[RPG] Geen Weg Meer Terug 15 - Speeltopics

Hehe, ik lees nu een manga, en het hoofdpersonage ziet er heel Savoy-like uit c: Of in ieder geval lijkt hij precies op hoe ik Savoy altijd voor me zie. Dit is hem:

Yue
Zodra Savoy begint Maeve's geheugen te wissen draai ik me om en richt me volledig op het eten. Dit hoef ik niet te zien. Ik ben al langer mijn geheugen kwijt, en weet niets meer van voordat ik in de villa zat. Maeve's geheugen wordt maar voor een klein deel gewist, maar als nog voel ik me met haar verbonden als ze begint te smeken het te laten stoppen. Het voelt machteloos om niets meer te weten, geen herinneringen meer te hebben. Maar het is immers nodig, zodat Fjodor het niet kan zien. Bij die gedachte kijk ik even op van waar ik mee bezig was: het vlees nog een keer omdraaien zodat beide kanten egaal bruin worden. Fjodor wist dat ik nog niet lang vampier was, maar zelf weet ik niets meer over hoe ik ben getransformeerd. Dat betekent dat hij de rest van mijn verleden ook zou moeten kunnen zien. Ik voel een verwachtingsvolle kriebel door mijn maag schieten. Hij zou me kunnen helpen mijn herinneringen terug te krijgen! Maar als die Jonah waar Odile over vertelde hem vermoord, dan ben ik weer helemaal bij het begin. Ik heb werkelijk geen idee hoe ik anders mijn verleden terug zou moeten krijgen. Als ik de deur open gaan draai ik me om, en zie dat Maeve de kamer verlaat. Odile komt de keuken in gelopen en ik stap opzij zodat ze het eten kan bekijken. Ik blijf even stil, maar open uiteindelijk toch mijn mond. "Odile..? Ik vroeg me af... Nou, is het Jonah's plan om Fjodor te vermoorden?"

Savoy
Verbaasd en tevreden merk ik dat het me lukt. Het meisje voor me begint te vergeten wat er gebeurd is. Met een zelfvoldane grijns kijk ik naar haar als ik klaar ben, maar ze lijkt me niet te herkennen en kijkt me aan met een glazige blik in haar ogen. "Is er wat?" hoor ik haar vragen, en ik schud mijn hoofd. "Nee hoor, popje." Ik kijk haar zelfgenoegzaam na als ze de kamer uit loopt en ga op de bank zitten. Ik leun achterover en bedenk me wat voor nieuwe mogelijkheden dit voor me open legt. Ik was nooit zo geïnteresseerd in mijn gave en heb er nooit veel gebruik van gemaakt, maar als ik zo iemands geest kan beïnvloeden, wat kan ik dan nog meer? Kan ik mensen de meest belachelijke dingen laten geloven, simpelweg door het ze op te dragen? In dat geval zijn de mogelijkheden die ik nu heb eindeloos. Ik betwijfel echter of mijn gave zo ver gaat, maar de gedachte is interessant om mee te spelen. Even kijk ik op als ik Odile naar me zie kijken, en beantwoord haar glimlach. Zonder haar was ik immers niet op het idee gekomen dit ooit uit te proberen.

haha, ik stuur der wel naar binnen, het wordt dan alleen geen lange post, maar heb je wat te schrijven ^^

---

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Yasmin Kingsley
Hoe lang was hij van plan me te laten wachten? Ik ging rechtop zitten en vroeg me af of hij er überhaupt nog wel was, misschien was hij wel vertrokken zonder dat ik het door had. Ik stond op en merkte dat zijn geur er nog wel hing. Ik liep naar zijn slaapkamer deur en bleef even besluiteloos staan. Wat als hij nog sliep en ik hem wekte? Nee, hij was vast al lang wakker. Sinds ik een vampier was had ik gemerkt dat ik heel veel minder slaap nodig had om me gewoon goed te voelen. Mijn hand lag al op de deurklink, er was immers maar één manier om erachter te komen of hij al sliep of niet. Ik klopte zachtjes en opende vervolgens voorzichtig zijn deur. "Jonah?"


Zoals ik al zei, een korte post :A

---

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Odile - Goede vampier.

Ik hoor hoe er een deur opengaat. Even ben ik gealarmeerd dat het Savoy is die zijn wraak wil voor dat mes, maar ik vang al gauw de geur van Lewis op. Ik slaak een innerlijke zucht. Zou hij werkelijk denken dat ik achter Savoy aan ben gegaan? Zou hij dat echt.. geloven? De gedachte doet me zeer.
Ik hoor hoe hij op de grond neerploft. Hij zal er vast weinig voor voelen om naast me te gaan liggen. God Odile, ga verdomme slapen in plaats van te piekeren over deze dingen. Wacht tot hij weer nuchter is en probeer het dan nogmaals uit te leggen. Eigenlijk zou ik dat ook moeten doen.
'You are really fucking lucky that I'm too hammered to move,' hoor ik hem ineens zeggen. Ik draai me om en kijk hem een paar tellen verbouwereerd aan. Was dat een.. dreigement? Heeft Lew me zojuist bedreigd?
'Lewis, wat bedoel je daarmee?' vraag ik zacht. De neiging om er meteen 'geloof je me niet?' achter aan te gooien is enorm, maar ik dwing mezelf die vraag nog niet te stellen. Ik wil eerst antwoord op deze. Ik acht iedere man ter wereld in staat om me te bedreigen. Iedere man, op Lewis Triggs na.
Zou hij me pijn doen als hij de kans had? Fysiek pijn doen? Onder de dekens bal ik de vuisten. Nee. Dat zal ik niet pikken, nooit. Als ik gedwongen zal zijn om tegen hem te vechten, dan zij het zo.
Maar ik wil het niet...

---

No growth of the heart is ever a waste

Odile - Goede vampier.

En dan komt het antwoord toch, zij het totaal anders dan ik verwacht had.
'Ik heb me laten vertellen dat zat, kwaad en bloedgeil geen beste combinatie is,'zegt hij met een nietsverhullende grijns. Ik ben verbaasd, nee verbijsterd en meteen moet ik denken aan Chase, die een gevaarlijke mengeling van woede en lust bezat. Lewis... wie ben je? Bij het aanzien van zijn gezichtsuitdrukking vliegt er een rilling over mijn rug. Wat moet ik nu zeggen, wat moet ik nu doen? Moet ik.. bang zijn?
Ineens begint hij te lachen, steeds harder. De schrik is omgeslagen in een vleugje angst. Zijn gedrag is onberekenbaar. Ik heb het vermoeden dat ik nu alles kan verwachten. Komt dit nog door de alcohol? Is dit mijn verloofde? Een man die me uitlacht waar ik bij sta?
'Je bent op hem gevallen,' zegt hij dan. Ik bespeur een vleugje spot. 'Wie overkomt dat nou?' De grijns is nog steeds niet helemaal van zijn gezicht verdwenen.
'Je gelooft me niet, dus waarom zou ik ook maar moeite steken in een verklaring? De verklaring is wat ik je heb uitgelegd. Ik besef zelf ook dat het achterlijk klinkt, maar het is de waarheid Lewis. Maar ik vraag me af of ik dat aan je verstand kan brengen nu.' Het lijkt vreemd genoeg of ik in een klap weer nuchter ben. Ik mag dan misschien sneller dronken zijn dan Lew, de alcohol lijkt bij mij al nagenoeg uitgewerkt te zijn. Ik kan gewoonweg niet geloven dat hij denkt dat ik Savoy probeer in te palmen. Hoe dichter mannen bij je komen, hoe meer pijn dat ze je bezorgen. Godverdomme, IK ben degene die kwaad zou moeten zijn, niet Lewis!

---

No growth of the heart is ever a waste

haha, Lewis met wodka is beter dan Quinten met wodka(lol)

---

Do it scared, but do it anyway.

ik heb misschien iemand gevonden die wel mee wil doen (zit nog niet op q). Ze vind zichzelf alleen wat onzeker en onervaren is dat een probleem??

---

Do it scared, but do it anyway.

Ffuu, wilde gister al typen tot het internet eruit ging. Fack dat .
Arme Lewis, I feel sorry for him :o.
@ Sioux: Wat mi betreft niet ^^. Bij mij deed ook niemand moeilijk als nieuweling zijnde.

Odile - Goede vampier.

'Misschien omdat je om me geeft? Omdat je wil dat ik je geloof, dat je daardoor tot een miljoen keer zou herhalen...?' De woorden golven na in de lucht. Mijn keel is droog, ik vind de woorden niet om wat te zeggen. Natuurlijk wil ik dat hij me gelooft, maar het feit alleen al dat hij aan zou kunnen nemen dat ik wat met Savoy - out of all persons - begin, maakt me zo kwaad. Nee, woedend.
'Of is dat niet meer zo?' Hij laat zich tegen de muur vallen en zakt naar beneden. Hij is verslagen. Net zoals ik.
'Waarom begrijp je niet dat je meer voor me betekent dan wie dan ook?' De woorden komen er zacht uit, alsof ze niet eens rechtstreeks tot hem gericht zijn.
'Je weet wie ik was vroeger... Ik heb veel opgeofferd. Ik ben zelfs bereid hetgene dat me nog belangrijker is dan mijn eigen leven op te offeren om te zorgen dat jij en de anderen veilig zijn. Mijn vrijheid, mijn eer. Of wat er nog van over is. Dat moet toch iets zeggen van een zelfzuchtige vampier die leefde om te moorden?' Dan worden mijn ogen fel.
'Die alcohol kan niet meer. We worden er gek van. Jij ook. Op het moment kunnen we het ons niet veroorloven. Het zal niet lang meer duren en dan komt Jonah.' Ik kijk hem in de ogen. Hij ziet eruit als een verzopen hond. Ik sla de deken van me af en glip voorzichtig het bed uit. Ik stap op hem af, nog steeds wat op mijn hoede, en ga naast hem zitten.
'We zijn zo ver gekomen. Ik heb veel slagen verloren, maar ik zal er alles aan doen om deze oorlog te winnen. Voor ons allen. Maar dat kan ik niet alleen, Lewis.'

[ bericht aangepast op 23 feb 2012 - 10:55 ]

---

No growth of the heart is ever a waste

aawh, odile en lew zijn echt een goed duo en ik vind het ook nieet erg als een beginner joint, je moet immers ergens beginnen
als ik op de pc zit ga ik eens lekker met yasmin schrijven 8D

---

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

oke, dank jullie. Ik zal het haar zeggen en kijken wanneer ze tijd heeft om erbij te komen als ze nog wil:)

---

Do it scared, but do it anyway.

Yasmin Kingsley
Wat de..! Voor ik het wist vloog Jonah op me af en greep hij me bij mijn keel. Door dat ik zo overdonderd was door zijn verrassingsaanval reageerde ik niet snel genoeg en gooide hij me al tegen de muur aan. Ik ving nog net een glimp op van Jonah's tanden en ik moest toegeven dat die er erg angstaanjagend uitzagen. Ik had het afgelopen jaar weinig contact gehad met andere vampiers, laat staan dat ik een gevecht had gehad met één van hun. Er schoot een fikse pijn door mijn hoofd, maar minder dan ik gek genoeg verwacht had. Wat beduusd knipperde ik met mijn ogen, wreef over mijn achtehoofd en keek naar de muur waar zowaar een deuk in zat. Verbaasd gleed ik met mijn hand over de deuk. Was dit normaal voor een vampier?! God zijn dank was ik geen mens meer, het had mijn dood kunnen betekenen. Ik hoorde Jonah snauwen dat 'ik het weer was'.
"Ja, ik ben het," snauwde ik even geïrriteerd, mijn blik nog op de deuk in de muur gericht. Was hij geschift? Wie dacht hij wel niet dat ik was, een vampierjager? Ik trok één mondhoek op in een humorloos, scheef lachje.
"En ik besloop je niet, ik had geklopt. Je kan op zijn minst je excuses aanbieden, of ben je toch niet zo beleefd als je eigenlijk wilt overko-" Ik had me inmiddels omgedraaid en toen ik Jonah zag staan bleven de woorden in mijn keel steken. Verbaasd knipperde ik met mijn ogen, begon ik door die klap te hallucineren? Nee, hij stond echt naakt! Gauw sloot ik mijn mond en toen ik voelde dat ik begon te blozen wendde ik gauw mijn hoofd af.
"Wat moet je?" vroeg hij nog altijd even humeurig nadat hij me gewaarschuwd had dat nooit meer te doen.
"Ik vroeg me gewoon af hoe lang u nog van plan was me te laten wachten. Het is namelijk niet netjes om een dame te laten wachten, weet u?" antwoordde ik, hem niet langer meer tutoyeerde, misschien dat het zijn humeur wat zou verbeteren. Ik focuste me op de muur voor me en probeerde het beeld van de naakte Jonah te vergeten. Als ik had geweten dat hij zonder kleding sliep had ik wel twee keer nagedacht voordat ik zijn deur geopend had.
"Ik was ook benieuwd hoe u van plan was me op te leiden, heeft u dezelfde gave of kent u soms iemand met dezelfde gave?" Deze keer keek ik hem wel aan en focuste me enkel op zijn gezicht. Niet naar beneden kijken, dwong ik mezelf in gedachten.

[ bericht aangepast op 26 feb 2012 - 10:59 ]

---

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Haha ik heb Akinator twee keer in de mist laten gaan, maar de derde keer raadde hij mijn character wel .
-Geeft Lewis een bemoedigend schouderklopje-.

Odile - Goede vampier.

'Maar je mist het wel... Of niet soms... Wie je vroeger was?' Ik zwijg en staar voor me uit, de duisternis van de kamer in.
'Soms..' mompel ik. 'Het betekende een einde van de sleur en de kans om recht te plegen op een manier die voor mij voldeed. Al was het dan een satanisch genoegen om personen op de vreselijkste manieren te laten lijden. Ik heb.. nooit echt beseft hoe makkelijk het is om in een oud patroon terug te vallen. Als ik nu opgeef om te vechten voor alles wat me dierbaar is, zal ik weer worden wie ik ooit was. Het is gewoon..' Ik breek mijn zin af, vraag me af of het uberhaupt wel verstandig is om deze woorden de lucht in te gooien. Ik slik even. Hij moet het weten, toch? Hij heeft recht op mijn eerlijkheid.
'Het gevoel om iemand.. om over leven en dood te kunnen beslissen als god, dat is verslavend geweest voor me. Ik vond het prettig het geluid van mensen te horen als ik mijn mes door hun keel jaag. Arrogante klootzakken die dan ineens op de knieen zakken en me om genade smeekten. Heerlijk. Of onschuldigen, in dat geval was ik aangedreven door pure bloedlust. Ik moet zeggen.. ik denk niet dat het ooit volledig uit mijn systeem zal gaan. Ik ben vijftig jaar zo geweest.'
Er passeren opnieuw enkele minuten in stilte.
'Als het niet lukt... is het voor mij gedaan. Dan geef ik op.'
'Lewis...' fluister ik. Ik kijk hem met grote ogen aan, maar hij blijft treurig voor zich uit kijken.
'Je bent altijd de sterkste van ons geweest. Als jij opgeeft.. hoe moet het dan met mij? Met ons?' Het is niet meer dan een zachte gebroken fluistering. Wil ik het antwoord wel weten? Zou ik die eventuele klap op kunnen vangen?

---

No growth of the heart is ever a waste

Georgi Zjoekov :'D. Eerst gokte hij Chroestsjov (ja dit schrijf ik vast fout), daarna Che Guevarra en uiteindelijk had ie het goed :]. Al op het moment dat ik mijn geslacht en leeftijd moest invullen had ik zoiets van: ooh, Akinator gaat er vanuit dat ik een of andere popster a la Bieber zal kiezen x'D. Ik maak er een sport van om het hem zo lastig mogelijk te maken.
En nu ga ik proberen een serieuze scene te schrijven op Toybox . Oh dat is trouwens best lastig, kom ik nu achter.

Odile - Goede vampier.

Ik glimlach bij zijn woorden.
'Zachar is door hem opgeleid, je zou wel heel sterk zijn mocht je een vampier als hij verslaan. En ja, ik kan het afleren. Ik heb alleen tijd nodig. Dit huwelijk is.. het is als een sigaret voorhouden voor een roker. Ik merkte tijdens mijn wandelingen door de gangen dat ze naar me luisterden. Ik kon ze alles laten doen wat ik wilde zodra ik mijn naam noemde. Het is gewoon bizar,' zeg ik zacht en kijk weer voor me uit. Ik trek de benen op en vouw mijn armen er omheen. Een zielig hoopje vampier.
'Ik hou van je,' hoor ik Lewis zeggen, waardoor ik opkijk.
'Ik kan alleen niet toekijken hoe jij jezelf aan hém onderwerpt om onze zielige leventjes tussen deze muren in stand te houden. Ik kan niet zitten bestààn, terwijl jij aan zijn zij staan. Ik zou er gestoord van worden. Het idee dat ik je met hem moet delen, dat je met hem...' Ik slik even.
'Het gaat gewoon niet.'
'Luister, ik.. ik verzin daar wel iets voor. Ik zeg wel dat ik last heb van het een of het ander, zo heb ik me ook onder dat gesprek met Jonah geluld.' Ik probeer te glimlachen, maar het komt er niet hoopvol uit. Ik weet zelf goed dat Fjodor na bijna vijftig jaar op die huwelijksnacht wachten waarschijnlijk niet zit te wachten op smoezen. Die ellendeling heeft me al laten weten dat hij ernaar uitkijkt. Maar ik heb maar even nodig, totdat Jonah Fjodor om zal brengen. Als hij dat daadwerkelijk ter uitvoering brengt. Zo niet... Ik slaak een zucht. Zo niet, dan kan ik niet anders dan Lewis gelijk geven. Hij zou liever sterven dan overleven en weten dat ik aan een ander toebehoor. En ik? Ik zou nog liever sterven.
'We moeten het op z'n minst proberen.'

---

No growth of the heart is ever a waste

Ja inderdaad. Ik gooi heel vaak de Engelse en Nederlandse manier van schrijven door mekaar :'D. Epic. Ik ook een keer met die dude van Clan Of Xymox, wist ie ook niet.
Toybox zijn die overvrolijke 90's dance groep . Op een gegeven moment word je helemaal gestoord van die 90's songs en heb je echt wat cool down nodig x'D.

Odile - Goede vampier.

Lewis trekt me op zijn schoot. Nu ben ik begraven in zijn omhelzing. Ik snuif zijn geur op en sluit de ogen.
'It was fun while it lasted,' zegt hij dan. Mijn ogen schieten open en kijken Lew verbaasd aan.
'Ik kan eerlijk zeggen dat ik geen greintje spijt heb van mijn tijd bij jou,' voegt hij toe. Ik schud mijn hoofd, steeds heftiger.
'Doe niet alsof het allemaal voorbij is,' zeg ik, feller dan ik bedoeld had. Ik bal de vuisten, kijk naar beneden. Ik voel de tranen achter mijn oogleden prikken.
'Laat me niet voor niks vechten. Ik wil niet voor niks vechten. Ik wil niet..' Ik slik en breek mijn zin af, merk hoe een traan op mijn broek valt, achter een gordijn van felrood haar.
'Ik wil je niet verliezen,' fluister ik met hese stem. Want als ik hem verlies, verlies ik mezelf. Zo veel jaren dat ik me heb voorgenomen op eigen benen te staan, nooit mensen dichtbij te laten komen en al helemaal niet mannen. En zie me nu zitten. Mijn leven is waardeloos zonder hem. Lewis geeft me hoop en de kans om op z'n minst te proberen hier weg te komen! Maar als hij geen vertrouwen meer in ons heeft, dan is er voor mij geen reden meer om te vechten.
'Je hebt me toch niet voor niks ten huwelijk gevraagd?'

---

No growth of the heart is ever a waste

Quinten
Ik heb geen idee hoe lang ik hier al lig. Ook wat er buiten deze kamer gebeurt ontgaat me totaal, al zou dat ook gebeuren als ik gewoon bij hun was. Ik draai me een keer en lig nu met mijn gezicht richting de grauwe muur. Waarom was ik hier in hemelsnaam? Ik dacht terug aan minimale tijd dat ik vrij was. Die was goed en rooskleurig, maar helaas was die tijd niet voor lang. Op de een of andere manier kwam ik altijd in de problemen terecht als ik iets deed dat ik zelf wou. Wat als we ontsnapt zijn hier, bij wie zijn we dan? Ik had als enigste geen idee wat er zou gebeuren, weer was me dat totaal ontgaan. Soms werk ik er echt gestoord van om mens te zijn. Altijd maar die dingen die de rest wel had en ik niet. Ik pak mijn tekenblok uit mijn tas. Als ik er naar kijk zie ik dat mijn tekeningen door de jaren heen niet veel zijn veranderd. Meestal zijn het treurige of eenzame taferelen die gepaard gaan met verdrietige of kwade gedachten en gevoelens. Nooit had er iemand echt om me gegeven om de taferelen te veranderen. En als ik er zo over nadenk gaat dat ook niet gebeuren. Als ik straks alleen vrij ben, dan heb ik helemaal geen poot om op te staan. Verder zit er nog een vest en wat teken spullen in mijn tas. Geen geld of enige andere dingen die ik kan gebruiken. Zelfs nog niet eens een pasje om aan te tonen wie ik ben, die lagen verborgen in het kantoor in het weeshuis. De enige overtuiging die ik had was dat ik wist dat ik Quiten heet en dat ik 16 ben. Nou veel is dat ook weer niet. Ik zou niet weten wie mijn ouders waren of waar ik vandaan kwam. In de hoop om die twee dingen niet te verliezen begon ik ze op een nieuwe pagina van mijn blok op te schrijven. Steeds achterelkaar. Ik moest en zou deze gegevens onthouden, anders was ik helemaal verloren.

---

Do it scared, but do it anyway.

Heb er nog een vraag achteraan gegooid bij Yasmin, misschien kan je er nu wat mee? :A

---

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.