[RPG] 100th Annual Hunger Games ~ Speeltopic 1 - Speeltopics

IK VERKLAAR ALLE DRIE DE SPELEN VOOR GEOPEND!!!!

We gaan even door. Katniss en Peeta hebben nooit bestaan. De Hunger Games gaan door, in de vierde Kwartskwelling.

In de vierde Kwartskwelling zullen vier games zijn:
District 1, 2, 3 en 4

District 5, 6, 7 en 8

District 9, 10, 11 en 12
Van alle Districten 4 deelnemers, waarvan er van elke spelen 6 meegaan naar:
THE ULTIMATE GAMES
In de Ultimate Games zullen dus 18 mensen meedoen, en elke dag om twaalf uur zal er een speciale gebeurtenis zijn.
Good luck, and may the odds be ever in your favor...

Invullijstje:


District 1: VOL
-
- Camargue Meredith Adelyne (Garde)
- Angela Morrez (PippinToek)
-
District 2: VOL
-
- Dylan Gotham (Stillinski)
- Mynta Lea Wild (Diaries)
-
District 3: VOL
- Heather Lucy Reed (Diaries)
-
-
-
District 4: VOL
-
-
- Kealynn Ann La Rue (Kendizzzzle)
-
District 5: VOL
- Chance Reeva Heavenless (Lunalovesit)
-
-
-
District 6: VOL
- Jake Oliver Riggs (Diaries)
- Adrienna Woods (Mutiny)
-
-
District 7: VOL
- Madeline Johnson (FennaFriend)
- Elessa Irminio (Galadriel12)
-
-
District 8: VOL
- Felicity "Felis" Jones (Lunalovesit)
-
-
-
District 9:
- Rowan Black (Lunalovesit)
- Claire Scott (XLeaves)
-
-
District 10:
- Xavier Gonzalez (Waterwork)
- Symphia Krattel (Defqon)
-
-
District 11: VOL
- Jacob Bohati (FennaFriend)
- Farina Terra Daneaux (Windlesss)
- Rebecca Nights (Squirrelpaw)
-
District 12:
- Skye Diana Morris (Diaries)
- Connor Erstaf (Galadriel12)
-
-

Even een stop op meisjes, vanwege teveel.

Regels:
Gelieve naamsveranderingen of afwezigheden door te geven.
Gelieve geen posts van een regel plaatsen.
Gelieve niet te veel ruzie maken onder gebruikers.
Als je liever stylist of mentor bent, kan dat, maar een tribuut meer is altijd fijn *hint hint*
De tributen die niet worden ingevuld sterven bij het bloedbad bij de hoorn
Als je weg bent, graag even melden (ik reken er zoiezo op dat iedereen dat doet)
Pak wat je wilt bij de hoorn, maar niet zodat iedereen een tent heeft of iedereen een slaapzak
We willen natuurlijk in elke spelen iets meer dan zes tributen, het liefst twaalf, maar dat redden we natuurlijk niet. 8 of 9 is oke
Je mag maximaal vier tributen, maar verwaarloos er geen. Stylisten en mentoren mogen altijd.
En als je ideeën hebt voor bijv. de speciale dingen in de Ultimate Games heeeeel graag doorgeven.

Praattopic

Speeltopic 1

Dankjewel!
GreetZ Lunalovesit

[ bericht aangepast op 2 jan 2014 - 11:41 ]

---

{ do you call yourself a freaking hurricane like me? }

WenseKronik schreef:
(...)

Waarom zou dat niet mogen?

Dan lijkt het zo alsof jullie slecht schrijevn maar dat is niet zo

---

{ do you call yourself a freaking hurricane like me? }

(Alle drie de spelen nu?! Omg, oké ik vermoord zo snel mogelijk mijn tributen die dood horen te gaan (': )

---

Il aimait la mort, elle aimait la vie, il vivait pour elle, elle est morte pour lui. -William Shakespeare

Aiden Dorn, district 5

Rende zo snel als hij kon naar een wapen, maar net toen hij het wou pakken lette hij niet op, struikelde over iemand en viel met zijn hoofd op de grond. Het enigste wat hij herinnerde was een vreselijke pijn tussen zijn schouders. Het deed vreselijke pijn, hij schreeuwde het uit van de pijn. Daarna zag hij nog hoe andere mensen elkaar afmaakten en sommige ontsnapte. Hij wenste vurig dat hij een van de mensen was geweest die ontsnapte.
Aiden was boos maar daarna vergat hij alles om zich heen. En voelde het leven uit het lopen, zijn sterkte wegvagen en zijn hoop om te winnen verdwenen....

Aiden schrok wakker, onder het nat angst zweet. Hij voelde zijn ademhaling snel en zijn hartslag sloeg op hol, het voelde zo echt. Dat hij haast begon te hyperventileren, het duurde eventjes voordat Aiden het weer op een rijtje kon krijgen. Daar lag hij, vijfde verdieping in zijn bed. Het was nog dag maar hij had besloten van al het trainen even te slapen. Grappig ze hadden verteld dat er niet veel tijd zou zijn voor trainen maar blijkbaar gingen plannen anders in Het Capitol, waar hij blij mee was.

[ bericht aangepast op 22 dec 2013 - 15:40 ]

WenseKronik schreef:
Aiden Dorn, district 5

Rende zo snel als hij kon naar een wapen, maar net toen hij het wou pakken lette hij niet op, struikelde over iemand en viel met zijn hoofd op de grond. Het enigste wat hij herinnerde was een vreselijke pijn tussen zijn schouders. Het deed vreselijke pijn, hij schreeuwde het uit van de pijn. Daarna zag hij nog hoe andere mensen elkaar afmaakten en sommige ontsnapte. Hij wenste vurig dat hij een van de mensen was geweest die ontsnapte.
Aiden was boos maar daarna vergat hij alles om zich heen. En voelde het leven uit het lopen, zijn sterkte wegvagen en zijn hoop om te winnen verdwenen....

(Is dit zijn droom?)

---

{ do you call yourself a freaking hurricane like me? }

Lunalovesit schreef:
(...)
(Is dit zijn droom?)

Ik dacht dat ze dood moesten gaan toch gezien de spele zou beginnen?

(Huh, beginnen de spelen al?)

---

Strong minds discuss ideas, average minds discuss events, weak minds discuss people. - Socrates

WenseKronik schreef:
(...)

Ik dacht dat ze dood moesten gaan toch gezien de spele zou beginnen?

(Hahahahahaha ik had het over de derde spelen gekkie)

---

{ do you call yourself a freaking hurricane like me? }

Lunalovesit schreef:
(...)
(Hahahahahaha ik had het over de derde spelen gekkie)

Dan maak ik er een droom van

[Zijn de derde spelen nu al begonnen? Was tijdje inactief, sorry]

---

May StarClan light your path.

Squirrelpaw schreef:
[Zijn de derde spelen nu al begonnen? Was tijdje inactief, sorry]

(Je bent op tijd hoor we beginnen nu de derde spelen bij de boete)

---

{ do you call yourself a freaking hurricane like me? }

[Nice c: I'll post soon]

---

May StarClan light your path.

Jacob Bohati // 15 jaar // District 11

Hier stond ik dan, bang voor mijn toekomst die binnen 2 minuten bepaald zou kunnen worden. Mijn handen waren nat van het zweet, net als mijn voorhoofd. Ik was zo bang. Niet voor mezelf, nee. Maar voor mijn broertjes en zusjes die misschien ook uitgekozen konden worden. Ik had vijf zusjes en vier broertjes. Drie van hen waren ouder dan ik, de rest allemaal jonger. 'Zoals gewoonlijk: Dames eerst.' zei de vrouw van het capitool. Ze liep naar een grote glazen bol met daarin witte papiertjes. Ik beet op mijn onderlip en deed mijn ogen dicht. Niet één van mijn zusjes, alsjeblieft niet, dacht ik. Niet Gabrielle, niet Grace, niet Erin, niet Leah en al zeker niet Paige, de jongste van de vijf. Toen ik geen van hen hoorde slaakte ik een zucht van opluchting. Van de spanning had ik een lichtje hoofdpijn gekregen, die door dit nieuws iet wat weggetrokken was. 'En dan nu, voor de jongens.' Haar hand gleed langzaam in de glazen bol en pakte met twee vingers een papiertje eruit. Ik ademde door mijn neus in en door mijn mond uit, anders zou ik gaan hyperventileren. Laat alsjeblieft niemand uit onze familie de hel in gaan... Al mijn broertjes waren jonger dan ik, ze mochten gewoon niet gekozen worden. 'Micheal Bohati!' Galmde het door de microfoon. Oké, nu was ik aan het hyperventileren. Mijn jongste broertje, van 12 jaar, was bij zijn eerste trekking meteen uitgekozen tot tribuut. Ik zag hem door de menigte een weg naar het podium lopen, zijn ogen waren rood van de tranen en zijn knieën waren vies van de aarde, hij was waarschijnlijk door de schok op de grond gevallen. Hij gaat op het podium staan. 'En dit zijn de tributen uit district 11!' Op het gezicht van de capitoolvrouw verschijnt een brede glimlach, een neppe. 'Tenzij...' begint ze. 'Er nog vrijwilligers zijn!' Mijn ogen sperde zich open. Ik heb geen controle meer over mijn mond en schreeuw 'Ik!' Iedereen die om mij heen stond doet een stap achteruit en staart me aan. Ik ren naar het pad dat naar het podium leidt en sta daar stil. 'Ik.' zeg ik deze keer wat rustiger, maar mijn ademhaling doet nog steeds erg raar. 'We hebben een vrijwilliger, in district 11! Een bijzonder moment.' zegt de vrouw en gebaard dat ik naar het podium moet komen terwijl mijn kleine broertje door vredebewakers van het podium gehaald wordt. Terwijl ik loop struikel ik enkele keren over mijn eigen voeten omdat ik zo nerveus ben. Als ik eenmaal aangekomen ben op het podium is de eerste vraag: 'En, hoe heet jij?' Ik doe met moeite mijn mond open, terwijl het net nog zo makkelijk ging. 'Jacob Bohati' stotter ik zacht. 'Sorry, wat zeg je, lieverd?' vraagt de vrouw aan mij. Ik neem een diepe adem en herhaal mijn naam, deze keer harder en duidelijker. 'Was dat je broertje?' vraagt ze. 'Ja.' Een licht rumoer speelt op bij de mensen uit district 11. Ik krijg verder weinig mee van de gebeurtenissen, alleen dat ik iemand hoor schreeuwen en dat ik vervolgens een gebouw ingetrokken wordt.

---

Strong minds discuss ideas, average minds discuss events, weak minds discuss people. - Socrates

Rebecca Nights || District 11

Mijn ogen zijn gericht op de bol met papiertjes er in. Op een paar daarvan staat mijn naam, Rebecca Nights, in een mooi handschrift geschreven. Ik hoop juist dat die niet gepakt worden. Eigenlijks wil ik dat niemand gepakt wordt. Niemand van mijn famillie, niemand van mijn vrienden. Niemand. Want niemand verdient het om mee te moeten doen aan de jaarlijkse Spelen. Waar vierentwintig tributen elkaar moeten doden, tot er een over is. Ik hou mijn adem in als de vrouw van het capitool één papiertje pakt. Het is mijn naam niet. Het is mijn zusje. Ik wil absoluut niet dat mijn zusje in de Spelen mee moet doen. Tussen al die papiertjes, pakte ze precies die gene die ik absoluut niet wil. Mijn zusje moet meedoen. Dan nog liever ik, denk ik bij mezelf. ''Ik bied me aan!'' roep ik snel. Mijn zusje kijkt me dankbaar, maar ook verdrietig aan. Ik loop naar het podium en ga daar staan. Ik staar voor me uit en laat niet zien of ik bang, of verdrietig, of juist blij ben. Ik staar gewoon naar de mensen, en naar mijn zusje. Dit is de plek waar van ik mijn hele leven niet wou staan. Maar ik liever dan mijn zusje. De vrouw van het capitool loopt nu naar de andere bol. 'En dan nu, voor de jongens,' zegt ze met een capitool accent. Ik heb geen broertjes, dus eigenlijks boeit me het niet veel welk briefje ze zou pakken. Behalve dan één van mijn vrienden die ik vaak zie. 'Micheal Bohati!' roept ze plotseling door de microfoon. Ik ken de naam niet. Een andere jongen bied zich aan, maar ik let niet veel op. Ik denk alleen maar aan mijn toekomst. Straks in de Arena. Als ik doodga, denk ik bij mezelf.

---

May StarClan light your path.

Connor Erstaf- D12

Als ik wakker word dringt het gelijk tot me door: best een grote kans dat vandaag mijn toekomst er aan gaat. Niet dat die zoveel voorstelde, in district 12 heb je niet zo'n hele geweldige toekomst. Ik ga rechtop zitten en ik zie mijn grote broer liggen, een bed verder. Mijn zusje ligt naast hem. Vast een nachtmerrie, denk ik. Soms gaat ze bij mij liggen, maar mijn bed is wat kleiner dus gaat ze liever bij mijn broer liggen. Hij is negentien en ik ben 15, mijn zusje is 11. Ik ben dus de enige in de gevarenzone. Help. Dan word mijn zusje wakker. Ze loopt naar mij toe.
'Connor! Waarom ben jij al wakker?'
'Kweenie. Maar El, alweer een nachtmerrie?' mijn zusje heet eigenlijk Elanore, maar ik noem haar gewoon El.
'Ja. Jij werd getrokken bij de boete. En je ging dood.' ze huivert.
'Doe niet zo maf. Ik leef toch nog?' zeg ik terwijl ik bedenk dat het maar een al te reële mogelijkheid is.
'Ja.' ze knuffelt me en ik knuffel terug. De enige die ik enigen die ik echt 100 procent vertrouw zijn Elanore en Drake, mijn grote broer. Onze ouders hebben ons echt rare namen gegeven, maar aangezien ze nu dood zijn hebben we niemand om tegen te klagen. Mijn moeder is overleden tijdens de geboorte van Elanore en mijn vader heeft zelfmoord gepleegd na de dood van mijn moeder. Maar met zijn drieën komen we er wel uit. Hoop ik. Ik kijk op de klok. Half twaalf. We hebben alle tijd. Ik word uit mijn gepeins gehaald door Drake, die een harde snurk uitstoot.
'Hoe kan jij slapen naast zo'n zaagbank?' vraag ik geamuseerd aan Elanore.
'Hem meppen met een kussen.'
'Zal hij leuk vinden. In de pan gehakt worden door zijn kleine zusje.' ze giechelt.
Ik loop naar de kraan en laat het water in mijn handen lopen.
'Blergh. Waarom is dit water altijd lauw?' vraag ik aan niemand in het bijzonder.
'Omdat we in district 12 wonen?' zegt Drake opeens. Ik schrik me een ongeluk.
'Sinds wanneer ben jij wakker?'
'Sinds net, dus.'
Als het 1 uur is ga ik me netjes aankleden. Een wit overhemd. Een nette broek. Ik kam mijn haar en probeer het te temmen, maar het lukt niet.
Drake en ik hebben ongeveer het zelfde aan maar zijn overhemd is blauw in plaats van wit. Elanore heeft en witte jurk aan en haar haar is opgestoken.
'Nou, daar gaan we dan.' zeg ik.
Ik loop het huis uit., geef Elanore nog een knuffel, zeg tegen Drake dat hij op moet houden met fluiten omdat er geen reden voor is en loop naar het plein.
Als we daar zijn, is half district 12 er al. Ik loop rustig naar de inschrijvingstafel, waar ze in mijn vinger prikken en het bloed afnemen.
Ik loop naar mijn vak en staar naar het podium. De lucht is grijs en grauw en het ziet er uit alsof er elk moment een wolkbreuk los kan breken.
De capitoolvrouw stapt het podium op en leest haar standaard praatje op.
'Dames eerst!'
Ze loopt naar de glazen bol en pakt een papiertje. Ze vouwt het open.
'Skye Diana Morris'
Nou, succes, denk ik en dan loopt ze naar de jongens.
Ik voel mijn hart sneller slaan in paniek.
'Connor Erstaf' galmt door de microfoon.
Nee. Nee. Nee. Ja. Wel dus. denk ik in paniek. Ik loop naar het podium toe. Mijn zicht is af en toe scherp en af en toe vaag en ik heb het gevoel dat ik flauw ga vallen.
'Connor! Nee!' hoor ik Elanore schreeuwen.
Dan klim ik op het podium.
Dit was het dan.Ik ga er aan. Ik hoop dat het Capitool er veel lol aan beleeft, denk ik, en mijn paniek slaat om in woede.

---

I dress to kill, but tastefully

(Beste andere mensen op dit topic, zullen we er weer wat leven in blazen? Het slaat nogal dood zo ......)

---

I dress to kill, but tastefully