Forbidden || 1 - Speeltopics

Love is something unpredictable,
You can't force it.
But you also can't go away from it.
Love can happen on the most unpredictable times.
But when it happens,
You don't wanna lose it.
What happens if love is forbidden?
Would you fight for it,
Or would you let her go?

De bendemensen wonen gezamelijk in een oud huis. Wat meer afgelegen van de stad. Het is een oud huis, dus er is ook niet heel veel luxe omdat ze ook niet een van rijksten zijn. Al zijn ze ook niet arm. Meestal komen ze aan geld door te stelen of aan eten. De rijken wonen natuurlijk in rijke wijken bij hun ouders.
We beginnen gewoon in het dagelijkse leven en er komt binnen een paar dagen een feest waar iedereen naar toe gaat.

[ bericht aangepast op 13 jan 2014 - 17:35 ]

It's not that I don't love our little talks, it's just... I don't love them. ~ Loki

(Yaay mijn topics )

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

MT

You can’t hammer tin into iron, no matter how hard you beat it, but that doesn’t mean tin is useless. -Jon Snow

Raccoon schreef:
(Yaay mijn topics )

“Destroying things is much easier than making them." Suzanne Collins

Raccoon schreef:
(Yaay mijn topics )

Everything is illuminated by the light of our past.

[MT]

How far is far

Kendizzzzle schreef:
[MT]

El Diablo.

Alexander Joshua Rodrigues || Bende lid

Met een sigaret tussen mijn lippen en de heerlijke smaak van nicotine in mijn mond zat ik op de oude stoffige bank. Ondanks dat ik mijn eigen stekje had zat ik hier veel liever. Omdat ik hier tenminste bij mijn vrienden zat. Ik nam een verrukkelijke hijs van mijn peuk en blies die weer ik cirkeltjes uit om dan vervolgens te verdwijnen in de kleine streepjes zonlicht die door het wolkendek heen piepten. Mijn bruine kijkers richtte ik op de muur tegenover me en ik zat even na te denken over wat ik vandaag wilde doen. Misschien wat roven, of gewoon eerlijk mijn brood gaan verdienen door te gaan dealen. Momenteel had ik nog geen berichten gehad van klanten dus veel ging ik er niet aan hebben. Weer blies ik de rook uit die speels lang mijn lippen gleed. Ik besloot om mijn luie kont eens van de bank te halen en werkelijk iets te doen in de plaats van er over na te denken. Mijn benen stonden op en ik liep met rustige passen naar de hal. "Eeey, iemand zin om in de stad wat rond te gangen!" riep ik door het huis. Dankzij de oude akoestiek van dit gebouw echoden de meeste klanken door heel het huis en konden ze me makkelijk horen. Handig hé zou je denken maar nee. Ik kan niet eens rustig op mijn gemak een vrouw binnen draaien hier of heel het huis weet al van mijn pleziertje af. Ik nam nog een laatste hijs van mijn peuk en drukte die dan zonder pardon uit op de muur. Ik wachtte rustig af op een teken van leven hier in het huis en ik besloot maar een beetje tegen de muur te leunen in afwachting.

Elliot Samuel Yorkwill || Snob

Het schelle gepiep van mijn vervelende wekker, halmde door mijn kamer. even sloeg ik mijn kussen over mijn hoofd, maar helaas... Geïrriteerd gooide ik mijn kussen weg en opende ik moeizaam mijn lentegroene ogen om dan vervolgens mijn wekker dicht te gooien. Letterlijk gooien. Dat oude ding ging toch nooit stuk, maar stopte wel met piepen. Vermoeid rekte ik me uit en gooide ik de dekens van me af om dan vervolgens naar mijn kledingskast te sloffen. Na mijn kleding keurig uitgekozen te hebben nam ik het setje mee naar de badkamer waar ik als eerste een ferme douche nam en me dan zo omkleede. Nu was ik tenminste fris voor de dag. Ik liep mijn badkamer uit en nam mijn mobiel. Ik had al enkele berichten van mijn vrienden gekregen vragend met welk meisje ik naar het komende feest wilde gaan. Een klein lachje verliet mijn lippen, ik had er nog niet aan gedacht.Ik haalde een hand door mijn donkere haren en stak mijn mobiel weer weg om vervolgens uit mijn kamer te sloffen. Mijn blik hield zich op de gesloten deur van mijn broers kamer en meteen ontstond er een kinderlijke grijns op mijn lippen. Ik gooide met plezier de deur open En liep op het reuze bed af om er vervolgens op te springen en mijn broer wakker te schudden. "Hé luilak, wakker worden!" riep ik lachend naar hem.

[ bericht aangepast op 26 dec 2013 - 19:49 ]

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

Cameron Tomas Yorkwill || Rijk
Mijn ogen werden wijd van mijn broer die op mijn bed was gesprongen en me wakker schudde. ''Hé luilak, wakker worden!'' Riep hij lachend en ik duwde hem van me af. Ik had hier totaal geen behoefte aan in de ochtend en al zeker niet van hem. ''Rot op joh,'' mompelde ik en voelde aan dat mijn stem schor was. Ik trok de dekens van mij af en keek naar Elliot die al aangekleed en wel voor mij stond. Ik pakte een set kleren en duwde mij koppig langs Elliot om vervolgens midden in mijn kamer mijn kleren aan te doen. Ik haalde een hand door mijn bruine haren en ik leek nu bijna spreken op mijn broer. Ik voelde in mijn zak voor een pak sigaretten en viste er eentje uit om die op te steken. Ik wist dat Elliot er een hekel aan had en grijnsde even breed naar hem. ''Wat ga jij vandaag doen?'' Vroeg ik aan hem en ik blies de rook in zijn gezicht uit. Hij kon me verschrikkelijk chagrijnig maken met dit soort actie's. ''We kunnen ergens gaan eten,'' zei ik tegen hem. Nu pas herrinerde ik me dat we over een paar dagen een groot feest hadden, een zwak glimlachje sierde mijn gezicht. Ik en Elliot hadden me daar reuze op verheugd en ik zou met hem nog nieuwe kleren gaan kopen. Althans, dat had ik net besloten.

Everything is illuminated by the light of our past.

Leah May
Ik zuchtte vermoeid toen Alex naar door het huis heen riep. Ik had een hekel aan het feit dat elk geluidje door het hele huis te horen was. Ik graaide in mijn broekzak en merkte gefrustreerd op dat deze op mijn aansteker en een paar dollars na leeg was. Ik duwde me overeind van de half versleten stoel waar ik vannacht in had geslapen en kwam zo zacht mogelijk te trap af. Echt elke trede van onze trap kraakte, ons pand was absoluut waardeloos, zeker om met zoveel mensen in te wonen. ‘Heb je een sigaret over?’ vroeg ik toen ik de bank waar Alex op lag had bereikt. ‘Mijn pakje is op.’
Normaal gesproken had ik altijd wel een reserve pakje voor als ik het andere pak kwijt raakte of het sneller opging als dat ik verwachtte maar de afgelopen paar dagen was ik te lui geweest om iets te gaan stelen en in plaats daarvan had ik drie dagen lang geprobeerd om de afgedankte stoel die ik op de straat had gevonden opnieuw te bekleden, ik was absoluut geen talent als het neerkwam op het opknappen van meubels maar het had absoluut niet meer achteruit kunnen gaan.

You can’t hammer tin into iron, no matter how hard you beat it, but that doesn’t mean tin is useless. -Jon Snow

(Mijn topics)

We've lived in the shadows for far too long.

Steven Lucian Merlyn
Ik werd wakker van het bekende geluid van mijn moeder op de cello en Samantha die met mijn moeders lied meezong. Al jaren was het een van de eerste dingen die ’s ochtends hoorde. De muziekkamer grensde direct aan mijn slaapkamer en elke keer als iemand daar een instrument oppakte terwijl ik in mijn kamer was kon ik het horen.
Toen ik mijn bed eenmaal uit was gekomen deed ik mijn ochtendjas aan en ging op weg naar de woonkamer waar Rosa het ontbijt al had klaargezet. Rosa was voor ons komen werken toen Samantha en Jannah waren geboren omdat mijn ouders het toen te druk kregen om ons alle drie aandacht te geven, hun werk te doen en het huishouden verder te doen. Na ruim twaalf waar was Rosa echter meer een deel van de familie dan een werkneemster. ‘Steven,’ zei ze toen ik de woonkamer binnenkwam. ‘Hoe laat moet je vanavond eten? Je ouders zijn met de tweeling naar de oudergesprekken.’
‘Ik bestel vanavond wel een pizza,’ antwoordde ik. ‘Dan kan jij ook extra vroeg naar huis en wat slechte televisie kijken.’
‘Wat een attente jongeman ben jij toch,’ zei ze terwijl ik pancake zo snel mogelijk op at. ‘Weet je zeker dat ik niets voor je hoef te koken?’
‘Anders zou ik het toch niet zeggen?’ vroeg ik. ‘Een pizza is erg lekker en al erg lang geleden.’
Nadat ik mijn pancake op had stormde ik de trap op, iets waar ik Jannah bijna bij omver liep, en begon aan mijn vaste ochtendritueel. Douchen, aankleden, tas inpakken, vioolkoffer pakken en het huis uit rennen in de hoop op het allerlaatste moment de metro nog te halen.

You can’t hammer tin into iron, no matter how hard you beat it, but that doesn’t mean tin is useless. -Jon Snow

Elliot Samuel Yorkwill || Snob

Cameron duwde me nors van zich af en ik grijnsde bij het zien van zijn chagrijnige gezichtje. Ik stond op van zijn bed en trok mijn shirt weer recht en keek weer geamuseerd naar zijn warrige kop. ''Rot op joh,'' mompelde hij schor en hij stond dan ook maar op. Hij nam zijn kleren en duwde me even aan de kant, waardoor ik geërgerd met mijn ogen rolde. Ik keek even op mijn mobiel toen hij zich omkleedde, ik hoefde zijn privacy delen niet te zien. Ik keek pas weer op toen ik get gerommel uit zijn zakken hoorde en ik keek hem fronsend aan en vervolgens veranderd mijn blik naar geïrriteerd toen ik de sigaret tussen zijn lippen zag zitten. "Serieus in de ochtend?" vroeg ik hem fronsend. Toen hij de stinkende rook in mijn gezicht blies wist ik zijn antwoord al. Hoestend probeerde ik de rook uit mijn gezicht te houden. Ik haatte het als hij dat deed en dat wist hij ook maar al te goed aan het zijn van zijn brede grijns. ''Wat ga jij vandaag doen?'' vroeg hij me en ik haalde onschuldig mijn schouders op. "Geen idee, wat ronddolen ofzo." zei ik dan maar en een hoestbui kwam weer op toen hij alweer die stomme rotstreek uithaalde met zijn peuk. ''We kunnen ergens gaan eten,'' stelde hij dan voor en ik kijk hem even kort aan en glimlachte even."Goed plan, jij betaald wel hé." grijnsde ik en liep dan alvast al naar de deuropening. "Hé misschien kunnen we ook nog gaan shoppen voor dat feest dat binnenkort komt. En misschien een leuke date zoeken in de stad." vervolgde ik er grijnzend achterna en ik liep alvast al naar beneden, om in mijn schoenen te schieten en mijn jas al aan te doen.

Alexander Joshua Rodrigues || Bende lid

Aangezien ik nog niemand hoorde besloot ik terug naar de woonkamer te gaan en plofte ik me weer neer in de zetel, waardoor er allerlei stof omhoog kwam en ik even kort moest hoesten, maar algauw was dat al gedaan waar ik erg tevreden mee was. Toen ik het krakende gepiep van de trap hoorde ging ik wat rechter zitten en keek ik tevreden naar Leah die de kamer in kwam lopen.'Heb je een sigaret over?’ vroeg ze me dan en ik grijnsde licht. ‘Mijn pakje is op.’ had ze er nog na gezegd, maar ik had er al eentje voor haar uitgehaald en hield deze voor haar neus. "Hier, wil je er nog een vuurtje bij?" vroeg ik haar mierzoet met een grijnsje. "Dus heb jij al plannen voor vandaag?" vroeg ik haar dan nieuwsgierig. Ik wilde hier niet de hele dag zitten en iets doen met vrienden was altijd wel fijner dan alleen. "Waar is de rest trouwens? Nog in bed of al op pad?" vroeg ik dan meer tegen mezelf dan haar, want ze zou zelf onmogelijk het antwoord daarop weten, aangezien ze zelf nog maar net op is. Mijn bruine ogen richtte ik weer op Leah en ik klopte naast me op de zetel als teken dat ze naast me mocht zitten. Haar donkere lokken zaten vreemd genoeg niet zo veel in de war als die van mij. Maar ja dit is nu een beetje mijn uit of bed look en het past me goed.

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

Cameron Tomas Yorkwill
''Serieus in de ochtend?'' Vroeg Elliot mij fronsend maar volgensmij wist hij het antwoord al. Hij haalde zijn schouders op bij mijn vraag. ''Geen idee, wat ronddolen ofzo,'' zei hij en een spontane hoestbui kwam bij hem op waarbij ik kort lachte. Elliot herstelde zich en glimlachte toen naar mij. ''Goed plan, jij betaald wel hé,'' zei hij grijnzend en ik schudde mijn hoofd met een zwak - opgezet glimlachje. ''Hé misschien kunnen we ook nog gaan shoppen voor dat feest dat binnenkort komt. En misschien een leuke date zoeken in de stad,'' zei hij vervolgens weer grijnzend en ik volgde hem naar beneden. Onze broeders telepathie - we hadden het nogal vaak. ''Is goed,'' zei ik met een zwak glimlachje en trok de deur voor hem open en liep tegen de felle zon op. Ik hield mijn hand boven mijn ogen zodat ik wat beter kon zien en draaide me om wachtend op Elliot. ''Wie wil jij meenemen naar dat feest?'' Vraag ik aan hem terwijl ik zijn outfit kritisch bekijk. De stad was niet ver hier vandaan en we konden het makkelijk lopen, althans dat vond ik meestal veel moeite maar ik had al helemaal geen geduld om op een taxi of iets dergelijks te wachten. Ik begon alvast te lopen en wachtte af op Elliot zijn antwoord.

Everything is illuminated by the light of our past.

Dawn Mary Claire II Rijk:

Als gewoonlijk zat ik weer alleen bij de ontbijttafel. Mijn ouders werkten allebei en misschien was dat best hard, maar af en toe vergaten ze me wel eens. Het maakte me niet zoveel uit, ik had met bepaalde dingen weer geluk en kon ik alles doen wat ik maar wou. Maar de eenzaamheid kwelde me wel, maar ik zei niets. Mijn dienstmeisje zette het eten op tafel en ging naast mij zitten, voor gezelschap. Ik glimlachte meteen naar haar en at mijn ontbijt rustig op. 'Wat ga je vandaag doen, Dawn?' vroeg ze vriendelijk. Ik haalde mijn schouders op. Meestal zat ik in de tuin boek te lezen, maar misschien kon ik naar de stad gaan? 'Misschien dat ik vandaag even naar de stad ga' opperde ik tegen mezelf op. Mijn dienstmeisje knikte meteen en ruimde na een tijdje mijn bord op. Ergens was ik best zenuwachtig. Ik kwam zelden alleen naar buiten, maar het was wel een avontuur voor me. Misschien kon ik wat dingen kopen? Boeken? Ik moest meer dingen doen, dan alleen boeken lezen. Maar ik hield van boeken. Ik werd echt gek van mezelf. Ik stond op en liep naar de hal en deed mijn schoenen en jas aan. Dan gaan we maar naar de stad.

Luke Bonvie II Bendelid:

Ik opende slaperig mijn ogen en meteen werd ik begroet door mijn kater. Ik had gisteren flink wat gedronken en gefeest, waardoor ik laat naar huis ging. Ik kon er gratis in, want ik kende iemand die via iemand had en mij erin kon loodsen. Dus dat was wel vet, alleen ik haatte katers en af en toe snapte ik mezelf niet, waarom ik dronk. Zuchtend stond ik op en kleedde me om. Ik wist dat ik er niet uit zag, maar douchen deed ik later wel. Ik moest sowieso vandaag even naar de stad gaan, om wat dingen te stelen. Ik had natuurlijk geld over, maar die gebruikte ik als ik het echt nodig had om iets te kopen. Alles was bij mij op, qua eten en drank. Ik gaapte nog kort en ik liep de trap af, waarnaar ik de woonkamer binnen liep. Ik zag dat Leah en Alexander samen op de bank zaten. 'Heey' begroette ik ze en plofte op de andere bank. 'Hebben jullie nog alcohol voor me, anders moet ik die vandaag gaan stelen' zeg ik vervolgens en nadenkend, waar ik het beste kan stelen.

One Who Travels A Higher Path.

[Iemand voor Justin?]

How far is far