• {Rollentopic RPG Utopia
    Informatie Dossier over de RPG

    Er was eens een welvarend land, het land Utopia.

    Utopia is een eiland dat ondanks zijn grote niet te vinden is op de normale kaarten, het ligt ergens verscholen in de Atlantische Oceaan met een speciale beschermde stof om het eiland heen wat het verhult voor de buitenwereld.

    Op het eiland zijn er een aantal nationaliteiten;

    Donkers, Luchters, waterzeeërs, Lichters, Midders, (later meer informatie hierover)



    De inwoners van Utopia zijn hele normale mensen, maar toch was er iets dat anders was dan bij ons.

    De mensen van dat land beschikten ieder over een magisch wezen aan hun zij.

    Deze wezens waren ook wel Democles.

    Democles zien er uit als normale dieren, denk hierbij aan een normale huiskat, hond, paard, vogel etc. hoewel er her en der een uitzondering plaatsvond, in de vorm van een griffioen, eenhoorn,elfje, Hippogrief, of een draakje etc.



    Een Democle is tevens onafscheidelijk verbonden met zijn mens, maar niet te min hebben ze een geheel eigen denkvermogen en bewegingsruimte.

    Hoe een mens aan een Democle komt? Sommige van de mannen van de bevolking zeiden dat je hem moet verdienen, maar dat klopt niet want ieder mens, goed of slecht, heeft er eentje vanaf zijn geboorte meegekregen, hoewel de mannen daar niet bijzijn natuurlijk uit respect voor hun vrouw.

    Sommige mensen zagen hun Democle als hun geweten en luisterden naar wat ze zeiden.

    Anderen gingen discussies aan met hun Democle als ze ergens over in zaten.



    De Democle zorgden ook op hun eigen manier voor het land, door hun magie werden de oogsten groter, bevatte het eten meer voedingsstoffen, was het water helderder, en waren de mensen minder snel ziek en leefden ze langer.



    Maar aan elke gelukkige periode komt natuurlijk een eind….



    In 1425, toen een aantal Europese landen(Spanje, Frankrijk, Engeland, Nederland, Duitsland) erachter kwamen van de Democles besloten ze het land aan te vallen.

    De aanval kwam niet geheel als een verassing want onder de Democles waren er een paar die dit al hadden zien aankomen.

    Het werd een bloederige strijd, vele mensen en hun Democles stierven onder de zwaarden van hun tegenstanders.

    Vele mensen en hun Democles besloten om onder te duiken, het eiland bood genoeg geheime schuilplekken verspreid over het hele eiland, maar velen boden weerstand, wie zal er winnen?



    En daar is waar deze RPG zich afspeelt….



    In het heetst van de strijd...

    Regels :

    • Geen oneliners
    • 16+ is toegestaan, evenals vloeken (Maar hou het zelfs dan nog wel netjes ;])
    • OOC aangeven met [] {} Of met een andere kleur.
    • Max. 2 personages per speler
    • Verwond/ vermoord niet andermans personage zonder met die te overleggen.
    • Graag de naam van de Personage waarop het stukje slaat erboven, zodat het makkelijk te zien is vanuit welk personage het geschreven word.
    * Er is geen elektriciteit in Utopia, dus kom niet aanzetten met mobieltjes en dergelijken ;]
    * Gedachtes van de Democle in je personage diens hoofd met Schuingedrukt weergeven.

    Rollen :

    Lichters
    Ayelana Avan ~ Nachos
    Joe Cat Michell ~ xheart

    Luchters
    Thomas Louis Davis ~ Roxas
    Claire Jasmina Rovenia den Ludicle ~ WizardnightM
    David Whitfield ~ RainbowShine

    Waterzeeërs
    Niara Livai Trefonia ~ Sunbaked
    Jordan Justin Goods ~ xheart

    Midders
    Ferron Pierce ~ Zayngasm
    Nehynana Allysee di Capdruil ~ DreamerN
    Dimitri Ortega-Theäme ~ DreamerN
    Marieal Mia Ivyran ~ Sunbaked

    Donkers
    Ayden Rhine ~ Roxas
    Aaralyn Yahn ~ Soldiery
    Riza Waddle ~ General
    Inleiding

    Het was een prachtige lente ochtend in het jaar 1425, het volk werd net een beetje wakker.
    De bakker was al druk bezig in zijn keuken en stookte de oven alvast hoog op terwijl buiten zijn vrouw de was ophing terwijl ze stond te praten met de vrouw van de groenteboer die ook bezig was haar was op te hangen.
    Niets wees erop dat vandaag de dag was waarop alles zou veranderen.
    De Waterzeeërs op zee waren natuurlijk de eersten die de schepen in de verte aan zagen komen, maar ze hadden niet in de gaten dat het lieden waren met kwaadaardige bedoelingen dus lieten ze hun passeren.
    De Europezen trokken via het Oosten Utopia binnen.
    De eerste steden die met de europezen te maken kregen waren Eöri en Ailon.
    De Wolkenbergen bleven gespaard omdat de Europezen zich niet aan de hoge bergtoppen wouden wagen.
    Gelukkig raakten al veel jonge mannelijke Europezen de weg kwijt, toen ze oog in oog kwamen te staan met een groot aantal Lichters dames, die bijeen waren gekomen om een feestdag voor de godin Irini te vieren.
    De mannen werden zo overrompeld door de schoonheid van die dames, dat ze met knikkende knieën terugrenden naar hun boten en terugvaarden naar hun land.
    Maar toch bleef er nog een groot aantal mannen over hoewel die verrast waren over de aantallen van het volk, en ook over het feit dat de vrouwen net zo bedreven als de mannen meevochten voor hun land.

    Er ontstond paniek toen ook Oakbon, Nurn en Tellmariën in strijd raakten met de Europezen.
    Ailon viel al snel in het bezit van de Europezen, Eöri bleef echter van de Utopianen.
    Tussen Ailon en Oakbon begon er een front te ontstaan, de Koninklijke eenheden werden in volle trots ingezet.
    Naast de Koninklijke landmacht vochten de inwoners zelf ook dapper mee, ieder op zijn of haar eigen manier.
    Dit verhaal gaat over een aantal Utopianen, wier ieder op hun eigen manier de oorlog meemaakte en de tijden daarna….

    Achttien jonge Utopianen, verschillend in Nationaliteit,verschillend in levensstijl.
    Komen zij de oorlog door? Vechten ze mee? Of duiken ze onder….

    Veel lees en schrijf plezier !! ^^

    [ bericht aangepast op 9 okt 2012 - 23:44 ]


    Credendo Vides

    Ayden Rhine

    Mijn grootouders zijn direct in vol lof. Mijn oma stuift naar de keuken om een heerlijk feestmaal te maken voor vanavond. Eigenlijk wilde ik ze vertellen, dat ik zou vertrekken, maar dat zou de feeststemming bederven. Mijn opa staat zowat te dansen op de vloer en mijn zusje staat te springen van vreugde. Ik kon het ze nu niet vertellen. Maar ik moest wel, het bracht veel geld op! Ik verontschuldig me tegenover mijn grootouders en loop naar buiten. Wat moest ik nou? Ik kon ze het nu niet vertellen. In gedachte loop ik terug het dorp in. Pas als Foxy in mijn enkels bijt kom ik weer bij zinnen. "WAt?!" sis ik tegen haar. "Je zat te dromen!" zegt ze, alsof dat een goed excuus was voor het bijten in mijn been. Als ik opkijk, zie ik dat ik bij de bakkerij ben aangekomen. Rizza werkte daar toch? Misschien weet zij wat ik moet doen. Twijfelend sta ik voor de deur. Zou ik naar binnen gaan?


    It's never gonna happen, Guys.

    Nehynana

    Het koste veel gepraat en onderhandelen maar uiteindelijk hadden we Mikka het schaap weten mee te krijgen, waarna ze boos blaatte tegen haar voormalige baas. ,,jij zwart schaap! Je gaat toch geen geldbedrag vragen voor iemands Democle ?" waarna ze hem boos de rug toe had gekeerd en naar Willem trippelde die nu toch wel verrukt en opgewekt keek, blij dat hij eindelijk hetgeen had waar hij de afgelopen dag naartoe had gewerkt.
    Is het dan nu tijd om ons in de strijd te mengen? Eurydice snoof bedenkelijk en ik haalde mijn schouders op.
    Ondanks iedereen er fit en wakker uitziet lijkt het me toch handig om eerst te gaan overnachten in een herberg, we hebben een lange reis achter de rug.
    Eurydice stemde in en gromde even waarna ze Baldor van de zandhoop af duwde waar hij opzat zodat hij in beweging kwam.
    De poorten van Oakbon waren gesloten, maar toen ze ons aan zagen komen verschenen er een aantal soldaten in beeld. ,,halt, wie zijn die lui?"
    Duidelijk doelend op Erik, Willem en Paolo zuchtte ik, ze waren dan wel nu inwoners, maar zo zagen ze er absoluut nog niet uit.
    ,,Het zijn vrienden, voormalig Europeanen maar nu Utopiërs, kijk." Ik wees naar Loron, Shar en Mikka. ,,ze hebben zich waardig getoond en hebben hun Democles verdiend."
    De soldaten overlegden even met elkaar maar leken er toen toch schoorvoetend mee uit te komen dat ze ons allen naar binnen lieten onder een waarschuwing dat de Europeanen in de gaten werden gehouden, maar door de drukte wist ik dat het een loos alarm zou zijn.
    Ademloos keken de drie buitenlanders naar de gebouwen in de stad.
    Hadden ze echt nog nooit zoiets gezien ? voor ons was dit ook wel mooi, maar het wende enorm aangezien vele steden in deze stijl gebouwd waren.
    Moeten ze Gaiäly eens zien als ze dit al mooi vinden De stem van Eurydice klonk een beetje geïrriteerd maar voornamelijk amusant.
    Baldor kwam naast me lopen, waar de rest verrukt was keek hij een beetje angstig naar de grote gespierde mannen die net voorbij kwamen lopen en allemaal dikke bijlen en knotsen droegen.
    ,,die...die mannen lijken net trollen.'' fluisterde hij in mijn oor nadat ze ongeveer twintig meter van ons vandaan waren zodat ze ons niet zouden horen.
    Ik knikte. ,,maar momenteel kunnen we iedereen gebruiken in de oorlog lijkt mij." waarna ik weer verder liep door de voor mij wel vertrouwde stad.
    Al snel hield ik halt bij een herberg met een uithangbord van een eenhoorn.
    "Herberg de oude eenhoorn." heette die dan ook en met een glimlach om mijn lippen liep ik naar binnen.
    ,,Martha ?" riep ik toen ik eenmaal bij de toonbank was en al snel verscheen het hoofd met de grote bos felrode krullen in mijn ooghoeken.
    ,,Nehynana, wat fijn om je weer te zien!" kirde de vrouw van rond de eind 30 uit terwijl ze snel om de bar heen kwam trippelen en me omhelsde.
    ,,en je hebt wat vrienden meegenomen zo te zien." ze liet haar blik over de Europeanen gaan en als ze het al gezien had zei ze er niets over.
    ,,We willen graag wat kamers huren, hoeveel kosten..." Maar Martha onderbrak me al met een handgebaar. ,,ben je gek? je krijgt de kamers van het huis, ik zal Gyllian inlichten dat je er bent."
    Die is zeker blij om je weer te zien. hoorde ik Eurydice in mijn hoofd en ik kon een kreun bijna niet onderdrukken.
    Gyllian kende ik ook al een aantal jaren, hij is drie jaar ouder dan ik maar toch kunnen we het prima met elkaar vinden.
    Maar toen ik vroeg of hij met me mee wou op reis had hij geweigerd waardoor de prille relatie die we toen hadden over ging met een ruzie en we elkaar meer dan een jaar niet zagen.
    De laatste keer dat ik hem zag was hij bezet door een alleraardigst lief meisje waarmee ik hem alle liefde toewenste maar een paar maanden later kreeg ik een brief waarin hij smeekte of ik terug wou komen, maar mijn liefde voor hem was in die jaren weggeëbd.
    Ik beet op mijn lip, hoe ging ik het dit keer oplossen ?


    Credendo Vides

    Riza Waddle
    Snel handelde ik klant na klant af. Ik was langer weggeweest dan gedacht en mijn pauze zat er allang op. De bakker was in een niet zo vergevingsgezinde bui en dus had ik de wind van voren gekregen. Nu stond ik met trillende benen van de stress achter de toonbank. De ene klant liep weg en er kwam alweer een ander voor in de plaats. Ik had het zo druk dat ik Xerox nauwelijks opmerkte toen hij op mijn schouder sprong. Ik merkte wel dat hij ergens mee zat, hij trilde een beetje.
    'Wat is er aan de hand?' Vroeg ik hem telepatisch.
    'De vos, ik ruik haar geur. Ze moet ons gevolgd hebben.' ik grinnikte zachtjes.
    'Ik twijfel niet aan je reuk, maar je zicht is beter. Je bent waarschijnlijk nog in de stress over vanmiddag en verbeeld je dingen. En al is het wel zo, je bent veilig op mijn schouder.' Xerox maakte een ontevreden, knorrend geluidje en sprong op de broodplank. 'Daar,' Zei ik terwijl ik een brood over de toonbank schoof. ben je een stuk kwetsbaarder. Die vos kan zo naar binnen rennen en via de toonbank naar je toe springen!' Het was een beetje gemeen geweest, aangezien Xerox erg paranoïde kon zijn en het niet als een grapje opvatte. Ineens voelde ik dat zijn angst nog een graadje omhoog sprong. 'Het was maar een grapje joh.' Zeg ik terwijl ik bedenk dat dat het punt niet was.
    'Ik had gelijk, die vos is hier.' Ik volgde zijn blik en zag bij de deuropening Ayden staan met zijn vos aan zijn zijde. Mijn klant kuchte geïrriteerd en ik besefte me dat ik in mijn beweging was verstijfd. Snel hervatte ik mijn acties.


    yeehh

    [Als Aaralyn zo weer in Dunglemar is kan ze niets doen... dus zou ze dan Riza of Ayden tegen kunnen komen?]

    soldiery schreef:
    [Als Aaralyn zo weer in Dunglemar is kan ze niets doen... dus zou ze dan Riza of Ayden tegen kunnen komen?]


    [Ja hoor, ze zijn bij de bakkerij :3]


    yeehh

    [Ik ben de komende twee weken weg.. Ik ben gebeld door mijn werk en doe dus twee weken Animatie op een camping op Texel!! Ik zal mijn best doen af en toe tussendoor te reageren^^ Dat is wel te doen^^]

    Ayden Rhine
    Ik stap toch maar de bakkerij in. Boven mijn hoofd rinkelt een bel als ik de deur doorstap. Het is best druk in de winkel en ik doe net alsof ik aan het kiezen ben wat ik mee wil nemen. De bakker houdt me scherp in de gaten en ik krijg het idee dat ik niet helemaal welkom ben hier. Ik werp een blik op Rizza, die veels te druk is met klanten helpen. Ik zie aan haar gezicht dat het niet helemaal lekker gaat, maar zeg nog niets tegen haar. Uiteindelijk als ik aan de beurt ben, vraag ik haar om een heel brood. Voordat ik echter afreken, wenk ik haar iets dichterbij. "Hoe laat ben je vrij?"


    It's never gonna happen, Guys.

    [^ Klinkt leuk :3]

    Riza Waddle
    Ik was verbaasd dat Ayden een brood kwam kopen. Voor zover ik wist kwam hij hier nooit.
    'Hoe laat ben je vrij?' Vraagt hij voor hij afrekent. Ik werp een blik op de bakker.
    'Met een beetje geluk over ongeveer tien jaar. De bakker was not amused toen ik mijn pauze een uurtje had verlengd.'
    'En daarom kun je deze week maar beter niet zulke uitstapjes meer maken.' Merkte Xerox op.
    'Dus nu gaan we er problemen mee hebben dat ik weer eens naar buiten ga?' Xerox zweeg.
    'Ik denk dat ik wel wat eerder vrij kan krijgen.. Hopelijk.'


    yeehh

    Ayden Rhine

    Ik kijk langs Riza heen naar achteren. De bakker staat chagrijnig ons in de gaten te houden. "Bedankt! Fijne dag nog verder!" zeg ik overdreven vrolijk. Foxy loopt achter me aan naar buiten. Nonchalant loop ik een blokje om, waardoor ik uit kom bij de achterkant van de bakker. Foxy staat al direct te springen, want ze weet wat ik van plan ben. De deur van de keuken staat open en Foxy rent vrijwel direct naar binnen. Ik zou de bakker de stuipen op het lijf jagen. Ik wist dat hij doodsbang voor spoken was. Ik pak een laken weg van de stapel tafelkleden en hou Foxy een kom voor. Ik hou de kom op zijn kop en leg het laken erover heen. "Je weet wat je te doen staat!"
    Ik zie Foxy op en neer springen. Ze heeft hier veels te veel lol in. Foxy laat de kom met het laken omhoog vliegen, waaarna ik twee ogen met een stift erop teken. Ik verstop me verder in de keuken en geef het teken aan Foxy. Die laat het "Spook" verder de bakerij in vliegen. In spanning wacht ik de reactie van de bakker af.


    It's never gonna happen, Guys.

    Nehynana

    Woelend werd ik wakker uit een onvaste slaap.
    Ik had jou al veel eerder wakker geschat Het gesnuif van Eurydice zorgde ervoor dat ik enig sinds kalmeerde.
    ,,Ik weet het niet, maar ik had blijkbaar een nachtmerrie."
    Ze kwam naar me toe lopen en legde haar kop pal naast mijn kussen neer.
    Zo erg zal het wel niet geweest zijn, waarover zou jij nachtmerries moeten hebben?
    Ik slikte. Over de oorlog misschien ? Nee dat is absurd...
    Eurydice knikte met haar kop.
    Maakte ik me zorgen over hoe mijn vrienden door de oorlog zouden komen ? zouden ze het allemaal halen of vielen er slachtoffers onder hen ?
    Ik schudde mijn hoofd terwijl ik opstond en me aankleedde.
    De deur ging krakend open waardoor de hond die op de gang lag wakker werd.
    De golden retriever herkende ik als de Democle van Martha, dus zij was ook al wakker.
    Met een humeur dat per seconde schommelde liep ik naar beneden, waar ik Baldor samen met Ezo in gesprek zag met Erik en Willem, Paolo lag dus nog in bed.
    ,,Goedemorgen Nehynana." zei Baldor opgewekt terwijl hij van zijn thee nipte en een gaap onderdrukte. ,,zo te zien heb jij ook niet al te best geslapen?"
    Ik knikte alleen maar terwijl ik mijn thee pakte die hij dus al voor me besteld had.
    Het water was al lauw, maar daar lette ik totaal niet op.
    Mijn ogen schoten door de ruimte heen om uit te kijken naar die ene persoon.
    En alsof mijn gedachten hem naar me hadden getrokken kwam Gyllian uit de privévertrekken van de eigenaren gelopen, nog steeds zo elegant als altijd.
    Zijn blauwgrijze ogen vonden de mijne en een prachtige schittering waar ik toen der tijd mede door voor hem gevallen was kwam hij op me af lopen.
    ,,Nehynana!" Zijn stem was opgewekt en een tikkeltje emotioneel wanneer hij me van mijn stoel aftrok en me optilde in zijn armen alsof ik niets woog.
    ,,Ik dacht dat ik je nooit meer zou zien."
    En eerlijk gezegd had ik het ook nooit echt meer verwacht.
    Hij zette me weer neer maar bleef me nog steeds vasthouden met zijn handen ineen gevouwen achter mijn rug.
    ,,Sorry, maar wie ben jij ?" Baldor was opgesprongen van zijn stoel aan het tafeltje en keek Gyllian met nauwe ogen aan.
    Gyllian liet me los en gaf Baldor een hand, zich niet bewust van de aanvallende houding van de jongen. ,,Gyllian is de naam, Ik ben een... vriend van Nehynana."
    Hij had zich bijna versproken.
    Maar toen sloeg hij weer zijn armen om me heen. ,,Al had ik gehoopt dat we veel meer dan dat waren."
    Fijn... zit ik dus toch nog met zijn gevoelens, gevoelens die ik niet wou kwetsen aangezien er, diep van binnen, toch nog een mogelijkheid was dat ik iets voor hem voelde.
    Al was dat maar 5% van mijn hart.


    Credendo Vides

    Riza Waddle
    Xerox gedroeg zich anders nadat Ayden weg was. Ik kon het hem niet verwijten, voor mijn ouders niet meer terugkwamen waren Xerox en ik twee verschillende werelden. Ik luisterde haast nooit naar zijn raad, maar sinds toen was het ineens compleet anders geworden. Xerox troostte me, Xerox wist wat ik moest doen. Hij had me door mijn moeilijkste tijd geholpen en sindsdien waren we twee handen op één buik. Ik wist dat hij bang was om dat kwijt te raken. Op het moment zat hij stilletjes op de broodplank.
    Ik schrok op uit mijn gedachten toen iemand hoorde gillen. Was dat de bakker? Verbaasd stormde ik zijn werkplaats in.
          'Dat kan niet! Hekserij!' De vleermuisdemocle van de bakker vloog snel de werkplaats uit en werd al snel gevolgd door de bakker zelf. Langzaam liep ik richting het spook en merkte het gelach op. Grijnzend keek ik om de hoek en zag Ayden en zijn democle staan.
    'Dat was geweldig!' Lachte ik.
    'De man die voor onderdak en eten zorgt de stuipen op het lijf jagen?' Ik merkte Xerox opmerking nauwelijks op. Ik kon niet altijd op zijn commentaar letten.


    yeehh

    Ayden Rhine

    Ik kwam lachend van mijn plek vandaan. "Goed gedaan, Foxy!"
    Ik nam Rizza bij haar hand en trok haar de bakkerij uit. Ik nam haar mee naar een plekje buiten de stad. Mijn favoriete heuvel, waar het gras nog prachtig groeide. Ik vertelde Rizza wat me dwars zat, dat ik alleen zou gaan reizen en mijn opa en oma en zusje achter zou laten. Waarom ik het rizza vertelde, wist ik niet.. Ik vond het alleen fijn dat ik het haar kon vertellen, ook al was ze een totale vreemde voor me. Als ik klaar ben met mijn verhaal, vraag ik haar: "Wat zou jij doen?'


    It's never gonna happen, Guys.

    Riza Waddle
    Zwijgend luisterde ik naar zijn verhaal. Nog nooit had iemand haar zoveel over zijn of haar leven verteld en het was al helemaal bijzonder als je je bedacht hoelang ze elkaar kenden.
    'Wat zou jij doen?' Vroeg hij ineens. Ik sloeg mijn ogen neer. Wat zou ik doen? Zou ik naar Xerox luisteren? Dat was immers wat ik altijd deed.
    'Ik zou,' Begon ik. 'Ik zou gaan.' Het was eruit voor ik er erg in had, het was niet eens wat ik wilde zeggen. 'De wereld is groot, waarom zou je hem niet willen zien? Ik zou naar Womar gaan, mijn ouders bezoeken en hen vertellen hoe het me verving. Op reis gaan en weer terugkomen om ze alles over die reizen te vertellen. Ik, ik zou ze trots maken. Ook al zijn ze er niet meer, ik wil ze nog steeds trots maken.' Wat was dat? Dat zou ik niet doen! Ik zou wegkruipen in mijn bed onder de warme dekens! Ik zou niet naar Womar gaan om mijn ouders graven te bezoeken. Ineens klonk dat wel heel disrespectvol.


    yeehh

    Ayden Rhine

    "Dan ga je mee!" Het was eruit, voordat ik het doorhad. Verbaasd van mijn eigen antwoord kijk ik Rizza aan. Eigenlijk was het stiekem wel wat ik wilde. Ik had geen zin om mee te gaan. Ik voel Foxy onrustig worden en ik weet direct dat ze het geen goed idee vind. Pech voor haar! Daarnaast kon ik wel wat gezelschap gebruiken. Ik wist dat mijn grootouders het fijner zouden vinden als er iemand mee zou gaan en daarmee bedoelde ze vooral een meisje. Aangezien ik nogal slordig kon zijn. Ik kijk Rizza aan. Ach, wat dacht ik ook wel niet? Ik kende haar nog maar één dag, natuurlijk ging ze niet zomaar mee met een vreemde. Ik sta teleurgesteld op. "Laat ook maar zitten.."


    It's never gonna happen, Guys.

    Nehynana

    ,,Gyllian..." fluisterde ik maar hij draaide me alweer in het rond.
    In dat rondje zag ik dat Baldor als aan de grond genageld toekeek.
    Voorzichtig duwde ik Gyllian van me af. ,,ik... je weet dat..." voor het eerst in tijden wist ik even niets wat te zeggen.
    Gyllian grinnikte even. ,,ben je overdonderd door mijn aanwezigheid?" ik wist dat hij het grotendeels als een grapje bedoelde, maar ik kon de arrogante toon jegens Baldor er makkelijk uitplukken.
    ,,Gyllian, ik blijf niet lang, we reizen straks weer verder."
    Misschien was het een leugentje om bestwil en misschien was het wel de waarheid, ik wist vanaf hier even niets meer over onze verdere reisplannen.
    Alleen dat ik hier volgens de heer Comparte meer te weten zou komen over mijn echte ouders.
    Gyllian gaf me een zoen op mijn wang. ,,ik begrijp het, maar dan kunnen we toch nog wel genieten van de tijd die we nu samen hebben?"
    ,,Wat is er met Cynth gebeurd ? jullie waren toch zo verliefd ?"
    Gyllian haalde zijn schouders op. ,,niet echt..." Hij zuchtte terwijl hij beschaamd naar de grond keek. ,,ik had eerlijk gehoopt dat het je jaloers zou maken zodat je bij me bleef, maar dat hielp dus blijkbaar niet en nee, ik gebruikte haar niet echt, zij gebruikte mij ook, precies om dezelfde reden, maar dan met haar liefde."
    Mijn ogen werden groot van ongeloof. ,,ik kan er echt niet bij dat je zoiets zou doen, je kon het me ook gewoon zeggen !"
    Enig sinds boos draaide ik me om waardoor mijn lange blonde haar in zijn gezicht zwiepte en beende door de deur naar buiten.
    Eurydice volgde al snel. Ik merk dat je even alleen wilt zijn ?
    Een verdwaasde en eenzame traan rolde over mijn wang heen.
    Ik ben zo in de war, ik wil je graag bij me houden.
    Ze drukte haar kop tegen mijn schouder aan en gebaarde dat ik op moest stappen.
    Het laatste wat ik hoorde voor ik op mijn rondtocht door de stad ging was zowel mijn naam uit de monden van Gyllian als Baldor.


    Credendo Vides

    Riza Waddle
    Ik had een schok van iets dat op adrenaline leek gevoeld toen ik het aanbod kreeg om mee te gaan, maar zo snel als die gekomen was verdween hij weer.
    'Laat ook maar zitten.' Mompelde Ayden terwijl hij opstond. Ook ik kwam langzaam overeind en knikte zachtjes terwijl ik naar mijn voeten staarde. Xerox zou waarschijnlijk niet eens meewillen.
    'Het, em,' Zei ik zachtjes. 'Het is al laat.' Met die woorden liep ik met een rood hoofd van de berg af. Wat had ik allemaal gezegd? Ik was zo hard van stapel gelopen dat ik wenste dat ik het ongedaan kon maken. Maar het aanbod klonk aan de andere kant ook wel weer aanlokkelijk. Ik wist niet waarom, maar iets in me zei dat het niet eens zo'n slecht idee was geweest.


    yeehh