[RPG] Animal Royal | 32 - Speeltopics

De eerste keer dat de zon haar stralen op de aardse dieren wierp, werden 7 vorsten geboren. Deze staan beter bekend als Faunielen. Toen zij de leeftijd van 18 bereikten, veranderden hun levens voorgoed. Eeuwige jeugd werd hun vloek en elk had de gave om in één dier te veranderen wanneer ze dat wouden. Ze werden beschermd door hun wachter, iemand uit hun naaste omgeving.
Om de 467 jaar wordt een nieuwe vorst geboren en eens deze 18 geworden is, zal de oudste heerser sterven en zo eindelijk rust vinden.
Indien er geen 7 vorsten zijn, zullen wereldwijd diersoorten uit beginnen sterven. De Floraten, hun tegenpolen doen er alles aan om dit in de hand te werken en de wereld voor zichzelf te veroveren.
Nu de nieuwste vorstin gered en gekroond is, staat er heel wat meer op het spel dan alleen haar leven. Zullen de Floraten wraak willen nemen voor haar ontsnapping en "happily ever after"? Of kent dit verhaal een ander staartje?

Faunielen (Koningen/Koninginnen)
- Gancanagh| Koningin Camargue | Paard
- Vesta| Koningin Eleanor Acquilina | Arend
- Galinda | Koning Rey Venado | Hert
- Galinda Fedea Ambessa | Leeuw
- Everdeen| Rosalie Meredith Foxx | Vos
- ThisIsMeNow| Koningin Scarlett Darcy Rootz | Doodskopaapje
- Squib| Dolf Ilyaz Wayland | Wolf

Wachters
- Gancanagh| Atreyu Guarin | Wachter van Fedea
- Realist| Liam Oliver Sanz | Wachter van Camargue
- Realist| Matthew Douglas Booth | Wachter van Eleanor
- Everdeen| Faye Melodié Sanchez | Wachter van Rey *
- Caleo| Dawnelle Ivy Moon | Wachter van Dolf
- vrouw
- man

Floraten onbeperkt
Everdeen| Faye Melodié Sanchez*
Gereserveerd door Vesta

[ bericht aangepast op 27 jan 2013 - 18:33 ]

[ bericht aangepast door een moderator op 16 jan 2013 - 13:31 ]

---

I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

Gancanagh schreef:
[Wat zouden jullie ervan vinden als ik een nieuw rollentopic open? Misschien wordt er dan wat frisse ideeën aangebracht en wat nieuw leven ingeblazen als we wat meer personages hebben...]

(Ja, klinkt goed! Ik wil dan sowieso wel een vrouwelijke fauniel reserveren en het zou wel fijn zijn als er wat floraten komen voor de drama?)

---

Her heart was a secret garden and the walls were very high.

[Oeh, ik zou dan evt wel een vrouwelijke floraat willen ^^ ]

---

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

Fedea

Ik voel zijn armen om mijn middel glijden en blijf hem strak in zijn ogen aankijken.
"Het was de eerste keer dat er niet gelachen werd om mijn bezorgdheid om jou en ons kindje, en dat iemand er leek in te geloven dat ik een goeie vader zou zijn. Het deed me gewoon nogal wat."
Wanneer hij zijn lippen op de mijne plaatst, leg ik mijn hand in zijn hals om hem voorzichtig tegen me aan te trekken en zo de kus langer te laten duren. Met een klein glimlachje kijk ik hem aan en laat mijn hand door zijn haren strelen.
"Trey, ik wil dat je even naar me luistert," zeg ik zacht. Ik haal diep adem en denk na hoe ik dit het beste formuleer.
"Ik heb ook ogen op mijn hoofd staan, en ik weet ook wel dat mensen je uitlachen wanneer je bezorgd doet of wanneer ze denken dat je niet meteen geschikt bent als vader. Maar ik weet sure as hell dat ik niet zo kijk, want ik weet gewoon dat helemaal niet waar is."
Ik zucht even en lik over mijn lippen terwijl ik weer de juiste woorden zoek.
"Zijn zij het die met je willen trouwen? Zijn zij het die niet gelukkiger kunnen zijn omdat jij de vader van hun kind mag zijn? Ik dacht het niet."
Kort druk ik mijn lippen op de mijne en boor mijn blik in de zijne.
"Maar ik hou van je, Trey, met heel mijn hart, en ik weet gewoon van de manier waarop je met me omgaat, of zelfs al met de baby, die er uberhaupt nog niet eens is, dat je de beste papa gaat zijn die zowel ons kindje als ik maar kan inbeelden."
Ik slik even en voel de tranen in mijn ogen opwellen. Stug veeg ik ze weg en blijf hem aankijken.
"Ik wil het gewoon niet anders, Trey. Ik wil jou naast mijn zijde omdat ik weet dat er niemand anders is die beter voor ons kindje kan zorgen dan jij en ik samen."


Rey

"Ik trek er liever nog iets bovenaan. En jij ziet er altijd knap uit."
Grijnzend kijk ik haar aan en geef een klein tikje op haar billen wanneer ze de badkamer uitloopt. Intussen duik ik mijn toilettas in, vis er een doosje uit en stop het in mijn broekzak. Die ga ik vanavond kunnen gebruiken.
"I'm done."
Betrapt kijk ik op wanneer ze haar hoofd in de deurpost laat verschijnen.
"Kom je, prince charming?"
Grinnikend loop ik naar haar toe en druk een kusje op haar lippen. Bijna wil ik haar mee de kamer uitvolgen, wanneer ik merk dat ik nog steeds op mijn blote voeten rondloop.
"Oh, wacht even," zeg ik lachend.
Gauw stop ik mijn voeten in een paar Allstars en kom weer vrolijk naar haar toe gehuppeld.
"We kunnen," zeg ik vrolijk.
Ik druk nog even een kusje op haar lippen en houd de deur voor haar open, terwijl ik de sleutel van de tafel gris.

---

But I still have this faith in the truth of my dreams.

url=http://www.quizlet.nl/forum/topic.php?tid=147543&page=last&message=175]Badabingbadaboem[/url

---

I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

Faye
Vragend kijk ik hem aan wanneer ik Rey zijn gezicht zie als ik hem aankijk en eenmaal klaar ben. Ik kan de emotie niet herkennen in zijn gezicht, kan het niet vaststellen en knijp mijn ogen kort samen voordat ik me alweer herstel. Het zal wel. Al snel loopt hij mijn richting in en beantwoord ik zijn korte kus, wandel al vrolijk richting de deur toe, totdat Rey me tegenhoudt wanneer ik zijn stem hoor.
"Oh, wacht even," Ik kijk op wanneer hij dit zegt en draai mijn lichaam een kwartslag om, trek mijn wenkbrauwen vragend op.
"Wa-" Veel verder hoef ik eigenlijk al niet te gaan met mijn vraag, want al snel heb ik door waar hij op doelt en begin ik te lachen. De jongen heeft zijn schoenen nog niet eens aangetrokken, gek. Dat zou wel het eerste aan zijn waar ik aan zou gaan denken.. of niet.
"You look goooood," zeg ik als hij zijn schoenen heeft aangetrokken en knipoog overdreven naar hem, laat mijn armen langs mijn lichaam zwieren en laat mijn hand over de handtas die ik draag glijden. Gewoon de simpele spulletjes die erin zitten, een camera, zonnebrand, de simpele dingetjes.
"We kunnen," zegt Rey dan en hoor de sleutels in zijn handen rinkelen, kijk hem dankbaar aan wanneer hij de deur opent en geef hem een knikje.
"Dankjewel," zeg ik zachtjes en wanneer ik de deur uitgelopen ben, draai ik me om zodat ik kan wachten totdat hij de deur dicht heeft gedaan en we naar beneden kunnen gaan lopen. Ik weet nou nog niet helemaal hoe we dit precies gaan doen en of het wel goed uit gaat werken. Moeten we ze even bellen, kloppen of zullen we gewoon het geluk hebben dat we derest ergens beneden wel aantreffen? Iets dat de laatste tijd wel vaker lijkt te gebeuren.
Wanneer Rey de deur dicht heeft gedaan, pak ik zijn hand beet en verstrengel onze vingers, loop dicht tegen hem aan met een brede glimlach op mijn gezicht.
"Ik heb er zin in," zeg ik dan enthousiast en meen het ook. Ik kan absoluut niet wachten.

---

Her heart was a secret garden and the walls were very high.

Atreyu

"Trey, ik wil dat je even naar me luistert. Ik heb ook ogen op mijn hoofd staan, en ik weet ook wel dat mensen je uitlachen wanneer je bezorgd doet of wanneer ze denken dat je niet meteen geschikt bent als vader. Maar ik weet sure as hell dat ik niet zo kijk, want ik weet gewoon dat helemaal niet waar is. Zijn zij het die met je willen trouwen? Zijn zij het die niet gelukkiger kunnen zijn omdat jij de vader van hun kind mag zijn? Ik dacht het niet. Maar ik hou van je, Trey, met heel mijn hart, en ik weet gewoon van de manier waarop je met me omgaat, of zelfs al met de baby, die er überhaupt nog niet eens is, dat je de beste papa gaat zijn die zowel ons kindje als ik maar kan inbeelden. Ik wil het gewoon niet anders, Trey. Ik wil jou naast mijn zijde omdat ik weet dat er niemand anders is die beter voor ons kindje kan zorgen dan jij en ik samen."
Wanneer ik Fedea een traantje zie wegpinken, hou ik het zelf ook niet meer droog. Voor het eerst sinds haar zwangerschap ben ik er van overtuigd dat we dit aankunnen, dat ik dit aan kan. Ik lach even schamper om mezelf en veeg met de rug van mijn hand mijn tranen weg. Ik trek haar helemaal tegen me aan en druk haar hoofd zachtjes tegen mijn borstkas om vervolgens mijn hand door haar haren te halen.
"Dan is jouw mening de enige die telt," besluit ik luidop. Ik schraap mijn keel even omdat mijn stem wat hees klinkt; "Ik hou zoveel van je," fluister ik voordat ik mijn lippen op Fedea's voorhoofd druk.
Met mijn duim en wijsvinger neem ik haar kin vast en til die voorzichtig op zodat ze me aankijkt. Mijn ogen haken zich vast in de hare en glijden slechts een fractie van een seconde voor ik mijn lippen op de hare druk dicht. En hoewel ik al lang wist dat ik van haar hou, voelt het nu nog twee keer zo sterk aan.
Een soort van snik en lachje tegelijk verlaat mijn lippen.
"En dan te bedenken dat ik vroeger degene was die jou altijd moest kalmeren."

---

I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

Gancanagh schreef:

Camargue

"Dat was geweldig. Zullen we het water maar uit gaan?"
Nog voor ik kan antwoorden, draagt Liam me echter al het water uit. Ik hou mijn armen stevig om zijn hals terwijl ik mijn ogen niet van zijn gezicht af kan houden. Ik zou uren naar hem kunnen staren zonder verveeld te raken.
Ik laat Liam pas los als hij me veilig op het strand heeft neer gezet. Ik bijt op mijn onderlip terwijl ik toekijk hoe hij in zijn blote kont op zoek gaat naar zijn kleren. Zeker weten dat ik morgenochtend zijn kleren verstop, als dat betekent dat ik weer van zo'n uitzicht mag genieten. Na een tijdje besluit ik zelf ook maar weer eens kleren aan te doen en ik loop naar de steen waar ik ze te drogen had gelegd. Ondertussen is de zon al gaan schijnen, waardoor ze heerlijk warm geworden zijn.
Met een glimlach op mijn gezicht, nog nagenietend van net, loop ik weer naar Liam toe waarop ik mijn hand in de zijne laat glijden.
"Ik heb zin in een lekkere, frisse cocktail," zucht ik verlangend.

[Zou je iets langere posts kunnen maken?]

Vesta schreef:

Eleanor

'Nee, dit is ook geheel nieuw voor me,' reageert hij en richt zijn blik op de mijne. 'Maar tot nu toe bevalt het me wel. Jou ook?'
Een glimlach verschijnt op mijn lippen bij het zien van zijn brede grijns, waarna ik licht knik en een pluk haar achter mijn oor strijk.
'Tot nu toe bevalt ook mij het hier. Ik ben benieuwd wat we allemaal kunnen doen, behalve natuurlijk een dagje strand,' reageer ik en laat vervolgens mijn blik over het menu geen gaan. Een opkomende gedachten doet een lichte frons op mijn gezicht verschijnen en vertwijfelend kijk ik even naar hem op.
Ik kon het niet helpen me plots af te vragen of al hij al die jaren die hij was weggeweest ook echt alleen had doorgemaakt. Tenslotte was hij absoluut geen onaantrekkelijk jongen, en het leek me haast onwaarschijnlijk dat hij helemaal geen vriendin gehad zou hebben.
Mijn gezicht vertrok licht, ikzelf had in iedergeval geen vriend gehad en daar waar ik al die tijd had gedacht dat het kwam doordat ik teveel genoot van mijn vrijgezellen leven, bleek het nu onbewust een totaal andere reden te hebben.
'Weet je al wat je wilt hebben?' Vroeg ik hem vervolgens na een tijdje, drukte mijn gedachtens weer weg en plantte een warme glimlach terug op mijn gezicht.

[Sorry dat 't even duurde, inspiratie was even weg :') ]

---

I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

Liam

Ik weet niet hoe maar het lukt me mijn kleren zo goed als zandvrij te krijgen voor ik ze aantrek. Ik haal twee handen door mijn haar en zucht. Rot water nu zat het hoogstwaarschijnlijk enorm door de war en was alle gell van vanmorgen er vast weer uitgewassen. Achmea ik mag niet klagen ik heb het er graag voor over.  "Ik heb zin in een lekkere, frisse cocktail," zucht Camargue verlangend. Ik draai me naar haar toe en glimlach als ik haar verlangende blik zie. 'nou dan halen we die toch?' grinnik ik en steek mijn hand naar haar uit. Het duurt niet lang voor we door de spleet tussen de rotsen zijn en zo terug de bewoonde wereld in lopen. 'waar wilt mijn meisje een cocktail halen?' vraag ik haar. Ik weet dat ze nu wettelijk mijn vrouw is maar dat klinkt zo oud.. Meisje maakt haar nog lief en schattig zou als ze ook is. Het getrouwd zijn bevalt je trouwens echt prima het is geweldig om me te beseffen dat ze nu officieel bij mij is. Het nadeel is dat we geen kinderen kunnen krijgen. Toen ik dacht dat we nog maar een maandje zouden hebben was dat minder erg geweest maar nu.. We zouden een familie kunnen zijn maar dat is ons blijkbaar niet gegund. Maar ik moet ook niet zo klagen, moeder natuur heeft ons al jaren gegeven daar moet ik dankbaar voor zijn!

Matthew

Haar gezicht leek een magische aantrekkingskracht te hebben voor mijn ogen want ik kan mijn blik niet van haar af houden. Toch werp ik een vluchtige blik op het menu. Zag ik dat nou goed? Ze leek erg ingedachte. Over iets dat haar duidelijk dwars zat. Zou ze zich bedacht hebben na net? Misschien was het een impulsieve reactie geweest op mijn misschien wat onverwachte liefdes verklaring? Wanneer ze me vraagt wat ik wil kijk ik haar weer aan. 'ik neem gewoon een salade denk ik. En weet jij het ook al?' vraag ik en kijk haar aan. Moest ik er naar vragen of niet? Soms word ik echt gek van mijn eigen gedachtes.  Niets overhaasten Matthew dat is nergens voor nodig!

[ bericht aangepast op 23 jan 2013 - 22:02 ]

Fedea

Er verschijnt een flauw glimlachje op mijn gezicht wanneer ik merk dat ook hij een traan laat. Ik hoop maar dat ik niets verkeerd heb gezegd. Je weet maar nooit, met mijn grote mond. Een opgeluchte zucht verlaat mijn lippen wanneer hij me tegen zich aantrekt, en automatisch laat ik mijn hoofd op zijn borst rusten, terwijl ik met gesloten ogen naar zijn hartslag luister.
"Dan is jouw mening de enige die telt. Ik hou zoveel van je."
Met een verliefde blik kijk ik hem aan, wat ik sowieso al van plan was, maar aangezien hij zijn vingers onder mijn kin leg, moet ik het zelf al niet meer doen. Mijn armen glijden langzaam om hem heen wanneer ik zijn lippen op de mijne voel en ik ga op mijn tenen staan, geen zin om hem los te laten. Nu niet, nooit.
"En dan te bedenken dat ik vroeger degene was die jou altijd moest kalmeren."
Ik grinnik zacht tegen zijn lippen aan en druk er nog een kort kusje op voordat ik hem weer verliefd aankijk. Mijn hand gaat op zoek naar de zijne en ik verstrengel onze vingers.
"Ik hou ook van jou, Trey," zeg ik zacht.
Nog snel steel ik een kusje en laat mijn vrije hand door mijn haren gaan, terwijl ik zucht.
"Zullen we naar beneden gaan?" stel ik zacht voor.
Zelf zou ik er geen problemen mee hebben om de rest van de dag op de kamer met Trey door te brengen, knuffelend, maar het gevoel dat Rey en Faye zowat een glazen bol hebben en ons seksleven in de gaten houden, doet me beseffen dat zij daar dan waarschijnlijk anders over denken. Niet alsof zij braver zijn dan wij. Verre van.
Ik laat mijn hand nog even over mijn buik strelen en kijk dolverliefd naar Trey.
"Nee, ik hou van jullie allebei," verbeter ik mezelf nog snel van daarnet.


Rey

"You look goooood."
Lachend kijk ik haar aan en schud mijn hoofd. Onvoorstelbaar.
"Dankjewel."
Ik maak lachend een klein buiginkje wanneer ze voorbijloopt. Zodra de deur dicht is, voel ik haar vingers tussen de mijne glijden en wanneer ik haar aankijk, straalt haar gezicht door de brede glimlach die erop verschenen is.
"Ik heb er zin in."
Lachend kijk ik haar aan.
"Ik ook," geef ik eerlijk toe. "Volgens mij wordt het echt super. En als het leuk is, kunnen we nog een keertje teruggaan of iets dergelijks."
Ik denk even aan het klifduiken en voel al lichte zenuwen door me heen trekken. Het gevoel van die vrije val moet gewoon geweldig zijn. Ik kan nog steeds niet geloven dat ik het echt werkelijk ga doen. Ongelooflijk gewoon.

---

But I still have this faith in the truth of my dreams.

Faye
Ik grinnik nog door de kleine buiging die hij maakte toen we onze kamer uitliepen en loop vrijwel automatisch door naar de lift. Het is algemeen bekend dat ik nogal lui ben en als ik een mogelijkheid heb om iets makkelijker te doen, daar ook gebruik van maak.
"Ik ook," Ik kijk Rey glimlachend aan en voel de zenuwen opborrelen. Ergens heb ik spijt dat ik ooit heb gezegd dat ik wil klifduiken, maar aan de andere kant: Ik wil het al zo graag, al zolang, maar nu het moment werkelijk aan begint te breken, weet ik nog niet zeker of ik het wel wil. Of beter gezegd: Wel durf.
"Volgens mij wordt het echt super. En als het leuk is, kunnen we nog een keertje teruggaan of iets dergelijks." Het duurt even voordat zijn woorden tot me doordringen, omdat ik veel te druk bezig was met het accepteren van mijn zenuwen. Ik weet dan ook niet waar hij het over heeft eigenlijk, of hij het heeft over Jamaica of het klifduiken deze vakantie. Eigenlijk maakt het me vrij weinig uit; Ik vind beide prima. Van wat ik tot nu toe gezien heb, wil ik graag vaker naar dit land. Het mooie weer, de natuur.. Een stuk beter dan wintersport als je het mij vraagt.
"Tuurlijk wordt het leuk," Opper ik daarom na een tijdje. Mijn reactie komt wat laat aan, maar dat probeer ik zoveel mogelijk weg te sussen en eenmaal de liften in de buurt komen, doe ik een stapje sneller in die richting en druk op de liftknop. In de tijd dat we wachten, bekijk ik mijn mobiel, of ik een bericht heb, maar als ik niets zie, berg ik deze al snel weer weg en plaats mijn armen rond Rey zijn middel, druk mijn lippen kort op de zijne voordat ik hem mee de lift intrek, net alsof we weer verder gaan waar we net in de lift mee begonnen. Ik grinnik zachtjes en kijk naar mijn eigen spiegelbeeld als ik op een aantal knopjes druk.
"Eigenlijk best raar om hier nu te zijn," zeg ik dan zuchtend en kijk vanuit mijn ooghoek naar Rey toe, "dat we hier nu zijn." vervolg ik en bestudeer kort mijn nagels. "Ik bedoel, omdat dat één van onze eerste normale gesprekken was." leg ik dan uiteindelijk uit waarna ik zachtjes een deuntje neurie.

---

Her heart was a secret garden and the walls were very high.

Atreyu

Ik zucht opgelucht tegen haar lippen aan als ze haar hand in de mijne laat glijden. Wanneer de kus over is, verwent ze me met de blik in haar ogen.
"Ik hou ook van jou, Trey. Zullen we naar beneden gaan?"
Ik knik zachtjes en laat mijn blik naar haar buik glijden, waar ze over aan het strelen is. Ik leg mijn hand aan de andere kant en maak cirkeltjes met mijn vingertoppen.
"Nee, ik hou van jullie allebei."
Ik grinnik zachtjes en voel mijn hart even stoppen als ik een schopje tegen mijn hand voel. Ik neem Fedea's hand trek hem naar hetzelfde plekje, er niet bij stilstaand dat zij het hoe dan ook kan voelen. Voor de eerste keer heb ik het gevoel dat ik niet nog langer kan wachten om ons kindje in mijn armen te houden. Ik ben zo benieuwd hoe het er zal uit zien, of het meer op Fedea zal lijken of op mij, of het een jongen of een meisje zal zijn, of het me aardig zal vinden. Wat als het me niet aardig vindt?
Ik frons mijn wenkbrauwen terwijl ik besef dat dat een belachelijke gedachte is. Ik ben de vader, ik hou nu al van dat kindje, natuurlijk zal het me aardig vinden.
Ik laat mijn hand opnieuw in de hare glijden en trek haar zachtjes mee naar de deur. Het wordt nu echt wel tijd om te gaan. Ik neem de sleutelkaart en stop hem in mijn achterzak. Ik kan het niet laten even naar Fedea te kijken, zelfs met zo'n simpel jurkje ziet ze er stralend uit. Er verschijnt een glimlach op mijn gezicht en ik hou gallant de deur voor haar open. Deze reis kan nu al niet meer stuk.

---

I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

Rey

"Tuurlijk wordt het leuk. Eigenlijk best raar om hier nu te zijn. Dat we hier nu zijn. Ik bedoel, omdat dat één van onze eerste normale gesprekken was."
Ik beantwoord liefdevol haar kus en stop een lok haar achter haar oor terwijl ik haar verliefd in de ogen kijk. Mijn meisje.
"Wel ja, ik had het je beloofd. Niet?"
Met een lichte grijns kijk ik haar aan terwijl ik aan de kriebels in mijn buik voel dat de lift in beweging komt. Mijn armen glijden om haar middel en ik trek haar dichter tegen me aan.
"Vind je het niet goed dat we hier nu zijn?" vraag ik zacht.
Ik druk nog een licht kusje op haar lippen en kijk haar glimlachend aan.


Fedea

Ik zucht even verbaasd wanneer ik beweging in mijn buik voel, en merk dat Trey het ook gevoeld heeft. Zijn hand trekt de mijne naar het plekje van net, en mijn blik gaat op zoek naar de zijne. Dolgelukkig kijk ik hem aan, maar kijk algauw verward wanneer ik hem zie fronsen.
"Liefje?" vraag ik bezorgd.
Ik voel zijn hand in de mijne glijden en volg hem langzaam naar de deur. Wanneer ik hem voorbijloop, de deur uit, stop ik even om een kusje op zijn lippen te plaatsen.
"Ik hou van je," zeg ik zacht.
Geduldig wacht ik totdat hij mee de kamer uit is en kijk de gang even rond. Het is vrij rustig, wat de hoop op een goede nachtrust een beetje doet stijgen. Glimlachend kijk ik Trey aan wanneer hij er ook is, en neem zijn hand in de mijne.
"Gaan we met de lift?" vraag ik, net te laat beseffend dat het een vrij domme vraag is. Geen denken aan dat Trey me trappen laat doen, niet dat ik het zelf ook van plan was.

---

But I still have this faith in the truth of my dreams.

[ ik weet niet waar we zijn, mag ik een samenvatting?]

---

live your life, it is beautiful as it is!

[In het rollentopic staan 3 samenvattingen]

---

But I still have this faith in the truth of my dreams.

Dawnelle "Dawn" Ivy Moon

Snel vlecht ik mijn lange bruine krullen - of simpel gezecht afrokapsel - in een vlecht, wat niet echt makkelijk is met al die klitten. Het katoene lint is dit keer net wat lichterblauw als het lint dat ik meestal draag en de vlecht laat ik simpelweg op mijn rug hangen zodat ik er geen last van heb, want daar hou ik dus echt niet van. Dan doe ik een paar simpele all stars aan en ga naar de lobby. Stom genoeg ben ik alweer vergeten te zorgen dat ik niet over mijn veters struikel want niet veel later lig ik voor het oog vaan iedereen op mijn snufferd. Een grinnik klinkt. Ik zucht en sta op. Wat ben ik toch weer lomp. Dan prop ik mijn veters in mijn schoenen. Warom ben ik toch weer zo lomp? Ik voel de ogen van een paar mensen op me branden en zend de mensen - die daarnet dus blijbaar ook grinnikten - een dodelijke blik, zo hé, zij durfen! Mij uitlachen? Dacht het niet. Maar om dit soort dingen ga ik geen probleem maken. Ik leun wat tegen de muur aan en tik ongeduldg met mijn voet tegen de grond. Waardoor een paar mensen geïrriteerd opkijken, maar ik trek me er niks van aan. Onverstoorbaar tik ik door en raak verzonken in mijn gedachten.

[Niet erg spannend ofzo en alhelemaal niet lang, maar ik moet wat.]

[ bericht aangepast op 27 jan 2013 - 19:03 ]

---

Reality's overrated.