• Mensen denken vaak dat het bovennatuurlijke een fabeltje is. Om kinderen bang te maken of juist om kinderen te vermaken. Maar wat nou als het blijkt dat deze fabeltjes echt bestaan?
    (Het speelt zich af in Canada. Schoolnaam: Toronto High School)










    Mensen , Minimaal 2 jongens (Max. 5 personen)
    Lorianna Andrea Ivanova~Candira
    ~
    ~
    ~
    ~



    Volle Vampiers Minimaal 2 Jongens (Max. 5 personen)
    - Roxanne Bella LeViolet~ MBAV4ever
    ~
    ~
    ~
    ~



    Fledglings, Minimaal 2 jongens (Max. 5 personen)
    ~
    ~
    ~
    ~
    ~







    Earth Priest, Dit zijn alleen mannen Leeftijd 20+ (Max. 5 personen)

    ~
    ~
    ~
    ~
    ~








    Earth Priestess, Dit zijn alleen vrouwen Leeftijd 20+ (Max. 5 personen)
    Lilith Keara Catilena~Silversnow
    ~
    ~
    ~
    ~







    Spellmaster, dit zijn alleen jongens Leeftijd 15-20 Max. 5 Personen)
    ~Elios Regan Saders~Merthur
    ~Danny Jake Davids~ MBAV4ever
    ~
    ~
    ~




    Spellcaster, dit zijn alleen meisjes Leeftijd 15-20 (Max. 5 personen)
    ~ Eve Camille Montrose~Ealdor
    ~
    ~
    ~
    ~



    Ziener, minimaal 2 jongens 15+ (Max. 5 personen)
    ~
    ~
    ~
    ~
    ~









    Shape Shifter, minimaal 2 jonens (Max 5 personen)
    Leah Josephine McPherson ~ amy66
    Deargia Misko~JeanneDArc
    Benjamin Joseph Finner ~ZiamStorason
    Emy Waters~Marijncraft
    ~



    Weerwolf, minimaal 2 jongens (Max. 5 personen)
    Catherine Juliette Bates`~RedCherry
    Angela ''Angel'' Edward Woodwings~Marijncraft
    ~
    ~
    ~





    Warlock, Dit zijn alleen Jongens, Leeftijd 15+(Max. 5 personen)
    ~Row Ciërra~crywithout
    ~
    ~
    ~
    ~


    Heks, Dit zijn alleen Meisjes, Leeftijd 15+(Max. 5 personen)
    ~Rebecca Fallen ~HannaProject
    Lorena Milderd Devonshire~Candira
    ~
    ~
    ~



    Zoals je ziet zijn er nog veel rollen open. Je bent dus altijd welkom op het rollentopic om een rol te maken. Voor de mesen die ereen hadden gereserveerd wil ik vragen om hun rol in te komen vullen (ik wil niet pushen hoor).
    Ik begin zo met een stukje

    Regels:
    -Minimaal 7 regels
    -als je een lange tijd weg bent meld dit dan in het praattopic
    -16+ mag
    -bestuur andermans personage niet
    -dode mag alleen als het is overlegt en goed gekeurd
    -Earth Priests,Earth Priestesses,Spellmasters en Spellcasters moeten er op letten dat ze verstandig gebruik maken van magie.
    -Als je een Fledgling hebt moet je duidleijk laten zien of hij/zij wel/niet mensenbloed wil drinken
    -Alleen ik (MBAV4ever) mag een nieuw topic open tenzij ik je daar toestemming voor hebt gegeven.`
    -Persoonlijke ruzies graag buiten dit topic
    -Naam verandering graag melden zodat dit aangepast kan worden.

    Veel Plezier


    Rollentopic: http://www.quizlet.nl/forum/topic.php?tid=149985&page=5
    Praattopic: http://www.quizlet.nl/forum/topic.php?tid=150128&page=last&message=175
    Klassen high school:
    Freshman: 14-15 jaar
    Sophomore:15-16 jaar
    Junior:16-17 jaar
    Senior:17-18 jaar

    Voor de high school heb je junior high, maar ik weet niet vanaf welke leeftijd dat begint.

    [ bericht aangepast op 4 juni 2013 - 16:11 ]


    I don't have time to worry if it's right or wrong, you can't hope for a horror story with a happy ending!

    Danny Jake Davids~Spellmaster
    "Nee Danny, die smoesjes gaan niet helpen... Probeer het nou eens één dagje, je hebt het echt wel nodig al denk je van niet," zegt hij.
    "Echt," zegt hij waarna hij mijn pols beet pakt en me mee trekt.
    "En niet tegenstribbelen," zegt hij lachend. Oke, ik vind het best aardig van hem dathij dit doet,maar me meetrekken hoeft dan ook weer niet.
    ''Jezus, Regan laat me los. Ik ben geen vijf meer. Je lijkt me moeder wel......Nou ja, voor de scheiding dan.'' Zeg ik waarneer ik me uit zijn grip los maak.
    ''Bedankt dat je dit doet, je bent echt een goede vriend. Maar als het scheikunde lokaal straks ontploft is het niet mijn schuld. Dat je dat maar alvast weet.''
    Ja, misschien word scheikunde niet echt mijn beste vak, omdat ik het dan door elkaar haal met elixers. Maar dat is niet mijn probleem, ik kan er niks aan doen dat ik zo geboren ben.


    Ik heb de laatste tijd best korte stukjes. Waar is mijn creatifitiet (Hoe spel je dat word eigenlijk) gebleven :( )


    I don't have time to worry if it's right or wrong, you can't hope for a horror story with a happy ending!

    Sorry voor het niet/ late reageren. Een beetje druk de laatste tijd c;

    Row Ciërra - Warlock

    Row's kaken waren op elkaar geklemd toen hij zijn tas over zijn schouder slingerde. Langzaam duwde hij zijn grijze capuchon naar achter, waarna het zachte lente licht op zijn donkere haar scheen. Row’s lippen vertrokken in een dunne streep terwijl hij in gedachten op het gebouw afstapt. Zijn vingertoppen pulkte aan het rijtje armbandjes dat strak om zijn pols geknoopt was. De aandacht van de jongenman was dan ook elders toen een scherpe steek voelbaar was ter hoogte van zijn slapen. Zijn hand schoot naar zijn voorhoofd afvragen wat dit te betekenen had, maar al snel voelde hij hoe zijn ogen onbewust op twee jongens, niet ver van hij verwijderd, bleven rusten. Zijn grijze irissen vlakkere dof.
    Row’s droge keel duiden op het feit dat het lang geleden was dat hij had gesproken en hij schrok licht toen hij zijn eigen stem zich rauw hoorde schrapen. Wie waren die twee? Waarom hadden ze zijn aandacht getrokken? Betekende die steek iets of was het puur toeval? Row voelde hoe hij bleef staren en rukte zijn blik gauw van ze af. Zijn lippen krulde en hij glimlachte bitter nu hij eindelijk even niet aan het gruwel taferelen van een maand geleden hoefde te denken. Zijn pleegtehuis had gelijk gekregen. Misschien was het inderdaad beter zich weer onder de mensen te begeven. Row’s voorheen dode ogen waren wonderbaarlijk wat opgeklaard, maar of de twee een mogelijk gevaar voor hem zouden vormen kwam niet in zijn gedachten op. Er was iets met hen. Iets bijzonders? De jongeman kon zijn vinger er niet op leggen. Voorzicht versnelde hij zijn pas.

    Leah Josephine McPherson

    ''Ja tuurlijk, ik heb zo ook Bio je kan wel met mij mee lopen,' geeft het meisje, Roxanne dus, als antwoord. Ze wilt bijna weglopen als ze stopt.
    ''Voordat we naar de les gaan heb je misschien iets nodig? Rooster of kluisjenummer bijvoorbeeld?' vraagt ze. Ik knik. 'Rooster heb ik al gekregen via e-mail, mijn kluisje nog niet,' antwoord ik. 'De sleutel moet je toch bij de balie of zo halen?' vraag ik haar terwijl ik alvast naar de ingang van de school begin te wandelen.

    {sorry voor late reactie}


    It just takes one negative comment to kill a dream

    Roxanne Bella LeViolet ~ Volle Vampier
    'Rooster heb ik al gekregen via e-mail, mijn kluisje nog niet. 'De sleutel moet je toch bij de balie of zo halen?' vraagt ze me terwijl ze alvast naar de ingang van de school loopt.
    ''Ja, gewoon bij de receptie, naam zeggen en al dat soort dingen.'' Nog steeds denk ik na over haar geur. Hoe komt het dat er zo'n draaitje aanzit. Nou ja, het zijn mijn zaken niet.
    ''Hoelang woon jen eigenlijk al in deze stad. Ik heb je hier nog nooit gezien.''
    Eigenlijk best wel logisch dat ik haar hier nog nooit heb gezien. Toronto is niet zo klein.

    crywithout schreef op 2 mei 2013 - 11:05:

    Sorry voor het niet/ late reageren. Een beetje druk de laatste tijd c;

    Row Ciërra - Warlock

    Row's kaken waren op elkaar geklemd toen hij zijn tas over zijn schouder slingerde. Langzaam duwde hij zijn grijze capuchon naar achter, waarna het zachte lente licht op zijn donkere haar scheen. Row’s lippen vertrokken in een dunne streep terwijl hij in gedachten op het gebouw afstapt. Zijn vingertoppen pulkte aan het rijtje armbandjes dat strak om zijn pols geknoopt was. De aandacht van de jongenman was dan ook elders toen een scherpe steek voelbaar was ter hoogte van zijn slapen. Zijn hand schoot naar zijn voorhoofd afvragen wat dit te betekenen had, maar al snel voelde hij hoe zijn ogen onbewust op twee jongens, niet ver van hij verwijderd, bleven rusten. Zijn grijze irissen vlakkere dof.
    Row’s droge keel duiden op het feit dat het lang geleden was dat hij had gesproken en hij schrok licht toen hij zijn eigen stem zich rauw hoorde schrapen. Wie waren die twee? Waarom hadden ze zijn aandacht getrokken? Betekende die steek iets of was het puur toeval? Row voelde hoe hij bleef staren en rukte zijn blik gauw van ze af. Zijn lippen krulde en hij glimlachte bitter nu hij eindelijk even niet aan het gruwel taferelen van een maand geleden hoefde te denken. Zijn pleegtehuis had gelijk gekregen. Misschien was het inderdaad beter zich weer onder de mensen te begeven. Row’s voorheen dode ogen waren wonderbaarlijk wat opgeklaard, maar of de twee een mogelijk gevaar voor hem zouden vormen kwam niet in zijn gedachten op. Er was iets met hen. Iets bijzonders? De jongeman kon zijn vinger er niet op leggen. Voorzicht versnelde hij zijn pas.


    Danny Jake Davids ~ Spellmaster
    We lopen veder naar het gebouw toe. Ik wil niet,maar het moet wel.
    Opeens voel ik weer die energie stroom door me heen gaan. Fijn,nog een bovennatuurlijk wezen. Net wat ik nodig had.
    Ik probeer het te negeren, maar ik begin toch nieuwsgierig te worden. Stomme nieuwsgierigheid.
    Ik stop met lopen en kijk het schoolplein rond. Mijn blik valt op een jongen met donker haar. Zou hij het misschien zijn?
    En zo ja, wat zal hij dan zijn? Ik hoop iets goeds. Dit is nu al niet mijn favoriete dag en ik heb geen zin om er problemen bij te krijgen.
    ''Regan, ik denk dat wij niet de enige zijn met iets ''speciaals''.Zeg ik tegen Regan. Hopelijk snapt hij wat ik bedoel.
    Naar die jongen toe lopen en vragen wat hij is kan riskant zijn. Stel dat ik het mis had en hij ''normaal'' is. Ja, dat sta ik knap voor gek.
    ''Ik weet niet wat hij wel is,. maar ik denk dat die jongen daar ook niet normaal is.'' Fluister ik.

    [ bericht aangepast op 2 mei 2013 - 16:19 ]


    I don't have time to worry if it's right or wrong, you can't hope for a horror story with a happy ending!

    Leah Josephine McPherson

    'Ja, gewoon bij de receptie, naam zeggen en al dat soort dingen,' zegt ze waarna ze diep in verdachten verzinkt.
    Ik loop weer verder. 'Hoe lang woon je eigenlijk al in deze stad? Ik heb je hier nog nooit gezien,' zegt ze. 'Ongeveer vijf jaar. Maar na een tijdje was mijn moeder het huis bui en wou ze weer verhuizen. Ik wou niet en ben weggelopen. Nu woon ik alleen met mijn zus in een appartement,' geef ik als antwoord. Met 'mijn zus' bedoel ik eigenlijk mezelf met mijn eigen uiterlijk, als ik gewoon mijn eigen vorm heb. Straks ben ik gewoon in mijn appartement als mezelf en ziet iemand me! Dan weten ze dat het Jessica's zus is. Zelf woon ik wel al een tijdje in Toronto, maar dan aan de andere kant van de stad. En daar kent iedereen mijn reputatie wel al een beetje.


    It just takes one negative comment to kill a dream

    Roxanne Bella LeViolet~ Volle Vampier
    ''Ongeveer vijf jaar. Maar na een tijdje was mijn moeder het huis bui en wou ze weer verhuizen. Ik wou niet en ben weggelopen. Nu woon ik alleen met mijn zus in een appartement,'' Zegt ze. Ben ik blijkbaar niet de enige die is weggelopen van huis. Alleen deed ik het zodat ik mijn ouders geen pijn zou toen.
    ''O, oke. Ik vroeg het me gewoon af. Maar doe je je moeder daar dan geen verdriet mee?'' Ik wist welk gevoel je daarvan kreeg, maar dat gevoel heb ik al jaren lang weg gedrukt. Nu is het nog een vage herinnering.

    Sorry dat ik kleine stukjes schrijf kan er niks aan doen


    I don't have time to worry if it's right or wrong, you can't hope for a horror story with a happy ending!

    Leah Josephine McPherson

    'O, oke. Ik vroeg het me gewoon af. Maar doe je je moeder daar dan geen verdriet mee?' vraagt ze me. Ai, wat moet ik hier nou weer op gaan antwoorden? 'Uhm, niet echt. Het is net of ze nooit om me heeft gegeven. En ze komt ook nooit langs, dus zo erg vindt ze het dus niet,' zeg ik.
    We zijn de school binnengelopen en ik ga naar de receptie waar ik alle vragen van de vrouw beantwoord en de sleutel krijg. 'Nummer 111, waar is dat?' vraag ik als ik kijk welk nummer ik heb.


    It just takes one negative comment to kill a dream

    Roxanne Bella LeViolet~Volle Vampier
    'Uhm, niet echt. Het is net of ze nooit om me heeft gegeven. En ze komt ook nooit langs, dus zo erg vindt ze het dus niet,' zeg ik. Het einge wat ik doe is knikken.Ik weet niet of ik dit moet geloven, maar het zijn mijn zaken niet.
    Ondertussen zijn we de school al binnen gekomen en heeft Jessica haar kluisjesnummer gekregen.
    'Nummer 111, waar is dat?' vraagt ze me.
    ''Uhm...Volgens mij als je hier de gang rechtdoor gaat en dan bij de wc''s rechts afslaat. Ik weet het niet zeker, ik heb zelf namelijk 356. Maar ik kan wel meelopen.'' Ik kom zelf nooit bij de 100 kluisjes dus zeker wist ik het niet. Ik weet wel dat het daar ergens in de buurt moest zijn.


    I don't have time to worry if it's right or wrong, you can't hope for a horror story with a happy ending!

    Leah Josephine McPherson

    'Uhm... Volgens mij als je hier de gang rechtdoor gaat en dan bij de wc's rechts afslaat. Ik weet het niet zeker. Ik heb zelf namelijk 356. Maar ik kan wel meelopen,' zegt Roxanne. Ik knik. 'Bedankt,' zeg ik. Ik volg haar instructies op en zoek kluisje 111. Zouden er veel leerlingen op deze school zitten? Ik weet even niks tegen Roxanne te zeggen, dat heb ik meestal als ik iemand nog niet zo lang ken en niet het leven van diegene wil verpesten. Ik ga die van Roxanne niet verpesten, aan haar kan ik nog veel hebben op deze school. En misschien kan ze wel een echte vriendin zijn.


    It just takes one negative comment to kill a dream

    Roxanne Bella LeViolet
    'Bedankt,' zegt ze.
    De weg naar het kluisje is akelig stil. Vroegere ik zou meteen in het rond gaan springen of een rare opmerking maken,maar die tijd is voor bij.
    ''Je bent niet echt een prater,he'' Zeg ik inplaats daarvan met een glimlach.
    Ik moest toch iets zeggen om de stilte te verbreken. Beter dit dan niks.


    I don't have time to worry if it's right or wrong, you can't hope for a horror story with a happy ending!

    (Vanavond komt Regan ;) zit nu niet op laptop namelijk)


    Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

    [oke, 's avonds (11 u. ofzo) ben ik ook altijs online maar dan ben ik op mobiel of vergeet iik mezelf uite loggen (Wat ik altijd vergeet)]


    I don't have time to worry if it's right or wrong, you can't hope for a horror story with a happy ending!

    Elios Regan Saders "Regan" || Spellmaster

    Ik rol met mijn ogen wanneer Danny een beetje kort reageert en zo. Ik loop gewoon door en frons even wanneer ik hem kwijt ben. Waar is hij nou weer zo snel heen gegaan? Ik draai me om en loop een stukje terug om daar Danny uiteindelijk stilstaand aan te treffen, hij kijkt rond en zijn blik blijft hangen bij een donkerharige jongen. Ik kijk met een vragende blik naar Danny. Nu verwacht ik ook wel dat hij iets te zeggen heeft. Want je staat niet zomaar stil.
    ''Regan, ik denk dat wij niet de enige zijn met iets ''speciaals''," zegt hij tegen me en ik frons even. Nu hij het zegt, ik voel een soort van kracht door mijn lichaam stromen, anders dan bij Danny. Ik knik lichtjes en kijk nu ook naar de jongen met de donkere haren. Ik bijt even op mijn lip en denk na.
    ''Ik weet niet wat hij wel is, maar ik denk dat die jongen daar ook niet normaal is." fluistert hij zacht en ik kijk nadenkend. Erop af gaan en vragen is ook stom om te doen, dus we moeten iets doen om erachter te komen. Misschien is hij wel een ander wezen dan wij, wat ik ook wel denk. Misschien is hij wel een vijand?
    "Kom, ik vind het maar een creep," zeg ik en ik pak Danny zijn arm weer vast, maar vrijwel meteen laat ik hem los. Hij heeft net al aangegeven dat hij het niet wil. "We moeten iets verzinnen om erachter te komen," mompel ik en ik draai me al om. "Kom je?" vraag ik en kijk over mijn schouder naar Danny. Nog even kort gaat mijn blik naar de donkerharige jongen en dan loop ik het gebouw binnen.

    [ bericht aangepast op 3 mei 2013 - 15:06 ]


    Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

    Danny Jake Davids~Spellmaster
    "Kom, ik vind het maar een creep," Zegt Regan waarna hij mijn arm weer vast pakt,maar meteen laat hij hem weer los.
    ''Hoe vaak moet ik nog zeggen dat je iemand niet moet beoordelen? Als je dat vind hou het dan voor jezelf.''Zeg ik.
    "We moeten iets verzinnen om erachter te komen," mompelt hij. Makkelijker gezegt dan gedaan. Hoe kun je daar nou achter komen zonder dat je raar word gevonden. Goed, er zijn misschien mensen die mij al gek vinden, maar dat zijn vrienden.
    Regan draait zich om.
    "Kom je?" vraagt hij. Even zie ik dat hij ergens anders naar kijkt, maar dan loopt hij alweer het schoolgebouw in.
    Nu kan ik dus niet meer terug keren. Snel probeer ik Regan in te halen.
    ''Kon je weer niet wachten.'' Zeg ik lachend. Dan bedenk ik me weer dat ik mijn rooster en kluisje nog niet heb.
    ''Dan denk ik dat je dat toch eens zou moeten doen want ik moet nog langs de receptie.'' Nog voordat ik weg ga draai ik me weer om.
    ''Noem me dom, als je dat wilt, maar waar is de receptie precies.'' Zeg ik met een idiote lach op mijn gezicht.


    I don't have time to worry if it's right or wrong, you can't hope for a horror story with a happy ending!

    Elios Regan Saders || Spellmaster

    Ik loop rustig door en al snel loopt Danny naast me.
    ''Kon je weer niet wachten.'' zegt hij en ik rol even met mijn ogen. Ik wacht niet graag. Vroeger niet, en nu ook niet. Dat zou Danny wel moeten weten. Ik leg mijn hand beschermend op de lederen tas neer als we langs een groepje lopen. Vaak krijg ik wel opmerkingen naar mijn hoofd geslingerd. Eén keer hadden ze dus mijn tas van mijn schouder af gerukt en ermee weg gerend. Wat moest ik toen moeite doen om ze niet neer te halen met één simpele spreuk, zeg.
    ''Dan denk ik dat je dat toch eens zou moeten doen want ik moet nog langs de receptie.'' ik zucht even en stop met lopen, ik kijk Danny aan. ''Noem me dom, als je dat wilt, maar waar is de receptie precies.'' Dit keer moet ik lachen. Natuurlijk, ik ben ook wel dom bezig. Danny is nieuw hier, en ik laat hem niet eens zien waar alles is. Ik facepalm mezelf en pak Danny zijn jas vast, vervolgens trek ik hem droogjes achter me aan.
    "Lokaal, lokaal, wc, lokaal," zeg ik ondertussen aanwijzend waar alles is. Het duurt niet lang of we komen bij de receptie aan. Ik klop op de deur, wanneer er een vrouwelijke stem roept dat we naar binnen mogen duw ik de deur open. "Hier is het dus," mompel ik en ik geef Danny een duw naar binnen. Onschuldig kijk ik hem aan.


    Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.