[RPG] Kids of the round table. - Speeltopics

In de tijd van de tweede wereldoorlog leven zes kinderen tussen de 14 en 16.
Ze verschuilen zich in het weeshuis. Als ze worden opgepakt door de Duitsers worden ze naar een vliegtuig gebracht.
Tijdens de vlucht naar Duitsland wordt het vliegtuig aangevallen door de Amerikanen.
Het vliegtuig stort neer en de kinderen denken dat het gedaan is met hun korte leventje.
Dan uit het niets word alles licht en staan ze met zijn zessen in het bos. Ze zijn teruggereisd naar de tijd van King Arthur.
Ze worden getraind om de ridders van de ronde tafel te worden en om te strijden tegen het kwaad mocht dat nodig zijn.


Rollen:

De kinderen:

Meisjes
Livian Rose Porter VladiFerr[/pink].
Hazel Lillian Kendrick Silas Lavinia Esmaralda McFaith Kwijt



Jongens
Vincent Daimen Millborg KellyBelly
Cole Woods. VladiFerr


Merlin:
Sylvesti

King Arthur:
VladiFerr


Mordred:
Vegangirl

Morgana:
KellyBelly

REGELS!!!
1: We respecteren iedereen
2: Bestuur alleen je eigen karakter.
3: Minimaal 8 zinnen.
4: Nobody's perfect.
5; Wees er zeker van dat je mee wilt doen. Niet na een dag al stoppen.
6: je mag twee rollen, maar wees er zeker van dat ze allebei aan bod komen.
7: WIL je stoppen meld dat dan, dankjewel

[ bericht aangepast op 18 april 2013 - 7:47 ]

"Rebellion's are build on hope"

(Ja klopt )

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

Vincent

Ik voel de ogen van Merlin op me gericht maar ik negeer ze zo goed als het me lukt. Iets in zijn blik vind ik engig, ik weet niet waarom.
"Ga anders gewoon achterop, Mordred. Dan heb je meer controle," zegt hij dan tegen Mordred en ik kijk naar hem. Ik hoor hoe Merlin een van de andere achterop helpt.
"Kalmeer. Het paard voelt het of je gespannen bent of niet. Hij gaat dan ook naar jouw emoties gedragen," ik knik zodat hij weet dat ik het begrepen heb en glimlach eventjes. Mordred zei ook nog iets over dat we het toch moesten leren vroeg of laat, het is wel waar. Want ik denk dat we hier nog wel even vast zitten en zonder paard kom je niet erg ver.
"Je weet dat ik snel loop," zegt hij nog en ik bijt even op mijn lip. Vervolgens ga ik iets verder naar voor en kijk Mordred aan.
"Kom maar achter me," zeg ik met een klein glimlachje en aai het paard zijn hals even. Zacht, echt zacht. Dit is pas de tweede keer in mijn leven dat ik een paard aangeraakt heb. Wel cool hoor.
"Ik vind het niet erg, ik ben het wel gewend," glimlach ik. "In het weeshuis moesten we ook altijd dingen delen, eh, huis voor ouderloze kinderen," zeg ik dan en kijk Mordred aan.

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

[En waar is Arthur aka King A?]

You could be great, you know, it’s all here in your head, and Slytherin will help you on the way to greatness, no doubt

(In het kasteel. )

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

Merlin
Ik keek nog even naar Mordred. Vertel ik je later nog wel. Ik wil eerst terug. Ik heb geen zin in alle ridders hier. Die mogen me niet zo en die hebben het ook niet op vreemdelingen Het was waar. Ik was vaak het vreemde eigenwijze jochie waar de koning toch meer naar luisterde dan de trouwe sterke strijders. Ik wist ook dat zij Mordred niet helemaal vertrouwden, maar toch meer dan ik. Ik had hem namelijk vaker dan eens zien vluchten, richting Morgana, maar dat hield ik voor me. Hij bleef een van mijn eigen volk, de magiërs, en die leverde ik niet zo maar uit. Ik luisterde naar Vincent. Hij leek me een pientere jongen, maar ook voelde het alsof hij ook heel erg wantrouwend was. Dat was deels goed, maar ik zou hem niet kunnen helpen als hij mij niet vertrouwde. Ik luisterde ook naar zijn woorden. "Ah, ik snap het. Wij hebben ook zoiets. Maar dat is gewoon het klooster, waar alle kinderen worden opgevangen waarvan hun moeder is gestorven en hun vader een ridder is of al eerder is gestorven." Ik had wel medelijden met deze kinderen nu. Zo eenzaam. Ik aaide zacht over Owen's nek. Laten we gaan, Mordred. Het uur is bijna om. Als je wilt lopen meld ik dat wel aan Arthur als je wil. Ik legde mijn hand en been op Owen's flank, waardoor hij omdraaide. "Goed vasthouden." zei ik alvast als waarschuwing aan alle kinderen.

Bowties were never Cooler

Mordred

Ik luisterde naar Merlin, voor de eerste keer sinds tijden. Ik klom achter Vincent op Teyrn. Ik wist hoeveel pijn het deed als je ouders er niet meer waren.
'Hoe oud was je toen je je ouders verloor?' vroeg ik verstaanbaar aan Vincent.
Ikzelf was rond de acht geweest, dat dacht ik tenminste. Gelukkig waren een paar druïden zo vrij geweest om me tijdelijk op te nemen in de groep. Daarna kwam Morgana in beeld in mijn leven. Ik keek schuin naar Merlin. Waarom wantrouwde hij me zo? Natuurlijk, als je het echt wist had je er alle redenen toe. Maar Merlin heeft me haast nooit gezien, vroeger. Ridders waren niet zo gesteld op me, behalve Gawain. Ik was ook bij hem begonnen in de training. Een ridder werd je immers niet zo maar.
'Laten we gaan dan. Eenmaal in Camelot wil ik wel je verklaring horen, Merlin' zei ik telepatisch tegen Merlin.
Ik pakte de teugels vast in mijn linkerhand.
'Vincent, hou jezelf vast aan de manen. Als je je evenwicht verliest, ga je niet vallen. Ik vang je op' zei ik tegen Vincent.

I will keep watch.

Livian Rose Porter

Aandachtig keek ik naar Mordred. Ik wou weten of ik hem kon vertrouwen. Toen ik hem naar Vincent zag kijken walgde ik gewoon. Ik zou dus nooit net die gast gaan praten. Ik draai me weg van het stomme gezicht van Mordred en verveel me dood. Ik ben klaar met wachten. Ik spoor mijn paard aan.
'Ik zie het kasteel,' zei ik naar Merlin. 'En ik ben klaar met wachten dus ik zie jullie daar wel.'
Met die woorden ga ik van draf naar galop en galoppeer ik over het veld de bossen in. De zon scheen helder en gaf prachtige lichtvlekken op de grond. De aarde stoof op waar de hoeven van mijn paard het raakte. Ik spreidde mijn armen en genoot volop van deze nieuwe vrijheid. Ik zie het kasteel dichterbij komen en storm er op af. Ik ga naar draf en kom in stap aan bij de poort. Er staat een oude man bij de poort die glimlachend op me af loopt. Eindelijk een man die gewoon leuk en vriendelijk overkomt. Ik stap af en schud zonder na te denken zijn hand.
'Ik ben Gaius,' zegt de man. 'En wie mag jij zijn'
Ik glimlach.
'Mijn naam is Livian en de rest komt eraan hoor' zeg ik lachend. Gaius glimlacht vriendelijk en begeleid me naar het kasteel. We lopen eerst door een dorp. Mensen in rare kleren staren naar mijn blijkbaar "rare" kleren. Ik lach gewoon om die gedachten. We lopen een binnenplaats op en lopen dan over een bordes het kasteel in. Daar staat een lange man met donker bruine haren in een ridder outfit. Hij heeft een kroon op dus hij is waarschijnlijk de koning. Zonder er bij na te denken stop ik met lopen en buig ik. De koning glimlacht en bekijkt me van top tot teen.
'De rest is onderweg Sire' zegt Gaius. De koning knikt en steekt dan zijn hand uit die ik met lieve grijp.
'Ik ben koning Arthur,' zegt hij met een diepe stem. 'En wie mag jij zijn?'
'Livian Porter,' zeg ik lachend. 'Sire.'
Die Sire voeg ik er nog even snel aan toe. Ik wilde hier geen slecht start maken en ik was in ieder geval al goed begonnen.

"Rebellion's are build on hope"

[Ik heb pww, dus ik ben een stuk minder online waarschijnlijk]

Bowties were never Cooler

(mijn examens gaan er ook aankomen. Proefexamens, praktijk examens, echte examens. Dus komende periode ga ik er maybe ook wat )minder zijn. )

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

Vincent

"Ah, ik snap het. Wij hebben ook zoiets. Maar dat is gewoon het klooster, waar alle kinderen worden opgevangen waarvan hun moeder is gestorven en hun vader een ridder is of al eerder is gestorven." geeft Merlin dan aan en ik knik even. Een klooster dus, had je die niet ook in onze tijd nog? Een kerk of zo toch? Ik bijt even nadenkend op mijn lip. Mordred neemt plaats achter me."Hoe oud was je toen je je ouders verloor?" hoor ik hem vragen en ik denk even na.
"Negen of tien," zeg ik zachtjes en ik bijt op mijn lip. Ik schrik even als het paard een stukje beweegt en ik pak me meteen vast aan het zadel.
"Vincent, hou jezelf vast aan de manen. Als je je evenwicht verliest, ga je niet vallen. Ik vang je op," zegt Mordred en ik pak de manen vast. Echter wanneer het paard in beweging komt laat ik de manen los en pak de vrije arm van Mordred vast en houd die stevig vast. Ik vind paarden maar eng, en vooral als ze bewegen. Er op zitten oke, maar wanneer ze gaan lopen. Pony's vind ik nog wel leuk maar als ze groter zijn dan dat.
"Is het goed als ik je vast hou?" mompel ik en ik laat hem iets losser. Meteen grijp ik hem weer vast. "Wil je me anders vasthouden?" vraag ik zachtjes. Niet om het een of ander, maar ik lig liever niet straks met een gebroken arm daar op de grond. Ik bedoel er overigens ook niets mee, ik ben gewoon wat bangig.

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

Merlin
Ik knikte als toestemming op zijn telepatische bericht. Ik draaide Owen terug om en keek even over mijn schouders naar de anderen. "Hou me goed vast." zei ik tegen de jongen achter, die dat blijkbaar maar al te graag deed. "We gaan!" riep ik voor ik een kort deuntje floot. De paarden en ponies, behalve Teyrn, zetten volle galop in door het bos. Ze wisten de weg naar huis. Even keek ik nog achterom om te kijken of ze allemaal volgden. Dat was zo. Zelfs Stumpy kon de groep verrassend goed bijhouden. Bij de poort draafden ze rustig uit naar binnen. Ik vond het wel vreemd dat Gaius er niet stond, maar toen herrinderde ik met het meisje dat vooruit was gegaan. Hij zou vast met haar mee zijn gegaan. Op de binneplaats laat ik eerde de jongen van het paard zakken en dan mezelf. 'Het laatste stuk moeten we lopen." meld ik nu alle ponies hier ook stil stonden. Ik zou nog wel even op Vincent wachten. Hem liet ik namelijk neit uit het oog. Cole had misschien zijn talent al ontwikkelt, dat van Vincent was vele malen sterker. Ik floot een kort wijsje toen de kinderen allemaal waren afgestapt en weg liepen de ponies en het paard richting hun stallen. Altijd handig zo'n communicatie systeem.

Bowties were never Cooler

Mordred

'Goed' zei ik tegen Vincent.
Ik herinnerde me hoe bang ik was toen ik voor het eerst op een paard reed. Na een paar keer was dat over, maar toch. Ik pakte de teugels vast. Mijn armen gingen hierdoor wat naar voren, zodat Vincent ingeklemd zat. Ik spoorde Teyrn zachtjes aan. In draf gingen we naar het kasteel. Ik wilde Vincent een beetje sparen. Galop was misschien iets te veel. Ik kon wel aardig zijn tegen mensen.
'Ik hoop dat je niet misselijk wordt. Dat werd ik namelijk de eerste keer dat ik op een paard reed' zei ik tegen Vincent.
We naderden het kasteel. Ik zag Merlin al vaag staan. Ik liet Teyrn wat langzamer gaan. Vincent moest wel heel aankomen, en als hij draf al erg vond, moest hij veel leren. Maar ja, dat moest iedereen. Eenmaal bij het kasteel hielp ik Vincent van het paard af.
'Het spijt me als ik je niet gespaard heb' verontschuldigde ik me.

I will keep watch.

Cole Woods

Als we eenmaal bij het kasteel zijn, sprint ik naar binnen en begin Liv te zoeken. Wauw dit kasteel was groot. Ik rende door al de gangen en bedacht me dat ik met Metlin mee moest. Ach ja Liv vinden ging voor. Eindelijk zag ik haar. Ze stom bij een man rond de vijfentwintig en een heel wat oudere man. Ik stopte bij haar en sloeg gelijk een arm om haar middel.
'Wil je niet steeds wegrennen' zeg ik een beetje geërgerd. Ze rolt met haar ogen. Ik kijk naar de man en zie een kroon op zijn hoofd. Stik de koning. Ik buig gelijk. Liv lacht zacht als ik weer omhoog kom.
'Je verloofde neem ik aan' zegt de koning. Je had hier niet echt iets als verkering volgens mij. Als je van elkaar hield was je al bijna getrouwd. Liv was even sprakeloos.
'Ja majesteit,' zeg ik beleefd en Liv knikt. 'Maar de ringen zijn verloren in onze...' Ik zoek naar woorden. 'Val.'
'Ik ben koning Arthur' zegt de koning en hij slaat een hand op mijn schouder.
'Ik zal graag je naam willen weten.'
'Mijn naam is Cole Sire'. Zeg ik glimlachend. Dan pakt de oudere man Livians arm.
'Kom,' zegt hij. 'Ik breng jullie naar jullie kamer en zal jullie dan een paard en eten geven. Want ik neem aan dat jullie nog wel even blijven hier.'
Liv lacht en knikt.
'Voor nu weten we nog niet waar we naartoe willen' zegt ze en ik knik instemmend.

"Rebellion's are build on hope"

Vincent

Ik hem nog altijd de arm van Mordred vast maar niet meer zo strak als eerst.
"Goed," zegt Mordred en hij pakt met beiden handen de teugels vast. Zelf hou ik het zadel vast en kijk naar de manen van het paard. Ik haal één hand even door de manen heen en pak snel weer het zadel vast. Ik voel hoe mijn kont regelmatig op het zadel komt en word door elkaar geschud.
"Ik hoop dat je niet misselijk wordt. Dat werd ik namelijk de eerste keer dat ik op een paard reed," zegt Mordred en ik maar een 'ugh' geluid. Ik heb geen zin om misselijk te worden hoor. Al snel komen we bij het kasteel en kijk ik naar de poort waar we doorheen rijden. Het ziet er mooi uit. Als we tot stilstand komen helpt Mordred me van het paard af en strek ik mijn benen even. Ik kijk rond. "Het spijt me als ik je niet gespaard heb," zegt Mordred en ik glimlach eventjes naar hem.
"Ik ben oké, het was wel een hobbelige rit," zeg ik met een zacht lachje en ik kijk naar de mensen die er over de binnenplaats lopen, er is een soort markt of zo. "Is dit altijd?" vraag ik doelend op de markt. Het ziet er wel grappig uit. Ik vind de mensen die hier rond lopen wel een beetje eng. Ze zien er zo arm uit. Zou ouderwets.

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

Merlin
ik zag Cole langs me rennen het kasteel in. Hij ging tenminste de goede kant op. waarschijnlijk ging hij zijn geliefde zoeken. Het meisje van Maria. Livian volgens mij. Ik zou hem wel vinden in de troonzaal. Toen zag ik ook Mordred en Vincent aankomen. Die hadden het hele stuk gedraaft. Zielige Vincent. Ow nee, toch neit want Teyrn gooide heel hoog op in galop, dus dan was draf misschien toch een beter idee. Ik glimlachte door Vincent's reactie. "Elke dag, behalve op zondag. op de dag des herens wordt niet gevochten of verhandelt." Ik keek hem aan. "Laten we naar de troonzaal gaan. Daar worden jullie waarschijnlijk je kamers gewezen en dan kunnen jullie ook normale kleren aantrekken." wat ze nu aan hadden kon echt niet, zeker niet hier. Ze zouden direct als boze heksen en dorps gekken worden afgeschildert en dat wilde ik niet hebben. Ik liep rustig over de markt en groette wat mensen. Bij de poort van het kasteel wachtte ik even voor ik daar binnen trad en de troonzaal in liep. 'Arthur. Ik denk dat je al twee van onze gasten hebt ontmoet. De anderen komen er nu aan." Ik liep wat verder naar hem toe en fluisterde in zijn oor. "Ik zou graag willen dat Cole en Vincent de andere twee vertrekken in de lijfartsen vleugel krijgen. Zij hebben namelijk allebei ook een gave." Daarna stapte ik een stap van hem af en wijfde de kinderen binnen.

Bowties were never Cooler