[RPG] St. William's - Speeltopics

St. William's is een internaat voor jeugd met aanleg voor speciale krachten. Op St. William's leren ze deze krachten te beheersen en te verbeteren, maar dat gebeurt onder streng toezicht van het schoolhoofd.
Dat betekend dat er strenge regels zijn, en hoge straffen. Verder heeft iedereen vrijwel dezelfde lessen, al heb je niet of nauwelijks aanleg voor de kracht waar die les over gaat.

(School)Regels

Zoals iedere school heeft ook St. William's regels. Hierop wordt streng toegezien door het schoolhoofd (wanneer je je geroepen voelt schoolhoofd en/of docent te spelen, geef het aan!). Zoals al genoemd zijn er hoge straffen (maar vrees niet, het zal niet te ver gaan (: ).

- Het gebruiken van krachten binnen de school is niet toegestaan, enkel tijdens de lessen onder toezicht van een docent.
- Jongens en meiden slapen gescheiden.
- Het op elkaar uitproberen van krachten is niet toegestaan.
- Het schoolterrein kan niet verlaten worden zonder toestemming.

Regels zijn er om overtreden te worden, dit mag dan ook gewoon. Maar let wel op dat je andere spelers in hun waarde laat en zorg wel dat je ook (wel eens) gestraft wordt.

Wanneer je graag mee wilt spelen kun je je aanmelden in het rollentopic;
http://www.quizlet.nl/forum/topic.php?tid=143237&page=1

De volgende personages spelen mee;
Anthony (chasinghoran)
Kate (mismi)
Roselyn (Thatlastkiss)
Daniel (Montmarte)
Jesper (BlueHope)
Livia (jaimyhoi)
Lauren (alice24)
Paige (Rider)
Allison (DreamWishes)
Aria (Coockies)
Jacob (Coockies)
Zoey (RememberYoux)
Cahlista Aloys Docente (Rider)
Arjan (chasinghoran)

[ bericht aangepast op 17 okt 2012 - 15:20 ]

You oughta know

Jesper
Ik dacht even na. "Dan ga ik toch voor Rose. Niet dat ik iets tegen Lyn heb." Normaal was ik niet meteen zo aardig, maar aangezien ik helemaal niemand hier kende leek het me handig om eerst vrienden te maken inplaats van vvijanden. Ik keek glimlachendnaar Percy doe haar heel aardig bleekte vinden. "Wel, mijn kleine vriend haar mag je." Zeg ik en neem nog een hap van mijn appel. "Dus. Zit je hier vrijwillig of vinden jouw ouders je gave eng." Zei ik rustig. Ik haddus letterlijk in mijn gezicht te horen gekregen dat mijn gave eng was. Niet dat het me veel uitmaakte.

We've lived in the shadows for far too long.

Livia O'Dair
Een nieuwe school en mijn ouders die het zogenaamd een nieuwe kans noemen. Eigenlijk wilde ze van me af en vonden ze dit een goede plaats. Mijn krachten zijn verzwegen voor de rest van de wereld, of eigenlijk de o zo belangrijke kennissen en vrienden van mijn ouders. Ach ja, zulk soort dingen raken vanzelf gewend. Met mijn koffers loop ik richting de kamer waar ik slaap en ik zucht een keer. Ik zet ze naast een willekeurig bed en ga er op zitten. Ik strijk een pluk haar achter mijn oor en sta dan toch maar weer op. Ik heb honger. Ik loop de kamer weer uit en volg de geluiden. Ik heb een plattegrond van de school bestudeerd dus ik weet waar de kantine is. Ik loop er regelrecht heen en kom die binnen. Ik kijk om me heen en neem de omgeving in me op. Hm. Oke. Dan loop ik richting het eten, onopvallend kijkend naar de anderen.

I'm Ellie's & Mitshy's little secret. Rawr.

Roselyn
Ik neem een broodje uit de mand die op de tafel staat en denk even na over wat ik hem allemaal wil vertellen. 'Mijn ouders hebben me hier heen gestuurd. Ze zijn niet echt bang van mijn gave, meer voor de controle die ik er niet over heb. Soms loopt het een beetje uit de hand.' antwoord ik. Ik weet nog toen mijn ouders me voor het eerst vertelde dat ik hier heen moest. Dat was volgens mij de ergste ruzie die ik ooit met hen had gehad. 'En jij? Zit jij hier vrijwillig? Wat is je gave trouwens?' vroeg ik nieuwsgierig. Ik mocht Jesper wel, hij zag er niet fake uit en hij was vriendelijk. Met hem als vriend zou ik het hier misschien wel overleven.

You see things and you ask 'Why?' But I dream things that never were and I say 'Why not?'

Livia O'Dair
Ik zie een paar mensen zitten en ook een jongen en een meisje achterin. Hm. Daar ga ik maar bij zitten. Ik loop naar de tafel toe en zeg dan Hoi terwijl ik plaats neem aan de andere kant van de tafel. Ik pak een broodje uit de mand en begin er wat van te eten. Ik zucht een keer terwijl ik eet. Het liefst zou ik gewoon thuis zitten maar in plaats daarvan ben ik op deze school geplaatst. Of eigenlijk internaat. Het St. Williams internaat. Ik kijk even naar de jongen en het meisje, ze zijn in gesprek. Dus daarom concentreer ik me maar weer op mijn broodje. Ik heb niet echt behoefte om te weten wat andersmans krachten zijn, of vloeken. Voor mij voelt het aan als gaven. Want ik vind het best cool, aanleg voor water en vuur.

I'm Ellie's & Mitshy's little secret. Rawr.

Anthony

'Hier de minste schade aanrichten? Die is goed. Ik denk dat het daar bij mij ook zo ongeveer op neerkwam.' Lachte ik. Niet dat ik van plan was hier weinig schade aan te richten, ik had altijd al gedaan wat ik wou, wanneer ik dat wou, en ik was niet van plan dat te gaan veranderen.
Nogmaals nam ik Daniel op, ditmaal taxerend, wat had ik aan deze jongen? Konden hij en ik deze school wat actie geven?

[haha, misschien doe ik dat wel. Ik heb pas over twee weken m'n eerste toetsen, dus ik moet nog eens even zien hoe ik dat ga doen...]

You oughta know

[Livia is bij Roselyn en Jesper aan de tafel gaan zitten ^.^]

I'm Ellie's & Mitshy's little secret. Rawr.

Jesper
ik schudde mijn hoofd, maar knikte ook, wat er volgens mij heel dom uit moest zien. "Mijn ouders hebben me hierheen gestuurd omdat ze mijn gave een beetje eng en raar vinden, maar ik vond het niet erg om hierheen te gaan." Beken ik eerlijk. Ik vond het echt niet erg, ik vond het thuis niet zo geweldig. "Mijn gave..." Begon en nam nog een hapvan mijn appel. Hoe ging ik dit uitleggen. "Ik kan umh...Mijn eigen realiteit creëren. Laten we het daarop houden. Een eigen wereld maken en deze wereld manipuleren. Dat is waar ik anleg voor zou hebben." Hou ik het zo simpel mogelijk. Je had natuurlijk nogaldie bijzaken, maarja. "Oh en ik kan andere laten zien wat ze echt willen, dus eigenlijk gewoon hun meenemen in hun eigen droomwereld. Hun realiteit creëren zegmaar." Volgens mij was ik heel onduidelijk, maar ik wist niet hoe ik het anders moest zeggen. "Wat is jouw gave?" Daarna kijk ik op naar het meisje wat erbij komt zitten. "hoi." Zeg ik vrolijk.

[ bericht aangepast op 15 okt 2012 - 22:36 ]

We've lived in the shadows for far too long.

(Ik zag het^^ Of las het....)

We've lived in the shadows for far too long.

Roselyn
'klinkt wat vaag, maar wel heel cool.' zeg ik glimlachend. Ik draai een lok haar rond mijn vinger. 'mijn gave is elektriciteit en bliksem beheersen. Het is leuk zolang je het in de hand hebt.' antwoord ik. Ik heb mezelf nooit echt anders gezien als normale mensen. Er is een meisje bij ons aan tafel komen zitten. 'hoi. Wat is je naam?' vraag ik vriendelijk.

You see things and you ask 'Why?' But I dream things that never were and I say 'Why not?'

Livia O'Dair
Ondanks dat ik niet naar andermans gaven ga vragen luister ik wel met hun gesprek mee. De jongen vertelt zijn gave en het klinkt aan de ene kant gaaf, maar aan de andere kant zou ik bij mezelf sterk gaan twijfelen wat realiteit en wat fantasie zou zijn. Ik houd het liever bij realiteit, hoewel onze gaven ook onwerkelijk lijken. Ik vraag me af hoe zijn gave werkt, of mensen hem dan gewoon vertellen hoe hun droomwereld eruit ziet of dat hij ze zelf kan zien. Ik knabbel verder van mijn broodje. Het andere meisje vertelt over haar gave en als ze daar mee klaar is zegt ze gedag en vraagt om mijn naam. 'Ik heet Livia,' zeg ik ze dan. En ik glimlach even vriendelijk. Ondanks dat ik hun gave weet denk ik er niet gelijk aan om die van mij te vertellen. Dit komt mede doordat mijn ouders me hebben opgedrongen om er nooit met anderen over te praten, toen ik nog thuis woonde.

[ bericht aangepast op 15 okt 2012 - 22:42 ]

I'm Ellie's & Mitshy's little secret. Rawr.

(we waren een beetje tegelijk :p)

You see things and you ask 'Why?' But I dream things that never were and I say 'Why not?'

[Mijne is ook al aangepast]

I'm Ellie's & Mitshy's little secret. Rawr.

Jesper
Ik knik even. Ik was eigenlijk wel onder de indruk. Ze kon met electriciteit spelen. "Dankje, jouw gave lijkt me ook heel cool om te hebben." Zei ik gemeend en aaiPercy. Natuurlijk eist hij weer alle aandacht op, dat deed hij altijd. Het meisje zegt dat ze Livia heet. "Dat vind ik een hele apatre naam. Mooi, maar apart." Zeg ik zonder na te denken. Ik dacht nooit te lang na over wat ik wou zeggen, dan kwam het naarmijn idee altijd zo geforceerd over. "En wat vind jij van het gebouw tot nu toe?" Vraag ik. Mede omdat ik mijn gedachte nooit te lang bij een onderwerp kon houden.

We've lived in the shadows for far too long.

Daniel
Ik lach weer bij de herinnering aan de "schade" die ik heb aangericht.
'Tja, mijn leraren werden een beetje gek van me, ik werd bijna van school getrapt,' zeg ik grijnzend. Niet om stoer te doen, maar gewoon omdat het zo is.
'Richt jij dan ook schade aan?' vraag ik dan, 'Mag ik dan weten wat je gave is?' Nieuwsgierig kijk ik de jongen tegenover me aan.

{Lol, ik wil ook wel een secretaresse, ik zit nu in mn pww en ik wil wel graag iemand die alles voor me plant en samenvattingen maakt enzo ^^
Ik ga trouwens slapen, ik ben dood van het leren :c}

[ bericht aangepast op 15 okt 2012 - 22:48 ]

Life is like a novel, you're the author and everyday is a new page

(ik ga slapen, ik ben echt doodop. Tot morgen! )

[ bericht aangepast op 15 okt 2012 - 22:54 ]

You see things and you ask 'Why?' But I dream things that never were and I say 'Why not?'