• Oorspronkelijk is dit verhaal begonnen op Hyves, maar omdat die er helaas mee gaat stoppen, willen we hier graag verder gaan.
    Iedereen is natuurlijk vrij om mee te doen, maar we zitten dankzij Hyves' faillissement dus wel midden in het verhaal! Hopelijk hebben jullie hier begrip voor.


    Het is zeven jaar na het begin van het eerste verhaal. Nadat ze het Instituut hebben verlaten, wonen Kato, Cordelia, Emily, Wyatt en Rodey op het eiland waar Kato is opgegroeid.
    Inmiddels hebben Cordelia en Emily een kind gebaard.
    De vulkaan op het eiland Montserrat begint weer actief te worden. Uit angst dat hij gaat uitbarsten, verhuisd iedereen met de kindertjes naar Hawaii, plus enkelen van Kato's familieleden die dieper in het bos wonen en hem geloven.
    Omdat ze allemaal zo verschillend leven en de luxe van het Instituut gewend zijn, zijn ze altijd afhankelijk gebleven van de mensen aan het vaste land van de Verenigde Staten.
    Op Hawaii blijkt een hele nederzetting te zijn van vreemde wezens die niet in de mensenwereld kunnen wonen en om welke reden dan ook, hebben besloten om niet bij hun soortgenoten te zijn.
    Er is maar een kleine groep van die wezens die hen durft te vertrouwen. De zeemeerminnen en Rodey worden wel toegelaten, maar voor de halfwolven blijven ze vrezen. Ze zijn bang dat ze andere wezens opeten.
    Zij worden geacht om in de bossen, buiten het dorp te leven, tussen de andere, gevaarlijkere wezens. Daarom verlaat ook niemand het dorp. Behalve voor het water.
    Het dorp wordt bestuurd door een stel wijzen, die bepalen wat ze allemaal moeten doen wanneer er iets gebeurd.

    Meer uitleg en het inschrijf topic vindt je hier: http://www.quizlet.nl/forum/topic.php?tid=157054

    Personages

    Bethany 'Beth' - 21 - tijgermens q]Marjannee[/q
    Enaid - 97 - ederos q]Hohenheim[/q
    Ferapyle - ? - sater q]Ensiferum[/q
    Leona - 27 - trol q]Ensiferum[/q
    Meller Wartons - 14 - mensee q]Marjannee[/q
    Michelle L'Oreal - 22 - vervloekt mens q]Ensiferum[/q
    Minkabh - +/- 47 - papegaaienotter q]Hohenheim[/q
    Peikka - 31/32/33 - follet q]Hohenheim[/q
    Russel Wartons - 22 - mensee q]Marjannee[/q
    Satyr - 21 - sater q]Ensiferum[/q
    Stimpy - 1 - eekhoorn q]RosanneB[/q
    Tari - 19 - elf q]Marjannee[/q
    Venomis - 24 - dracaena q]Ensiferum[/q
    Weather - 20 - Treeture q]Marjannee[/q

    Nieuwkomers
    Allie - 22 - zeemeermin q]Hohenheim[/q
    Athiabbe Duskfury - 20 - halfwolf q]Hohenheim[/q
    Baiel - 22 - nereïde q]Marjannee[/q
    Cordelia Duskfury-Grecia - 21 - zeemeermin q]RosanneB[/q
    Emily Grecia - 22 - zeemeermin q]Marjannee[/q
    Glaie - ? - nereïde q]Marjannee[/q
    Gyab Duskfury - 19 - halfwolf q]Hohenheim[/q
    Javelin Ash - 21 - halfwolf q]Marjannee[/q
    John ? - ? - mens q]Marjannee[/q
    Kato Duskfury - 22 - halfwolf q]Hohenheim[/q
    Limany Redfinder - 22 - halfwolf q]Hohenheim[/q
    Maerle - 0 - zeemeermin/nereïde q]Marjannee[/q
    Nykin Duskfury - 0 - halfwolf/meermin q]Hohenheim[/q]/[q]RosanneB[/q
    Oliver May - 24 - mendax q]Marjannee[/q
    Pagelino Duskfury - 12 - halfwolf q]Hohenheim[/q
    Patja Duskfury - 9 - halfwolf q]Hohenheim[/q
    Prahi - 29 - Syrene q]Hohenheim[/q
    Qako Duskfury - 26 - halfwolf q]Hohenheim[/q
    Rodey Diablo - 21 - bosduivel q]Hohenheim[/q
    Wyatt - 23 - waternimf q]Hohenheim[/q
    Yati Stormghost - 22 - halfwolf q]Hohenheim[/q
    Zipp +/- 4- bosduivel q]Hohenheim[/q

    Overig
    Jill - 22 - mendax q]RosanneB[/q


    You were born with wings. Why prefer to crawl through life?

    Al snel kwam er een meisje bij hen staan. Ze vroeg wat ze wilden drinken. Javelin keek Qako vragend aan. Ze wilde zelf graag even genieten en bestelde een onbekend, alcoholisch drankje.
    Thuis had ze niet vaak alcohol gedronken. Alleen tijdens feesten nam ze een paar drankjes en dan had ze zich altijd goed gevoeld, maar ze wist de bijwerkingen ervan en daarom had ze nooit te vaak wat gehad. Toch vond ze dit ook een speciale gelegenheid, want zo vaak was ze niet met - ze moest het toegeven - een aantrekkelijke halfwolf op stap. Het was echter niet zijn uiterlijk dat hem leuk maakte, maar zijn gezelschap.


    If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

    'Wat is er verstandig aan? Ik breng ik dit lichaam toch ook geen bezoekje aan Peikka? Als ik haar niet kende had ik haar opgegeten.'


    Every villain is a hero in his own mind.

    'Weet ik veel, oud genoeg om voor zichzelf te zorgen. Waar ben je mee bezig, Em?' vroeg hij argwanend. 'Je moet uit haar buurt blijven.'


    Every villain is a hero in his own mind.

    'Ik ben al te dicht bij haar in de buurt geweest,' mompelde Emily. 'Ze wil dat ik Ariana of Baiel aan haar aflever.' Bij idee werd ze alweer misselijk.


    If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

    Qako had geen idee wat ze bestelde en vroeg om hetzelfde. Hij kon de kaart niet lezen en van de plaatjes begreep hij ook vrij weinig.
    Hij grijnsde naar haar.
    'Nou, daar zitten we dan,' grinnikte hij. 'Heb je nog een leuke middag gehad?'
    Hij keek naar haar gezicht in het licht van de olielampen en moest een beetje naar voren leunen om haar goed aan te kunnen kijken.

    ~~

    'Ja ja,' mompelde Rodey die daar liever niet over na dacht. 'Het was niet slim, maar -maar ze wil haar gezin beschrevenen... Ik heb haar al gezegd dat ze binnen de muren moet blijven... Kun je zwemmen?'
    Hij bedacht zich dat ze daar ook bang voor was geweest en dat ze haar leven onder water had willen voortzetten, aks Venomis haar niet bedreigd had.

    [ bericht aangepast op 18 dec 2013 - 17:55 ]


    Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

    Satyr keek haar met grote ogen aan. ‘Wat? Dat meen je niet!’
    Het was goed dat hij niets meer in zijn handen had, want anders had hij geheid laten vallen.


    Every villain is a hero in his own mind.

    Venomis grinnikte. ‘Natuurlijk kan ik zwemmen. Geen lange afstanden, maar genoeg om er te jagen.’ Ze keek hem serieus aan. 'Ik snap niet hoe ze dacht haar familie te kunnen beschermen door naar mij toe te komen. Het was gewoon ondoordacht en vreselijk dom. Ik ben heus niet het enige gevaar dat in de bossen huist!'


    Every villain is a hero in his own mind.

    Rodey keek haar niet aan. Misschirn dacht ze dat hij er wel zou zijn. Dacht ze dat hij het voor haar op nou nemen, maar dat zou ze nu wel niet keer doen.
    'Ik wil het niet over Emily hebben,' zei hij toen. Daarom was hij hier niet gekomen. Niet echt. Hij hoopte juist dat ze het over iets anders konden hebben.


    Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

    Venomis haalde haar schouders op. ‘Nou, wat zeg je dan van een boswandeling?’
    Ze had wel zin om even een wandeltocht te maken. De fysieke conditie van dit lichaam was nog steeds om te huilen en wanneer ze moest klimmen, voelde ze zich vaak instabiel.


    Every villain is a hero in his own mind.

    'Jij doet ook wel eens iets roekeloos,'zei Cordelia. 'Ik doe het alleen omdat ik om je geef. Ik weet dat je Rodey diep van binnen mist en hij jou ook.'


    You were born with wings. Why prefer to crawl through life?

    Javelin haalde haar schouders op. 'Het was saai. Ik heb nog even gejaagd, maar dat was het ook wel een beetje.' Ze bloosde, maar glimlachte naar hem. 'En jij? Heb je nog een beetje lekker gewerkt?'

    -

    Emily knikte. 'Ga me alsjeblieft niet vertellen hoe stom ik ben geweest, want dat weet ik. Ik - ik heb haar opgezocht.'

    [ bericht aangepast op 18 dec 2013 - 21:56 ]


    If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

    Satyr moest zich beheersen die woorden inderdaad niet uit te spreken, maar hij was zeer overdonderd. 'Waarom?'


    Every villain is a hero in his own mind.

    'Omdat ik - ze moet ons met rust laten. We hebben haar nooit iets aangedaan.'


    If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

    Rodney knits, maar Hij bedacht zilch direct weer. 'Niemamd mat je met mij het dorp uit zien gaan.'
    Zeker Emily niet. Die zou natuurlijk direct denken dat hij het recht in eigen hand had genomen en Ariana zou uitleveren inplaats van Baiel.


    Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

    Het is korter en slechter dan ik had gehoopt, maar ja. Ik heb geen zin om het opnieuw te schrijven xD.

    Masrl krioelde tussen het gras, op nog geen meter van het beeldschone meisje Emily vandaan. Hij luisterde voor de zoveelste keer haar gesprek af, dit keer met een sater die blijkbaar luisterde naar de naam Satyr. Sinds hij haar in het café had horen zingen, al bijna een jaar geleden, had ze hem de kriebels bezorgd en sindsdien had hij haar overal naartoe gevolgd. Hij had ieder gesprek met haar gevolgd. Met de groene Rodey, die zijn oog ook op haar had laten vallen – dat was overduidelijk -, met haar zus met wie ze ruzie had gehad maar met wie het weer goed was, met haar doodzieke man Baiel. Hij had haar horen praten met het verachtelijke wezen Venomis, die tegelijk ook Ariana bleek te zijn, en met de mens die veranderen kon in een wolf, Limany. Hij had ieder woord van elk gesprek gehoord en in zijn hoofd opgeslagen.
    Haar man zou sterven. Die Ariana wilde daar misschien iets aan veranderen, maar Masrl had het virus op hem overgebracht en wist dat zelfs magie dat niet kon veranderen. Het virus was een bekend virus op zijn planeet Tredidj. Hij had meerdere mensenwezens – maar ook dieren – besmet en geen van hen was genezen. Sommige wezens waren er gewoon gevoelig voor en daar was niks aan te doen. Zij waren niet sterk genoeg en waren helaas gedoemd om te sterven. Het was niet anders.
    Masrl wreef even met zijn pootjes heen en weer, zoals vliegen altijd deden. Daarna vloog hij omhoog, naar een boomtak, waar hij doodstil bleef zitten. Het gesprek was hier nog duidelijker te horen.
    Emily zou kapot zijn als haar man zou sterven. Hoewel ze een sterke vrouw was, hield ze te veel vast aan de hoop dat die Baiel toch beter zou worden en Masrl was ervan overtuigd dat ze het niet aan zou kunnen als hij toch zou sterven. Dat kon hij haar niet aandoen.
    Hij wist eindelijk wat hij gemist had al die tijd: deze vrouw, deze prachtige zeemeermin. De menselijke vrouwen hadden hem opgewonden, hadden hem wel tevreden kunnen stellen, maar hadden hem nooit dat gevoel kunnen geven dat deze meermin al deed met alleen al haar bestaan. Hij wilde haar als vrouw, hij wilde haar kinderen als kinderen… Hij wilde het leven van Baiel. Zodra deze man zou sterven, zou hij zijn kans dan ook pakken. Maar tot die tijd moest hij geduld hebben.


    If you want the rainbow, you gotta put up with the rain