{RPG} Wolfblood ~01~ - Speeltopics

Een klein groepje tieners heeft een groot geheim, niemand mag hier achter komen want als dat gebeurd kunnen er erge dingen gebeuren.
Ze moeten zo onopvallend mogelijk blijven voor hun medestudenten.
Wat hun geheim is vraag je? Ze zijn wolven, die bij volle maan zichzelf niet kunnen beheersen. Ze veranderen in hun werkelijke vorm en moeten er voor zorgen dat ze niet gesnapt worden. Van de alfa krijgen ze allerlei opdrachten. Sommige zijn gevaarlijk, sommige beangstigend.

Voor deze groep tienerwolven is ook een groot gevaar. De Hunters. Zij zijn tieners die undercover zijn om de tienerwolven te vangen en te onderzoeken.
Ze voeren pijnlijke proeven uit om erachter te komen hoe het mogelijk is dat zij bij volle maan in wolven kunnen veranderen. En of ze er iets tegen kunnen doen. De Hunters zetten alles op alles om de tienerwolven tegen te houden, voordat ze uitzaaien en een groter gevaar voor de mens worden dan ze al zijn.

---

De tienerWolven [Max 7]
Jongens [VOL!]
- Cooper Henderson - DarrenCrissy
- Andrew Justin Cole - quin98
- Alfa Memphis Grimmaud - Gancanagh
Meiden [VOL!]
- Aurora Elizabeth Morningrose - Shooter
- Katherine Audrey Swann - Gipsy
- Scarlet Morningstar - LoveDrunkx
- Ayla Hope Savage - Dysis

De Hunters [Max 12]
Jongens
- Riley Andreas Cromwell - Gipsy
- Aiden Blaine Preston - Assassin
- Levi Isaac Dales - IsaacLahey
Meiden
- Marcy Jarvis - Morrowind
- Aowynn Rune Savan - Dysis
- Jill Angel Scars - AgentP

---

Rules;
~Minimaal 8 regels schrijven, dat is niet heel erg moeilijk. Voeg dingen toe zoals; Omgeving, gebruik tekst van andere, gevoelens, waarnemingen etc.
~OOC graag met haakjes; [] {} () - -
~Er mag best liefde tussen tienerwolven en Hunters ontstaan, maar niet alleen maar die koppels.
~Reserveringen blijven twee dagen staan.
~Graag personages die verschillend zijn, qua karakter etc.
~Lol hebben, dat is de grootste regel hier!
~De tienerwolven kunnen veranderen in wolven wanneer ze willen, maar als het volle maan is zijn ze blijvend wolf tot de eerste zonnestralen de aarde verlichten.
~Houd rekening met andere, wacht tot vrijwel meer dan de helft gereageerd heeft voordat jij reageert. Het is zo voor mensen die minder vaak online zijn makkelijk om er weer in te geraken.

[ bericht aangepast op 29 okt 2012 - 18:59 ]

---

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

[Heh. Marcy kan toch niet weten dat Memphis Memphis is? je snapt me wel.]

---

I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

Gancanagh schreef:
[Heh. Marcy kan toch niet weten dat Memphis Memphis is? je snapt me wel.]

[O, nu je het zegt :'D Even aanpassen, sorry]

---

"Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

[Vond het al zo vreemd :')]

---

I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

Ayla

Jawel, was het zachte antwoord wat ik terug kreeg van Ro. Vervolgens liet ze haar lijf niet langer meer op het mijne steunen en deed een poging om zelf te gaan lopen.
Ben onderweg. Ben er binnen enkele minuutjes. Ik knikte lichtjes op Katherine’s woorden, al was het iets wat ze niet kon zien terwijl ik me richtte op Ro. Ga de rest maar helpen Ayla, ik vind Memphis zijn tuin wel, mompelde Ro zacht tegen me, maar ik gaf geen gehoor aan haar woorden. Dit ga je nooit een hele weg volhouden, Ro. Katherine is er bijna en dan brengen we samen terug naar Memphis zijn tuin, reageerde ik zacht terug en kwam langs haar staan zodat ze mijn steun weer kon pakken.
We gaan dit wel halen. Wat er ook gebeurt, samen staan we sterk, hoorde ik Katherine in gedachten zeggen en nog geen enkele minuten later zag ik haar aankomen. Ze loopt moeizaam, bracht ik over op Katherine, maar aan haar houding kon ik zien dat het bij haar ook niet helemaal goed was. Mijn blik vertrok, dit waren nu al vier gewonden. Hoe was het met Memphis, en Andrew? Op datzelfde moment klonk Memphis zijn stem met de vraag of iedereen in orde was. Memphis, ik heb Aurora en Katherine hier bij me. Beide zijn gewond. Waar Scarlett is weet ik niet, maar ook zij is gewond. We zijn nu op weg naar je tuin.
Vervolgens gaf ik Ro een zacht duwtje en seinde ik Katherine mee. We moesten dit bos uit.

[ Waarschijnlijk is dit mijn laatste reactie, ik moet om 7 uur naar een feest en van te voren nog omkleden en klaarmaken. Ben er zoiezo morgen weer (: ]

[ bericht aangepast op 27 okt 2012 - 16:14 ]

---

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

Gancanagh schreef:
Memphis

.....
"Is iedereen in orde?" vraag ik nog een keer algemeen, met een iets dringendere toon.
....

[Want blijkbaar lezen mensen er overheen :')]

---

I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

[Kunnen ze ten alle tijden contact maken dan? Want dan pas ik mijn post ff aan..]

---

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

[Ja ze kunnen elkaar bijna altijd horen.]

---

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

[Dan heb ik hem even aangepast. ]

---

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

Andrew Justin Cole

Twijfelend bleef ik om me heen kijken. Memphis had me net verteld om Coop weg te brengen. Net als ik dat ook wil gaan doen hoor ik wat Coop zegt. 'Wat denk je zelf? Ik wil niet dat mijn neef, en overigens onze Alfa iets overkomt' zegt hij en twijfelend kijk ik naar Memphis en dan naar Coop. 'Ik breng jou weg en daarna kom ik terug voor Memphis' zeg ik beslist tegen Coop. 'Ik ben in orde en Is goed en daarna kom ik terug voor jou' sein ik nog naar Memphis en kijk daarna naar Coop die zijn excuses aanbied. Wow, dat deed die echt nooit. Ik knik even als teken dat het goed is. ' Het spijt mij ook' zeg ik gemeend en kijk daarna weer om me heen. Als hij met moeite gaat zitten kijk ik weer even naar hem en geef daarna een tikje met mijn snuit. 'Ik breng je nu naar de tuin van Memphis' zeg ik en ondersteun hem een beetje. Ik begin te lopen en kijk hem aan. Ik wist dat die niet weg wou maar ik kon hem ook moeilijk daar gewoon laten, dat was veel te gevaarlijk. Als de hunters hem zo zagen gingen ze gelijk op hem af, dat moesten we dus echt niet hebben. Ik kijk ondertussen goed om me heen terwijl ik een beetje door de bosjes loop om niet zo erg op te vallen. Als ik nou Coop zo snel mogelijk naar de tuin van Memphis kon brengen kan ik daarna gelijk terug naar Memphis om hem te helpen. In de tuin van Memphis zou Coop wel veilig zijn, daar kwamen de hunters niet.

[ bericht aangepast op 27 okt 2012 - 16:35 ]

Aurora Elizabeth Morningrose

Ik merkte op dat Ayla aan Memphis aan het doorgeven was wat er precies alleen aan de hand was, ondertussen staarde ik met grote ogen naar Katherina, die er net zo slecht uit zag als mij. Sorry Memphis, ze was te snel met haar zwaard... communiceer ik op een zachte toon met Memphis, terwijl ik mezelf schaam voor het feit dat ik zo snel was aangevallen.
Het zachte duwtje van Ayla bracht me echter weer terug uit mijn gedachten. Moeizaam bleef ik vooruit lopen - wat inmiddels meer was gaan lijken op strompelen. Gaat het Kath? communiceer ik met Katherine. Zo te zien - en te ruiken aan het bloed - had zij ook een flinke verwonding opgelopen, misschien kon ik iets doen om haar te helpen als we eenmaal bij de tuin van Memphis aan waren gekomen.
Opnieuw bleef ik stil staan om de vlekken die voor mijn ogen aan het dansen waren weg te krijgen, terwijl ik constateerde dat ze dit keer langer bleven hangen dan de andere momenten en ik zachtjes grom. Dankbaar maak ik opnieuw gebruik van Ayla's steun als ik probeer verder te gaan, met de gedachte dat het vast niet lang meer zou duren voordat we bij Memphis zijn tuin zouden aankomen.

|| Ik wil ons allemaal even een complimentje geven omdat het zo goed gaat ||

---

•

[Complimentje terug ]

---

"Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

Scarlet Morningstar

Toen wist ik het wie het was. Het was Riley. Hij was 2jaar geleden gestopt met drugs te gebruik terwijl het bij maar 2 maanden is. Hij was soort van een vriend van me geweest. Het was al een paar keer in me opgekomen om hem is op te zoeken. Maar dat was precies niet nodig geweest aangezien onze wegen weer kruiste. Maar de vraag is waarom kruiste onze wegen weer? Waarschijnlijk zou hij me niet eens herkennen en als hij wist wat ik was zou zijn afschuw groot zijn. Groter dan dat nu op zijn gezicht staat geschreven. Ik miste hem. Waarom? Omdat hij er voor me geweest was, ook al kende hij me niet goed. Ik snapte ook niet waarom het zo was misschien was er een klik of kwam het omdat ik hem misschien aan iemand deed denken.
Ik wist niet waarom maar ik bleef liever hier zitten staren naar zijn rug dan naar Memphis gaan. Ik had gewoon schrik om erge dingen daar aan te treffen aangezien elk moment de zon zou op kunnen gaan. Ik bleef gewoon zitten en piepte zacht. Ik weet niet waarom maar ik wou dat Riley me zou herkennen. Ik wou dat hij me doodschoot voor me te verlossen van alles of te wel... Ik wist niet wat ik wou maar ik wist als ik hier langer zou zitten en hem achterna zou gaan dat hij me toch uiteindelijk zou proberen te wurgen. Dus huilde ik soort van triestig en liep weg ook al deed het klein beetje pijn aan mijn poot. Ik wou alleen zijn. Ik wou weten wat er met mij scheelde. Daarvoor zou ik als wolf een tijdje rondlopen nadat ik de kogel uit mijn schouder had geprutst. Het interesseerde me niet of iemand me achterna kwam of niet. Ik liep door totdat ik bij een afgrond kwam. Ik huilde naar de maan die bijna ten onder zou gaan een tijdje voordat ik sprong naar beneden. Dat was het voordeel van een weerwolf te zijn. Ik kon meer dingen doen dat ik wilde. Vooral als je een puurbloed was.

---

Listen, Smile, Agree And Then Do Whatever The Fuck You Were Gonna Do Anyway..

[Compliment terug (;]

---

Listen, Smile, Agree And Then Do Whatever The Fuck You Were Gonna Do Anyway..

Katherine Audrey Swann

"Gaat het Kath?" Hoorde ik de stem van Aurora vragen.
Om eerlijk te zijn vond ik Kath een verschrikkelijke bijnaam, maar aangezien ik niet echt in de stemming was om te discussiëren, hield ik mijn mond er over.
"Ja tuurlijk," Antwoordde ik en sprak met een kalme stem. "Het is maar een schram, niets ernstig."
Ok, het was een leugen maar wat moest ik anders zeggen?
Ik kon hen onmogelijk de waarheid vertellen aangezien ik geen medelijden wilde hebben omdat ik afzag.
Ja ik was gewond, ja het deed verschrikkelijk veel pijn maar ik was taai en zou er wel weer over komen.
"Hier, ik help je wel." Zei ik zacht tegen Ro en ondersteunde haar met mijn snuit zodat het wandelen minder pijn zou doen.
Volgende maand zou ik de dader hardhandig aanpakken, ik zou gewelddadiger zijn dan ik anders was, tenminste als Memphis het toe zou staan.
Misschien als ik wat zou slijmen dat het wel lukte.


Riley Andreas Cromwell

Wanneer ik de wolf achter me hoorde piepen, bleef ik aarzelend staan en fronste ik even.
Ik begreep hier echt niets meer van.
Eerst viel die haarbal me aan en dan begon ze te piepen, alsof ze niet wilde dat ik weg ging.
Die wolf had serieuze psychische problemen.
Wanneer ik me omdraaide om naar de wolf te kijken, merkte ik dat ze al lang weg was gegaan.
Het dier was zo stil geweest dat ik er niets van had gemerkt.
Hoofdschuddend draaide ik me weer om en begon aan mijn terugkeer naar huis.
Het was immers genoeg geweest voor vandaag en ik had er ook totaal geen zin meer in om nog langer te jagen.
Ik was gewoon doodop.
Ergens had ik het vermoeden dat de andere hunters hier niet mee zouden kunnen lachen dat ik een gewonde wolf heb laten gaan, maar ze mochten al blij zijn dat ik me bij hen had gevoegd.
Zonder mij zou het al een stuk lastiger geweest zijn aangezien ik ook al enkele dode wolven op mijn lijstje had staan.

---

Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.

Memphis

"Ik maak je af!" bijt ze me toe.
Terwijl zij overeind komt en een mes uit haar laars neemt, neem ik ook een stevige houding aan. Ik zorg ervoor dat ik precies tussen haar en de struiken waarin Andrew en Cooper zich bevinden sta.
"Kom maar op!" schreeuwt ze naar me.
Ik zet me schrap en ontbloot mijn tanden. Ik ben echt niet van plan mijn positie te verlaten. Toch niet tot Coop en Drew veilig weg zijn.
'Coop?" spreek ik hem alleen aan. "Op een schaal van één tot tien... Hoe gestoord is het dat ik kick op dat wijf?"
Ik voel de haren in mijn nek overeind komen terwijl ik mijn familie probeer te verdedigen. Ook mijn staart gaat prompt de hoogte in. Luid gegrom verlaat mijn keel met maar één boodschap; pas op je tellen.
Maar als ik eerlijk ben, dan moet ik toegeven dat ik haar strijdlust bewonder.
"Memphis, ik heb Aurora en Katherine hier bij me. Beide zijn gewond. Waar Scarlett is weet ik niet, maar ook zij is gewond. We zijn nu op weg naar je tuin." Het is de stem van Ayla. Ik voel me tegelijk opgelucht en bezorgd.
"Bedankt, snoes. De kelderdeur is open, jullie mogen naar binnen maar wees stil want oma slaapt. Normaal komt Andrew er ook met Coop aan straks. Ik ben nog even bezig, denk ik," is mijn antwoord. Ik stuur het alleen naar Ayla. Ik heb er alle vertrouwen in dat ze Ro en Katherine veilig weet thuis te brengen.
Ik spits mijn oren als ik in de verte Scarlet hoor huilen. Op dit moment ben ik zo blij dat mensen niet hetzelfde gehoor hebben.
"Scar, liefje, is alles in orde?" Ook dit keer zorg ik ervoor dat de anderen me niet horen.
De hele tijd hou ik mijn ogen op de Hunter gericht, terwijl ik probeer in te schatten wat ze van plan is.

[ bericht aangepast op 27 okt 2012 - 22:25 ]

---

I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.