RPG || Project Morbid || Twee - Speeltopics

Een groep jongeren word uitgekozen voor een geheim project. Project Morbid. Ze zijn met niet veel maar ze zijn heel verschillend en afkomstig uit bijna alle werelddelen. Op het kleine eiland worden ze getraind en opgeleid zonder dat ze weten waarom, zonder te weten dat ze speciaal zijn, anders zijn. Want iedere mens heeft bepaalde Machten, ze moeten alleen maar tot uiting gebracht worden.

[ bericht aangepast op 23 juni 2012 - 20:27 ]

Soms ben ik het sterkste wijf ter wereld en soms ben ik een kwartelei.

[ Kak, ik was er gisteren niet, kan ik iemand lastigvallen? Like usual. ]

The duty of youth, is to challenge corruption.

Jij speelt toch liberty? Ik zou dan maar eerst die push-ups doen. :x

Don't walk. Run, you sheep, run.

[ Oh.hoeveel had 't niet gelezen ;o]

The duty of youth, is to challenge corruption.

Val Gray.

'Jess? Jess!' Het is de eerste keer dat ik schreeuw. Er komt geen gehoor van de persoon onder me. Op dat moment schiet me te binnen dat het misschien een verstandig idee is om haar ademruimte te geven. Ik zwaai een been van haar af en kniel naast haar neer.
'Jess!' Het heeft weinig zin. Opnieuw geen gehoor. Wat moet ik doen? Rustig. Val, hou jezelf bij elkaar. Oh ja, haar pols. Ik grijp haar pols beet en leg er twee vingers op. hartslag in orde. Ik breng mijn gezicht vlak bij het hare om te controleren of ze nog ademt. Ja, uiteraard. Ze is flauwgevallen, net als ik eerder op de dag. Goed, wat nu? Moet ik haar naar Carolina brengen of moet ik.. nee. Het is geen verstandige keuze om haar naar Carolina te brengen, ik vermoed dat ze haar alleen in de zon laat liggen, net zoals ze dat bij mij deed. Ik heb het verknoeid dus ik draag de verantwoording.
Mijn ogen glijden over haar lichaam. Juist ja. Dragen. Hoe moet ik haar ooit van de grond krijgen? Op dat moment herinner ik me de brandweergreep die mijn opa me altijd voordeed als kleine jongen. Ik pak haar bij een arm beet en til haar over mijn rug, wat me gemakkelijker af gaat dan gedacht. Goed, nu naar de kamer.
Zwijgend loop ik de gang door, tot we bij onze kamer uit komen. De deur is gelukkig niet op slot, waardoor ik haar zonder problemen binnen kan dragen. zachtjes laat ik haar op bed zakken. Ik snel naar de badkamer, pak een glas water en zet het naast haar neer op het nachtkastje.
'Het spijt me, Jess,' mompel ik naar het flauwgevallen meisje. Ik strijk een blonde lok haar uit haar gezicht, controleer nog eenmaal haar ademhaling. In orde. Dan sta ik op en verlaat de kamer.
Zuchtend loop ik door het gebouw. Ik heb er een zooi van gemaakt.
Ik kom weer aan bij Carolina.
'Jessica is flauwgevallen. Ik heb haar naar haar kamer gebracht,' zeg ik.
'Moet dat.. moet dat ook in het verslag?' vraag ik dan.

No growth of the heart is ever a waste

[@IHeartMusicc Carolina heeft je 50 push-ups en 50 keer pompen opgeven, voor de rest moeten de anderen al beginnen aan een hindernissenparcours op grote hoogte, niemand mag van het laatste platform af voor iedereen er is, Val hoeft niet mee te doen, en er wordt ook niet gegeten voor iedereen het parcours heeft afgelegd.]

Carolina Maellis Sawyer

"Flauwgevallen?" Een golf van ergernis trekt door me heen maar ik laat er niets van merken. "Oke, ik zal straks tegen de hoofdverpleegster zeggen even bij Jess te gaan kijken. En, nee, dat hoeft niet in je verslag." Ik haal even mijn schouders op en laat mijn blik over de groep voor me dwalen terwijl ik besluit om nadat Liberty haar straf uitgedaan heeft, even bij Rose te gaan. "Zorg gewoon dat je me een duizendtal woorden bezorgd tegen morgenochtend." Iets te laat besefte ik dat ik hem nu een norm gegeven had maar ach, het kon er alleen maar makkelijker op geworden zijn voor hem. Met een nogal bruuske beweging draai ik me om op mijn hielen en doe een paar stappen in de richting van Liberty. "Komt er nog wat van?"

Soms ben ik het sterkste wijf ter wereld en soms ben ik een kwartelei.

Elín

Ik sta me net te bedenken hoe interessant mijn schoenen zijn als ik de jongen weer hoor spreken.
'Ik bedoel meer of jij wilt dat ik verder ga. Die trainers boeien me niet zo.'
Ik trek een wenkbrauw op en kijk hem vragend aan. Hoe hard ik probeer, ik kan maar geen reden bedenken waarom hij om mijn mening zou geven.
'Oh,' breng ik uit terwijl ik probeer te bedenken wat ik eigenlijk wil. Ik haal opnieuw een lok haar uit mijn gezicht. Die jongen spreekt zichzelf voortdurend tegen. Eerst wil hij weten wat ik wil, om vervolgens te zeggen dat het hem van de trainers niet kan schelen. Mensen zijn mensen, toch? Zijn attitude contrasteert flink met de persoonlijkheid die af en toe doorschemert. Volgens mij is het eigenlijk een vrij zachte jongen, als je hem leert kennen. Maar dan moet je eerst door die arrogante muur raken.
'Mij maakt het niet zoveel uit,' zeg ik terwijl ik hem voorzichtig aankijk. Ik kijk even om me heen en zie in de verte Jess en Val naar iets kijken. Ik volg hun blik en kom bij opeenvolging van platformen uit. Ik zucht omdat ik al kan raden dat dat onze volgende opdracht is. 'Maar volgens mij komen er zo meteen nog een paar testen aan die we moeten afleggen,' voeg ik er fronsend aan toe. Ik wilde het aan Val gaan vragen, maar die loopt naar binnen met Jess. Mijn ogen speuren naar een ander die me het kan weten te vertellen. De enige die ik zie is onze trainster. Ik richt mijn blik weer op de jongen.
'Ik ga maar even orders vragen,' zeg ik met duidelijke tegenzin. Hierop draai ik me om en loop twijfelend naar de trainster toe. Ik blijf een klein metertje bij haar vandaan staan en kijk haar verlegen aan.
'Ehm,' begin ik voorzichtig. 'Excuseer. Maar ik heb de indruk dat er nog iets van ons verwacht wordt? Alleen heb ik niet gehoord wat dat was omdat ik even wandelen was om te bekomen van net. Zou u - Zou u het nog eens willen uitleggen alstublieft?' vraag ik met het schaamrood op de wangen. Ik kan maar beter beleefd blijven want ik heb zo de indruk dat deze mensen ons door een hel kunnen laten gaan als ze dat willen.

I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

Liberty Roxanne Summers

Ik kijk naar Caroline en zucht begin ik aan mijn push ups, '1, 2, 3,' begin ik en na een tijdje ben ik al bijna klaar. '47, 48, 49, 50,' zeg ik en triomfantelijk maar bedenkt me dat ik nog 50 keer moet pompen, ik zucht en begin daar ook aan. Als ik klaar ben kijk ik Caroline aan, 'Mag ik wat anders doen,' vraag ik dan.

The duty of youth, is to challenge corruption.

Zo, hup, aangepast

Carolina Maellis Sawyer

De zachte voetstappen achter me maakten me alerter dan het me zou moeten maken. 'Always prepared, never surprised.' schoot het op een zangerige toon door mijn hoofd. Het meisje dat achter me staat kan alleen maar Elìn zijn, zij is de enige die ik nog mistte daarboven. Mijn vermoeden werd al snel bevestigd als ze op een kleine meter van mij aarzelend bleef staan. 'Ehm, excuseer. Maar ik heb de indruk dat er nog iets van ons verwacht wordt? Alleen heb ik niet gehoord wat dat was omdat ik even wandelen was om te bekomen van net. Zou u - Zou u het nog eens willen uitleggen alstublieft?' Ze ziet er knalrood uit van schaamte en even heb ik de neiging om heel hard te zuchten en haar af te snauwen. Blozen was een zwakte, het was je lichaam die je verraadde, iets wat koste wat het kost vermeden moest worden. "Ik stel voor dat je eerst even vooral," Ik glimlachte even quasi-bemoedigend. "Je aansluit bij Liberty en 50 push-ups doet. Als je even wil bekomen dan vraag je dat eerst, lijkt me niet zo moeilijk, niet?" Mijn glimlach is al lang weer verdwenen. Liberty was er nu ook bij komen staan met de vraag of ze nu wat anders mocht doen. Ik maakte haar met een handgebaar duidelijk dat het volgende wat ik zou zeggen ook voor haar gelde. "Daarna klim je daar naar boven," Ik wees even naar de boom zonder steunen en het eerste platform. "En leg je het parcours af, er wordt niet van het laatste platform afgegaan voor iedereen er is behalve Jess en Val, dat betekent ook geen lunch of een hele korte lunch als jullie niet op tijd kunnen zijn."

[ bericht aangepast op 27 maart 2012 - 18:17 ]

Soms ben ik het sterkste wijf ter wereld en soms ben ik een kwartelei.

Elín

"Ik stel voor dat je eerst even vooral aansluit bij Liberty en 50 push-ups doet. Als je even wil bekomen dan vraag je dat eerst, lijkt me niet zo moeilijk, niet? Daarna klim je daar naar boven. En leg je het parcours af, er wordt niet van het laatste platform afgegaan voor iedereen er is behalve Jess en Val, dat betekent ook geen lunch of een hele korte lunch als jullie niet op tijd kunnen zijn."
Na die eerste zin heb ik mijn handen al tot vuisten gebald naast mijn lichaam. Haar toon staat me niet aan, haar houding staat me niet aan en je kan veel van me zeggen maar ik pik het niet dat ik me zo in het zweet moet werken om beloond te worden met zo'n minachting. Alsof ik mijn negatieve gevoelens de lucht ingestuurd heb verdwijnt de zon en komt er een stevige wind opsteken die zowel mijn als de haren van de vrouw alle kanten doet uitwaaien.
"Ik heb al vijftig push-ups gedaan," zeg ik hard. "Zodra ik hier toegekomen ben na het rennen." Ik weet dat wat ik nu ga zeggen me een veel zwaardere straf gaat kosten maar ik kan het niet laten. "Zal ik in het vervolg ook even toestemming komen vragen als ik wil gaan schijten?"
Ik kan veel verdragen, héél veel. Maar teveel is teveel. Ik heb ook mijn grenzen. Ik wil hier in de eerste plaats al niet zijn, dat ik nog een keer zo behandeld word maakt het alleen maar erger. Doorgaans loop ik gewoon tegen mezelf te mopperen of ga ik ergens zitten mokken, maar af en toe ontplof ik. Boem.

[ bericht aangepast op 27 maart 2012 - 18:58 ]

I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

Liberty Roxanne Summers

Ik knikte alleen naar Caroline en rende naar de boom toe waarna ik gemakkelijk erin klom. Ik keek naar Caroline en sprong er toen weer uit waarna ik begon aan het parcours. Ik begon te rennen en op het snelste over de dingen heen te klimmen, onderdoor te gaan en langs te rennen. Het lukte me aardig maar ik probeerde om mijn gave onder bedwang te houden, anders zouden er overal dingen beginnen te vliegen.

The duty of youth, is to challenge corruption.

[ Weet iedereen het van de gave?]

The duty of youth, is to challenge corruption.

[Je moet de boom in klimmen om aan het parcours te geraken :'D Normaal gezien horen ze het nog niet te weten maar aangezien er al meerdere stukken geschreven zijn waarin mensen het weten laten we het maar zo :'D]

Soms ben ik het sterkste wijf ter wereld en soms ben ik een kwartelei.

[Elín weet alleen dat ze emoties van anderen aan kan voelen, niet dat haar humeur het weer beïnvloedt ^^]

I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

Val Gray.

"Flauwgevallen?" vraagt ze, haar blik niet op mij gericht.
'Correct,' zeg ik. Een beeld van Jess die zo hulpeloos op de grond lag vliegt door me heen. Ze zag er zo anders uit. Zo.. kwetsbaar. Ik voel me nu nog schuldiger en hoop in mijn hart dat ze niet boos op me zal worden als ze is bijgekomen. Als... stel dat.. nee. Val, niet aan denken. Je hebt haar polsslag gevoeld, ze gaat gewoon in orde zijn.
"Oke, ik zal straks tegen de hoofdverpleegster zeggen even bij Jess te gaan kijken. En, nee, dat hoeft niet in je verslag." Ik knik slechts. Wacht eens even. Hoofdverpleegster? Dus er is hier toch wel iets van medische zorg. Ze heeft het goed aangepakt.
"Zorg gewoon dat je me een duizendtal woorden bezorgd tegen morgenochtend." Mijn ogen schieten even naar de hare. Vervolgens verschijnt er weer een klein, speels glimlachje op mijn mond.
'Uiteraard,' zeg ik gedwee. Ze is zojuist wat specifieker geworden. Goed, ik zal nu dan maar op moeten gaan letten. Net zoals Carolina kijk ik voor me uit en sla de groep gade, die zich aan de hindernisbaan waagt. Carolina loopt op Elin af. Ik volg slechts fragmenten van hun gesprek. Zo goed is mijn gehoor ook weer niet.
"Ik heb al vijftig push-ups gedaan," komt er ineens uit Elins mond. Een harde toon, waarvan ik zo verrast ben dat ik me nog afvraag of hij wel werkelijk van haar afkomstig is.
"Zodra ik hier toegekomen ben na het rennen. Zal ik in het vervolg ook even toestemming komen vragen als ik wil gaan schijten?" Of ik wil of niet, de verbazing en nieuwsgierigheid heeft me te pakken. Ongelofelijk. Hoewel mijn personageschetsen er vaak niet ver naast zitten, is dit het laatste wat ik achter Elin heb gezocht. Verbazingwekkend. Ik ben benieuwd naar Carolina's volgende stap. Want welke stap ze ook gaat nemen, het zal mij een beeld van haar persoonlijkheid geven.

No growth of the heart is ever a waste

Carolina Maellis Sawyer

Ik zie de spannings in Elìns lichaam zo opbouwen. Haar handen tot vuisten gebald, haar spieren spannen op en er stak een redelijk harde wind op.
"Ik heb al vijftig push-ups gedaan, zodra ik hier toegekomen ben na het rennen. Zal ik in het vervolg ook even toestemming komen vragen als ik wil gaan schijten?" Ik haal even kort mijn schouders op en glimlach wat flauwtjes. Op een zachte, lieve toon, zelfs begripvolle toon -vraag me niet waar die opeens vandaan kwam- begon ik een antwoord te formuleren en waar mijn toon zacht was, waren mijn woorden hard. "Ja, inderdaad, of is dat óók al te moeilijk voor jou? En als je geen zin hebt in die vijftig push-ups, ga je maar honderd keer pompen, mij maakt het niet uit." Ik glimlachte nog een keer naar haar en draaide me dan om zodat ik haar eigenlijk een soort van negeerde. Als ze dacht dat ze zomaar zo een toon kon aanslaan tegen mij dan zat ze er ver naast, ze was hier zodat ze het kon overleven, ze waren hier allemaal om te overleven en alvast niet omdat ik ze zo'n geweldige kinderen vond.

Soms ben ik het sterkste wijf ter wereld en soms ben ik een kwartelei.