• Thanks to Aragog

    Panem is opgerezen uit wat vroeger Amerika heette, maar wat is er gebeurd met de andere werelddelen?
    Europa, Afrika en Azië hebben zich - na de overstroming op Australië - verenigd tot één koninkrijk: Cjokradam. Koning Jovan heerst over het gehele rijk, en is een waardige tegenstander van President Snow.
    Ondanks dat de bevolking van Panem geen idee heeft van die andere leven, bedenkt Snow tussen de Hunger Games door manieren om dit enorme, opkomende gevaar de kop in te drukken.
    Maar het meest bedreigende in Cjokradam zijn nog de Dulcinnen. Uit het oude Griekenland zijn tien nakomelingen van de oude Goden opgestaan.

    Wat gebeurt er wanneer President Snow vier van zijn volgelingen naar Cjokradam stuurt, om hen te laten infiltreren in de samenleving, het vertrouwen van de Cjokradam's te winnen zonder dat ook maar één inwoner daar er benut van heeft dat deze mensen inwoners van Panem zijn?

    Panem

    Jongens
    1. Julian Alex Bryori (Nesaea)
    2. Samuel Alexander Grey (HurtedHeart)

    Meisjes
    1. Addison Phoebe Mason (Prisoner)
    2. Melrose Joannah Xanthe (Aragog)

    Dulcinnen

    Jongens
    1. Daniël Emilio Scagotti (WillNotLearn)
    2. Ayden Jayson Bright (HurtedHeart)
    3. Nathaniël Alexander Damis (Prisoner)
    4. Caelum Niiréar (Nausicaa)
    5.

    Meisjes
    1. Chryse Jinx Chantrea (Nesaea)
    2. Ambrosia Artemis Artemyia (Prisoner)
    3. Octavia Selena Midnight (LacunaCoil)
    4. Delilah Persephone Villain (Leannan)
    5. Lagune Amphitrite Elyssia (4Everdeen)

    Cjokradam

    Jongens
    1. Jefferson 'Jef' Claude Fuentes (LacunaCoil)
    2. Nathan Orlando Scagotti (WillNotLearn)
    3.
    4.
    5.

    Meisjes
    1. Adelynn Chiara Lave (Nesaea)
    2. Diara Colleen (Leannan)
    3. Myrrha Valloittaa (Nausicaa)
    4.
    5.


    [ bericht aangepast op 5 juli 2012 - 15:38 ]


    "Do you believe monsters are born or made?"

    Julian Alex Bryori
    Het land kwam al in zicht, waardoor ik meteen de gordel losmaakte. Ongeduldig liet ik de hovercraft sneller vooruit schieten, we zaten nu al uren met z'n vieren in dit ding.
    De missie was niet moeilijk. Ik had een paar dagen geleden bericht gegeven aan de koning van Cjokradam dat we ontsnapt waren aan Snow en een nieuwe start wilde maken. Voor District 20 waren de vier ex-inwoners van Panem die het licht hadden gezien en waren ontsnapt.
    Een grijns speelde rond mijn lippen, onwillekeurig wreef ik over de donkere stoppels op mijn kaken.
    "Over een halfuurtje landen we," meldde ik de rest, en wierp even een blik in de achteruitkijkspiegel.
    Even gleden mijn ogen over Melrose en Addison heen. Beiden waren ze nog iets te jong voor me, en dat bleef jammer.

    Chryse Jinx Chantrea
    De schaduw zorgde voor wat minder licht op deze middag. Ik schudde mijn lange, donkere haren naar achteren en liet mijn hoofd tegen de boomstam rusten. De dikke tak kon mijn slanke lichaam gemakkelijk houden.
    Ik twijfelde. Misschien moest ik terug gaan naar huis, maar waarom zou ik? Elke drie dagen gebeurde het weer, en vroeg ik mezelf weer af of ik nog wel naar huis kon gaan. Mijn enige familie - mijn moeder - haatte me. Waarom zou ik daar bij willen wonen?
    Mijn donkerblauwe ogen gleden over de mensen die langsliepen. Cjokradam leek zo vredig, alsof er niks aan de hand was. Je merkte pas dat er iets niet klopte als je op de jongens boven de 20 begon te letten. Die waren er simpelweg niet. Er zat een groot gat tussen de jongens van 21 en mannen van 40 wat de bevolking betrof. En áls je een jongen of man van die leeftijd zag lopen, vreesde hij voor zijn leven. Of hij was steenrijk. Of een Dulcin.
    Eigenlijk was niks eerlijk verdeeld in deze stad.

    Adelynn Chiara Lave
    Ik snoof de frisse lucht op, genoot van mijn wekelijkse legale ontsnapping aan het huis. De boodschappen. Volgens vader wilden ze jonge, knappe meisjes wel meer meegeven voor minder geld, en daarom ging ik één keer per week alleen op pad zonder bang te hoeven zijn betrapt te worden door mijn broer.
    Ik bestond alleen voor mijn ouders als ze er voordeel uit konden halen, en dat was maar zelden.
    Het viel me op hoeveel jongemannen er eigenlijk nog rondliepen. Het leken er per jaar wel meer te worden die de toorn van de koning wilden aanvaren, om maar niet naar het leger gestuurd te worden.
    Enkele rijkeluiszonen luierden in de zon, totaal niet bezorgd over hun toekomst. Hun hadden het geld om thuis te mogen blijven.
    Waarschijnlijk zou ik worden uitgehuwelijkd aan één van die nietsnutten. Ik zuchtte, streek mijn blonde krullen uit mijn gezicht.


    "Do you believe monsters are born or made?"

    >Mijn topics, ik reageer in een halfuurtje ofzo ^^


    "When all of your wishes are granted, many of your dreams will be destroyed.''

    Mijn topics


    “You want weapons? We’re in a library! Books! The best weapons in the world!” ~The Doctor

    mijn topics


    there is a certain beauty in setting the world on fire and watching from the center of the flames.

    Octavia Selena Midnight

    Ik lag in het gras en keek met mijn ogen in de volle zon. Het was druk buiten, want er scheen een zon en de temperatuur was aangenaam. Het liefst zou ik mijn vleugels spreiden op deze mooie dagen, maar jammer genoeg kon dat niet. Iedereen zou me dan zien met vleugels. Hoe raar kon dat zijn? Mensen hier geloofden al lang niet meer in goden of sprookjes.'Octavia kom je naar binnen?' Hoorde ik mijn vader schreeuwen. In werkelijkheid was hij niet mijn vader. Mijn moeder was ook niet mijn echte moeder. Ze waren er nooit achtergekomen dat ik niet hun eigen kind was. Ik vroeg me wel af wat er net hun echte kind is gebeurt. Ik stond rustig op en liep naar het huis toe.
    'Kind, je bent altijd zo veel buiten. Dadelijk verbrand je nog met je lichte huid!' Riep mijn moeder. Ik had lichte ogen en huid, maar mijn haar was allen maar wit. Mensen dachten dat ik een albino was, wat ik helemaal niet ben. Een soort foutje kon je het noemen.

    Jefferson 'Jef' Claude Fuentes
    Daar zat ik dan op het dak van mijn huis. Mijn oudere broer was thuis gekomen. Mijn ouders waren altijd zo trots op hem wat hij deed. Ze waren nooit blij met mij. Ik had geen zin om al het gezeik aan te horen en was naar boven gegaan. Vervolgens was ik op het dak gaan zitten. Vanaf hier kon ik verschillende plekken van de stad zien. Ik zag bomen, mensen, meer huizen en de markt. Het zonnetje scheen en het was druk buiten. 'Fijn, nog meer mensen,' Zei ik. Ik hiel niet van drukte of van mensen. Ik hiel ook niet van het land waar ik inwoonde, maar alles beter Panem.


    “You want weapons? We’re in a library! Books! The best weapons in the world!” ~The Doctor

    [Mijn topics]


    I'm finally back, Finally after a Year break

    Melrose Joannah Xanthe
    ''Over een halfuurtje landen we.'' meldde Julian, en ik glimlachte. Ook ik klikte mijn gordel los, en keek nieuwsgierig naar buiten. De zon scheen helder, de lucht was blauw en er was bijna geen enkel wolkje te zien. Onwillekeurig streek ik met mijn vingers door mijn haarlokken, en zuchtte eventjes. Het werd wel tijd, deze reis heeft me te lang geduurt. Maar het was voor het beste, daar geloofde ik in.

    [niet zo lang, sorry, maar mijn batterijen zijn bijna leeg. :'D Moet ze even zoeken.]


    "When all of your wishes are granted, many of your dreams will be destroyed.''

    Lagune Amphitrite Elyssia
    Met een groot aantal waterspetters om me heen duik ik op uit de zee. Ik zwaai mijn natte haar op mijn rug en wrijf even in mijn ogen. Ik laat mijn tenen door het zand gaan, en zie wat visjes bij mijn voeten wegschieten. Ik sta tot mijn navel in het zeewater. Ik spring op mijn rug, zodat ik in het water val, maar drijf dan naar de oppervlakte waar ik op mijn rug blijf drijven. De zon schijnt in mijn ogen. Het is een heldere dag, en ik laat mijn ogen bijna dichtvallen. Een kleine glimp zonlicht bereikt mijn ogen nu. Langzaam laat ik de zuurstof uit mijn longen ontsnappen en zo zink ik langzaam in de zee. Ik open mijn ogen en adem een teug water in. Ik bekijk de visjes en steek mijn hand uit. Gefascineerd bekijk ik hoe ze de belletjes van mijn hand eten en weer wegschieten. Ik spring weer boven water.


    Tijd voor koffie.

    Julian Alex Bryori
    Niet veel later liet ik het toestel landen. Ik schoof van de stoel vandaan en griste mijn tassen van de grond.
    Onwillekeurig wierp ik een scheve grijns naar Melrose. Misschien moest ik er toch eens werk van maken. Ze was tenslotte achttien, dus illegaal was ik sowieso niet.
    Ik trok de deuren open, en sprong naar buiten. Op de grond van Cjokradam. Mijn ogen gleden over de omgeving, ik haalde het papiertje tevoorschijn waar de adressen opstonden. Zodra ik had gezegd dat we "zouden vluchten" kregen we alles aangeboden. Onderdak, geld, meubels. Alles erop en eraan.


    "Do you believe monsters are born or made?"

    Iemand? (cat)


    "Do you believe monsters are born or made?"

    {Mijn topics.. Ik zal bezig gaan met mijn personage's..}


    Don't be like the rest of them, darling

    {Ik kan wel reageren :3}


    Tijd voor koffie.

    [Hier kan ook iemand reageren. Gelukkig ben ik vroeg terug van sportdag :3]


    “You want weapons? We’re in a library! Books! The best weapons in the world!” ~The Doctor

    Lagune Amphitrite Elyssia
    Ik droog mijn haar snel af en bind de andere handdoek rond mijn benen. Ik stap in mijn slippers. Ik loop het strand af, en loop naar mijn huis. Onderweg zie ik iemand op een papiertje kijken. Ik schiet snel in mijn t-shirt en loop naar hem toe. "Kan ik helpen?" vraag ik aan hem.


    Tijd voor koffie.

    {Wow, korte sportdag! ;P, was het leuk?}


    Tijd voor koffie.