• "What has been proposed is that in lieu of eliminating the entire Capitol population, we have a final, symbolic Hunger Games, using the children directly related to those who held the most power." ~ Coin.
    Suzanne Collins, Mockingjay.


    24 children from the Capitol.
    Children and grandchildren of famous Capitol people.
    Each with their own look at the Games.
    Each with their own story.
    But all with the same future.
    Besides the winner.

    And may the odds be ever in your favor.




    Rolverdeling


    Meisjes:
    - Tigerlily Templesmith || Celebration
    - Armilla Rose Trinket || xImaginary
    - Aaliyah Snow || Rippertjiep
    - Jonylinne Hardwels || GwenxVeer
    - Millicent Gardner || Unimaginable
    - Capri Overwhill || MinnieMouseX
    - May Avalon Vestra || After
    - Tania Sunder || BeMe





    De arena: Het water is zoet en diep. De nachten zijn koud en de dagen heel warm. Het bos is oud en krukdroog, met maar een paar bomen die goed zijn om in te kunnen klimmen. De rest van de arena, behalve de beek, is ook droog. Er zijn geen fruitbomen/struiken te vinden. Voor de duidelijkheid: De link met de geïmproviseerde afbeelding van de arena heeft niet de goede verhoudingen. In werkelijkheid is het water zo'n 15 meter breed, en is het bos ongeveer een kilometer breed. De afmetingen kloppen dus niet!!



    Regels / afspraken / opmerkingen:
    ~ Alleen ik open nieuwe topics.
    ~ Probeer regelmatig te posten, gaat dat even niet lukken, meld het dan. Anders het liefst 1 post in de 3 dagen.
    ~ Post stukjes van minstens 5 zinnen lang.
    ~ Naamsveranderingen doorgeven.
    ~ Bestuur de personages van anderen niet.
    ~ Zet boven je post de naam van de tribuut én de plaats waar hij/zij zich op dat moment bevindt.
    ~ Kletsen, afspraken en discussies voeren kan in het praattopic.
    ~ En natuurlijk de huisregels van Quizlet(:


    Het wordt weer dag, alweer bloedheet.


    Het hele systeem zit even in de knoei nu in de vakantie, dus ik ben van plan pas weer lootjes te trekken na de vakantie.


    Rollentopic.
    Klets- en Discussietopic.



    Enjoy the Games,

    Holes.

    [ bericht aangepast op 15 juli 2013 - 22:03 ]


    :)

    Aaliyah Snow || bos

    Ik kijk al mijn hele leven naar de spelen, maar ik had dit nooit verwacht... ik had nooit verwacht dat ik hier op een dag zelf zou gaan staan. Ik kan het vermaak in de districten tot hier horen. Zullen zij even blij zijn dat wij hier staan. Dat we ons zogezegde "verdiende loon" gekregen hebben.
    Ik kijk naar de hoorn. Er liggen zo veel aanlokkelijke dingen aan. Ik weet dat ik niet de snelste ben, en dat ik, als ik te lang in het bloedbad blijf, het niet kan overleven, maar één of 2 dingen grijpen. Dat moet nu toch wel lukken.
    5... 4... 3... 2... 1... ik hoor de gong, en ren er als een gek vandoor. Ik moet en zal iets pakken. Een slaapzak! Ja! Ik gris hem van de grond, tezamen met een brood.
    Ik weet dat de enige optie om aan het bos te raken zwemmen is, dus waag ik het erop, en duik het water in, maar vooraleer ik dat doe, steek ik mijn brood in mijn slaapzak, en leg er een strakke knoop in. Die frutsel ik er straks wel weer uit.
    Aangezien we in het Capitool een heleboel zwembaden hadden, en we thuis zo'n reusachtig groot meer hadden waar ik kon in leren zwemmen, kan ik er nu wel iets van, al zullen mijn zwemkunsten nooit zo goed zijn als die van de inwoners van District 4.
    Als ik aan de rand van het bos sta, is mijn slaapzak doorweekt, maar ik voel dat de binnenkant gelukkig niet vol met water zit. Het kan dus best zijn dat het brood nog eetbaar is.


    Even as we grieved, we grew; even as we hurt, we hoped; even as we tired, we tried

    Yriath Allion

    De jongen heeft me gezien. Ik probeer zo stil mogelijk te blijven liggen, maar pak mijn mes wel stevig beet. Ik kijk hem recht in de ogen, en merk dat ik moeite heb om niet heel hard om hulp te schreeuwen. Opeens voel ik een mes tegen mijn nek aan. Ik voel mezelf helemaal verstijven. Ik ga dood. Ik ga zó dood. Het enige wat me nu kan redden is de jongen. Ik kijk zijn kant op. 'Help.' Fluister ik, en mijn mes valt uit mijn hand. Ik maak me klaar om dood te gaan. Niks heeft meer zin. Ik ga dood. Sorry pa, dat ik niet kon zijn wie je wilde. Denk ik. Mijn vader, die nu in de hemel of hel is, die ik altijd zo heb gehaat. De enige reden om te leven was mijn oudere broer Flinnith. Flinnith was mijn allerbeste vriend. Toen ik moest zag ik zijn gezicht vertrekken, en proberen de tranen tegen te houden. Ja, hij zal blijven leven, en zich aansluiten bij de rest. Dat is wat me nu nog in staat houd om te ademen. Ik zie dat het meisje dat het mes op mijn nek heeft gelegd twijfelt. 'Luister, vermoord me nu of vermoord me later. Iedereen weet dat ik doodga. Ik ben twaalf.' Zeg ik, naar de waarheid.


    Spoiler alert: you will save yourself

    Kai Evan Fareless

    De kleine jongen staarde me ook aan ,ik kon angst in zijn ogen zien. Maar ik zag iets ,wat dat jongentje niet zag. Het meisje die daarnet niet veel verder van me stond ,zat nu achter hem en drukte een mes tegen de keel van dat jongentje aan. Ik schatte hem 12 jaar ofzo ,en ik kon het niet laten ,om op te springen ,het meisje had nu vast niet door dat ik en nog ben. Zo'n kleine jongen het leven willen afnemen is ziek gewoon. Ik ren naar ze toe. Niet wetend wat ze zeggen ,of wat ze gaat doen. Ze let het mes op de grond vallen en ,daarna zakte ze op de grond. Perfect voor mij om haar nu aan te vallen. Ik neem een scherpe bocht en loop recht op haar af,spring op haar en neem haar polsen vast ,zodat ze het mes niet kan nemen. Mijn gezicht was emotieloos ,maar in mijn ogen zag je woede en angst.

    [ bericht aangepast op 12 juni 2013 - 16:26 ]


    I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

    Ik kijk om me heen. De hoorn ga ik nooit halen. Dan maar de andere kant op. Of zal ik toch maar een poging wagen?
    Ik heb al vaak genoeg de hongerspelen gezien om te weten dat de eerste dag bij de hoorn de meeste sterven.
    Nou ja. Lang zal ik het toch niet overleven. Ik zie verderop een jongen van mijn leeftijd staan. Maar zelfs hij is groter dan ik ben.
    Ik laat een traan lopen en net als ik besloten heb om naar de Hoorn te gaan, gaat de gong. Ik begin te rennen en vloek.
    Als het stenen waren geweest in plaats van zand was ik al lang bij de hoorn geweest.

    Verbaasd kijk ik om me heen. Ik weet zeker dat ik toe net nog stond!
    Dan zie ik de oorzaak. een grote jongen, die volgens mij al bijna man genoemd mag worden, staat over me heen gebogen en hij lacht.
    Ik kijkt angstig naar hem op terwijl hij mijn pols pakt. Zachtjes vervloek ik mezelf. Ik had kunnen vluchten als ik vlug was geweest.
    De jongen lacht nog steeds terwijl hij mijn arm omdraait. Tranen springen in mijn ogen. De jongen draait nog verder en ik hoor een knak.
    Op dat moment laat ik mijn lichaam verslappen. De jongen raakt uit zijn evenwicht en ik raak los. Ik zie een mes op ons afkomen en laat me op de grond vallen. De jongen is geraakt aan zijn arm. Ik glimlach flauwtjes en ren weg.

    Hijgend ren ik de 2de duin op. Dan loop ik langzaam naar beneden. Water. Ik begin te lachen.
    zeker 15 meter water. Vast niet iedereen zal kunnen zwemmen. Opgetogen spring ik erin en duik zo diep mogelijk. Super. Het is nog diep ook..
    Ik zwem weer naar boven. Mijn arm doet zeer. En bewegen lukt niet heel erg. Maar met benen en een arm, kom ik erg ver. Als ik wil. En ik wil het.
    Langzaam zwem ik naar de andere kant. Daar is zover ik kan zien alleen maar bos. Super.
    Misschien kan ik dit nog winnen ook. Ik loop het bos verder in. Dan hoor gekraak in een van de bomen. Dan zie ik haar.
    Een meisje. Een stuk ouder dan ik ben. Met lila en aqua haar. Even flitst er een beeld door mijn hoofd van 4 maanden geleden.
    Mijn verjaardag. Mijn lieve nichtje van 6 was er. En zij had net haar haren laten verven. In dezelfde kleuren. Ik slik en kijk weer omhoog.
    Ze heeft me gezien. Ik zie een een boog. En pijlen. Ik kan maar beter vriendschap sluiten. Anders overleef ik dit nooit.

    (Millicent had het mes al neergelegd D: maar ik zal zo even reageren.)


    We've lived in the shadows for far too long.

    Chain Avain Trinket

    Ik ren met mijn eigen snelle pas achter Armilla. Het zand aan onze voeten maakt het me niet veel makkelijker, maar ik moet het er maar mee doen. We weten allemaal dat Armilla sneller kan rennen dan ik, maar daar maak ik me niet veel zorgen om want ze wacht wel op me. Bovendien moet ik straks ook op haar wachten, want ik heb een hogere conditie en ze moet toch ergens een grens hebben.
    Nadat we even hebben gerend, zie ik in de verte water. Tja, het is beter dan alleen maar zand. Bovendien kunnen ik en Armilla wel boven water blijven, wat waarschijnlijk niet iedereen hier kan. 'Ik ga zwemmen.' Zeg ik tegen Armilla en ik leg mijn zwaard en rugzak bij de kant. Daarna spring ik het water in en pak ik de spullen weer op. Ik houd mijn rugzak boven mijn hoofd, omdat ik niet wil dat hij nat wordt. Ik kijk om naar Armilla om te kijken of ze al in het water is. Bovendien wil ik haar niet verliezen, en zeker niet de eerste dag al.


    imperfection is beauty

    Armilla Rose Trinket
    `ik ga zwemmen` zegt Chain tegen mij. ik kijk hem verschrikt aan. hij weet toch wel dat we dat nooit goed kunnen zwemmen, en schattend is dit ongeveer 15 meter, dat is veel te veel. ´je weet dat dit heel wat meer zwemmen is dan in een zwembad` zeg ik voorzichtig. ookal weet ik dat ik hem toch niet kan ompraten. daarom laat ik me ook langzaam in het water zakken. en pak mijn brood, mes, en bestekzet. ik ga nog langzamer dan Chain richting de overkant. ik heb nog maar 5 meter gezwommen als ik al moe wordt. ik had toch nog iets langzamer moeten rennen zonet.


    I'm dying, praying, bleeding and screaming. Am I too lost to be saved? ~ Evanescence - tourniquet

    Milliecent Gardner || Duinen
    Vanuit het niets kwam de jongen, die daarvoor verderop had gezeten vanaf de zijkant en duwde me tegen de grond. Hij was sterk. Zelfs met één hand zou hij me nog tegen de grond gehouden kunnen hebben. Ik slikte en probeerde weg te kijken. Niet dat het lukte, ik was te bang. Alsof hij uit zou halen zodra ik eg zou kijken. Alsof alles dan afgelopen zou zijn. Ik had de jongen niets kunnen doen, maar de jongen die nu boven op me zat leek te meedogenloos om ook maar na te denken over mijn vrijlating. "Kom op, jij weet niet ze goed als ik dat dit niet kan. Dit zijn wij niet, toch? Is moorden hoe laag wij gezonken zijn?" Fluisterde ik tegen mezelf en probeerde los te komen. "Laat los alsjeblieft. Ik heb je niks gedaan godverdomme." Ik was verwend en gewend dat iedereen altijd helemaal gek van mij was. En dan nu dit. Het was niet alsof ze zouden denken 'oh wat een schat van een meid, laat ik haar niet vermoorden.' Iedereen wilde hier levend uit komen dat snapte ik ook nog wel. Ik keek bang naar de jongen die ik zo net aangevallen had. "Ik heb je niet vermoord, ik kon het geeneens. Ik kan mensen niet vermoorden." Mompelde ik zodra ik me herinnerde wat het kleine jongetje tegen me gezegd had.


    We've lived in the shadows for far too long.

    Chain Avain Trinket

    Armilla brabbelt iets onverstaanbaars, maar ik denk dat het over het zwemmen gaat. IK weet dat we beide niet goed kunnen zwemmen, maar goed genoeg om ons hoofd boven water te houden. Bovendien ga ik niet sukkelig bij het zand blijven, want daar kun je niks, en zit je teveel in het zicht van een vijand. Niets kan me van mijn doel afhouden, en dat is op dit moment de overkant.
    Als ik al ongeveel 2/3e deel gezwommen heb voel ik toch hoe vermoeid ik ben. Als i kdeze afstand zou moeten zwemmen zou het me denk ik wel lukken, maar nu ik ook nog een rugzak omhoog moet houden is het toch lastig. Ik kan alleen niet opgeven en zwem met grote slagen door, hoe vermoeiend het ook is.
    Eindelijk ben ik bij de overkant gekomen en leg ik mijn rugzak en zwaard op de kant. Terwijl ik uitrust zoek ik met mijn ogen Armilla. Ze heeft het niet erg makkelijk. Als ik wat op adem gekomen ben besluit ik haar te helpen, want ze ziet er uitgeput uit. Ik zet me af van de kant richting Armilla. 'AUW!!!' Schreeuw ik. Ik voel een steek aan de onderkant van mijn voet. Ik probeer het te negeren en zwem -met moeite- naar Armilla. Ik neem Het brood en de bestekset van haar aan en zwem naar de overkant. Nou ja.. het is eerder spartelen of zoiets.

    (Ik had steeds de neiging om Carmilla in plaats van Armilla te schrijven :P)


    imperfection is beauty

    (ik zelf ook, het voelt echt vaag om bestekzet te typen)

    Armilla Rose Trinket
    ik zie dat Chain alweer aan de overkant is. ik snap echt niet hoe hij dat doet. blijkbaar legt hij iets scherps neer, want als hij opstaat begint hij te gillen van pijn. ik kijk hem bang aan, maar dan zie ik dat hij het water weer in duikt en naar mij toe komt. hij neemt mijn brood en bestekzet over zodat ik het makkelijker heb. ik kijk hem dankbaar aan. `dank je´ zeg ik en dan is hij alweer weg, terug naar de kant. ik begin ook te zwemmen, en als ik er bijna kom neem ik nog een eindsprintje, maar ik vergeet dat ik ook nog een mes in mijn hand had. ik steek ermee in mijn arm, niet die waarmee ik hem vast had, maar de andere. ik kom nu nog met een arm naar voren, maar kom toch op de kant. langzaam probeer ik erop te klimmen en probeer niet te letten op het bloed die uit wond komt.


    I'm dying, praying, bleeding and screaming. Am I too lost to be saved? ~ Evanescence - tourniquet

    VintageStyle schreef:
    (ik zelf ook, het voelt echt vaag om bestekzet te typen)

    Armilla Rose Trinket
    ik zie dat Chain alweer aan de overkant is. ik snap echt niet hoe hij dat doet. blijkbaar legt hij iets scherps neer, want als hij opstaat begint hij te gillen van pijn. ik kijk hem bang aan, maar dan zie ik dat hij het water weer in duikt en naar mij toe komt. hij neemt mijn brood en bestekzet over zodat ik het makkelijker heb. ik kijk hem dankbaar aan. `dank je´ zeg ik en dan is hij alweer weg, terug naar de kant. ik begin ook te zwemmen, en als ik er bijna kom neem ik nog een eindsprintje, maar ik vergeet dat ik ook nog een mes in mijn hand had. ik steek ermee in mijn arm, niet die waarmee ik hem vast had, maar de andere. ik kom nu nog met een arm naar voren, maar kom toch op de kant. langzaam probeer ik erop te klimmen en probeer niet te letten op het bloed die uit wond komt.


    (Je schrijft steeds bestekset met een Z(dat rijmt :P) Maar het is bestekset)

    Chain Avain Trinket
    UItgeput kom ik bij de kant aan. Ik heb nu even geen kracht om mijn wond te verzorgen, of er uberhaupt naar te kijken. Ik ben doodop, en ik denk Armilla ook. Ik kijk even met mijn hoofd omhoog en zie dat Armilla gelukkig ook bij de kant is. Als ze uit het water klimt zie ik dat ze een snee in haar arm heeft. Langzaam probeer ik omhoog te kome nen te gaan zitten. Dan bekijk ik ook mijn voet. Het ziet er niet est uit. 'Kom naast me zitten. Zeg i ktegen Armilla en ik wijs naar de plek naast mij. '... Dan kan ik je wond even bekijken' Zeg ik behulpzaam.


    imperfection is beauty

    Yriath Allion

    Ik snap niet goed wat er gebeurt. Ik hoor het meisje zeggen: 'Kom op, jij weet niet ze goed als ik dat dit niet kan. Dit zijn wij niet, toch? Is moorden hoe laag wij gezonken zijn?' en daarna: 'Laat los alsjeblieft. Ik heb je niks gedaan godverdomme.' Maar zij heeft mij toch vast? 'Ik heb je niet vermoord, ik kon het geeneens. Ik kan mensen niet vermoorden.' Zegt ze tegen mij. Wauw, ik had ook nog niet door dat ik niet dood was. 'In dat geval, kan je misschien ook van me afgaan, je bent namelijk een beetje zwaar.' Zeg ik, en ik wenste dat ik dat niet gedaan had. Nu wil dat mens me sowieso vermoorden. Een van mijn messen prikt in mijn rug. Het meisje is er zo bovenop gaan zitten dat hij zich recht in mijn vlees heeft geboord. 'Ik heb namelijk het idee dat als je zo nog even blijft zitten, ik vanzelf dood ga. Dus maak een keuze.' Zeg ik.


    Spoiler alert: you will save yourself

    Dallam schreef:

    (Je schrijft steeds bestekset met een Z(dat rijmt :P) Maar het is bestekset)

    Chain Avain Trinket
    UItgeput kom ik bij de kant aan. Ik heb nu even geen kracht om mijn wond te verzorgen, of er uberhaupt naar te kijken. Ik ben doodop, en ik denk Armilla ook. Ik kijk even met mijn hoofd omhoog en zie dat Armilla gelukkig ook bij de kant is. Als ze uit het water klimt zie ik dat ze een snee in haar arm heeft. Langzaam probeer ik omhoog te kome nen te gaan zitten. Dan bekijk ik ook mijn voet. Het ziet er niet est uit. 'Kom naast me zitten. Zeg i ktegen Armilla en ik wijs naar de plek naast mij. '... Dan kan ik je wond even bekijken' Zeg ik behulpzaam.

    (lol dat heb ik echt nooit doorgehadhad welles van volgens mij klopt dat niet, maar voor de rest niet)

    Armilla Rose Trinket
    ik ga naast Chain zitten en kijk hem bezorgd aan, hij heeft een best grote wond op zijn voet. `hoe wil je de wonden gaan verzorgen, daar hebben we toch niets voor, we hebben alleen onze wapens en mijn brood en bestek en nog iets van jou´ langzaam dringt het tot me door dat we van een brood moeten gaan leven, terwijl we dat niet echt gewend zijn ofzo. ´ik raak jou toch niet kwijt op de eerste dag´ vraag ik hem zachtjes. ´je hebt een veel gevaarlijkere wond dan mij straks ga je dood omdat je zoveel bloed´ misschien was het niet slim dat we met z´n tweeen in de arena waren, we waren nu vast veel te bezorgt om elkaar.

    [ bericht aangepast op 12 juni 2013 - 17:37 ]


    I'm dying, praying, bleeding and screaming. Am I too lost to be saved? ~ Evanescence - tourniquet

    MonkeySwag schreef:
    Yriath Allion

    Ik snap niet goed wat er gebeurt. Ik hoor het meisje zeggen: 'Kom op, jij weet niet ze goed als ik dat dit niet kan. Dit zijn wij niet, toch? Is moorden hoe laag wij gezonken zijn?' en daarna: 'Laat los alsjeblieft. Ik heb je niks gedaan godverdomme.' Maar zij heeft mij toch vast? 'Ik heb je niet vermoord, ik kon het geeneens. Ik kan mensen niet vermoorden.' Zegt ze tegen mij. Wauw, ik had ook nog niet door dat ik niet dood was. 'In dat geval, kan je misschien ook van me afgaan, je bent namelijk een beetje zwaar.' Zeg ik, en ik wenste dat ik dat niet gedaan had. Nu wil dat mens me sowieso vermoorden. Een van mijn messen prikt in mijn rug. Het meisje is er zo bovenop gaan zitten dat hij zich recht in mijn vlees heeft geboord. 'Ik heb namelijk het idee dat als je zo nog even blijft zitten, ik vanzelf dood ga. Dus maak een keuze.' Zeg ik.


    ( ? Milliecent zit niet op hem ,ze was op de grond gezakt en Kai zit nu op haar xp )


    I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

    Fleeko schreef:
    (...)

    ( ? Milliecent zit niet op hem ,ze was op de grond gezakt en Kai zit nu op haar xp )


    (Oh... Sorry)


    Spoiler alert: you will save yourself