jawohl 
Het begon allemaal toen Copacobana gedaan was en ik en mijn vriend huiswaarts trokken. Wel... Richting kot vriendin waar we crashtten. Dat kot is lekker centrum Gent, en superdicht bij ons 'speciale plekje' (achter het vleeshuis, voor de Gent-kenners onder ons).
Nu, ik en mijn vriend gingen de dag erna naar de dierentuin om ons éen jaar samen te vieren, en aangezien het een warme, mooie nacht was besloten we om eerst nog even op ons plekje wat te zitten en van Gent genieten.
Nu kwamen we daar aan, en net toen ik wou gaan neerzitten draaide hij me om, en ging op éen knie zitten.
"Ik heb nu geen ring bij, maar over vier jaar, als onze opleidingen afgerond zijn en er ons niets meer tegenhoud om bij elkaar te zijn, neem ik je terug naar hier en ga ik de volgende vraag herhalen: wil je met me trouwen?"
BAM instant tears en onhandig ja-geknik. Toen gingen we om een ijsje
het klinkt enorm voorbarig, puberaal en idioot, maar ik zou toen al "ja" hebben gezegd. Ik kan me niemand voorstellen dat ik liever zie of mij beter heeft gesteund en lief gehad heeft dan hem... He makes me smile on my worst days
en, lieve Q'ers, hoe zit het met jullie romantische verhaaltjes?
Maybe we should doubt our fears instead our dreams.
hij stonk, kende geen deodorant of anti puistjes middel en was gewoon.. een zak. en waaayyyyyy to much saliva. (dat was een andere jongen, gelukkig...)
vind het wel lief 
Salaryman