• {Rollentopic RPG Utopia
    Informatie Dossier over de RPG

    Er was eens een welvarend land, het land Utopia.

    Utopia is een eiland dat ondanks zijn grote niet te vinden is op de normale kaarten, het ligt ergens verscholen in de Atlantische Oceaan met een speciale beschermde stof om het eiland heen wat het verhult voor de buitenwereld.

    Op het eiland zijn er een aantal nationaliteiten;

    Donkers, Luchters, waterzeeërs, Lichters, Midders, (later meer informatie hierover)



    De inwoners van Utopia zijn hele normale mensen, maar toch was er iets dat anders was dan bij ons.

    De mensen van dat land beschikten ieder over een magisch wezen aan hun zij.

    Deze wezens waren ook wel Democles.

    Democles zien er uit als normale dieren, denk hierbij aan een normale huiskat, hond, paard, vogel etc. hoewel er her en der een uitzondering plaatsvond, in de vorm van een griffioen, eenhoorn,elfje, Hippogrief, of een draakje etc.



    Een Democle is tevens onafscheidelijk verbonden met zijn mens, maar niet te min hebben ze een geheel eigen denkvermogen en bewegingsruimte.

    Hoe een mens aan een Democle komt? Sommige van de mannen van de bevolking zeiden dat je hem moet verdienen, maar dat klopt niet want ieder mens, goed of slecht, heeft er eentje vanaf zijn geboorte meegekregen, hoewel de mannen daar niet bijzijn natuurlijk uit respect voor hun vrouw.

    Sommige mensen zagen hun Democle als hun geweten en luisterden naar wat ze zeiden.

    Anderen gingen discussies aan met hun Democle als ze ergens over in zaten.



    De Democle zorgden ook op hun eigen manier voor het land, door hun magie werden de oogsten groter, bevatte het eten meer voedingsstoffen, was het water helderder, en waren de mensen minder snel ziek en leefden ze langer.



    Maar aan elke gelukkige periode komt natuurlijk een eind….



    In 1425, toen een aantal Europese landen(Spanje, Frankrijk, Engeland, Nederland, Duitsland) erachter kwamen van de Democles besloten ze het land aan te vallen.

    De aanval kwam niet geheel als een verassing want onder de Democles waren er een paar die dit al hadden zien aankomen.

    Het werd een bloederige strijd, vele mensen en hun Democles stierven onder de zwaarden van hun tegenstanders.

    Vele mensen en hun Democles besloten om onder te duiken, het eiland bood genoeg geheime schuilplekken verspreid over het hele eiland, maar velen boden weerstand, wie zal er winnen?



    En daar is waar deze RPG zich afspeelt….



    In het heetst van de strijd...

    Regels :

    • Geen oneliners
    • 16+ is toegestaan, evenals vloeken (Maar hou het zelfs dan nog wel netjes ;])
    • OOC aangeven met [] {} Of met een andere kleur.
    • Max. 2 personages per speler
    • Verwond/ vermoord niet andermans personage zonder met die te overleggen.
    • Graag de naam van de Personage waarop het stukje slaat erboven, zodat het makkelijk te zien is vanuit welk personage het geschreven word.
    * Er is geen elektriciteit in Utopia, dus kom niet aanzetten met mobieltjes en dergelijken ;]
    * Gedachtes van de Democle in je personage diens hoofd met Schuingedrukt weergeven.

    Rollen :

    Lichters
    Ayelana Avan ~ Nachos
    Joe Cat Michell ~ xheart

    Luchters
    Thomas Louis Davis ~ Roxas
    Claire Jasmina Rovenia den Ludicle ~ WizardnightM
    David Whitfield ~ RainbowShine

    Waterzeeërs
    Niara Livai Trefonia ~ Sunbaked
    Jordan Justin Goods ~ xheart

    Midders
    Ferron Pierce ~ Zayngasm
    Nehynana Allysee di Capdruil ~ DreamerN
    Dimitri Ortega-Theäme ~ DreamerN
    Marieal Mia Ivyran ~ Sunbaked

    Donkers
    Ayden Rhine ~ Roxas
    Aaralyn Yahn ~ Soldiery
    Riza Waddle ~ General
    Inleiding

    Het was een prachtige lente ochtend in het jaar 1425, het volk werd net een beetje wakker.
    De bakker was al druk bezig in zijn keuken en stookte de oven alvast hoog op terwijl buiten zijn vrouw de was ophing terwijl ze stond te praten met de vrouw van de groenteboer die ook bezig was haar was op te hangen.
    Niets wees erop dat vandaag de dag was waarop alles zou veranderen.
    De Waterzeeërs op zee waren natuurlijk de eersten die de schepen in de verte aan zagen komen, maar ze hadden niet in de gaten dat het lieden waren met kwaadaardige bedoelingen dus lieten ze hun passeren.
    De Europezen trokken via het Oosten Utopia binnen.
    De eerste steden die met de europezen te maken kregen waren Eöri en Ailon.
    De Wolkenbergen bleven gespaard omdat de Europezen zich niet aan de hoge bergtoppen wouden wagen.
    Gelukkig raakten al veel jonge mannelijke Europezen de weg kwijt, toen ze oog in oog kwamen te staan met een groot aantal Lichters dames, die bijeen waren gekomen om een feestdag voor de godin Irini te vieren.
    De mannen werden zo overrompeld door de schoonheid van die dames, dat ze met knikkende knieën terugrenden naar hun boten en terugvaarden naar hun land.
    Maar toch bleef er nog een groot aantal mannen over hoewel die verrast waren over de aantallen van het volk, en ook over het feit dat de vrouwen net zo bedreven als de mannen meevochten voor hun land.

    Er ontstond paniek toen ook Oakbon, Nurn en Tellmariën in strijd raakten met de Europezen.
    Ailon viel al snel in het bezit van de Europezen, Eöri bleef echter van de Utopianen.
    Tussen Ailon en Oakbon begon er een front te ontstaan, de Koninklijke eenheden werden in volle trots ingezet.
    Naast de Koninklijke landmacht vochten de inwoners zelf ook dapper mee, ieder op zijn of haar eigen manier.
    Dit verhaal gaat over een aantal Utopianen, wier ieder op hun eigen manier de oorlog meemaakte en de tijden daarna….

    Achttien jonge Utopianen, verschillend in Nationaliteit,verschillend in levensstijl.
    Komen zij de oorlog door? Vechten ze mee? Of duiken ze onder….

    Veel lees en schrijf plezier !! ^^

    [ bericht aangepast op 9 okt 2012 - 23:44 ]


    Credendo Vides

    Nehynana

    ,,zullen we even een pauze nemen ?" Baldor kwam naast me lopen en knikte naar de Europeanen die op Erik na een beetje aan het hijgen waren, doordat Erik een Democle had kreeg hij ook direct een grotere hoeveelheid energie, zoals alle inwoners van Utopia krijgen.
    Ik knikte. ,,even rusten kan geen kwaad."
    We hadden inmiddels alweer een aantal uur voort gereisd zonder enige succes voor de andere twee Europeanen.
    En aan de ogen van Paolo te zien had hij er ook al niet zo veel vertrouwen maar in en het gebaar waarmee hij zijn hand door zijn haar haalde bevestigde dat.
    Ze vinden heus wel een dier dat bij hen past.
    Eurydice kwam naast me staan en legde haar kop op mijn schouder, voor zover dat kon met haar grootte.
    Dat hoop ik maar, straks worden ze nog zo jaloers op Erik dat ze hem wat aandoen. terwijl ik naar Willem keek die inderdaad diens ogen over Loron het Edelhert liet gaan en daarna meewarrig zijn hoofd schudde.
    Hopelijk gebeurd dat inderdaad snel
    In stilte aten we even wat voor ik gebaarde dat we door gingen wat tot een luid protest van Paolo leidde, dat op een gegeven zo irritant werd dat ik hem de opdracht gaf om op de rug van Eurydice te gaan zitten waarna hij bij nader inzien toch gewoon liever doorliep.
    Het bos werd dunner begroeid en de vogeltjes vloten hun vrolijke lied het leek nog harder dan anders en ze waren nu ook beter te zien dan anders.
    Vogeltjes in alle kleuren en vormen streken op de takken neer en draaiden hun kopjes een beetje om beter op ons neer te kunnen kijken.
    Iedereen -Zelf Baldor en ik- keken onze ogen uit naar dit natuurlijke schouwspel tot één vogel zich naar beneden liet dwarrelen en als eerste op Eurydice haar hoofd lande, wat ze met een lichte snuif toeliet.
    Een grotere vogel lande daarnaast op haar schouderblad en begon diens kleurrijke veren te wassen.
    Ik herkende de vogel van één van mijn eerdere reizen en was een beetje verbaasd om die hier te zien aangezien het een vogel was die meer in het subtropische klimaat van de lichters leefde.
    En ik wist dat het een Ara papegaai was.
    een goed gevoel overspoelde me en al snel hadden mijn ogen die van paolo gevonden en ik knikte met mijn hoofd richting de Ara.
    ,,wees gerust, hij bijt niet." probeerde ik hem richting de vogel te lokken.
    De vogel kraste even waarna het met zijn vleugels sloeg. ,,Wie ben jij?" zei het met schelle stem.
    Ik glimlachte even, ik was even vergeten dat papegaaien één van de weinige dieren die ook buiten hun Democleschap om konden praten.
    Verbouwereerd keek Paolo naar de vogel terwijl hij aarzelend stappen zijn kant op zette.
    ,,Ik ben Paolo, wie ben jij?" vroeg hij rustig terug waarop de Ara weer kraste. ,,Ik ben Shar."
    Voorzichtig stak Paolo zijn hand uit naar de vogel en zodra zijn vingers het verendek aanraakten leek er wel een schok door hem heen te gaan en wist ik dat het gelukt was.
    ,,Ik ben jou Democle, jij moet mij verzorgen, dan verzorg ik jou." waarna de
    Ara opvloog en simpelweg op paolo zijn schouder ging zitten, die een brede glimlach en een sprong in de lucht onderdrukte.
    ,,ik voel me zoveel sterker nou." hij keek naar Erik die bevestigend knikte.
    Achter me hoorde ik Willem wat mompelen waarna ik naar hem toeliep en mijn hand op zijn schouder legde. ,,wacht maar, binnen de kortste keren hebben we ook een dier voor jou gevonden."


    Credendo Vides

    Riza Waddle
    Ik had even kunnen slapen, maar ik was wakker geworden van een geluid dat klonk alsof er pootjes over mijn plafond liepen. Waarschijnlijk was dat ook zo. Ratten. Ik had een paar keer met een bezem tegen het plafond gebonkt, maar dat hielp nauwelijks. Xerox had aangeboden om het plafond in te kruipen, maar ik had geweigerd. Het waren maar ratten, maar ik wilde niet dat hem iets overkwam. Nu zat ik dus op de rand van mijn bed een glas water te drinken. Ik nam een laatste slok en zette het lege glas op mijn nachtkastje.
    'Zin om een blokje om te gaan?' Vroeg ik aan Xerox en hij klom op mijn schouder als teken dat hij maar al te graag mee wilde.
    'Misschien helpt het je wel om zo in slaap te komen.' Ik deed wat simpele kleren aan en stapte het huis uit. Het was donker, maar dat was normaal in Dunglemar. Ik liep naar het pleintje en bleef daar even staan, genietend van de buitenlucht. Al was Dunglemar niet helemaal buiten en was de lucht niet zo fris als in de andere steden, het was beter dan mijn muffe slaapkamer.


    yeehh

    [Oke, te lang niet meegedaan? Sorry, vond het een beetje moeilijk er weer terug in te komen. Zijn er nog dingen die ik heb gemist, dat mensen naar andere plaatsten zijn gereisd ofzo? Mensen die ik kan ontmoeten?]

    Thomas Louis Davis

    Sheila neemt al snel de leiding van me over en we komen al snel aan bij het bos. "Hoe wist jij de weg?" vraag ik verbaasd. "Een geest heeft me de weg gewezen!" zegt ze nonchalant. We lopen langs het bos richting de hoofdweg. Zenuwachtig kijk ik achterom. Was dit wel zo'n goed idee? Als ik naar het onbekende pad voor me kijk, beginnen de kriebels door mijn buik te zweven. Ja! Dit was de goede keuze. Ik haal een diep hap adem en kijk nog één keer achterom naar thuis. "Dag mam, dag pap." zeg ik met een zucht. Ik draai me om en begin de hoofdweg af te lopen richting Vanyaliën, de hoofdstad van ons lichters.


    It's never gonna happen, Guys.

    Ayden Rhine

    Samen met Foxy loop ik de werkplaats uit. Rustig loop ik door de straten van Dunglemar. Ik pak een appel uit mijn tas en begin langzaam het ding op te eten. Ik hield van Dunglemar, terwijl sommige mensen het niet uit konden staan. De heerlijke geuren van pas gesmeden metaal dringen mijn neus binnen. De smidse, waar ik werkte, was één van de velen. Je kon overal in de stad genoeg smeden vinden, wat het soms moeilijk maakte om rond te komen. Heel even zit ik erover na te denken om even langs huis te gaan, maar dat is toch iets te ver weg. Als ik terug ben bij de smidse, komt direct de baas op me aflopen. "Ik neem aan dat je al weet dat de Europezen zijn binnengedrongen in het oosten?" Ik knik, maar loop toch door naar mijn werkplaats. Als ik het zwaard laat zien aan de meester, lijkt hij onder de indruk. "Pracht werk!" Even schud hij met zijn hoofd en richt zijn aandacht dan weer op mij. "Er is een hoog aantal zwaarden besteld door het oosten, in de hoop daarmee de Europezen te verslaan. Ik heb iedereen op volle toeren gezet, aangezien jij bezig was met je eindopdracht heb ik van jou niets gevraagd." Eindopdracht? Was dit zwaard mijn eindopdracht? Maar ik dacht dat die nog zou komen. "Nu je volleerde smid ben, want het zwaard is uiteraard prachtig, moet ik iets van je vragen. Er is iemand nodig die mijn zwaarden kan aanprijzen in het oosten en ze kan verkopen aan de mensen daar. Ik kan echter niet weg, aangezien ik op mijn werkplaats moet passen, dus ik hoopte dat jij dat wou doen." Verbaasd kijk ik mijn meester aan. Was ik volleerde smid? Maar.. "Denk er even over na, jongen." Mijn meester legt even kort zijn handen op mijn schouders en loopt dan naar achterin de smidse. Ik wist op het moment echt niet wat ik moest doen.

    [ bericht aangepast op 4 aug 2012 - 11:02 ]


    It's never gonna happen, Guys.

    Riza Waddle
    Ik liep ondertussen al weer een poosje tussen de straten van Duglemar met Xerox op mijn schouder. We hadden al een hele poos niets gezegd tot we langs de smidse liepen.
    'Dat de Europeanen zijn binnengedrongen in het oosten,' Klonk het uit de werkplaats. Ik had het zonder het te willen gehoord. Ik bleef even staan in de hoop nog wat over de Europeanen op te vangen. Heel even trok er een gevoel van schaamte door mijn lichaam, maar ik moest weten waar ze nog meer zaten.
    'Denk er even over na, jongen,' besloot de smid. Ik voelde me teleurgesteld dat ik niet meer over de Europeanen had gehoord, maar aan de andere kant leefde ik mee met de smidsjongen. Ik zou er veel voor over hebben om uit Dunglemar weg te kunnen en het licht te zien, maar er waren Europeanen daar wat alles weer een stuk gevaarlijker maakte. Ik stak mijn hoofd even om de hoek en wierp een blik op de smidsjongen.


    yeehh

    Ayden Rhine

    Verslagen ga ik in een stoel zitten. Ik had mijn eindopdracht gemaakt? Waarom had de smid het niet vertelt dat ik al bezig was? Maar eigenlijk wist ik al waarom. Ik zou enorm zenuwachtig zijn geweest en het waarschijnlijk verpesten. Glimlachend kijk ik de smid achterna. Ik was volleerd smid! Ik kon voor mezelf beginnen als ik dat wou. Ik zie het gezicht van mijn zusje voor me als ik denk aan de lange reis. Zou ik dat aankunnen? Zou ik haar hier achter kunnen laten? Waarschijnlijk was de beloning groot en de smid zou goed voor haar en mijn grootouders zorgen, maar toch! Opeens zweeft het zelfgemaakte zwaard voor mijn ogen. Ik pak het op uit de lucht en kijk dankbaar naar Foxy. "Misschien moeten we het toch maar doen. We kunnen het geld goed gebruiken. Al hoop ik wel dat ik hiervoor iets meer krijg dan normaal." Foxy staat al helemaal te springen bij het idee. Zij is meer avontuurlijk dan ik en ik moet stiekem glimlachen om haar reactie. Opeens spitst ze haar oren en haar neus draait richting de deur. Als ik haar blik volg, zie ik een meisje bij de deur staan. "Kan ik je helpen?"

    [ bericht aangepast op 4 aug 2012 - 13:55 ]


    It's never gonna happen, Guys.

    {Zo te merken zijn Ayden en Riza allebei in Dunglemar.
    Voor de rest zijn er ook een paar op weg naar Oakbon, of ze zijn er al (Dimitri en Claire).}

    Dimitri

    Is het wel zo'n verstandig idee om hier zo dicht bij de linie rond te lopen? Ilya krabbelde even zenuwachtig met haar klauwtjes in mijn schouder en ik grinnik.
    Het afgelopen uur had ik met mijn hand op de knop van mijn gevest heen en weer geijsbeerd langs de muur, steeds kijkend of ik een glimp op kon vangen van de Europeanen die af en toe wat probeerden om binnen te komen, maar zelfs het verassingseffect dat ze dachten te hebben werd te niet gedaan door een gedachtelezende Democle.
    Ik zit nog te twijfelen of we nou in actie moeten komen of niet. antwoorde ik haar telepatisch terug.
    Ze snoof even vanaf mijn schouder terwijl ze haar kopje de lucht in stak.
    Waar is het leger van de koning eigenlijk? je zou wel verwachten dat ze hier aanwezig zouden zijn aangezien dit een frontlinie blijkt te zijn."
    Ik haalde mijn schouder op, ik had eerlijk gezegd geen idee.
    Misschien is het verstandig als we zelf een groepje bekwame strijders bij elkaar vinden waarmee we de oorlog in kunnen trekken.

    [ bericht aangepast op 4 aug 2012 - 14:02 ]


    Credendo Vides

    Riza Waddle
    'Kan ik je ergens mee helpen?' Vroeg de jongen ineens.
    'Oh oh,' Mompelde Xerox die hetzelfde dacht als ik.
    'Oh, ik eh, liep gewoon langs en hoorde van de Europeanen,' stamelde ik. 'Het oosten alweer, he? Niet dat ik, dat ik af stond te luisteren, helemaal niet, het is alleen dat ik al een hele poos niets meer van de Europeanen had gehoord en nu ik het zo hoorde vallen dacht ik dat misschien,'
    'Misschien kun je beter je mond houden,' fluisterde Xerox. Ik kneep mijn ogen even dicht en knikte zachtjes.


    yeehh

    [Yesss, ben weer terug van vakantie. Ik vind deze rpg eigenlijk juist wel leuk omdat hij niet zo ongelofelijk snel gaat, hehe. Maar ik zal morgen even wat posten, want ik ben nu echt doodop.]

    DreamerN schreef:
    {Zo te merken zijn Ayden en Riza allebei in Dunglemar.
    Voor de rest zijn er ook een paar op weg naar Oakbon, of ze zijn er al (Dimitri en Claire).}

    Dimitri

    Is het wel zo'n verstandig idee om hier zo dicht bij de linie rond te lopen? Ilya krabbelde even zenuwachtig met haar klauwtjes in mijn schouder en ik grinnik.
    Het afgelopen uur had ik met mijn hand op de knop van mijn gevest heen en weer geijsbeerd langs de muur, steeds kijkend of ik een glimp op kon vangen van de Europeanen die af en toe wat probeerden om binnen te komen, maar zelfs het verassingseffect dat ze dachten te hebben werd te niet gedaan door een gedachtelezende Democle.
    Ik zit nog te twijfelen of we nou in actie moeten komen of niet. antwoorde ik haar telepatisch terug.
    Ze snoof even vanaf mijn schouder terwijl ze haar kopje de lucht in stak.
    Waar is het leger van de koning eigenlijk? je zou wel verwachten dat ze hier aanwezig zouden zijn aangezien dit een frontlinie blijkt te zijn."
    Ik haalde mijn schouder op, ik had eerlijk gezegd geen idee.
    Misschien is het verstandig als we zelf een groepje bekwame strijders bij elkaar vinden waarmee we de oorlog in kunnen trekken.


    [Aaralyn is ook in Dunglemar c: ]

    Ayden Rhine
    Een beetje verbaasd kijk ik het meisje aan. Midden in haar zin houdt ze opeens haar mond dicht en glimlachend kijk ik haar aan. Foxy's staat direct te springen en de vos loopt op het meisje af. Verbaasd kijk ik Foxy achterna. Dat had ze nog nooit bij iemand gedaan, alleen ik mocht haar aanraken en af en toe mijn zusje. Eigenlijk had ik na deze zin weg willen lopen, als ik haar niet kon helpen, waarom dan nog verder praten? Maar aangezien Foxy zo enthousiast is, begin ik nieuwsgierig naar het meisje te worden. Foxy blijft echter toch op een aardige afstand staan. Ik draai even met mijn ogen, ik wist wel dat ze niet wilde dat het meisje haar aanraakte. Net als ik Foxy wil vragen wat ze aan het doen is, begint ze te grommen. "FOXY!" zeg ik waarschuwend. Waar had ze last van?


    It's never gonna happen, Guys.

    Riza Waddle
    Ineens kwam de vos een stukje naar voren. Ze bleef op een afstandje staan en begon ineens te grommen.
    'Foxy!' Zei de jongen en ik deed een stapje naar achter. Ik wierp een blik op Xerox op mijn schouder toen ik zag dat hij niet meer op zijn gebruikelijke plek zat. Ik keek de straat in, maar hij was nergens te bekennen. Dat was niets voor hem, hij was bijna altijd bij haar en zou nooit weggaan zonder iets te laten merken. Ik keek weer naar de vos die nog steeds stond de grommen. Was Xerox bang voor haar?


    yeehh

    Ayden Rhine

    Foxy rent ineens de smidse uit de straat op. "Foxy, kom terug!" Ik ren naar de straat, waardoor ik vlak langs het meisje kom te staan. Ik zie Foxy de straat uitrennen. Ach, waarom was ze ook altijd zo eigenwijs? Verbaasd kijk ik naar het meisje. "Sorry, zo is ze normaal nooit!" zeg ik. Ik slaak een diepe zucht. Nu kon ik haar weer gaan zoeken. Ik loop naar de smid en vertel hem dat ik de opdracht aanneem en even langs huis ga om het te vertellen. Dat zou ik zeker doen, maar eerst moest ik Foxy vinden. Als ik naar weer naar buiten loop, vraag ik het meisje: "Help je zoeken?"


    It's never gonna happen, Guys.

    Riza Waddle
    Ik twijfel even bij het aanbod, maar Xerox was ook verdwenen, dus misschien vonden we hem ook wel.
    'Mijn spookdiertje is ook weg, misschien vinden we hem ook.' Zeg ik. Ik aarzel even en zeg dan 'Ik ben Riza.' Het is lang geleden geweest dat ik me aan iemand heb voorgesteld. Niet sinds mijn ouders naar de markten van Woyn waren vertrokken en niet meer terug waren gekomen. Misschien was het wel goed dat ik weer eens met iemand anders dan Xerox en de bakker had gepraat.


    yeehh

    Ayden Rhine

    "Ah! Dat verklaart waarom Foxy er zo plots vandoor ging." zeg ik mompelend. Als het meisje zich voorstelt als Riza, stel ik mezelf ook voor. "Ayden." is het enige wat ik zeg. Ik glimlach even naar het meisje en begin dan de straat uit te lopen. Ik volg de richting waar Foxy is heengegaan, maar al snel ben ik het spoor bijster. Waar was die vos gebleven? Verderop zie ik een balletje random in de lucht zweven en ik weet dat Foxy hier is geweest.
    'Die kant op!"


    It's never gonna happen, Guys.