• Zeitgeist
    Jay Tartaros
    Fayan Amero

    Meanie
    Cassidy Dawn Sinder
    Dario Sinder
    Aurora Sinder

    Lachesis
    Silvano Raul Ercole
    Myla Aldene Lachesis ( Zahira Briiori )
    Chryse Jae Alma

    Meanish
    Oliver

    [ bericht aangepast op 2 juni 2012 - 13:03 ]


    "Do you believe monsters are born or made?"

    [Ja toch? Trouwens, bij deze heb ik jou over dat ding verteld xd *besluit dit ding op te volgen uit pure verveling*]

    Dario
    'Misschien,' gaf ik toe. Jammer, ik moest toegeven dat het strakke pak haar goed stond, maar misschien was het inderdaad wel handig. Zelf droeg ik een simpel shirt en een spijkerbroek. Niet heel erg chique, maar het kon er mee door. We gingen immers alleen iets drinken. Dat ze er nou verdomd leuk uitzag veranderde daar heus niks aan.


    Our Father who art in Heaven. Our Father who art buried in the yard.

    [Whut? :3]

    Chryse Jae Alma
    "Van mij mag je mee hoor, en anders zie ik je zo wel," zei ik. Met een glimlach streek ik mijn blonde krullen uit mijn gezicht, en liep daarna de oefenruimte uit.
    Ik merkte wel of hij achter me aan kwam of niet, anders zag ik hem zo toch weer.


    "Do you believe monsters are born or made?"

    [Dat vage doorstuurmailtje. Het zegt dat ik er aan zoveel mensen over moet vertellen, dus dat doe ik 8D]

    Dario
    Een paar seconden lang bleef ik staan en overtuigde mezelf er zelfs bijna van dat ik dat zou blijven doen. Bijna. Toen begonnen mijn benen vanzelf te lopen, hoewel mijn hoofd dat niet echt erg vond. Normaal deed ik zulke dingen niet, maar normaal waren er ook simpelweg niet zulke meisjes en zelfs als ze er waren, zouden ze nooit van hun leven met mij aanpappen. Niet dat daar een duidelijk aanwijsbare reden voor was.
    In ieder geval kon ik absoluut niet klagen nu er verandering in dat patroon leek te komen.


    Our Father who art in Heaven. Our Father who art buried in the yard.

    [Maar Rose, jij was toch al verliefd en verloofd met mij? :c]


    Un rêve peut mourir mais on n'enterre jamais l'avenir.

    [Of course I am. Wij gaan trouwen en we worden gewoon freaking awesome. Ik ben heus niet verliefd op Koen en/of Jason - ik ben toch ook niet van plan weg te lopen met een hoer?]


    Our Father who art in Heaven. Our Father who art buried in the yard.

    [Nou, het zou zomaar kunnen, toch D:
    We moeten nog een datum prikken:Y)]


    Un rêve peut mourir mais on n'enterre jamais l'avenir.

    Uh, ik ben voorlopig nog geen achttien, dus het zal nog even moeten wachten.
    Trouwens, moet ik een jurk aan? o.o


    Our Father who art in Heaven. Our Father who art buried in the yard.

    [Jij kan ook de man zijn? 8D
    Alhoewel ik Meanerd word dan lol]


    Un rêve peut mourir mais on n'enterre jamais l'avenir.

    Ik ga wel in mijn spijkerbroek. Trouwen we in Vegas?


    Our Father who art in Heaven. Our Father who art buried in the yard.

    [Deal:Y)]


    Un rêve peut mourir mais on n'enterre jamais l'avenir.

    [Yay.]


    Our Father who art in Heaven. Our Father who art buried in the yard.

    [Mensheden, ik ga nu even wisselen van computer. Tot over twee eeuwen of zo, dat ding is echt ontzettend traag met opstarten.]


    Un rêve peut mourir mais on n'enterre jamais l'avenir.

    [Twee eeuwen? Maar onze bruiloft is over zes jaar al! D:]


    Our Father who art in Heaven. Our Father who art buried in the yard.

    Meanie schreef:
    [Dat vage doorstuurmailtje. Het zegt dat ik er aan zoveel mensen over moet vertellen, dus dat doe ik 8D]

    Dario
    Een paar seconden lang bleef ik staan en overtuigde mezelf er zelfs bijna van dat ik dat zou blijven doen. Bijna. Toen begonnen mijn benen vanzelf te lopen, hoewel mijn hoofd dat niet echt erg vond. Normaal deed ik zulke dingen niet, maar normaal waren er ook simpelweg niet zulke meisjes en zelfs als ze er waren, zouden ze nooit van hun leven met mij aanpappen. Niet dat daar een duidelijk aanwijsbare reden voor was.
    In ieder geval kon ik absoluut niet klagen nu er verandering in dat patroon leek te komen.


    Chryse Jae Alma
    Na een tijdje kwam Dario wel achter me aan, maar hij kwam later mijn kamer binnen dan ik.
    "Ga maar zitten hoor," zei ik, en wees even naar mijn 'zitkamer'. Daarna liep ik de andere, kleinere ruimte in, en begon de rits naar beneden te trekken. Een geïrriteerde, onderdrukte vloek klonk toen ik het pas van mijn armen trok.
    Dat achterlijke ding kreeg ik nooit snel uit, hoe vaak ik hem ook zou dragen.


    "Do you believe monsters are born or made?"

    [Ben ik weer^^]


    Un rêve peut mourir mais on n'enterre jamais l'avenir.