[RPG] Twincamp! -01- - Speeltopics

Praattopic

Twincamp

Sinds dag en dauw staat Twin Camp erom bekend om tweelingen, die problemen ondervinden zich in de maatschappij te integreren, te helpen zich van elkaar los te maken en hun eigen weg te gaan. Hiervoor stellen ze kampleiders ter beschikking die een diploma in de psychologie hebben, en voldoende ervaring bezitten om met deze jongeren om te kunnen gaan. Maar dat is niet het enige waarvan de tieners twee maanden mogen genieten. Ze worden voorzien van een ruime hut, elke dag een warme maaltijd –ter plekke bereid- en zullen aan meer activiteiten kunnen meedelen dan ze zich kunnen voorstellen.

Zo luidt de brochure van Twin Camp.

Maar strookt de realiteit met het paradijselijke beeld dat men probeert te scheppen? Er gaan geruchten dat de begeleiding niet alleen met gesprekken probeert te bereiken waar ze naar streeft. Meermaals zijn jongeren naar buiten gekomen met verhalen die spreken over minder ethische technieken. Is de band die de jongeren met hun wederhelft, al van voor de geboorte, delen in gevaar?
Vier tweelingen zullen het deze zomer aan den levende lijve ondervinden. Zij moeten op kamp. .

RPG Regels;;
- Graag zeker zijn over het aanmaken van je personage en niet na een dag al stoppen.
- Minimaal 8 regels tekst.
- OOC met haakjes [] () - - | |
- We sluiten hier niemand buiten.
- Wacht minimaal 2 á 3 posts tot jij weer reageert.
- 16+ Is toegestaan, het hoeft niet als je het niet wilt.
- Het liefst wat meer ervaren RPG’ers

[ bericht aangepast op 13 mei 2013 - 21:49 ]

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

Oliver Drew Dalmer

'Kom, we moeten naar onze amfi toe.' Zegt ze zacht tegen me. Ze zet vastberaden een stap naar voren en begint daadwerkelijk te lopen. Een gebouw komt in het zicht, en Maya lijkt vrij zeker te weten dat dit het amfi is. Ik kijk naar haar en haal diep adem. Ik was nerveus... Heel erg nerveus. Het amfi ziet er best mooi uit. Het is grotendeels van hout gemaakt, wat me niets verbaasd, want we zijn midden in de natuur. Maya zucht en kijkt wat om zich heen. Ik volg haar voorbeeld en kijk ook rond. Het was best mooi, veel bomen en groen hier en daar wat bloemen.. 'Ehh, hoi.' Zegt Maya dan. Ik kijk de andere aan. 'Hey.' Zeg ik zacht en verberg me een beetje achter Maya. Ja ik was het verlegen jongere broertje. We worden ontvangen door een van de begeleiders. Ik kan me niet goed concentreren op wat er gezegt word omdat zenuwen mijn hoofd overnamen. Er word iets gezegt over kamers en ik weet wel zeker dat Maya en ik hoogst waarschijnlijk geen kamer zouden mogen delen. Ik haal diep adem en til mijn gitaartas wat verder over mijn schouder en haal diep adem. Ik vond dit niet leuk. Totaal niet leuk. Waarom moesten we eigenlijk naar dit kamp? Er was niets mis met onze relatie... We waren gewoon close zoals zoveel tweelingen waren.

[Sorry dat hij wat kort is]

[ bericht aangepast op 4 april 2013 - 19:29 ]

[Jolene, dat zijn geen 8 regels en 8 regels is het minimum.]

Eltham schreef:
[Jolene, dat zijn geen 8 regels en 8 regels is het minimum.]

Flynn Baylon

"Ethan, jij slaapt toch bij hem? Ik weet dat hij soms een beetje irritant is, dan moet je hem gewoon even met rust laten," Geeft hij als antwoord en ik knik even. Een beetje boel irritant, maar daarom ben ik ook weggelopen bij hem. Ik kan er gewoon niet zo goed tegen als mensen niet reageren op wat ik zeg.
"Ik ben Gregory. Zeg maar Greg. Beau is toch de verleegste van jullie twee. Ethan is van ons twee ook verlegen. Ik niet," ik glimlach even lichtjes. Ik merk het, Gregory heeft al meer gezegd dan Ethan en Beau op een dag bij elkaar.
"Ethan en ik zijn twee-eiig we lijken dus niet op elkaar," zegt Gregory en ik moet even zacht lachen. Alsof ik niet zou weten wat een twee-eiige tweeling is. Wel leuk dat hij dat er ook bij zegt. Ik moet er zachtjes om lachen. "Weet ik dat ook weer," grinnik ik zachtjes en ik kijk Gregory even aan. Ik leun achterover op mijn handen en kijk even kort naar de lucht.
"Wat was er net dan?" hoor ik Kyle vragen en ik kijk zijn kant uit. Ik denk even na. "Gewoon een meningsverschilletje," zeg ik dan. "Met Shy," mompel ik en kijk Kyle even aan. Dan richt ik mijn volle aandacht op Gregory en glimlach even.
"En, hoe oud ben je Greg?" zeg ik met een uitdagende toon in mijn stem. Ik schrok er zelf even van want ik bijt meteen even op mijn lip terwijl ik mijn hoofd afwend. Dat was iets té uitdagend geloof ik. Ik ga iets rechterop zitten zodat ik niet meer achterover leun, ik trek mijn benen op en leg mijn armen er omheen. Dan leg ik mijn hoofd erop. Ik kijk Gregory dan maar met een glimlachje aan en probeer zo rustig mogelijk te blijven zodat het niet opvalt. Hoop ik. Ik kan soms zo snel dingen zeggen zonder erbij na te denken. Dat faalt gewoon heel erg. Ik heb dat ook wel eens bij Beau, ik had hem een keer perongeluk gezegd dat Nathalie, een meid die bij mij in de groep zat, lekkere seks had. Natuurlijk kon ik weten dat Beau zich daar ongemakkelijk onder zou gaan voelen, maar op dat moment dacht ik er gewoon niet bij na. Nou, dat dus. Te snel dingen doen zonder na te denken. Daar komen de meest awkward momenten uit.

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

Moire Louise Wave

'Nou, ja, ik wil gewoon, weg.' Ik zucht opgelucht. Even dacht ik werkelijk dat die Sionnach haar iets aan gedaan had.
'Ik wil hier ook weg,' zeg ik rustig. 'Maar het ziet er naar uit dat we hier nog even zitten.' Ik haal mijn hand door mijn haar en zucht. 'Waarschijnlijk zullen we er het beste van moeten maken.' Ik dacht even na. 'Heb ik nog iets gemist toen ik in het meer lag?' O, ik zou zo graag dat meer weer in willen. 'Zijn er nog regels of bevelen die ik moet volgen? Nog plekken waar ik niet mag komen?' Ik zuchtte, wenste dat ik nu thuis was en dat mijn enige zorg was dat mijn moeder mijn cd speler af zou nemen als ik mijn muziek weer eens te hard speelde... of dat ze mijn viool af zou pakken... of dat ze mijn boog en pijlen af zou pakken... of dat ik huisarrest kreeg... of dat het een combinatie van alle zo juist bedachte situaties. Ik zuchtte en probeerde aan leukere dingen te denken, wat niet echt lukte. 'Ben je nog wat van plan?' Ik kende mijn zus langer dan vandaag, waarschijnlijk had ze al wat grappen en grollen bedacht, maar ik kon het natuurlijk verkeerd hebben. 'Een ontsnappingsplan zou wel leuk zijn,' bedacht ik me. 'Ik vraag me af hoe lang het zou duren voor ze pa en ma zouden bellen als we er van door gingen.'

There is something alluring about an angel drawn to the dark side.

Gregory Nightingale.

"En, hoe oud ben je Greg?" Ik kijk Flynn aan, waarna hij snel op zijn lip bijt en zijn hoofd afwend. Hierdoor word mijn glimlach alleen maar groter.
"Toch wat verlegen?" Zeg ik lachend.
"Ik ben achttien en jij?" Vraag ik hem dan. Ik begin nu ook om me heen te kijken. We moesten naar het amfi toch. Ik besluit het te vragen.
"Moeten we niet naar het Amfi?" Ik strek mijn benen en leg die op de grond. Een kleermakerszit is toch niet erg comfertabel. Ik bestudeer Flynn even. Misschien worden we nog vrienden op dit stomme kamp. Waar is zijn tweelingbroer eigenlijk? Waar is de mijne? Zijn ze al bij het amfi? Opnieuw laat ik mijn ogen over Flynn glijden. Hij is groter dan mij, dat is wel duidelijk. Ook wat gespierder. Ik haat het dat ik altijd overkom als 'de kleine'. Of schattig! Je moet niet tegen een achttien-jarige jongen zeggen dat 'ie schattig is. Ik laat mijn handen achter me rusten en leun wat naar achter zodat ik van het zonnetje kan genieten. Zo zou ik het wel vol kunnen houden.

Beau Baylon

"Waarschijnlijk een hele domme vraag, maar speel je?"
Als ik voorzichtig mijn blik naar haar laat glijden, zie ik haar kijken naar mijn gitaar. Bijna automatisch klem ik het ding wat steviger tegen me aan en laat ik mijn handen er even overheen glijden. Ik heb dat ding al zoveel jaren, ik kan me amper nog een tijd herinneren dat ik hem niet had. Volgens mij heb ik hem voor mijn zesde verjaardag "van Flynn" gekregen, maar zelfs dat weet ik niet zeker meer. Door de jaren heen is de gitaar zo gepersonaliseerd dat ik hem uit duizenden zou herkennen. Er zijn foto's van mijn gezin op gekleefd, er staan dingen op geschreven, er plakken concerttickets op van voorstellingen die ik gezien heb, elke snaar heeft een andere kleur, er bestaat geen twijfel over dat dit mijn gitaar is.
Ik leg het ding op mijn schoot en bekijk de foto's en andere versieringen met een glimlach terwijl de herinneringen terug in mijn gedachten vloeien. De recentste foto is van Flynn en mij, beiden in ons zwembroek, in de zee, op reis. Flynn heeft een zonnebril op en op zijn borstkas staat in grote witte letters "sul". Hij was namelijk op een ligstoel aan het zwembad in slaap gevallen en ik had van de gelegenheid gebruik gemaakt om met zonnebrandcreme het woord op zijn borstkas te schrijven, waardoor net die plekjes niet bruin konden worden samen met de rest van zijn lichaam, en het woord er als een soort tattoo op stond. Natuurlijk had hij wraak genomen door hetzelfde trucje uit te halen bij mij zodra ik even een dutje deed, alleen had hij mij voorzien van een "bh". En zo staan we op de foto, zoals we zijn. Twee gekken.
Pas bij die gedachte krijg ik door dat ik nog steeds niet op Raven's vraag geantwoord heb, en vast ook een beetje gek moet overkomen omdat ik als een halve gare naar mijn gitaar zit te grijnzen.
Ik knik even en hou mijn duim en wijsvinger een eindje uit elkaar om aan te geven dat ik wel een beetje speel. Ik hou mijn gitaar goed vast en laat mijn vingers de snaren beroeren. Ik begin een liedje te spelen waar ik heel lang, heel hard en heel veel op geoefend heb.

I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

Lilian Caster

'Ehh hoi' hoorde ik plots een nieuwe stem. Ik keek naar de deur en zag daar een jongen en een meisje.
Eindelijk!
De Dalmer tweeling. Ik stond op van de bank waar ik op zat en liep naar ze toe.
'Goedemiddag,' zei ik en ik stak mijn hand uit.
'Mijn naam is Lilian,' zei ik. 'Dit is het amfi en jullie moeten vast Maya en Oliver Dalmer zijn.'
Ik glimlachte.
'Ehm Maya slaapt in hut 3 en Oliver in hut 3,' ratelde ik verder. 'Ik hou met jullie de gesprekken.'
Mijn hand was nog steeds uitgestoken en ik wachtte af welke hem zou gaan schudden en welke op de achtergrond bleef.

"Rebellion's are build on hope"

(Kun je wat meer schrijven alsjeblief?)

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

Ik ga vanavond, na het eten, een reactie schrijven.

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

[ik wacht een beetje op de rest totdat ze allemaal in het amfi zijn]

(Dan reageer ik wel even met Flynnie )

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

Flynn

Wanneer ik terug naar Greg kijk zie ik hem breed glimlachen. "Toch wat verlegen?" vraagt hij lachend. Ik kijk hem aan en schud mijn hoofd dan onschuldig. "Ik ken geen verlegenheid..." zeg ik zachtjes met een lachje. "Ik ben achttien en jij?" Vraagt Greg en kijkt om zich heen. Ik moet even nadenken, waarom moet nadenken over mijn leeftijd? "Eh..." "Moeten we niet naar het Amfi?" Ik kijk Greg aan en bijt even op mijn lip. Ik dacht van wel. Ik knik en kijk hoe hij zijn benen strekt en zijn armen achter zich neerzet.
"Volgens mij wel," zeg ik met een glimlachje en ik duw mezelf overeind. Ik strek mijn lichaam even uit en kijk naar Greg. "Kom, misschien krijgen we dan een extra punt of zo," grinnik ik en ik schud mijn hoofd. Het was een grapje. Ik steek mijn hand naar Greg uit om hem overeind te helpen, ik glimlach naar hem en wacht rustig af. "Nou neem me hand aan dan kunnen we naar het amfi," zeg ik met een knipoog en grinnik dan. Niet dat ik ongeduldig ben, dat zeker niet, maar als ik nou eenmaal iets in mijn hoofd heb wil ik dat ook zo snel mogelijk doen. Ik weet niet waarom, dat ben ik gewoon. Ik glimlach opnieuw. Waarom voel ik me net zo een maloot die alleen maar lacht? Ik voel me echt stom nu, waarom weet ik niet maar het zit me wel in de weg. Irritant gedoe ook. Het ligt gewoon aan dit kamp dat ik me zo stom ga gedragen. Door deze lucht hier sterven gewoon mijn hersencellen af of zo. Weet ik veel. Vergiftigde lucht hierzo.

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

Raven Ariana McCalley

Een kleine glimlach verscheen even op mijn lippen toen ik zag dat Beau zijn gitaar, na mijn vraag, nog dichter tegen zich aan klemde en vervolgens zijn handen er licht overheen liet glijden. Het ding moest dus heel veel voor hem betekenen, maar dat was ook al deels op te maken uit hoe het er uitzag. Verschillende foto´s waren er opgeplakt, evenals tickets en hier en daar was er op geschreven. Ook had elke snaar een andere kleur. De gitaar betekende niet alleen veel voor hem, het was ook gewoon een deel van hem.
Zodra ik mijn blik weer op zijn gezicht richtte zag ik dat hij diep ik gedachten was verzonken, en vanuit zijn uitdrukking kon ik ergens opmaken dat het een leuke gedachten was. Om hem geen opdringend gevoel te geven blijf ik gewoon stilletjes zitten. Vlage van eigen herinneringen kwamen omhoog, maar het waren allemaal beelden waar ik op dit moment nu zelf niet aan herinnert wilde worden. Die stukken lagen achter me, en hadden al zoveel van me gekost. Mijn gezicht betrok lichtjes, maar ik trok hem snel in de plooi toen ik zag dat Beau zich weer op mij richtte.
Zijn vingers gleden over de snaren heen en het liedje wat hij maakte zorgde ervoor dat er weer een glimlach op mijn lippen verscheen. ´Wauw, dat klinkt goed,´ reageerde ik zodra hij klaar was met spelen. Ik was bewonderd over hoe zijn vingers de snaren raakte, het ritme ervan, en kwam vervolgen zelfs tot de conclusie dat ik allang ruzie had gehad met de snaren. ´Volg je lessen?´ vroeg ik hem waarna het me weer te binnen schoot dat we echt naar Amfi moesten. ´We moeten wel nu terug naar het amfi, jullie krijgen nog wat informatie van Shionnach over het kamp,´ zei ik vervolgens en duwde mezelf langzaam overeind, waarna ik mij hand een keer vluchtig door mijn haren liet gaan en mijn blik weer op Beau richtte.

[ bericht aangepast op 13 april 2013 - 16:01 ]

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'