• Een van 's werelds meest beroemde bands, One Direction. Gillende fans lijken uit alle hoeken van de wereld naar hun concerten te komen.
    Nu One Direction in Londen werkt aan een nieuw album, maar voor het grootste deel ook allemaal naar hier verhuisd willen ze allemaal een pauze van het leven wat ze nu lijden. Maar wat gebeurt er als een aantal van de jongens trouwen? Anderen verliefd worden.. op elkaar? Ruzie krijgen? Een nieuwe baan vinden?
    Ze lijken elkaar blijven, maar gaan wel eigen weg. Tot de dag van vandaag, want ze komen terug om door te gaan waar ze gebleven waren en willen weer naar de top van de wereld. Hoe ver zullen ze gaan om hun doel te bereiken? Zal het ten koste gaan van hun familie? De liefde? En hoe zit het met de nieuwe vrienden die ze ontmoeten? Met de fans? Zullen ze nog steeds achter ze staan of is er teveel veranderd?



    Lijstje dat je in moet vullen :
    Rol:
    Naam:
    Leeftijd (De leeftijd van de jongens liggen rond de 24-29):
    Nationaliteit:
    Karakter:
    Uiterlijk:
    Extra:


    Rollen:
    -Niall James Horan; nessje
    -Louis William Tomlinson; Zianourryx
    -Liam James Payne; Sidestap
    -Harry Edward Styles; Mufinn
    -Zayn Javadd Malik; Mufinn


    De vriendinnen/vrouwen van de jongens
    ( Vergeet niet dat sommige jongens ook op elkaar verliefd worden)

    - Eirwen Morgana Awen CadwaladerSylvesti
    - Serena Melody Woods Rossi
    - Skyler Daffney Thompson Glucio
    - Rosalie Sarah Angels Coockies
    - Mackenzie Lou Arretez Curlies



    De andere mensen ( bijvoorbeeld de kinderen, familie, fans)


    Regels:
    -Géén one-liners. Probeer een stukje te schrijven dat ietsjes langer is. Er is geen minimum, maar one-liners zijn wel héél kort.
    -Maximaal twee personages per persoon
    -Geen perfecte personage's!
    -16+ mag, maar hou het wel netjes.
    -Ga niet teveel off-topic en als je wel off-topic gaat, zet het tussen haakjes; ( ), { } of [ ].
    -Meld het even als je voor langere tijd niet kunt reageren.
    -Alleen Zianourryx en nessje maken de nieuwe topics.
    -Geen ruzie ( In de RPG mag het natuurlijk wel )
    - Het is geen sneltrein! Zorg dat iedereen het een beetje kan volgen!.



    Eerste krantenartikel;

    One Direction, wie kent ze niet? De vijf getalenteerde jongens die een paar jaar geleden miljoenen harten hebben gestolen. Ze verbraken record na record en de concerten waren ongelooflijk snel uitverkocht. Goed nieuws voor de fans van de band, want door verschillende mensen is bevestigd dat de band weer samen is en terug wilt keren naar de top. Ze starten vanaf waar ze gebleven zijn en zijn regelmatig in de studio om verder te werken aan het lang verwachtte album. Niall Horan, Harry Styles, Liam Payne, Zayn Malik en Louis Tomlinson konden het gewone leven blijkbaar niet aan. Ondanks dat hun wegen elkaar scheidde bleef het toch allemaal in One Direction. Wat denken jullie ervan? Is er teveel veranderd of gaat het toch lukken?

    Een van leerlingen die Louis Tomlinson les geeft zegt het volgende; 'De jongens kunnen niet zonder elkaar en het was niet meer dan logisch dat het zo gebeuren. Louis mistte ze echt verschrikkelijk en had het er altijd al over dat er wel een tijd zou komen, want ondanks hij het leuk vind om les te geven bleef One Direction zijn grote droom. Verschillende keren hebben we hem moeten opvrolijken. Sinds de jongens in het lokaal aankwamen was het weer als vroeger. Voor het eerst was er dan ook weer een echte glimlach op zijn gezicht. Het gaat ze lukken en zullen genoeg mensen achter ze staan.

    [ bericht aangepast op 1 maart 2013 - 9:58 ]


    If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

    Louis William Tomlinson
    Ik keek glimlachend op. 'Dankjewel, voor alles.' Zei ik zacht en was toch wel blij dat Zayn bleef. Het voelde vertrouwd en een stuk veiliger. Ik had het al niet op ziekenhuizen, maar het maakte me allemaal niet uit met hem in de buurt. 'Nee, blijf. Je bent zo'n hele, leuke knuffelbeer.' Grijnzend verstrakte ik mijn greep en hield nu toch wel mijn ogen gesloten. Misschien moest ik toch rustig blijven en rusten, zodat we hier snel weg konden. Ik wist dat Zayn ook niet van ziekenhuizen hield. 'Hmm, alles wat ik wil hebben, heb ik al. Maar het is lief van je.' murmelde ik zacht en had moeite om niet weer mijn ogen te openen. Vooral toen hij zuchten. 'Wat is er aan de hand?' Langzaam voelde ik de vermoeidheid weer toenemen, maar of slapen nu, na alles en de hoofdpijn, nog zou lukken.


    If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

    Eirwen
    Ik keek naar Liam en glimlachte weekjes toen hij zei dat het wel goed kwam. Nog geen seconde later kwam er een wee op. "Ik hoop het." piepte ik zacht. Ik relaxte weeg wat en zag de grote wallen onder Liam's ogen. Hij was even lang op als ik, maar hij had geen weeën die hem wakker hielden. Ik vond het vrij zielig voor hem. Hij vroeg hoe dicht ze nu op elkaar zaten. "Er zal krap een minuutje tussen zitten." zei ik zacht. Ik leg mijn hoofd neer en kijk naar hem. "Als je wil slapen, toe maar. Ik maak je wel wakker als het nodig is en mijn ouders zullen er straks ook zijn." Ik ga zacht met een hand door zijn haar. Er kwam een zuster binnen om te kijken hoever ik nu was. Het was oncomfortabel, maar na al een lange nacht hier begon ik er wel aan te wennen. Ik verwachtte alleen het andwoord niet. "Je bent zo ver. Ik zal de verloskundige gaan halen." Met grote ogen keek ik naar Liam. Nu werd ik wel bang. Ik wist wat ik moest doen, maar alsnog. Alles ging gewoon te snel. Ik ging weer naar achter liggen. De weeën kwamen nu snel achter elkaar. Hopelijk duurde het niet weer uren.

    [ bericht aangepast op 5 maart 2013 - 17:34 ]


    Bowties were never Cooler

    Liam James Payne

    'Dan zal het niet lang meer duren. Nauwelijks een half uur' glimlachte ik naar Eirwen. Op zijn hoogst een kwartiertje. Toen Eirwen voorstelde om te gaan slapen, begon ik gelijk met mijn hoofd te schudden. 'Nee, zo moe ben ik heus niet' loog ik, waarbij ik snel mijn hand vóór mijn mond sloeg om te gapen. 'Sorry' grinnikte ik. Met mijn ogen volgde ik hoe er een zuster binnenkwam en zei dat het zover was. Gelijk was ik klaarwakker en kwam staan, om naast Eirwen te komen staan. 'Je kunt het' Ik glimlachte bemoedigend naar haar. Eirwen zal het moeilijk krijgen, de komende jaren. En ik sprak uit ervaring. Alleen één kind opvoeden was al moeilijk genoeg, laat staan twee. In het begin had ik nog wat langer geslapen, maar dat veranderde al snel. Het eerste jaar was altijd nog geen vier uur slapen. Gelukkig kon ik nu nog twee dagen in de week goed slapen. Maar ik was bereid om voor Eirwen klaar te staan wanneer ze me nodig had.


    "We will teach you how to make boys next door, out of assholes."

    Eirwen
    Ik glimlachte toen Liam zei dat ik het kon. Dat wist ik nog zo net niet. Als de bevalling zou lukken had ik alsnog een aantal zware jaren voor de boeg voor het wat simpeler zou worden. Ik wist hoe zwaar Liam het had en hij had alleen Drake. Ik had er twee. Dat was ook weer een voordeel want dan konden ze elkaar bezig houden als ze wat groter waren. De verloskundige kwam binnen en begon alles klaar te maken. Het voelde onwerkelijk. Terwijl ze bezig waren keek ik rond. Er stonden twee couveuses en allemaal apparatuur. Voor de zekerheid, werd me vertelt. Ik hoopte niet dat het nodig was. Ik ging recht liggen en zette mijn voeten in de steunen. Ik beet op mijn lip toen ze klaar waren met voorbereiden. Het was echt zo ver. De zuster zei dat ik moest persen, een ervaring die ik nooit van mijn leven zou vergeten. Verdomme wat deed dat pijn. Voor kreunen had ik alleen weinig tijd omdat de weeën nu zo dicht op elkaar zaten dat ik maar weinig tijd had om op adem te komen tussendoor.


    Bowties were never Cooler

    Mufinn schreef:
    Zayn Jawaad Malik
    Ik streelde zachtjes zijn wang, terwijl ik voor hem zong. het klonk hees door het gehuil en af en toe kraakten het, door de zachte toon. Toch bleef ik zingen. Gewoon omdat ik wist dat Louis ervan hield als ik zong. Hoe zijn ogen dan altijd begonnen te glimmen en hij en lach op zijn gezicht kreeg. Een harde snik verliet mijn mond en ik duwde mijn neus in zijn wang. 'Jongenman, we moeten erbij.' Ik schudden wild mijn hoofd. Nooit dat ik Louis zou loslaten. ik klemde me stevig aan het levenloze lichaam vast, maar ik boot geen weerstand meer, toen ik werd weggetrokken. Nu ging alles opeens een stuk sneller. voor ik het wist lag Louis in de ambulance en zat ik er stil naast , terwijl ik zijn vingers door die van mij liet glijden. 'Het zal waarschijnlijk niets ernstigs zijn.' Probeerde een van de medewerkers me gerust te stellen. er werd een infuus aangebracht en er werd me verteld dat Louis er snel weer bovenop zou zijn. Dat hoopte ik maar. Want anders zou ik niet meer voor mezelf instaan.

    Harry Edward Styles
    ik zuchten even en legde puck op haar rug tussen mijn benen. Ze zou toch niet weg kunnen, aangezien ze nog niets kon. ik pakten Serena haar gezicht tussen mijn handen en keek haar even bezorgd aan. 'Wil je geloven als ik zeg dat er niets is om je zorgen over te maken?' Ik wilde haar beloven dat er echt niets zou gebeuren, maar ik kon het niet. ik had die beloften al zo vaak gemaakt en er was vaak genoeg iets gebeurt. Maar dit keer zou ik sterk zijn. Ik zou voor Hailey gaan en het als twee volwassen mensen oplossen. Wat dat waren we immers. Ik drukten mijn lippen op die van Serena en duwde daarna mijn voorhoofd tegen die van haar.


    Serena Woods.
    Lipbijtend keek ik toe hoe Harry Puck op haar tussen zijn benen in neerlegde, ik slaakte een vertederd geluidje toen ze met haar handjes doelloos in de lucht begon te krabbelen. Ik was genoodzaakt om naar Harry te kijken toen hij met zijn handen mijn gezicht vast pakte, met mijn ogen keek ik naar zijn hals. 'Ik wil je geloven, echt, maar ik weet het gewoon niet... Mijn gevoel zegt gewoon dat het niet goed gaat, ik heb geen idee waarom. Kan je het niet gewoon afzeggen?' Ik wist ook wel dat hij het niet kon afzeggen, maar... Een flauwe glimlach speelde rond mijn lippen toen hij een kusje op mijn lippen drukte, glimlachend keek ik hem daarna wel aan. 'Oke, ik beloof het. Hoe laat heb je met haar afgesproken?'


    stay safe because I like being alive at the same time as you

    Zayn Jawaad Malik
    mijn handen klemde zich op het toestel heen. Hij was er nu niet bepaald slimmer op geworden met de tijd. 'Niets boo. Ga maar slapen.' ik kuste zijn voorhoofd als teken dat het goed was en sloeg een arm om hem heen, zodat ik met de andere nog terug kon smsen. Hahaha, weetje wat jij moet doen? je laten nakijken. Natuurlijk is het jou schuld dat ik boos ben. wat dacht je dan? dat ik je zou knuffelen omdat je ervoor gezorgd heb dat Louis nu ondragelijk pijn heeft. Wtf heeft het feit dat ik graag met Louis klef hier mee te maken? De enige reden dat ik zo tegen je in ga, is het feit dat je hem het ziekenhuis heb ingeholpen. Geen kans om het recht te zetten? Je probeert het niet eens! Het enige wat jij doet, is jezelf heel zielig vinden, meer niet. Ik heb je nog geen een keer sorry horen zeggen hoor. dus echt moeite doe je er ook niet voor! En Louis kan niet eens een lullig verhaaltje ophangen, want die weet niet eens meer wat er gebeurt is! Met dank aan jou. Die jongen moest zich echt laten opnemen. ik sloot mijn ogen en nam diep adem om rustig te blijven. ik zou hem eens de onderkant van de trap laten zien als ik hem zag.

    Harry Edward Styles
    Natuurlijk kon ik het niet afzeggen. Ik snapte dat Serena zich er niet goed bij voelde, maar ik moest dit doen. Niet voor mezelf, niet voor Rosalie, maar voor Hailey. 'Half 12, [als ik het goed heb onthouden.] moet ik bij Hailey haar school zijn.' Misschien luchten het Serena ook wel op dat het in het openbaar was. Zo kon er ook niets gebeuren. Daarbij wilde ze zelf ook niet mee, zoals ik had voorgesteld. Ik zuchten en keek even op de wekker. Misschien moesten ik er ondsertussen maar eens uit. Ik liet Serena haar gezicht los en keek even naar Puck en daarna weer terug. 'Wil je ontbijt?' glimlachten ik. Ik pakten Puck al op en legde haar bij Serena tussen haar benen, zodat ik op kon staan. want ik ging sowieso ontbijt voor mezelf maken.


    ''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

    Mackenzie Lou Arretez

    Ik keek naar Niall en knikte. "Ik zal zo ook even uitleggen hoe ik hier ben beland, dat is ook nogal verwarrend." Glimlachte ik waterig. Ik snapte het ook niet precies hoe ik hier was, ik wilde alleen Louis bezoeken.. Toen kwam ik opeens Niall tegen en toen rende hij weg. Mijn instict zei dat ik hem moest volgen. Niall gooide zijn telefoon tegen de muur, een teken dat hij echt overstuur was. "Oké, wie begint?" Mompelde ik en keek naar de grond.


    I don't want you to die, I want you to suffer.

    Louis William Tomlinson
    Ik knikte langzaam, waarna ik iets verder onderuit zakte. Zayn vertrouwde ik blindelings en maakte me er dan ook geen zorgen om. 'Zolang je weet dat je nu ook alles kan vertellen.' Mompel ik zachtjes en viel niet veel later met een glimlach op mijn gezicht in slaap. Terug naar de duisternis, maar deze keer was het minder eng. Wetende dat er niets ergs aan de hand was, en Zayn altijd nog dichtbij me in de buurt was. Gewoon rusten en daarna naar thuis.Weg uit het ziekenhuis. Tenminste dat dacht ik tot er vage flitsen van vanmiddag voorbij schoten, als het van vandaag was. Het leek alsof ik nu toch weer in een nachtmerrie was beland. 'Het..Ik..Laat Zayn' mompel ik zachtjes terwijl er weer tranen over mijn wangen liepen. Niet dat ik er echt iets van meekreeg aangezien ik altijd nog lag te slapen.


    If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

    Zayn Jawaad Malik
    Ik was Candy Crush aan het spelen op mijn mobiel toen Louis naast me begon te woelen en ik keek meteen op toen hij zacht dingetjes mompelden, zoals mijn naam. De tranen liepen over zijn wangen en meteen legde ik mijn mobiel weg om mijn handen op zijn wangen te leggen. 'Sttt, stil maar, Ik ben hier.' Fluisterde ik zacht. Ik had er zo'n hekel aan als Louis een nachtmerrie had. Mijn duimen wreven de tranen weg en zachtjes gaf ik hem kleine kusjes. 'Ga maar weer rustig slapen, er is niets aan de hand.' Verzekerde ik hem. Ik wist dat hij het doorkreeg. Dat kreeg hij altijd. Ik had ondertussen wel geleerd hoe ik er mee omging. De eerste keer had ik hem in paniek wakkergeschud en daaruit geleerd dat ik dat niet meer moest doen. 'Sttt.' En toen wist ik het. Ik legde me een beetje krap naast Louis en liet mijn vingers over zijn arm trippelden, terwijl ik zachtjes little things begon te zingen.


    ''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

    Niall James Horan
    "Wat jij het beste vind." Na deze zin gaat mijn mobiel en ik kan het niet latten. Ik pak hem op en lees het sms-je. Waarom zou ik me moeten laten nakijken? Omdat ik eraan kapot ga dat de moeder van mijn zoon overleden is?! Beter laat jij je laat nakijken. Nee, ga jij maar Louis knuffelen. Zolang je van me afblijft. En dat jij nou niet zag dat ik met elke zoen die je aan Lou gaf nog meer brak is zeker geen rede? Je wilt sorry horen? Wat heb je aan sorry?! Krijg ik met sorry Skyler weer tot leven? Krijg ik met sorry Louis uit het ziekenhuis? Nou? Het enige wat je met sorry krijgt is misschien een sticker op de kleuterschool voor het vertonen van goed gedrag. Voor de rest bereik je er niks mee, Zayn, helemaal niks! Alweer krijg ik nu de schuld! Als Louis je niks kan vertellen en ik je niks heb verteld, hoe weet je dan dat het mijn schuld is? Je trek gewoon een conclusie omdat ik niet je vriendje ben! Ga toch lekker Louis uit het ziekenhuis zoenen, maar weet wel dat je het verkeerd begrepen heb. Ik heb hem niet de trap afgeduwt... Echt niet! Tranen vullen mijn ogen, niemand die het begrijpt... Ik druk op send en leg mijn mobiel op tafel. "Ik ben niets waard, ik kan niet eens voor mezelf opkomen, laat staan dat ik voor een baby kan zorgen..."


    'I've got the scars from tomorrow, and I wish you could see, you're the antidote to everything except for me.'

    Louis William Tomlinson
    Een zacht gepiep kwam uit mijn mond en voor het eerst voor ik het doodeng om tegenover een van mijn vrienden te staan. Vooral omdat ik hem zo helemaal niet kende. Ik kromp ineen bij het voelen van iemand zijn handen op mijn wangen, maar de stem van Zayn die tot me doordrong liet me ontspannen. De aanrakingen en woorden lieten me weer rustig worden en nachtmerrie eindigen. Het was vreemd, want Zayn was echt de enige die het lukte om keer op keer tot me door te dringen en te kalmeren, eigenlijk alleen al met zijn aanwezigheid. Zelfs in mijn slaap. Deze jongen is perfect. Een kleine glimlach verscheen op mijn gezicht als Little things tot me doordringt en kroop onbewust iets dichter naar hem toe. Terwijl ik nu wel rustig doorsliep.


    If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

    Zayn Jawaad Malik
    Ik hoorde mijn mobiel wel weer trillen, maar negeerde het en bleef rustig door zingen. Als Niall alleen aan zichzelf kon denken, kon ik dat ook. Tenminste, dan dacht ik alleen maar aan Louis. Mijn vingertoppen streelde zijn wang en ik was tevreden met het resultaat. Een klein glimlachje op zijn gezicht en het feit dat hij iets dichter tegen me aankroop. Als je zo keek, leek het net of er niets gebeurt was. Langzaam stopte ik met zingen en legde me iets beter neer. Voor zover dat kon, wilde ik Louis geen pijn doen of van het bed afvallen. Ik legde mijn neus tegen die van Louis en luisterde naar zijn regelmatige ademhaling. Hier werd ik altijd rustig van.


    ''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

    Louis William Tomlinson
    Het zachte gezang van Zayn zorgde ervoor dat ik rustig bleef en ook kon slapen zonder nachtmerries. Ik weet niet wat het was, maar wel was ik blij dat het er was. Zijn vingertoppen die over mijn wang streelde, zorgde alleen maar voor een bredere glimlach. De pijn leek nu wel even helemaal verdwenen te zijn. Ook dat Zayn langzaam stopte met zingen veranderde niets, want merkte altijd zijn aanwezigheid nog. Ik wist zeker dat met hem in de buurt snel weer de oude zou zijn. Het kon niet anders. Het leek wel alsof deze jongen overal voor kon zorgen.


    If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

    Mackenzie Lou Arretez

    Ik stond op en duwde Niall zachtjes de bank op. ''Als je hulp nodig hebt met Jayden ben ik er altijd voor je. Ik heb thuis toch niks te doen.'' glimlachte ik en streek geruststellend over zijn rug. Ik zag nog op zijn mobieltje dat hij Zayn steeds sms'te. Daar ging het waarschijnlijk om en misschien ook over Louis, maar ik moest niet zo vroeg mijn conclusies trekken. ''Vertel maar even wat je dwars zit.'' mompelde ik en zuchtte. Kon er geen normale dag zijn? Ik pakte mijn telefoon en sms'te Eirwen snel, of het goed ging met haar en hoe lang ze nog moest wachten met de tweeling. Een tweeling.. Dat leek me nou veel werk, maar een kind in je eentje opvoeden was ook niet niks. Net als Liam - die had het ergste al overwonnen, maar Niall zit hier met een kind. ''Waar ik Skyler dan?'' mompelde ik.


    I don't want you to die, I want you to suffer.

    Zayn Jawaad Malik
    Toen ik zeker wist dat Louis weer vredig lag te slapen tasten ik naar mijn mobiel. De nieuwsgierigheid was gewoon te groot. Ik wilde weten wat voor onzin in nu weer op mijn bord kreeg. Ik zuchten bij het lezen van de sms. Ik vroeg niet om een sorry. Jij zei dat je de kans niet kreeg om het goed te maken, maar je probeert het niet eens. en Sorry is daarbij de eerste stap. Maar zelfs daar voel je, je blijkbaar te goed voor. En je heb gelijk, ik trok te snel conclusies, maar wat wil je dan? als je er niets mee te maken had, had je ook niet weggerend. daarbij heb je het zelfs al toegegeven, dat het jou schuld is, dus ga nu niet weer ontkennen. We hebben gezegd dat het ons spijt voor Skyler. maar nu hoef je niet ons de schuld te geven van jou verdriet, omdat wij nog wel gelukkig met zijn tweeen zijn. want wat je nu uitkraamt is onzin en puur jaloezie. Dit keer bleef ik rustig. Ik snapte het niet. Waarom noemde hij Skyler enkel nog, moeder van mijn zoon. Alsof hij voor haar niets was. Ik aaide over Louis zijn wang en zuchten. Louis was wel alles voor mij.


    ''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''