• verhaallijn:
    In een gebied, genaamd Auroria, afgelegen van de bewoonde wereld is een school voor leerlingen tussen de 16 en 24 jaar. De school is niet voor de gewone mens, maar voor mensen met gaven of aparte wezens, zoals zeemeerminnen, feeën, vampiers, weerwolven, gedachte lezers, helderziende, gedaanteverwisselingen, elementenbestuurders en schilden.
    Op de school word je begeleid om goed met elkaar om te leren gaan. De mensen zijn de grootste vijand van de leerlingen van de school, omdat de mensheid ze wilt gebruiken voor musea en onderzoeken. Met zijn alle worden ze opgeleid om verleden te vergeten en zichzelf beter te leren kennen. Het is dus een school die de mogelijkheid biedt veiliger te leven dan in de mensenwereld. Natuurlijk zijn de meningen verwisseld en zijn er ook leerlingen die liever de strijd aangaan met de mensenwereld.
    Die mogelijkheid krijgen ze als de 'rustige' opleiding wordt geteisterd door rare aanvallen. Het begint onschuldig, maar er gebeuren steeds raardere dingen in Auroria. Zijn het de mensen of demonen waar zelfs de leerlingen niks van weten?
    De nieuwelinge(16 jarige) kunnen niet goed overweg met de andere wezens en moeten nog van alles leren.
    De 24 jarige dienen als een soort mentoren. Elk wezen heeft zijn eigen mentor en kan voor vragen naar de oudere leerling. De mentor wordt bekend nadat alle rollen bekend zijn.

    De school geeft lessen in theorie over je eigen gave, in elkaars gave, Engels, magie, geschiedenis van jouw wezen/ gave, maar ook geschiedenis van een geïnteresseerd wezen/gave. Naast de lessen zijn er ook psychische bijeenkomsten, trainingsmomenten en individuele trainingsmomenten.

    Leerlingen delen kamers, er word rekening gehouden met gave. Op een kamer liggen twee tot drie personen. Alleen slapen is niet mogelijk. Ook is het verboden jongen en meisje in een kamer te hebben, tenzij het familie is. Alleen dat moet aangevraagd worden.
    De leeraren hebben als gave schild en zijn dus niet te manipuleren, ook zijn ze erg goed getraind en hebben ze de juiste wapens.

    De school ligt een gebied dat omringt is door een soort elektrisch veld, waardoor er geen normale mensen naar binnen kunnen. Je komt er alleen uit met de daar bedoelde trein
    In het gebied is een meer voor zeemeerminnen. Bij dat meer is een strand met rotsen. Het strand ligt begrensd aan bossen voor de weerwolven en vampiers. Voor de elfen is er een bos dat iets vrolijker en lichter is. Andere soort bomen enz. Die bossen omringen het meer aan de andere kant en omcirkelen als het ware de donkere bossen voor vampiers en weerwolven. De bossen voor de feeën en de bergen liggen langs het elektrische veld en zijn dus het laatste landschappen. De school bevindt zich op een heuvel die uitzicht geeft over het meer, strand, bergen en de bossen.

    In de school is een grote kantine, aula en theater in het westen van het gebouw. De slaapkamers bevinden Zich boven. Centraal in het gebouw zijn de kantoren van afdelingsleiders, toezichthouders enz. In het oosten zijn de lokalen (80 lokalen). In de kelder zijn de training ruimtes. Speerwerpen, gewichtheffen, lopende band, pijl en boog schieten enz. Dit is vooral voor de mensen met gaven als helderziende enz., die zich op die manier kunnen verdedigen tegen de vampiers en weerwolven. Vampiers en weerwolven mogen enkel met toestemming die ruimte in.
    Naast de trainingsruimte is een ruimte voor zelfbeheersing. Daar wordt individu gewerkt aan het in controle houden van emoties en het op de goede manier reageren. Af en toe ga je dan naar jou landschap. Het zijn sessies van een half uur, drie keer per week. De trap af naar beneden bevindt Zich water. Dat water verbind zich met het meer. Het is speciaal voor zeemeerminnen.


    Foto's:

    School
    Rest komt nog

    Uitleg wezens:
    Zeemeerminnen:
    Ze zien eruit als gewone mensen, maar als ze in aanraking komen met water, zee, douche, drinken, ijsblokjes, regen enz. dan veranderen hun benen in een staart. Op het droge zijn ze heel erg kwetsbaar. De enige manier om terug te veranderen is door geen water meer aan te raken. Ze zijn op het droge makkelijk te martelen. Als je ze te weinig water geeft, drogen ze uit, maar als je ze nat houdt, kunnen ze niet terug veranderen. Op die manier kan je ze makkelijk martelen.
    Ze eten gewoon mensen eten, mar eten liever vis als gewoon vlees. Verder verschillen ze niet zoveel van de mens, op hun mooie stem na. Als zeemeermingedaante hebben ze een sirene en als een mens kunnen ze mooier zingen dan de normale mens.
    Elke zeemeermin heeft zijn eigen kleur staart.

    Vampiers:
    Vampiers zijn sneller en sterker dan mensen. Ook zijn ze sneller aangebrand en beter in het uitschakelen van emoties. Vampiers hebben iets over zich heen, waardoor ze mensen aantrekken.
    Vampiers kunnen gewoon mensen voedsel eten, maar dat vult niet zo erg als bloed. Ze blijven altijd hunkeren naar mensenbloed. In de zon verbranden ze, daarom zijn de ramen van speciaal glas, zodat ze gewoon rond kunnen lopen in school. Voor de oud leerlingen is er een speciale ring gemaakt.

    Weerwolven:
    Weerwolven veranderen enkel met volle maan. Het proces is een proces vol pijn. Als weerwolf zijn ze woest en haast onhandelbaar. De school helpt ze daarmee. Als je verandert in weerwolf, dan wordt elk bot in je lichaam gebroken. Het is dus zeer pijnlijk. Eenmaal weerwolf heb je geen pijn meer, maar verander je weer terug naar mens, dan voel je het nog wel.

    Fee
    Feeën kunnen veranderen wanneer ze willen. Dit kunnen ze doormiddel hun magische stof in een bepaalde vorm rond te laten dwarrelen. Iedere fee heeft zijn eigen vorm en eigen kleur vleugels. Als Fee zijn de personen stukken kleiner en kunnen op een handpalm staan. Ze kunnen met hun magie planten laten groeien, mensen helen en het weer veranderen. Niet alles lukt, maar ook daar helpt de school mee. Feeën kunnen ook met dieren praten.
    Als gewoon mens kunnen ze dat allemaal niet, maar hebben wel veel meer verstand van de dieren en planten. Ze ruiken ook bepaalde geuren en horen bepaalde klanken die andere niet horen.

    Elementenbestuurder:
    Er zijn vijf elementen vuur, water, aarde, wind en metaal. Met het element vuur kan iemand van alles in de fik laten vliegen. Het is zeer gevaarlijk en gebeurd vooral als iemand boos is.
    Bij het element water kan de persoon het water besturen. Dus een glas gevuld met drinken, kan hij omgooien of het drinken over iemand heen gooien.
    Het element aarde is het besturen van rotsen en bomen. De bestuurder kan dus bomen uit de grond halen en ermee gooien. Hetzelfde geld voor stenen.
    Bij het element wind kan de bestuurder tornado's en andere harde windstormen veroorzaken. Daardoor kan een boom omwaaien of boeken uit de boekenkast.
    Degene die het element metaal bestuurd kan alles wat met metaal te maken heeft ombuigen. Maakt niet uit in welke vormen. Ook kan diegene metalen voorwerpen rond laten zweven en laten breken.


    Regels school+ invullijst:


    - Op tijd in de lessen, anders nablijven
    - Niet vechten, anders week corvee en een dag opgesloten in isoleercel
    - Enkel wapens gebruiken in trainingsruimte
    - Geen meisjes en jongens op elkaars slaapkamer
    - Spijbelen is verboden, doe je het wel dan twee weken corvee, nablijven en slaapkamers schoonmaken
    - Geen leraren proberen te vermoorden, anders twee dagen in isoleercel zonder eten.

    Regels RPG:

    - Niet elkaar vermoorden zonder toestemming
    - Geen ruzie maken in OCC, mag natuurlijk wel in ICC
    - Praten met haakjes
    - Zo vaak mogelijk reageren, niet mogelijk, dan even melden
    - Ik maak nieuw topic aan, tenzij ik je toestemming geef.
    - Niet elkaars personage besturen, tenzij de ander het niet erg vind
    - Minimaal 5 regels


    Invullijstje:

    - Naam:
    - Leeftijd:
    - Gave/wezen:
    - Geïnteresseerde geschiedenis:
    - Innerlijk:
    - Uiterlijk:
    - Extra:


    Zeemeerminnen:
    - Mila Elizabeth Holmes - Lootus
    - Danay Lucille Warren - Karmin
    - Avalon Nerissa Poole - Trenzalore

    Vampiers:
    - Griffin Lucas Ellis - Trenzalore
    - Benjamin Bruno Evenson Carlisle
    - Samuel ''Sam'' Ethan Johnson - Lootus

    Fee:
    - Lily Sharp - Patholoog
    - Madeleine Eloise McLeod - Cozart
    - Rosemay Autumn Lockheart - Beanies
    - Maelynn 'Mae' Nadia Carmenta. - Licorne

    Weerwolven:
    - Anthony Ayan Maverick - Nazario
    - Noël LaVaughn - Apexpredator
    - Joshua Callum Monrose - Enjoy

    Elementen bestuurders:
    - Arlynn Auracle Mcknight- Water & Lucht - Rider
    - William 'Will' Max Jones - Lucht & Aarde - Abalard
    - Ethan Brooks - Metaal & Vuur - Patholoog
    - Jaylee Clowee Castle - Clairde

    Rollenstory
    Kletstopic

    [ bericht aangepast op 16 aug 2013 - 15:24 ]


    Embrace your weirdness - Cara Delevingne

    Arlynn Auracle McKnight || Elementenbestuurder || Water & Lucht

    Soepeltjes sprong ik uit de trein en zwaaide mijn tas over mijn schouder. Meer bagage had ik niet. Naar mijn mening was dat niet nodig voor een vakantie. Ik zou immers daarna weer gewoon hierheen komen. Het was alleen maar zwaar en onhandig om veel tassen en koffers mee te nemen. Daarbij hoefde ik nu vrij weinig meer te doen. Mijn planning had ik dus al uitgestippeld. Ik zou mijn spullen droppen en daarna genieten van het feit dat ik weer in een veilige omgeving water en lucht kon sturen. Bij het idee daaraan alleen al voelde ik de adrenaline door mijn lijf gieren. Naar mijn mentor gaan, Ethan ook een elementenbestuurder, was wat mij betreft een onbelangrijke bijzaak en stond dan ook niet in mijn planning. Ik deed sowieso al niet graag wat mensen mij zeiden. Gewoon omdat ik liever mijn eigen regels en activiteiten bepaalde. Hoewel ik mij meestal wel aan het rooster hield. De vakken hier waren immers wel oké.
    Genietend keek ik even naar de daken. Daar zou bijna niemand mij naartoe volgen en dat was dan ook mijn bestemming. Ik scheurde mijn blik snel los en begon richting mijn kamer te lopen, zodat ik de tas kon dumpen en mijn vlieger kon pakken. Ja, ik kende het programma Avatar en ja, ik had de vlieger van Aang gekopieerd. Het was super handig om te kunnen vliegen en daarbij ook hartstikke leuk, dus waarom niet? Mijne was echter niet oranje, dat vond ik maar een lelijke kleur. Hij was blauw, de kleur die bij mijn element water paste even als dat het bij mijn ogen paste.
    In mijn kamer aangekomen, merkte ik dat Jaylee, mijn kamergenote, nog nergens te bekennen was. Ik dumpte dus mijn spullen, vulde een waterzak en pakte mijn vlieger. Met een simpele zwaai opende de wind voor mij het raam. Alles wat er wel niet fout kon gaan vergetend en het feit dat ik eigenlijk gewoon net als iedereen braaf naar mijn mentor moest negerend, nam ik een aanloop, klapte mijn vlieger open en sprong uit het raam. Ik maakte een vrije val van ongeveer die meter, waarna ik de lucht onder de vlieger omhoog stuurde en zo door de lucht schoot. Binnen enkele seconden lande ik op het dak en klapte de vlieger weer in.
    Eindelijk thuis.


    Happy Birthday my Potter!

    Griffin Lucas Ellis
    Ik lachte zacht voordat ik mijn hoofd schudde. "Zeker niet bij iedereen, maar de meeste weten hoe ze mij vinden en de rest zoek ik, aangezien ik iedereen uit mijn mentor klas gezien moet hebben," zei ik met een kleine glimlach voordat ik mijn hand uitstak. "Griffin Ellis, aangenaam," zei ik vriendelijk, waarna ik me omdraaide naar en klok. Ik was gewend geraakt dat ik altijd alle tijd had, aangezien ik nu al heel lang 25 jaar was en dit ook niet snel zou veranderen. Dat ik me op de academy wel aan tijd moest houden werkte dan ook niet altijd even goed, zeker niet aangezien ik vrij lui kon zijn. Ik keek op toen ik mijn naam hoorde en Benjamin zag. Hij zat ook in mijn mentor klas, wat fijn was omdat er dan ten minste één vampier in mijn mentor klas zat. "Benjamin dit is Mila. Mila, Benjamin. Dat zijn er al twee, nu nog de andere vier," mompelde ik terwijl ik rondkeek of ik zo snel iemand kon vinden. Helaas niet, maar dat was ook vrij logisch. De eersteklassers leken overal te zijn, waar ik ook keek. Het was lastig, aangezien eersteklassers graag keken hoe lang het duurde voordat je boos was, wat bij mij soms nogal snel was. "Hoe gaat het? Leuke vakantie gehad?" vroeg ik aan Benjamin, nadat ik gestopt was met zoeken. Ik zou ze nog wel vinden, er was naar mijn weten geen echte haast. "Jij heb niet toevallig een weerwolf gezien?" Mompelde ik nog kijkend naar de lijst.

    (Unimaginable > Trenzalore)


    We've lived in the shadows for far too long.

    Mila Elizabeth Holmes

    Ik glimlacjte om zijn uitleg. Het klonk logisch en ik haatte het dat hij zo vriendelijk deed. Mensen die vriendelijk deden kon ik niet haten.
    'Leuk om je te ontmoeten.' Ik glimlachte even en volgde zijn blik naar de klok. Tja, ik zou ook niet een lang gesprek met mij willen. Erg spraakzaam was ik niet.
    'Als je wilt gaan, dan mag je gewoon gaan hoor. Ik heb mijn kamer al gevonden, was eigenlijk op weg naar de bieb.' Ik glimlachte kleintjes en keek op toen iemand Griffin begroette. Een jongen, blijkbaar klasgenoot. Ik glimlachte beleefd en keek toen weg. Ik had nou niet veel te melden of te bieden.
    Griffin vroeg naar Benjamin zijn vakantie, dus stond ik er een beetje zinloos bij. Aandachtig bestuurde ik de kaft van mijn boek, al kende ik de print uit mijn hoofd. Bij het woord weerwolven keek ik op.
    'Zijn ze groot,' floepte er uit mijn mond. Ik beet gelijk op mijn lippen. 'Laat maar,' wuifde ik he weg. Benjamin en Griffin waren volgens mij geen weerwolven. Dat kon ik zien aan de manier waarop Griffin het zijn. Dus dan blijven vier opties over: zeemeermin, fee, vampier of elementenbestuurder. Ik had alleen geen zin om het te vragen. Hoe meer ik va ze wist, hoe belangrijker ze zouden worden. En dat wilde ik juist niet.


    Embrace your weirdness - Cara Delevingne

    Benjamin Bruno Evenson

    Griffin en het meisje keken allebei op.
    'Benjamin dit is Mila. Mila, Benjamin. Dit zijn er al twee, nu nog de andere vier,' mompelde Griffin.
    'Aangenaam, schoonheid,' zei ik en boog me voorover om de hand van het meisje te kussen. Ik grijnsde.
    Griffin keek zoekend in het rond, terwijl Mila de kaft van haar boek bestudeerde.
    'Hoe gaat het? Leuke vakantie gehad?' vroeg Griffin me, nadat hij gestopt was met rondkijken.
    Ik knikte. 'Het gaat prima! Ik heb een leuke vakantie gehad. De eerste paar weken zat ik in de bossen van zuid Duitsland en daarna ben ik een paar weken blijven logeren bij kennissen in Canada. Jullie?' vroeg ik doelend op Griffin en Mila.
    Mijn kennissen in Canada waren ook vampiers, alleen jaagden zij alleen maar op mensen, wat ik zelf nauwelijks doe.
    'Jij hebt niet toevallig een weerwolf gezien?' mompelde Griffin, terwijl hij op zijn lijst keek.
    Ik dacht na en tuitte mijn lippen.
    'Nee, niet gezien. Wel geroken, ze stinken een uur in de wind, stinkbeesten.'
    'Ze zijn groot,' bracht Mila uit.
    'Ja, en erg irritant als je het mij vraagt. Al vind ik de nieuwe elementenbestuurders erger.'
    'Laat maar,' wuifde Mila weg.


    "Fuck feelings, be a bitch" - Blair Waldorf

    Samuel ''Sam'' Ethan Johnson

    Verveeld keek ik om me heen. Waar was iedereen? Mijn ogen gleden naar het blad. Charly kende ik, net zoals Lily. Iedereens naam kwam me wel bekend voor, dus dat betekende dat ik geen eerstejaars had. Dan zocht ik eerst maar mijn kamer op, iedereen was immers vaker aangekomen. Ik slof naar mijn kamer en open de deur. Benjamin had zo te zien het grootste bed ingepikt. Lachend schudde ik mijn hoofd en gooide mjn tas op het andere bed. Eenmaal op de gang begon ik te zoeken naar de andere. Charly, Avalon, Lily, Danay en nog een paar andere. Ik had ze allemaal wel een keer gezien of over gehoord, maar niet iedereen zat in mijn vriendenkring. Niet dat dat een probleem was, het was prima. Buiten haal ik even opgelucht adem. Alle eerste jaars waren hyperactief en maakte te veel geluid. Mijn gehoor dat nogal goed was, ging er kapot aan. Dus de buitenlucht leek beter en ik had gelijk. Mijn blik gleed naar het dak, waar Arlynn op zat. Ik wist haar naam en ik wist wie ze was, maar ik had haar nog nooit gesproken. Met een simpele sprong belande ik op het dak en liep naar haar toe.
    'Hoor jij niet op zoek te zijn naar je mentor?' Vragend kijk ik haar aan en glimlach even. Ik steek mijn hand uit. 'Samuel Johnson, aangenaam.' Ik boog lichtjes voor haar en keek haar toen aan. 'Lift nodig naar de grond?'


    Embrace your weirdness - Cara Delevingne

    Anthony Ayan Maverick
    “Volgende keer een watergevecht: jij, ik en een zwembad. “ Grijnsde ik toen ik hoorde hoe ze sarcastisch vertelde over het feit dat ze een staart kreeg zodra ze het water aanraakte. Ik wist dat dat iets wat ze aan zichzelf haatte. Vervolgens zaten we beide naar de papiertjes in haar handen te staren om tot de conclusie te komen dat zijn ’s ochtends dood zou gaan en ’s avonds. “Als dat sarcastisch was dan ga ik duidelijk een nee zeggen.” Lachte ik. Ik keek over haar schouder naar haar rooster en merkte dat ze training had met een zekere Mila. “Ik gok dat dat je kamergenoot i-“ Begon ik toen ik opeens ergens verder in de gang een zekere persoon een Benjamin en een Mila aan elkaar hoorde voorstellen. Dit was nu het ultieme voordeel dat je een weerwolf was. Alle gesprekken kon je afluisteren zonder ook maar enige moeite te doen. “Avalon. Ik heb Mila gevonden.” Bracht ik snel uit om vervolgens mijn koffer in mijn linkerhand te nemen en Avalon aan haar rechterhand mee te trekken. Ik hoorde hoe de persoon die ze elkaar voorstelde vroeg of ze niet toevallig een weerwolf hadden gezien en daarna naar zijn lijst keek, waarop het meisje dat dus Mila heette vroeg of ze niet groot waren. Nog steeds was ik zogezegd buiten hun gehoorstand waardoor ze onmogelijk dachten dat ik hen afluisterde. Het meisje zei vervolgens snel dat ze het maar moesten laten toen ik de jongen nogal een niet vriendelijke opmerking hoorde maken. Ik versnelde mijn pas een beetje, “Als je ze zo goed kan ruiken aangezien ze toch oh zo stinken, had je mij al lang hebben moeten geroken, makker.” Gromde ik om me daarna bij het drietal samen met Avalon te voegen. Ik voelde hoe mijn lichaam opspande en ik al reeds moeite had om mezelf en de wolf vanbinnen onder controle te houden. Het was nu al zeker, de jongen die voor me stond, moest ik niet. Waarschijnlijk weer één of andere rotvampier. Ik besloot om me te concentreren op het meisje en de andere jongen. “Ja, we zijn groot als we transformeren. Maar nu niet reusachtig.” Zei ik glimlachend tegen het meisje, “Mila. Avalon. Avalon. Mila. Jullie zijn kamergenoten.”

    [ bericht aangepast op 1 aug 2013 - 10:08 ]


    Rise and rise again until lambs become lions

    Joshua Callum Monrose. || Weerwolf.

    Met pijn en moeite had ik afheid genomen van mijn zusje. Lieve had k helemaal niet naar deze school gegaan engan werken. Zodat ik uit huis kon met mijn zusje. Maar mijn opa had erop gestaan dat ik naar deze school ging. En uiteindelijk waren de afgelpenjrn helemaal niet o erg geweest op deze school. Ze aren zelfs leuk. Ik pakte mijn mobiel, deed mijn oortjs in en zette een nummer op. Mijn blik gleed naar buiten en mjn gedachten dwaalden af naar mijn zusje. Wat al ze nu aan het doen zijn? Is ze oke? Heeft ze pijn. Een zucht rolde over mijn lippen en de school kwam inzicht. Nadat de trein was gestop stapte ik uit en gooide mijn grote weekend tas over mijn schouder. Ik snoof even de lucht op. Ohja, vampiers. Hun oh zo heerlijke aroma drong mijn neus binnen. Vervloeke wezens. Je mag ze uitroeien als je het mij vraagt. Langzaam stapte ik de school binnen en ik liep naar de aula. Die was nu al enrom vol. Ik zag nog een vrijplek en wurmde me er tussen de mensen doorhen. Ik plofte op de stoel. Ah fijn. Ik had tenminste een plek om te zitten. Mijn gedachten gingen naar deze zomervakantie. Hij was niet bepaald leuk geweest. "Word verdomme wakker rot joch!" hoorde ik in de verte de bekende droken boze stem van mijn vader zeggen. Een plens ijskoudwater in mijn gezicht bracht me bij de realiteit. Ik schoot overeid e hoorde mijn vader lachen. Ik wierp een blik op mijn wekker. Mijn ogen werde groot. "Het is zes uur verdomme!" kwam er uit mijn mond en ik keek mijn vader boos aan. Het glas dat hij in zijn hand had wierp hij met een noodgang tegen de muur. Daar brak het glas in stukken. "Hoe durf je zo'n toon tegen mij aan te slaan?! Ondankbare hond. Ik voelde een vlakke hand achter op mijn hoofd belanden en daarna verliet mijn vader mijn kamer. Ik keek hem na en legde mijn hand op mijn achterhoofd. "Kloozak!" mompelde ik. Mijn blik richtte ik op mijn deken e kleine voetstapjes hoorde ik dichterbij komen, gepaart met zacht gesnik. Snel keek ik op en zag mijn zusje aan mijn bed staan. "Josh auw?" vroeg haar zoete gebroken stemmetje bang. Ik glimlachte en tilde haar op mijn bed. "Ik heb geen auw.". Ik trok haar tegen mij aan en zachtjes begon ze huilen. Door haar gesnik vulde tranen mijn ogen. " Niet huilen," kwam er uit mijn mond. Een brok had zich in mij keel gevormd en ik voelde dat ze haar gezichtje tegen mijn borstkas verstopte.


    † Impossible isn't something that can't be done, it's something that isn't done before. †

    Mila Elizabeth Holmes

    Met grote ogen keek ik Benjamin aan en wilde mijn hand terugtrekken. Dit was misschien zijn manier van begroeten, maar ik vond het niet erg leuk. Mijn voornemen was afstand te nemen van alle mensen, niemand toe te laten en iedereen lijkt op me af te komen. Ik keek weg en zuchtte lichtjes bij Benjamin zijn vraag.
    'Net zoals altijd,' was het enige dat ik hem vertelde. Nu wist hij nog niks en dat was goed. Dat was precies mijn bedoeling. Ik luisterde weer naar Benjamin zijn woorden. Hij was niet echt positief over die 2 wezens, dat betekende dat hij een fee of een vampier was. Ik vond hem geen fee type, dus dan bleef vampier over. Ik vloog haast tegen de muur aan toen ik nog een stem hoorde. Ik moest hier weg, het werd me te druk hier. Hoe kon ik afstand houden als iedereen bleef komen? Ik wilde gewoon naar huis, naar waar ik geboren was.
    De jongen beantwoordde mijn vraag, die hij schijnbaar gehoord had. Ik knik kleintjes dat ik het begrijp.
    'Weerwolf en vampiers...' Ik keek Benjamin en Griffin aan, vervolgens gleed mijn blik naar de jongen zonder naam. Met een glimlachje keek ik naar hetmeisje. Ik moest toch proberen aardig te zijn. Ik stak mijn hand uit.
    'Aangenaam, Mila dus.' Ik keek haar aan en beet aarzelend op mijn lip. Ze was anders, ze zat namelijk onder de tattoos, maar dat vond ik juist wel leuk. Ze deed me denken aan mijn neef, hij zat ook onder de tattoos. 'Leuke tattoos,' merkte ik op en keek haar oprecht aan. 'Mijn neef heeft ook zoveel tattooos...' Ik beet hard op mijn lip. 'Niet dat het je veel boeit, ik bedoel...' Ik zweeg en keek vlug naar mijn boek. 'Eh.... Zit jij ook bij Griffin in de mentorklas?' Ik keek har vragend aan.


    Embrace your weirdness - Cara Delevingne

    Arlynn Auracle McKnight || Elementenbestuurder || Water & Lucht

    Ik was op mijn rug in de zon gaan liggen en speelde met een druppeltje water, dat ik allerlei vormen liet aannemen. Uiteindelijk besloot ik dat ik de minidrietand toch het leukst vond en liet de druppel weer teruggaan naar de waterzak en zuchtte even van genoot. Dit was nou leven, hoewel ik liever actief bezig was. Maar ik kon straks altijd nog iets actiefs doen. Ik was immers terug op de plek waar mij inhouden niet echt nodig was. Hier waren geen mensen, die mij op wilden jagen als een bang hertje. Ik was dan misschien niet bang voor ze, maar ik was wel zo verstandig om niet te laten zien dat ik een potentiële prooi van ze was.
    Plots hoorde ik een dreun en voelde ik de lucht trillen, alsof er iemand op het dak was geland. Ik nam de moeite niet om te kijken, en stem verraadde al dat ik gelijk had.
    'Hoor jij niet op zoek te zijn naar je mentor?' Ik haalde mijn schouders verveeld op en speelde met de lucht. 'Samuel Johnson, aangenaam.' Nu duwde ik mijzelf toch maar overeind en keek de jongeman aan, de hand die hij naar mij uit had gestoken negerend. 'Lift nodig naar de grond?' Ik dacht even na, maar niet over het antwoord. Samuel was geen elementenbestuurder, want dan had ik dat wel geweten. Oftewel, aangezien ik een zeemeermin, fee in menselijke vorm of niet veranderde weerwolf niet zomaar op het dak zag springen, ging ik ervan uit dat hij een vampier was. In mijn geheugen klopte dat ook wel. Ik had hem immers vorig jaar ook wel eens zien lopen.
    Er hadden zich nu twee vragen gevormd in mijn hoofd. Ten eerste, wat zou er gebeuren als je een vampier van het dak af zou blazen en ten tweede, hoe oud zou hij zijn.
    'Nee hoor, dat is niet nodig. Ik ben immers ook op het dak gekomen, dus kom er ook wel weer zelf af, wanneer ik dat wil,' antwoordde ik hem dan ook, waarna mijn mondhoeken ietwat omhoog krulden. 'Heb jij een lift nodig naar de grond?'

    [ bericht aangepast op 1 aug 2013 - 11:16 ]


    Happy Birthday my Potter!

    Avalon Nerissa Poole
    Ïk kedek over mijn schouder en zuchtte. "Het zou leuk zijn om een keer een watergevecht te hebben met iemand die geen zeemeermin is," mompelde ik. Ik had niks gehoord, maar natuurlijk waren Antony's oren beter dan de mijne en hoorde hij dus meer dan mij. Voordat ik door had dat hij Mila uberhaupt gevonden had werd ik al aan mijn hand meegetrokken. De meeste mensen had ik geslagen, maar ik liet het bij hem meestal gaan. Ik kon hem nu lang genoeg om te weten dat ik hem niet hoefde te slaan. Het meisje zag er aardig uit, maar niet zo zelfverzekerd en opgetut als de meeste zeemeerminnen. "Avalon, leuk je te ontmoeten," zei ik met een kleine glimlach. "Dankje, en neem ik zit bij Samuel," zei ik en checkte het nog even voor de zekerheid. Ik knikte bevestigend en stopte het papiertje in mijn zak. "Dit is Anthony, en Ant, jullie zijn wel echt groot. Vind ik, maar ik ben vrij klein. Nou denk ik dat het toch niet echt iets uitmaakt, want ik heb je eigenlijk nooit echt als weerwolf gezien van dichtbij, maar alsnog." Ik sloeg mijn hand voor mijn mond en draaide me naar Mila. "Ik praat soms te veel en dan moet je me gewoon me mond laten houden," zei ik verontschuldigend tegen haar. Mijn oude kamergenoot vond het altijd prachtig als ik ging ratelen, nog een reden waarom ik haar zou gaan missen, Mila leek me wel aardig, dus ik zou wel mijn best doen om aardig te blijven en een leuke kamergenoot te zijn. Ik was alleen vrij rommelig en had ene hekel aan vroeg op staan, dus het zou niet gaan werken als zij juist netjes was en om vijf uur 's morgens mij wakker zou maken.


    Griffin Lucas Ellis
    Ik glimlachte en dacht even na. "Wel leuk, ik ben vooral bij familie langs gegaan," zei ik en keek over mijn schouder naar een jongen die aankwam lopen met Avalon. "Aangenaam, ik ben Griffin, je mentor," zei ik tegen Anthony, nadat Avalon hem had voorgeteld. Avalon leek zijn opmerking of die van Benjamin niet gehoord te hebben. Ik en Avalon waren allebei geïnteresseerd in weerwolven. "Ik vind dat weerwolven meevallen, ze zijn wel aardig," zei ik zacht. Ik denk dat Mila nu wel doorhad dat ik en Benjamin vampiers waren. Avalon was een zeemeermin, dus dan betekende dat dat Mila er ook één was. Ik had weinig problemen met andere wezens. Feeën vond ik soms een beetje hinderlijk en weerwolven hadden hun momenten, maar echte problemen had ik er niet mee. Ik had wel een hekel aan sommige, maar dat lag dan meestal niet aan wat ze waren. "Mila, moet ik je trouwens de school even laten zien? Dan weet je waar je wat kan vinden, zoals de bibliotheek." Ik vroeg het deels omdat ze haast leek te maken en deels omdat ze niet heel erg op haar gemak leek. Ik zou de andere drie niet snel vinden en hier blijven staan met een groep ging niet helpen, voor zover ik wist dan. het boek onder mijn arm begon zwaar te woorden en ik besloot het papiertje in mijn hand als boekenlegger te gebruiken. Ik was ergens midden in het boek, een verhaal over vampieren en spiegels. Ik keek voor de eerste keer de andere echt aan, in plaats van alleen naar mijn papiertje.


    We've lived in the shadows for far too long.

    Benjamin Bruno Evenson

    'Net zoals altijd,' antwoordde Mila. Nou joepie, wat leuk. Nu wist ik alsnog niet wat ze gedaan had.
    'Wel leuk, ik ben vooral bij familie langs gegaan,' reageerde Griffin. Ik knikte. Het is altijd fijn om bij familie langs te gaan als je ze het hele jaar niet hebt gezien.
    'Als je ze zo goed kan ruiken aangezien ze toch oh zo stinken, had je mij al lang hebben moeten geroken, makker,' gromde iemand naast me. Zijn stank drong mijn neus binnen en ik trok een vies gezicht.
    Anthony en Avalon stonden naast ons. Ik kende ze beide wel. Of nou ja, ik wist hoe ze heetten.
    'Dat gaat moeilijk als er overal nieuwe honden rondlopen die net zo stinken als jij,' siste ik.
    'Ja, we zijn groot als we transformeren. Maar nu niet reusachtig,' reageerde hij op Mila.
    Oh wat leuk, hij luisterde ons af.
    'Aangenaam, ik ben je mentor,' stelde Griffin zich voor aan Anthony.
    'Oke, leuk allemaal. Nu weten we allemaal wie we zijn. Ik ga, ik zie je nog wel, Griff.'
    Ik beende weg en liep richting de eetzaal. -Is er al eten? LOL-


    "Fuck feelings, be a bitch" - Blair Waldorf

    Mila Elizabeth Holmes

    Ik keek met een glimlachje toe hoe Avalon begon te ratelen. En eerlijk gezegd stelde het me op mijn gemak. Toen ze haar hand voor haar mind sloeg, kon ik een grinnik niet onderdrukken.
    'Maakt niet uit,' wuifde ik het weg. 'Ik ben niet zo'n prater, maar luister liever.' Ik grinnik. 'Dus je mag zoveel praten als je wilt en als ik je zat wordt dan doe ik mijn muziek wel in.' Mijn blik gleed naar Anthony. Ik stak even mijn hand op ter begroeting. Benjamin en Anthony leken elkaar nu al niet te mogen.
    'Eh jongens....' Ik keek ze beiden aan, maar Benjamin maakte nog een opmerking en ging er vandoor. 'Is het tussen elke vampier en weerwolf zo,' vroeg ik Griffin. 'Of is Benjamin een uitzondering?' Ik beet op mijn lip en keek naar Anthony. 'Ik ben blij dat ik geen goed ruikvermogen heb.' Ik steek mijn tong uit en kijk dan weer naar Griffin. 'Graag,' nam ik het aanbod aan. Een rondleiding was handig en mijn regel had ik tocj al verbroken.
    'Avalon ik zie je nog wel. Tot straks.' Ik keek de twee even met glimlachje aan en beon te lopen.


    Embrace your weirdness - Cara Delevingne

    Anthony Ayan Maverick
    Ik hoorde hoe Avalon zichzelf voorstelde en daarna zoals altijd begon te ratelen. Ik stak een hand op als teken ter begroeting en knikte kort. “Niemand heeft me nog nooit als weerwolf gezien behalve enkele mentors hier.” Zei ik waarna ik beaamde, “Maar we zijn echt niet zo belachelijk groot zoals de mensen wel eens verzinnen.” Mijn blik verplaatste naar de jongen die daarstraks een opmerking had gemaakt toen hij weer begon te praten en vervolgens al weg beende. “En dat zijn dus de befaamde vampiers. No offence Griffin.” Zei ik spottend, “Doen alsof ze alles beter weten, een opmerking maken van jewelste en vervolgens snel weglopen.” Gromde ik om vervolgens mijn blik te verplaatsen naar de conversatie tussen Avalon en Mila. “Ik waarschuw je al maar. Als Avalon je eenmaal goed kent, geloof me dan is er geen ontkomen meer aan dat ze je de oren van je hoofd zeurt.” Grijnsde ik terwijl ik een plagende blik naar Avalon wierp. Vervolgens hoorde ik hoe de jongen die Griffin heette zich voorstelde. Ik glimlachte, “Aangenaam, Anthony.” Ik keek hem glimlachend aan toen hij zei dat weerwolven wel meevielen. “Eindelijk iemand die het begrijpt. En dan nog wel een vampier.” Zei ik vol bewondering. Ik had niet zoals Joshua een hekel aan vampieren maar de meeste zinden me gewoon niet. “Is het tussen elke vampier en weerwolf zo?” Hoorde ik Mila vragen aan Griffin, “Of is Benjamin een uitzondering?” Ik wilde net mijn mond openen toen ik haar plagende opmerking hoorde, “Ha. Ha. Ha. Voor als je het niet wist: wij, weerwolven, stinken dus niet.” Grijnsde ik, “Natuurlijk zijn er wel enkelen maar swat dat is niet omdat ze weerwolf zijn, maar omdat ze zich gewoon niet kunnen wassen.” Ik draaide me om naar enkele weerwolven die in een hoekje stonden. Allemaal nieuwelingen. Ik herkende ze meteen. Vervolgens hoorde ik hoe Griffin en Mila samen een rondleiding gingen doen, “Bye Griffin en MILA.” Riep ik terwijl ik de nadruk op haar naam legde aangezien ze enkel tegen Avalon wat had gezegd.

    [ bericht aangepast op 1 aug 2013 - 13:44 ]


    Rise and rise again until lambs become lions

    Griffin Lucas Ellis
    "Ik zie je vast wel weer Ben, sowieso in de les" zei ik voordat ik me naar Mila draaide en mijn schouders op haalde. "Er zijn genoeg weerwolven en vampiers die elkaar niet uit kunnen staan, maar ik denk dat dat ook ligt aan de persoon zelf," zei ik een beetje onduidelijk op Mila's vraag. Na tweehonderd jaar was je er wel aan gewend dat weerwolven er altijd waren en je ze niet moest veroordelen. " Ik voelde me ook niet aangesproken om eerlijk te zijn," zei ik tegen Anthony. "Ik moet wel, ik heb twee weerwolven in mijn mentor klas en daarbij, ik kan ook snappen dat wij niet altijd even gezellig zijn," mompelde ik doelend op mijn woede aanvallen en het feit dat ik nog niet geheel overgestapt was naar dierenbloed. ik wist dat ik niet de enige vampier was die niet alleen dierenbloed dronk, maar ik snapte wel dat sommige ervan walgde, alleen het idee al. "Dag Anthony, Avalon." Zei ik voordat ik rustig begon te lopen. "De bieb is niet heel moeilijk te vinden," begon ik en dacht even na over de plekken waar ze sowieso over moest weten. "Emh, je heb ook nog een gebied speciaal voor zeemeerminnen, maar dat ligt buiten, en beneden, maar dat is verbonden met buiten." Ik had niet veel te zoeken beneden. Het waren vooral trainingsruimtes waar je kon leren om je tegen ons te verdedigen en dan water voor de zeemeerminnen. Dus ik kwam er ook bijna nooit. Ik draaide me vrolijk haar richting op en dacht heel even na over of ik niet beter aan Avalon kon vragen om haar het gebied buiten te laten zien. Waarschijnlijk wel.

    Avalon Nerissa Poole
    Ik lachte zacht en haalde mijn haar uit mijn nek. "Tot straks, ik denk dat je wel weet waar onze kamer is," zei ik bedenkelijk, twijfelend over of de kamers echt makkelijk te vinden waren of niet. Ik bleef rustig staan, me afvragend of de jongen die net weg gelopen was echt zo's hekel aan weerwolven had als hij beweerde. Ik vond Anthony niet stinken en hij had manieren, dus tenzij hij heel anders was als de meeste weerwolven. "Ik snap niet dat die jongen die opmerking moest maken, je stinkt niet, of al het zoute water heeft mijn reukvermogen aangetast," zei ik een beetje beledigd. Anthony was één van de aardigere mensen hier. Misschien kwam dat ook omdat de vampiers mij altijd bang maakte in mijn eerste jaar op deze school. enge verhalen over hoe ze me ooit zouden bijten. Rillingen liepen over mijn rug als ik eraan terug dacht. "Ik moet mijn koffer nog even in de kamer zetten en een rondje lopen om te kijken of er buiten veel veranderd is voordat de lessen beginnen." Ik keek naar mijn koffer die best wel midden in de gang stond en waar vermoedelijk al een aantal mensen over waren gestruikeld. Niet dat het mijn schuld was, moesten ze maar uitkijken, zo was het ook bij mij gegaan. Toch had ik liever niet dat mijn koffer langer in de gang zou staan.

    [ bericht aangepast op 1 aug 2013 - 14:16 ]


    We've lived in the shadows for far too long.

    Abelard ---> Appa


    "We will teach you how to make boys next door, out of assholes."