• verhaallijn:
    In een gebied, genaamd Auroria, afgelegen van de bewoonde wereld is een school voor leerlingen tussen de 16 en 24 jaar. De school is niet voor de gewone mens, maar voor mensen met gaven of aparte wezens, zoals zeemeerminnen, feeën, vampiers, weerwolven, gedachte lezers, helderziende, gedaanteverwisselingen, elementenbestuurders en schilden.
    Op de school word je begeleid om goed met elkaar om te leren gaan. De mensen zijn de grootste vijand van de leerlingen van de school, omdat de mensheid ze wilt gebruiken voor musea en onderzoeken. Met zijn alle worden ze opgeleid om verleden te vergeten en zichzelf beter te leren kennen. Het is dus een school die de mogelijkheid biedt veiliger te leven dan in de mensenwereld. Natuurlijk zijn de meningen verwisseld en zijn er ook leerlingen die liever de strijd aangaan met de mensenwereld.
    Die mogelijkheid krijgen ze als de 'rustige' opleiding wordt geteisterd door rare aanvallen. Het begint onschuldig, maar er gebeuren steeds raardere dingen in Auroria. Zijn het de mensen of demonen waar zelfs de leerlingen niks van weten?
    De nieuwelinge(16 jarige) kunnen niet goed overweg met de andere wezens en moeten nog van alles leren.
    De 24 jarige dienen als een soort mentoren. Elk wezen heeft zijn eigen mentor en kan voor vragen naar de oudere leerling. De mentor wordt bekend nadat alle rollen bekend zijn.

    De school geeft lessen in theorie over je eigen gave, in elkaars gave, Engels, magie, geschiedenis van jouw wezen/ gave, maar ook geschiedenis van een geïnteresseerd wezen/gave. Naast de lessen zijn er ook psychische bijeenkomsten, trainingsmomenten en individuele trainingsmomenten.

    Leerlingen delen kamers, er word rekening gehouden met gave. Op een kamer liggen twee tot drie personen. Alleen slapen is niet mogelijk. Ook is het verboden jongen en meisje in een kamer te hebben, tenzij het familie is. Alleen dat moet aangevraagd worden.
    De leeraren hebben als gave schild en zijn dus niet te manipuleren, ook zijn ze erg goed getraind en hebben ze de juiste wapens.

    De school ligt een gebied dat omringt is door een soort elektrisch veld, waardoor er geen normale mensen naar binnen kunnen. Je komt er alleen uit met de daar bedoelde trein
    In het gebied is een meer voor zeemeerminnen. Bij dat meer is een strand met rotsen. Het strand ligt begrensd aan bossen voor de weerwolven en vampiers. Voor de elfen is er een bos dat iets vrolijker en lichter is. Andere soort bomen enz. Die bossen omringen het meer aan de andere kant en omcirkelen als het ware de donkere bossen voor vampiers en weerwolven. De bossen voor de feeën en de bergen liggen langs het elektrische veld en zijn dus het laatste landschappen. De school bevindt zich op een heuvel die uitzicht geeft over het meer, strand, bergen en de bossen.

    In de school is een grote kantine, aula en theater in het westen van het gebouw. De slaapkamers bevinden Zich boven. Centraal in het gebouw zijn de kantoren van afdelingsleiders, toezichthouders enz. In het oosten zijn de lokalen (80 lokalen). In de kelder zijn de training ruimtes. Speerwerpen, gewichtheffen, lopende band, pijl en boog schieten enz. Dit is vooral voor de mensen met gaven als helderziende enz., die zich op die manier kunnen verdedigen tegen de vampiers en weerwolven. Vampiers en weerwolven mogen enkel met toestemming die ruimte in.
    Naast de trainingsruimte is een ruimte voor zelfbeheersing. Daar wordt individu gewerkt aan het in controle houden van emoties en het op de goede manier reageren. Af en toe ga je dan naar jou landschap. Het zijn sessies van een half uur, drie keer per week. De trap af naar beneden bevindt Zich water. Dat water verbind zich met het meer. Het is speciaal voor zeemeerminnen.


    Foto's:

    School
    Rest komt nog

    Uitleg wezens:
    Zeemeerminnen:
    Ze zien eruit als gewone mensen, maar als ze in aanraking komen met water, zee, douche, drinken, ijsblokjes, regen enz. dan veranderen hun benen in een staart. Op het droge zijn ze heel erg kwetsbaar. De enige manier om terug te veranderen is door geen water meer aan te raken. Ze zijn op het droge makkelijk te martelen. Als je ze te weinig water geeft, drogen ze uit, maar als je ze nat houdt, kunnen ze niet terug veranderen. Op die manier kan je ze makkelijk martelen.
    Ze eten gewoon mensen eten, mar eten liever vis als gewoon vlees. Verder verschillen ze niet zoveel van de mens, op hun mooie stem na. Als zeemeermingedaante hebben ze een sirene en als een mens kunnen ze mooier zingen dan de normale mens.
    Elke zeemeermin heeft zijn eigen kleur staart.

    Vampiers:
    Vampiers zijn sneller en sterker dan mensen. Ook zijn ze sneller aangebrand en beter in het uitschakelen van emoties. Vampiers hebben iets over zich heen, waardoor ze mensen aantrekken.
    Vampiers kunnen gewoon mensen voedsel eten, maar dat vult niet zo erg als bloed. Ze blijven altijd hunkeren naar mensenbloed. In de zon verbranden ze, daarom zijn de ramen van speciaal glas, zodat ze gewoon rond kunnen lopen in school. Voor de oud leerlingen is er een speciale ring gemaakt.

    Weerwolven:
    Weerwolven veranderen enkel met volle maan. Het proces is een proces vol pijn. Als weerwolf zijn ze woest en haast onhandelbaar. De school helpt ze daarmee. Als je verandert in weerwolf, dan wordt elk bot in je lichaam gebroken. Het is dus zeer pijnlijk. Eenmaal weerwolf heb je geen pijn meer, maar verander je weer terug naar mens, dan voel je het nog wel.

    Fee
    Feeën kunnen veranderen wanneer ze willen. Dit kunnen ze doormiddel hun magische stof in een bepaalde vorm rond te laten dwarrelen. Iedere fee heeft zijn eigen vorm en eigen kleur vleugels. Als Fee zijn de personen stukken kleiner en kunnen op een handpalm staan. Ze kunnen met hun magie planten laten groeien, mensen helen en het weer veranderen. Niet alles lukt, maar ook daar helpt de school mee. Feeën kunnen ook met dieren praten.
    Als gewoon mens kunnen ze dat allemaal niet, maar hebben wel veel meer verstand van de dieren en planten. Ze ruiken ook bepaalde geuren en horen bepaalde klanken die andere niet horen.

    Elementenbestuurder:
    Er zijn vijf elementen vuur, water, aarde, wind en metaal. Met het element vuur kan iemand van alles in de fik laten vliegen. Het is zeer gevaarlijk en gebeurd vooral als iemand boos is.
    Bij het element water kan de persoon het water besturen. Dus een glas gevuld met drinken, kan hij omgooien of het drinken over iemand heen gooien.
    Het element aarde is het besturen van rotsen en bomen. De bestuurder kan dus bomen uit de grond halen en ermee gooien. Hetzelfde geld voor stenen.
    Bij het element wind kan de bestuurder tornado's en andere harde windstormen veroorzaken. Daardoor kan een boom omwaaien of boeken uit de boekenkast.
    Degene die het element metaal bestuurd kan alles wat met metaal te maken heeft ombuigen. Maakt niet uit in welke vormen. Ook kan diegene metalen voorwerpen rond laten zweven en laten breken.


    Regels school+ invullijst:


    - Op tijd in de lessen, anders nablijven
    - Niet vechten, anders week corvee en een dag opgesloten in isoleercel
    - Enkel wapens gebruiken in trainingsruimte
    - Geen meisjes en jongens op elkaars slaapkamer
    - Spijbelen is verboden, doe je het wel dan twee weken corvee, nablijven en slaapkamers schoonmaken
    - Geen leraren proberen te vermoorden, anders twee dagen in isoleercel zonder eten.

    Regels RPG:

    - Niet elkaar vermoorden zonder toestemming
    - Geen ruzie maken in OCC, mag natuurlijk wel in ICC
    - Praten met haakjes
    - Zo vaak mogelijk reageren, niet mogelijk, dan even melden
    - Ik maak nieuw topic aan, tenzij ik je toestemming geef.
    - Niet elkaars personage besturen, tenzij de ander het niet erg vind
    - Minimaal 5 regels


    Invullijstje:

    - Naam:
    - Leeftijd:
    - Gave/wezen:
    - Geïnteresseerde geschiedenis:
    - Innerlijk:
    - Uiterlijk:
    - Extra:


    Zeemeerminnen:
    - Mila Elizabeth Holmes - Lootus
    - Danay Lucille Warren - Karmin
    - Avalon Nerissa Poole - Trenzalore

    Vampiers:
    - Griffin Lucas Ellis - Trenzalore
    - Benjamin Bruno Evenson Carlisle
    - Samuel ''Sam'' Ethan Johnson - Lootus

    Fee:
    - Lily Sharp - Patholoog
    - Madeleine Eloise McLeod - Cozart
    - Rosemay Autumn Lockheart - Beanies
    - Maelynn 'Mae' Nadia Carmenta. - Licorne

    Weerwolven:
    - Anthony Ayan Maverick - Nazario
    - Noël LaVaughn - Apexpredator
    - Joshua Callum Monrose - Enjoy

    Elementen bestuurders:
    - Arlynn Auracle Mcknight- Water & Lucht - Rider
    - William 'Will' Max Jones - Lucht & Aarde - Abalard
    - Ethan Brooks - Metaal & Vuur - Patholoog
    - Jaylee Clowee Castle - Clairde

    Rollenstory
    Kletstopic

    [ bericht aangepast op 16 aug 2013 - 15:24 ]


    Embrace your weirdness - Cara Delevingne

    Mila Elizabeth Holmes

    Ik knik even en zucht. 'Ach, ik zal wel meer te weten komen over jou in de les.' Ik glimlachte eventjes en keek nog even toe.
    'Jammer dat je nier va water houdt, maar ik zie je nog wel in klas. Bedant voor de rondleiding.' Ik zwaaide even naar de jongen en dook toen onder. Mij staart maakte vloeiende bewegingen en ik voelde hoe het water om me heen raasde. Een glimlach ontstond op mijn lippen en genietend volgde ik het meer. Na een tijdje kwam ik boven om te kijken waar ik was. Mijn mond zakte open. Het meer was groot. Gigantisch. Verder op zag ik het strand met rotsen en het meer wetd omringt door verschillende soorte bomen. Ik dook weer onder en zwom verder. Ditmaal kwam ik boven in een soort verscholen gebiedje. Watervallen kwamen naar beneden en het wate was omringt door hoge bergen. Met een glimlac keek ok omhoog en liet me op mij rug drijven. Dit meer was geweldig!


    Embrace your weirdness - Cara Delevingne

    Anthony Ayan Maverick
    “Er scheelt niets oké!” Kwam er opeens nors uit zijn mond waardoor ik hem verbaasd aankeek en mijn handen in de lucht voor me hield zoals ze in de film wel eens deden als ze zeiden dat iemand onschuldig was. “Oké oké. Daarvoor moest je niet zo afblaffen.” Mompelde ik terwijl ik hem nog steeds geschokt aankeek. Ik wist dat Joshua een kort lontje had net als mij, maar toch door één of andere manier was ik verbaasd. “Het was alleen maar een vraag. Daarvoor moet je dus niet helemaal freaken.” Ik keek hem achterdochtig aan toen hij tegen de bedpoot trapte. “Looks who’s a sunshine.” Mompelde ik zachtjes zodat het enkel alleen voor mezelf hoorbaar was. Ik schoot recht, pakte mijn koffer, deed de rits open en liep toen naar de andere kast waar ik probeerde alles wat netjes in te leggen. Spijtig genoeg, begreep ik het woord netjes niet want uiteindelijk leken de kleren gewoon allemaal op één hoopje te liggen. Ik liep terug naar mijn bed, en keek in de open koffer of ik niets had vergeten uit te laden. Mijn oog viel op een fotokadertje met een foto in van mijn moeder, mijn tweelingbroer Damien en mezelf die mijn moeder in mijn koffer had gestopt. Mijn vader stond er nooit op en eerlijk gezegd heb ik hem ook nooit echt gekend. Vroeger kregen we beide wel eens een brief van hem maar toen hij te weten kwam dat ik wel een weerwolf was en Damien niet, keerde hij zijn rug naar ons. Eigenlijk naar Damien. Hij kon niet verkroppen dat niet beide zijn zonen weerwolven waren. En ik wist dat Damien het me daarom soms zo moeilijk maakte. Dus niet enkel omdat hij jaloers was op mijn 'gave' zoals hij het noemde. Ik keek geïrriteerd naar mijn broer die op de foto stond. Die jongen wist serieus niet met wat ik allemaal te maken had. De pijn, de vooroordelen - niet enkel door mensen gemaakt maar ook door de andere wezens - Hij snapte niet dat ik soms jaloers op hém was. Ik zuchtte, sloot de koffer zonder de foto eruit te nemen en draaide me om. Ik merkte hoe Joshua daar met een raar gezicht stond. “Oké, ik beloof het dat ik er niets meer over zeg. Maar als je me nodig hebt dan weet je me te vinden. Oké?”


    Rise and rise again until lambs become lions

    Joshua Callum Monrose. || Weerwolf.

    "Oké oké. Daarvoor moest je mij niet zo afblaffen." mompelde Anthony nadat hij zijn handen als teken dat hij onschuldig is omhoog had gedaan. "Het was alleen maar een vraag. Daarvoor met je niet zo freaken." Ik perste mijn lippen op elkaar om niks te zeggen dumpte de rest van mijn kleding ook in de kast. nadat hij een tijdje naar zijn koffer had gestaard en ik fronste deed hij zijn koffer dicht. Oké? "Oké, ik beloof het dat ik er niet meer over zeg. Maar als je me nodig hebt dan weet je me te vinden. Oké?" "Je doet maar." kwam er simpel uit mijn mond. Het zal toch nog wel een keer gebeuren dat hij er over zou vragen. En het tegen hem zeggen wat er thuis afspeelde, dat nooit. Dan was ik weer te zwak. Ik plofte op mijn bed en haalde nog mijn laptop en koptelefoon uit mijn weekend tas. Ik opende mijn laptop en plugde de koptelefoon in de laptop. Ik ging met mijn rug tegen de muur zitten en legde de laptop op mijn schoot. Ik klikte een programma aan waarmee ik muziek mixte en ging wat mixen. Ik had niet echt zin op de gang op te lopen en dan de kans oplopen dat ik naar een isoleer cel moet, omdat ik wat agressief ben nu. Ik schopte mijn schoenen uit die op de grond naast mijn bed belanden en trok mijn benen op. Ik zette mijn laptop goed en ging verder met waar ik mee bezig was. Ik had het volume van mijn koptelefoon niet hard staan. Ik hoorde het toch wel ook al stond ie op zijn zachts. Maar ik durfde te wedden dat Anthony het ook wel zou worden. Niet dat het veel uitmaakte. Want ik kon later toch niks met muziek gaan doen. 'Veel te onzeker.' zoals mijn oma zei. Ik zuchtte even en ging weer verder. Het liefst zou ik wat met muziek gaan doen, maar om mijn zusje goed te kunnen onderhouden moest ik een baan nemen waarvan ik zeker was dat het een goede loon opleverde dat ik elke maan zou krijgen.


    † Impossible isn't something that can't be done, it's something that isn't done before. †

    Anthony Ayan Maverick
    “Je doet maar.” Kwam er heel simpel uit zijn mond. Ik keek hem geiriteerd aan. Ik wist niet wat hij had maar oké. Als ik beloofde dat ik er niet meer over zou beginnen dan zou ik het ook niet doen, tenzij het echt noodzakelijk was. Ik zuchtte toen ik zag hoe hij zijn laptop en koptelefoon bovenhaalde. Serieus er was iets mis. Ik had het vorig jaar ook al een paar keer gezien; enkele blauwe plekken of zere schouders, benen, armen etc. Maar toen had ik er eigenlijk nooit echt over nagedacht. Ik deed hetzelfde als hem, ging liggen op mijn bed om daarna de muziek te horen die hij aan het mixen was. Zijn volume stond zacht maar toch was het mogelijk om mee te kunnen luisteren. Op zo'n momenten was ik wel blij met mijn weerwolvengedaante. “Het lijkt alsof je beter bent geworden.” Zei ik terwijl ik hem aankeek, “Je moet er echt wat mee doen.” Even bleven we allebei zo stil liggen tot ik er genoeg van had, “Ik verveel me.” Zuchtte ik. Ik was niet echt het type persoon dat de hele tijd stil kon zitten. Daarvoor was ik veel te onrustig, “Ik ga naar het donkere bos.Wil je mee?”

    [Sorry voor het zo laat reageren! D: Maar ik was even bezig.]


    Rise and rise again until lambs become lions

    Benjamin Bruno Evenson

    De eetzaal was akelig leeg. Op een van de lange tafels stond een fruitschaal, waar ik een appeltje vanaf griste.
    Buiten was het bewolkt, wat me beviel. Zo kon ik naar buiten zonder levend verbrand te worden. Nou ja, levend. Ik grinnikte in mezelf toen ik de eerzaal uit liep.
    Het was buiten aangenaam koel. Beter, ik haat de warmte.
    De wind waaide door mijn haar toen ik door het bos rende. Heerlijk was dit. Ik was dorstig en rook overal aangename geuren van dierenbloed.
    Toen zag ik haar. Verderop stond een eenzaam hertje te snuffelen tussen de bladeren en paddestoelen.
    Vlug sprong ik in een boom en sprong via de bomen richting het hert.
    Het beest keek verschrikt om toen ze het ritselen van de bladeren hoorde, maar ik verschool me achter de bladeren.
    Toen het dier verder ging met het ruiken aan bladeren, maakte ik me klaar voor de sprong.
    De wind nam haar geur mee en drong mijn neus in.
    Ik wist dat mijn oogkleur veranderde. Als ik dorstig was, werden mijn ogen felgroen.
    Ik zette me stevig af en belandde boven op het beest dat haarzelf nog verdedigde door te spartelen, maar daar stopte ze mee toen ik mijn tanden in haar nek zette en het bloed uit haar lichaam zoog.
    Met bloedrode lippen en mijn normale hazelnootkleurige ogen rende ik naar het meer.
    Mijn vans zakten weg in het zand van het strand. Ik kwam dichterbij het water en sprong op een van de rotsen.
    Ik ging in kleermakerszit zitten en keek over het water.
    Iets verderop waren watervallen. Iets wat me altijd erg aantrok. Zo mooi.
    Ik sprong op en rende over het strand naar de watervallen.
    'Wauw,' bracht ik uit.


    "Fuck feelings, be a bitch" - Blair Waldorf

    Mila Elizabeth Holmes

    Rstig dreef ik op mijn rug en genoot van het gekletter van water. Zachtjes drong ik en opende ik mijn ogen om naar de wolken te kijken.
    'Een hond,' fluisterde i met een glimlach toen ik een hondenkop herkende. Ineens hoorde ik gefluister. Mijn blik schoot naar rechts waar ik Benjamin zag met vuurrode lippen. Vlug verborg ik mijn ontblote bovenlichaam weer onderwater. Dat was soms het enige nadewl van zeemeermin. Niet dat ik heel preuts was, maar ik kende Benjamin njet echf. Vol afgrijzen staar ik hem aan.
    'Heb je nooit manieren geleerd?' Ik keek hem met opgetrokken wenkbrauw aan. 'Ten eerste laat je weten dat je er bent als iemand er is en ten tweede moet je je mond wassen.' Ik gooide spetters in zijn richting en keek hem even aan. 'Welk arm beest heb je vermoord?' Ik keek Benjamin kort aan en had te doen met het slachtoffer. Het was grappig dat Griffin zo anders was, terwijl ze wel hetzelfde wezen waren. Nou eigenlijk was het niet zo grappig, maar heel normaal. Ik ben ook niet hetzelfde als alle andere zeemeerminnen.
    Mijn blik gleed weer naar de omgeving. De watervallen bleven adembenemend. Met een glimlacj zwom ik naar de waterval en ging onder het gekletter van het water zwemmen. Met een glimlach sloot ik mijn ogen en genoot. Langzaam opende ik mij ogen en dook weer onder. Visjes zwommen over de bodem, maar het was niet hetzelfde als waar ik vandaan kwam. Geen dolfijnen, geen koraalriffen.


    Embrace your weirdness - Cara Delevingne

    Joshua Callum Monrose. || Weerwolf.

    "Het lijkt wel alsof je beter bent geworden." zegt hij terwijl hij me aankijkt en ik glimlach even. "Dankje." "Je zou er echt wat mee doen." Ik haalde mijn schouders op. Het was een tijdje stil, op mijn muziek na. "Ik verveel me." hoorde ik Anthony zuchten. Ik grinnikte. Hij kon nooit lang stilzitten en niks doen. Daar was hij het type ook helemaal niet voor. "Ik ga naar het donkere bos. Wil je mee?" vroeg hij me en ik knikte. Is goed. Ik dacht nog even aan wat hij zei. "Het zou leuk zijn als ik wat met muziek kon doen, maar dat kan niet." zeg ik dan. Het was er uit voordat ik er erg in had. Ik hoopte dat hij dat niet had gehoord, maar dat was onmogelijk. Ik borg mijn laptop en koptelefoon op een veilige plek op en stond snel op. "Gaan dan maar?" zei ik alsof er niks aan de hand was. Let eens op je woorden Josh! Denk eens na! Eikel! Ik trok even mijn kleding in de plooi en keek hem aan. "Kom je nog? " vroeg ik hem niet veel later na mijn vorige vraag. Ik zuchtte en stopte mijn handen in mijn zakken en wachtte op Anthony.

    [Don't worry about that ^^]


    † Impossible isn't something that can't be done, it's something that isn't done before. †

    Anthony Ayan Maverick
    Ik knikte toen hij me bedankte om vervolgens zijn gegrinnik te horen toen ik zei dat ik me verveelde. Een grijns speelde om mijn lippen, “Je kent me. Stilzitten is niet mijn ding.” Ik zag hoe hij opstond en begon te praten, “Het zou leuk zijn als ik wat met muziek kon doen, maar dat kan niet.” Ik zag hoe hij zijn laptop en koptelefoon verborgde, “Gaan dan maar?” Begon hij alsof er niets aan de hand was. Ik knikte maar bleef even liggen omdat ik nog steeds enkele vragen had met wat hij daarnet had gezegd. Ik opende mijn mond maar werd al snel afgejaagd door Joshua. “Kom je nog?” Ik knikte, “Jaja, ik ben er, afjager.” Mompelde ik waarna ik opstond, een hand door mijn haar haalde maar hem nog even bleef aankijken, “En waarom kan je niets met muziek doen? Ik bedoel er zijn genoeg DJ’s nodig.” Ik keek hem even voor enkele seconden aan, "Oké oké, ik ga al." Zuchtte ik en liep daarna al voor hem de kamer uit, richting de uitgang. "


    Rise and rise again until lambs become lions

    Joshua Callum Monrose. || Weerwolf.

    "Jaja, ik ben er, afjager." Ik zuchtte nogmaals en keek hem aan. "En waarom kan je niets met muziek doen? Ik bedoel er zijn genoeg DJ's nodig." Hij keek mij even aan. "Oké oké, ik ga al." zuchtte hij en hij liep voor mij de kamer uit richting de uitgang. Ik liep achter hem aan en sloot de deur achter mij. "Het is te onzeker." zeg ik dan. "Wie weet is er geen interesse in mij en vinden mensen mijn muziek niet goed." "Ik moet gewoon zeker weten dat ik later een goede loon zal krijgen," Ik wil er eigenlijk nog achteraan plakken dat het is om mijn zusje te onderhouden, maar die woorden slik ik in. Ik had al te veel vrij gegeven. Ik liep de school uit en snoof de geur op. Ik kon het donkere bos al ruiken. Het was fijn om er te zijn. Geen school aan je hoofd. Helemaal niks. Het enige vervelde was, was dat ik door mijn weerwolven instinkt toch de geluiden op school kon horen. Ah fijn. Er waren wel voordelen aan het weerwolf zijn. Behalve het pijn doen bij transformatie. Het was gewoon oneerlijk dat alleen wij dat hadden en andere niet. "Vuile hond!" hoorde ik iemand zeggen en mijn ogen schoten naar de bron van het geluid. Een nieuwe vampier. Ik liep op hem af en pakte hem bij zijn kraag. "Ik ben niet bang voor de isoleercel." zei ik en ik duwde hem had tegen de muur. Ik had er wel eens ingezeten. Ja ik had een kort lontje en soms moet je de consequenties er van zien. Het enige wat er rot aan een isoleercel kon zijn dat je geen eten kreeg. Dat was echt moordend. Ik kreeg dan altijd maagkrampen en op een gegeven moment heb je gewoon geen honger meer.


    † Impossible isn't something that can't be done, it's something that isn't done before. †

    Benjamin Bruno Evenson

    Ik hoorde links naast me een plons en zag Mila in het water.
    'Oh hey zeemeerminnetje van me. Ik had je niet eens gezien.' Ik glimlachte mijn tanden bloot, die ook een rode gloed hadden. Bloed drinken heeft echt nadelen.
    'Heb je nooit manieren geleerd?' Ze keek me aan met een opgetrokken wenkbrauw.
    'Schat, ik stam uit 1901, denk je nou echt dat mensen toen manieren hadden?'
    'Ten eerste laat je weten dat je er bent als iemand er is en ten tweede moet je je mond wassen.'
    'Ten eerste, zoals ik net al zei, had ik je niet gezien. En ten tweede, wauw, draag je geen topje?'
    Het water was zo helder dat ik de contouren van haar borsten zag.
    Ik bedoel, ik ben ook maar een jongen.
    Ze gooide wat spetters in mijn richting. 'Welk arm beest heb je vermoordt?'
    'Ach, wees blij dat ik geen mensen vermoord. Een hert,' antwoordde ik terwijl ik mijn mond schoonmaakte met het water uit het meer.
    Ze zwom naar de waterval en ging onder de waterval staan.
    Over de stenen die boven het water uitkwamen, volgde ik haar.
    Ik balanceerde op een van de grijzige rotsen. 'Wat doe je hier eigenlijk?'


    "Fuck feelings, be a bitch" - Blair Waldorf

    Mila Elizabeth Holmes

    Ik rolde met mijn ogen en keek weg. 'Ten eerste, ik ben niet van jou.' Ik keek hem strak aan. 'Dus noem me nooit meer zo of ik verzuip je.' Ik keek bedenkelijk. Hij kom ademen onder water. 'Of ik laat je jezelf killen,' mompelde ik toen. 'Ten tweede, ga dan mee met de tijd en leer manieren. Her is nier echt charmant. Je doet me denken aan mijn oom wiens tanden rood zijn na het eten van bietjes.' Ik trok een vies gezicht.
    'Ten derde, bevalt het je?' Ik keek hem strak en gevoelloos aan. 'Even serieus, nog zo'n opmerking en ik vermoord je echt.' Ik volgde zijn bewegingen over de rotsen en zwom zelf rustig door. Af en toe dook ik onder, maar bleef vooral boven water om de vampier in de gaten te houden.
    Ik ben aan het zwemmen en aan het genieten van mjjn tijd alleen. Die jij dus verstoord hebt.' Ik keek hem chagrijnig aan en stopte met zwemmen om met mjjn ellebogen op de steen voor zijn voeten te leunen. 'Wat doe jij hier?' Vragend keek ik omhoog en liet mijn hoofd rusten op mijn handen. Ik hees mezelf uit het water en ging voor zijn voeten zitten. Ik keek naar mijn oranje, gouden staart en bewoog er een beetje mee.
    'Ik zou er geen problemen mee hebben als je mensen vermoord. Beter hun dan die arme hertjes.' Ik keek weer omhoog. 'Wat hebben die diertjes misdaan?'


    Embrace your weirdness - Cara Delevingne

    Benjamin Bruno Evenson

    Ze rolde met haar ogen en keek van me weg.
    'Ten eerste, ik ben niet van jou dus noem me nooit meer zo, of ik verzuip je.'
    'Doe je best, alsof dat lukt. Het is mezelf nog nooit gelukt.'
    'Of ik laat je jezelf killen,' mompelde ze.
    'En hoe wilde je dat gaan doen?'
    'Ten tweede, ga dan mee met de tijd en leer manieren. Her is niet echt charmant. Je doet me denken aan mijn oom wiens tanden rood zijn na het eten van bietjes.'
    'Waarom zou ik charmant moeten zijn voor jou?' grinnikte ik zacht.
    'Ten derde, bevalt het je?'
    'Het bevalt me uitstekend, nu je het vraagt.'
    'Even serieus, nog zo'n opmerking en ik vermoord je echt.'
    'Ik wens je al het succes in de wereld, Mila.'
    Ik liet de 'L' even rollen.
    Ze zwom van me weg. Onder water. Boven water. Onder. Boven. Onder. Alsof ze me in de gaten hield.
    'Ik ben aan het zwemmen en aan het genieten van mijn tijd alleen. Die jij dus verstoord hebt.'
    'Ik houd van chagrijnige mensen,' zei ik sarcastisch.
    'Wat die jij hier?'
    'Jouw tijd alleen verstoren. Waar lijkt het op?'
    Ik ging in kleermakerszit op de steen zitten.
    'Ik zou er geen problemen mee hebben als je mensen vermoord. Beter hun dan die arme hertjes. Wat hebben die diertjes misdaan?'
    'Dan ben je de eerste die er geen moeite mee heeft. Het is onze natuur. Jagen. Op mensen. Ik verafschuwde het en ben gaan leren alleen op dieren te jagen. Al kan ik sommige mensen ook niet laten lopen.'


    "Fuck feelings, be a bitch" - Blair Waldorf

    Mila Elizabeth Holmes

    'Man als ik wil heb ik je zo in mijn macht, zwakkeling.' Ik keek hem kort aan en keek weer weg. Mijn blik gleed weer naar hem door zijn opmerking.
    'Niet alleen voor mij! Ik wil niet eens dat je charmant gaat doen voor mij. Wat moet ik ermee? Elk meisje op zich. Een menselijk kind zou zich dood schrikken, feeën zullen je verafschuwen, ik denk iedereen wel. Het is hetzelfde als ik onder de ketchup zit, omdat ik geen hamburger netjes kon eten.' Ik keek hem geïrriteerd aan.
    'Mooi, ben ik toch nog ergens goed voor,' mompel ik sarcastisch. Ik leg mjjn haar zo, dat mijn borsten njet echt te zien zijn. Hij deed me echt ongemakkelijk voelen, maar ik weet ook dat mijn schoonheid juist mijn sterke kant hoort te zijn. Niet dat ik daar zeker mee ben, maad dat is de zwakkeplek, daarmee kan ik ze makkelijk betoveren.
    'Dank je. Ik jou ook, Benjamin.' Ik zei zijn naam op een uitdagende manier. 'Je kan het gebruiken.' Ik haalde mijn schouders op. 'Je bedoeld dat jij zo veel vrolijker was tegen die weerwolf?' Ik keek hem hoofdschuddend aan. 'Misschien ben jij wel de reden dat ik chagrijnig ben.' Ik schonk hem een beschuldigende blik. Een sisgeluid kwam uit mijn mond door zijn volgende opmerking. Nu was ik er echt klaar mee. Hij moest zijn grote bek houden. 'Waar zou ik moeite mee moeten houden? De mensheid probeert ons ook uit te moorden,' zei ik met oprechte woeden. Zowel op Benjamjn als op de mensheid. 'Nee, natuurlijk kan jij dat niet. Eerst een hete acond met je slachtoffers beleven js natuurlijk wel leuk.' Ik lied me weer in het water zakken en keek hem aan. Zou hij, als jk hem in mijn macht had voor even, zijn grote mond houden? Voordat ik het doorhad begon ik mijn sirene te zingen en hield de vampier voor me nauwlettend in de gaten, wachtend tot hij naar voren zou buigen en ik hem makkelijk mee het water in kon trekken. Terwijl ik zong, verloor ik geen oogcontacf.

    [ bericht aangepast op 4 aug 2013 - 22:56 ]


    Embrace your weirdness - Cara Delevingne

    Sourire -> Enjoy


    † Impossible isn't something that can't be done, it's something that isn't done before. †

    Anthony Ayan Maverick
    Ik wachtte even op Joshua en zag hoe hij de deur achter zich sloot, “Het is te onzeker. Wie weet is er geen interesse in mij en vinden mensen mijn muziek niet goed.” Ik keek hem aan en knikte daarna begrijpend, “Ik moet gewoon zeker weten dat ik later een goede loon zal krijgen.” Ik keek hem zijdelings aan, “Maar je kan toch ook muziek maken in je vrije tijd?” Vroeg ik terwijl we beide de school uitliepen. Ik volgde Joshua’s voorbeeld en snoof de geur op. “Eindelijk," Zuchtte ik, “Rust.” Ik draaide me om, “Josh, je kan toch altijd gewoon een, zoals jij het noemt:, ‘echte’ job nemen en daarbij gewoon nog muziek maken en daarmee proberen door te breken.” Ik keek hem even aan en voor ik het goed en wel besefte hoorde ik één of andere jongen ‘vuile hond’ roepen. Ik wilde Joshua nog bij zijn schouder nemen maar het was te laat en de jongen werd door Joshua tegen de muur geduwd. Al slenterend liep ik naar het tweetal toe met een triomfantelijke grijns op mijn gezicht. Oh god, wat hield ik van die eerstejaars vampiertjes die het de weerwolven probeerde moeilijk te maken. “Josh.” Zei ik waarna ik hem van de jongen wegtrok en tussen hen beide ging staan. “De volgende keer trek ik hem niet meer weg.” Knipoogde ik, “En de volgende keer zal ik hem dan ook helpen als ik nog maar één keer ‘vuile hond’ uit je mond hoor.” Ik tikte de jonge vampier even kort op zijn wang om vervolgens al slenterend weg te lopen met nog steeds de triomfantelijke grijns die speelde om mijn lippen.

    [ bericht aangepast op 4 aug 2013 - 10:11 ]


    Rise and rise again until lambs become lions