• Een van 's werelds meest beroemde bands, One Direction. Gillende fans lijken uit alle hoeken van de wereld naar hun concerten te komen.
    Nu One Direction in Londen werkt aan een nieuw album, maar voor het grootste deel ook allemaal naar hier verhuisd willen ze allemaal een pauze van het leven wat ze nu lijden. Maar wat gebeurt er als een aantal van de jongens trouwen? Anderen verliefd worden.. op elkaar? Ruzie krijgen? Een nieuwe baan vinden?
    Ze lijken elkaar blijven, maar gaan wel eigen weg. Tot de dag van vandaag, want ze komen terug om door te gaan waar ze gebleven waren en willen weer naar de top van de wereld. Hoe ver zullen ze gaan om hun doel te bereiken? Zal het ten koste gaan van hun familie? De liefde? En hoe zit het met de nieuwe vrienden die ze ontmoeten? Met de fans? Zullen ze nog steeds achter ze staan of is er teveel veranderd?



    Lijstje dat je in moet vullen :
    Rol:
    Naam:
    Leeftijd (De leeftijd van de jongens liggen rond de 24-29):
    Nationaliteit:
    Karakter:
    Uiterlijk:
    Extra:


    Rollen:
    -Niall James Horan; nessje
    -Louis William Tomlinson; Zianourryx
    -Liam James Payne; Sidestap
    -Harry Edward Styles; Mufinn
    -Zayn Javadd Malik; Mufinn


    De vriendinnen/vrouwen van de jongens
    ( Vergeet niet dat sommige jongens ook op elkaar verliefd worden)

    - Eirwen Morgana Awen CadwaladerSylvesti
    - Serena Melody Woods Rossi
    - Skyler Daffney Thompson Glucio
    - Rosalie Sarah Angels Coockies
    - Mackenzie Lou Arretez Curlies



    De andere mensen ( bijvoorbeeld de kinderen, familie, fans)


    Regels:
    -Géén one-liners. Probeer een stukje te schrijven dat ietsjes langer is. Er is geen minimum, maar one-liners zijn wel héél kort.
    -Maximaal twee personages per persoon
    -Geen perfecte personage's!
    -16+ mag, maar hou het wel netjes.
    -Ga niet teveel off-topic en als je wel off-topic gaat, zet het tussen haakjes; ( ), { } of [ ].
    -Meld het even als je voor langere tijd niet kunt reageren.
    -Alleen Zianourryx en nessje maken de nieuwe topics.
    -Geen ruzie ( In de RPG mag het natuurlijk wel )
    - Het is geen sneltrein! Zorg dat iedereen het een beetje kan volgen!.



    Eerste krantenartikel;

    One Direction, wie kent ze niet? De vijf getalenteerde jongens die een paar jaar geleden miljoenen harten hebben gestolen. Ze verbraken record na record en de concerten waren ongelooflijk snel uitverkocht. Goed nieuws voor de fans van de band, want door verschillende mensen is bevestigd dat de band weer samen is en terug wilt keren naar de top. Ze starten vanaf waar ze gebleven zijn en zijn regelmatig in de studio om verder te werken aan het lang verwachtte album. Niall Horan, Harry Styles, Liam Payne, Zayn Malik en Louis Tomlinson konden het gewone leven blijkbaar niet aan. Ondanks dat hun wegen elkaar scheidde bleef het toch allemaal in One Direction. Wat denken jullie ervan? Is er teveel veranderd of gaat het toch lukken?

    Een van leerlingen die Louis Tomlinson les geeft zegt het volgende; 'De jongens kunnen niet zonder elkaar en het was niet meer dan logisch dat het zo gebeuren. Louis mistte ze echt verschrikkelijk en had het er altijd al over dat er wel een tijd zou komen, want ondanks hij het leuk vind om les te geven bleef One Direction zijn grote droom. Verschillende keren hebben we hem moeten opvrolijken. Sinds de jongens in het lokaal aankwamen was het weer als vroeger. Voor het eerst was er dan ook weer een echte glimlach op zijn gezicht. Het gaat ze lukken en zullen genoeg mensen achter ze staan.

    [ bericht aangepast op 1 maart 2013 - 9:58 ]


    If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

    Zianourryx schreef:
    (...)

    ( Ik denk dat het makkelijker is om de eerste twee reacties van deze pagina terug te lezen, want de uitleg zal moeilijk worden. Maak niet uit en het is begrijpelijk, maar nogmaals gefeliciteerd ^^)

    [oww, ik zie het al, foutje van mij. En is Lou nu echt bewusteloos of niet? want dan moet Zayn nog even de ambulanse bellen. ;x
    en nogmaals dnakje! =D]


    ''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

    Mufinn schreef:
    (...)
    [oww, ik zie het al, foutje van mij. En is Lou nu echt bewusteloos of niet? want dan moet Zayn nog even de ambulanse bellen. ;x
    en nogmaals dnakje! =D]


    ( Maak niet uit, want je had wel gelijk met dat ze in de logeerkamer waren. En had er maar iets van gemaakt, zodat de reactie altijd anders kon worden, maar aan de reactie van de andere te zien komt het daar nu wel op neer (: en geen dank.
    Ik ga naar mijn moeder en reageer weer als ik daar ben )

    [ bericht aangepast op 3 maart 2013 - 17:23 ]


    If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

    Louis William Tomlinson
    Ik baande me een weg door het donker, ik was zo moe en tegelijkertijd zo wakker als het kon. Ik wist niet wat er was gebeurd, maar wist wel bijna zeker dat er iets gebeurd. De stemmen die ik op de achtergrond hoorde, maar kon niet achterhalen van wie, vertelde me dat dit namelijk niet de echte wereld was. Al kwam de laatste stem, met de hulp van de aanrakingen me wel bekend voor. Laat me zeggen meer bekend dan de andere, want herkende Zayn vaag. Ik wilde mijn ogen openen, zijn tranen wegvegen en zeggen dat hij zich geen zorgen hoefde te maken. Ik moest wakker worden, wakker uit deze verschrikkelijke droom. Maar dat was makkelijker gezegd dan gedaan.


    If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

    Zayn Jawaad Malik
    Langzaam drong het allemaal tot me door. Louis lag als een stoffe pop in mijn armen en zachtjes snikte ik. 'Oke, boo. Het komt wel goed. Dat beloof ik.' fluister ik en gaf hem kleine kusjes. Ik haalde mijn mobiel uit mijn broekzag en drukte het alarmnummer in. ze verbonde me door met de ambulanse en ik vertelde wat er aan de hand was. Alles leek zo langzaam te gaan. Alsof de tijd stil stond. Alof ik op de bus stond te wachten maar die nooit kwam, terwijl ik hem wel zag rijden. Ik ging ik kleermakerzit zitten en trok Louis zijn bovenlichaam op mijn schoot. Als dit fout af zou lopen, vergaf ik het mezelf nooit. Ik boog me ove rhem heen en fluisterde alemaal dingen terwijl ik mijn neus tegen zijn wang aanduwden. 'Laat me niet alleen, alsjeblieft.'


    ''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

    Serena Woods.
    Ik slaakte een zacht zuchtje. 'Dat jij ook nog moe bent, dummie.' Ik draaide mijn hoofd iets naar rechts en drukte een kort kusje in Harry's nek, glimlachend keek ik toe hoe Harry bezig was met Puck, het was echt te lief om te zien hoe hij met haar omging. Direct na zijn woorden voelde ik mijn hele lichaam verstarren, ik had er niet zo heel veel zin in dat hij naar haar toe ging en eerlijk gezegd was ik het ook al een heel klein beetje vergeten naar vannacht. 'Hm, ja, anders krijg je vanavond op de stok met je vader, hè.' Ik probeerde zo normaal mogelijk te reageren, maar volgens mij kon je wel merken dat ik het er niet helemaal mee eens was.


    stay safe because I like being alive at the same time as you

    Louis William Tomlinson
    Er spookte van alles door mijn hoofd, maar kon geen woord uitbrengen. Ik kon mijn ogen nog geeneens openen. De woorden van Zayn drong tot me door, alsof er eigenlijk niets aan de hand was. En wist dat hij deze woorden meende, want zijn beloftes kwam hij altijd na. Nog steeds dwaalde ik door het duister, hopende dat ik wakker werd. Dat deze nachtmerrie snel voorbij was. De stem van Zayn was altijd nog op de achtergrond te horen en vroeg me af waar hij het toch overhad. De woorden en aanrakingen lieten me niet stoppen, want had nu een doel en dat was wakker worden. 'Ik laat je niet alleen, dat beloof ik je.' zei ik zacht, maar het was het nu niet meer dan mijn gedachten.


    If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

    Zayn Jawaad Malik
    Ik streelde zachtjes zijn wang, terwijl ik voor hem zong. het klonk hees door het gehuil en af en toe kraakten het, door de zachte toon. Toch bleef ik zingen. Gewoon omdat ik wist dat Louis ervan hield als ik zong. Hoe zijn ogen dan altijd begonnen te glimmen en hij en lach op zijn gezicht kreeg. Een harde snik verliet mijn mond en ik duwde mijn neus in zijn wang. 'Jongenman, we moeten erbij.' Ik schudden wild mijn hoofd. Nooit dat ik Louis zou loslaten. ik klemde me stevig aan het levenloze lichaam vast, maar ik boot geen weerstand meer, toen ik werd weggetrokken. Nu ging alles opeens een stuk sneller. voor ik het wist lag Louis in de ambulance en zat ik er stil naast , terwijl ik zijn vingers door die van mij liet glijden. 'Het zal waarschijnlijk niets ernstigs zijn.' Probeerde een van de medewerkers me gerust te stellen. er werd een infuus aangebracht en er werd me verteld dat Louis er snel weer bovenop zou zijn. Dat hoopte ik maar. Want anders zou ik niet meer voor mezelf instaan.

    Harry Edward Styles
    ik zuchten even en legde puck op haar rug tussen mijn benen. Ze zou toch niet weg kunnen, aangezien ze nog niets kon. ik pakten Serena haar gezicht tussen mijn handen en keek haar even bezorgd aan. 'Wil je geloven als ik zeg dat er niets is om je zorgen over te maken?' Ik wilde haar beloven dat er echt niets zou gebeuren, maar ik kon het niet. ik had die beloften al zo vaak gemaakt en er was vaak genoeg iets gebeurt. Maar dit keer zou ik sterk zijn. Ik zou voor Hailey gaan en het als twee volwassen mensen oplossen. Wat dat waren we immers. Ik drukten mijn lippen op die van Serena en duwde daarna mijn voorhoofd tegen die van haar.


    ''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

    Louis William Tomlinson
    Het gezang van Zayn gaf me, zoals altijd, de kracht om door te gaan. Wetende dat er een manier moest zijn om hier uit te komen, en wetende waarom ik dit deed. Ik zou niet eerder opgeven, voor ik Zayn weer in mijn armen kon sluiten en zeggen dat het allemaal goed was. Hem zeggen dat ik hem niet meer alleen zou laten. Er kwamen stemmen bij, maar deze negeerde ik en richtte me enkel op stem van een speciaal persoon. Wenste dat hij door zou blijven zingen, aangezien hij wist wat het voor me betekende en waar het altijd weer voor zorgde. Langzaam keek ik rond, maar alles had een kleur; zwart. Het was echt om gek van te worden. Er leek geen begin en eind. Alles leek op elkaar. Diep ademde ik in en blies langzaam uit en herhaalde dit een paar keer, terwijl ik ook de reden waarvoor ik dit deed voor me haalde. Rustig dwaalde ik weer verder, wetende dat het niet ver kon zijn, en met deze manier de nachtmerrie snel voorbij was.


    If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

    [En dan gaat Harry alsnog vreemd... :Y) Whaha, zou wat zijn... Heeft Rosalie ook nog wat leuks in haar leven :Y) Gheheh, nee grapje. Arme Serena dan. ]


    Embrace your weirdness - Cara Delevingne

    Zayn Jawaad Malik
    Het kon me niet schelen wat de ambulansemedewerkers van me dachten. mijn stem klonk zachtjes door de auto heen, terwijl ik zong. Louis zijn hand had ik tegen mijn lippen aangelegd en zijn huid dempten mijn gezang. Tranen die bleven stromen, maar ik had het niet eens meer door. Net zo min als ik doorhad, dat we gestopt waren en ik uit moest stappen. 'Ik werd gedwongen Louis los te laten en moest toekijken hoe ze hem naar binnenreden. met een snelle pas liep ik erachteraan, maar werd uiteindelijk toen we binnen waren tegengehouden. 'Hij word onderzocht. Ik beloof je dat het niet lang zou duren voordat hij weer bij zinnen is. Maar je moet hier blijven wachten.' En weg was de vrouw. Als een klein kind dat zijn moeder kwijt was in de supermarkt draaide ik door de wachtkamer heen. Dit kon niet. Dit kon niet gebeurt zijn. Uiteindelijk liet ik mezelf zakken op een stoel en sloeg mijn handen voor mijn gezicht. Het was mijn schuld. Ik had mee naar boven moeten gaan. Dan had ik geweten wat er gebeurt was en het kunnen stoppen. Ik gristen mijn mobiel uit mijn zak en staarde naar het scherm. uiteindelijk vlogen mijn vingers over het de letters op het scherm. Ik mag hopen voor je dat hij snel bijkomt. Ik weet niet wat er is gebeurt, maar ik weet wel dat jij er wel degelijk iets mee te maken heb. Zo laf om weg te rennen, hij had wel dood kunnen zijn, Gek! De ziekenhuiskosten krijg je snel genoeg door de brievenbus. Stuurde ik naar Niall. Hij mocht hopen dat hij me niet snel tegen zou komen.


    ''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

    Louis William Tomlinson
    Zacht hoorde ik Zayn zijn stem weer en glimlachte, ondanks het niet te zien was, Deze jongen wist echt keer op keer weer, wat hij moest doen. Hij was perfect. Jammer genoeg kwam er niet veel later een andere stem bij en verdween de stem van Zayn weer. Ik wist echt niet wat er allemaal aan de hand was, en herkende ook geen enkele stem. Maar het had allemaal gelopen. Langzaam dwaalde ik door de duisternis, maar deze keer met succes. Het eind was er nu wel. Dit betekende als het mee zit een eind aan deze nachtmerrie. Als je weet waar e het voor doet is er altijd een weg. Maak niet uit hoe moeilijk. Ik opende heel langzaam mijn ogen, maar het licht, de hoofdpijn en de vermoeidheid zorgde ervoor dat ik deze gelijk weer sloot. Wel op tijd dat iemand door dat ik wakker was, en merkte dat die wat wilde zeggen, maar werd tegengehouden. Ik nam de moeite niet om mijn ogen opnieuw te openen of tot me door te laten dringen wat er werd gezegd. Een ding drong tot me door en dat was Zayn zijn naam. Ik hoopte dat iemand hem nu zou halen, want hem en slapen was het enige dat nu ik nodig had.


    If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

    Zayn Jawaad malik
    Voor mijn gevoel duurden het uren. De klok gaf enkel aan dat we pas tien minuten verder waren. Ik was gestopt met huilen en staarden levenloos voor me uit. Niall had nog niet terug gesmst en ik had zin om hem te slaan. Ik was moe, maakte me zorgen en wilde zo snel mogelijk naar Louis. En of mijn gebeden gehoord werden kwam dezelfde vrouw als die me naar binnen geweigerd had, met een klein glimlachje op haar lippen naar me toe. 'Hij is bij.' Meteen sprong ik op en wilde ik vragen waar hij lag. maar ze legde haar hand op mijn schouder om me tegen te houden. Wat best een raar gezicht moest geven, aangezien ze zeker twee koppen kleiner dan ik was. 'Je mag even kijken. Maar heel rustig zijn en de dokters niet in de weg lopen.' ik knikten begrijpend en liep achter haar aan.
    En daar lag hij dan. op zich zag het er gewoon uit, alsof hij sliep. Maar het infuus in zijn arm en de enorme beurse plek op zijn voorhoofd zeiden dat er meer aan de hand was. Ik keek de vrouw vragend aan en die knikten. Meteen liep ik naar Louis toe en zo voorzichtig, alsof ik het duurste en breekbaarste aanraakten, wat er ooit bestond, liet ik mijn vingertoppen langs zijn wang glijden.


    ''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

    Louis William Tomlinson

    Ik hoorde voetstappen die steeds verder weg klonken en hoopte zo dat iemand Zayn aan het halen was. Ik was te moe om mijn ogen te openen en te zien wat er nu eigenlijk aan de hand was. Een ding wist ik wel en dat was dat alles pijn deed. Voetstappen kwamen terug en deze keer waren het er meerdere en stopte voor of beter gezegd naast me. Zacht voelde ik vingertoppen langs mijn wang glijden en herkende deze uit duizenden. Heel langzaam opende ik mijn ogen en knipperde een paar keer om aan het licht te wennen. Een zwakke glimlach verscheen op mijn gezicht bij het zien van Zayn. 'Zayn' kreeg ik met moeite en heel zacht uit mijn mond.


    If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

    Eirwen
    Het was een hele lange nacht met veel puffen en steunen. Elke twee uur kwam er een zuster kijken, maar het ging allemaal heel erg langzaam. Ik had al besloten dat ik de keizersnee zo lang mogelijk wilde uitstellen zolang dat de levens van Dan en Finn niet in gevaar kwamen. Ik was heel blij dat Liam was gekomen. Mijn ouders kwamen namelijk pas vanochtend, want ze hielden niet van in het donker rijden, zeker niet nu ze toch wel de tijd hadden omdat dit al echt lang duurde. Ik keek uit het raam en toen naar de klok. Het was bijna 8 uur. Dan zouden ze er zo wel zijn. Ook zou de zuster dan weer komen. De vorige keer had ik 5cm ontsluiting gehad, dat was 2 uur geleden geweest, maar het zou eerst 10 moeten worden voor er iets kon gebeuren. De weeen waren nu echt wel heel erg. Ik keek naar Liam met grote ogen. Ik had wel door de sondevoeding wat kleur in mijn wangen terug gekregen, maar meer was het ook niet. Ik was er niet goed aantoe, maar als de tweeling gezond zou zijn en ik binnen de dag dat ze geboren waren zou zijn aangekomen, nie het gewicht van de babies meegerekent, dan mocht ik tegelijkertijd met hen naar huis. Anders werd dat nog een probleempje.


    Bowties were never Cooler

    Zayn Jawaad Malik
    Ik glimlachten toen Louis zijn ogen opende en ik voelde me meteen een stuk beter. 'Stt, stil maar.' Ik ging op de rand van zijn bed zitten en kreeg een glas water. 'Hij moet iets drinken.' Ik knikten en nam het glas aan. 'Kom.' Ik hield het rietjes voor zijn mond, terwijl ik met mijn vrij hand rustig door zijn haar streek. Ik was zo ongelofelijk opgelucht dat ik Louis weer bij was. Ik zou er niet aan willen denken wat er van me zou zijn geworden als ik hem echt kwijt zou raken. Ik wrijf even in mijn ogen, omdat deze prikken van de opgedrongen tranen.


    ''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''