[Speeltopic] Chronicles of Narnia: The witch, the lion and the wardrobe. - Speeltopics

Deelnemers van deze RPG:
× Kunnen nette posts maken van 7 regels of meer.
× Kunnen respectvol met elkaar omgaan
× Schrijven out of character binnen haakjes
× Spammen niet onnodig
× Maken geen perfecte personages (Mary Sue's zijn ten strengste verboden)
× Houden het realistisch op gebied van relaties tussen personages
× Houden de eventuele 16+ netjes
× Zetten boven de post de naam van het personage
× Denken goed na voordat ze een rol maken voor deze RPG.

Wat ik wil weten over jouw personage:
Naam:
Leeftijd:
Innerlijk:
Uiterlijk:
Heks of Aslan:
Extra:

Beschikbare rollen:

Kinderen (Max 10. Het liefst 5 jongens en 5 meisjes)
Lily Cecilya Marianna Jones (Onbekend) - Kwijt
Tiffany McGregor (Heks) - Machelien
Olivia 'Liv' Meghan Fallon (Aslan) - Pebble
Dawn Snow (Heks) - Vegangirl
Ophelia Castellan (Aslan) - Rowboats
Bryson Noah Snow (Aslan) - Basterd
Gereserveerd - MadEyeMoody
Ailén Beau Fellas (Heks) - Tempus
Ayden Samuel McCury (Aslan) - HurtedHeart
David Morgan (Aslan) - Ewijn

De Witte Heks - Eluveitie
Zoon van de heks Alwyn (Heks) - Rowboats

Aslan - MadEyeMoody

Andere dieren uit het bos (Max 10)
Galon (Aslan) - Vegangirl
Camryn - Tempus

Mythische wezens (Max 10)
Thorin (Heks) - Bastard
Eirena Cassiopeia (Aslan) - Kwijt
Brennen (Aslan) - Ewijn
Eevee/Drare (Aslan) - HurtedHeart

Le link naar het speeltopic: Klik hier.
Le link naar het praattopic: Klik hier.

[ bericht aangepast op 5 feb 2013 - 21:35 ]

---

26 - 02 - '16

[Dat mag, maar ze mogen het ook voor zichzelf houden zoals ook in de film gebeurt ]

---

26 - 02 - '16

Dawn Snow

Pfff... Verstoppertje. Woohoo. Alsof ik dáár nou zin in had. Nou ja, kon ik tenminste weer wat tijd voor mezelf hebben, niet? Niet dat er iets mis was met Bryson, maar ik moest even mijn gedachten op een rijtje zetten.
Nou, dan maar verkennen. De vloeren kraakten gevaarlijk. Ik begon lichter te lopen. Puh, ik moest dit winnen. Niet dat ik me verheven voelde boven iedereen, ik bedoel... Dat was niet mogelijk. Maar ik was nou eenmaal een introvert. Daar kon ik niets aan doen. En ik was er blij mee om anti sociaal te zijn. Mensen op mijn school waren altijd zo blij om elkaar te zien, echt niet normaal hoe erg ze dan deden in het sociaal zijn. Tja, op school was ik nou ook niet populair. Met mij moesten ze niet aan de stok komen, dat wist iedereen wel. Daarom zat ik altijd in een straal van vijf meter alleen, en met wat geluk was Bryson bij me.
In de verte zag ik een kamer. De deur was open. Ik loop de kamer in en sluit de deur. De deur kraakte gevaarlijk. Ik besteedde er niet zoveel aandacht aan keek de kamer rond. Er stond een kast, een mooi versierde kast met helaas wat bontjassen erin ( ik was er niet zo dol op als mensen bont droegen of gebruikten ). Ik liep er naar toe. Wat de...? Voorbij de bontjassen zag ik... Sneeuw. Ik liep, vertrouwend op mijn instinct, de kast door. Plotseling stond ik in een bos... Met sneeuw. Ik glimlachte. Ik had altijd van sneeuw gehouden.

---

I will keep watch.

Tempus schreef:
Camryn Delia.

Mijn poten laten sporen achter in de witte sneeuw die er nu al een aantal maanden [?] ligt. Niet alleen de aarde is bedekt met een witte laag, ook mijn vacht is wit aan het worden. Ik hou er van om in de sneeuw rond te rennen en bij iedere stap een stukje weg te zakken in de sneeuw.
Ik ren behendig tussen de bomen door en luister naar de krakende geluiden die mijn poten maken, wanneer ze een stukje weg zakken in de sneeuw. Mijn staart zwaait speels heen en weer en glijd langs de bomen naast me. Mijn neus wroet af en toe in het sneeuw, waardoor het puntje van mijn neus wit is geworden.
Ik stop met rennen als een vreemde geur mijn neus binnendringt en luister naar de geluiden om me heen. Het is geen geur van een dier uit het bos, die herken ik meteen. Dit is een geur die ik wel eens eerder heb geroken alleen dan in combinatie met een paard of geit. Dit is de geur die ik ruik, wanneer ik bij de heks ben. Het zou een dwerg kunnen zijn, maar een mens sluit ik ook niet uit. Ik zie niet vaak mensen, maar ik weet hoe ze eruit zien. Ik besluit de geur te volgen en te kijken wie of wat het is.
Wanneer ik dichtbij genoeg ben, zie ik dat het toch echt een mens is. Ik probeer zo stil mogelijk over het sneeuw heen te lopen. Nu vind ik het ineens niet meer zo leuk dat mijn poten zachte kraak geluiden maken, wanneer ik een stap zet. Ik bekijk haar even vluchtig en schat dat ze niet veel ouder is dan zestien jaar. Wanneer ik denk dat ze niet echt gevaarlijk is grom ik even, als teken dat ik achter haar sta.

[Heb tussendoor andere dingen gedaan xd. Maar de dieren in het bos moeten het toch melden aan de heks als er mensen zijn?]

Het ligt er al een paar jaar... Zo'n honderd, eigenlijk. xd

---

help

Ophelia Castellan
De sneeuw kraakte onder Ophelia's voeten wanneer ze verder het vreemde land binnendrong. Ze sloeg haar armen om haar bovenlichaam heen in een poging om zichzelf warm te houden.
Haar adem maakte wolkjes damp wanneer het met de koude lucht in aanraking kwam. In de verte zag ze één enkele lantaarnpaal en ze keek voor de zekerheid even achter zich zodat ze niet zou vergeten waar de plek was waar de kleerkast zich bevond, en daarbij, de weg naar haar wereld terug.
Ophelia kon moeilijk bevatten dat ze door een kleerkast in dit land terecht was gekomen. Het leek alsof het bevroren was... Voor een hele lange tijd.
Ophelia streek even over de lantaarnpaal, die ijskoud aanvoelde. Haar vingers vaagden een beetje van de aangevroren damp weg en maakten zo grillige lijnen.
Het meisje schrok zich een hoedje toen ze achter zich gegrom hoorde en het geluid van voetstappen in de sneeuw. Alleen klonk het veel te licht om menselijk te zijn.
Angstig draaide ze zich om, en stond oog in oog met een vos. Ze slaakte een gilletje en strompelde achteruit, waarna ze struikelde en in de sneeuw viel.

---

help

Eirena
Ik hoor een korte gil in de verte, en ik draai me abrupt om. Is dit... Hetgeen wat ging gebeuren? Ik ren zo snel als ik kan, naar waar het geluid vandaan kwam. Al snel bereik ik een deel van het bos dat ik nog nooit gezien heb, wat een bijzonderheid is. Ik begin wat langzamer, en sluipender te lopen, als ik merk dat ik steeds dichter bij de geluidsbron kom. Wat zal het zijn? Heeft het te maken met de eeuwenoude profetie die is gedaan? Of is het weer een vuile truc van de Witte Heks. Ik snuif even. De reden waarom wij nu al jaren door de sneeuw banjer. Langzaam doemt er een lange gestalte op. Het is een lantarenpaal- alleen, wat doet die hier? Ik kijk naar onder, en haal geschrokken adem. Er staat een vos, maar dat is niet hetgeen waar ik van geschrokken raak. Er staan twee meisjes in mijn blikveld. Eentje bij de vos, en de ander staat nog verscholen, achter dennennaalden. Langzaam zette ik een paar stappen vooruit, en onthul me voor de twee Mensen. De dochters van Eva.

---

Tijd voor koffie.

[Kennen Camryn en Eirena elkaar? Aangezien ze beide in het bos wonen, lijkt het me vrij logisch dat ze elkaar wel vaker hebben gezien]

---

'I don't want to leave her just because she makes me a better person.'

{Ik vind het goed!}

---

Tijd voor koffie.

[ik leef weer!
En ja, the hobbit was ten tijde van WOII al uitgegeven ]

David Morgan
Ik zat lekker op mijn bed the Hobbit te lezen toen er op de deur geklopt werd. Het bleek een van de meisjes te zijn; ik wist niet wie. Ik was altijd al hopeloos in namen geweest. Ze zei dat we verstoppertje gingen spelen en vroeg of ik mee wou doen. Voor de verandering besloot ik maar om mee te doen. Alleen maar lezen begon me toch een klein beetje te vervelen.
Even later rende ik het huis door op zoek naar een goede verstopplek. Er waren veel plekken die in de buurt kwamen, maar ik was op zoek naar een echt goede. En ondertussen wou ik eigenlijk nog het huis een beetje onderzoeken. Ik deed deur na deur open en kwam in de meest verschillende kamers. Sommige waren gewoon bezemkasten, maar anderen waren rijk gemeubileerd. Op een gegeven moment deed ik deur open en trof daar een lege kamer aan. Nahja, een bijna lege kamer. Er stond alleen maar een grote kleerkast. Ik liep dichterbij om hem te bekijken. Het was opzich wel een goede verstop plek, behalve als iemand deze kamer vond, want met maar één kast erin, vraagt dat erom die kast te checken.
De kast was versierd met een hoop mooie details, maar al gauw viel me op dat de deur op een kiertje stond. Iemand had deze kast dus al gevonden. Ik deed toch maar de deur open en zag binnenin niemand. Alleen maar bontjassen. Ik besloot om deze kast toch maar als verstop plek te gebruiken en toen ik verder erin liep, voelde ik al gauw wat anders dan bontjassen: takken. En ik merkte dat het opeens een stuk kouder was. Dit was geen kast, dit was op een of andere manier een doorgang naar een andere plek! Opgewonden liep ik gauw verder en kwam in een besneeuwd bos terecht.

[ bericht aangepast op 19 jan 2013 - 20:16 ]

---

Stenenlikker

(Ik verveel me zo verschrikkelijk veel. Mijn moeder moet per se naar een saaai programma kijken, dus heb ik helemaal niets te doen.)

---

help

[ga hier op Q verhalen lezen ]

---

Stenenlikker

Camryn Delia.

De angst in haar ogen, wanneer ze zich omdraait, laat een lichte grijns ontstaan. Ze slaakt een gilletje. Door de hoge toon van haar gil, gaat mijn kop automatisch een stukje naar beneden, maar de grijns blijft. Het meisje strompelt wat achteruit en valt in de sneeuw. Ik kan het niet laten om een grinnik te laten ontsnappen. Dit is gewoon vermakelijk. Iemand die in de sneeuw valt, omdat diegene bang voor je is. Ook al ben ik nog niet eens de helft van haar lichaam.
Wanneer ik opzij kijk, zie ik dat het meisje niet alleen is. Er staat nog iemand. Ik weet bijna zeker dat het andere meisje jonger is. Zal ze ook van mijn schrikken?
Ik hef mijn kop op, als er een andere geur mijn neus binnendringt. Een paard. Ik kijk achterom en zie daar een centaur staan. Als ik wat beter kijk, zie ik dat het Eirena is. Iets wat er meteen door mijn hoofd heen gaat is 'Aslan'. Eirena is een voorstander van Aslan. Ik ben haar wel een aantal keren tegengekomen, maar ik heb nooit echt met haar gesproken. Of misschien de eerste keer toen ik haar zag, maar toen wist ik nog niet dat ze een voorstander van Aslan was of beter gezegd, is. Ik priem mijn gele ogen even in de hare, maar draai mijn kop al snel weer naar voren, als ik weer iets hoor kraken. Dit keer is het geen meisje, maar een jongen.
Er zijn verhalen over een of andere profetie, maar als het aan mij zou liggen, bestaat er geen profetie. Ik geloof er niet in.

---

'I don't want to leave her just because she makes me a better person.'

Dawn Snow

Wat was... Een vos? Ophelia ( tenminste, ik wist haar naam door andere gesprekken... Ik spioneerde niet, ik hoorde toevallig een gesprek. Dat is heel anders ) strompelde achteruit en viel in de sneeuw. Ik grinnikte. Van een vos val je achterover... Dat is normaal. Heel normaal. Ik hield wel van vossen, maar ja, dat kon zijn omdat er een paar vossenjongen verdwaald waren geraakt in het dorp waar Bryson en ik leefden en ik ze sneaky te eten gaf. Ik hoorde gekraak achter me. Ik draaide me om. Hoe heette die gast ook alweer? David ofzo? Nou ja, dus nu was ik niet alleen in dit... Mooie land. De sneeuw maakte me gelijk blij. Als ik mocht kiezen, zou het altijd winter zijn. Plotseling realiseerde ik me iets. Hoezo kon ik door een kast lopen en dan hier verschijnen? Ik liep naar voren. De sneeuw kraakte onder mijn voeten, wat bij mij een kleine glimlach op mijn gezicht toverde. Ik keek naar de vos. Mijn glimlach verdween langzaam.
'Waar zijn we?' vroeg ik.
Ik keek de plek rond. Een lantaarnpaal, een vos, Ophelia, David... En een ander wezen. Ik wist niet wie of wat diegene was, maar mijn blik had diegene wel op zich gevestigd. Waar waren we? Wie waren zij?

---

I will keep watch.

Ophelia Castellan
Vossen kwamen meestal niet dicht bij een mens... Eigenlijk altijd niet. Vossen waren van nature bang van mensen, ze liepen meteen weg als ze er één tegenkwamen. Tenzij ze hondsdol waren, wat Ophelia dus ook dacht van de vos die haar zo vijandig aankeek.
Ophelia was een keer gebeten geweest door een hondsdolle wolf, wanneer ze met haar pleegmoeder was gaan wandelen. Ze was er bijna aan gestorven en was sindsdien als de dood voor deze dieren, ook al vond ze ze nog zo mooi.
Ophelia's broek werd doorweekt door de sneeuw die door haar lichaamswarmte smolt en ze begon te beven van de kou. De koolstofdioxide uit haar adem concentreerde zich en vormde waterdamp.
Ophelia kreeg het sowieso al snel koud. Het feit dat ze in zomerkleren in de sneeuw lag maakte dat er niet beter op. Een beetje verder stonden nog twee van de andere kinderen, maar deze kon Ophelia niet zien omdat er zich bomen voor bevonden. Ze voelde zich nogal hulpeloos, zo tegen die lantaarnpaal aangedrukt.
Op een gegeven moment kwam er een meisje naar voren gewandeld waarvan Ophelia zich de naam Dawn kon herinneren. Ze vroeg zich af waarom ze zo idioot was om naar de vos toe te gaan.

---

help

De Witte Heks
Ik liep door mijn tuin die inmiddels gevuld was met een collectie van 20 beelden gemaakt van ijs. Ik had ze zelf gemaakt met mijn kracht om mensen te bevriezen. Vaak waren het die smerige verraders. Die mensen die mij van de troon af wilden stoten of een domme leeuw als Aslan volgden, terwijl ik de Witte Heks heerseres was van dit rijk Narnia. Ik noemde mezelf al niet meer de Witte Heks. Eerder de Witte Heerseres, of koningin. Ik kon me gewoon niet indenken waarom mensen zo dom waren om verheven mensen als mij te verraden om vervolgens in mijn tuin te eindigen als standbeeld van ijs waar de vogels op kakten. Ik vond het werkelijk bespottelijk dat er überhaupt nog mensen waren die het zieke lef hadden om Aslan te volgen en mij, de Witte Heks, gewoon te verraden. Ik liep het paleis in waar ik gelijk benaderd werd door dienaren die gelijk kwamen vragen wat ik wilde. Ik had wel zin in een kopje ijskoffie, dus dat vroeg ik dan ook. Gelijk kwamen ze naar me toe, nadat ik inmiddels op mijn troon zat, met een kopje vers gezette ijskoffie. Ik dronk het met kleine slokjes op terwijl ik me verheugde over iedereen die het koud had door mijn ijskoude bewind.

---

26 - 02 - '16

Thorin
Thorin snelde over de bevroren paden door de bossen van Narnia. Alles was bedekt met een dikke laag sneeuw die nooit smolt. De Witte Heks regeerde en geen enkele plant zou overleven terwijl zij op de troon zat in haar kasteel. Zo snel als Thorins voeten konden, liep hij richting het kasteel van zijn meesteres die al zichtbaar werd tussen de hoge pieken van de bergen. Hij had groot nieuw, gróót nieuws! Alle dieren in Narnia konden over niks anders spreken dan de kinderen die die ochtend gezien waren in het bos. De zonen van Adam en de dochters van Eva waren wedergekeerd, zeiden velen, en Aslan zou daarmee ook terugkeren. Natuurlijk had Thorin die dieren gevangen genomen, samen met een Sater die luid schreeuwde,"Weg met de IJskoningin!" De Zwarte Dwergen hadden hun kamp opgeslagen en hielde de dieren en de Sater vast, tot de Witte Heks haar oordeel had geveld.
Thorin vertraagde toen hij bij het kasteel aangekomen was. Allerlei beelden stonden in haar tuin en ze keken allen verschrikt of smekend. Thorin vond het eerder vermakelijk. Hij knikte naar de twee wolven die voor de deuren van het paleis stonden en liep naar binnen. Jadis zat op haar troon en dronk van een kopje thee.
"Koningin," zei Thorin en boog voor haar,"Ik heb nieuws voor U."

---

kindness is never a burden.