• Tell me a love story is de titel van de eind musical op een van de meest gewilde high schools in London.
    Dit is de laatste kans die je leven voorgoed kan veranderen. Daarom wil iedereen laten zien wat ze in huis hebben. De avond van de uitvoering zullen namelijk er verschillende sterren en regisseurs van beroemde stukken komen en hun kandidaten kiezen. Zie het maar als een auditie. Je moet jezelf kunnen bewijzen en laten zien dat je de beste bent. Maar wat als heel deze musical misgaat, omdat het werkelijkheid word?
    Liefde, jaloezie, haat, vriendschap, concurrentie, vijanden en drama.



    Lijstje dat je in moet vullen:
    Rol:
    Naam:
    Leeftijd:
    Nationaliteit:
    Karakter:
    Uiterlijk:
    Extra:
    Welke rol zou je willen spelen in de musical; (De musical zal later verschijnen met de dingen die hier zijn ingevuld)


    Rollen:
    Jongens;
    - Niall James Horan; nessje -> Jongen waar het meisje verliefd op word
    - Louis William Tomlinson; Zianourryx -> Degene die een wijze les verteld
    - Liam James Payne; Little -> Vader van het meisje
    - Harry Edward Styles; Crudelis -> Degene die een wijze les verteld
    - Zayn Javadd Malik; arnepuntcom -> De knappe jongeman
    - Anthony Brandon von MonroeSikowitz -> Dwarsliggende ex
    - Jayy Kilian von MonroeSikowitz -> De rijke arrogante jongen
    - James Julian Mathers BigFatLiar-> Broer van het meisje

    Meisjes;
    - Arianne Rowene Clarke Curlies-> Vriendin van het meisje
    - Chiara Bella Love DamnBieber -> Dwarsliggende ex
    - Rosemary Kingston BigFatLiar -> Meisje die de twee zal volgen tijdens hun reis
    - Tamara Veronica Miller Depay-> Het jonge meisje
    - Cassadee Carstairs -> Moeder van het meisje
    - Ness Allison Lockwood nessje-> Vriendin van het meisje
    - Madelaine Louise Lockwood Zianourryx -> Zus van het meisje
    - Scarlett Britney Jones Crudelis -> Meisje uit het bordeel


    De andere mensen ( bijvoorbeeld styliste, dansers, dramadocent)


    Regels:
    -Géén one-liners. Probeer een stukje te schrijven dat ietsjes langer is. Er is geen minimum, maar one-liners zijn wel héél kort.
    -Maximaal twee personages per persoon
    -Niemand schrijft acties voor anderen!
    -Naamsveranderingen doorgeven.
    -Geen perfecte personage's
    -16+ mag, maar hou het wel netjes.
    -Ga niet teveel off-topic en als je wel off-topic gaat, zet het tussen haakjes; ( ), { } of [ ].
    -Meld het even als je voor langere tijd niet kunt reageren.
    -Alleen Zianourryx en Crudelis maken de nieuwe topics.
    -Geen ruzie ( In de RPG mag het natuurlijk wel )
    - Het is geen sneltrein! Zorg dat iedereen het een beetje kan volgen!.


    Het idee voor de musical;
    Een jong meisje krijgt de keus tussen twee jongens. Een gemiddelde, maar knappe jongeman of een rijke, arrogante jongen.
    Haar twee vriendinnen proberen haar over te halen om voor het geld te gaan. Het verhaal speelt zich af in een hotel. Het meisje zal uiteindelijk verliefd op een arme, minder goed uitziende jongen die koffers verplaatst in het hotel, waardoor ze hun best doen om samen proberen te zijn.
    Helaas zijn haar twee minnaars er minder blij mee en smeden ze een plan, waarbij ze een meisje uit het bordeel inschakelen om de arme jongen te verleiden. De jongen trapt er niet in en blijft bij het jonge meisje. Als haar ouders, broer en zus zich er mee gaan bemoeien en haar uit het hotel willen halen omdat ze eisen dat ze voor het geld gaat, vlucht het meisje met de jongen en reizen ze door een aantal landen, waar ze verschillende personen ontmoeten die ze om de beurt een aantal lessen leert. Uiteindelijk keren ze terug naar haar ouders, trouwen ze en leven ze nog lang en gelukkig.



    Het begin;
    De bel zorgt ervoor dat de pauze voorbij is en iedereen weer gezellig een paar uur aan de slag moet.
    De helft van de mensen zal moeten repeteren voor de musical en zal dus naar de aula vertrekken. De scripts zullen allemaal klaar liggen met je eigen naam erop. De bedoeling is dat iedereen die doorleest en gaat oefenen. De andere helft gaat gewoon naar de volgende les en zal later pas naar de musical repetitie vertrekken.

    [ bericht aangepast op 9 feb 2013 - 17:04 ]


    If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

    DamnBieber schreef:
    (...)(Waar staat ze)


    (Ergens in de hal (: )


    I don't want you to die, I want you to suffer.

    Harry Edward Styles.

    Ik keek met een vragende blik naar Anthony, die zich duidelijk niet op zijn gemak voelde. We hoefden ook niet de hele dag bij hun te hangen, aangezien ikzelf dat ook niet deed.
    "Die doet ook niet veel, zeg." sprak Fay uit, waardoor ik haar een afkeurende blik toewierp. Dat was typisch, ze sprak gewoon uit wat ze wilde als ze onder invloed was van die dingen die ze slikte. Mijn armen waren om Noa heen geslagen en ik keek weer naar Anthony. "Gaan we die chips nog halen of niet?" vroeg ik aan hem met een glimlachje, aangezien ik kon zien dat hij hier weg wilde. Ik begreep het wel. Je mocht ze of je mocht ze niet, meestal was het toch dat laatste. Ik liet Noa weer los en liet mijn handen even onschuldig over haar kont glijden, waarna ik haar een knipoog schonk en weer nonchalant naar Anthony keek. "Kom."


    Reading a good book is like taking a journey.

    Anthony Brandon von Monroe
    Ik trok even mijn wenkbrauwen op naar het meisje dat op het muurtje zat. "Je kan me ook gewoon aanspreken hoor." Gromde ik, toen ze benoemde als Die. Alsof ik er niet eens bij stond. Harry begon over de chips. "Ik want op jou hoor." Maakte ik hem duidelijk. Ik zag hoe hij over het andere meisje haar kont wreef. Nee, ik had de moeite niet genomen om hun namen te onthouden. En ik zuchten. Ik had totaal geen problemen met mensen die aan de drugs waren. Ik zat ook vaak genoeg aan de wiet. Maar je kon op zijn minsten andere mensen in hun waarde laten. Ik draaide me om toen Harry zei dat we gingen en liep al naar de winkel. Ik vond Harry aardig. Maar zijn vrienden..


    ''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

    Harry Edward Styles.

    "Dan had je -je naam moeten zeggen." siste Fay, waardoor ik nog een zucht slaakte en haar een schamper lachje toewierp. Ik kende haar al lang genoeg, Ze waren beiden heel aardig, maar je moest hun type maar net zijn. Anthony liep al naar de winkel en ik nam afscheid van de twee, waarna ik achter hem aanliep.
    "Je zag er niet uit alsof je ze aardig vond." zei ik met een grijns op mijn gezicht terwijl ik hem aankeek met een vertrokken gezicht. Ik hoopte maar dat ik hem niet op de kast had gejaagd met die twee, want dan zou het ook de laatste keer geweest zijn dat ik andere mensen meebracht. Op James en Louis na dan, die vonden het alleen maar leuk.


    Reading a good book is like taking a journey.

    Anthony Brandon von Moroe
    "Ja, en misschien moet jij nog wat pilletjes nemen." glimlach ik overdreven waarna ik echt weg loop. als Harry naast me loopt de winkel in en heel wijs heef opgemerkt dat ik ze niet aardig vond lachte ik schamper. "Vraag je me dat nu echt?" Grijns ik en schud even mijn hoofd. Ik haak mijn arm in de Zijne en trek hem mee naar de winkel dor naar de chipafdeling. "Wat wil je?" Vroeg ik hem Lief. Ik hees mijn rugtas beter op mijn rug en keek hem vragend aan.


    ''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

    Harry Edward Styles.

    "Nee, ik concludeerde het eerder." antwoordde ik met een schampere lach om vervolgens naar onze armen te kijken. Zag dit er niet een beetje raar uit? Ik bedoelde, dadelijk dacht iemand nog dat we meer dan vrienden waren! Rustig, Harry. Je draait door.
    "Uh... Uh..." stamelde ik eventjes, niet-wetend waarom ik ook alweer in deze winkel stond. Alles liep op dit moment door elkaar omdat ik Anthony niet meer begreep. Het ene moment reageerde hij vrij gewoontjes en het andere moment was hij weer zo lief als een lammetje. En ik? Ik wist niet meer wat ik moest denken omdat deze jongen wist dat ik op jongens viel. Misschien viel ik nog eens op hem! En dan? Ja, dan niks.
    Ik haalde uiteindelijk een willekeurige zak chips uit het rek en gaf ze uit Anthony. Ik wist niet eens wat ik had gepakt, ik kon alleen maar zien dat het op een chipszak leek. "Dat, denk ik."


    Reading a good book is like taking a journey.

    Anthony Brandon von Monroe
    Ik trok vragend mijn wenkbrauwen op. Harry reageerde opeens wel heel raar. Ik keek naar de zak die ik in mijn handen geduwd kreeg. "kroeppoek?" lachte ik en schudden even mijn hoofd. "voel je, je wel goed?" ik legde de zal terug en pakten een zak chips. Maar ik nam geen aanstalten om naar de kassa te lopen. "Haz, wat is er?" vroeg ik even twijfelend. Hij leek opeens hellemaal uit zijn doen en ik had het gevoel of het mijn schuld was. Al zou ik niet weten waarom. Volgens mij had ik niets vreemds of ergs gedaan, toch? Ik wilde het hem vragen, maar ik twijfelde. Straks was het echt mijn schuld.


    ''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

    Crudelis schreef:
    Scarlett Britney Jones.

    Mijn gezicht betrok. "Nou, dan spijt het me dat ik achter Chiara ben aan gegaan." zei ik om vervolgens op mijn lip te bijten. Ik begreep die jongen totaal niet. "Wat had je dan verwacht, eigenlijk?" Daar was ik best nieuwsgierig naar.
    James leunde naar achteren en streek met zijn hand door zijn haren heen, waardoor ik de tijd had om even mijn mobiel te pakken en de tijd te bekijken. Ik was nu al zeker een halfuur weg, de les zou niet heel lang meer duren. Voor mijn gevoel waren twintig minuten niet bepaald lang.
    "Misschien kun je eens zeggen waarom je hier aan begonnen bent. Weet je, James... misschien is het beter als ik terugga, je moet jezelf eerst eens begrijpen voordat ik dat kan." zei ik een beetje wijs, want dat was hoe ik me voelde op dit moment. Ik griste wat muntgeld uit mijn tas en schoof het naar hem toe. Ik vertikte het om nu gewoon weg te lopen zonder die koffie terug te betalen. "Bedankt voor de koffie." mompelde ik om vervolgens overeind te komen. "Ik neem aan dat je niet mee terugloopt?"


    James Julian Mathers
    'Nou, dan spijt het me dat ik achter Chiara ben aan gegaan', zei ze. 'Wat had je dan verwacht, eigenlijk', ging ze verder. 'Misschien kun je eens zeggen waarom je hier aan begonnen bent. Weet je, James... misschien is het beter als ik terugga, je moet jezelf eerst eens begrijpen voordat ik dat kan'. Mijn humeur daalde met elk woord wat ze zei meer en het duurde niet lang voordat het onder het dieptepunt zat. Ze schoof wat geld naar me toe en bedankte me voor de koffie. Ik was niet van plan dat geld te pakken, eens gegeven blijft gegeven. 'Ik neem aan dat je niet mee terugloopt?' zei ze. Dit liep totaal niet zoals geplant, niet dat het dat eerst wel deed, maar dit was erger! 'Scarlet, please blijf!', bracht ik wanhopig uit. 'Dat het niet allemaal makelijk gaat sinds je met chiara bent meegegaan betekent niet dat ik het erg vond! Hoewel ik deze situatie niet bepaald handig en leuk vind, betekent dat niet dat ik jou niet leuk vind'. Waarom moest mijn o zo makelijke leven nu op het moment dat het me het meeste uitmaakte er zo ingewikkeld uit zien? 'Ik doe alles voor je! Alles als je maar blijft en neem je geld terug alsjeblieft', zei ik.


    Dont say why me, say try me

    Harry Edward Styles.

    "Oh." antwoordde ik stilletjes toen ik een aantal keren knipperde en inderdaad opmerkte dat ik een zak kroepoek uit het rek had gehaald. Ik slikte eventjes en knikte langzaam. "Kan niet beter."
    Mijn ogen volgden de handen van Anthony en ik keek toe hoe hij dit keer wel een zak chips uit het rek haalde. Ik staarde even naar de lege plek waar de chips eerst stonden totdat de vraag van Anthony tot me door aan het dringen was.
    "Niets." mompelde ik. "Of, niets belangrijks." het was ook niet belangrijk, het deed er niet toe dat ik totaal verward was omdat ik de opmerkingen van hem steeds serieuzer begon te nemen. Misschien wilde ik wel met hem in een opberghok seks hebben, ja. Misschien was ik wel veel te gevoelig aan het worden voor zijn woorden. "Maak je maar geen zorgen, oké?"


    Reading a good book is like taking a journey.

    Scarlett Britney Jones.

    Ik wilde net aanstalte maken om weg te lopen, maar de wanhopige ondertoon in James' stem zorgde ervoor dat ik bleef staan. Zachtjes zuchtte ik en op mijn hakken draaide ik me weer naar hem toe om vervolgens te blijven staan waar ik stond. Zitten ging ik niet meer.
    "Je leek me anders niet echt te mogen vanaf het begin." mompelde ik, maar ik ging maar niet door met mijn zoekende acties naar antwoorden. Ik zou er alleen maar ruzie mee veroorzaken en daar was ik het type niet voor. En met James wilde ik geen ruzie krijgen, echt niet.
    Ik schudde nog eens mijn hoofd en keek naar het muntgeld op het tafeltje. Dan gaf hij het maar weg als fooi, het maakte mij weinig uit. Mijn ogen waren peinzend gericht op het tafelblad en ik vond mezelf een beetje koppig overkomen op dit moment, waardoor ik uiteindelijk toch maar weer ging zitten om te tonen dat ik dat niet was. Wel, ik was koppig, maar op sommige momenten had ik het niet door.
    "Wat wil je dan, James? Als je me nou eens vertelde wat je wilt is het allemaal een stuk minder ingewikkeld."


    Reading a good book is like taking a journey.

    Anthony Brandon von Monroe
    Langzaam liet ik mijn arm uit Harry zijn arm glijden. "ga het nou niet ontkennen, ik zie het toch." mompelde ik. Ik trok zachtjes aan een van zijn verloren krullen die terugveerde toen ik deze los liet. Ik was altijd al iemand geweest die graag aan mensen zat, maar bij Harry had ik nog vaker de neiging. "en ik zie alles." Grijnsde ik. Doelend op dat ik het ook zag dat hij op jongens viel. Misschien was dat het wel. ik gleed even met mijn hand over zijn wang en zetten mijn vinger uiteindelijk in zijn mondhoek, die ik omhoog trok. "je bent veel leuker als je lacht." wees ik de krullenbol op de feiten. "nou, kom." ik trok hem mee naar de kassa waar ik afrekenden. "en nu?" ik wist niet echt wat hij verder van plan was.


    ''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

    Harry Edward Styles.

    Ik deed alsof ik zijn eerste paar woorden niet had kunnen horen en voelde hoe zijn vingers zich om mijn krullen wikkelden, waarna hij er zachtjes aan rukte en ze al snel weer op de juiste plek terug vielen. Een zachte zucht gleed over mijn lippen heen en ik keek op. "Niet alles." zei ik met een schorre stem om vervolgens een rilling over mijn rug te voelen lopen toen zijn vingertoppen over mijn wang gleden. Anthony trok een van mijn mondhoeken omhoog en ik deed een tevergeefse poging om weer een glimlach op mijn gezicht te toveren, iets wat me niet bepaald lukte. Al snel waren de chips afgerekend en ik haalde mijn schouders op. "Eten, lijkt me."
    Ik forceerde uiteindelijk toch een wrange glimlach, ook al was die niet bepaald gemeend. Mijn voeten droegen me als automatisch naar een rustig plekje achter de supermarkt, waar een verlaten speeltuintje lag. Vroeger speelden hier altijd kinderen, totdat wij jongeren ze hadden weggejaagd. Nu kwamen er af en toe nog een paar jongeren laat in de avond. Ik en Louis zaten hier wel altijd als we alleen wilden zijn.
    Ik zette me neer op een van de oude schommels en wiegde zachtjes heen en weer, terwijl ik Anthony nog eens bekeek. Waarom deed ik nou zo moeilijk?


    Reading a good book is like taking a journey.

    Anthony Brandon von Monroe
    Oke, volgens mij werd het me duidelijk. Zwijgend liep ik naast Harry naar een verlaten speeltuin achter de supermarkt. Ik duwde de zak in Harry's handen toen hij op de schommel ging zitten en ik nam plaats op een bankje iets verder weg. Ik ging in kleermakerzit zitten en viste een sigaret uit mijn zak. Ik staarde naar Harry terwijl ik mijn sigaret opstak. Het lag aan mij. "Het spijt me als ik iets verkeerds heb gedaan." Zei ik oprecht. Ik wist dan wel niet wat, maar ik merkte wel dat ik te dichtbij kwam. Vandaar ook dat ik maar hier ging zitten. Ik staarde naar mijn brandende sigaret die ik tussen mijn vingers rolden en nam af en toe een hijs. Dit liep toch even mooi anders dan ik had verwacht. Net dat ik wist wat ik wel verwacht had. Misschien toch wel echt stiekem seks in het opberghok.

    [ bericht aangepast op 12 feb 2013 - 0:04 ]


    ''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

    Harry Edward Styles.

    De zak werd in mijn handen gedrukt en ik trok hem langzaam open, waarna ik een enkele chip eruit viste en ermee speelde in mijn hand. Het vervormde zich langzaam tot kruimels voordat ik alles weer op de grond liet dwarrelen.
    Ik schudde mijn hoofd al snel. "Het is niet jouw schuld, ik verzeker het." zei ik zo eerlijk mogelijk. Het was mijn schuld, mijn gevoelens. Anthony gedroeg zich vrijwel normaal, alleen wist hij nu meer dan hij eigenlijk zou mogen weten. Nog steeds voelde ik hoe de schommel van voren naar achteren wiegde en hoe ik mezelf enkele keren zachtjes afzette tegen de grond, waardoor ik bleef wiebelen.
    "Het is mijn eigen schuld. Ik begrijp wat het probleem is, maar het valt niet op te lossen. Ik moet er mee leren omgaan, punt." Als ik het uitsprak klonk het een stuk makkelijker dan het werkelijk voor me was. Ik wilde deze gevoelens niet eens hebben. Aanwakkerende gevoelens, beter gezegd. "Misschien was het beter geweest als ik je nooit op mijn schoot had getrokken." zei ik wrang.


    Reading a good book is like taking a journey.

    Anthony Brandon von Monroe
    Harry zei wel dat het niet mijn schuld was, maar dat was tegendraads met zijn laatste worden. "Op jongens vallen is geen probleem Harry." Ergens voelde ik me hierdoor ook aangevallen. Ik bedoel, ik viel immers ook op jongens, dus dan had hij ook wat tegen mij. "Dus je hebt er spijt van?" Langzaam stond ik op. En keek ik Harry iets gekwetst aan. "Spijt van wat? Er is toch niets gebeurt? Ja ik weet je geaardheid, nou en." Ik snapte het probleem gewoon niet. "En als het is omdat je me niet mag, had je, je dat eerder moeten bedenken, voordat je me ruilden." Ik wist niet waarom het me überhaupt iets deed. Het interesseerde me nooit wat iemand van me vond. Maar bij Harry wel. Ik wilde gewoon dat hij me aardig vond. Dat hij me zag staan. Misschien wilde ik wel gewoon dat hij verliefd op me was.

    [ bericht aangepast op 12 feb 2013 - 0:22 ]


    ''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''