[RPG] Kids of the round table. - Speeltopics

In de tijd van de tweede wereldoorlog leven zes kinderen tussen de 14 en 16.
Ze verschuilen zich in het weeshuis. Als ze worden opgepakt door de Duitsers worden ze naar een vliegtuig gebracht.
Tijdens de vlucht naar Duitsland wordt het vliegtuig aangevallen door de Amerikanen.
Het vliegtuig stort neer en de kinderen denken dat het gedaan is met hun korte leventje.
Dan uit het niets word alles licht en staan ze met zijn zessen in het bos. Ze zijn teruggereisd naar de tijd van King Arthur.
Ze worden getraind om de ridders van de ronde tafel te worden en om te strijden tegen het kwaad mocht dat nodig zijn.


Rollen:

De kinderen:

Meisjes
Livian Rose Porter VladiFerr[/pink].
Hazel Lillian Kendrick Silas Lavinia Esmaralda McFaith Kwijt



Jongens
Vincent Daimen Millborg KellyBelly
Cole Woods. VladiFerr


Merlin:
Sylvesti

King Arthur:
VladiFerr


Mordred:
Vegangirl

Morgana:
KellyBelly

REGELS!!!
1: We respecteren iedereen
2: Bestuur alleen je eigen karakter.
3: Minimaal 8 zinnen.
4: Nobody's perfect.
5; Wees er zeker van dat je mee wilt doen. Niet na een dag al stoppen.
6: je mag twee rollen, maar wees er zeker van dat ze allebei aan bod komen.
7: WIL je stoppen meld dat dan, dankjewel

[ bericht aangepast op 18 april 2013 - 7:47 ]

"Rebellion's are build on hope"

Cole Woods

Ik was verbijsterd door Vincent zijn woorden. Vincent wad weg en ik miste hem. Ik ademde diep in en keek of ik Liv zag. Die was zoals gewoonlijk in geen velden of wegen te bekenen.
'Cole?' Hoor ik dan achter me. 'Zal ik je je kamer laten zien?'
Het was Merlin en ik trek mijn wenkbrauw op.
'Ik slaap toch gewoon bij Liv?' Vroeg ik voorzichtig. Ik zou kapot gaan als ik niet bij Liv mocht slapen. Liv was mijn alles en ik kende haar goed genoeg ok te weten dat ze in de avond rond zou gaan sluipen. Wie weer wat voor mensen ze dan zou tegen komen. Er komt een vrouw de zaal binnengelopen. Ik merk dat mijn mond openhangt. Zo knap is de vrouw. Ze gaat naast Arthur zitten en begroet hem en dan mij en de rest. Ik knik even met mijn hoofd en zie dan nog een meisje van mijn leeftijd binnenkomen. Als ik de ketting niet had gezien had ik Livian niet herkend. Ze zag er zo anders uit. Haar warrige bruinen haren in een vlecht. Ze had haar grijze jurkje veranderd door een bruine broek en witte tuniek met bijpassende leren laarzen. Vrolijk liep ze naar me toe en kuste ze me.
'Jij bent vrolijk' zei ik zacht en verbaasd. Ze hield haar schouders op.
'Ik ben gewoon vrolijk' zegt ze en ze kijkt naar Merlin.
'Dus,' zeg ik nu ook tegen Merlin. 'Waar is mijn kamer?'

"Rebellion's are build on hope"

Vincent

Ik kijk naar Mordred die fronst.
"Jij en Cole waren toch vrienden?" ik knik eventjes en wend mijn blik even af. Dan kijk ik weer terug met een ietswat onwennig gevoel. Dit alles maakt mijn hoofd gewoon even in de war. Eerst zit je midden in de oorlog, word je opgepakt door de duitsers, ga je in een vliegtuig, stort hij neer en kom je terecht in de middeleeuwen waar je word opgewacht door twee jonge mannen die je meenemen naar een kasteel. Het is gewoon verwarrend en mijn gevoelens gaan door elkaar.
"Ik, persoonlijk, heb geen enkel idee. Misschien wil de koning je wel bij de rest hebben, misschien niet," zegt Mordred en ik bijt even nadenkend op mijn lip. Ik hoop dat ik een goede kamer krijg, goed bed en mooi uitzicht. Ik weet dat ik in het weeshuis niet zoveel te zeggen had maar- Er verschijnt een grijns op mijn gezicht maar ik onderdruk hem.
"Zeg eens, Vincent. Wie is de slechterik in jouw tijdperk, in jouw leven?" vraagt Mordred en ik kijk hem aan. Ik laat mijn grijns verdwijnen en denk even na.
"Ik... Nee grapje, dat zijn de Duitsers... Hitler, hij is een moordenaar... De leider van het Duitse leger en laat alle Joden oppakken en vergassen of schiet ze terplekke dood met zijn geweren," zeg ik dan en ik bijt op mijn lip. Dan kijk ik Mordred aan met de grijns die ik net had. "Zou ik misschien even naar de koning kunnen, met jou achter me?" vraag ik dan sluw en kijk hem aan. Ik had een idee'tje.

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

[Ik reageer zo met Merlin op cole. Een momentje]

Bowties were never Cooler

Merlin
Mijn ogen werden groot bij zijn woorden. "Zijn jullie getrouwt dan?" Meisjes en jongens alleen samen als ze broer en zus waren of als ze man en vrouw waren, anders niet, toch? Blijkbaar was het waar hij vandaan kwam anders. Ik keek op toen ik de koningin binnen zag lopen. Ik zag Cole staren en knikte even naar de koningin. Ze heeft Livian bij zich. Ze draagt vreemd genoeg een broek, maar voor de rest ziet ze er al een heel stuk normaler uit. Nog niet echt een dame, maar zeker wel een heel end op weg. Toen ik ze zag kussen was ik weer verbaast. kon dat gewoon? Ik was dan niet van de rangen en standen, maar dat leek me toch wat ongehoord. Maar goed, ik zei er maar niks over. Ik glimlach te toen ik haar naar me zag kijken en boog mijn hoofd een beetje. Vrouwen kregen van mij toch vanzelf al meer respect dan heren. Ik keek naar Cole toen hij me nu weer aansprak. "De leerlingen vleugel. Als het goed is een gewone kamer. Ik weet niet waar Livian zit, maar het kan zijn dat haar kamer maar twee hallen verder is." Dat was de dienstmeisjes gang. de gang ertussen was voor de huurlingen en slodaten. Daar zou ze vast niet zitten, al leek haar outfit dat wel te suggereren. Ik haalde even een hand door mijn haren. "Lopen jullie anders bijden mee. Dan kan ik jou je kamer laten zien en daarna kan livian jou waarschijnlijk haar kamer wel laten zien."

Bowties were never Cooler

[??]

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

[Wat is er? Ben ik iets vergeten?]

Bowties were never Cooler

[Neen. ik wacht tot Mordred er is hahah]

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

Mordred

Ik had geen idee wat hij bedoelde met zijn antwoord. Geweren? Hitler? Duitsers? Ik verborg het. Natuurlijk, er zat rond de 900 jaar verschil tussen onze levens. Ik wilde hem niet behandelen als een of andere dorpsgek, zoals meerderen waarschijnlijk zouden doen. Net als bij mij...
'Zou ik misschien even naar de koning kunnen, met jou achter me?' zei Vincent sluw.
Hij keek me aan. Ja, die twinkeling kon ik overal herkennen. Een twinkeling met mysterie, een plan, sluwheid. Ik mocht Vincent nu zelfs meer. Een kleine grijns verscheen op mijn gezicht.
'Goed' zei ik sluw terug.
Ik ging hem niet vragen naar zijn plan. Ik vertrouwde hem volledig. Ik kon hem niet doorzien, maar ik wist genoeg van hem. Ik zag genoeg van hem. Merlin kon wel wachten. Ik was echt benieuwd naar Vincent's plan.

I will keep watch.

( Sorry voor de late reactie, was naar mijn psychologen ^^ )

I will keep watch.

[Is niet erg Reactie komt]

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

Vincent

Wanneer ik een grijns op Mordred zijn gezicht zie word ik alleen maar meer zeker van wat ik ga doen.
"Goed," zegt hij met een sluwe stem terug en ik lik even langs mijn lippen. Vervolgens kijk ik Mordred aan. "Kom je dan?" zeg ik opnieuw sluw en wijs hem dat hij voor moet gaan, want ik weet de weg niet.
"Kun je mee doen in mijn plannetje? Ik hoop alleen wel dat het werkt," zeg ik zacht mompelend en ik kijk even omlaag. "Sta jij erachter als ik zeg dat ik een prins ben in mijn eigen tijd?" vraag ik dan en kijk hem vragend aan. Het zou nog wel eens een heel goed plannetje kunnen zijn om een goede kamer te krijgen. Ik mag wel een beetje van deze luxe gaan genieten toch? Eindelijk een beetje wat mijn hart zal begeren als het lukt. Ik krap even op mijn achterhoofd en kijk rond of iemand het gehoord heeft, maar volgens mij heeft niemand dat. Ik hoop echt dat het lukt.

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

Mordred

Ik grijnsde. Een klein lachje kwam op vanuit mijn keel. Echt een joch naar mijn hart.
'Natuurlijk. Maar wat als hij het je medetijdsgenoten vraagt?' zei ik met een glimlach.
Ik keek naar de jongen. Hij was echt oké, maar niet te vroeg juichen, Mordred.
'Een andere ridder had je gelijk beschuldigd en in de cel gegooid, Vincent. Om eerlijk te zijn vind ik ze schijnheilig. De ridders. Ze beweren iedereen te beschermen, maar ondertussen is een oorlog iets opwindends. Aan het eind komt spijt. De grauwe gezichten op de met bloed doordrenkte aarde zijn niet leuk om te zien, Vincent. Dat kan ik je vertellen. Nog iets wat ik je vertellen kan, is dat ik er zelf geen gedood heb. Nee, onnodig doden zit er voor mij niet in. Maar "onnodig" is maar een interpretatie' zei ik tegen Vincent.
Mijn ogen speurden even de gangen af. Geen mens te zien, geen magie behalve die van Vincent en van mij te voelen. Ik wendde me weer tot Vincent.
'Als ik je een raad mag geven, Vincent. Als je iets dwarszit, kan je het bij mij altijd kwijt. En bij Gawain, als hij overduidelijk dronken is. Voor de rest vertelt iedereen alles aan Arthur. Dat kleine verschil kan veel voor je betekenen'
Ik grijnsde even.
'Mijn hulp heb je. Sowieso'
Ik pauzeerde even en keek Vincent recht aan.
'Ik vertrouw je Vincent. Ik hoop dat dit gesprek onder ons blijft'

[ bericht aangepast op 5 april 2013 - 19:38 ]

I will keep watch.

[korte samenvatting?]

Remember to be ridiculous.

Livian Rose Porter

Ik vertrouwde op Cole dat hij zich gedeisd hield en begon het kasteel maar eens te verkennen. Al snel hoorde ik de stem van Vincent. Ik sloop erheen, maar stopte toen ik ook Mordred hoorde. Ik verschool me achter een pilaar en luisterde ze af. Vincent wou zich voordoen als prins en Mordred stemde in. Ik werd behoorlijk kwaad, maar besloot mezelf niet te laten zien. Ik keek of ik ergens een uitweg zag en zag toen een open raampje boven me. Zo stil als ik kon zette ik me af en klom de muur op. De stenen waren makkelijk te beklimmen en al snel stond ik op de binnenplaats. Ik sprintte naar binnen en holde de troonzaal weer in. Ik boog voor Arthur en fluisterde hem toen het hele verhaal in zijn oor. Zijn ogen werden groot en hij knikte toen. Ik glimlachte, boog weer en rende toen naar Cole om hem naar zijn kamer te volgen.

"Rebellion's are build on hope"

Vincent

"Natuurlijk. Maar wat als hij het je medetijdsgenoten vraagt?" Juist, daar had ik nog niet over nagedacht. Ik bijt nadenkend op mijn lip maar weet daar niets op te verzinnen. Misschien moest ik erbij zeggen dat hij dat niet mag vragen of zo? Als ik er net wat tegenin wil brengen begint Mordred te praten; "Een andere ridder had je gelijk beschuldigd en in de cel gegooid, Vincent. Om eerlijk te zijn vind ik ze schijnheilig. De ridders. Ze beweren iedereen te beschermen, maar ondertussen is een oorlog iets opwindends. Aan het eind komt spijt. De grauwe gezichten op de met bloed doordrenkte aarde zijn niet leuk om te zien, Vincent. Dat kan ik je vertellen. Nog iets wat ik je vertellen kan, is dat ik er zelf geen gedood heb. Nee, onnodig doden zit er voor mij niet in. Maar "onnodig" is maar een interpretatie," De helft van wat hij daarnet zei heb ik niet begrepen, wat probeert hij mij nou duidelijk te maken? Ik heb echt géén idee swat hij probeert te zeggen hoor.
"Als ik je een raad mag geven, Vincent. Als je iets dwarszit, kan je het bij mij altijd kwijt. En bij Gawain, als hij overduidelijk dronken is. Voor de rest vertelt iedereen alles aan Arthur. Dat kleine verschil kan veel voor je betekenen," zegt hij dan, en dat begreep ik. Alleen naar Mordred en Gawain, als die dronken is. Ik knik eventjes dat ik het begrepen heb. "Mijn hulp heb je. Sowieso," bij die woorden kwam er een glimlach op mijn gezicht. "Ik vertrouw je Vincent. Ik hoop dat dit gesprek onder ons blijft." Ik knik en kijk Mordred aan, zodat hij ziet dat dit echt onder ons zal blijven. Niets van dit zal naar buiten komen, niets.
"Het blijft tussen ons, Mordred. Kunnen we nu dan naar de koning toe gaan?" vraag ik zacht en kijk rond. Ik hoop zo erg dat niemand dit gehoord heeft, dat ik niet straks mensen moet gaan wantrouwen omdat ze iets mee gekregen hebben van dit gesprek. En als dat wel zo is, vertrouw ik niemand, maar dan ook NIEMAND meer hier naast Mordred. "Ik hoop dat hij erin trapt, ik wil namelijk en goede kamer en een goede behandeling," zeg ik kalmpjes en kijk Mordred aan, wachtend tot hij zal gaan lopen.

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.