[RPG] Twincamp! -01- - Speeltopics

Praattopic

Twincamp

Sinds dag en dauw staat Twin Camp erom bekend om tweelingen, die problemen ondervinden zich in de maatschappij te integreren, te helpen zich van elkaar los te maken en hun eigen weg te gaan. Hiervoor stellen ze kampleiders ter beschikking die een diploma in de psychologie hebben, en voldoende ervaring bezitten om met deze jongeren om te kunnen gaan. Maar dat is niet het enige waarvan de tieners twee maanden mogen genieten. Ze worden voorzien van een ruime hut, elke dag een warme maaltijd –ter plekke bereid- en zullen aan meer activiteiten kunnen meedelen dan ze zich kunnen voorstellen.

Zo luidt de brochure van Twin Camp.

Maar strookt de realiteit met het paradijselijke beeld dat men probeert te scheppen? Er gaan geruchten dat de begeleiding niet alleen met gesprekken probeert te bereiken waar ze naar streeft. Meermaals zijn jongeren naar buiten gekomen met verhalen die spreken over minder ethische technieken. Is de band die de jongeren met hun wederhelft, al van voor de geboorte, delen in gevaar?
Vier tweelingen zullen het deze zomer aan den levende lijve ondervinden. Zij moeten op kamp. .

RPG Regels;;
- Graag zeker zijn over het aanmaken van je personage en niet na een dag al stoppen.
- Minimaal 8 regels tekst.
- OOC met haakjes [] () - - | |
- We sluiten hier niemand buiten.
- Wacht minimaal 2 á 3 posts tot jij weer reageert.
- 16+ Is toegestaan, het hoeft niet als je het niet wilt.
- Het liefst wat meer ervaren RPG’ers

[ bericht aangepast op 13 mei 2013 - 21:49 ]

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

Flynn Baylon

De knipoog die Greg me gaf is me niet ontgaan, met een klein glimlachje kijk ik hem na tot hij weg is. Ik richt mijn volledige weer terug op Beau en blijf over zijn rug aaien. Ik had wel gemerkt dat hij schrok van het schouderklopje die Greg hem gaf. Ik voel hoe Beau zich nog verder tegen mij aanduwt en ik zet een voet naar achter om niet geheel naar achter geduwd te worden. Nu word ik echt nieuwsgierig naar wat er gebeurd is. Het kan niet veel soeps zijn als je het mij vraagt. "Ze gaan ons tegenover elkaar uitspelen," zegt Beau met een klein stemmetje, beschermend doe ik mijn armen nog iets strakker om hem heen. "Ze gaan jou gebruiken om van mij gedaan te krijgen wat ze willen, en omgekeerd," Ik sluit mijn ogen even terwijl ik mijn hoofd tegen het zijne aanleg. "Laat ze niet, Flynn. Laat ze er niet in slagen. Alsjeblieft," de toon waarom Beau praat laat me rillen. Ik aai nu iets harder over zijn rug, ik doe dat niet expres. Het is de woede die zich in mij aan het opstapelen is. Ik voel mijn ademhaling iets versnellen maar ik weet mezelf in toom te houden.
"Natuurlijk laat ik dat niet toe," sis ik tussen mijn tanden door. "Ik laat ze ons onder geen geding uit elkaar trekken, ik zal alles op alles zetten om onze band in stand te houden. Geen Shy of Raven of Kyle of Lilyan zal tussen ons komen," zeg ik met een sterke stem en ik laat Beau iets losser zodat ik hem aan kan kijken. "Niemand, maar dan ook niemand, komt tussen ons in hoor je me?" zeg ik terwijl ik hem recht aankijk. "Niemand," om wat ik zeg nog wat kracht bij te brengen geef ik een kneepje in Beau zijn schouder, niet hard, eerder bemoedigend. Beau en ik zijn één, vier handen op een buik. Ze zullen veel in huis moeten hebben om ons uit elkaar te halen.

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

[Diegene die bij het personage van Winterwolves waren zijn vrijuit, Winterwolves is hierbij uit de rpg gestapt ]

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

[maar nu heeft Lilian geen tweeling meer...]

"Rebellion's are build on hope"

[Oh great... Waar moet Oliver nu heen?]

[Lilyan heeft gewoon nog de tweeling. Wie het ervoor over heeft mag van mij de rol van de tweelingzus van Oliver op zich nemen en aanmaken.]

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

[kan Kyle ergens heen?]

[Kunnen deze gesprekken in het Praattopic verder besproken worden? Zo word het speeltopic niet zo vol]

[ bericht aangepast op 22 april 2013 - 17:33 ]

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

[ole dan wacht ik ven totdat de nieuwe tweelingzus er is..]

"Rebellion's are build on hope"

Raven Ariana McCalley

Een flauwe glimlach verschijnt op mijn lippen als Shy een paar passen mijn kant in zet en ik zijn hand over mijn schouder voel, gevolgd door een kneep erin. 'Heb je ook zo'n lekker tegendraadse tweeling?' vraagt hij met een kleine lach. Lichtjes haal ik mijn schouder op en werp weer even een blik de Baylon broertjes. Hoewel ik met Beau even een soort van kort gesprek heb gehad, was hij niet tegendraads geweest. Zelfs niet toen hij woedend weg was gegaan. Flynn daarentegen was vanaf het eerste moment al aanwezig en had duidelijk laten merken wat hij er van vond, en dan had ik juist nog niet met hem gesproken.
'In ieder geval één tegendraadse,' reageer ik half mompelend en richt me weer op Shy.
Vertwijfelend kijk ik hem even aan en al bijtend op mijn onderlip overweeg ik hem even te zeggen wat er zojuist gebeurd is, maar uiteindelijk besluit ik er toch nog over te zwijgen. Ik hoopte straks, of anders morgen, nog met Beau te kunnen praten, zodat ik wist wat er aan de hand was. Mocht ik daar uiteindelijk zelf niet achter kunnen komen kon ik het eventueel altijd nog aan Shy vragen. Daarbij wilde ik niet nu meteen al een idee overbrengen alsof ik iets niet aan zou kunnen, of er niet mee om zou kunnen gaan. Ieder z'n aanpak was anders toch?
Een kleine zucht verliet mijn lippen terwijl ik mijn rug iets rechtte en uit automatisme weer even mijn vingers door mijn haren liet glijden.
'En jij?' vroeg ik hem, doelend op zijn tweeling en een poging tot mezelf af te leiden van mijn eigen tweeling. 'Hoe zijn de jouwe tot nu toe?' vervolgde ik met een kleine glimlach en wierp tussendoor nog een vluchtige blik om me heen.

[ bericht aangepast op 22 april 2013 - 18:16 ]

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

{Mijn excuses voor de vorige korte post. Ik zal weer langere schrijven.}

Isabelle 'Bel' Allison Wave
"Natuurlijk doe ik mee," zegt Momo glimlachend, en op dat moment, bij het zien van die oude vertrouwde glimlach, weet ik dat Momo en ik elkaar nooit helemaal kwijt zullen raken. Ik hoef niet in de spiegel te kijken, want ik heb Momo, die mijn evenbeeld is. Ik hoef nooit iets uit te leggen, want Momo weet precies hoe ik me voel. Als ik huil, huilt Momo met me mee. "Zal ik vannacht naar jou toe komen of kom jij naar mij?" Even zit ik zo in mijn gedachten dat ik met een stille glimlach voor me uit staar, maar dan schud ik mezelf wakker. "Ik kom wel naar jou toe, ik kan niet wachten." De zon schijnt fel, maar fijn in mijn gezicht. Het doet me denken aan de vakantie naar Frankrijk. We hebben toen drie weken aan het strand gelegen, maar vervelen deden we ons niet. Vooral niet toen ik bijna mijn been brak op de rotsen. Opeens komt de vraag van Momo, onverwachts, wat ons normaliter niet gebeurd. "Bel, ben jij bang?" Ik kijk even opzij, naar Momo. Ik zie dat ze de vraag echt meent, maar tegelijkertijd vraag ik me af of ik sowieso had verwacht dat het een grap zou kunnen zijn. Ik slik even, en struikel een paar keer over mijn woorden, voor ik antwoord geef. "Ik weet het niet. Het is niet zo zeer dat ik bang ben, maar eerder dat ik jou verlies. Ik vertrouw Sionnach niet." Ik kijk even kort de eetzaal in. "Ik vertrouw niemand hier. Ik begrijp niet waarom we van elkaar gescheiden moeten. Ik begrijp het gewoon niet." Ik bijt op mijn onderlip, maar huilen doe ik niet. Ik probeer te bedenken wat ik nog wil zeggen, maar ik bedenk me, dat als ik het herinner, Momo het waarschijnlijk al weet. Momo wantrouwt mensen, ik wantrouw mensen. We hebben elkaar om tegen de wereld te vechten en diens onrechtvaardigheid. Noem het melancholiek, maar het is zo. Samen zijn wij het perfecte team, wij tegen de wereld. Maar toch, voor het eerst in mijn hele leven, heb ik moeite met bedenken waar Momo nu aan kan denken en heb ik haar voor het eerst iets niet verteld. Zijn we op de eerste dag van het kamp der 'verschrikking' al verder van elkaar weg dan we ooit van elkaar zijn geweest?

[ bericht aangepast op 24 april 2013 - 18:05 ]

Tijd voor koffie.

Moire Louise Wave
'Ik vertrouw ze ook niet,' zei ik zachtjes. Waarschijnlijk had ik het niet hoeven zeggen aangezien Bel het al zou weten en begrijpen, maar het voelde goed om het er uit te gooien. 'Maar ik ben niet bang dat ze ons uit elkaar zullen halen.' Ik gaf Bel een zelfverzekerde grijns. 'We zijn een team, we horen bij elkaar en het gaat ze nooit lukken.' Ik pakte mijn natte haar beet en kneep het een beetje uit. 'Ik denk dat we ze gewoon moeten uitleggen wat onze band inhoud en dan zullen ze begrijpen dat ze ons niet uitelkaar hoeven halen, want ze trekken nu al de conclusie dat ze dat moeten doen zonder dat ze ons echt kennen.' We waren even stil en ik vroeg me af hoe deze mensen mij en Bel zouden leren kennen. Ons hele leven waren we nooit met iemand anders dan elkaar bevriend geweest en ik zou geen woord over mijn lippen kunnen krijgen als ik tegen over hen stond. Hoe zou ik hen ooit kunnen uitleggen dat er niets verkeerds was met de band tussen Bel en mij? Dat onze moeder ons gewoon niet goed begreep en veel liever kinderen had gehad die normaal waren en de trend volgde? Hoe zou ik, als ik ooit een woord over mijn lippen zou kunnen krijgen, iemand die zelf geen tweeling zus of broer had kunnen uitleggen hoe geweldig onze band was en dat het feit dat ik niet normaal in deze wereld kon functioneren niet aan Bel lag? 'Misschien moeten we ze een nachtelijk concert geven?' stelde ik voor om mezelf van mijn gedachten af te lijden. 'Jij met de trompet en ik met de viool. Hoewel ze waarschijnlijk wel meteen weten dat wij het zijn. Misschien als we iedereen een nachtelijk concert geven vanuit onze eigen slaapkamer, dan kunnen ze ons moeilijk straffen aangezien we onze hut niet verlaten hebben.' Ik gaf Bel een zwakke glimlach. 'Misschien niet zo'n goed idee voor de eerste nacht,' mompelde ik nadat ik er echt eens goed over na gedacht had.

There is something alluring about an angel drawn to the dark side.

[BUMP!]

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

Albion schreef:
[BUMP!]

[ bericht aangepast op 27 april 2013 - 21:40 ]

There is something alluring about an angel drawn to the dark side.

geleninja schreef:
(...)


????

Eltham schreef:
(...)
[Ze wil graag dat we gaan posten, daarom bumpt ze het topic omhoog in de actieve topic lijst en iedereens topic historie. ]

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.