[RPG] Kids of the round table. - Speeltopics

In de tijd van de tweede wereldoorlog leven zes kinderen tussen de 14 en 16.
Ze verschuilen zich in het weeshuis. Als ze worden opgepakt door de Duitsers worden ze naar een vliegtuig gebracht.
Tijdens de vlucht naar Duitsland wordt het vliegtuig aangevallen door de Amerikanen.
Het vliegtuig stort neer en de kinderen denken dat het gedaan is met hun korte leventje.
Dan uit het niets word alles licht en staan ze met zijn zessen in het bos. Ze zijn teruggereisd naar de tijd van King Arthur.
Ze worden getraind om de ridders van de ronde tafel te worden en om te strijden tegen het kwaad mocht dat nodig zijn.


Rollen:

De kinderen:

Meisjes
Livian Rose Porter VladiFerr[/pink].
Hazel Lillian Kendrick Silas Lavinia Esmaralda McFaith Kwijt



Jongens
Vincent Daimen Millborg KellyBelly
Cole Woods. VladiFerr


Merlin:
Sylvesti

King Arthur:
VladiFerr


Mordred:
Vegangirl

Morgana:
KellyBelly

REGELS!!!
1: We respecteren iedereen
2: Bestuur alleen je eigen karakter.
3: Minimaal 8 zinnen.
4: Nobody's perfect.
5; Wees er zeker van dat je mee wilt doen. Niet na een dag al stoppen.
6: je mag twee rollen, maar wees er zeker van dat ze allebei aan bod komen.
7: WIL je stoppen meld dat dan, dankjewel

[ bericht aangepast op 18 april 2013 - 7:47 ]

"Rebellion's are build on hope"

Vincent

Mordred grinnikte zachtjes en ik kijk hem vragend aan. Was het grappig bedoeld dan? Hm, misschien vatte hij het zo op. "Veel van die dingen, maar niet allemaal. Je moet het wel leren onder controle te houden," zegt hij dan en ik knik. Ik moet het dus eerst goed leren. Ik leer wel snel hoor. Er komen drie mannen aangelopen en ik zie ze naar mij kijken. "Is dat Vincent?" vraagt er een van hen en ik kijk naar Mordred. Wat nu? "Je kan ook telepatisch met elkaar praten. Laat geen reactie zien," oké hier schrok ik toch wel lichtelijk van. Sprak Mordred zonet via mijn gedachten tegen mij? Het kan niet gekker worden.
"Hoezo?" vraagt Mordred. "Hij zou misbruik willen maken van Arthur's macht," antwoord een van de drie mannen. Ik kijk alsof ik niet weet wat hij zou bedoelen. "Wie zegt dat?" vraagt Mordred dan. "Dat meisje, Livian. Is hij nou Vincent?" ik bal mijn handen achter mijn rug tot vuisten. Livian! 'Speel mee. Ik wil niet het risico lopen dat je in de gevangenis belandt," Ik knik haast onzichtbaar. Mordred vertelt nog allerlei dingen tegen de mannen en uiteindelijk gaan ze weg. De woede heeft zich ondertussen ook aardig op kunnen bouwen in mijn lichaam. De adrenaline stroomt erg snel door mijn lijf heen.
"Je moet soms liegen. Wie weet had Arthur je wel in de cel gegooid. Ooit komt de kans dat je kan terugslaan, maar nu nog niet," zegt Mordred maar de helft heb ik iet mee gekregen. Livian, Livian! "En als je wilt, wil ik je wel leren hoe je ma gie kan beoefenen en in controle kan houden," zegt hij daarna en ik knik.
"Leer het me maar, Mordred," sis ik tussen mijn tanden door en ik knijp harder tot mijn knokkels er wit van zien. "Leer het me, dan kan ik Livian haar verdiende loon geven! Verrader, vuil wicht!" roep ik en ik sla met vlakke hand tegen de muur. "Waar zit ze, waar is haar kamer!?"

[ bericht aangepast op 7 april 2013 - 13:19 ]

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

[omg im scared o_O]

"Rebellion's are build on hope"

( Hihi, be scared Noelle )

Mordred

Juist, wees kwaad. Zou ik de woede nog verder voeden of niet?
'Dat soort verraders zitten in heel Camelot, Vincent' siste ik toen ik achter Vincent stond.
'Er was hier iemand die net zo was als jij, maar dan helemaal van deze tijd en een vrouw. Morgana. Ze hebben haar verbannen'
Ja, ik speelde dit spel vuil. Woede is een prachtige emotie. Overhaaste beslissingen zijn zo gemaakt.
'Je moet voorzichtig te werk gaan, anders is je kans weg. Ik wil je helpen met dit. En als je wil, wil ik je wel in contact laten komen met Morgana' fluisterde ik achter hem.
Hij alleen kon het horen, zelfs als iemand ons afluisterde. Ik ging nu voor Vincent staan.
'Cole is waarschijnlijk bij Livian. Met magie kan je aanvoelen waar ze zit. Dit vergt grote concentratie, maar met jouw kracht lukt dat' zei ik weer fluisterend.
Ik wist zelf namelijk ook niet welke kamer Merlin had aangewezen voor Livian. Ik had een echte smerige list om Vincent totaal in mijn macht te krijgen, maar die bewaarde ik nog even.

I will keep watch.

Vincent

"Dat soort verraders zitten in heel Camelot, Vincent," sist Mordred achter me en ik voel de wiede toenemen. Zie je wel, niemand is te vertrouwen. Zelfs niet de mensen waarmee ik half ben opgegroeid. "Er was hier iemand die net zo was als jij, maar dan helemaal van deze tijd en een vrouw. Morgana. Ze hebben haar verbannen," Ze was net als ik. Die woorden blijven door mijn hoofd galmen. We zijn hier nog geen dag en nu weet ik al wie je echte vrienden zijn en wie niet. Een trillerige zucht komt uit mijn mond.
"Je moet voorzichtig te werk gaan, anders is je kans weg. Ik wil je helpen met dit. En als je wil, wil ik je wel in contact laten komen met Morgana," fluisterd Mordred zacht. Ik moest mijn oren spitsen om het helemaal te horen. Ik knik lichtjes. Morgana, ik zou haar wel eens willen ontmoeten. Zeker nu ik weet dat ik op haar lijk. "Cole is waarschijnlijk bij Livian. Met magie kan je aanvoelen waar ze zit. Dit vergt grote concentratie, maar met jouw kracht lukt dat," zegt hij nog er achteraan en ik knik.
"Mordred, leer me alles, tot in de kleinste puntjes. Ik wil Morgana leren kennen, ik wil dingen van jullie beiden leren," zeg ik zacht en ik kijk Mordred aan, die nu voor me staat. "Leer me alles," sis ik zacht. Er komt een duistere waas over mijn gezicht. Er gingen.vanaf nu dingen veranderen. Cole, Livian. Om mijn vertrouwen te winnen moet je even wat meer doen dan lief zijn. Want één verkeerd ding en je ligt eruit!

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

Mordred

Ik wilde het wel uitschreeuwen van geluk. Wedden dat hij nu 100% achter me stond? En het mooie was nog dat hij Morgana wilde ontmoeten. Geweldig gewoon, eindelijk een kind met smaak.
'Kom' zei ik en ik liep rustig naar mijn kamer.
Ik liep rustig, zodat ik zeker wist dat Vincent me volgde. Ik liep mijn kamer in met Vincent en deed de deur achter ons op slot. Ik had een boek onder mijn bed liggen, dat wist ik zeker. Mijn hand verdween onder mijn bed en ik pakte het boek. Het boek was omwikkeld met een stuk stof. Zwart stof. Ik haalde het lapje stof er vanaf en gaf het boek aan Vincent.
'Hierin staat alles wat je moet weten over magie. Dit boek heb ik gekregen van een aantal druïden die gedood zijn door Arthur' zei ik tegen Vincent.
Het laatste kwam een beetje bitter uit mijn mond. Het was lang geleden, maar ik was al op de vlucht geweest. Die druïden waren mijn enige familie en die waren weer uitgeroeid. En de reden had ik nooit geweten.
'En als je wilt, de kamer hiernaast is vrij en vrij luxe'

I will keep watch.

Vincent

"Kom," zegt Mordred en ik loop achter hem aan. Ik volg hem de kamer in en kijk een beetje rond. Het is niet heel erg groot, maar wel behagelijk.
Ik kijk naar Mordred die iets onder het bed vandaan haalt, het is in zwart doek gewikkelt. Hij haalt het erag en geeft het aan mij, ik bekijk het. Een boek. Vragend kijk ik Mordred aan met een blik van; Wat moet ik ermee?
"Hierin staat alles wat je moet weten over magie. Dit boek heb ik gekregen van een aantal druïden die gedood zijn door Arthur," Het kwam bitter uit zijn mond, ik bijt even op mijn lip. "En als je wilt, de kamer hiernaast is vrij en vrij luxe," zegt hij daarna en ik denk na.
"Is het niet beter dat ik bij jou intrek? Misschien komen die drie terug en dan weet ik niet wat ik moet doen," mompel ik zachtjes en bekijk hem boek. Ik open hem een klein beetje en zie allemaal talen die ik niet snap.
"Zou dat kunnen, Mordred?" Ik kijk hem vragend aan en glimlach even lichtjes. De woede zit nog altijd in mijn lijf, maar Mordred heeft niets gedaan dus ik mag niet boos worden op hem. -

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

[Euj, waar is iedereen? (alien) ]

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

[Aan het wachten]

Bowties were never Cooler

[For who? xd ]

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

[Cole]

Bowties were never Cooler

(Aaaah oke)

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

[oeps ik scrijf snel war haha]

"Rebellion's are build on hope"

(Reageeeeeeeerrrrr nouuuuuuu !!!! drie maal raden wat ik kijk... juist ja Merlin hahah)

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

(kom op mensen. Ga eens verder. )

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

[ahaha sorry voor de late reactie ]

Cole Woods

Merlin kwam zacht binnen gelopen en zette wat kleren neer. Toe ging hij op een stoel zitten.
'Kan ik even serieus met je praten? Er zijn wat dingen die je moet weten voor je verder gaat met leven hier in Camelot en omstreken.'
Ik knikte. Zachtjes duwde ik Liv van me af. Ze was verschrikkelijk moe, wat ik begreep.
Ik ging recht tegen ober Merlin zitten en keek hem aan.
'Welke dingen moet ik dan weten?' vraag ik. 'Ik zou wel eens willen weten hoe ik hier terecht ben gekomen. En wat gebeurde er met dat paard? Ik had het gevoel alsof hij tegen me praatte.'
Die laatste zin klonk echt idioot. Je kon niet met dieren praten, dat was onmogelijk. Ja toch?
Onbewust schudde ik zachtjes mijn hoofd. Ik zuchtte en wreef in mijn ogen.
'En hoe zit het tussen die Mordred en Vin?' vroeg ik nu geïrriteerd. 'Ik wil niet dat Mordred Vincent beïnvloed in deze nieuwe wereld ja!?'
Het kwam er bot uit, maar ik wou dat Vin gewoon zichzelf bleef.
Een beetje beteuterd keek ik Merlin aan.
Ze mochten zeggen hier wat ze van me dachten. Dat ik ren dorpsgek was of van mijn part een moordenaar. Zolang ik Liv en Vin had zou alles goed komen. Alleen leek het nu alsof Vin steeds verder van me afdreef.

"Rebellion's are build on hope"