• Tell me a love story is de titel van de eind musical op een van de meest gewilde high schools in London.
    Dit is de laatste kans die je leven voorgoed kan veranderen. Daarom wil iedereen laten zien wat ze in huis hebben. De avond van de uitvoering zullen namelijk er verschillende sterren en regisseurs van beroemde stukken komen en hun kandidaten kiezen. Zie het maar als een auditie. Je moet jezelf kunnen bewijzen en laten zien dat je de beste bent. Maar wat als heel deze musical misgaat, omdat het werkelijkheid word?
    Liefde, jaloezie, haat, vriendschap, concurrentie, vijanden en drama.



    Lijstje dat je in moet vullen:
    Rol:
    Naam:
    Leeftijd:
    Nationaliteit:
    Karakter:
    Uiterlijk:
    Extra:
    Welke rol zou je willen spelen in de musical; (De musical zal later verschijnen met de dingen die hier zijn ingevuld)


    Rollen:
    Jongens;
    - Niall James Horan; nessje -> Jongen waar het meisje verliefd op word
    - Louis William Tomlinson; Zianourryx -> Degene die een wijze les verteld
    - Liam James Payne; Little -> Vader van het meisje
    - Harry Edward Styles; Crudelis -> Degene die een wijze les verteld
    - Zayn Javadd Malik; arnepuntcom -> De knappe jongeman
    - Anthony Brandon von MonroeSikowitz -> Dwarsliggende ex
    - Jayy Kilian von MonroeSikowitz -> De rijke arrogante jongen
    - James Julian Mathers BigFatLiar-> Broer van het meisje

    Meisjes;
    - Arianne Rowene Clarke Curlies-> Vriendin van het meisje
    - Chiara Bella Love DamnBieber -> Dwarsliggende ex
    - Rosemary Kingston BigFatLiar -> Meisje die de twee zal volgen tijdens hun reis
    - Tamara Veronica Miller Depay-> Het jonge meisje
    - Cassadee Carstairs -> Moeder van het meisje
    - Ness Allison Lockwood nessje-> Vriendin van het meisje
    - Madelaine Louise Lockwood Zianourryx -> Zus van het meisje
    - Scarlett Britney Jones Crudelis -> Meisje uit het bordeel


    De andere mensen ( bijvoorbeeld styliste, dansers, dramadocent)


    Regels:
    -Géén one-liners. Probeer een stukje te schrijven dat ietsjes langer is. Er is geen minimum, maar one-liners zijn wel héél kort.
    -Maximaal twee personages per persoon
    -Niemand schrijft acties voor anderen!
    -Naamsveranderingen doorgeven.
    -Geen perfecte personage's
    -16+ mag, maar hou het wel netjes.
    -Ga niet teveel off-topic en als je wel off-topic gaat, zet het tussen haakjes; ( ), { } of [ ].
    -Meld het even als je voor langere tijd niet kunt reageren.
    -Alleen Zianourryx en Crudelis maken de nieuwe topics.
    -Geen ruzie ( In de RPG mag het natuurlijk wel )
    - Het is geen sneltrein! Zorg dat iedereen het een beetje kan volgen!.


    Het idee voor de musical;
    Een jong meisje krijgt de keus tussen twee jongens. Een gemiddelde, maar knappe jongeman of een rijke, arrogante jongen.
    Haar twee vriendinnen proberen haar over te halen om voor het geld te gaan. Het verhaal speelt zich af in een hotel. Het meisje zal uiteindelijk verliefd op een arme, minder goed uitziende jongen die koffers verplaatst in het hotel, waardoor ze hun best doen om samen proberen te zijn.
    Helaas zijn haar twee minnaars er minder blij mee en smeden ze een plan, waarbij ze een meisje uit het bordeel inschakelen om de arme jongen te verleiden. De jongen trapt er niet in en blijft bij het jonge meisje. Als haar ouders, broer en zus zich er mee gaan bemoeien en haar uit het hotel willen halen omdat ze eisen dat ze voor het geld gaat, vlucht het meisje met de jongen en reizen ze door een aantal landen, waar ze verschillende personen ontmoeten die ze om de beurt een aantal lessen leert. Uiteindelijk keren ze terug naar haar ouders, trouwen ze en leven ze nog lang en gelukkig.



    Het begin;
    De bel zorgt ervoor dat de pauze voorbij is en iedereen weer gezellig een paar uur aan de slag moet.
    De helft van de mensen zal moeten repeteren voor de musical en zal dus naar de aula vertrekken. De scripts zullen allemaal klaar liggen met je eigen naam erop. De bedoeling is dat iedereen die doorleest en gaat oefenen. De andere helft gaat gewoon naar de volgende les en zal later pas naar de musical repetitie vertrekken.

    [ bericht aangepast op 9 feb 2013 - 17:04 ]


    If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

    Harry Edward Styles.

    "Jij bent net zo raar, dus je past wel bij ze." zei ik plagend, maar ook met een kern van waarheid. Anthony paste inderdaad bij het groepje. Ze waren apart, niet zoals de anderen, maar toch hartstikke aardige mensen als het erop aankwam. Tenminste, dat was wat ik hieruit opmaakte als ik ze zo zag.
    Ik schudde meteen mijn hoofd na Dylans woorden. Blowen en roken vond ik maar vies, daar hoefde ik ook niks mee te maken te hebben. Als een meisje gerookt had proefde ik de sigaretten nog altijd als ik haar zoende, gadverdamme. Dat was wel weer een nadeel aan Anthony, dat hij rookte.
    "Hm, en jij bent schattig." zei ik na Mabels woorden. Ze was ook schattig, net zoals Sonny. Alle vriendinnen van Anthony waren volgens mij schattig. Het verbaasde me wel dat ik ze nog niet eens gekeurd had, normaal was dat het eerste wat ik bij een meisje deed. Maar nu ik bij Anthony stond dacht ik er niet eens aan om dat te doen, ik had er geen behoefte meer aan.
    "Nog steeds voelt het alsof ik in een sprookje ben belandt." mompelde ik zachtjes.


    Reading a good book is like taking a journey.

    Anthony Brandon von Monroe
    Ik lachten even. Ik kon moeilijk gaan zeggend St. Ik normaal was toch? "Maar dan klopt er ets niet, want dan had jij hier ook al even bij moeten zitten." Grijnsde ik. Mabel keek even op na Harry zijn worden en er kwam weer een glimlach op haar gezegd. Dit er ook bleef zitten toen ze verder ging met tekenen. "Jongens!" Ik schok op van Dylan zijn plotseling aanwezigheid. "Wat Dyl?" De jongen keek met gekte glazige ogen iedereen aan. Ik ben me water kwijt." Ik rolde met mijn ogen. "Naast je." Wees Sonny hem terecht. "Waarom nu weer een sprookje?" Lachte ik verbaast. "Zolang ik de boze stiefmoeder ben." Grijnsde Mabel zonder op te kijken. Ik was af en toe echt jaloers op de kind.


    ''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

    Harry Edward Styles.

    "Nou, dan haal ik de tijd nu toch in." zei ik schouderophalend, waarna ik uiteindelijk tegenover Mabel op de grond ging zitten. Ik voelde me hier nu wel op mijn gemak, dus dan kon ik wel zitten.
    Dylan liet me even opschrikken, maar al snel werd duidelijk waarom hij zo reageerde. Ja, zo stoned als een garnaal. Al vroeg ik me wel of waarom mensen dat altijd zeiden... garnalen gebruikten toch geen drugs?
    "Omdat Mabel me aan een zeemeermin met vleugels liet denken. Dus een halve meermin en een half elfje." legde ik uit, waarna ik pas besefte hoe vaag dat klonk. "En Sonny is roodkapje."
    Goed, ik klonk nu officieel als een of andere hippie die teveel had gebruikt. Misschien had ik nu al teveel wiet ingeademt. Ik schudde mijn hoofd en keek Mabel weer aan. "Nee, daar ben je te schattig voor."
    En Anthony was de prins, maar dat sprak ik niet hardop uit. Nog niet, tenminste.


    Reading a good book is like taking a journey.

    harry Edward Styles
    Ik ging naast Harry zitten en mijn arm schuurden langs die van hem en snel ging ik in kleermakerzit zitten. Ik schoot in de lach. "Zeemeermin en roodkapje." Herhaalde ik grijnzend. "Dan is Dylan de grote boze wolf!" Giechelde Sonny die naast me kwam zitten en haar hoofd op mijn schouder legden en haar armen om mijn middel sloeg. Meteen sloeg ik ook mijn armen om haar een. "Harry is de prins." Zei Mabel stil. Ik keek even met glinsterende ogen naar Harry. Hij was inderdaad de prins Mabel haar ogen schoten weer op en een kleine grijns viel op haar lippen. "En Antz de prinses." "Niet." Gromde ik en mijn kaken werden rood. Was dat maar waar. Mabel leek dwars door me heen te kijken en ze kreeg een lieve glimlach op haar gezicht voordat ze zich zwijgend weer op haar tekenblok richten.


    ''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

    Harry Edward Styles.

    Toen Anthony naast me ging zitten voelde ik zijn arm langs de mijne gaan, waardoor ik mijn arm snel verlegde. Op de een of andere manier kreeg ik er kippenvel van.
    "Wil je opgegeten worden door Dylan?" vroeg ik aan Sonny, terwijl ik met mijn wenkbrauwen wiebelden. Goed, daar ging ik weer. Ik was mijn dubbelzinnigheid toch nog niet vergeten.
    Ik grinnikte eventjes toen Mabel me als de prins bekroonde, maar het lachen verging me al snel na haar volgende woorden. Ik slikte en sloeg mijn ogen al snel neer, terwijl ik op mijn lip beet. Waarom deed dit iets met me? Waarom lachte ik niet des te harder? Ik had zo'n gevoel dat Anthony nog voor problemen zou gaan zorgen, onbewust weliswaar. En het leuke van alles was, ik liet het nog toe ook.


    Reading a good book is like taking a journey.

    Anthony Brandon von Monroe
    Mabel wist het. Mabel wist altijd alles. Ze kon dwars door iedereen heenkijken. Maar ze zei niets. Glimlachte alleen terwijl ze verder tekenden. De rest leek niets van de plotse zweer te merken. Sonny had het te druk met het Dylan die haar probeerden te bijten en de laatste zelf merkten überhaupt nooit wat er om zich heen gebeurden. Ik keek uit mijn ooghoeken naar Harry en glimlachte klein en terughoudend. Ik kon Mabel wel wat aandoen op dit moment. "Ik hou van sprookjes, ze lopen altijd goed af." Zei ze nonchalant. Ik wist dat e een verborgen boodschap in zat. Mabel zei nooit zomaar iets. Ik wist allen niet wat.


    ''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

    Harry Edward Styles.

    Ik staarde Mabel aan alsof ze gek was geworden. Nee, alsof ze wist dat ze gelijk had. Ik blikte eventjes snel rond, maar mijn aandacht hing nu enkel bij Mabel.
    "Niet altijd." prevelde ik tussen neus en lippen door, maar ik begon een beetje te begrijpen wat ze wilde overbrengen met die woorden. En het maakte dat ik me steeds ongemakkelijker begon te voelen. Ik wiebelde van spier op spier, wist zeker dat het schaamrood al op mijn kaken brandde en ik durfde niet op te kijken. Niet iedereen hoefde mee te krijgen dat ik zat te blozen. Ik bedoel, niemand zag me ooit blozen. Louis een enkele keer en Anthony vandaag misschien, verder niemand.
    "Hoe gaat het met de tekening?" probeerde ik over het onderwerp heen te praten.


    Reading a good book is like taking a journey.

    Anthony Brandon von Monroe
    Ik voelde me enorm ongemakkelijk. Helemaal toen Harry zei dat niet alle sprookjes goed afliepen. Alsof hij er ook wat mee wilde zeggen. Ik slikte even. Wilde zeggen dat we misschien maar wee eens weg konden gaan. Maar Harry vroeg naar Mabel haar tekening. Ze let het blad zien. Enkel de buitenlijnen, neus, mond en ogen stonden er als basislijnen in. Een oog was pas uitgewerkt maar je zag enkel met dit al dat het Harry moest worden. Ze staarden me aan. Haar blauwe ogen stonden iets vragend. "Het spijt me." Zei ze zacht. Ik beet op mijn lip en knikten. Het was al goed.


    ''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

    Harry Edward Styles.

    Ik keek naar de tekening en knikte enkel. Ze tekende geweldig mooi, later zou ze daar echt iets mee moeten doen. Tenminste, ik hoopte toch wel dat ze dat deed.
    Mabel mompelde nog een excuus tegen Anthony, maar ik draaide mijn hoofd niet eens meer om te zien wat hij zou antwoorden. Ik kwam overeind en keek nog even van Sonny naar Dylan, en weer terug naar Mabel. "Zullen we gaan?" vroeg ik aan Anthony, terwijl ik hem een zwakke blik gaf, maar al snel mijn hoofd weer afwendde. Fijn, ik ging nog moeite krijgen met normaal naar hem te kunnen kijken doordat Mabel ons las alsof we een open boek waren. Ik wist natuurlijk niet of het waar was, maar van mijn kant in ieder geval wel. Volgens mij dan, ik wist niet bepaald wat verliefdheid betekende. Als het betekende dat je elkaar kusjes gaf en seks met elkaar had was ik al duizenden keren verliefd geweest, blijkbaar.


    Reading a good book is like taking a journey.

    Anthony Brandon von Monroe
    Ik keek op toen Harry opstond. Even dacht ik dat hij gewoon weg zou lopen. Maar hij vroeg gelukkig gewoon of we konden zijn. Snel stond ik op. "Wij gaan." Mompelde ik. Meten trok Mabel me aan mijn hand naar me toe en trok zichzelf aan me op. "Niemand die het ziet." Fluister ze in mijn oor. Ze drukten haar lippen zacht op mijn mondhoek waarna ze Harry nog en geruststellende glimlach schonk. Ik zei niets meer. Kreeg nog wat dropjes van Sonny en ook een kus. "Kom." Glimlachte ik klein naar Harry en begon alvast te lopen.


    ''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

    Harry Edward Styles.

    Mabel fluisterde nog iets in Anthony's oor en ik overdacht mijn conclusies nog eens. Ze was geen meermin of een elfje, ze was eerder Loena Leeflang uit Harry Potter. Vraag me niet waarom ik die boeken zo leuk vond.
    Ze schonk me nog een glimlach die een beetje geruststellend overkwam, waardoor ikzelf automatisch een glimlach opzette en haar nog bedankte voor de tekening. Ik zei nog gedag tegen Sonny en Dylan voordat ik achter Anthony begon aan te lopen. Ik trok een korte sprint zodat ik naast hem liep en bedacht wat we nu zouden kunnen doen, want dat zou ik op dit moment niet weten.


    Reading a good book is like taking a journey.

    Anthony Brandon von Monroe
    Harry liep al snel naast me en ik keek even opzei om naar hem te kunnen kijken. "Sorry voor Mabel. Ze is." Nee, ik wist net wat ze was. Raar, eng, dibiel? "Ze kan nog al raar overkomen soms." Ik beet even op mijn lip, waarna ik plots stilstond. Ik lep wel een random kant op, maar ik wist niet eens waar Harry heen wilde. "Wat wilde nu gaan doen?" Hij ja iets gezegd over huiswerk, maar daar zat ik niet echt op te wachten. Daarbij leek Harry me niet iemand die zijn huiswerk deed of naar de bibliotheek ging. Ik wilde voor de grap terugkomen op het opruimhok, maar ik was bang dat ik hè dan weer zou verpesten. Normaal was ik net zo van het nadenken over wat ik zei. Meer dan Jayy. Maar nog steeds niet heel erg. En nu dacht ik constant na.


    ''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

    ( Sorry, ik zal hier zo ook even reageren (:
    Voel me totaal niet goed vandaar^)


    If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

    Harry Edward Styles.

    Ik lachte geruststellend. "Het is al goed, ze is heel aardig." zei ik simpelweg. Ik vond het natuurlijk nogal beschamend, maar niet zo erg. Mabel kon er weinig aan doen volgens mij, het zat in haar karakter.
    Anthony hield halt en zoals automatisch deed ik dat ook, waarna ik hem ongemakkelijk aankeek. "Ik weet het niet... wat kun je doen op school?" vroeg ik met een grijns. Het liefste had ik hem nu gewoon mee gesleept naar mijn huis, aangezien mijn moeder toch aan het werk zo zijn en mijn stiefvader net zo goed. Die repetities konden me op dit moment een beetje gestolen worden.

    (Ja, ik ga nu toch zeuren. Ik en Panda kunnen -vind ik- een beetje moeilijk verder, aangezien bijna niemand schrijft en wij daardoor nooit bij een ander uur uitkomen.)


    Reading a good book is like taking a journey.

    ( Ik vind je reactie niet meer dan logisch en het is mij inderdaad ook opgevallen.
    Ik lig natuurlijk al een paar dagen ziek op bed met alleen een telefoon, dus heb weinig kunnen doen qua mensen aanspreken en dien. Maar heb sinds net mijn laptop weer terug, dus zal daar verandering in brengen (: )


    If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer