Potterhead tears... [Spoiler] - Lectuur en literatuur

Ken je ze?
Ik huil NOOIT bij films, krijg NOOIT een brok in mijn keel bij films, alleen in Harry Potter films.
Mijn pijnlijke slik en tranen wegknipper momenten:
in deel 1 bij: 'I'm not going home. Not really.'
in deel 2 bij: 'Master gave dobby a sock. Dobby is free!' en het applaus voor Hagrid
in deel 3 als Lupos weg gaat en Sirius
in deel 4 als Carlo dood gaat (don't know why. Misschien door zijn vader die zo hard schreeuwt.)
in deel 5 bij Sirius dood of course
in deel 6 bij Perkamentus en Draco met zijn witte dode vogeltje.
in deel 7: iedereen die dood gaat en Hagrid als hij Harry draagt.

Ik voel me nu echt een huilebalk en aanstelster.
Om het over jullie te hebben, wie van jullie potterheads kent dat? Dat je echt een paar keer moet slikken bij de films? Of stel ik me nou echt aan

"It's funnier in Enochian." ~ Castiel

Demustachana schreef:
Ik huil bij heel veel van Harry Potter, zelfs bij de niet-huil-momenten :'D.

Monsters are real, and ghosts are real too. They live inside us, and sometimes, they win.

In het boek moest ik vooral bij Freds dood huilen, en toen George op hem viel in de film ook.

"Everything you see exists together in a delicate balance." -Mufasa

ik maak even een lijstje:

• Lupin's dood
• Fred's dood
• Dobby's dood
• Snape's dood
• Dumbledore's dood
• Het moment waarop Cedric's vader gaat huilen omdat Cedric dood is
• 'There's no Hogwarts without you, Hagrid.'
• Lupin's weerwolf scene
• Eigenlijk alles met Lupin, omdat ik hem zo zielig vind
• Sirius' dood. En dan vooral het stukje waarin Harry gaat huilen en dat Remus hem dan vasthoud
• Neville's speech


en vast nog veel meer, geheh:Y)

Monsters are real, and ghosts are real too. They live inside us, and sometimes, they win.

Ik huil nooit bij films, maar bij de terugblik van Severus en Lily kreeg ik het toch even moeilijk..

"Do you believe monsters are born or made?"

Haha wow, jij huilde wel bij heel veel momenten, zeg. ;P Ik hoefde alleen echt een traantje weg te pinken bij Sneep en Dobby's sterfscene, moet ik eerlijk zeggen.

ars moriendi

Ik jank nooit bij films. Toch heb ik gehuild toen Dobby dood ging. Big time.

'Plays wasted words, proves to be warn, that he not busy being born is busy dying.'

Voor DOBBY's dood heb ik zeven pagina's lang gehuild, maar dat had ik enkel bij de engelse. En bij FRED <3 :'(
Bij de nederlandse huil ik niet echt en bij de films heb ik het soms best lastig.

De enige keer dat ik huilde bij Harry Potter was toen Dobby doodging

Lindsay, forever in my heart † • Skaikru went Bughead

RainbowDash schreef:
niet eens bij dit stuk?

Her heart was a secret garden and the walls were very high.

Mijn ergste huilmoment bij harry potter films was deel 7 part 2
Het besef dat het gedaan is en er niets nieuw komt...
Het jarenlange uitkijken naar hie het afloopt was gedaan en dat maakte me emotieel

Natuurlijk ook de andere films bij de zielige stukjes

if you look to long at me draco wil kill you