Jongerencamping x Tijdmachine [2] - Speeltopics

Een groep jongeren vindt een tijdmachine en gaat twintig jaar terug in de tijd, om schokkende gebeurtenissen te voorkomen die hun ouders hebben meegemaakt tijdens hun zomervakanties. Op deze manier hopen ze het leed in hun families te kunnen doen verdwijnen.

Personages

[ bericht aangepast op 30 jan 2014 - 12:27 ]

Every villain is a hero in his own mind.

'Nou, daar heb je maar geluk mee. Mijn ouders hoef ik echt niet te zien dansen.'
Hij trok een gezicht en remde voor het stoplicht.

Every villain is a hero in his own mind.

Myrthe knikte. Ze keek even naar Mosh, maar toen hun blikken kruisten, dook ze direct onder water. Misschien moest ze eerst met haar moeder in contact komen. Dan zou de situatie langzaam wennen en zou ze het misschien voor elkaar krijgen om ook met haar vader te praten.

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Allison was gewoon stil gevallen, ze wou wel de stilte verbreken. Alleen ze had geen idee wat ze nog meer kon vragen aan Cyrith. De stilte werdt haar een beetje teveel gewoon eigenlijk. 'Zullen we de rest maar weer eens naar de anderen gaan? Of wil je liever nog gewoon wandelen?' Vroeg ze aan hem. Soms glimlachte ze gewoon, misschien kwam dat door Cyrith of misschien kwam het door iets anders.

Standing frozen, in the life I've chosen. You wont find me, the past is all behind me. Buried in the snow.

'Het maakt mij niet uit,' antwoordde Cyrith. 'Zeg maar wat je wilt.'
Het was misschien een beetje ongemakkelijk, wandelen met een vreemde, maar hij vond het niet makkelijker om in een grote groep mensen te zitten, waarvan hij driekwart niet kende en er waarschijnlijk helemaal geen gesprek tot stand kwam.

Every villain is a hero in his own mind.

Shenae gniffelde. 'Dat idee hebben de meeste jongeren, denk ik.'

You were born with wings. Why prefer to crawl through life?

'Om eerlijk te zijn, maakt het mij ook niet veel uit of we nou wel of niet naar de anderen gaan' sprak ze tegen hem. Allison was niet echt het soort vrouw die veel uit ging en vaak gesprekken aan ging, haar man was altijd degene die haar pushte op mee te gaan en andere mensen te ontmoeten. Even zuchtte ze. 'Zullen we maar ergens gewoon zitten en genieten vanalles om ons heen?' Vroeg ze aan hem. Als hij dit niet wou, was het ook prima. Als hij liever nu alleen wilde zijn, zou ze hem niet tegen houden. Allison was altijd de vrouw geweest die zich altijd op de achtergrond zette, ze zette altijd andermans geluk voorop dan haar eigen.

Standing frozen, in the life I've chosen. You wont find me, the past is all behind me. Buried in the snow.

'Waar is jouw moeder, Brian?' vroeg Marit.

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

'Daar, in het water,' knikte hij. Hij moest oppassen dat hij niet de hele tijd met een glazige blik in zijn ogen naar haar zat te kijken. Hij wilde niet dat iemand straks nog zou denken dat hij een oogje op haar zou hebben. Al haar toekomstige vrienden wisten namelijk niet wie hij was.
'De jouwe schijnt het ook naar haar zin te hebben.' Hij glimlachte naar Marit. Hij was blij dat het iets beter met haar leek te gaan, want ze had een hoop meegemaakt het afgelopen jaar, dankzij Luke.

You were born with wings. Why prefer to crawl through life?

Flynn was de zonnebrand vergeten. Hij sprong nog een laatste keer met een sierlijke duik van de rotsen en zwom naar de kant. Hij liet zich bij een paar anderen op de handdoek zakken en herkende Brian en een paar anderen van gezicht, maar hij had in de afgelopen uren zo veel niewe namen en gezichten gezien, dat de meesten hem weer ontschoten waren.
'Hé,' zei hij en hij griste een tube zonnebrand van Cyriths handdoek. Die was hem natuurlijk weer gesmeerd. Waarschijnlijk om te wandelen of zo. Hopelijk was er iemand meegegaan, want Flynn wilde niet dat hij zich de hele zomer weer zou afzonderen tot iedereen weer naar huis ging en zij hun tocht door Griekenland met de camper zouden vervolgen.

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

'Hé,' zei Marit, die iets over DJ had willen zeggen, maar zich stil hield toen ze besefte dat er een onbekende in de buurt was. Ze herkende hem niet direct zoals hij voorover gebukt stond. Pas toen hij omhoog ging, herkende ze vaag dat het Flynn moest zijn, de vader van Archie en Faëlla.

[ bericht aangepast op 10 dec 2013 - 21:21 ]

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Cyrith blikte om zich heen, maar zag nog niet echt een plaats waar ze konden zitten. ‘Als we iets verder lopen, kunnen we misschien een gladde rots vinden.’

-

Steve reed het dorpje binnen en parkeerde in een zijstraatje. ‘Waar wil je heen?’ vroeg hij nadat hij de deur geopend had.

Every villain is a hero in his own mind.

'Oke is goed' antwoorde Allison. Ze vondt het geen probleem. Rustig bleef ze lopen. Shadow trok haar nog steeds voort. Natuurlijk wist ze dat Shadow ook weer tijd nodig had om te rusten en lekker te spelen, maar dat zou ze later doen als :zij en Cyrith een goede plek vonden om te gaan zitten.

Standing frozen, in the life I've chosen. You wont find me, the past is all behind me. Buried in the snow.

'Hoi,' groette Brian. 'Lekker gezwommen?'

You were born with wings. Why prefer to crawl through life?

Cyrith hielp Allison een platte rots op en leunde achterover op zijn polsen. Hij keek uit over het meertje en zag een groep tieners in het water staan waarvan hij vermoedde dat zijn vrienden zich er ook onder bevonden.

Every villain is a hero in his own mind.

'Ja!' zei Flynn die een klodder zonnebrand op zijn arm smeerde en toen tussen de spullen zocht naar zijn mobiel om te zien of hij nog een berichtje van Ashlee had gehad. Dat was niet zo en hij vroeg zich af of zij hem wel miste. Hij had haar twee dagen geleden voor het laatst een berichtje gestuurd en misschien moest hij maar weer iets van zich laten horen...

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes