• St. William's is een internaat voor jeugd met aanleg voor speciale krachten. Op St. William's leren ze deze krachten te beheersen en te verbeteren, maar dat gebeurt onder streng toezicht van het schoolhoofd.
    Dat betekend dat er strenge regels zijn, en hoge straffen. Verder heeft iedereen vrijwel dezelfde lessen, al heb je niet of nauwelijks aanleg voor de kracht waar die les over gaat.

    (School)Regels

    Zoals iedere school heeft ook St. William's regels. Hierop wordt streng toegezien door het schoolhoofd (wanneer je je geroepen voelt schoolhoofd en/of docent te spelen, geef het aan!). Zoals al genoemd zijn er hoge straffen (maar vrees niet, het zal niet te ver gaan (: ).

    - Het gebruiken van krachten binnen de school is niet toegestaan, enkel tijdens de lessen onder toezicht van een docent.
    - Jongens en meiden slapen gescheiden.
    - Het op elkaar uitproberen van krachten is niet toegestaan.
    - Het schoolterrein kan niet verlaten worden zonder toestemming.

    Regels zijn er om overtreden te worden, dit mag dan ook gewoon. Maar let wel op dat je andere spelers in hun waarde laat en zorg wel dat je ook (wel eens) gestraft wordt.

    Wanneer je graag mee wilt spelen kun je je aanmelden in het rollentopic;
    http://www.quizlet.nl/forum/topic.php?tid=143237&page=1

    De volgende personages spelen mee;
    Anthony (chasinghoran)
    Kate (mismi)
    Roselyn (Thatlastkiss)
    Daniel (Montmarte)
    Jesper (BlueHope)
    Livia (jaimyhoi)
    Lauren (alice24)
    Paige (Rider)
    Allison (DreamWishes)
    Aria (Coockies)
    Jacob (Coockies)
    Zoey (RememberYoux)
    Cahlista Aloys Docente (Rider)
    Arjan (chasinghoran)

    [ bericht aangepast op 17 okt 2012 - 15:20 ]


    You oughta know

    Lauren

    'Ja, mijn ouders zijn gelovig. Maar het was vooral doordat ik uit bed kwam als klein kind en dan ineens uit het niets mezelf naar beneden teleporteerde. Daar zou je als ouder best van schrikken. Nee, ik heb het niet fijn gehad.' Zeg ik en word een beetje rood. Ik hoop dat ze me nu geen zielig kind vinden. Ik laat mijn ogen over daniels lichaam glijden, hij is best aardig en leuk. Maar hij is veel te lang, dus waarschijnlijk vind hij mij maar niks.

    mismi schreef:
    Kate Miller
    "Wel handig, vuur en water, het tegenovergestelde van elkaar" zeg ik dan. "Ik ben Kate" zeg ik dan.
    Ik had mijn naam net ook al gezegt, maar ze was druk in gesprek.
    "Heb je een beetje zin in een nieuwe school en een nieuw schooljaar?" vraag ik dan.


    Livia O'Dair
    Ik knik, 'Ja, het is inderdaad wel handig.' ze stelt zichzelf voor als Kate. 'Ik ben Livia, geen idee of ik het al gezegd had of niet.'
    Ik strijk mijn lok achter mijn oor en kijk de kantine in als ik antwoord.
    'Hm, het lijkt me handig om het onder controle te hebben. Maar hier heb ik geen vrienden. Niet mijn vrienden.'
    En ook geen vriendje. Hoewel. Hij heeft het uitgemaakt omdat hij me een zogenoemde freak vond. Ik kan er niets aan doen dat ik aanleg heb voor water en vuur. Ik zucht een keer, ik heb geen honger meer. Eetlust is weg.
    'En jij?'


    I'm Ellie's & Mitshy's little secret. Rawr.

    Aria Rosalie Angels

    Ik loop met Wolfie naast me de eetzaal weer in. Alle tafels zaten vol. Ik wilde een tafel met zo weinig mogelijk mensen, maar aangezien alle tafels bezet waren bleef er niet veel over. Ik kijk naar Wolfie en loop dan naar een meisje toe die met koptelefoon opzit en haar eigen gangetje gaan. Ik voel haar hart kloppen en haar bloed stromen. Ik probeer aan iets anders te denken, maar het lukt amper. Je kan het vergelijken met een schelp die je tegen je oor hebt. Je denkt dat je de zee hoort, maar eigenlijk hoor je je eigen bloed. Ik heb dat de hele tijd en als er meer mensen zijn heb ik dat veel erger. Soms voel ik zelfs hun koud of warmte. Als het koud buiten is en mensen hebben het koud, krijg i khet ook koud of andersom. Ik haat bloed. Dat vieze rode spul in je. Ik bijt hard op mijn lip en kijk naar Wolfie. Ik ga zwijgend aan de tafel zitten en richt mijn blik even op het meisje om vervolgens weg te kijken


    Embrace your weirdness - Cara Delevingne

    Kate Miller
    "Ik heb er wel zin in, misschien kan ik wel meer dan alleen af en toe gedachtes van iemand opvangen." zeg ik en ik haal mijn schouders op.
    "Ik zal mijn vrienden ook missen" zeg ik met een zucht. "Maar ik hoop dat ik hier nieuwe vrienden kan maken en verder probeer ik gewoon contact te houden met mijn andere thuis" en ik glimlach even.

    Daniel
    Ik glimlach naar haar, denkend aan hoe mijn ouders reageerden toen ik voor het eerst met spullen begon te smijten.
    'Tja, ik denk dat het sowieso wel schrikken is voor mensen als iemand in je omgeving ineens heel sterke bovennatuurlijke kracht vertoont, mijn moeder viel flauw toen we ruzie hadden en ze ineens een pan naar haar hoofd kreeg. Hoewel dat ook kon ook komen van de klap.' Bedachtzaam stop ik met praten, 'In ieder geval, ik was gelijk niet boos meer.' Ik grinnik om de herinnering.
    'Teleportatie,' zeg ik dan bedachtzaam, 'Als je dat goed beheerst hoef je nooit meer ergens heen te lopen, je kan gewoon teleporteren. Beter heb ik de gave niet, ik zou een dik varken worden.'


    Life is like a novel, you're the author and everyday is a new page

    Lauren

    'Haha, gelukkig heb ik daar geen last van, ik kan zoveel eten als ik wil, ik word niet langer of dikker.' zeg ik lachend. Muis kruipt over mijn arm op de tafel en klimt in het broodmandje. Wat een vreetzak is het toch.

    Paigelyn ‘Paige’ Channary Butterfly

    Mijn nagels klemden zich bij iedere hap steviger in mijn broodje. Ik zat echt in een kantine met een stel pubers op zoek naar liefde. Het was echt heel erg. Ik kon gewoon de onzekerheid bij sommige mensen voelen groeien, waardoor ik zelf ook een onzekerder gevoel kreeg. Ik voelde me een freak, terwijl ik mij tegelijkertijd helemaal niet zo voelde. Alle emoties en gevoelens probeerden constant mijn muziek te overschreeuwen en het verpeste Rise Against gewoon.
    Ik fronste licht toen ik nog een ander gevoel opmerkte. Heel sterk en dus heel dichtbij. Verbaasd keek ik op om een meisje met lange bruine haren te zien zitten. Ik zuchtte onhoorbaar en gaf de wolf, die bij haar lag, een boze blik. Vervolgens richtte ik mij weer tot het meisje met vreemd genoeg een afkeer voor bloed? Juist, vreemde gevoelens in een random kantine zonder bloedende lijken of iets dergelijks. Ik had gehoord dat een getrainde empath ook de herkomst van de gevoelens kan achterhalen, maar ik was helaas nog niet getraind.
    Langzaam zette ik mijn koptelefoon af. Meteen kreeg ik meer last van de mensen om mij heen, maar ik probeerde er niet op te letten. 'Ook hallo,' kwam er nors uit mijn mond. Misschien kon ik haar wel wegjagen, maar ik wilde eerst meer weten over de afkeer voor bloed.


    Happy Birthday my Potter!

    Daniel
    Ik kijk haar met open mond aan, geen last van aankomen! Een verontwaardigd geluid je komt uit mijn mond.
    'En ik breng twee keer per week in het sportcentrum door om al die pizza's en hamburgers eraf te krijgen, maar dat kan je natuurlijk wel zien aan mijn spieren.' Glimlachend span ik mijn biceps aan en ik laat ze zien, het is een van de delen van mijn lichaam waar ik oprecht blij mee ben, er zit dan ook heel wat uurtjes training in.


    Life is like a novel, you're the author and everyday is a new page

    Aria Rosalie Angels

    Ik hoor Wolfie grommen en kijk automatisch naar het meisje voor me. Ik zie haar nog net een boze blik op Wolfie werpen en zelf kan ik ook wel naar haar grommen, maar ik ben geen wolf dus doe het niet. Ik kijk haar aan en hoor haar een hallo zeggen. Ik kijk haar even om.
    'Hoi,' mompel ik. Haar humeur maakte mij ook niet echt vrolijk. Ik geef Wolfie een aai. Een poging om zijn aandacht van het meisje af te halen, maar het werkte amper. Wolven waren nou eenmaal eigenwijs. Het waren officieel ook geen huisdieren en zo behandelde ik Wolfie dan ook niet. Hij kwam eigenlijk gewoon altijd terug naar me, maar hier wilde ik hem wel bij me houden. Ik bijt op mijn lip en kijk weer naar het meisje. 'Zo te horen vind je het leuk om hier te zitten,' mompel ik sarcastisch en kijk haar aan.

    [ bericht aangepast op 16 okt 2012 - 16:46 ]


    Embrace your weirdness - Cara Delevingne

    Coockies schreef:
    Aria Rosalie Angels

    Ik hoor Wolfie grommen en kijk automatisch naar het meisje voor me. Ik zie haar nog net een boze blik op Wolfie werpen en zelf kan ik ook wel naar haar grommen, maar ik ben geen wolf dus doe het niet. Ik kijk haar aan en hoor haar een hallo zeggen. Ik kijk haar even om.
    'Hoi,' mompel ik. Haar humeur maakte mij ook niet echt vrolijk. Ik geef Wolfie een aai. Een poging om zijn aandacht van het meisje af te halen, maar het werkte amper. Wolven waren nou eenmaal eigenwijs. Het waren officieel ook geen huisdieren en zo behandelde ik Wolfie dan ook niet. Hij kwam eigenlijk gewoon altijd terug naar me, maar hier wilde ik hem wel bij me houden. Ik bijt op mijn lip en kijk weer naar het meisje. 'Zo te horen vind je het leuk om hier te zitten,' mompel ik en kijk haar aan.


    (Wat bedoel je daarmee?)


    Happy Birthday my Potter!

    [Sarcasme, heb even wat duidelijker gemaakt. Maar door haar norse toon:)]


    Embrace your weirdness - Cara Delevingne

    Lauren

    'Haha, ja nou wees blij dat je in ieder geval wat langer bent. Het is niet geweldig om klein te zijn, iedereen denkt altijd maar dat je veel jonger bent enzovoorts. Ze zouden nooit van me verwachten dat ik eigenlijk 17 ben. En iedereen denkt dat je maar lief en schattig bent, maar ik ben soms ook niet zo schattig' zeg ik lachend.

    [Mag je ook nog een jongen aanmaken of mag je maar 1 personage?]


    Embrace your weirdness - Cara Delevingne

    Paigelyn ‘Paige’ Channary Butterfly

    Ik gromde terug naar de wolf. Als dat stomme beest niet oppaste, zou hij nog flink wat problemen aan mij hebben. Ik vernauw mijn ogen en concentreer mij op het beest, dat uiteindelijk kalmer lijkt te worden en zijn aandacht niet meer op mij vestigt. Dieren waren altijd al makkelijker te manipuleren dan mensen, al moest de drive van de emoties niet al te sterk. Het beest kende mij amper, dus het was nog goed te doen.
    Vanuit mijn ooghoeken zag ik het meisje op haar lip bijten en vervolgens haar mond openen om wat te zeggen. 'Zo te horen vind je het leuk om hier te zitten,' kwam er sarcastisch uit haar mond. Ik trok mijn wenkbrauwen op en stootte een kort emotieloos lachje uit. Prachtig dit.
    'Ja, ge-wel-dig. Waarschijnlijk vind ik het net zo leuk om hier te zitten als dat jij bloed leuk vindt.' Ik keek haar uitdagend aan en moest mij inhouden om niet gelijk mijn nagels langs mijn huid te halen om haar nog meer te treiteren. 'Maar vertel eens, waar komt die afkeer eigenlijk vandaan?'


    Happy Birthday my Potter!

    Daniel
    'En het is erger om een kleine jongen te zijn dan een klein meisje, jij kunt tenminste nog hakken dragen, als ik op torenhoge naaldhakken binnen kom wandelen vind iedereen me of gestoord of homo, beiden heb ik liever niet.' Ik kijk haar glimlachend aan.
    'Het stoort mij trouwens helemaal niet dat je wat kleiner bent, kleine meisjes kunnen ook leuk zijn en dan hoef je als jongen nooit bang te zijn mini te worden gevonden naast haar als ze hakken draagt. Dus er zitten heel wat voordelen aan, denk je niet?'


    Life is like a novel, you're the author and everyday is a new page