• "Two households, both alike in dignity,
    In fair Verona, where we lay our scene,
    From ancient grudge break to new mutiny
    Where civil blood makes civil hands unclean.
    From forth the fatal loins of these two foes
    A pair of star-cross'd lovers take their life;
    Whose misadventured piteous overthrows
    Do with their death bury their parents' strife.
    The fearful passage of their dead-mark'd love,
    And the continuance of their parents' rage,
    Which, but their children's end, nought could remove,
    Is now the two hours' traffic of our stage;
    The which if you with patient ears attend.
    What here shall miss, our toil shall strive to mend.

    - William Shakespeare.



    En dan nu, deze versie van "Romeo & Juliet".
    1 Bende, 1 troep rijke, "nette" tieners. Twee totaal verschillende werelden.
    1 meisje, 1 jongen. Komen elkaar tegen in de disco, weten van niets, leren elkaar kennen.
    Ze beginnen goeie vrienden te worden als de jongen erachter komt met wat voor mensen ze omgaat, en waar ze woont. Hetzelfde gebeurt andersom.
    Natuurlijk heeft de "leider" van de bende er helemaal geen zin in, dat één van zijn leden met zo een kak gozertje omgaat: stel nou dat ze besluit weg te gaan, of dat de anderen ook opeens met hun om gaan?
    Blijft deze vriendschap leven? Wordt het meer dan vriendschap?

    Oké, lame intro, maar waar ik vroeger RPG'de was het wel leuk :')

    Oh, btw, het speelt zich niet af in Verona hoor, maar ik vond het wel leuk om even Shakespeare te citeren :')

    Regels:
    - Alsjeblieeeft, probeer minstens 3 regels te schrijven. Dat is echt niet zo heel veel. Ik had je ook kunnen vragen om 7, maar dat doe ik niet.
    - 2 personages max.
    - Offtopic tussen haakjes
    - Minstens om de dag posten, meld het even als je langer niet kan
    - 16+ mag, maar hou het netjes.
    - Little Miss Perfect bestaat niet.
    - Liever geen 1D.
    - Reserveren mag,, 24 uur.
    - Zet er even bij of het zo'n rijk persoon is, of iemand uit een bende
    - Als je hebt gereageerd, 2 posts ertussen laten.

    yay, personages:
    Jongens:
    - Alex James Adams <- Rijke jongen. <- xLastKiss.
    -Alec Marcus Gilchrist <- Rijke jongen. <- Supahbaby.
    -Jack Noah Johnson <- Bende jongen. <- Jackx Daniels.
    -Tyler Jay montez <- Bende jongen. <- Malino.
    -Beau Sykes <- Bende jongen. <- Nessje.
    - "Knife John" <- Bende jongen. Leider v/d band. <- Exasparated.


    Meisjes
    - Jade Alisha Daniels <- Bendemeisje. <- xLastkiss.
    - Charlie Swinton <- Bendemeisje. <- Lenah.
    -Chelsea Jessica Green<- Rijk meisje. <- Opera.
    -Maya Rose Damero <- Bendemeisje. <- Werewolves.
    -Destiny Rose Montoya <- Rijk meisje <- Malino.
    -Ruby Brooke Harris <- Rijk meisje. <- Adores.
    -Aymée Dominique Lanes <- Bende meisje. <- Arriver.


    Enjoy.

    Originele rpgmaakster is xLastKiss.


    Don't walk. Run, you sheep, run.

    Chelsea Jessica Green
    Ik hoor mijn naam met wat gefluister erachteraan. Dat bevalt me van geen kant. Zonder wat te zeggen sta ik op en loop ik weg. Als ik het park uit ben haal ik opgelucht adem. Stiekem vond ik dat gefluister best wel eng. Ik blijf aan een stuk door lopen richting mijn scooter en besluit naar huis te gaan. Eenmaal daar bel ik een vriendin of ze langs wil komen. Ze komt binnen tien minuten en dan vertel ik haar alles. 'Die lui hadden echt geen manieren, alsof rijke mensen niet aardig kunnen zijn of überhaupt geen inhoud hebben. Jezus' mompel ik. 'Tja, dat zijn van die bende mensjes hè? Die heb je ook' zegt mijn vriendin lachend. 'Bende mensen?' vraag ik argwanend. 'Jep. Ik kan het weten, ik heb er zelf ooit bij gezeten' Ik frons even en zet dan de film aan. That's pretty weird man..


    26 - 02 - '16

    Bea Sykes
    "Dus, we zeggen ook al geen doei mee?!" Roep ik Chelsea na. "Dan niet." Ik zucht en rich me op Aymée. "Zullen wij dan maar iets gaan doen?" Ik steek een sigaret op en hou er ook eente voor Ayméé. "Wil je ook?" Ik steek de mijne aan en inhaleer. Ik adem de rook weer uit en sta op. "Laten we ergens anders naar toe gaan." Ik trek mijn capouchon weer over mijn hoofd en help Aymée op staan. "Waar zullen we heen?"


    'I've got the scars from tomorrow, and I wish you could see, you're the antidote to everything except for me.'

    Aymée Dominique Lanes
    Ik rol met mijn ogen nadat Beau iets in mijn oren fluistert en ze dan bang wegloopt. 'Waarom zijn die rijke mensen toch altijd zo bang, my god' zeg ik geÏrriteerd en ik ga op het bankje zitten. 'En waar de rest is, twee zijn er thuis, John en Jade, maar stoor die maar niet, Jack heeft een auto gestolen en de rest weet ik niet' beantwoord ik zijn vraag nog. Als hij vraagt of ik een sigaret wil, knik ik en neem ik zijn sigaret aan. 'Wat zullen we gaan doen?' vraagt hij dan. 'I don't know, vervelende gasten in elkaar meppen, spullen stelen, iets wat niet verveelt, want ik verveel me dood nu' zeg ik tegen hem en ik neem een trek van mijn sigaret. 'Of we kunnen naar mijn ouders in de rijke buurt gaan, ze is even lekker bang maken, en ze laten merken dat ze een heel verkeerde keus hebben gemaakt door mij uit huis te gooien. Vat dat niet letterlijk op' zeg ik dan.

    [ bericht aangepast op 27 dec 2012 - 14:36 ]


    That is a perfect copy of reality.

    {Beau fluisterde iets in Aymée's oor niet in die van Chelsea...}


    'I've got the scars from tomorrow, and I wish you could see, you're the antidote to everything except for me.'

    [Aangepast]


    That is a perfect copy of reality.

    Beau Sykes
    "Of we doen dat allemaal! We gaan onderweg even wat geld jatten, slaan een paar gasten neer. Daarna komen we naar die wijk en laten je ouders eens zien wat voor dochter ze hebben! Dat heb ik ook bij mijn ouders gedaan, ze zijn verhuisd en hebben mij achtergelaten." Ik haal mijn schouders op en loop het park uit. Ik ben er over heen, heb geleerd voor mezelf te zorgen. "En daarna kom je lekker bij mij, dat is bij de hangplek, wonen." Grijns ik naar haar. Ik trap mijn sigaret uit en wijs naar het eerste slachtoffer. "Ik jat, jij lijd af. Deall?"


    'I've got the scars from tomorrow, and I wish you could see, you're the antidote to everything except for me.'

    Aymée Dominique Lanes
    'Of we doen dat allemaal! We gaan onderweg even wat geld jatten, slaan een paar gasten neer. Daarna komen we naar die wijk en laten je ouders eens zien wat voor dochter ze hebben! Dat heb ik ook bij mijn ouders gedaan, ze zijn verhuisd en hebben mij achtergelaten' zegt hij tegen mij. Ik knik even en zeg 'Ik vindt het best, maar bedoel je met die hangplek, het krot waar de meeste bendeleden wonen, want dan Lieve, lieve Beau moet ik je zeggen, ik woon daar al' zeg ik lachend. Als hij zijn sigaret uittrapt gooi ik mijnes ook weg. 'Oeps, vergeten uit te trappen' zeg ik dan. Dan wijst hij naar een eerste slachtoffer. 'Jij lijdt af, ik jat. Deall?' vraagt hij aan mij. 'Is goed' zeg ik en ik loop al wat sneller naar voren. Als ik bij het slachtoffer ben zie ik dat het een jongen die iets ouder is als mij. Ik geef hem een paar trappen waardoor hij slapper wordt. Dan geef ik Beau het teken dat hij kan komen.


    That is a perfect copy of reality.

    Beau Sykes
    Ik kom op het teken af en pak het geld. Na een paar trappen laat ik de jongen voor wat hij is. "Lieve? Nog wel dubbel?" Lach ik. "Nu kunnen we of nog iemand neerslaan of we gaan door naar die wijk." Ik pak het geld en verdeel het. "Die gast heeft ook veel... driehonderd euro!" Ik geef Aymée tweehonderd euro en steek zelf honderd euro in mijn zak. "Zin in alcohol? Dan trakteer ik straks even na we je ouders hebben 'gestraf't." Grijns ik naar Aymée waarna ik haar meetrek. Ver weg van die gozer die we beroofd en neergeslagen hebben.


    'I've got the scars from tomorrow, and I wish you could see, you're the antidote to everything except for me.'

    Aymée Dominique Lanes
    Ik lach en Beau trekt me weg van de neergeslagen en beroofde jongen. Ik pak de tweehonderd euro aan die ik van Beau krijg en lach als hij vraagt Alcohol wil, 'Misschien voor een keer' zeg ik lachend tegen hem. Ik kijk achterom en zie dat de jongen probeert op te staan, 'Blijkbaar hebben we hem niet goed neergeslagen' zeg ik tegen Beau. Ik kijk weer achterom en zie dat de jongen achter ons aankomt, de jongen zit onder het bloed, maar sterk is hij dus blijkbaar wel. Ik geef er geen aandacht meer aan. Ik bedoel hij is toch te slap. Niet veel later word ik hard tegen de grond gegooit. Als ik zie wie het deed, zucht ik even. Oké, misschien heb ik die jongen toch verkeerd ingeschat.

    [ bericht aangepast op 27 dec 2012 - 15:01 ]


    That is a perfect copy of reality.

    {Ik moet even weg, reageer over een kwartiertje! Oké?}


    'I've got the scars from tomorrow, and I wish you could see, you're the antidote to everything except for me.'

    [Is goed, ik moet ook even weg]


    That is a perfect copy of reality.

    [Ben er weer]


    That is a perfect copy of reality.

    {Ik ook}


    'I've got the scars from tomorrow, and I wish you could see, you're the antidote to everything except for me.'

    Beau Sykes
    Als Aymée op de grond word geduwd komt de woede in me. Ik pak die gozer bij zijn schouder en draai hem naar me toe. Ik geef hem een vuist tegen zijn neus en een knietje. Ik laat hem los waardoor hij op de grond valt. Ik trap hem in zijn maag en gezicht. Hij kreunt van de pijn, maar ik toon geen genade. Ik mep hem nog een paar keer tot hij niets meer zegt. "Volgens mij is hij dood." Grijns ik. Ik trek Aymée overeind. "Rennen!" Ik trek haar mee en ren de straat uit. "Naar welke wijk moeten we?" Ik kijk om me heen om te kijken waar we moeten zijn.


    'I've got the scars from tomorrow, and I wish you could see, you're the antidote to everything except for me.'

    Aymée Dominique Lanes
    Ik kijk Beau aan en zeg 'Bedankt'. Dan vraagt Beau in welke wijk we moeten zijn. Als we de straat uit zijn trek ik Beau terug en zeg ik lachend 'Deze hier'. Ik loop vast de wijk binnen en de woede komt in me op. Ik weet nog precies waar ik moet zijn. Helemaal aan de andere kant van de wijk, nog zo'n half uur lopen. 'Hee Beau, schiet is op, ik denk dat we nog wat meer mensen kunnen beroven' roep ik lachend naar hem. Ik zucht en ik loop naar het pleintje. Dan ga ik naar een boom en klim ik er snel in, zo dat Beau me niet ziet.


    That is a perfect copy of reality.