{RPG} Wolfblood ~02~ - Speeltopics

Een klein groepje tieners heeft een groot geheim, niemand mag hier achter komen want als dat gebeurd kunnen er erge dingen gebeuren.
Ze moeten zo onopvallend mogelijk blijven voor hun medestudenten.
Wat hun geheim is vraag je? Ze zijn wolven, die bij volle maan zichzelf niet kunnen beheersen. Ze veranderen in hun werkelijke vorm en moeten er voor zorgen dat ze niet gesnapt worden. Van de alfa krijgen ze allerlei opdrachten. Sommige zijn gevaarlijk, sommige beangstigend.

Voor deze groep tienerwolven is ook een groot gevaar. De Hunters. Zij zijn tieners die undercover zijn om de tienerwolven te vangen en te onderzoeken.
Ze voeren pijnlijke proeven uit om erachter te komen hoe het mogelijk is dat zij bij volle maan in wolven kunnen veranderen. En of ze er iets tegen kunnen doen. De Hunters zetten alles op alles om de tienerwolven tegen te houden, voordat ze uitzaaien en een groter gevaar voor de mens worden dan ze al zijn.

---

De tienerWolven [Max 7]
Jongens [VOL!]
- Cooper Henderson - RellyKelinde
- Andrew Justin Cole - quin98
- Alfa Memphis Grimmaud - Gancanagh
Meiden [VOL!]
- Aurora Elizabeth Morningrose - Shooter
- Katherine Audrey Swann - Gipsy
- Scarlet Morningstar - LoveDrunkx
- Ayla Hope Savage - Lyris

De Hunters [Max 12]
Jongens
- Riley Andreas Cromwell - Gipsy
- Aiden Blaine Preston - Assassin
- Levi Isaac Dales - IsaacLahey
- Damen Joey Dodger - Fluttershyx
- Xander Dodge Outcast - Dodge
Meiden
- Marcy Jarvis - Morrowind
- Aowynn Rune Savan - Lyris
- Jill Angel Scars - AgentP
- Candy Shary McCartney - LeFuck

---

Rules;
~Minimaal 8 regels schrijven, dat is niet heel erg moeilijk. Voeg dingen toe zoals; Omgeving, gebruik tekst van andere, gevoelens, waarnemingen etc.
~OOC graag met haakjes; [] {} () - -
~Er mag best liefde tussen tienerwolven en Hunters ontstaan, maar niet alleen maar die koppels.
~Reserveringen blijven twee dagen staan.
~Graag personages die verschillend zijn, qua karakter etc.
~Lol hebben, dat is de grootste regel hier!
~De tienerwolven kunnen veranderen in wolven wanneer ze willen, maar als het volle maan is zijn ze blijvend wolf tot de eerste zonnestralen de aarde verlichten.
~Houd rekening met andere, wacht tot vrijwel meer dan de helft gereageerd heeft voordat jij reageert. Het is zo voor mensen die minder vaak online zijn makkelijk om er weer in te geraken.

[ bericht aangepast op 27 nov 2012 - 19:33 ]

---

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

Aurora Elizabeth Morningrose

'Aurora, je gezicht ziet er mooier uit met je bekende glimlach, wat is er aan de hand, meisje?' hoor ik mijn biologieleraar zachtjes vragen, terwijl hij even over zijn schouder kijkt en vervolgens verder gaat met de aantekeningen voor de aankomdende les. Zuchtend kom ik licht overeind, waarna ik me verslagen terug laat zakken in de stoel, wat was er eigenlijk precies aan de hand? Ik had mijn oog laten vallen op een onbereikbare jongen die niets in me zag en had daardoor een gigantisch blauwtje gelopen omdat hij andere meiden overduidelijk leuker vond dan mij. Het leek net op een goedkope romantische comedie, om ervan te kotsen, dacht ik grimmig bij mezelf, waardoor ik onder de tafel mijn handen tot vuisten balde.
'Niets, meneer, problemen met jongens, één jongen om precies te zijn, het valt soms niet mee een tienermeisje te zijn,' zucht ik zachtjes, mijn blik strak op de tafel gericht, proberen de tranen tegen te houden. Het instemmend geluid van mijn leerkracht geeft aan dat hij heeft gemerkt dat ik er verder niet over wil praten, hij kende me beter dan ik had gedacht, beter dan sommige mensen uit de roedel, hij kende namelijk mijn donkere en duistere kant die zo nu en dan naar boven kwam en ik aan niemand durfde te tonen.
De berichttoon van mijn telefoon deed me nieuwsgierig kijken, maar liet me verstijven bij het zien van de afzender. Ro. Jij en ik moeten straks praten als ik op school ben. Je komt er niet onderuit. Ik wil weten wat er scheelt. Knarsetandend twijfel ik over het feit of ik een antwoord zal sturen of niet, Memphis zou me hoe dan ook op komen zoeken en ik zou een verdomd goed excuus voor mijn gedrag moeten hebben zodat ik de waarheid niet hoefde te vertellen.
Vliegensvlug gingen mijn vingers over de knopjes, om een kort en bonding smsje terug te sturen.
Ok. Aurora.
Onpersoonlijker kon haast niet. Het feit dat ik het ondertekende met mijn volledige naam was nog erger, zo noemde mijn vader me zelfs niet meer...

---

•

Marcy Jarvis

"Zoals ik al zei: doe alsof je thuis bent," zei ik met een vriendelijke glimlach. "Als je moe bent moet je maar gaan slapen."
Het was eens fijn om niet alleen te zijn, ook al was ik half kreupel. De gedachte alleen al dat er een kans was dat ik ooit alleen zou blijven, maakte me al misselijk. Oké, ik was soms nogal asociaal, maar dan nog. Dan zou ik nog liever dood zijn.
Ik betrapte mezelf op mijn gedachten en hoopte dat er niets van mijn gezicht af te lezen viel, want dat sprak soms boekdelen.
Met mijn wijsvinger drukte ik op de stopknop en haalde twee pannenkoeken uit de microgolfoven, om er al direct twee nieuwe in te zetten. Ik zwierde nog wat suiker en stroop op tafel en ging toen zitten.
Ik bleef nogal levenloos naar mijn pannenkoek staren en keek toen naar Riley. Eigenlijk wist ik bijna niet over hem. Behalve dan dat hij Riley heette. En ik snapte ook niet dat ik hem blindelings vertrouwde.
Oké, hij was een mede Hunter en die moest je natuurlijk wel vertrouwen, maar als het iemand anders was geweest, had ik hem waarschijnlijk al lang buiten gezet. Niet omdat ze hier niet mochten zijn, maar omdat dit huis bijna mijn hele verleden onthulde. Niet iedereen hoefde mijn verleden te weten.
Ik zuchtte en knabbelde langzaam aan mijn pannenkoek.

[ bericht aangepast op 25 nov 2012 - 9:42 ]

---

"Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

Cooper

"Der is inderdaad niks meer aan de hand," zegt Ayla bevestigend op mijn woorden. Ik kijk even naar haar en zucht even. Dit gebeurd nu altijd. Niet persé altijd met Katherine dat ze ineens midden in een gesprek komt, dat hebben er meer.
"Ik denk dat we nu echt moeten vertrekken naar school. Ik heb echt geen zin om na te blijven vandaag." zegt Katherine en ik trek een wenkbrauw op. Dan kijk ik even naar Ayla en richt mijn blik daarna op Katherine. Ze staart voor zich uit en kijkt dan na enkele seconde naar ons met een kleine glimlach.
"Wáár denk je dat we naar op weg zijn? Juist ja, schóól," zeg ik dan en ik kijk Katherine aan. "Ik heb de rest daar ook al achter gelaten omdat zij zo traag te werk gingen," zeg ik en zet er nog een stapje bij. Het kwam misschien wat bot uit mijn mond, maar who cares at the moment? Ik niet namelijk. Mijn mobiel maakt weer geluid in mijn zak en ik haal hem eruit. Memphis. Ik open het berichtje.
Iemand tegen gekomen. Duurt langer dan verwacht.
Ik druk op beantwoorden; Goed, houd me op de hoogte. Nog een smoes nodig voor op school?
Ik druk op verzenden. Mijn blik gaat nu opnieuw naar Ayla en Katherine. "We moeten nu wel haast gaan maken," zeg ik en ik zet er nog een stapje bij omdat we nu echt bijna te laat komen. Dan moet ik straks een smoes bedenken niet alleen voor Memphis, maar voor iedereen. En daar heb ik totaal géén zin in.

---

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

Candy

Daar stond ik dan. "Je krijgt tien minuten" zei hij redelijk bot, die toon stond me dus helemaal niet aan, maar langs de andere kant begreep ik hem wel er stopt opeens een vreemde zijn vriendin of wat ze ook van hem was wil wegnemen. Ik deed mijn helm of mijn witte haren vielen langs mijn schouders omlaag. Die jongen was er echt niet blij mee dat ik hier zo stond leek me, maar ik moest haar spreken zonder hem. Tot slot moest ik hem niet en ik had geen zin om met een jongen erbij te praten. Ik ben ze zo goed als beu altijd met hun macho gedrag. "Kom je mee" zei ik op een iets te botte toon.
Ik keek van haar naar hem hij werd niet echt vrolijker met de moment. Maar ja het is en blijft een jongen. Ik wachtte nog steeds haar reactie af, werd er eigenlijk een beetje ongeduldig van. Het enigste wat ik weet wat ik zou moeten zeggen is dat hij haar mist maar dat de tijd nog niet gekend is dat ze elkaar zullen weerzien, al wist ik dat het niet lang meer ging duren. "Dus je wilt weten vanwaar ik David ken" zei ik tegen haar, waarom weet ik niet het floepte gewoon uit mijn mond. Ik weet het zelf niet echt, ik kon toch moeilijk zeggen dat ik met haar broer samen was geweest? Ik bedoel als ze dan het hele verhaal niet weet zal ze zich vast in de steek gelaten voelen als ze dat dan nog niet is. Ik had tot slot maar tien minuten.

[ bericht aangepast op 25 nov 2012 - 13:44 ]

Scarlet

"Dus je wilt weten vanwaar ik David ken" zei ze en ik knikte sluw.
Als ze niet wou dat Memphis het hoorde zou ik een beetje het bos in gaan. Hij zou toch in de buurt blijven waarschijnlijk, voor als er iets mis zou lopen. Ik was te gespannen en ik voelde me klote. Er was niks meer te merken van het feit dat daar juist mijn hormonen op zijn kop stonden. Dat was verdwenen er was nu een gevoel in de plaats gekomen dat het leek dat ik elk moment zou ontploffen. Alleen zou zij het niet door hebben. Ik had nog steeds mijn arrogant gezicht op mijn kop.
Ik stopte en leunde tegen een boom nonchalant. Ik hield elke beweging die ze maakte in het oog. De joint was trouwens ook uit gegaan door dat er niet meer aangetrokken was. Ik trok die uit haar handen en stak hem opnieuw aan. Ik trok er een keer hard aan en hoopte dat het rustgevend gevoel dat het me meestal gaf ging komen. Maar het kwam niet. Misschien een beetje maar toch niet heel fel. Er was niet genoeg weed in. Ik nam nog een slok van de Wodka die nu leeg was.
"Vertel me nu, vanwaar je hem kent. Ik heb niet de hele dag zoals je gehoord hebt." zei ik met een arrogant glimlachje.
Ik hoopte maar dat Memphis in de buurt was, want het ging niet lang duren en ik zou ontploffen.

---

Listen, Smile, Agree And Then Do Whatever The Fuck You Were Gonna Do Anyway..

Memphis

Ik grom even onder mijn adem als motormeisje Scarlet bij me vandaan probeert te krijgen. Tot mijn grote ergernis gaat Scar dan ook nog werkelijk met haar mee. Ik kijk de twee met een donkere blik na en loop een eindje achter ze aan tot ik binnen de afstand ben waarin ik makkelijk kan ingrijpen als het nodig zou zijn maar ze wel nog een beetje privacy hebben. Ik plant mijn kont op het trottoir neer en zit woedend te mompelen.
Ik vind het prima dat Scarlet wil weten wat voor nieuws dat wijf over haar broer heeft, maar ik kan het niet hebben dat ze me buitensluiten.
Als ik mijn mobiel hoor afgaan in mijn broekzak, neem ik hem er meteen uit. Ik zie dat het een bericht van Aurora is, en voel een golf van opluchting door me heen gaan die net zo snel weer verdwijnt als ik lees wat er staat.
Ok. Aurora.
Ik leg mijn mobiel naast me neer en laat mijn voorhoofd tegen mijn knieën rusten. Wat heeft die meid toch? We zijn al allemaal zo lang zo close met elkaar en toch begrijp ik meisjes even helemaal niet. Scarlet kust me, maar zegt vervolgens alleen een broer in me te zien en dat ik haar type niet ben. Ro belt me, maar als ik terug bel dan snauwt ze alleen maar naar me. Het is nu niet datt ik zo'n tere ziel ben, maar ik ben er wel behoorlijk van in de war en als ik eerlijk ben dan laat Ro's gedrag me helemaal niet onberoerd.
Niet zo kil, popje, alsjeblieft. Ik kom zo snel mogelijk naar je toe, leg het me dan uit.
Wanneer het smsje verzonden is, merk ik dat Cooper ondertussen ook geantwoord heeft.
Goed, houd me op de hoogte. Nog een smoes nodig voor op school?
Ik twijfel even maar druk dan toch op het groene telefoontje waardoor ik hem dus bel. Ik hou mijn mobiel naast mijn oor en luister naar de verbindingstoon terwijl ik wacht tot Coop opneemt.

---

I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

Candy

Ik liep achter haar aan richting het bos. Had ik maar andere schoenen aangedaan deze knellen als de zot. In mijn brommer zat mijn koffer ik kan er andere gaan aandoen, maar ik heb maar tien minuten tot slot. Focussen betekent dat. Ze pakte de joint af en stak hem terug aan. Ik was al helemaal vergeten dat ik hem genomen had. Ik pakte uit mijn jeans-short mijn pakje sigaretten. Ik nam er een uit en stak hem op, trok eens heel diep en ademde uit. "Vertel me nu, vanwaar je hem kent. Ik heb niet de hele dag zoals je gehoord hebt." zei ze met een eigenaardig arrogant glimlachje. "Nou..." zei ik "We hadden iets samen, je snapt me wel". Oké nu was ik haar nonchalant gedrag wel een beetje beu, het leek alsof het haar niets deed. Momenteel moet je niet echt arrogant tegen me beginnen doen ik ben net weggegaan van huis, mijn oude man verloren en alles zit me tegen "Seg luister je wel als je geen zin hebt om te praten zeg het dan." zei ik op de grofste toon die ik heb. Als ze zo door bleef doen ging er een gevecht uitbreken. Aan haar reactie te zien gaat er, zal ik niet degene zijn die met het gevecht zal gaan beginnen, zo ziet het er toch uit in mijn ogen. Ik was aan het koken ik voelde een druppel langs me glijden of het was van de bomen hier of het ging beginnen regenen, aan de lucht te zien is het het tweede want deze keer voel al meerdere druppels.

Scarlet

"Nou...We hadden iets samen, je snapt me wel." Hij liet me achter voor haar, schoot er door mijn hoofd. " Seg luister je wel als je geen zin hebt om te praten zeg het dan." zei ze op een grove toon.
Toen sprong de bom binnen in me. Ik trok nog heel rustig aan mijn joint en doofde hem uit op de grond. Ik deed me heel rustig voor, maar als ik dicht genoeg was zou ik haar kapot maken. Iedereen wist dat ik nu op mijn gevaarlijkste was. Als ik alles veel te rustig doe. Je verwacht nooit dat je dan zou aangevallen worden. Het begon hard te regenen opeens, wat me ambetant maakte. Ik liep heel rustig naar haar toe en gaf haar nog één arrogant glimlachje voor ik haar bij de keel pakte en op de grond duwde.
"Jij hebt David van me afgepakt! Hij heeft me achtergelaten voor jou! Nu ga je er aan! " Schreeuwde ik zo hard dat ik zeker wist dat elk dier in de buurt van schrik was gaan lopen.
Mijn handen blijven rond haar keel terwijl ik haar hoofd tegen de grond sloeg elke keer opnieuw terwijl ik andere dingen begon te schreeuwen zoals je liegt, trut! en ik maak je kapot. Ik kon het niet geloven dat David me voor haar heeft laten zitten. Dat kon gewoon niet. Ik wist ook dat mijn ogen fel blauw oplichtte en dat langzaam mijn dierlijk instinct om te moorden het begon over te nemen. Ik negeerde ook het feit dat ik waarschijnlijk vuil was geworden nu. Als Memphis niet kwam was zij dood of misschien ik zelf. Het maakte mezelf niet uit. Ik moest gewoon wraak nemen. Het voelde aan, dat alles haar schuld is. Wat misschien niet was. Misschien had hij me voor andere redenen achtergelaten. Ik stopte mijn innerlijk gewauwel en liet mijn dierlijke instinct het overnemen. Als Memphis me nu van haar af zou trekken zou hij maar best hopen dat ik hem niet aanviel in de plaats en hij me goed kon vast houden. Want ontsnappen was één van mijn specialiteiten.

---

Listen, Smile, Agree And Then Do Whatever The Fuck You Were Gonna Do Anyway..

Katherine Audrey Swann

"Wáár denk je dat we naar op weg zijn? Juist ja, schóól," Coop keek me aan terwijl hij dit zei. "Ik heb de rest daar ook al achter gelaten omdat zij zo traag te werk gingen,"
Geïrriteerd rolde ik met mijn ogen wanneer ik Cooper zo naar me hoorde uitvallen.
"Een beetje vriendelijker mag ook wel," Zei ik koeltjes en trok een wenkbrauw op. "Ik ben nog steeds geen hond en je zal er ook niet aan sterven."
Ik had er een bloedhekel aan als mensen zo bot tegen me deden en al zeker als ik al wat slechtgezind was.
Natuurlijk kon Coop er niets aan doen dat alles wat was tegengeslagen, maar ik had het gevoel dat hij me niet bepaald hielp door zo te reageren.
Omdat ik geen zin had om alles nog meer op te blazen, versnelde ik mijn pas wat zodat ik voor Ayla en Coop uitliep.
Ze bekeken het maar.
Ik stak mijn handen diep in mijn zaken en staarde ondertussen naar de grond terwijl ik in gedachten verzonken was.
Hopelijk was deze rotte dag snel voorbij.



Riley Andreas Cromwell

"Zoals ik al zei: doe alsof je thuis bent," Hoorde ik haar zeggen en keek toe hoe ze glimlachte "Als je moe bent moet je maar gaan slapen."
"Eerst eten," Kondigde ik aan waarna ik mijn maag wat hoorde rammelen. "Dan zal ik nog wel zien."
Ik nam, net als Marcy een pannenkoek, deed er een berg suiker op en begon er gulzig van te eten, alsof ik in geen dagen nog iets te eten had gehad.
"Excuseer me," Zei ik grijnzend nadat mijn mond leeg was. "Ik had zo'n honger, ik kon mezelf niet tegenhouden."
De honger nam af nadat de hele pannenkoek naar binnen was gewerkt wat dus maakte dat ik me niet langer als een holbewoner gedroeg.
"Heb je nog veel last van je knie?" Vroeg ik om het gesprek wat gaande te houden. "Het ziet er niet bepaald gezond uit."
Als het niet zou stoppen met bloeden, moest ze echt een dokter zien.
Misschien zou de wonde wel kunnen infecteren, of zou ze dood kunnen bloeden.
Ik schudde de gedachten van me af, zo ver zou het immers nooit komen, ik keek gewoon veel te veel films.

---

Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.

Aurora Elizabeth Morningrose

Vijf minuten zijn voorbij gegleden terwijl ik mijn ogen op de klok richtte, het zou zeker nog een kwartier duren voordat de leerlingen de klas in zouden komen en we met de les zouden gaan beginnen, tot dit tijd kon ik maar beter nergens aan denken, me alleen focussen op de klok en me verder geen wilde ideeën meer op de hals halen. Misschien was het wel beter om zo te zijn als mijn moeder, alleen met mannen omgaan die je zelf wil bedriegen, omdat zij anders degene zijn die jóu bedriegen.
De pieptoon van mijn telefoon doet me opschrikken uit mijn gedachten en snel het smsje lezen, waardoor ik bleek wordt en mijn adem inhoudt.
Niet zo kil, popje, alsjeblieft. Ik kom zo snel mogelijk naar je toe, leg het me dan uit.
Kreunend liet ik mijn voorhoofd tegen het koele tafelblad rusten. Ik zou het straks werkelijk waar tegen Memphis moeten vertellen en er was sowieso geen uitweg meer voor me te vinden. Mijn handen balden zich opnieuw tot vuisten op het moment dat ik mijn ogen voel prikken door de tranen. Wild hef ik mijn hoofd op en typ blind een smsje, hopend dat hij het van zich af zou zetten en ik mijn muur weer kon optrekken.
Wil ik niet. Laat het. Aurora
Mijn telefoon beland onder in mijn tas zodat ik niet kan zien wat hij wil reageren, misschien zou ik me vandaag ziek melden of gewoon verhuizen of weet ik veel wat. Mijn blik glijdt naar mijn - bijzonder knappe - biologieleraar, die nog steeds zijn aantekeningen staat te maken. Zijn bruine haren doen me denken aan mijn allereerste - en tegelijkertijd ook allerlaatste - vriendje, klootzak dat hij was geweest.
Opnieuw laat ik mijn hoofd zakken, waarna ik dit maal mijn wang tegen het koele tafelblad druk en mijn blik richt op de kooi met slangen in het biologielokaal

---

•

Cooper

"Een beetje vriendelijker mag ook wel. Ik ben nog steeds geen hond en je zal er ook niet aan sterven." zegt Katherine en ik kijk de andere kant uit. Ze versnelt haar pas en ik ren juist wat meer af. "Wat jij wilt, en trouwens, je bent wel een hond. Zelfs de voorouder van de hond." Roep ik naar Katherine en lach even schuin, hij is niet gemeend. Ik kijk naar Ayla en trek een gezicht van 'Naja, laat haar maar'. Ik hoor mijn beltoon en zucht even, vervolgens pak ik zonder te kijken wie het is mijn mobiel op.
"Met de o zo drukke Cooper," mompel ik dan sarcastisch en wacht tot ik degene aan de andere kant van de lijn hoor praten.
Ik heb niet gekeken wie het was, maar ik was een beetje geprikkeld op dit moment door het antwoord van Katherine die weer geprikkeld was door mijn antwoord. Ik zuch een keer en schop wat steentjes voor mijn voeten weg. Ik haal mijn vrije hand uit mijn zak en haal die even door mijn haar. Ik was een beetje chagrijnig, misschien dat? Nee, stop maar met die smoesjes verzitten Coop, je bent gewoon zo een uitlokker. Dat is waar.
Ik hoor een wagen naderen van achter en ik weet nog net op tijd weg te springen. "Let op waar je rijdt, bitch!" roep ik naar de vrouw die achter het stuur zit te bellen. Ik grom een keer en vergeet bijna zelf dat ik met de mobiel aan mijn oor zit.

---

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

[Een vraagje; gaan Dodge en quin98 nog reageren? Want het valt me nu pas op dat dat al even geleden is. ;s]

---

Listen, Smile, Agree And Then Do Whatever The Fuck You Were Gonna Do Anyway..

IAmADreamer schreef:
[Een vraagje; gaan Dodge en quin98 nog reageren? Want het valt me nu pas op dat dat al even geleden is. ;s]

[Dodge -nu Ninuturu- wil wel reageren maar weet niet hoe. Ik zeg haar telkens op school ook wel hoe ze zou kunnen reageren, maar haar geheugen is niet al te best. Ik zal het zo wel even vragen als ze klaar is met eten.
Quin98 stuur ik wel even een berichtje ]

---

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

Memphis

"Met de o zo drukke Cooper."
Ondanks de miserie waar ik nu in zit, moet ik even lachen. Het korte lontje van mijn neefje is volgens mij ook behoorlijk opgebrand. Als ik hem iets schoor schreeuwen en vervolgens grommen, ben ik er zeker van dat hij net zo'n rotdag heeft als ik.
"Coop. Doe me een plezier. Als je op school bent, hou dan Ro in de gaten? Praat met haar, als ze wil. Ze is denk ik kwaad op me en ik krijg er niks zinnigs uit. Ik wil niet-"
Mijn stem zwakt af als ik plots Scarlet hoor schreeuwen.
"Jij hebt David van me afgepakt! Hij heeft me achtergelaten voor jou! Nu ga je er aan!"
Ik had het kunnen voorspellen, ik wist dat motorwijf niks goeds met zich mee zou brengen!
"Shhhhhiiiiit!" grom ik. Mijn eigen lontje staat nu ook behoorlijk op springen.
Ik laat mijn telefoon vallen spring overeind. Eerlijk gezegd zou ik het op zich niet zo erg vinden als Scarlet dat mens de nek omwringt maar ik weet dat ze ondanks haar grote bek weg zou teren in de nor en eerlijk gezegd wil ik haar daar ook niet tussen al die misdadigers hebben. Ze heeft, zo ben ik er vandaag achter gekomen, al genoeg meegemaakt dat ze dat er niet nog een keer hoeft bij te nemen.
In een rotvaart ren ik naar Scarlet toe. Hoewel ik even grinnik als ik zie dat ze het mens probeert te wurgen, vat ik de ernst van de situatie best wel. Ik gooi mezelf op Scarlet en hou haar polsen boven haar hoofd stevig tegen de grond gedrukt. Ik klem haar lichaam tussen dat van mij en de aarde onder haar. Heel kort draai ik mijn hoofd naar biker chick.
"Weg. Of ze doet ongelukken waartoe Hannibal Lector niet in staat was. Neem je motor en ga weg. Als David iets tegen zijn zus te zeggen heeft dan doet hij dat zelf maar!"
Ik richt me op Scar, die ik nog steeds stevig tegen de grond hou, en probeer haar blik te vangen.
"Scar, liefje, kijk naar me," probeer ik zo rustig mogelijk te zeggen. "Laat haar, ze is het niet waard. Als je broer niet voor jou wil zorgen dan doe ik dat wel."
Ik druk een kusje op haar wang en breng mijn lippen naar haar oor.
"Ze is het niet waard. Wij zijn je familie," fluister ik. Waarschijnlijk zal het niet lukken, maar toch waag ik een poging haar aan het lachen te maken. "Wij spelen wel broer en zus die stiekem af en toe elkaar willen begluren."
Ik hou haar polsen voor de zekerheid met één hand nog vast en haal mijn nu vrije hand door haar haren.
"Ik denk dat ik nog een fles Jack Daniel's in de kofferbak liggen heb, dat vind je lekkerder dan wodka, niet? Ga mee naar de auto en dan gaan we hier weg," probeer ik haar te paaien.

---

I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

MakeMeIrish schreef:
(...)

[Dodge -nu Ninuturu- wil wel reageren maar weet niet hoe. Ik zeg haar telkens op school ook wel hoe ze zou kunnen reageren, maar haar geheugen is niet al te best. Ik zal het zo wel even vragen als ze klaar is met eten.
Quin98 stuur ik wel even een berichtje ]

[Oké, want ik vind het erg als ze niet meer kunnen volgen ofzo. ;s Ja, ik weet het ik maak me te veel druk en zaag te veel. ^^]

---

Listen, Smile, Agree And Then Do Whatever The Fuck You Were Gonna Do Anyway..