Als je er over nadenkt, dan is het wel waar, maar waarschijnlijk vatten mensen de stelling verkeerd op. Ze denken bij 'gebrek aan aandacht' aan iets wat vanuit de persoon zelf komt, iets wat je doet om bij mensen die je niet kent meer aandacht te krijgen. Echter, zoals vele mensen voor mij al hebben gezegd, het heeft te maken met onzekerheid. Onzekerheid komt vaak voort uit het feit dat je niet kunt praten over je gevoelens. Dit is vaak omdat je ouders/verzorgers je niet genoeg aandacht geven. Hierdoor kruip je in je schulp en word je onzeker. Dus ja, ik ben het eens met de stelling.
[ bericht aangepast op 25 april 2012 - 19:12 ]
Life is hard and then we die