gericht is tegen de mensheid, maar ook tegen de wezens van de onderwereld zelf? Of zullen enkele menselijke opportunisten hun slag slaan en proberen de Einzelgängers over te halen deel uit te maken van de menselijke oorlog en hen zo van een onbeperkte voorraad bloed kunnen voorzien en beter nog; misschien zelfs macht in de wereld van de mensen.
En mag men er wel zo zeker vanuit gaan dat de ketting die onmetelijke kracht schenkt, wel in handen van een vampier terechtkomt?

Don’t look at the future, don’t look at the past. Our time has come, right here and right now. We will fight for our right and seize power!

Tiny reminders.
• Vampiers zijn niet te doden met loden kogels, alleen met zilveren kogels en wapens en daglicht.
• Vampiers kunnen zich niet voortplanten met mensen. Ja, seks hebben kan wel.
• Vampiers kunnen een beperkte tijd zonder bloed. Langer als mensen zonder voedsel kunnen, maar afhankelijk van hun lichamelijke inspanningen op regelmatige basis.
• Kledij beschermt vampiers tegen daglicht. Blote lichaamsdelen zijn er erg vatbaar voor.

Houd er alsjeblieft rekening mee dat het verhaal zich afspeelt in Duitsland en niet aan één van de twee fronten. Dit is bewust gedaan om andere rollen in landen waarmee Duitsland in oorlog is ook een kans te geven mee te doen als spion, militair oid om het machtscentrum aan te vallen/infiltreren, en tevens Duitse burgers een rol te laten spelen, in case people don’t want to participate as a military.

Raadpleeg de story voor een beeld van de tijdsgeest.


Rollen [Mens].
Mogelijke suggesties: Soldaat in opleiding van de Wehrmacht/SS, lid van de Hitlerjugend (voor jongens) Bund Deutscher Mädel (voor meisjes), één van de nazi partijleiders (bijv. Adolf Hitler), generaal/officier, burger, verzetslid, onderduiker, spion.

Emily Jessica Grace (20) - Spion. By Clubbed.
Lise Jager (20) - Burger. By Humble.
Adrian Duncan Ross (23) - Amerikaanse soldaat. By Vluuv.
Elisabeth Jones (21) - Mens. By Endure.

Rollen [Vampier].
Mogelijke suggesties: Eén van de twee clanleiders, clanleden, einzelgängers, vrouw van één van de twee clanleden, verrader binnen de clan.

Fjodor Iljitsj Nazarov (24/108) - Einzelgänger/RA soldier. By Shogun.
Dawn Franklin (20/112) - Spion/clanlid. By RainbowDay.
Jena Berkhoff (19/20) - Einzelgänger. By JaiRy - Afwezig.
Sarah Louise Wagner (7) - Clanlid. By Proprius.
Vidic Zeitlin (26/334) - Kapitein clan Alchar. By Sid.
Pandora (25/478) - Vrouw Alchar. By Vluuv.
Alchar Zaryn (30/610) - Clanleider. By Shogun.
Lirit Isolde Hildegard (20/606) - Einzelgänger/verrader. By Statler.


Tiny reminders voor het spelen. Mist hier nog een goeie regel, meld het :]. Het is vakantie, dus ik kan best een dingetje of twee over het hoofd hebben gezien. Normaal ook, daar niet van.
- Gelieve geen drieregelposts. Als je geen inspiratie hebt, voel je vrij om, om hulp te roepen of wacht tot de inspiratie weer vloeit.
- Geen personages doden zonder toestemming van de speler. Ernstig verwonden, verminken, verkrachten, martelen en beroven mag wel. War, y’know.
- Dit is een RPG die zich afspeelt in de geschiedenis, for fun dus en geen geschiedenistoets die je moet leren. Je wordt niet tegen de muur gezet als je wat tijdsfouten maakt.
- Geen beslissingen voor andermans personages maken en perfect players maken.
- Gelieve pas joinen als je ook daadwerkelijk van plan bent te gaan posten!



Last, but not least: Viel Spaß!

[ bericht aangepast op 2 mei 2012 - 16:45 ]

No growth of the heart is ever a waste

Alchar - clanleider.

Met ogen die vuur spugen wacht ik op het moment dat hij opstaat, maar er komt geen beweging in hem. Hij is letterlijk verstijfd van angst. Op veel sympathie kan hij niet rekenen; had hij zich maar niet moeten overgeven tot zo'n bespottelijke vorm van verraad. Ik zou hem nog genade kunnen tonen als hij was teruggekeerd en me eerlijk de waarheid had gezegd over zijn nederlaag, maar wie mijn toorn over zich heen heeft gehaald is nog lang niet jarig. Voor ik hem letterlijk wil grijpen en hem wil spiesen aan de punt van mijn mes, grijpt Vidic in en trekt hem overeind. Als een geslagen hond staat Parcifal voor me.
'A-alstublieft, heer Zaryn. Geef me nog een kans.'
'Je hebt genoeg kansen gehad.' Ik draai me om naa Vidic' bureau en open één van de laden, op zoek naar een voorwerp dat ik geregeld bij dergelijke situaties naar voren haal. Als ik het heb gevonden, haal ik het tevoorschijn en laat het glimmende lemmet door mijn handen glijden.
'Dit is de tanto, het wapen dat door Japanse samurai wordt gebruikt bij hun rituele zelfmoord, ofwel seppuku. Zij hadden een bijzonder groot eergevoel en wilden liever sterven dan zichzelf of hun meester te schande te maken.' Ik geef hem het mes in handen, dat hij door zijn klungeligheid bijna laat vallen.
'M-maar ik ben een vampier, hoe moet ik-' 'Ik was nog niet uitgepraat.' Als een professor voor zijn klas ga ik verder met mijn verhaal.
'Men snijdt met dit mes de buik open, van links naar rechts en als het nog mogelijk is, een snee naar boven om de aorta te raken.' Parcifal staart me zowel walgend als niet-begrijpend aan. Ik weet wat hij denkt. Dit zal hem niet doden, wel pijn en vieze kleding bezorgen, maar niet doden. Maar zoals ik al zei, ik was nog niet klaar.
'Dit mes bestaat voor vijftig procent uit puur zilver, waardoor jouw pijn ongeveer overeen zal komen met die van een mens die exact dezelfde daad pleegt. Alleen heb jij nu niet het voorrecht om te sterven. Hierna zal je grove misstap vergeven worden en beginnen we weer met een schone lei.'
Hij is nog bleker weggetrokken dan eerst. Toch blijft mijn blik strak.
'Nu, waar wacht je op?' Op dat moment wordt er weer op de deur geklopt. Verdomme, ik was net bezig een belangrijke straf uit te voeren. Wat denkt-
'Lieverd?' Ik nader de deur en vang dan de geur op van Pandora. Ik had verwacht dat ze nog zou slapen. Ik open de deur en aai langs haar wang als begroeting.
'Goedenacht, lief. Ik hoop dat je goed hebt kunnen rusten. Ik moet even een vonnis voltrekken. Ik weet niet of het verstandig is om hier getuige van te zijn.' Ik laat mijn blik even over haar jurk glijden, die haar lichaam perfect omlijst. Dit aangezicht alleen al doet ongeremde gevoelens van lust door mijn lijf jagen. Ik weet dat ik bij onze slaapkameractiviteiten niet altijd even voorzichtig en teder ben en ik haar vaker dan eens onbedoeld pijn heb gedaan op de een of andere manier. Toch doe ik mijn uiterste best om me in te houden, hoewel dat moeilijk is als men eenmaal bezeten is van lust. Ik merk dat ze mijn herkenbare blik ook heeft opgevangen, maar ik herstel me gauw en draai me weer om.
'Als je wil blijven, zou ik het op prijs stellen dat je de deur sluit.'

No growth of the heart is ever a waste

Lise - Burger
Wanneer ik de deur open trek zie ik twee mensen staan: Fjodor en iemand die ik niet ken.
Fjodor verontschuldigt zich voor wat hij heef gedaan en hoewel ik dit gesprek al honderd keer heb gevoerd in mijn hoofd, weet ik nu niet wat ik moet zeggen.
'Kom maar binnen, allebei, het is niet veilig buiten,' zeg ik terwijl ik aan de kant ga staan. Beide mannen stappen naar binnen en ik leg een vinger op mijn lippen en wijs naar boven, om duidelijk te maken dat ze zachtjes moeten zijn.
'Met jou praat ik zo wel,' zeg ik tegen Fjodor. Ik voel me niet echt comfortabel in wat ik draag en sla de mantel nog wat beter om me heen. Vervolgens richt ik me op de onbekende man. 'Wie ben jij en wat moet je?' vraag ik, ik moet voorzichtig zijn. 'En ook belangrijk: waar kom je vandaan, je bent niet Duits,' zeg ik, ervanuit gaande dat hij me wel verstaat. Ik ben te zenuwachtig om te blijven staan en hang daarom een pot water boven het vuur, nog niet helemaal zeker wat ik mee kan doen. Ach, als het echt gevaarlijk wordt kan ik dat water nog altijd over iemand heen gooien.

Kort, sorry, maar ik zit op mijn iPod en dat is het toppunt van irritant.:'D

everything, in time

Jena Berkhoff - Einzelgänger

Ik zag de verbazing op zijn gezicht toen ik hem die vragen stelde en schaamde me ergens diep. Dit waren dingen die ik had moeten weten en toch wist ik ze niet. ‘Je weet niet.. van de clans? Al goed, ik leg uit. Talenten, vampiers die goed zijn in vechten. Of denken. Vooral vechten. Zulke einzelgängers zijn sterk voor de groepen van de clans die ze moeten pakken. Soms winnen ze, soms verliezen ze. Als je groep ziet, vlucht. Ren. Zijn heel sterk,’ antwoordde hij en liet zijn ogen vervolgens over me heen glijden. Ik knikte licht ter bevestiging dat ik hem begreep, inzoverre me dat gelukt was vanwege zijn gebrekkige duits. ‘Schatje, waarom ga je niet met mij mee vannacht? Hier blijven staan bij een Rus die niet eens behoorlijk Duits kan za ook wel vervelen. Bovendien ben ik heel benieuwd wat er onder die laag kleding van je zit,’ zei Werner en bij zijn laatste zin kwam hij op me afgelopen om vervolgens zijn arm om me heen te slaan en breed te grijnzen. Ik wierp hem een dodelijke blik toe en siste zacht. ‘Ik moet naar Lise. Schuur bij haar huis, is warm,’ zei Ilja en liep daarna richting het huis. Lise, de onbekende jonge vrouw had in iedergeval nu een naam gekregen. Langs me begon Werner iets in een andere taal naar hem te roepen terwijl hij me mee trok. Grommend trok ik me los, haalde uit met mijn vuist maar kennelijk zag hij hem aankomen en ontweek deze. ‘Jij, jij! Argh!’ riep ik naar hem en schoot weer op hem af, beukte hem in zijn buik waardoor we samen op de grond vielen. Zo vlug als ik kon klemde ik hem op de grond en sloeg met al mijn kracht in zijn gezicht. ‘Ik.ben.jou.schatje.niet!’ siste ik, sprong overeind en gaf hem nog een harde trap na. Ik wilde wegrennen, achter Ilja aan, maar kwam niet ver toen ik een hand om mijn enkel voelde die me vervolgens hard onderuit haalde. Ik gromde, trapte in de richting van zijn gezicht maar miste die terwijl hij lachend overeind sprong. Even wreef hij over zijn gezicht, de plek waar ik hem geraakt had, en boog zich daarna over me heen terwijl hij mij nu op de grond geklemd hield. ‘Net niet snel genoeg schatje,’ zei hij waarop ik weer licht siste en hem vervolgens probeerde te raken met mijn knieën. ‘Laat me los!’

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

Haha, dat begrijp ik wel ja :'D Ik ga wel gewoon Engels spreken, if you don't mind c: Dan is het ten minste nog duidelijk dat Adrian dus echt geen woord Duits kan

Adrian Duncan Ross - Amerikaanse Soldaat
Terwijl ik in mijn handen wrijf om ze warm te houden wacht ik voor de deur. Net als ik me afvraag of ik nog een keer moet bellen komt er een figuurtje tevoorschijn. Een vrouw, aan haar postuur te zien, gehuld in een rood kledingstuk. Het ruitje van de voordeur is van mat glas, waardoor ik haar niet erg goed kan zien. “Hello? Miss?” begin ik, maar ik heb geen tijd om uit te leggen wat ik hier kom doen omdat er een onbekende man aan komt gelopen en me onderbreekt. Ik kijk hem even geringschattend aan, maar hij trekt geen wapen en probeert me niet meteen in te rekenen of iets dergelijks. Dan zal het wel geen nazi zijn, want het Amerikaanse uniform dat ik draag is goed te herkennen. Ik hoor hem wat tegen de vrouw zeggen, die de deur ondertussen heeft open gedaan. Waarschijnlijk Duits, ik versta er namelijk geen woord van. Aan de manier waarop de vrouw de deur wat verder open doet en opzij stapt begrijp ik dat ze ons binnen laat. Toch laat ik de andere man voorgaan, aangezien ik haar nog steeds niet kan verstaan en haar misschien dus verkeerd heb begrepen. De warmte van het huis is een welkome afwisseling van de barre kou buiten en zodra ik binnen sta sluit ik voor een moment genietend en vermoeid mijn ogen. Dan bedenk ik me dat ik me bij een mogelijke vijand in de kamer bevind en ik open ze weer. De vrouw richt zich net tot mij, maar ik begrijp niet wat ze zegt en hulpeloos kijk van haar naar de onbekende man, maar beiden zwijgen ze. De vrouw loopt weg en gaat in de weer met een pot waarin ze waarschijnlijk water kookt. “Terribly sorry, but I don’t understand y’all.” Ik wacht even, in de hoop dat ze de hint begrijpen, maar om er zeker van te zijn voeg ik nog toe: “I’m American.”

Lol, ik hoor die zinnen echt in mijn hoofd met dat accent dat Brad Pitt in Inglorious Bastards heeft :’)

Pandora Zaryn - Echtgenote Alchar
Zodra de deur open ga en ik Alchar zie glimlach ik. Ik leg kort mijn hand op de zijne, als hij die over mijn wang laat gaan. Ik wil me verontschuldigen dat ik stoor, maar hij is me voor. “Goedenacht, lief. Ik hoop dat je goed hebt kunnen rusten. Ik moet even een vonnis voltrekken. Ik weet niet of het verstandig is om hier getuige van te zijn.” Terwijl ik tevreden merk dat hij zijn blik over mijn lichaam laat glijden gluur ik over zijn schouder de kamer in. Ik zie Vidic staan, naar wie ik kort glimlach, en een derde man, van wie de onbekende geur kwam die ik eerder rook. Parcifal, is zijn naam volgens mij. Hij lijkt in zijn eigen wereld te zijn en kijkt met ogen die groot zijn van angst naar iets dat hij in zijn hand houdt. Ik volg zijn blik, en zie het beruchte mes liggen. Alchar heeft hem me wel eens laten zien, en ik ben een keer eerder bij een straf geweest die met dit mes werd uitgevoerd. Alleen zij die het verdienen te lijden worden gestraft met het mes.
Ik trek mijn blik los van de man en kijk Alchar in zijn ogen. Kort zie ik een flits van verlangen in zijn blik, en dat pleziert me. Er is niet veel waar ik onzeker over ben, maar gek genoeg blijf ik altijd bang dat Alchar op een dag genoeg van me zal krijgen en een ander zal zoeken. Als machtig vampier heeft hij namelijk genoeg vrouwen die aan zijn voeten liggen, sommige uit oprechte bewondering of zelfs iets dat op liefde lijkt, maar de meeste puur en alleen omdat ze hopen hogerop te komen door hun benen te spreiden voor iemand zoals hij. Ik vertrouw Alchar, maar toch vervullen al die bewonderaarsters me met ongegronde jaloezie. Elke keer dat Alchar ook maar enigszins blijk geeft van waardering voor iets wat ik doe, voel ik me enorm bewonderd en geliefd. Daarom laat ik een klein, scheef glimlachje zien als reactie op zijn blik, maar zodra hij zich herstelt en omdraait doe ik hetzelfde. Dit is geen gepast moment om dat soort streken uit te halen. “Als je wil blijven, zou ik het op prijs stellen dat je de deur sluit.” Ik knik en sluit zacht de deur achter me. “Ik blijf hier. Hallo Vidic, Parcifal.” zeg ik en ik begroet beide mannen met een knikje. Dan stel ik me een stukje van Alchar op en vouw mijn handen op mijn rug. Ik vraag me af wat deze Parcifal heeft misdaan en hoe hij gestraft zal worden..

Vidic Zeitlin - Kapitein clan Alchar.
Ik neig mijn hoofd naar Alchar en Pandora, maar wanneer ik hen elkaar zulke intieme blikken zie toewerpen, kijk ik weer strak naar Parcifal. Hij staart nog steeds ontdaan naar het lemmet in zijn handen, alsof hij niet snapt wat er van hem verwacht wordt. Natuurlijk weet hij dat heel goed.
Het is een gruwelijke straf, pijnlijk en allegorisch. Heel vaak wordt hij niet opgelegd, al zijn het aantal gevallen de laatste tijd wel toegenomen. Mja, ook voor onsterfelijken zijn het duistere tijden. Het lijkt wel of de Mausers en Colts onze eeuwenoude oorlog met hun schoten terug hebben opgeschrikt en aangewakkerd.
'Hallo Vidic.' Pandora's stem is zoals altijd zacht en vriendelijk en staat in schril contrast met de kille sfeer in mijn bureau. Ik buig lichtjes voor haar, vluchtig glimlachend. ‘Goedenavond.’
Ze ziet er gewoonweg prachtig uit en ik verplicht mezelf terug naar Parcifal te kijken voor het ongepast wordt. Ik voel er weinig voor om zijn plaats in te nemen.
Straks zal Viktoria in mijn gedachten vervangen worden door Pandora en ik kan eerlijk gezegd maar moeilijk wachten tot het zover is. Dan beweegt Parcifal het mes een beetje, zodat het blikkert in het kaarslicht en mijn aandacht opnieuw op het vonnis vestigt.
De ellendeling heeft blijkbaar zijn enige kans op clementie in Pandora herkent en kijkt haar smekend aan. Ik schraap mijn keel zodat hij weer ineen krimpt. ‘Heer?’ zeg ik, om Alchar’s aandacht terug op hem te richten. Pandora’s aanwezigheid raakt hem al even hard als mij.

Home is now behind you. The world is ahead!

Humble schreef:
Lise - Burger
Wanneer ik de deur open trek zie ik twee mensen staan: Fjodor en iemand die ik niet ken.
Fjodor verontschuldigt zich voor wat hij heef gedaan en hoewel ik dit gesprek al honderd keer heb gevoerd in mijn hoofd, weet ik nu niet wat ik moet zeggen.
'Kom maar binnen, allebei, het is niet veilig buiten,' zeg ik terwijl ik aan de kant ga staan. Beide mannen stappen naar binnen en ik leg een vinger op mijn lippen en wijs naar boven, om duidelijk te maken dat ze zachtjes moeten zijn.
'Met jou praat ik zo wel,' zeg ik tegen Fjodor. Ik voel me niet echt comfortabel in wat ik draag en sla de mantel nog wat beter om me heen. Vervolgens richt ik me op de onbekende man. 'Wie ben jij en wat moet je?' vraag ik, ik moet voorzichtig zijn. 'En ook belangrijk: waar kom je vandaan, je bent niet Duits,' zeg ik, ervanuit gaande dat hij me wel verstaat. Ik ben te zenuwachtig om te blijven staan en hang daarom een pot water boven het vuur, nog niet helemaal zeker wat ik mee kan doen. Ach, als het echt gevaarlijk wordt kan ik dat water nog altijd over iemand heen gooien.

Kort, sorry, maar ik zit op mijn iPod en dat is het toppunt van irritant.:'D

No growth of the heart is ever a waste

[Oké, sorry. Maar ik ben de draad helemaal kwijt Zijn Ilja en Jena nu in he thuis van Lise, of? o_o En wie is precies die Werner? Help me even, haha. Want ik heb al heel lang niks geschreven.. ]

Oja, Merida = Statler

[ bericht aangepast op 21 jan 2012 - 18:56 ]

"I shut my eyes in order to see.'

No problem, I'll explain :].
Ilja (Fjodor) en Adrian Ross staan voor Lises deur. Jena is in gevecht met Werner, een fictief personage dat ik heb verzonnen. Hij is een oude rivaal uit Ilja's (Fjodors) jeugd. Dus je kan eventueel hem een flinke mep geven en dan Jena leren kennen .

No growth of the heart is ever a waste

ILJA OOK GOED.:c
Het is ook zo verwarrend allemaal.(joehoe)

everything, in time

Lise - Burger
O God, een Amerikaan. Fijn, volgens mij is mijn Engels nog slechter dan het Duits van Fjodor.
'Who is you and what you need?' vraag ik met een ongelooflijk accent. Toen Ilja Duits praatte was het nog leuk, daar kon ik wel om lachen, maar nu ik mezelf zo moeilijk kan uiten is het toch niet meer zo leuk. In plaats daarvan is het eigenlijk best frustrerend.
'We have to be eh.. silent. Gabriele sleeping up,' zeg ik vervolgens en ik wijs naar boven. Even kijk ik Ilja hulpeloos aan, kan hij soms geen Engels spreken? Die Amerikaan is hier in Duitsland, dan moet hij ook Duits kunnen spreken!
Het water van de ketel begint zachtjes te pruttelen, mooi, dan heb ik nu officieel een wapen achter de hand, mocht het nodig zijn.
'Shit,' mompel ik eerder in mezelf. Twee mannen in huis, een vreemde en Ilja, met wie ik dus nog serieus moet praten. Dat is eigenlijk iets wat ik eerst wil doen, ik wil eindelijk die antwoorden en nu is hij op komen dagen, is er weer een of andere vreemde bij. Tot nu toe verliep mijn leven in de oorlog redelijk rustig, maar die rust verdwijnt steeds sneller en ik weet eigenlijk niet of ik wel wil weten hoeveel risico's hieraan verbonden zijn.
Executie, dat is het woord dat steeds door mijn gedachten schiet en ik realiseer me steeds meer dat Gabriele gelijk had. Niet leuk om toe te geven, maar wel nodig. Bovendien heb ik ook mijn eigen regel gebroken: geen man in huis. Tada, er staan er nu twee voor u.

everything, in time

Fjodor - Einzelganger/soldaat RA.

Echt blij om me te zien is ze niet. Ik kan het haar niet kwalijk nemen. Ik merk hoe de blik van de man van de vrouw naar mij glijdt, als ware een roep om hulp. Ik begrijp niet waar hij mijn hulp voor nodig heeft. En dan verraadt zijn taal dat hij niet van hier is, iets wat ik al vermoedde. Ik had gelijk. Hij is Amerikaans.
'Met jou praat ik zo nog wel,' hoor ik Lise zeggen, waarna we naar binnen stappen. Ik ben nog steeds op mijn hoede voor een eventueel mes in mijn rug door die geschifte huisgenoot van haar, maar gelukkig ben ik voorlopig veilig. Mijn Sovjet uniform ligt nog steeds verscholen onder een laag hooi in de schuur. Communiceren met die Amerikaan gaat nog lastiger worden dan het communiceren met Lise. Ik ken geen enkel Amerikaans op 'hello', 'yes' en 'no' na. Nu moet ik zeggen dat kameraad Stalin er ook niet zo op zat gebrand het volk Engels te leren om het communiceren met westerlingen te vergemakkelijken. Onmerkbaar slaak ik een zucht, mijn linguïstieke onkunde vervloekend. Ik voel me zo vreselijk hulpeloos soms, wat me enorm beschaamt. Nu staan we binnen en ik gebruik de gelegenheid om het interieur in me op te nemen. Het ziet eruit als een jachthuis, warm ingericht met verschillende portretten en schilderijen, waaronder eentje van Hitler zelf. Ik heb het vermoeden dat Lise niet achter die beslissing stond.
'Ilja,' zeg ik en steek de hand uit naar de Amerikaan. 'Jij... wat doe je hier?' vraag ik dan in gebroken Duits aan de Amerikaan aangezien ik me toch echt afvraag waar hij vandaan komt. Het is op z'n zachtst gezegd zeer risicovol om zo diep in vijandelijk terrein door te dringen. Tenzij.. tenzij hij een gevangene is, zoals ik.
Dan bedenk ik me ineens de vampier Jena, die nog in aanwezigheid van Werner moet zijn. Mijn ogen flitsen even de kamer door, besef me dat het nu wel heel verdacht zou zijn als ik zou wegglippen. Hopelijk is ze in staat Werner van zich af te schudden, of beter nog: te vermoorden en toevlucht te vinden in de schuur.

No growth of the heart is ever a waste

Alchar - Clanleider.

'Heer,' hoor ik Vidic zeggen waarna ik me naar hem omdraai.
'Ja?' vraag ik op mijn gewoonlijke monotone stem. Ik volg zijn blik naar de inmiddels trillende Parcifal.
'Ik wil niet dood, alstublieft, help me,' smeekt deze en wendt zich tot mijn vrouw. Het mes bungelt slapjes in zijn handen.
'Laat haar hierbuiten, lafaard,' sis ik. Ik zet alles op alles om mijn kalmte te bewaren, iets wat door de almaar gekker wordende capriolen van die idioot moeilijker wordt.
'Nu, Parcifal. Ik heb belangrijkere zaken te doen dan naar jouw gejammer te luisteren. Als je het lef hebt gehad om me in mijn gezicht voor te liegen, wees dan een man en heb ook de moed om de consequenties te aanvaarden.' Met een gruwende blik staart hij naar het mes. Het scheelt weinig of hij barst in huilen uit. Het verbaast me dat deze man, normaal een bijzonder capabele moordenaar, nu ineens op het randje van instorten staat. Al moet ik nageven dat deze straf een van de pijnlijkste is uit het boekje. Ik zet een paar stappen opzij en wijs naar de vrij gekomen plek.
'Ik adviseer om te gaan zitten, het voorkomt dat je valt en iets raakt mocht je eventueel het bewustzijn verliezen.' Ik zeg het op een iets zachtere toon als de voorgaande woorden, waarna Parcifal gedwee doet wat ik zeg en gaat zitten. Ik verwacht nog meer smeekbedes en zielige ogen, maar ik zie Parcifals blik in een flits harder en zelfverzekerder worden. Dan houdt hij het handvat stevig vast, draait het 180 graden zodat het lijnrecht op zijn lichaam staat en boort het met een hoge snelheid in zijn buik. Hij schreeuwt niet, kreunt alleen maar als hij de daad uitvoert. Het bloed sijpelt om zijn hand en besmeurt zijn blouse, maar vol overtuiging gaat hij door, tot hij het mes met een laatste schreeuw laat vallen en vervolgens zelf ineen zakt in een plas bloed.
'Goed Parcifal, ik hoop nu dat je het belang van eerlijkheid en gehoorzaamheid inziet.' Geloof het of niet, ik heb daadwerkelijk een stukje bewondering voor deze man gekregen, al is het maar om het feit dat hij weigerde te schreeuwen en daardoor het hele kasteel te laten horen van zijn leed. Ik stap over hem heen en open de deur.
'Vidic, verwijder hem even uit je kantoor. Dan kunnen we verder met ons gesprek.' Als Vidic zich van ons heeft af gedraaid, draai ik het hoofd naar Pandora, die zich groot probeert te houden, maar toch subtiel ergens iets van zichtbare walging in haar ogen verraadt. En vreemd is het niet, want als ze aanwezig is bij mijn straffen, zijn ze doorgaans niet zo bloederig als deze. Als ik in een genadige bui ben, komen overtredingen er zelfs met een donderpreek vanaf.
'Ik had wellicht beter vooraf kunnen waarschuwen,' zeg ik met een zuinig glimlachje en aai kort langs haar rug. De neiging ontstaat al gauw om de hand af te laten dwalen naar haar kont, maar ik besluit al gauw dat zoiets uit den boze is in gezelschap, ook al ben ik de clanleider.
Ik heb het Pandora nooit verteld, aangezien ik niet iemand ben die dergelijke zaken graag deelt, maar ze is de eerste en enige vrouw in mijn leven die me zo heeft kunnen betoveren. In mijn jonge jaren gaf ik slechts toe aan vlagen van hartstocht, bande elke mogelijke vorm van 'liefde'. Ik nam me ook heilig voor om nooit verliefd te worden. Zoiets was achterlijke sentimentele zooi die de gevechtsgeest ondermijnde. En zie me nu eens, inmiddels bijna exact 100 jaar getrouwd met de vrouw die me elke keer opnieuw blijft verbazen.

No growth of the heart is ever a waste

Jena Berkhoff - Einzelgänger

Hoeveel ik me ook probeerde los te worstelen uit Werner’s greep, echt lukken wilde het niet dus gaf ik het op. Doodstil bleef ik liggen en hield mijn blik afgewend van het zijne. Ik zou toeslaan wanneer hij het niet verwachte. Licht voelde ik de aanraking van zijn neus die hij over mijn wang en nek heen liet gaan om zo mijn geur op te snuiven. Vanbinnen kookte ik van woede, hij was nog niet jarig als ik los kwam. Ondertussen liet ik mijn blik over de sneeuw heen gaan, opzoek naar iets scherps waarmee ik hem kon verwonden. Shit, waar kon ik hem überhaupt mee verwonden of, iets wat ik nu dolgraag wilde, doden? Mijn blik viel op een scherp stuk hout, of het nut had? Geen idee maar ik zou hem in iedergeval laten voelen dat er met mij niet te spelen viel. Hij grinnikte zachtjes, mompelde iets in het Russisch.. Dat was het! Ilja en hij waren Russen want dat had Werner toch gezegd? Maar wie was Fjodor dan? Op dat zelfde moment voelde ik dat Werner’s greep verslapte, een flinke stoot met mijn knie en een kopstoot tegen zijn gezicht aan zorgde ervoor dat hij helemaal van me af ging waardoor ik weg kon komen. ‘Sukkel!’ siste ik naar hem en snelde naar het scherpe stuk hout toe. Zodra hij op me afgerend kwam draaide ik me naar hem om en stak hem met flinke kracht in zijn buik. Ik wist niet wat ik veroorzaakt had maar toen hij ineen gekrompen op de grond zakte was dat voor mij een teken om weg te rennen. Ilja had iets gezegd over de schuur van Lise, aangezien het me nu niet slim leek om in een boom te schuilen was dat het enige waar ik naar toe kon. Al snel had ik deze gevonden en voordat ik naar binnen glipte keek ik even vluchtig om me heen. Binnen klonken vage stemmen maar verder waren er geen tekenen dat ik achtervolgd werd. Achter in de schuur liet ik me met een diepe zucht op de grond zakken, trok mijn knieën op en begon licht met een van mijn lange krullen te spelen terwijl ik geconcentreerd luisterde naar de geluiden om me heen. Op dit moment was het voor mij het beste om goed op mijn hoede te blijven.

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

Lirit Isolde Hildegard - Einzelgänger/verrader

Vanaf een afstandje volgde ik, naar wat het leek, nogal een vurig gevecht. Het was dezer dagen toch tot me doorgedrongen dat ik niet meer de enige ben in dit bos. Even hapte ik in onmacht naar lucht, gevolgd door angstige gedachten. Het zou niet lang meer duren, voordat ik ontdekt werd en ik mij misschien wel bij een clan zou moeten voegen. Gefocust volgde ik nog steeds het gevecht. Eén of andere vent leek zich nogal op te dringen aan een vrouw die daar duidelijk niet van gediend was. De gedachte waarin ik mij afvroeg hoelang dit nog zou duren, werd bruut onderbroken door de vrouw die een paar fikse klappen uitdeelde. 'Sukkel,' hoorde ik haar hem toesissen. Precies op dat moment werd mijn aandacht getrokken door een bepaalde geur. Een geur die ik eerder had geroken een paar dagen eerder, toen ik sterk het gevoel had dat ik werd bekeken, een paar ogen brandden in mijn rug. Deze geur was nieuw voor mij, maar gaf mij een ongemakkelijk gevoel. Nog nooit had ik me dicht bevonden in de buurt van vampiers. Alleen op afstand toekijkend. Zou dit.. deze gedachte werd voor even verdrongen, toen ik de vrouw zag vluchten, richting de bewoonde wereld.

Een lichtje ging branden bij mij. Stel, stél je voor dat deze vrouw een vampier blijkt te zijn die zich net zoals mij verbergt in de bossen.. net zoals ik doe. Waar zij naartoe gaat, daar moet ik zijn. Misschien was het nog niets eens zo'n slecht idee om me bij iemand te voegen, met voorzichtigheid geboden.

"I shut my eyes in order to see.'

[Dit werkt echt niet met die foto van Statler ernaast :')]

"I shut my eyes in order to see.'