RPG || Project Morbid || Twee - Speeltopics

Een groep jongeren word uitgekozen voor een geheim project. Project Morbid. Ze zijn met niet veel maar ze zijn heel verschillend en afkomstig uit bijna alle werelddelen. Op het kleine eiland worden ze getraind en opgeleid zonder dat ze weten waarom, zonder te weten dat ze speciaal zijn, anders zijn. Want iedere mens heeft bepaalde Machten, ze moeten alleen maar tot uiting gebracht worden.

[ bericht aangepast op 23 juni 2012 - 20:27 ]

Soms ben ik het sterkste wijf ter wereld en soms ben ik een kwartelei.

Val Gray.

Ik glimlach zwakjes bij haar woorden.
'Ja, op dit gebied ben ik niet echt een kei geweest.'
"Pfoe, wat ben ik blij als het avond is zeg," zegt ze, nu al vermoeid. Laat staan dat ze hetgeen dat er komen gaat zal moeten doorstaan. Dan vliegen mijn ogen open bij haar woorden. Oh ja.. mijn verzoek. Jess kan het niet zien, want ze loopt van me weg. Ik slaak een innerlijke zucht. Je kan het niet maken, Val. Gewoon niet. Al is het maar om de moraal. Ik wrijf langs mijn slapen en op dat moment schiet er wat te binnen.
'Trouwens, ze houden de tijd bij, als je nu niet gaat lopen dan-' In een oogwenk heeft ze zich omgedraaid en met haar hand de lokken haar aan de kant geveegd. Ik voel haar hand op mijn voorhoofd. Met grote ogen kijk ik haar aan.
"Gaat alles nu goed met je?" vraagt ze. Mijn ogen flitsen kort naar de hare, waarna ze weer voor zich uit kijken.
'Om eerlijk te zijn.. is mijn geest nog niet helemaal zichzelf.' Ik kijk naar boven, waar de zon inmiddels fel schijnt.
'Ik ben behoorlijk blank dus ik kan redelijk slecht tegen zon. Misschien heb ik een zonnesteek opgelopen en heeft dat ergens impact gehad op mijn geest. Hoe dan ook laten mijn geestelijke processen wat te wensen over op het moment. Ik ben minder scherp dan normaal.' Ik glimlach kort.
'Ik ben iemand die meer denkt dan wat goed is, dus ik denk dat deze geforceerde pauze geluk bij een ongeluk is.' Ik neem een flinke hap adem, laat de rust even voor me heen glijden.
'Oh, moest je niet gaan rennen? Ik denk namelijk dat je al ver over de tijd zit. Het spijt me voor het ophouden.' Ik zwijg even na die woorden, drink mijn koffie op. Langzaam merk ik dat ik weer mezelf word, of tenminste: dat er herkenbare fragmenten terugkeren.
'Jess..' Ik neem even afstand van haar, draai mijn hoofd een kwartslag van haar af. Op de een of andere manier wil ik niet dat ze de kwetsbaarheid in mijn ogen ziet.
'Eh, ik wil je zeggen dat ik het heel erg waardeer. Wat je voor me hebt gedaan. Nu ik in een dusdanig vreemde geestelijke staat verkeer, is het redelijk veilig om het eruit te gooien, namelijk dat- Oh jemig, die redenatie slaat nergens op, wat een stom excuus. Dat ik werkelijk zulke onzin uitkraam.' Ik wrijf langs mijn voorhoofd.
'Hoe dan ook.. eh, ja. Dat is zo'n beetje wat ik wilde zeggen. Ik zal je niet meer ophouden, want volgens mij ga ik je in de problemen brengen.'

No growth of the heart is ever a waste

{Sorry, ik denk dat ik even een tijdje niet kan reageren... Ik ben net verhuist en moet voor internet zorgen 8D}

Quiet the mind, and the soul will speak.

Okay, sissie. ^^

Jess(ica) Alexis Lane.
'Trouwens, ze houden de tijd bij, als je nu niet gaat lopen dan-' Had ik Val horen zeggen, maar dat boeide me eerlijk gezegd niet. Ik luister niet naar iets wat je moet doen, dan doe ik het juist niet. Ik bepaal mijn eigen regels wel. Mijn hand bleef nog steeds op zijn voorhoofd. 'Om eerlijk te zijn.. is mijn geest nog niet helemaal zichzelf.' Had Val mijn vraag beantwoord. 'Ik ben behoorlijk blank dus ik kan redelijk slecht tegen zon. Misschien heb ik een zonnesteek opgelopen en heeft dat ergens impact gehad op mijn geest. Hoe dan ook laten mijn geestelijke processen wat te wensen over op het moment. Ik ben minder scherp dan normaal.' Ging Val verder met een korte glimlach. "Ehm, ja. Dat zou best kunnen, maar de zon schijnt pas net? Je had de hele tijd in de mist gerend, vriend." Nou ja, als het maar goed ging met hem. Anders is het misschien even beter als hij gaat zitten en nog rustig aan gaat doen. 'Ik ben iemand die meer denkt dan wat goed is, dus ik denk dat deze geforceerde pauze geluk bij een ongeluk is.' Ik knikte en luisterde alleen naar zijn woorden. Ik had mijn hand weer van zijn voorhoofd gehaald, en ik draaide me om. De zon scheen nu fel in mijn gezicht, en mijn ogen begonnen erdoor te glinsteren. 'Oh, moest je niet gaan rennen? Ik denk namelijk dat je al ver over de tijd zit. Het spijt me voor het ophouden.' Met dat ik dit hoor draai ik me abrupt om naar Val, en mijn ogen krijgen een onwetende met een tintje van boosheid in mijn blik. "Geen sorry meer zeggen Val." Ik zucht, en kijk eventjes weg. "Waarom zeg je dat toch telkens? Waarom sorry?" Ik draai me om. De zon schijnt nu volop, en ik knijp mijn ogen half dicht vanwege de zon. "Heeft iemand jou wat ergs aangedaan dat je telkens denkt dat het jou schuld is? Zit je nog ergens mee?" Ik draai me weer om, en kijk in zijn ogen. Ja, dus. Ik weet het wel zeker. 'Jess..' Hij neemt afstand van me, en draait zijn hoofd van me af. Bedenkelijk kijk ik naar hem, en ik wou net mijn hand naar zijn hoofd brengen tot hij zijn mond open doet. 'Eh, ik wil je zeggen dat ik het erg waardeer. Wat je voor me hebt gedaan. Nu ik in een dusdanig vreemde geestelijke staat verkeer, is het redelijk veilig om het eruit te gooien, namelijk dat- Oh jemig, die redenatie slaat nergens op, wat een stom excuus. Dat ik werkelijk zulke onzin uitkraam.' Hij wrijft langs zijn voorhoofd. 'Hoe dan ook.. eh, ja. Dat is zo'n beetje wat ik wilde zeggen. Ik zal je niet meer ophouden, want volgens mij ga ik je in de problemen brengen.'
Ik voel de woede opkomen, en voor ik het wist had ik ook Val een rode handafdruk op zijn wang gegeven. "Pardon? Jij kraamt onzin uit? Je zegt sorry voor dingen die niet verkeerd zijn?" Gefrustreerd draai ik me om, en zet mijn handen in mijn zij. Pfft. Even tot rust komen. Oké, Jess sluit je ogen en houdt je in. Ik sluit mijn ogen, en bekom even tot rust van wat er net gebeurd is. Dan schiet het door mijn gedachten dat ik Val een klap heb gegeven. Mijn ogen schieten open, en ik draai me snel om. "Sorry Val." Ik geef hem een zachte kus op zijn wang, waar ik hem zonet een klap heb gegeven. "Het spijt me, maar waarom zeg je dan ook zulke stomme dingen?" Vraag ik met een licht gefrustreerde toon.

Don't walk. Run, you sheep, run.

I understand ;].

Val Gray.

"Ehm, ja. Dat zou best kunnen, maar de zon schijnt pas net? Je had de hele tijd in de mist gerend, vriend," zegt Jess. Ik knik.
'Klopt. Ik ben er alleen nu extra vatbaar voor, dat is eigenlijk waar ik op doelde.' Ik wil een slok koffie nemen, maar besef me dan dat ik mijn kopje al leeg heb. Ik besluit dan dat het wellicht verstandig is om de schaduw op te gaan zoeken.
"Waarom zeg je dat toch telkens? Waarom sorry?" zegt ze dan ineens fel. Ik draai me naar haar om, verrast door haar felle uithaal.
'Eh-'
"Heeft iemand jou wat ergs aangedaan dat je telkens denkt dat het jouw schuld is? Zit je nog ergens mee?" Ik knipper een paar keer verbijsterd met de ogen.
'Nee, ik zit nergens mee. Niet voor zover ik weet. Het is alleen..' Ik stop mijn zin. Hoe leg ik het uit? Ik ben niet goed in delicate onderwerpen, helemaal niet als ze om mij gaan.
'Aah!'
Voor ik met mijn ogen heb kunnen knipperen, voel ik een scherpe pijn op mijn wang. Mijn hand vliegt gauw naar de plek des onheils, terwijl ik Jess verbouwereerd aankijk.
"Pardon? Jij kraamt onzin uit? Je zegt sorry voor dingen die niet verkeerd zijn?" De frustratie, zo niet woede is duidelijk in haar stem af te lezen. Ik wil me verontschuldigen, maar slik die woorden nog net in. Ze heeft zich inmiddels van me afgedraaid. Ik draai me op mijn beurt zwijgend om. Op het moment is het niet verstandig te spreken. Er passeert een moment van stilte. Ik weet zeker dat die zes minuten al lang voorbij zijn. Ik besluit er geen opmerkingen meer over te maken. Het is de eerste keer dat iemand me heeft geslagen, op de plagerijtjes in mijn jeugd na.
'Sorry Val,' hoor ik dan achter me. Ineens voel ik Jess' lippen op mijn wang. Mijn ogen schieten open.
'Het spijt me, maar waarom zeg je dan ook zulke stomme dingen?' Ik zwijg even en probeer te achterhalen wat ze bedoelt. Moge het duidelijk zijn dat mijn verontschuldigingen bij haar niet in goede aarde vallen, al zijn ze gemeend.
'Ik wil mensen geen pijn doen en ik wil geen last tot mensen zijn. Dat is het zo ongeveer. Ik ben me er ook wel van bewust dat het onmogelijk is iedereen tevreden te stellen, maar ik doe mijn best. Er is me meerdere keren verteld dat ik assertiever moet worden en meer om mijn eigen geluk moet geven dan dat van anderen, maar het punt is dat als ik een ander gelukkig zie, ik dat ook ben. En omgekeerd geldt hetzelfde. En dan is er nog de ratio die me vertelt dat deze manier van denken totaal verkeerd is.' Er speelt een glimlachje om mijn gezicht.
'Hoewel ik soms onsympathiek kan overkomen, is niks minder waar. Ik zie en onthoud dan meer dan gemiddeld. Dus ook karakters van mensen en hun ware intenties. Zoals ik al zei, ik denk teveel na. Dit is kennelijk bij mij het gevolg.' Ik kijk op naar de lucht.
'Je gelooft het misschien niet, maar ik heb nog nooit iemand geslagen. Ik word zelden boos, ook al heeft iemand het in mijn ogen verdiend. Ik zou bijvoorbeeld boos moeten worden om het feit dat je me net sloeg, maar ik weet ergens in mijn achterhoofd dat je gelijk hebt.' Ik trek een mondhoek omhoog.
'Toch zou ik het op prijs stellen dat je het me gewoon zou zeggen in plaats van me te slaan.' Ik leg een hand op haar schouder.
'Hoe dan ook.. thanks, Jess. Ik ben op de een of andere manier weer wat meer helder dan net.'

No growth of the heart is ever a waste

Jess(ica) Alexis Lane.
'Ik wil mensen geen pijn doen en ik wil geen last tot mensen zijn. Dat is het zo ongeveer. Ik ben me er ook wel van bewust dat het onmogelijk is iedereen tevreden te stellen, maar ik doe mijn best. Er is me meerdere keren verteld dat ik assertiever moet worden en meer om mijn eigen geluk moet geven dan dat van anderen, maar het punt is dat als ik een ander gelukkig zie, ik dat ook ben. En omgekeerd geldt hetzelfde. En dan is er nog de ratio die me vertelt dat deze manier van denken totaal verkeerd is.' Vertelde Val me nadat ik mijn tirade had uitgelaten tegen hem. Val is een superlieve en aardige jongen met een zacht karakter, maar mensen kunnen hier misbruik van maken. Ze kunnen hem gebruiken voor weet-ik-veel-wat. Zou hij dan alsnog aardig tegen hun doen als ze hem bijvoorbeeld met de dood bedreigen? Valentin moet meer voor zichzelf opkomen. Hij werdt geen eens boos toen ik hem een klap gaf. Er speelt nu een glimlachje op zijn gezicht. Waarom? Ik heb hem zonet geslagen? Hij zou nu boos op me moeten zijn. Hij zou me moeten zeggen dat het verkeerd van me was, en ik dat niet meer moet doen. Dat hij dat niet pikt. Weet ik veel wat, maar in iedergeval moet er geen glimlach op zijn gezicht zijn.
'Hoewel ik soms onsympathiek kan overkomen, is niks minder waar. Ik zie en onthoud dan meer dan gemiddeld. Dus ook karakters van mensen en hun ware intenties. Zoals ik al zei, ik denk teveel na. Dit is kennelijk bij mij het gevolg.' Had hij verder verteld, en hij kijkt op naar de lucht. 'Je gelooft het misschien niet, maar ik heb nog nooit iemand geslagen. Ik word zelden boos, ook al heeft iemand het in mijn ogen verdiend. Ik zou bijvoorbeeld boos moeten worden om het feit dat je me net sloeg, maar ik weet ergens in mijn achterhoofd dat je gelijk hebt.' Ja, precies. Je moet boos worden, en misschien heb ik dan toch gelijk - maar je moet boos worden. Al is het alleen maar je stem een beetje verheffen.
Ik keerde mijn rug naar hem toe, en keek naar de zee. 'Toch zou ik het op prijs stellen dat je het me gewoon zou zeggen in plaats van me te slaan.' Ik voel een hand op mijn schouder, en ik draai mijn hoofd een beetje naar hem om. 'Hoe dan ook.. thanks, Jess. Ik ben op de een of andere manier weer wat meer helder dan net.'
Ik grinnik om zijn opmerking. Dat klinkt alsof ik die sufheid uit zijn hoofd had geslagen, en hij dan pas wat helderder werdt daardoor. Dan schiet het idee wat ik had, toen hij daar zonet op bewusteloos op de grond lag, door me heen. Mond op mond beademing. Hoe kwam ik er toch op? Ik denk dat Val, als hij dan weer bij bewustzijn kwam, en hij mij zag.. meteen weer flauw zou vallen, als hij ontdekte dat mijn lippen op die van hem geplant waren. Dat zou hij niet erg fijn vinden. Ik grinnik weer. Hij voelt zich al onwel worden als een meisje hem een knuffel geeft of zijn hand vasthoudt.
"Weetje," begin ik, en ik kijk weer naar de blauwe zee. "Toen jij daar zo bewusteloos lag te zijn.." Er kwam een glimlach op mijn mond. "Toen wou ik je eigenlijk mond op mond beademing geven." Gaf ik eerlijk toe. "Maar deed het toch maar niet, omdat ik weet dat je je dan kapot schrikt en weer onwel wordt. Net zoals bij elke aanraking van een meisje."

[ bericht aangepast op 20 maart 2012 - 22:36 ]

Don't walk. Run, you sheep, run.

Lol eigenlijk moet ik gaan slapen .

Val Gray.

Ze grinnikt door mijn woorden. Ik merk hoe ze me aankijkt met een speelse blik. Wat verrast kijk ik haar aan. Ik vraag me af of ik de gedachte die er door haar hoofd heen gaat wel wil weten. Hoe dan ook hoop ik dat ze niks vreemds van plan is.
'Weetje,' zegt ze met de onheilspellende grijns die niks dan ellende kan betekenen. Ik trek een flauw glimlachje.
'Gooi het eruit,' zeg ik droog.
"Toen jij daar zo bewusteloos lag te zijn.. toen wou ik je eigenlijk mond op mond beademing geven." Ik knipper een paar keer met mijn ogen, die weer verwijden. Mijn achterlijke plan had haast werkelijkheid kunnen worden, alleen zou ik er niks van merken omdat ik bewusteloos zou zijn. Niet te geloven. Misschien.. misschien is het nog wel uitvoerbaar. Oh verdomme Val, waar denk je toch aan op het moment? Stop met die idiote gedachten.
'Oh.. eh. Ik waardeer je bezorgdheid,' mompel ik. Jessica gaat rustig verder, maar de glimlach is nog altijd niet van haar gezicht verdwenen.
"Maar deed het toch maar niet, omdat ik weet dat je je dan kapot schrikt en weer onwel wordt. Net zoals bij elke aanraking van een meisje." Wat ongemakkelijk trek ik een mondhoek omhoog. Ik ben een watje, dit bewijst het. Op school dachten ze vaak dat ik een autist ben omdat ik systematisch knuffels ontweek. Ook heeft mijn mentor het een keer op een traumatisch verleden gegooid, maar dat heb ik nooit gehad. Het is hopeloos. Het is niet zo dat ik schuw ben van mensen of het vreselijk vind als ze me aanraken, het is alleen.. ik zucht. Het is.. ja, wat is het eigenlijk? Waar ben ik bang voor? De gedachte dat mensen ineens zo dichtbij zijn, ik vermoed dat dat de verklaring is. Maar Jess.. Ik had er geen bezwaar tegen toen ze bij me op bed kwam liggen. Ik voelde me op mijn gemak, alhoewel het wel was wennen. Zou ik het erg vinden, mocht ze me kussen? Nee. Ik zou waarschijnlijk voor het komende uur geen woord uit kunnen brengen, maar ik zou er geen bezwaar tegen hebben. Die verklaring is voor mij afdoende.
'Ik zou het niet erg hebben gevonden, mocht je het hebben gedaan,' antwoord ik dan naar waarheid.
'Misschien..' Nu is het mijn beurt om een subtiel speels glimlachje de ring in te gooien.
'.. zou ik het zelfs prettig hebben gevonden.' Ik draai me van haar af, kijk net zoals zij naar de zee.
'Immers, vond ik die kus op mijn wang ook niet onaangenaam,' merk ik droogjes op. Ik besef me nu donders goed in wat voor gebied ik me begeef. Ik sta aan de poort van het Labyrint. Het Labyring vol ongeschreven codes en wetten, het doolhof dat iemand compleet gek kan maken. Het labyrint van liefde en lust. Verboden gebied voor iemand als ik. Ik moet dus zorgen dat ik me omdraai en wegkom, voor ik er ook in verdwaal. Ik ben er niet klaar voor om te verdwalen en me heen te laten voeren waar mijn hart zegt waar ik heen moet gaan.
'Ik denk dat ik maar terug moet gaan, Jane Doe zal me wel vijftig keer willen zien opdrukken.'

No growth of the heart is ever a waste

Jess(ica) Alexis Lane.
'Ik zou het niet erg hebben gevonden, mocht je het hebben gedaan,' begon hij met wat hij wilde zeggen. Ik probeer niet verbaasd op te kijken, want ik heb mezelf beloofd om niet meer verbaasd of verrast te worden door Valentin Gray. 'Misschien zou ik het zelfs prettig hebben gevonden.' Ik merk dat hij net zoals ik naar de zee kijkt. 'Immers, vond ik die kus op mijn wang ook niet onaangenaam.' Geeft hij eerlijk toe. Oh, gekke rare Valentin. Vriendschappen en liefde hebben is zo anders. Net zoals dat een kus op je wang, en een zoen dat is. Je hebt nog geen idee wat de liefde inhoudt he, Val. Ik schudde zachtjes mijn hoofd. Oh, Val toch.
Eigenlijk had ik zin om mijn lippen op die van hem te planten om te kijken of het wel echt zo was wat hij zei. Kijk maar uit, straks doe ik het nog echt ook. Zijn zachte uiterlijk had een speels tintje bij gekregen, en ergens diep vanbinnen in mij.. vond ik het grappig. Hoe hij alles doet.
'Ik denk dat ik maar terug moet gaan, Jane Doe zal me wel vijftig keer willen zien opdrukken.' Oke, shit. Doe het nu. Of nee, wacht. Niet doen. Vanavond. Ja, dat is beter. Ik kreeg een onheilspellende glimlach op mijn gezicht, en ik keek weer naar hem om. "Oke, dat is goed. Doe voorzichtig aan. Ik heb niks aan een bewusteloze Val." Knipoogde ik. Wacht s effe. "Jane Doe? Wie the fack is dat nou weer?"
Hierna ga ik echt beginnen met rennen. Al heb ik er echt een hekel aan. Vroeger en nu in mijn leefomgeving moest ik ook altijd rennen. Voor bendeleden die dan achter me aankwamen of pooiers die wilden dat ik aan de slag ging voor hun. No way, dat ik dat ga doen. Zoals je kunt zeggen heb ik best een goede conditie, dus die acht rondjes maken helemaal niets uit. Kom maar op.

Don't walk. Run, you sheep, run.

Hahaha Jess begint er de lol van in te zien .

Val Gray.

Ik wend me weer van de zee af en mijn ogen kruisen nu die van Jess. De sinistere glimlach op haar gezicht verraadt weinig goeds. Ik trek even een wenkbrauw op in verbazing, om vervolgens de schouders op te halen.
"Oke, dat is goed. Doe voorzichtig aan. Ik heb niks aan een bewusteloze Val," zegt ze met een glimlach. Ik steek mijn duim op en zet de eerste stappen naar onze trainer.
"Jane Doe? Wie de fack is dat nou weer?" vraagt ze dan. Ik kijk over mijn schouder in haar richting.
'Onze trainster heeft zich nog niet voorgesteld, dus om die reden heb ik haar Jane Doe genoemd, omdat ongeïdentificeerde vrouwen zo genoemd worden. Meer steekt er niet achter. Succes, ik ben ervan overtuigd dat je het beter af zal brengen dan ik,' zeg ik met een zuinig glimlachje.
Ik kijk Jess even na als ze weer is gaan rennen. Ik benijd haar conditie, ik zou zelf wel wat van haar stamina kunnen gebruiken. Ik loop terug naar Jane Doe terwijl Jess en haar groep de rondes lopen.
'Ik neem aan dat ik voor die vijftig keer opdrukken mag gaan?' vraag ik. Ik steek mijn wijsvinger omhoog, een indicatie dat me iets te binnen is geschoten.
'Trouwens, hoe heet je? Het zou prettig zijn een naam te hebben waarmee ik je kan aanspreken. Seems fair, gezien je de mijne weet.' Ik zeg het met een glimlach. Geen idee waar ik het lef vandaan haal, aangezien ik niet in de minste positie ben om eisen te stellen. Maar het is of haar eigen naam, of Jane Doe. Hoe dan ook ben ik ervan overtuigd dat ze alsnog een alias zal noemen, dus niet dat het veel uit zal maken.

No growth of the heart is ever a waste

Je bedoelt dat van met Valentin en wat er gebeurd met hem als een meisje hem aanraakt?

Jess(ica) Alexis Lane.
'Onze trainster heeft zich nog niet voorgesteld, dus om die reden heb ik haar Jane Doe genoemd, omdat ongeïdentificeerde vrouwen zo genoemd worden. Meer steekt er niet achter. Succes, ik ben ervan overtuigd dat je het beter af zal brengen dan ik,' had hij gezegd. Ik had hier niets meer op gezegd dan een 'aha', en ik pakte mijn mobiel met oortjes tevoorschijn. Ik stak de oordopjes in mijn oren, en zette de volume bijna op zijn hardst. Keihard hoor ik het nummer van Pink - U + Ur Hand eruit schellen. Ik warm mijn lichaam even op, kraak mijn nek dan, en begin te rennen. Goed, dit is een makkie.
Ronde een was een beetje opstarten, en er nog wat aan wennen.
De tweede ronde ging wat beter, en ik voelde mijn zweet nog niet over mijn voorhoofd lopen. Wat een goed teken was.
Toen ik de derde ronde passeerde, die ik minder dan drie minuten heb gerend, voelde ik me echt lekker in mijn vel - doordat de zon vel op mijn rug schijnt. Hierdoor begon ik een beetje harder te rennen zonder dat ik het echt door had, en voor ik het wist voelde ik de zand onder mijn schoenen weg glijden, en was ik al begonnen aan mijn vierde rondje.
Het was gek maar waar. Ik haat het om te rennen, maar zodra ik de zon voel schijnen op mijn huid.. voel ik me fantastisch in me fel, en kan ik er weer volop tegen aan. Voor ik het weet ben ik alweer bij ronde zes, en als ik aan mijn zevende ronde begin komt mijn zweet pas tevoorschijn. Wat best raar is. Ach ja, ik kan het zelf ook niet uitleggen. Ik ben gewoon raar.
Ik voelde weer aan hoe de zand weggleed onder mijn schoenen, en hierdoor werdt ik wel wat vermoeid.
Waarom moesten we dit eigenlijk doen? Ik had zo gehoopt op dat het geen drilkamp zou zijn of iets daar in de buurt. Training krijgen waarvoor? Ze zouden ons een heleboel moeten uitleg van te voren, maar dat hebben ze niet gedaan. Oké, dus als ik het goed snap: ze plukken ons zomaar van de straat. Dumpen hier ons zomaar met allemaal onbekende mensen op dit onbekende eiland, en dan ook nog waar we geen bereik hebben. Ze hebben alleen vermeldt dat we training krijgen, en vervolgens krijgen we een soort dril-training alsof we onszelf bij het leger willen voegen.
Ik stopte met rennen, want ik had mijn acht rondjes al gerend. En als ik het moest gokken rende ik het in de 6 á 7 minuten. Het kan alsnog beter, maar ik was er tevreden genoeg mee.
Eenmaal toen ik weer bij het gebouw aankwam deed ik rek en strek-oefeningen om geen kramp of pijn te krijgen diezelfde of de volgende dag. Ik pakte een flesje met water uit mijn tas, en nam er een grote slok van. Ik richtte me op de trainster. "Ah, kom op. Zeg toch niet dat dit alles was hé." Grinnikte ik. Kom maar op. En een valse uitdagende glimlach kwam er op mijn gezicht tevoorschijn.

Don't walk. Run, you sheep, run.

Hey waar kan ik inspriingen.

The duty of youth, is to challenge corruption.

Trololo, this:
'Oke, shit. Doe het nu. Of nee, wacht. Niet doen. Vanavond. Ja, dat is beter. Ik kreeg een onheilspellende glimlach op mijn gezicht, en ik keek weer naar hem om.'

No growth of the heart is ever a waste

IHeartMusicc schreef:
Hey waar kan ik inspriingen.

No growth of the heart is ever a waste

Je kunt ook gewoon schrijven dat je personage erg rebels bezig was, dus geen zin had om te komen en gewoon naar zichzelf luistert.

Don't walk. Run, you sheep, run.

Stalingrad schreef:
Trololo, this:
'Oke, shit. Doe het nu. Of nee, wacht. Niet doen. Vanavond. Ja, dat is beter. Ik kreeg een onheilspellende glimlach op mijn gezicht, en ik keek weer naar hem om.'

Don't walk. Run, you sheep, run.

Liberty Roxanne Summers

Ik keek op de klok, het was al tijd voor mijn les. 'Ach, rot op,' zei ik toen zuchtend. Ik wou me niet tussen al die mensen begeven. Had ik vandaag geen zin in. Ik pakte mijn tekenblok en liep toen naar buiten richting het bos. Ik glipte langs de trainers heen aangezien ik geen zin had in gezeik en plaatste me toen rustig tussen de bomen.
Eindelijk rust, dacht ik terwijl ik tegen één van de bomen aan leunde. Ik keek naar mijn tekenblok en glimlachte. Ik pakte mijn potlood en liet die toen over mijn papier heen glijden.

[ bericht aangepast op 22 maart 2012 - 16:56 ]

The duty of youth, is to challenge corruption.