Now it's war. -One Direction. (T1.) - Speeltopics

Het is 2087 en de derde wereldoorlog is langzaam maar zeker uitgebroken. Het begon met Frankrijk die oorlog voerde tegen Duitsland , maar nu andere landen zich ermee gingen bemoeien sloeg de hel helemaal los. De Fransen eisen alleen nog maar ‘perfecte’ mensen op de wereld, de rest wordt zonder genade op een brute wijze vermoordt. Onder perfect wordt gerekend dat het mensen moeten zijn die seksueel aangetrokken zijn tot het andere geslacht, geen gebreken hebben aan hun lichaam en geest en ook geen ziektes hebben.
Acht jongeren besluiten elkaar te helpen door hun vrienden die niet onder perfectie worden gerekend te beschermen tegen vervolging. Hiervan zijn drie mensen gerekend tot het verzet en vijf mensen zijn niet perfect. (Imperfect.)
(Het idee is van IrishCharm)

Regels:
-Géén one-liners. Probeer een stukje te schrijven dat ietsjes langer is. Er is geen minimum, maar one-liners zijn wel héél kort.
-Maximaal twee personages per persoon. (En dan minimaal één soldaat.)
-16+ mag, maar hou het wel netjes.
-Ga niet teveel off-topic en als je wel off-topic gaat, zet het tussen haakjes.
-Meld het even als je voor langere tijd niet kunt reageren.
-Naamsveranderingen doorgeven.
-Het is oorlog, dus er is geen bereik of veel contact met de buitenwereld. Onthoud ook dat deze groep zwakker is dan het leger en dus moeilijk kan winnen. Vrijwel onmogelijk zelfs.
-Niet moorden zonder toestemming.

-Niall James Horan. IrishCharm Imperfect.
-Louis William Tomlinson. Crazylove2x Imperfect.
-Harry Edward Styles. LameBrain "Perfect" zit bij het verzet.
-Zayn Jawaad Malik. Memoria Imperfect.
-Liam James Payne. MissStoran. Imperfect.

Meisjes (Max 3)
- Jasmine Amina Garçia. xAmore "Perfect." Zit bij het verzet.
- Jade Rosalie More. HurtedHeart Imperfect.
- Adalicia Chanel Chermène Vedette (DreamWishes)

Soldaten: (Meisjes en jongens. Deze mensen proberen de bovenstaande personen te pakken te krijgen om te laten vervolgen.)
-Samir Alan Sanguis. xAmore. Leider.
-Catarina Elizabeth Valentine. Crazylove2x
-Valentin Grigory Voropeav. Seaver

(Soldaten zijn nog altijd nodig. Kijk bij het rollentopic.)

We beginnen ermee dat iedereen naar het huis van Jasmine vlucht om daar onder te duiken. Adalicia kan eventueel erachter komen dat daar een verzet aan de gang is en ze komen helpen. De soldaten maken plannen om alle imperfecte mensen uit te roeien. D'accord?

[ bericht aangepast op 8 dec 2012 - 17:14 ]

---

Reading a good book is like taking a journey.

Jasmine Amina Garçia.

Ik keek van Harry naar Adalicia en weer terug. Moesten we liegen om de anderen te beschermen? Ik kon niet liegen, dat is me nog nooit gelukt. Zelfs niet toen iemand vroeg of ik zijn stoofschotel lekker vond...
"Wat als ze wel een of ander zendertje bij zich heeft? De technologie is goed ontwikkeld en dat zou haar prima lukken als een spionne." fluisterde ik in Harry's oor, waarna ik weer naar het meisje voor ons keek.
Ik durfde niet te liegen, dat zou iedereen meteen doorhebben. "Wil je soms koffie?" vroeg ik uiteindelijk, eromheen draaiend.

---

Reading a good book is like taking a journey.

Harry Edward Styles
Ik kon niet geloven dat Jasmine dit deed. "Tuurlijk heeft ze een zendertje, ze is de dochter van..." Sisten ik terwijl ik even vel naar het meisje op de bank keek. "De waarheid vertellen is hetzelfde als jezelf aangeven." Fluisterden ik hoofdschuddend. Het was oorlog. Je kon hier niemand vertrouwen en al hellemaal niet zo'n iemand als Adalicia. En ik kon niet geloven dat de waarheid vertellen, ook maar in Jasmine haar hoofd opkwam.

---

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Louis William Tomlinson.

Ik ijsbeerde onrustig heen en weer. Het duurde me veel te lang nog even en ik zou naar boven rennen. Wie weet leefden ze nu al niet meer. Of ze werden gevangen genomen, maar dan zouden ze ons moeten hebben verraden en werden wij ook opgepakt. Of de soldaat had iets door gehad en had Harry en Jasmine meteen neer geschoten en waren nu naar ons op zoek. Ik trok het niet meer en besloot naar de kelderdeur te gaan om ze af te luisteren. Ik sloop de trap op en net toen ik bijna boven was, struikelde ik over de laatste trede en viel tegen de deur aan. Ik viel recht met mijn elleboog op de deur klink en de deur klink boog omlaag. De deur vloog open en ik viel om. Bang keek ik op. Jasmine en Harry leefden nog gewoon, alleen zat er nu wel Adalicia. De dochter van de man die de oorlog was begonnen en ook leek te winnen.

[ bericht aangepast op 6 dec 2012 - 9:14 ]

---

Let's play a love game.

Jasmine Amina Garçia.

Ik keek naar Harry en keek hem hulpeloos aan, waarna ik even de neiging had om hem de keuken mee in te trekken, totdat ik een slag vanuit de kelder hoorde.
"Um... Muizen." mompelde ik met een rood hoofd, waarna ik snel naar beneden keek en mijn haren voor mijn gezicht liet vallen. Ik liep snel naar de keuken toe en trok Harry achter me aan, waarna ik hem met een smekende blik aankeek.
"Wat moeten we doen?! Ik kan voor geen ene fuck liegen." siste ik, waarna ik hem aankeek en bijna de tranen in mijn ogen sprongen van frustratie.

---

Reading a good book is like taking a journey.

Harry Edward Styles
Mijn ogen schoten even naar de kelderdeur en ik zag Louis languit op de grond liggen, gelukig uit zicht van Adalicia. Ik gebaarden snel dat hij weg terug moest gaan voordat Jasmine me mee de keuken introk. "Wat moeten we doen? Ik kan voor geen ene fuck liegen." Ik schudden mijn hoofd. "Het gaat het om onze vrienden en om onszelf Jasmine. Je moet wel liegen." Ik probeerden tot haar door te dringen. "Doe je dat, heb je de dood van al onze vrienden op je geweten staan en die van jezelf." Wat dacht ze nou wel niet. Ze kon het niet maken om nu terug te lopen en even doodleuk te vertellen dat we een groep imperfecte mensen in de kelder hadden zitten.

---

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Niall James Horan

Ik hoorde opeens een luide knal bovenaan de trap bij de deur. Ik rende geluidloos naar boven en zag dat Louis languit over de vloer lag. Snel trok ik Louis weer de kelder in en sloot de deur. "Heeft iemand anders dan Jasmine en Harry je gezien?" vroeg ik angstig.
Ik trok Louis weer de trap naar beneden bij de anderen. Een rode plek vormde op zijn elleboog.
"Gaat het met je elleboog?" vroeg ik ongerust.

---

Take me to wonderland

Jasmine Amina Garçia.

Ik keek Harry eventjes aan en zuchtte. "Ik weet heus wel welke risico's ik loop, Haz... En ik wil ook liegen, maar ik kan het voor geen ene meter." zei ik zachtjes, waarna ik hem eventjes een hopeloze blik toewierp. "Ik ga ook niks verraden, maar weet dat je hele vage verklaringen gaat krijgen."
Ik keek even naar mijn handen en verborg die uiteindelijk in mijn zakken, aangezien ze nogal trilden van van angst. Angst om mezelf en mijn vrienden de dood in te jagen. Angst om alles te verliezen wat ik nog over had.

---

Reading a good book is like taking a journey.

Louis William Tomlinson.

Ik lag in shock op de grond. Ik zag wel dat Harry naar me seinde dat ik weg moest, maar hoe graag ik ook wilde bewegen ik lag daar gewoon in shock. Opeens voelde ik hoe ik naar achteren werd getrokken en Niall sloot de deur. "Heeft iemand anders dan Jasmine en Harry je gezien?" vroeg Niall angstig. Niall trok me weer naar beneden. 'Gaat het met je elleboog?' vroeg Niall onrustig. Ik zuchtte even. Dit had niet veel gescheeld. Ik keek even naar mijn elleboog en zag dat hij helemaal rood was. Ik strekte mijn arm even en ik kromp in elkaar. Oké niet buigen dus. 'Ja hoor het gaat wel' antwoordde ik. 'En ik geloof van niet, maar dat weet ik niet zeker' het bleef even stil in de kelder. 'Dankje Nialler' zei ik dankbaar terwijl ik Niall in een knuffel trok.

---

Let's play a love game.

CrazyLove2x schreef:
Catarina Elizabeth Valentine.

'Jij idioot! Kun je nou nooit eens nadenken met die hersens van je?! Ga die man halen en schiet hem desnoods neer!' schreeuwde Samir. Ik sloeg mijn ogen neer. Ik deed toch mijn best en meer kon ik toch niet doen? Ik herstelde me snel en rende als een gek achter de man aan. 'Hé! Kun je stoppen?!' schreeuwde ik de man na waardoor hij nog harder begon te rennen. Opeens viel ik om en keek achter me waar mijn voeten achter een steen waren blijven hangen snel kroop ik naar de steen en gooide die naar de man. Meteen raak. De man viel met een klap neer en ik kroop naar hem toe. Ik voelde in zijn nek. Geen hartslag meer. Zie je nu wel dat ik iets kon. Ik Stak even mijn duim op naar Samir als teken dat het was geregeld en rende blij naar hem toe en naar het meisje. 'Tada' zei ik trots dat ik de man had geraakt met de steen. Ik had wel meteen een paar kogels gespaard.

Samir Alan Sanguis.

Ik keek Catarina eventjes doods aan en wees naar de man. Ofwel, zijn lichaam...
"Ruim je dat ook nog op? Ik wil geen lijken op de straat die liggen te rotten." beet ik haar toe, waarna ik het meisje een duw gaf zodat ze op de grond klapte.
"Geen speld is geen leven." zei ik simpelweg, waarna ik mijn geweer pakte en haar met een simpel schot door haar nek doodschoot. Een gil weerklonk door de straten, maar die stierf langzaamaan weg en ik knielde om haar hartslag te voelen. Het bloed druppelde op mijn handen, maar ik veegde het simpelweg af aan het meisje haar kleding. Dure kleding... Dat ze dat kon betalen zonder perfectie.
"En ruim dat ook even op." zei ik tegen Cat, waarna ik naar het kind keek en haar een trap gaf, waardoor het lichaam werd gekeerd met het gezicht naar de lucht gekeerd. Een aangenaam gezicht...

---

Reading a good book is like taking a journey.

Niall James Horan

Louis kromp in elkaar toen hij zijn arm strekte."Ja hoor, gaat wel," zei hij uiteindelijk.
"Ik zou het even laten rusten als ik jou was, we kunnen moeilijk aan zalf en pijnstillers komen, dus het zal wel traag genezen," zei ik.
'Dankje Nialler' zei Louis waardoor ik begon te glimlachen, maar meteen werd ik ook in een knuffel getrokken door Louis. Ik lachte en knuffelde hem terug.
"Volgende keer wel voorzichtiger zijn, ok?" glimlachte ik.

---

Take me to wonderland

Catarina Elizabeth Valentine.

Ik keek naar het meisje. Het zag er best wel zielig uit, maar ja hierdoor werd de wereld wel beter. 'En ruim dat ook even op.' zei Samir tegen mij. Ik keek hem even aan en toen weer naar het kind 'Maar...' begon ik. Ik hield mijn mond maar, heel misschien als ik dit zou doen werd hij aardiger tegen mij. Ik pakte het meisje haar schoen vast en begon te trekken. Na een tijdje kwam ik aan bij de man. Het laatste stuk leek het meisje wel een stuk lichter te zijn. Ik draaide me om en zag dat ik nog alleen maar een schoen in mijn handen had en keek de straat in. Het lichaam lag nu midden op straat ik rende er snel naar toe en deed de schoen weer bij het meisje aan. Ik pakte dit keer haar been en begon weer te trekken. Ik pakte de man vast met mijn andere hand en begon te trekken. Na een tijdje was ik ongeveer pas een meter verder. Dit duurde eeuwen. Ik keek even om me heen. Waar moest ik de lijken eigenlijk op ruimen. Mijn ogen vielen op grootte vuilnisbakken en ik kreeg een idee. Ik tilde eerst het meisje op en legde haar voorzichtig in de bak en probeerde daarna de man op te tillen, wat een stuk moeilijker ging. Uit eindelijk had ik ze er alle twee in gelegd ik zuchtte even en keek er naar. 'Slaap rustig' zei ik tegen de lijken. Ik vond het ook stom om ze gewoon zo achter te laten. Ik bleef even stil staan, toen ik me weer bedacht dat Samir nog altijd een straatje verderop stond. Ik trok een sprintje naar hem toe. 'Opgeruimd!' riep ik tevreden.

---

Let's play a love game.

Louis William Tomlinson.
Ik voelde dat Niall mij terug knuffelde. ‘De volgende keer wel voorzichtiger zijn ok?’ glimlachte Niall. Ik glimlachte terug en knikte even. ‘Ik zal mijn best doen’ antwoordde ik. Ik besloot maar te vertellen wat ik had gezien. ‘Adalicia was in de kamer, ze zat op de bank’ zei ik droog. Ik wist niet hoe ik het anders moest brengen. ‘Ik weet niet wat ze hier doet, maar veel goeds kan dit niet betekenen’ melde ik.

---

Let's play a love game.

Samir Alan Sanguis.

Ik wachtte totdat Catarina terugwas en begon verwensingen te mompelen. De idioot die me met háár op pad had gestuurd kon zijn hoge baantje wel vergeten. Dat hij lekker lijken ging opruimen samen met dit domme geval…
Ik schudde mijn hoofd gefrustreerd toen ik haar actie met het meisje haar schoen zag en rolde met mijn ogen.
“Opgeruimd!” hoorde ik ineens een tevreden, hoge stem roepen.
Natuurlijk, ze was weer terug hoor… Terwijl ik stiekem wenste dat ze bij de lijken was blijven liggen forceerde ik een glimlach.
“Goed zo…” mompelde ik, waarna ik verder begon te lopen en erover nadacht om een andere soldaat te gaan halen. Cat kon vast wel aan het werk bij de lijkenwagens of zo…
“Jij mag terug naar de basis. Ik ga iemand anders halen… Jij bent te… kostbaar om nu te verliezen.” loog ik, waarna ik zachtjes gromde en verder liep.

---

Reading a good book is like taking a journey.

Niall James Horan

‘Adalicia was in de kamer, ze zat op de bank’ zei Louis droog waarop ik hem even aankeek, alsof ik een geest gezien had.
"Adalicia?" vroeg ik zachtjes. "We're dead," zei ik simpel.
‘Ik weet niet wat ze hier doet, maar veel goeds kan dit niet betekenen’ ging Louis verder.
"Ze zal toch niet weten dat wij hier zitten?" ik beet op de binnenkant van mijn lip, iets wat ik altijd deed als ik nerveus begon te worden.

---

Take me to wonderland

Catarina Elizabeth Valentine.
‘Goed zo…’ mompelde Samir. Ik begon te glimlachen. Hij was eindelijk tevreden. ‘Jij mag terug naar de basis. Ik ga iemand anders halen… Jij bent te… kostbaar om nu te verliezen.’ Zei Samir terwijl hij verder liep. Mijn glimlach verdween en ik bleef even staan. Ik holde snel achter Samir aan. ‘Maar ik wil je helpen.’ Zei ik. Om een of andere manier vond ik het leuk om voor mensen te werken. Ik vond het fijn dat mensen tevreden waren. ‘Je mag me niet hé?’ vroeg ik droevig. Ik had het eindelijk door, maar ik snapte niet waarom. Ik had toch alles gedaan wat Samir had gevraagd?

---

Let's play a love game.