Forbidden || 1 - Speeltopics

Love is something unpredictable,
You can't force it.
But you also can't go away from it.
Love can happen on the most unpredictable times.
But when it happens,
You don't wanna lose it.
What happens if love is forbidden?
Would you fight for it,
Or would you let her go?

De bendemensen wonen gezamelijk in een oud huis. Wat meer afgelegen van de stad. Het is een oud huis, dus er is ook niet heel veel luxe omdat ze ook niet een van rijksten zijn. Al zijn ze ook niet arm. Meestal komen ze aan geld door te stelen of aan eten. De rijken wonen natuurlijk in rijke wijken bij hun ouders.
We beginnen gewoon in het dagelijkse leven en er komt binnen een paar dagen een feest waar iedereen naar toe gaat.

[ bericht aangepast op 13 jan 2014 - 17:35 ]

It's not that I don't love our little talks, it's just... I don't love them. ~ Loki

Justin James Skye.

"Het is leuk om je te ontmoeten, Justin" Zei ze, en grabbelde ergens diep in haar jaszak. "Oh, ik ben alleen maar m'n aansteker kwijt." Zei ze zacht, en keek me even aan. 'O, je mag die van mij wel lenen.' Zei ik, en haalde mijn aansteker uit mijn broekzak, en gaf m aan haar. Ze haalde een hand door haar haar en glimlachte kort. Ze heeft wel een lieve glimlach dacht ik, en sloeg mezelf in mijn gedachten voor mijn kop, ik moest kappen om verliefd te worden, ik heb er niks aan. Ik heb geen goede ervaring met liefde, dus ik bleef er liever bij uit de buurt. Ze beet zacht op haar lip en keek ven weg. Ze nam nog een slok van haar koffie, en deed daarna de kan weer in haar tas. Ze bekeek me nog een keer. Dit keer keek ik haar recht in haar blauwe ogen aan met mijn bruine, maar keek daarna weer naar buiten.

How far is far

Megan Kath Crowley

" Oh, dat is lief van je." Zei ze en grinnikte zacht over haar eigen gedachtes die door haar hoofd rondspookten. Ze zag aan zijn ogen dat hij even in verdachten verscholen was, dus dat gaf haar weer tijd om hem weer te kunnen bekijken. Ze slikte en bleef hem aankijken. Ze stopte zijn aansteker in haar jaszak en beet nog een keer op haar lip. Had hij haar nu al in zijn greep? Dat kon toch niet?! Dit mocht niet! Megan wilde tegenstribbelen tegen het gevoel, maar het wilde niet weg en het bleef plakken in haar lichaam. Plots zag ze dat ze bij de eindhalte waren, dus moesten ze eruit. Snel pakte ze Justin bij z'n hand en trok hem mee naar buiten. Daarna liet ze hem los en stak een peuk op. Ze gaf de aansteker terug en keek Justin aan.

"I don't have sweet dreams.. I have beautiful nightmares" †

Justin James Skye.

"Oh, dat is lief van je." Zei ze en grinnikte zacht. 'Ik heb toch geen peuken bij me.' Zei ik. Het belangrijkste vergeet ik toch altijd, maar de aansteker had ik wel bij me, ik ben echt vergeet achtig aan het worden. Ze slikte, en bleef me aankijken. Ze stopte mijn aansteker in haar jaszak en beet nog een keer op haar lip. En daar gaan we weer, ik moet echt tegen het gevoel vechten, ik kan niet verliefd zijn, ik bedoel ik weet alleen hoe ze heet, en bovendien vind ze mij vast een sukkel, zoals de meeste mensen. De metro stopte, en we waren aangekomen bij de eindhalte. Ze pakte me bij mijn hand, en trok me mee naar buiten. Daarna liet ze me los en stak ze een peuk op. Ze gaf me mijn aansteker terug, en keek me aan, en ik keek haar aan. 'Waar moet je eigenlijk zijn?' Vroeg ik met een glimlach. Ik had zelf geen idee naar welke stad ik zou gaan, ik zou het wel zien.

How far is far

Megan Kath Crowley

Waarom was het nou zo moeilijk om deze gevoelens te onderdrukken? Ik kende hem amper, maar toch maakte hij veel in me los. Waarom nu? Ik was normaal nooit verliefd, maar nu ineens was het gevoel er gewoon. Megan keek hem aan en glimlachte om zijn vraag. "Ik moet zometeen naar school. Ja, het klinkt stom. Ik weet het." Zei ze en glimlachte lichtjes. Voor haar gevoel zag ze er zo stom uit nu. Hij zou haar ook vat heel stom vinden en een of andere idioot. Bij die gedachte nam Megan een flinke hijs van haar peuk en keek even naar de grond. Hij maakte haar eruit zien als een idioot, tenminste zo gedroeg ze zich nu voor haar gevoel.

"I don't have sweet dreams.. I have beautiful nightmares" †

Justin James Skye.

Ze glimlachte om mijn vraag. "Ik moet zometeen naar school. Ja, het klinkt stom. Ik weet het." Zei ze en glimlachte lichtjes. 'Nee, het klinkt niet stom.' Zei ik. 'Nou ja, ik weet niet hoe het is om naar school te gaan, ik heb nooit om school gezeten.' Mompelde ik. Waarom moest ik dat nou weer zeggen. Dat boeit haar waarschijnlijk niet, dat boeit niemand. Waarom ben ik zo'n ontzettende sukkel. Ze nam een flinke hijs van haar peuk en keek even naar de grond. Ik wist niet hoe het voelt om op school te zitten, en eigenlijk boeit het me ook niet, iedereen vond het altijd zo stom, dus ik stel me er ook niet veel bij voor. Ik heb maar een paar jaar bij mijn ouders gewoond, en kreeg toen een aantal jaar thuis les, tot.. het ongeluk. Bij mijn tante hoefde ik helemaal niet naar school, en in het weeshuis moest ik wel, maar ik ging gewoon niet. Misschien vind ze me nu een ontzettende sukkel omdat ik nooit op school heb gezeten, en ziet ze me als een of andere zwerver. Niet dat ik dat niet ben, nou ja, officieel niet echt, maar dat wist zij niet.

[ bericht aangepast op 28 dec 2013 - 1:48 ]

How far is far

Megan Kath Crowley

"Maak je geen druk. Ik heb zelf ook een tijdje school geskipt en nu studeer ik voor tattoo-artist." Zei ze en glimlachte. Het klonk niet stom. Ze had zelf ook in zo'n situatie gezeten. Haar ouders waren altijd dronken of stoned, dus maakten het hun niet uit wat ze deed. Als de politie maar van niks wist was het goed. Megan keek Justin aan. Ze voelde haar hart in haar keel kloppen. Wat zou hij eigenlijk van haar vinden? Vast en zeker zo'n stomme trien of zo. Megan zuchtte kort. Die gedachte maakte haar eigenlijk depressief. Ze keek weer een tijd naar de grond. Ze drukte haar peuk uit en zuchtte zacht. Straks vond hij haar niks en dan? Megan keek Justin weer aan. "Ik weet hoe het voelt" Zei ze zo zacht mogelijk.

[ bericht aangepast op 28 dec 2013 - 2:00 ]

"I don't have sweet dreams.. I have beautiful nightmares" †

[Sorry, ik reageer morgen weer, ik ga nu slapen, alvast welterusten.]

How far is far

Kendizzzzle schreef:
[Sorry, ik reageer morgen weer, ik ga nu slapen, alvast welterusten.]

"I don't have sweet dreams.. I have beautiful nightmares" †

[@Dangerx en Kendizzzzle: Hou je aan de minimum aantal woorden van 200!]

It's not that I don't love our little talks, it's just... I don't love them. ~ Loki

Elliot Samuel Yorkwill || Snob

Een glimlachje sierde Dawn's smalle lippen. 'Goed, zoals gewoonlijk' zei ze met een lachje, waardoor er een schuine grijns op mijn gezicht verschijnt. Ik wist wel van haar thuissituatie, daarom wilde ik haar ook niet in de steek laten, want ik weet maar al te goed dat alleen zijn niet aangenaam is.'Hoe is het met jou?' vroeg ze me vriendelijk terug en ik knikte even. "Ja gaat wel." zei ik dan met een glimlachje. ''Misschien is ze ook shoppen, voor het feest.'' hoorde ik Cameron zeggen en ik keek hem even kort aan, hij zat alweer met een sigaret tussen zijn lippen, tegen de muur aangeleund. Hij kon er niet tegen dat hij geen aandacht meer kreeg. Ik keek weer naar Dawn en ze knikte op mijn vraag 'Ik ben ook van 'soort' shoppen voor het feest' zei ze glimlachend. 'Ik shop voor een jurkje voor het feest' vervolgde ze dan en ik knikte even 'Alleen ze hebben niet echt heel veel keus'hoorde ik haar teleurgesteld zeggen.Ik legde mijn hand op haar schouder en glimlachte vriendelijk naar haar. "Wat dacht je ervan om samen te gaan shoppen? Ik kan ook wel een beetje hulp gebruiken met uitkiezen." vroeg ik haar dan, Cameron negerend. 'Wanneer is die feest, dat had je me nog niet vertelt' vroeg ze me dan nieuwsgierig en ik dacht even na. Dan pas besefte ik dat ik mijn brieven echt beter moest gaan lezen. "Ik heb werkelijk geen idee, maar zodra ik het weet meld ik het je wel." zei ik met een grinnik tegen Dawn. "Hé Cam wat vind je ervan als Dawn met ons meegaat?" vroeg ik mijn broer dan die nog steeds bezig was met zijn stinkstok. Ik begreep niet wat mensen daar zo lekker aan vonden. Een keer had ik het geprobeerd waar dat was ook zeker de laatste keer.

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

Dawn Mary Claire II Rijk:

Ik moest lachen om Elliot, als gewoonlijk vergat hij weer goed te lezen. 'Ik had toch gezegd dat je wat beter moest gaan lezen' zeg ik lachend tegen Elliot en stompte hem zachtjes tegen zijn schouder aan. Hij moest daar altijd om lachen, als ik dat deed. Ik hoorde vervolgens wat hij zei, dat hij vroeg of ik mee ging met hun om ook te gaan shoppen. Ik knikte blij en glimlachte naar hem. 'Ja, leuk. Ik help je wel om iets uit te zoeken' zeg ik lief en gemeend. Elliot legde zijn hand op zijn schouder, aangezien ik teleurgesteld was dat er niet veel keuze was. Dit seizoen hadden ze niet echt heel veel keus, maar er zal vast wel iets leuks zijn in de winkels. 'En is goed' zei ik vervolgens, doelend dat hij me wel liet weten over die feest. Ik was benieuwd wie het feest gaf en waarom? Nouja, we zullen wel zien, hoe de feest eraan toe ging en waarom het gegeven werd. Elliot praatte nu tegen zijn broer en zoals ik keek ook naar Cameron. Hij stond tegen de muur geleund en had een sigaret tussen zijn lippen. Ik had nog nooit gerookt, maar ik wou het zelf ook niet roken. Trouwens roken was heel slecht voor je, dus waarom zou ik mijn longen verpesten? Ik wachtte maar geduldig af, wat de jongens deden, maar het was altijd wel leuk met Elliot,

One Who Travels A Higher Path.

Cameron Tomas Yorkwill
''Wanneer is dat feest? Dat had je me nog niet verteld,'' zei Dawn tegen Elliot waarbij ik even fronste. Ik had nooit geweten dat Elliot nog zo close was met Dawn maar blijkbaar. Zoals gewoonlijk had Elliot niet goed gelezen, wat me ook niet verbaasde. Ik luisterde met het gesprek mee en frons iets breder nu Elliot haar mee vraagt. Had ik daar in mee gestemd? Dan moest ik er zeker de hele tijd achter sjokken. "Hé Cam wat vind je ervan als Dawn met ons meegaat?'' Ik keek op en Elliot keek me vragend aan. Ik keek hem geïrriteerd aan maar zette toen een nep glimlachje op. ''Zolang jullie niet gaan vrijen voor me neus vind ik het goed,'' zei ik met een sarcastische toon. Ik blies de rook uit en gooide de sigaret neer voor zijn voeten. ''Hoe meer zielen, hoe meer vreugd,'' zei ik en keek Elliot nu met een spottend glimlachje aan en liet mijn blik vervolgens over Dawn gaan. ''Zoek jij maar wat uit voor Elliot, dat wordt vast heel moeilijk want z'n goede smaak heb je niet,'' zei ik waar ik al snel spijt van had. Toch liet ik me niet kennen en draaide me om en liep voor hun uit. Ik had niet graag ruzie met Elliot of met wie dan ook, maar zolang ik me er niet schuldig over voelde kon ik er wel mee leven. Ik keek weer verveeld naar de starbucks waar ik Allison spotte, ik had nog nooit echt met haar gepraat maar ze leek mij niet verkeerd.

Everything is illuminated by the light of our past.

Elliot Samuel Yorkwill || Snob

Cameron keek op van mijn vraag en ik zag zijn geïrriteerde blik. ''Zolang jullie niet gaan vrijen voor me neus vind ik het goed,'' zei hij sarcastisch en zette zijn nepste glimlach op. Dodelijk keek ik hem aan, klein kind en dat noemt zich dan mijn oudste broer. Hij nam nog een laatste hijs van zijn peuk en trapte die dan uit.''Hoe meer zielen, hoe meer vreugd,'' had hij nog gezegd, maar zijn spottende toon stond me echt niet aan. ''Zoek jij maar wat uit voor Elliot, dat wordt vast heel moeilijk want z'n goede smaak heb je niet,'' had hij tegen Dawn gezegd en nu liep de druppel er bij mij over. Kwaad liep ik naar mij broer toe en had hem een duw. "Djeezus wat ik jou probleem man! Kun je er niet tegen hé!" riep ik kwaad naar hem en haf hem weer een duw. "Als het je niet aanstaat moet je maar naar je eigen vrienden gaan. Oh wacht, die heb je niet." zei ik met een spottend lachje en ik duwde hem tegen het raam van de Starbucks aan. "Ga maar alleen je kleren uitzoeken, wat voor jou vast een groter probleem is aangezien je je eigen maat niet weet." snauwde ik naar hem en liet hem dan los. Het maakte me niet echt uit dat iedereen op straat of in de Starbucks ons zo kon zien. Hij moest maar niet mijn vriendin zitten beledigen. Ik snoof even en liep dan terug naar Dawn. "Het spijt me, mijn broer is nogal... Vervelend." zei ik verontschuldigend tegen haar. "Kom we gaan kleren zoeken." zei ik tegen Dawn en trok haar zachtjes mee. Ik haatte dit soort momenten, het was zo vernederend.

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

Dawn Mary Claire II Rijk:

Ik keek toe naar de hele situatie van de twee broers en heel eerlijk gezegd voelde ik me schuldig. Ik was degene die hun dag verstoorde, Cameron niet. Ik voelde mezelf heel ongemakkelijk worden en ik zag dat Elliot naar mij toe liep, nadat hij zijn zegje had gedaan tegenover Cameron. Vervolgens hoorde ik wat hij zei, hij trok me zachtjes mee. Even bleef het stil tussen ons tijdens het lopen en ik keek even naar mijn hand die verstrengeld aan zijn hand zat, aangezien hij me meetrok. Toen we toch verder in de stad waren, verbrak ik de stilte tussen ons. 'Elliot?' vroeg ik zachtjes en liet hem stoppen, zodat hij me moest aankijken. Ik zuchtte zachtjes en keek hem spijtig aan. 'Het spijt me, het was nooit mijn bedoeling geweest om jullie dag te verstoren' zeg ik nu verontschuldigend. Het was nooit de bedoeling geweest. En dankzij mij, was het verpest. Ik vond het natuurlijk niet leuk wat Cameron tegen mij zij, maar ik liet het maar zo. Misschien was het ook zijn bedoeling niet, maar ergens kwetste me wel. Ik was bang dat Elliot nog steeds boos was, want in die situatie waar we net in waren had ik Elliot nog nooit boos gezien, dus dit was echt mijn eerste keer. Ik wist wel dat hij zulke momenten het niet leuk vond en vernederend vond. Dus sloeg ik mijn armen om zijn nek en gaf hem een dikke knuffel om hem wat op te vrolijken. 'Sorry, het is mijn schuld' zeg ik zachtjes, maar wel dat hij het hoorde. Ik was heel eerlijk bang voor zijn reactie en liet hem weer los en keek hem met spijtige bruine ogen hem aan.

One Who Travels A Higher Path.

Iemand voor Steven?

You can’t hammer tin into iron, no matter how hard you beat it, but that doesn’t mean tin is useless. -Jon Snow